Schapenmoordenaars actief
Wie zijn we?
Waar gaan we naartoe?
„Het leven van de Nederlander"
is het nieuwe Boek van de Maand.
Honden bijten er jaarlijks duizenden dood
Tot en met 9 mei f22,50. Daama f 11- duurder.
WOENSDAG 8 APRIL 1981
DINTELOORD - Toen hij, zoals elke morgen, nog even langs zijn schapen liep,
wachtte hem een gruwelijke ontdekking. De sneeuw was roodgekleurd door het
vele bloed, overal lagen plukken wol. En temidden van zijn stervende dieren
lagen twee honden te slapen.
In één nacht was zijn hobby, meer dan dat: zijn leven, aan stukken gescheurd. In
een orgie van geweld waren drie schapen gedood, en elf zo ernstig gewond dat ze
afgemaakt moesten worden. Van zijn kudde van 16 dieren waren er nog maar
twee over.
De politie werd erbij gehaald, en een boer uit de omgeving die deskundig was op dit
gebied. De boer vroeg de agenten: „Schieten jullie die honden dood of doe ik het?
Want als die beesten wakker worden pakken ze de volgende kudde. Die hebben
bloed geproefd."
De agenten weigerden, en de boer ging naa? huis om zijn jachtgeweer te halen. Maar
toen hij terugkwam hoefde het al niet meer. En hond lag dood tussen van zijn
slachtoffers. De tweede werd later in de struiken gevonden, bezweken aan de
kogels uit het politiepistool.
Een schrale troost voor de - nog jonge - eigenaar van de schapen. Die had jaren voor
zijn schapen gespaard. Hij werkte in een werkplaats voor gehandicapten, en het
zou hem jaren kosten weer zo'n kudde bij elkaar te krijgen. De honden waren in de
buurt niet bekend, dus bij de eigenaar daarvan viel ook niets te halen.
Een larmoyant maar waar ver
haal. De slachtpartij heeft
zich twee jaar geleden afge
speeld in Dinteloord, en de
boer die erbij werd gehaald is
J.C. Geluk. Hij vertelt: „We
hebben gelukkig nog iets
kunnen doen voor dat ventje.
We hebben een brief ge
stuurd aan de gemeente, en
toen heeft hij 2000 gulden ge
kregen uit de algemene mid
delen. Kon-ie weer over
nieuw beginnen."
ym&'.'.-t.
i r/'t '-'- -""Z' v
Schapen worden aangevallen door een hond. De dieren zijn volkomen weerloos.
Geluk - zelf eigenaar van 375
schapen - is voorzitter van
het Nederlands Texels Scha
penstamboek, waarbij 3600
schapenhouders zijn aange
sloten. Hij heeft over een pe
riode van enkele jaren infor
matie verzameld over de aan
vallen die schapen van hon
den te verduren hebben, en
dat is een flink pak brieven
en knipsels eeworden.
Want het gaaf niet om geiso-
leerde gevallen. Geluk schat
dat elk jaar 2000 tot 3000
schapen het slachtoffer wor
den van loslopende honden.
Dat leidt niet alleen tot uit
menselijk en dierlijk oogpunt
toch dramatische gebeurte
nissen als in Dinteloord, er is
bovendien een aanzienlijke
schadepost mee gemoeid.
Een schaap kost al gauw 400
gulden.
Nog enige getallen om de om
vang van de problematiek te
schetsen. In ons land lopen
ongeveer een miljoen scha
pen rond, en bijna twee keer
zoveel honden. Nu zijn dat
natuurlijk niet allemaal po
tentiële schapenjagers. Ge
luk vertelt over zijn praktijk
ervaringen.
„Het zijn vaak honden die door
de baas op straat zijn gezet,
bijvoorbeeld omdat die op
vakantie gaat. Het is opval
lend dat het bij het doden van
schapen bijna altijd om twee
honden gaat. die samen te
keer gaan. En hond alleen
komt al veel minder voor."
„Wat we er nu van weten is. dat
het begint met een spelletje.
Die honden zien een kudde
schapen, gaan erachter gaan,
rennen er eerst een beetje om
heen. De schapen worden
nieuwsgierig, de honden rea
geren, happen eens wat. Maar
dan op een gegeven moment
happen ze raak, en dan is het
„Als zo'n hond eenmaal bloed
heeft geproefd, is hij niet
meer te houden. Dan bijt hij
in alles dat hij op z'n weg
vindt. Dat is het probleem.
Voor de boer gaat het om ex
plosies van schade. Honden
bijten in één keer zo 30 of 40
schapen dood."
„Naderhand blijven honden
die eenmaal schapen hebben
doodgebeten, gevaarlijk. Als
zo'n beest weer de kans
krijgt, doet-ie het weer. Het
gaat meestal om grote hon
den, herders, bouviers, maar
ook wel kleinere, foxjes bij
voorbeeld. Dat kan je zien
aan de aard van de wonden.
Grote honden springen op
een schaap en bijten daar.
Kleinere kunnen daar niet bij
en die bijten dan in de buik
streek."
De schapenboeren verkeren in
een niet zo beste positie als ze
hun kudde doodgebeten aan
treffen. Het is namelijk tot
nog toe onmogelijk om je er
tegen te verzekeren. De ver
zekeringsmaatschappijen
willen alleen collectief verze
keren, alle boeren tegelijk
dus. Individuele verzekerin
gen kunneri niet worden af
gesloten.
Geluk: „We zouden natuurlijk
als Stamboek een collectieve
verzekering kunnen afslui
ten. Maar dat ligt moeilijk. In
de eerste plaats is de schade
in bepaalde regio's veel hoger
dan in andere. Dus niet alle
j.
schapenhouders zijn even
geinteresseerd. Bovendien-
zijn er streken in ons land
waar boeren uit geloofsover-
wegingen geen verzekerin
gen willen afsluiten."
Hij vult aan: „Maar afgezien
daarvan is het natuurlijk raar
dat je je moet verzekeren
voor schade die door een an
der, althans de hond van ie
mand anders, wordt veroor
zaakt. Het is te dol, maar het
is wel de dagelijkse praktiik."
Inderdaad staat de eigenaar
van schapen nogal eens met
de handen in het haar als zijn
kudde bezoek heeft gehad
van loslopende honden.
Doodschieten van de moor
denaars is verboden. Naar de
letter van de Wet op de Die
renbescherming mag dat al
leen door een jachtopziener
gebeuren, en dan nog als de
hond in een natuurgebied
wordt aangetroffen.
Als de vermoedelijke eigenaar
van de schapendoder al
wordt opgespoord, ontkent
deze bijna altijd cathegorisch
zelfs ooit maar een hond te
hebben bezeten. Bovendien
moet de schapenhouder met
bewijzen komen, en die zijn
vaak zeer moeilijk te leveren.
Ter illustratie van de vaak ho
peloze positie van de eige
naar van doodgebeten scha
pen citeren we uit een brief
die een verontruste schapen
houder („Groot of klein, ge
vaarlijk zijn honden alle
maal") onlangs aan Geluk
heeft gestuurd.
„Een van de erge dingen bij de
ze schadegevallen, afgezien
van het dierlijk leed. is dat in
weinig gevallen de eigenaars
van de honden te achterhalen
zijn. Wanneer een dergelijke
hond wel gevangen wordt, en
de eigenaar achterhaald, is
het mogelijk dat een braak-
proef moet worden genomen
om te bewijzen dat de hond
het gedaan heeft. Als de eige
naar dit echter weigert, mag
het niet gebeuren."
„Bovendien, wanneer een der
gelijke hond een slachting
aanricht onder deze dieren en
als eigenaar kom je dan bij je
koppel schapen, dan mag je
zo'n hond niet doodschieten.
Hieruit blijkt, dat je als scha
penhouder gewoon vogelvrij
bent verklaard", aldus deze
brief.
Vaak moeten toeren worden
uitgehaald door de schapen-
boeren om toch nog iets ge
daan te krijgen. Geluk: „We
hebben laatst ook een geval
gehad van een hond die op
schapen joeg. Daar waren
een paar schapen bij omge
komen. Die hond was gevan
gen en in een asiel gezet."
„De hond zag er goed verzorgd
uit, niet verwilderd of zo. dus
die moest een eigenaar in de
buurt hebben. Nu wilde de
politie de hond niet uit het
asiel hebben voor zich een ei
genaar aanmeldde. Maar die
keek wel uit. Nou, na veel
béllen met de Dierenbescher
ming mocht het dier uit het
asiel. Die rende gelijk naar
z'n baas. Wij e:
zo wisten w<
moesten zijn
de.'
achteraan, en
bü wie we
/oor de scha-
Afmaken van honden die scha
pendoder zijn geworden, is
iets dat bij veel dierenliefheb
bers niet goed valt. Geluk
zegt: ..Mensen die dierenbe
graafplaatsen oprichten, het
soort mensen dat een poes
een strikje omdoet en er dan
mee door de stad gaat wande
len. daar is niet mee te pra
ten."
„Maar dat ligt anders bij de top
van de Dierenbescherming.
Daar vinden we wel begrip
voor ons standpunt. De Die
renbescherming zegt terecht,
de mentaliteit van de mensen
moet veranderen. Je wint al
zou ophouden honden op
straat te zetten als men op
vakantie gaat."
Zoals gezegd, dat geldt voor de
top Geluk heeft ook wel eens
anders meegemaakt. Bij de
slachtpartij in 's Gravenmoer
bijvoorbeeld, enkele jaren ge
leden Twee herdershonden
bebeten daar 45 van de 46
schapen van de gebroeders
Borstlap. Geluk: „Die hon
den gingen nog meer boeren
af. maar je kon niets doen. al
leen proberen ze te vangen.
D'r stonden dierenbescher
mers op wacht om te kijken
of je niet schoot."
Hij staart voor zich uit. en zegt:
„Ik ben bij die schapen van
de gebroeders Borstlap gaan
kijken De slachtpartij daar
had zich afgespeeld in sep
tember. Nu heb je in die
maand veel blauwe vliegen.
Die leggen eitjes, en binnen
een dag kruipen de maden
uit het vlees."
„Ik ben nog nooit op een
slachtveld geweest, maar het
moet er ongeveer zo ruiken
als toen in 's Gravenmoer.
Als je er aan kwam rijden,
waaide de lijkengeur je al te
gemoet."
(ADVERTENTIE)
Hoe staat het met onze tolerantie? Waar
komt die grote werkloosheid vandaan?
Hoe zit 't met de verontrustende toename
van de jeugdcriminaliteit?
ledereen pikt zo z'n informatie op. Helaas
is niet alles wat er verteld wordt geheel waar.
Het nieuwe Boek van de Maand rekent af
met misverstanden over zaken als abortus,
criminaliteit, sexualiteit, ouder worden.
U leest niet alleen hoe het ons nu vergaat.
Wat we van de toekomst mogen verwachten
is minstens zo belangrijk.Wie bij het jaar
2000 denkt dat het z'n tijd wel zal duren moet
weten dat-ie dan zelf waarschijnlijk nog leeft.
Alleen daarom al zou u het boek moeten
lezen.
HET LEVEN
VAN DE
NEDERLANDER
Hfdsl. 3 Kind zijn. iio/uassen worden V on geboorte tot i otu assenheid
In „Het leven van de Nederlander"zet
Prof. Dr. Hans Galjaard de feiten in een juist
verband.
Een boeiend boek vol opzienbarend
nieuws. Dat lekker wegleest, rijk geïllustreerd
is en waar je heel wat van opsteekt.
De aanbieding is geldig t m 9 mei. Echter zolang de voorraad strekt.
