'Het verdriet me dat Juliana niets van zich laat horen...' Albrecht Lier, de zoon prins Hendrik Het was slechts een pu bliek geheim. Prins Hendrik, de echtge noot van koningin Wil- helmina, was een le vensgenieter. Hij had oog voor het vrouwe lijk schoon en schuw de een 'avontuurtje' niet. De Haagse Mien Abbo was één van zijn vriendinnen. Uit die verhouding werd een buitenechtelijke zoon geboren. Toen de prins hoorde, dat zij van hem in verwachting was, verzocht hij z'n eerste luitenant Jan- Derk Lier met haar te trouwen en het kind te adopteren. En zo ge schiedde. De zoon Albrecht (voor vrienden Pim) groeide op, studeerde rechten en werd advocaat. Over zijn afkomst zweeg hij. Alleen zijn vrouw en beste vriend durfde Lier te vertel- De 'echte' prins carnaval: Albrecht Lier. len, dat z'n vader nie- prins Hendrik. Tot mand minder was dan professor Lou de Jong Tekst: Jan Westerlaken Foto's: Jan Suys in zijn boek over de Tweede Wereldoorlog schreef, dat de prins, naast Juliana, nóg een kind had. Nederland stond, nu ruim een jaar geleden, op zijn kop toen Al brecht Lier, op de tele visie verklaarde, dat hij de zoon van Hen drik was. De advocaat uit het rustige, Bra bantse dorpje Boekei wist niet wat hem overkwam. Van hein de en ver benaderden persmedia hem. De roddelbladen voorop. Albrecht Lier vluchtte zelfs drie weken naar Griekenland om even tot rust te komen. Nu, meer dan een jaar later, is het iets rusti ger geworden rond zijn persoon. De half broer van prinses Juliana heeft inmid dels Ieren leven met het feit, dat hij als bui tenechtelijke zoon van prins Hendrik wordt nagewezen. Moeite heeft hij er niet mee. Wél vindt hij het jam mer, dat Soestdijk tot nog toe niets van zich heeft laten horen. Is er veel veranderd in het leven van de Boe- kelse advocaat, nadat hij als zoon van een prins werd onthuld? "Ik heb kaartjes laten drukken met Albrecht zu Mecklenburg". BOEKEL - Later, heel veel later, zou hij het pas toe geven. Albrecht Lier, ontmaskerd als buitenechte lijke zoon van prins Hendrik, vindt het verdrietig, dat Soestdijk zelfs niet even een simpel briefje stuurde. Met een bedankje. Dat 'ie de Oranjes in al die jaren niet door de modder haalde. De advocaat uit het Brabantse dorp Boekei ziet het koninklijk gezin zeker niet als familie. "Maar omdat ik zolang m'n mond heb gehouden. Daarom hadden ze toch best even een bedankje kunnen sturen? Of niet soms?" Trots en autoritair komt Lier over. Geeft toe, dat 'ie oer-conserva- tief is. Na uren ontdooit hij pas. Een tegenpool van zijn vrouw Petra. Zij is spontaan. Flapt eruit wat haar te binnen schiet. Haar aandacht gaat die middag vaak uit naar de twee honden en vier kippen in de tuin. Boven de open haard in de kamer hangen twee zilveren gekruisde degens. Van zijn tweede vader. Eronder het wapen van de Liers: twee berekoppen van de Mecklenburgs, de Nederlandse leeuw en een lier. Een cadeautje van een vriend, zou de halfbroer van Juliana later vertellen. In een zegelring heeft hij dat wapen óók laten graveren. Statig antiek, gecombineerd met modern, geven een apart sfeertje aan de huiskamer. Maar hij kan toch zelf het initia tief nemen? Zelf naar Soest dijk stappen en zeggen wie hij is....? Resoluut laat Lier weten: "Daar begin ik niet aan. Ik heb één keer m'n neus gesto ten (bij de kroning van Bea trix), dat overkomt me niet weer. Niet dat ik er nou zó op gebrand ben. 't Verdriet me, dat Juul niks met me te ma ken wil hebben. Iedereen heeft erkend, dat ik een zoon van prins Hendrik ben. Waar om zij dan niet?" Als zij niet in het openbaar contact met me wil, dan kan dat toch in het geheim? Pijn doet het hem wel, dat hij zijn werkelijke vader niet goed heeft gekend. Een paar keer heeft Albrecht hem ont moet en met hem gepraat. Meer niet. Met zijn ouders heeft 'ie nooit over de prins gesproken. Want daarover werd thuis geen woord ge wisseld. Of dat schaamte was, Lier weet het niet. Wél wist hij vanaf zijn zestiende, dat Hendrik zijn vader was. Daarvoor had hij slechts een vermoeden. Omdat er wel eens een opmerking werd ge maakt, dat 'ie op Juliana leek. Of mr. Aiorecni uier zich ooit 'zu Mecklenburg' zou mogen noemen, hij weet het niet. Of ficieel zou daar nooit iets van komen, denkt 'ie. "Maar er is natuurlijk helemaal niemand die mij dit kan verbieden", roept hij uit. "Ik bén een Mecklenburg. Weet je", gnif felt Lier, "ik heb kaartjes la ten drukken met 'Albrecht zu Mecklenburg'. En er een gou den kroontje boven laten zet ten. Wanneer ik eens naar Duitsland ga gebruik ik ze. Ja, als ze dat zien, gaat er een wereld voor je open." Geniet zelf van het kaartje waarvan hij zegt. dat het 'iets* té groot is. Op zijn kamer, op de eerste verdieping van het fraaie herenhuis, staat op een kast tegen de muur een serie foto's. Van prins Hendrik, of ficier Lier en z'n moeder. Verklapt dan: "Weet je, ik loop met de gedachte rond om op de portieren van mijn auto kroontjes te laten schil deren. Wat me weerhoudt? Tja, ik moet me een beetje waardig'gedragen 'Prins' Vooral in het begin, toen de ad vocaat als zoon van Hendrik was ontdekt, heeft hij zich een beetje 'prins' gevoeld. Daar komt hij ook eerlijk voor uit. Nu is dat wat weg geëbd. "Vreemde mensen zeiden me, dat ik me vaak als een 'prins' gedroeg. Autori tair. Zelf heb ik daar geen flauwe notie van. Zo ben ik, dit is mijn natuur. Ik denk er niet bij na. Ja, ik heb dat wel eens als een handicap erva ren. Je kon de mensen zien denken: wat verbeeldt die man zich eigenlijk Die gedachte noemt Albrecht Lier volledig fout. Hij is in werkelijkheid héél anders: een goedsul. Zijn vrouw Pe tra: "Ik zie in hem de Engelse edelman die in een driekwart broek rondloopt. Een soort landjonker." Lier voegt er zelf aan toe: "Een huis, mid denin een bos. Dat is m'n ide aal. Lekker sjouwen met een bijl en praten met de boeren Zo deed ik het ook op het landgoed waar ik in m'n jeugd woonde. Democratisch ben ik. Stap maar eens een kroeg binnen ergens in Den Bosch. Iedereen kent me daar. Als hoofdbeambte heb ik bij de Nederlandse Bank gewerkt. In die tijd had ik één grote hobby: bridgen. Maar dan moest je lid van de personeelsvereniging zijn. Nou, als hoofdbeambte kon je niet té familiair met de ge wone beambten omgaan. Ik deed dat toch en ging met die mensen kaarten. Nee, in dank is me dat beslist niet af genomen." Uitgebleven Denkt Lier dat er nog meer bui tenechtelijke kinderen van prins Hendrik rondlopen? Het 'nee' klinkt niet overtui gend. "Als dit wél zo zou zijn, dan is het een normale reac tie, dat zulke mensen elkaar benaderen? Tot nu toe is dat uitgebleven. En bedenk wel, dat prins Hendrik mijn moe der jaren achter een als vaste vriendin had." De 'ontdekking' heeft niet zo bar veel in het leven van Al brecht en Petra Lier veran derd. Wel kreeg hij opmer kingen cn reacties bij tiental len tegelijk. Overal vandaan. Brieven en telefoontjes. Men sen die om een foto met een handtekening vroegen. Eén geval blijft Lier bij. Dat van een ^invalide Rotterdam mer. Een man die schetsjes maakte van de koninklijke familie of mensen die er nauw bij betrokken zijn. Zo ook van Lier. De advocaat kreeg een tekening thuis ge stuurd. "Ik heb die man gebeld en ben zelfs bij hem thuis geweest om naar al die plaatjes te kij ken. Hij was dolblij, maar ook telergesteld. Waarom0 Heel veel prentjes had hij al naar Soestdijk gestuurd Nog nooit had hij één briefje ge kregen met een bedankje. En nu stond ik bij hem op de stoep. Geweldig vond 'ie het." Zwijgen Heeft Albrecht Lier nooit moei te gehad m zijn 'kostbare' ge heim niet prijs te geven? "Ik hield dit voor mezelf Al leen tegen het meisje met wie ik ging trouwen én tegen m'n beste vriend heb ik eens ge zegd, dat ik een zoon van prins Hendrik was. Verder wist niemand het. Tot voor een jaar. Ach en ze zeggen, dat ik het gebruikte als ik met een meisje uit wilde dat niet zo veel zin hadJa, dat zijn de gebruikelijke roddel praatjes, hè? Met de hand op mijn hart: nooit meer dan twee mensen heb ik mijn ge heim toevertrouwd." Lier en zijn vrouw hebben twee kinderen een zoon, Peter en een dochter, Astnd Zij rea geerden totaal verschillend toen uitkwam, dat hun vader een nakomeling van prins Hendrik was. "M'n dochter", lacht Lier. "ha mert er nóg steeds op ik moet me waardig gedragen, vindt zij. Zij is er eigenlijk wel een beetje trots op Posi tief staat ze er tegenover Dat Lier: "Hij wil daar helemaal geen heisa over hebben. Met z'n vieren op een foto die in de publiciteit moet? Vergeet het maar. Daar werkt 'ie beslist niet aan mee. Ja hoor, mijn dochter wel En toch. diep in zijn hart, denk ik, dat hij een beetje trots is." Het rustige dorp Boekei stond wel even met zijn ogen te knipperen. Een kind van prins Hendrik, dat was wat. De inwoners zijn niet anders tegen hem gaan aankijken. Hoewel, in het begin stonden de mensen wel voor de deur om een glimp van Lier op te vangen. Carnaval Met carnaval wilden de dorpe lingen wel even stunten. Sta ken ze ook niet ónder stoelen of banken, dat Boekei trots op hem wjs Ben nieuwe prins carnaval moest worden gekozen. Maar nu eens an ders dan anders. In de vorm van televisiespelletje 'Wie van de drie'. Alle prinsen hadden een masker voor Tot de vraag werd gesteld of de echte prins maar wilde op staan Dat deed Lier. "Ze klapten wel tien minuten", glimlacht hy. "Pas daarna werd de pnns carnaval ont maskerd." Lier blijft, ondanks dat de Oranjes niets met hem te ma ken willen hebben, konings gezind. "Waarom niet", laat hy horen "Beatrix heeft myn hart gestolen. Ik had wel wat antipathie tegen haar Maar by de kroning is dat helemaal verdwenen. Zij gedroeg zich waardig. Er zat meer in haar dan ik tot dan had ervaren 't Is niet het enige motief Lier "Kijk. ik kom uit een offi ciersfamilie. Dan weet je wat gezag en gehoorzaamheid zyn Ja. en ik blyf koningsge zind. omdat ik nu eenmaal bij die familie behoor. Iemand die zich daarvan afkeert noem ik een verrader Ondanks alle praatjes, voelt hy een zekere trots de zoon van prins Hendrik te zijn7 "Ik heb me daar wel eens op betrapt, ja. Zeker toen het be kend was vond ik het vlijend Voelde me anders na al die publikatics Dat gevoel ebt wel weg Eén ding is geble ven noblesse oblige. By m'n gedragingen, of liever gezegd by myn reacties, laat ik me door m'n afkomst leiden Niet meer zo impulsief Ik vraag me vaker af is het wel waardig watje gaat doen Fatsoen Fatsoen heeft altijd een rol gespeeld. Om die reden heeft Albrecht Lier altijd over zijn afkomst gezwegen. Het koningshuis wilden hij en zijn vrouw beslist niet in opspraak brengen. Toch hoopt Lier in stilte nog op een reactie. Al is het maar een briefje met één enkele regel. Meer verlangt de advocaat niet. Boos kan hij zich maken over het feit, dat 'ie in de Nieuwe Kerk in Amsterdam werd geweigerd toen Beatrix als koningin werd in gehuldigd. Een stenciltje kreeg Lier toegestuurd waarop hem op duidelijke wijze te verstaan werd gegeven, dat op zijn komst geen prijs werd gesteld. "Natuurlijk vind ik dat niet netjes. Ik voelde me echt geraakt. Voetballers worden wél op het paleis ontvangen. Maar wij niet." Kwalijk nemen doet Lier dit zijn halfzuster niet. "Jammer vind ik het. Ik had zo graag van Juultje eens wat meer over mijn vader willen horen. Als we maar eens één keer met elkaar zouden kunnen pratenHier zwijgt hij. Zucht diep en schenkt voor de derde keer een glas sherry in. "Meer is echt niet nodig. Er hoeft toch niet gelijk een relatie uit te groeien? Eigenlijk begrijp ik het niet hoor. Wat houdt Juliana tegen om met mij te praten? Vroeger, toen zij nog koningin was, ja.... Maar nuStel je voor, dat de situatie net andersom zou zijn. Dan deed ik er alles aan in contact te komen." Albrecht Lier: "Soestdijk heeft niets van zich laten horen".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1981 | | pagina 17