Twee Nieuwzeelanders
op jacht naar succes
Werk moet zich nog afbakenen'
Beschouw ons maar als actiegroep
Hum?»
Radio 88 wil informatieve programma's maken
LEZERS SCHRIJVEN
ACS&AtKL
Ad Meijer staat personeel universiteit bij bezuinigingen terzijde
II
Vakbondsman: Wij zijn
zeer gelukkig met Meijer"
IZATERDAG 11 JULI 1981
LEIDEN - De uitzendingen mo
gen nu nog amateuristisch zijn,
over een tijdje hopen de mede
werkers van Radio 88 toch pro
fessionele. informatieve pro
gramma's te maken voor Leiden
en omstreken. Hoewel je je kunt
afvragen of het wel zo zinnig is
om je als piraat aan uitspraken
over de toekomst te wagen: de
Radiocontroledienst kan tenslot
te elk moment van de dag op de
stoep staan om de apparatuur
even op te halen.
Celdeling. Welbeschouwd valt de
enorme toename van radiopira
ten daar nog het beste mee te
vergelijken. De radio kan niet
meer worden aangezet of er is
wel weer een zender, soms uitge
rust met de meest exotische na
men, in de lucht. Meestal gaat
het om het spel van kat en muis:
zorgen dat je niet gepakt wordt.
Dirk Jonker, één van de mensen
99
achter Radio 88, ontkent dat hij
daarom illegale radio-uitzendin
gen verzorgt. Natuurlijk, het is
noodzaak om uit de handen te
blijven van de PTT. maar die be
zigheid ligt volgens hem niet ten
grondslag aan Radio 88.
"Eerlijk gezegd vind ik het zelfs
frustrerend om steeds maar weer
op te moeten passen dat je niet
wordt gepakt. Wij hopen gewoon
dat onze illegale activiteiten op
den duur de basis gaan vormen
voor een serieuze lokale zender.
Legaal dan wel te verstaan".
Het idee voor radio 88 werd gebo
ren op de piratendag die studen
tenvereniging Augustinus dit
jaar op 2 mei organiseerde. Voor
de gelegenheid verzorgden Dirk
Jonker en enkele andere mensen
een uitzending. Na afloop vroe
gen zij zich af of ze niet door zou
den gaan met uitzenden, want de
kortstondige onderneming was
tenslotte bevallen.
Ze gingen door. Aanvankelijk wil
den ze een paar dagen per week
van vijf tot acht 's avonds uitzen
den. Even later kwamen ze tot de
conclusie dat dat iets teveel van
het goede was: de heren hadden
hun krachten schromelijk over
schat. Besloten werd één keer
per week, op vrijdagavond, van
vijf tot negen uit te zenden. Een
mooi tijdstip, meenden ze, zo
vlak voor het weekeinde
Verstoren
Twee weken geleden was de eerste
uitzending, op de frequentie
waar anders BBC-klassiek op
de kabel zit. Een plaats die vol
gens Jonker met zorg is uitgeko
zen door een paar technische
mensen "BBC-klassiek komt
wisselend door. Als we die fre
quentie gebruiken verstoren we
niet zoveel".
In het eerste programma was er
veel aandacht voor de bezuini
gingen, die ook in de gemeente
Leiden moeten worden doorge
voerd. De wethouder Van Dam
van financien werd voor deze ge
legenheid geinterviewd. In de
tweede uitzending was er een
lang interview met de Oegstgees
ter wethouder Kohlbeck over de
activiteiten van de piraten (in
Oegstgeest staat de zendmast)
Over het meewerken van de wet
houder aan een illegale ra-
dio-uitzending. zegt Jonker
"Een tweeslachtige houding te
gen zijn. maar wel meewerken
Hoewel het wel begnjpeljk is".
Achteraf valt er genoeg kritiek te
leveren op beide programma's,
oordeelt jonker "Je moet na
tuurlijk zo helder mogeluk zijn.
leuke en interessante program
ma's maken. Onze eeste uitzen
dingen misten dat soms wel een
beetje. We waren vaak te wijdlo
pig''
Hij beschouwt ze dan ook als 'pro
beersels'. "Ik denk dat we op den
duur goed kunnen worden. De
bereidheid om mee te werken is
er in elk geval Dat bewijst vol
gens ons ook dat meer mensen
informatieve radio—uitzendin
gen over Leiden en omstreken
willen horen Lang niet alle men
sen zijn gediend van het muzika
le behang dat meestal wordt ge
produceerd door piraten. Boven
dien gebeurt er natuurlijk ge
noeg in dit gebied om een goed
informatief programma te ma
ken".
Even later waagt Jonker zich toch
aan een mijmering over de toe
komst. "Het zou mooi zijn als ons
project een steentje bijdraagt aan
de verwezenlijking van lokale ra
dio Beschouw ons maar als een
actiegroepje om dat doel te berei
ken".
WIM BRANDS
LEIDEN - Gelukkig is de horeca inmiddels wat wijzer ge
worden. Maar tot voor kort was het oppassen geblazen
bij het betreden van een drink- of eetgelegenheid. Voor
je het wist, werd je lafhartig in de rug aangevallen door
een met een gitaar gewapend jongmens. Terwijl jij in alle
rust dacht bier of biefstuk te kunnen verorberen, bezong
hij luidkeels de Streets of London of gaf zich over aan
Blowin' in the wind. Te pover om te boeien en te voor
spelbaar om irritatie te omzeilen.
Allemaal vooroordelen wellicht -
en mocht dat zo zijn, dan is het »n
elk geval aan slijtage onderhevig.
Dat het anders en vooral leuker
kan, bewijzen Robbie Laven en
Marion Arts in Scarabee. Een
Leids etablissement dat elke
dinsdagavond speciaal voor hen
volstroomt. Opmerkelijk, maar
voor wie het tweetal wel eens
heeft gehoord niet verwonder
lijk. Lavën en Arts bewandelen
namelijk niet de geijkte folk-pa-
den en slaan al improviserend
veel andere muziek wegen in. Ou
de jazzmuziek voert daarbij de
boventoon.
Marion Arts zingt (voortreffelijk)
en geeft op haar gitaar het ritme
aan, terwijl Robbie Lavën voort
durend duidelijk maakt waarom
hij op de raamaffiches als multi-
isntrumentalist staat aangeduid.
Hij claimt er 25 te kunnen bespe
len en heeft een fractie daarvan
in de kleine café-ruimte tot zijn
beschikking. Tot in de finesses
beheerst Lavën al die instrumen
ten niet (geeft hij zelf toe), maar
het komt hun mixture van stijlen
wel ten goede (zegt hij ook zelf).
Maakt het authentieker, vindt
Lavën.
Op de vraag waarom ze zich zo
graag breed oriënteren, heeft hij
een simpel antwoord. "Van alles
wat spelen, is veel leuker". Ma
rion Arts:"We hebben ook niet
een grote voorkeur voor jazz of
folk. Eigenlijk is het allemaal
even leuk". Het kost ze ook niet
veel moeite om zich de diverse
muziekvormen eigen te maken.
"Door er veel naar te luisteren,
heb ik een bepaalde stijl vrij snel
onder de knie", zegt Robbie La
ven. Hij noemt het in dat ver
band ook een voordeel dat ze al
lebei uit Nieuw-Zeeland komen.
"Net als Nederland heeft Nieuw-
Zeeland niet echt een specifieke
muziekcultuur, zoals bijvoor
beeld Ierland. Als Ier is het lo
gisch Ierse muziek te spelen, ter
wijl wij ons met van alles kunnen
bezighouden".
"Folk-boom"
Twee Nieuwzeelanders met Neder
landse namen. Dat klopt ook,
want Robbie vertrok in de jaren
vijftig met zijn ouders naar de
Nieuwe Wereld en Marion werd
weliswaar in Nieuw-Zeeland ge
boren, maar heeft een Neder
landse vader en moeder. Hun le
vensverhaal kan dan ook groten
deels in het Hollands (Lavën)
worden verteld. Een zeker niet
alledaags levensverhaal dat La-
vèn halverwege de jaren zestig
laat beginnen bij, wat hij zelf de
"folk-boom" noemt. Daar wer
den Marion en hij allebei in mee
gesleurd. Speelden ook een paar
keer samen, zonder dat dat ech
ter grote gevolgen had.
Dat kwam pas later in de beginja
ren zeventig met de Redhot Pep
pers. "Een revival rock and roll
groep, dat klonk heel goed, heel
authentiek". In 1975 werd de
groep beroeps en kreeg gaande
weg een redelijke bekendheid
in Nieuw-Zeeland. Er werden
vier platen opgenomen en opge
treden in voorprogramma's van
gevestigde namen als Steeleye
Span, Flo and Eddie, J.J. Cale èn
Canned Heat.
Dat succes werd voortgezet, nadat
de groep de oversteek naar Au
stralië had gewaagd. "Maar het
ging daar toen toch een stuk
moeilijker", zegt Lavën. "We
hadden nogal wat moeite om ons
aan te passen. Vooral omdat ze
van Marion in Australië een soort
Linda Ronstadt wilden maken.
Ook binnen de groep staken fru
straties de kop op. Marion en ik
werkten hecht samen en dat gaf
nogal wat problemen binnen de
groep". Die daarom dan ook in
1980 werd opgedoekt.
Robbie Lavën en Marion Arts bezig in Scarabee - "Van alles wat spelen is veel leuker".
Vrts en Laven besloten met z'n
tweeën verder te gaan en dat hun
toekomst in Europa moest lig
gen. Marion "Vooral omdat we
met Europa meer voeling had
den dan met Amerika" April vo
rig jaar stonden ze met hun kof
fers in Amsterdam. "Heel onno
zel", herinnert Lavèn zich De
spullen konden in Den Haag
worden uitgepakt en vandaar
probeerden ze de draad van het
Nieuwzeelands succes weer op
te vatten.
Tot nu toe is het tweetal niet echt
ontevreden. "In vergelyking met
anderen mogen we echt niet
mopperen". Maar in hun strijd
om een reputatie op te bouwen,
zal de twijfel nog wel eens driftig
aan hun knagen. "Hier gaat het
nog wel", zegt Laven met een
armbeweging het interieur van
Scarabee bestrijkend. "Mensen
komen echt om naar ons te luis
teren. Maar vooral bij schoolcon-
ccrten is het nog wel eens moei
lijk en bij twee cafés in Den Haag
zijn we ook maar mee gestopt
Daar was je gewoon een deel van
het meubilair. Voor mij is dat
nog niet eens zo erg. Of ik nu een
noot alleen hoor of met meer
mensen, dat maakt niet zoveel
uit. Voor Marion is het veel erger.
Die heeft als zangeres veel meer
contact met het publiek".
Het lijkt een raar gevoel om als
redelijk gelouterde artiesten
weer praktisch op het punt nul
te zijn aangeland. Maar Robbie
Laven zegt er geen grote moei
lijkheden mee te hebben en ver
wijst bovendien naar een zonni
ger toekomst. Bandopnamen
van hun muziek - kort geleden
gemaakt - hebben de interesse
opgewekt van twee platenmaat
schappijen en het is dus zeker
niet denkbeeldig dat na Nieuw-
Zeeland en Australië ook Ne
derland het tweetal in zijn ar-
M sluit.
Via een notering in de hitparade''
Robbie Laven is er niet afkerig
van. "Het zou leuk zyn, maar we
werken er niet echt aan. Trouw-
nes, ik zou niet eens weten hoe
dat moet: een hit maken".
BART JUNGMAN
Smerige
kapitalisten
Niet gek, dat interview met onze
nieuwe CDA-fractievoorzitter
Joop Walenkamp in het Leidsch
Dagblad van 4 juli j.l. Aange
naam verrast was ik door Joops
uitlating dat hij met 'socialisten'
niet zozeer de PvdA bedoelt als-
wel de PSP Dat is precies wat de
PSP-fractie in de gemeenteraad
ook wel eens probeert aan te to
nen, zoals onlangs nog bij het
verbeteringsplan Noordvest ten
aanzien van de Digros-parkeer-
garage.
Vervolgens zegt Joop evenwel dat
PSP-raadslid Annelies Ponsen
van mening is dat winkeliers al
lemaal maar 'vieze, smerige kapi
talisten' zijn. Ik kan mij niet her
inneren dat Annelies of enig an
der PSP-raadslid ooit iets derge
lijks beweerd heeft. Joop doet
die uitlating naar aanleiding van
het 'gekraakte' en vervolgens
door de gemeente tegen parke
ren met palen afgezette terreintje
dat tijdelijk braak ligt in de
Camp.
ADVERTENTIE
GROTE ZOMERMANIFESTATIE
Bij dit onderwerp heb ik in de raad
op 25 juni j.l. het woord gevoerd.
Daarbij heb ik mij tegen de voor
stellen van de winkeliers verzet
omdat:
1. Volgens mij het Leidse kernwin
kelgebied weinig geschikt is,
vanwege zijn historische struc
tuur met nauwe straten, voor
winkelend publiek met de auto.
Ik heb daarom gepleit voor een
(beveiligde) fietsenstalling in de
Camp. Fietsen nemen minder
plaats in, zijn niet mi lieu-vervui
lend enzovoort.
2. Het parkeerprobleem in de
Camp wordt grotendeels veroor
zaakt door het personeel van de
winkeliers in de Camp. Dat zijn
langparkeerders, mensen die ge
durende de volledige openings
tijden van de winkels parkeer
ruimte bezet houden. Wat dat be
treft zouden de winkeliers daar
om de hand wel eens in eigen
boezem mogen steken.
3. De winkeliers zich beroepen op
plannen van twintig jaar geleden
(Basiswegenplan 1961). Volgens
die plannen zou er van de Camp
niet zo veel overblijven. Er is, ge
lukkig, sindsdien in het gemeen
telijk denken het een en ander
gewijzigd. Tegen die nieuwe
plannen (o.a. bestemmingsplan
van 1978) is door de winkeliers
niet geprotesteerd.
voor hel hele gezin
Nu ook: elke 100ste bezoeker
gratis retour met de Schiphollijn
Menkenhal
Vondellaan 41 Leiden
dagelijks geopend 10.00-18.00
zon. 12-00-18.00
Nee, wij zouden wel gek zijn om
winkeliers 'vieze, smerige kapi
talisten' te noemen. Ook PSP-ers
doen namelijk wel eens inkopen,
maar dan wel liever bij een klei
nere winkelier dan Digros.
Jos van der Putten
PSP-raadslid
Nieuwsteeg 2
Leiden
LEIDEN - Hij wil het een halfjaar
aankijken. Lukt het niet of
"blijkt dat je niets kunt doen,
dan kap ik er mee". Drs. Ad Meii
er is door de Leidse universiteit
aangetrokken om personeel dat
door het bezuinigingsmes wordt
bedreigd met raad (en daad) bij
te staan. De reorganisatieplan
nen vorderen weliswaar niet erg,
maar dat er gedwongen ontsla
gen vallen, lijkt in elk geval on
vermijdelijk.
Wat het personeel zelf van zo n on
afhankelijk personoelsadviseur
vindt, is voor Meijer dus nog
even afwachten, maar alle be
trokken partijen hebben hem
met tromgeroffel en klarocnsto
ten binnengehaald. Ook het Col
lege van Bestuur vond het van
groot belang dat er naast de be
staande instanties (afdeling per
soneelszaken. vertrouwensman)
een buitenstaander kwam om
medewerker^, van de universi
teit. die bij de inkrimping in de
knel komen terzijde te staan
Meijer is zelf trouwens de eerste
die de wenselijkheid daarvan on
derschrijft. "het is fijn dat er ie
mand van buiten is voor de men
sen die zich bedreigd voelen of
Zich Zelfs bedreigd weten'' Ook
met de persoon van Meijer is ie
dereen danig in zijn nopjes Hij is
afkomstig uit vakbondskringen
en heeft voor ambtenaren, die op
hun werk problemen hadden al
met het adviesbijltje gehakt. "Ik
verkeer in de gelukkige omstan
digheid", zegt hij, "dat ik wat tijd
beschikbaar heb om dit soort
werk nu ook aan de universiteit
in Leiden te doen"
Meijer legt wat zijn nieuwbakken
functie betreft de nadruk op het
onafhankelijke karakter daar
van "Ik ben niet in dienst van de
universiteit cn dat geelt een stuk
vertrouwen. Van de zijde van het
College van Bestuur is mij trou
wens ook gewaarborgd dat me
niets in do weg wordt gelegd"
Dat de Hagenaar door diezelfde
universiteit wordt betaald, doet
daar volgens hem niets aan af
"Ik ben financieel niet van die
honorering afhankelijk en ieder
een kan er ook beslist op reke-
nert dat alle gesprekken binnens
kamers blijven"
Opletten
and. van buiten i
LEIDEN - "Wij zijn zeer gelukkig met Meyer Een man met een geweldi
ge erv aring, die goed in staat zal zijn mensen te helpen en de universi
teit kritisch te begeleiden Dr. A J Vyverberg van de Centrale van
hogere en middelbare functionarissen by overheid en onderwijs (VA
WO) is enthousiast over de onafhankelijke personeelsadviseur Logisch
ook "want wij hebben er in het verleden altijd sterk voor gepleit"
Vijverberg 'Destijds bij de reorganisatie van het Centraal Reken Insti
tuut. hier aan de universiteit hebben wij ook een personeclsadviseur
naar voren geschoven. Dat is toen een erg groot succes geweest
Hoe zijn "free lance-werk" er pre
cies uit gaat zien, is voor hem
ook nog een vraag. "Moeilyk om
dat exact aan te geven. Maar om
dat het zich toespitst op mensen
die zich wezenlijk bedreigd voe
len. wordt het terrein natuurlyk
al enigszins afgebakend, het is
vooral opletten of er wel zorgvul
dig met (te ret ht<-n van dl HMO
sen wordt omgesprongen".
Dat het zich niet in strikte zin zal
beperken tot het verstrekken
van adviezen staat voor hem
vast "Als mensen daar prys op
stellen, dan zal ik ze ook begelei
den in gesprekken met byvoor-
beeld het universiteitsbestuur
Kyk, het hoger personeel zal
voor een deel best zyn eigen
boontjes kunnen doppen, maar
bij het lager personeel zou ik
heel goed als een belangenbehar-
tiger kunnen optreden En over
de behoefte daaraan heb ik nau-
wclyks twijfels. Iedereen kan
vrij zakelyk over bezuinigingen
praten, maar als men zelf het
slachtoffer is. dan raakt men gee
ui''tioneeril li: l.m i I;. 1 g...-d
dat er iemand is die zegt en
schryft wat ze zelf niet goed kun
nen of durven
De lichte vertraging in de bezuini
gingsoperatie ziet Meyer niet als
t letsel voor zijn werk Do
stukken geven trouwens al dui
delijke aanwyzingen in welke
richting je moet denken Veel
medewerkers weten verduveld
goed hoe de vlag er voor staat en
wie weet kan ik die mensen wel
geruststellen Want hoe langer
een proces duurt, hoe groter de
onzekerheid".
BART JUNGMAN
