Hoeveel beter is
bij het Rijk?
ABVA is matiging moe
Beursweek
belasting
'Onderzoek van werkgevers klopt niet"
Netto-minimumloon overheid ƒ250 hoger dan in bedrijven
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1981
■■Ml
fctr- ifl door
J. Booy
Een fiscale maatregel, welke elk
jaar opnjeüw emoties los
maakt, betreft de zaak van het
privé-gebruik van de zaken-
auto. Rond de "heilige koe"
bestaat veel gevoeligheid. Dat
komt, omdat de fiscale erva
ringswereld van de autorij
ders wat buiten de realiteit
staat.
De belastingwetgever weet niet
hoeveel kilometer een ieder
aan privéritten maakt in de
auto van de zaak. Daarom
heeft men in de Wet maar een
fictie, een "aanname", opge
nomen: "de kosten van de pri-
vé-kilometers zijn gelijk aan
20% van de cataloguswaar-
de". Deze uitkomst wordt dan
bij het inkomen opgeteld. Dat
geldt voor zelfstandigen en
voor mensen in dienstbetrek
king met een salaris boven de
aanslaggrens.
Aan die bijtelling gaat echter
iets vooraf, namelijk de volle
dige aftrek van afschrijving,
reparatie, onderhoud, benzi
ne, verzekering, belasting en
garagehuur; kortom: alle uit
gaven, welke op de auto be
trekking hebben.
De "bijtelling' is dan ook in we
zen een correctie op de teveel
afgetrokken bedragen; deze
zijn immers voor 100% fiscaal
in rekening gebracht, terwijl
de kosten niet ten volle af
trekbaar zouden mogen zijn,
omdat ze ook werden opge
roepen door privé-ritten.
Voor de werknemers is de
20% - bijtelling een "salaris-
post" in fiscale zin, omdat je
een beloning niet alleen in
geld, maar ook in natura (een
"vrije auto") kunt genieten.
Bewijslast
Men kan van deze bijtelling af
komen, indien (zo zegt de
rechtspraak) het privé-
gebruik minder is dan 10%
van het totale autogebruik en
tevens per jaar minder dan
2.000 km. beloopt.
De last van het bewijs, dat zo'n
situatie zich voordoet, rust
zwaar op de belastingplichti
ge. Want aan de Inspecteur
moet blijken (dat is heel wat
zwaarder dan: aannemelijk
maken), dat de auto (nage
noeg) uitsluitend voor de on
derneming wordt gebruikt.
Er zijn personen, die monni
kenwerk leveren en een com
plete kilometerverantwoor
ding produceren. Maar ook
die werden incidenteel door
de fiscus terzijde geschoven,
omdat de aantekeningen zel
ve weer niet te controleren
zijn.
Dat werd voor een belasting
plichtige, die tevens een ad
ministratief pikeur was, toch
te gortig. Hij reed in een Mer
cedes van de zaak, waarde
(toen) 30.000,- en had ook
nog privé een Fiat van zo'n
10.000,-. Nauwkeurig werd
door hem over een geheel jaar
een kilometer-administratie
opgesteld, compleet met be
gin- en eindstanden van de ki
lometerteller, alsmede met
data, bestemming van de rit
ten en afgelegde afstanden.
Aldus toonde deze vechtjas aan,
dat hij de Mercedes uitslui
tend voor zakelijke ritten ge
bruikte.
De Inspecteur was in het geheel
niet overtuigd en verhoogde
het inkomen met 6.000,-
(20% van 30.000,-j wegens
privé-gebruik van de auto. Hij
betoogde, dat nu geen contro
le, op de kilometeradmini
stratie meer mogelijk was, dat
de opgegeven standen niet
meer waren na te gaan, de he
le administratie kan wel
achteraf zijn opgemaakt en
wat niet al. Het gaat niet om
"aannemelijk maken", aldus
de Inspecteur, maar de feiten
moeten "onomstotelijk vast
staan".
Het bewijs, dat uitsluitend za
kelijke kilometers waren ver
reden, was in zijn ogen dus
niet geleverd.
Het Gerechtshof te 's-
Gravenhage sprak wijze
woorden: de term "blijken" in
de belastingwet heeft de bete
kenis van "overtuigend aan
tonen". De belastingbetaler
werd in dit geval in het gelijk
gesteld. Men kan niet aan de
bewijslevering zodanig zware
eisen stellen, dat het (vrijwel)
onmogelijk zou worden daar
aan te voldoen.
Veel van deze ergernis kan wor
den weggenomen, indien de
wetgever de weg van het een
richtingsverkeer zou verlaten
en de tot twee maal toe ver
hoogde formule (vóór 1971:
10%, vanaf 1971: 15%; vanaf
1974; 20%) eens aan een kri
tisch onderzoek zou onder
werpen. Want de officiële cij
fers wijzen uit, dat de fictie
van het privé-gebruik auto
veel hoger uitkomt dan de
kostprijs de privé-kilometers.
De uitkomst ligt dichter bij de
10% dan bij de 20%. In een tijd
van economische teruggang
bespaart men al gauw op
(minder noodzakelijke) privé
ritten. Ook het aangrijpings
punt "cataloguswaarde" is
discutabel: hoevelen zijn er
niet, die in een auto-van-de-
zaak rijden met een veel hoge
re cataloguswaarde dan zij
zelf hadden aangeschaft, ge
zien het niveau van hun inko-
Sommigen krijgen uit represen
tatieve overwegingen een (te)
dure auto van het bedrijf op
gedrongen.
Het woord fictie wordt in het
woordenboek omschreven
als "niet aan de werkelijkheid
beantwoordende voorstelling
van zaken". Kan het treffen
der?
Vakantie
Daarbij komt nog. dat veel ge
bruikers van zakenauto's tij
dens privé-ritten, vooral in de
vakantieperiode, uit eigen
zak benzine en reparaties
gaan betalen, omdat men dat
naar gevoelen fiscaal niet in
rekening kan brengen. "Ik
ben toch met vakantie, mijn
heer?" Logica is echter niet
de hoogste wijsheid in het be
lastingrecht. De bijtelling
vanwege het privé-gebruik
van de auto gaat ervan uit, dat
alle kosten, ook die van privé-
ritten, eerst als kosten zijn ge
boekt.
Daaronder valt b.v. ook, zo
blijkt uit een arrest, het ver
voer van de auto per boot tus
sen Nederland en Engeland.
Van het totaal - bedrag aan
autokosten wordt dus een be
drag voor privé gelicht.
Deze opzet verstoort men. zodra
men de kosten voor eigen re
kening neemt. Ook personen
met een eigen bedrijf (een
manszaak, firma) moeten
daartoe dus in elk geval niet
overgaan.
Voor personen in dienstbetrek
king verdient het de voorkeur
om. indien zij eenmaal de af
spraak hebben gemaakt om
(een deel van de) privé-
autokosten zelf te dragen, een
(afgerond) bedrag tegen beta
lingsbewijs aan de werkgever
terug te geven. Alleen dan
handelen ze fiscaal op de
meest voordelige wijze. Dat
bedrag komt namelijk in min
dering op de 20%-bijtelling
voor het privé-gebruik van de
auto. De auto-kosten, welke
de werknemer rechtstreeks
voor zijn rekening neemt, val
len onder de "kosten van ver
werving". De laatstgenoemde
aftrek (maximum: 800,- per
jaar) heeft men echter óók al.
indien men in werkelijkheid
geen kosten maakt, zodat in
het merendeel van de geval
len al die zelf betaalde (benzi-
ne)-bonnetjes geen effect sor
teren.
"De boeken van het bedrijfsle
ven moeten open. Pas dan zal
een goede vergelijking go-
maakt kunnen worden tus
sen de arbeidsvoorwaarden
van de ambtenaar en de
werknemers in het particulie
re bedrijfsleven. Dan kunn-
nen we zien hoe redelijk of
onredelijk het is om steeds
maar weer te praten over de
bevoorrechte positie van de
ambtenaar". Jan Dutman,
voorzitter van de grootste
ambtenarenbond van het
land, de ABVA/KABO, zei
dat onlangs in de Vakbonds
krant. Hij reageerde met die
uitspraak op het met de re
gelmaat van de klok terugke
rende verwijt van werkge-
4 vers dat de overheid vakmen
sen weglokt uit de bedrijven.
Dutman heeft er behoorlijk de
pest over in dat zijn achter
ban het mikpunt blijft van
steeds weer nieuwe bezuini
gen. Zo was er afgelopen
week weer een conflict tij
dens het overleg van de bon
den met minister Wiegel, als.
minister van binnenlandse
zaken de "baas" van het over
heidspersoneel. Achthon
derd miljoen wilde Wiegel
extra op de ambtenarensala
rissen bezuinigen. Extra,
want in Bestek' 81, de bezui-
niginsoperatie van het kabi
net Van Agt, was al begrepen
dat het overheidspersoneel
halfjaarlijks op het inkomen
wordt gekort. Dat gebeurt, al
naar gelang de hoogte van
het inkomen, met 0,3 tot 0.7
Maar minister Wiegel wilde zo
als gezegd meer. Werkne
mers in het bedrijfsleven zijn
met ingang van 1 januari
meer kwijt aan sociale pre
mies en gaan er daardoor in
inkomen op achteruit. Voor
de ambtenaren had de minis
ter afgelopen woensdag een
soortgelijke achteruitgang in
zijn hoofd. De inkomens van
ambtenaren moeten gelijke
tred houden met die in het
bedrijfsleven. Dat is het be
leid van de minister.
Tot één concessie bleek Wiegel
wel bereid: gepensioneerde
ambtenaren blijven buiten de
extra bezuinigingsmaatregel,
die daardoor met 800 miljoen,
maar 650 miljoen zal opleve-
Naar de verschillen in inkomen
tussen ambtenaren en "de
rest van Nederland" deed het
Verbond van Nederlandse
Ondernemingen een onder
zoek. Een minimumloner bij
de overheid houdt netto ƒ250
meer over dan zijn collega in
het bedrijfsleven, luidt één
van de conclusies.
Dutman plaatst daar vraagte
kens bij, zo bleek in de Vak
bondskrant. Het bedrijfsle
ven kent tal van extra's die
bij de overheid ontbreken.
Objectieve gegevens komen
alleen op tafel als de boeken
in de bedrijven opengaan, zo
houdt hij vol. Het VNO is het
daar niet mee eens en vindt
zo'n onderzoek overbodig.
Over dat meningsverschil,
bijgaand artikel.
TON VAN BRUSSEL
Lager betaalde ambtenaren
hebben het nog altijd een
flink stuk beter dan niet-
ambtenaren, zo is de vaste
overtuiging van dr. J. Crijns,
directeur sociale zaken van
het Verbond van Nederland
se Ondernemingen (VNO) de
grootste organisatie van
werkgevers in Nederland.
Want wat interesseert iemand
die een baan zoekt het meest,
zo zegt Crijns. Wat hij netto in
het handje krijgt en niet wat
er bruto op de loonstrook
staat.
Die hand is bij de overheid vol
gens Crijns beter gevuld dan
bij de bedrijven. Zijn organi
satie heeft becijferd dat vorig
jaar iemand met een minimu
m-loon bij de overheid onge
veer 250 gulden schoon per
maand meer overhield dan ie
mand met hetzelfde loon bij
het bedrijfsleven. Een modale
ambtenaar hield gemiddeld
350 gulden netto meer over en
voor gelijke inkomens van
twee maal modaal lag het ver
schil gemiddeld tussen de 250
en 300 gulden per maand, al
les afgezien van kinderbijslag
en vakantietoeslag. En j uist in
die groep, vanaf het minimu
m-loon tot één a anderhalf het
modale inkomen (een modaal
inkomen is ongeveer 36.000
gulden per jaar) ligt voor het
bedrijfsleven het probleem,
zo blijkt uit de woorden van
Crijns. Bedrijven kunnen
haast niet komen aan vak
mensen die juist in die belo
ningsklassen te vinden zijn.
Soms verlaten ze hun vak en
nemen een baantje bij de
overheid als portier of iets
dergelijks.
Bij de Abva Kabo blijkt men
niet zo onder de indruk van
die argumenten. "Ik betwijfel
of de overheid zo'n geweldige
concurrent is van het bedrijfs
leven" aldus beleidsmede
werker H. Schutt. "De over
heid heeft nauwelijks pro-
duktiemenscn en vakmensen
nodig en voorzover ze er al be
hoefte aan heeft, kan ze er ook
moeilijk aan komen. Dat hele
verhaal van die onvervulbare
vacatures in de bedrijven is
nogal overdreven".
Meer over
Hij en districtsbestuurder Th.
Sonneveld erkennen wel dat
een ambtenaar met eenzelfde
bruto-inkomen als iemand bij
het bedrijfsleven daar netto
meer van overhoudt. De
vraag is volgens hen of er voor
vergelijkbare functies ook
vergelijkbare bruto-lonen
worden betaald. Sonneveld:
"Volgens de cao's is dat mis
schien wel het geval. Een ty
piste of een secretaresse of
een portier verdienen bij de
overheid zo'n beetje bruto
hetzelfde als bij het bedrijfsle
ven, maar de salarisschalen
bij de overheid worden strak
toegepast. Die bij het bedrijfs
leven hebben bijna allemaal
een minimum-karakter, waar
taald, op die manier het be
drijfsleven het leven zuur kan
maken".
Als andere voorbeelden noem
de Crijns verder de salarissen
in particuliere- en overheids-
ziekenhuizen en bij particu
liere streeksvervoermaat-
schappijen en vervoerbedrij
ven van de overheid. Bruto
worden de mensen precies
gelijk beloond, maar netto
houden de overheidsdiena
ren veel meer over.
Hogere functies worden, erkent
Crijns, bij het bedrijfsleven
"redelijker" gehonoreerd dan
in het algemeen bij de over
heid. Niettemin is ook daar
volgens hem enige trek naar
de overheid te bespeuren,
vermoedelijk veroorzaakt
door de grotere rechtszeker
heid die de overheid kan bie
den".
Ontslagen
de bedrijven gemakkelijk bo
venuit kunnen gaan. En dat
doen ze ook".
Dan hebben de bedrijven nog
een reeks mogelijkheden
voor extra faciliteiten die de
overheid niet of nauwelijks
kent: een auto van de zaak,
extra uitkeringen die soms
oplopen tot een complete
"dertiende maand", moge
lijkheden om produkten die
het bedrijf maakt goedkoop
aan te schaffen en dergelijke.
Die dingen gelden misschien
niet voor iedereen, maar we
praten over het algemene
beeld en dat wordt er voor het
bedrijfsleven wel gunstiger
door".
VNO-directeur Crijns heeft niet
zo'n hoge dunk van die extra
mogelijkheden van het be
drijfsleven. "Een "dertiende
maand" is al helemaal niet al
gemeen. Er zijn bedrijven die
eens per jaar 2 of 4 procent
uitkeren, er zijn er die nog
echte winstdelingsregelingen
hebben, dat wil zeggen dat er
alleen wat extra's wordt ge
daan als er winst is gemaakt".
Het VNO heeft zelf onlangs een
vergelijking gemaakt tussen
secretaresse-functies bij over
heid en bedrijven. Die wer
den, aldus Crijns, ingeschaald
op ongeveer gelijke bruto-
niveaus. Dat geldt, zo conclu
deert het VNO uit gegevens
uit de bedrijven, ook voor an
dere functies zoald die van
portiers en conciërges. Crijns
wijst op problemen van met
name Hoogovens waar pro-
duktiepersoneel wegging om
vuilnisman te worden in Am
sterdam. Amsterdam wilde
dat werk aantrekkelijker ma
ken door het goed te betalen.
Crijns: "Op zich is dat wel te
recht, want aangenaam werk
is het niet. Maar het wordt
toch wel een wat oneerlijke
concurrentie als een over
heidsbedrijf, dat tenslotte
met belastinggeld wordt be-
Neem het de mensen eens kwa
lijk, vindt Abva Kabo-
bestuurder Sonneveld, dat zij
na een paar ontslagen probe
ren ambtenaar te worden,
eventueel in een andere func
tie dan hun oorspronkelijke
vak. Dat kun je de overheid
niet verwijten, vindt hij. Inte
gendeel, het bedrijfsleven
valt te verwijten dat het niet
wat meer zekerheid kan bie
den, vindt Sonneveld. Naar
zijn idee zijn veel reorganisa
ties en bedrijfssluitingen het
gevolg van slecht manage
ment.
"Toen de economie nog groeide
viel dat niet zo op, maar nu
krijgen veel bedrijven de re
kening daarvan gepresen
teerd". Volgens Sonneveld
kan een goed geleid bedrijf
veel meer doen om mensen te
krijgen en te houden. Hij ver
wijst naar voorbeelden in Ja
pan, waar de band tussen be
drijf en werknemers wordt
verstevigd door middel van
winstdelingsregelingen, op
leidingsmogelijkheden, ver
beteringen van de werkom
standigheden, aandacht voor
de sfeer en dergelijke.
Overigens is die rechtspositie
van ambtenaren nu ook weer
niet zo briljant als vaak wordt
gesuggereerd, meent de Abva
Kabo-bestuurder: "Als de
overheid met financieringste
korten kampt weet ze altijd
wel de post salarissen over
heidspersoneel te vinden. En
ontslagen dreigen er ook wel
eens, kijk naar het onderwijs
en CRM. Maar het is wel zo
dat voor ambtenaren voor wie
in een bepaalde functie geen
werk meer is geprobeerd
wordt iets anders te vinden.
Het bedrijfsleven voert liever
iemand die na 20 jaar werken
niet meer zo hard voort kan, af
naar de WAO".
Zowel de werkgevers als de
vakbonden erkennen dat een
goede vergelijking van de be
loningsstructuur bij overheid
en bedrijfsleven een uiterst
moeilijke zaak is, omdat een
groot aantal functies niet is te
vergelijken. De overheid
heeft vrijwel geen produktie-
mensen in dienst, het be
drijfsleven heeft geen politie
mensen, geen douane
beambten etc. Toch hebben
de ambtenarenorganisaties al
eens een klein onderzoekje
gehouden waaruit bleek dat
de arbeidsvoorwaarden bij de
overheid noch tot de allerbes
te noch tot de allerslechtste
behoren. Maar een goede ver
gelijking was niet mogelijk
omdat de verschillen tussen
de bedrijven onderling al zo
groot zijn, aldus Sonneveld.
"Het grote probleem is om alle
gegevens op tafel te krijgen,
niet alleen de cao-salarissen,
want die kunnen we zelf wel
opzoeken, maar alles wat er
feitelijk wordt betaald. Er zal
een onafhankelijke onder
zoekscommissie nodig zijn
die de bevoegdheden heeft al
die gegevens boven tafel te
halen".
VNO-directeur Crijns vindt
zo'n vergelijking, gezien de
vele onvergelijkbare functies,
"onzinnig": "Dan krijgen we
zeker weer zo'n studie die tien
jaar duurt. Wat er moet gebeu
ren is duidelijk: de oplossing
is het toekennen van gelijke
bruto-salarissen en daarna
een aftrek op de ambtelijke
salarissen die gelijk is aan het
bedrag dat in het particuliere
bedrijfsleven moet worden
betaald aan sociale premies.
Dan is het probleem opgelost,
daar heb ik geen onderzoek
voor nodig".
AMSTERDAM - Het grootste
deel van deze week bracht de
beurs van New York door met
forse fluctuaties van de ene
dag op de andere en zelfs op
een en dezelfde dag. De Am
sterdamse beurs kon hier
door ook niet veel anders
doen. Een lijn zat er deze
week niet in de koersvor-
ming. Nergens overigens,
want alles stond in het teken
van afwachten. Vooral Wall
Street had het bijzonder
moeilijk met het bepalen van
zijn standpunt. Voor de bui
tenwacht wordt het duidelijk
hoe moeilijk het is goedkope
verkiezingsslogans om te zet
ten in reële daden. Nauwe
lijks was de nieuwe regering
aangetreden, of in de boezem
braken heftige meningsver
schillen uit over de te volgen
economische politiek.
De eerste daad van president
Reagan, die tijdens zijn ver
kiezingstournee de inflatiege
varen met mokerslagen tege
moet was getreden, heeft ech
ter al een nieuwe inflatiegolf
tot gevolg. De afschaffing van
de prijscontrole op de binnen
landse olieproduktie neeft
niet alleen de benzineprijs
aan de pomp in opgaande
richting gestuwd, maar ook
de tarieven op de binnenland
se luchtvaartlijnen. Twee fac
toren die in de kosten Vc
vensonderhoud van de Ame
rikanen hard aantikken. Wal
Street is daar nogal teleurge
steld over en wacht met enige
terughoudendheid de reac
ties op de donderdag gehou
den tv-rede van president
Reagan af. De president
maakte daarin zijn eigen, wat
genoemd werd, harde aanpak
van de economische proble
men bekend.
Eerder had Reagan deze week
al gewezen op de moeilijke fa
de Amerikaanse
economie zich thans bevindt,
wat hij baseerde op de daling
van het conjunctuurcijfer
over de maand december.
Voor het eerst na zeven maan
den liep dit cijfer, waarin een
groot aantal economische ge
gevens verzameld worden,
een daling zien van 0.8 pro
cent ten opzichte van de
maand november, die zelfs
een stijging van anderhalf
procent had vertoond ten op
zichte van de daaraan vooraf
gaande maand. De publikatie
hiervan kostte Wall Street de
ze week maandag 15 punten,
waarna het zeurend is geble-
door
C. Wagenaar
Een heftig tumult binnenska
mers ontstond tussen de nieu
we minister van financiën en
de Centrale Bank-president
Paul Volcker over de nood
zaak van een belastingverla
ging. Een andere verkiezings
stunt van Reagan. Volcker
verzet zich daar weliswaar
niet tegen, maar wenst een
dergelijke ingreep pas als de
regering elders voor een zelf
de bedrag bezuinigt. Hoewel
president Reagan al driftige
pogingen in het werk heeft
gesteld om het rode potlood
te hanteren, is dat tegenwoor
dig een heksentoer en zeker
voor het gigantische bedrag
wat een belastingverlaging
vergt. Lukt het niet, zo liet
Volcker tot afschuw van de
nieuwe regering weten, dan
zal de FED, het bestuur van
de Amerikaanse centrale ban
ken, de kredietbcperking en
hoge rente handhaven. Het
bankwezen was hierdoor zeer
ontsteld, waardoor het de nei
ging tot lichte rentedaling
maar mondjesmaat volgde en
nauwelijks verder zakte dan
tot 19,5 procent.
De donderdag gehouden presi
dentiële rede bevatte overi
gens geen nieuws. Behalve de
bekende verwijten aan voor
gaande regeringen werd weer
aan de alarmbel getrokken
voor 's lands economie en be
lastingverlagingen en bezui
nigingen toegezegd. Op 18 fe
bruari zullen concrete maat
regelen worden afgekondigd.
In het buitenland bleef echter
het vertrouwen in een harde
economische aanpak van de
nieuwe republikeinse rege
ring aanhouden, hetgeen de
dollar in vrijwel alle financië
le centra tot nieuwe hoogte
punten bracht. Vooral in Am
sterdam en Frankfurt kwam
de prijs, uitgedrukt in respec
tievelijk guldens en marken,
op niveaus die sedert begin
1978 niet meer zijn voorgeko
men. In onze hoofdstad werd
woensdag zelfs f 2,35 voor een
dollar betaald, tegen 190 een
jaar geleden. In een week tijd
werd de dollar hier 10 cent
duurder. De Westduitse mark
kwam hierdoor onder druk.
vooral nu blijkt dat de altijd
zo geroemde economische
kracht van de Bondsrepu
bliek minder bestand is tegen
recessieverschijselen dan
was aangenomen.
Het sterk aanleunen van ons
land tegen de economie van
onze oosterburen heeft de
gulden de laatste tijd geen
goed gedaan. Onze valuta is
bepaald flauw geworden te
genover dollar, pond en de Ja
panse yen, wat overigens ons
bedrijfsleven in de kaart
speelt. Maar de gulden is wat
uit de running, hetgeen ook
tot uiting komt op de obliga-
tiemarkt Deze week werd
daar weinig belangstelling
aan de dag gelegd en brokkel
den de koersen zelfs enige
mate af. Een 10,75 procent
lening van de Ontwikkelings
bank werd tegen 99 procent
weliswaar nog een redelijk
succes, maar Bank Mees en
Hope kwam er prompt met
een 11 pet-lening overheen,
waarop volgende week de in
schrijving zal sluiten.
Voor de aandelenmarkt in Am
sterdam was het eveneens
een weinig inspirerende
week, met bovendien opval
lende tegenstellingen. Zo
moesten aandelen Kiene en
Norit, die vorige week fors
waren gestegen, nu weer even
fors terug. Daarentegen ste
gen Gelatine Delft en ADM
Beheer aanmerkelijk. Aan
houdende vraag leverden
Hoogovens een koerswinst
op van ƒ2, en KLM van
f5.
vlauw waren VNU met een da
ling van f4 en Rijn-^chclde-
/ero.me door net rumoer
rond de duikbotenorder met
een daling van f5. Elsevier-
NDU boekte een herstel van
fS en Houthandel Pont van
ruim f 10 Van de hoofdfond
sen lagen de aandelen Ko
ninklijke Petroleum nogal
fluctuerend in de markt, maar
de aandelen Unilever konden
iets aantrekken.
