"Je kunt mij een balletdanser
achter het drumstel noemen"
IniSiv'
Golden
Earring in
Tripodia
Cesar
Zuiderwijk:
Jam stelt
teleur op
5Sound
Affects
Plaat Boskoopse groepen
Live-elpee
Fleetwood Mac
'V P/
MANOEUVRES IN HET
ELEKTRONICA-TIJDPERK
Live-elpee Massada
bevat niets nieuws
Maar goed
dat er een
Urbanus in
de zaal is
f Jts+é't
WOENSDAG 14 JANUARI 1981
EXTRA
PAGINA 13
Door
Jaap Visser
De Golden Earring is morgen
avond te beluisteren en te bekij
ken in de grote zaal van Tripo
dia aan het Katwijkse Hoornes-
plein.
In het voorprogramma staat de
nieuwe Nederlandse formatie
Power Play. Deze band is ge
vormd door Peter van Straten
en Jan van der Mey, die onlangs
uit de groep Vitesse stapten.
Over de Earring:
"De Earring is een echte live-band.
In de zaal komen we veel beter
over dan op de plaat. Dat is altijd
al zo geweest. Waar het precies
aan ligt weet ik ook niet. Maar zelf
ben ik niet iemand die spontaan
bezig kan zijn in een klein hokkie.
Daar kan ik maar moeilijk gein-
spireerd raken. Als we de bühne
opstappen dan krijgen we alle
vier een kick. Dan gebeuren er
opeens de meest waanzinninge
dingen".
"Zelf ben ik er altijd een voorstan
der van geweest om al onze pla
ten live op te nemen. Daarom ben
ik zo blij met die live-lp die in
maart of april uitkomt. Dat is het
voor mij helemaal. Bijna alles wat
op die plaat komt te staan is op
genomen in Roosendaal. Dat
concert was bijna perfect. Op het
moment dat we opkwamen klikte
het onderling en met het publiek
voor honderd procent. Het liep
als een trein. Een pure toevals
treffer".
Na die live-lp komt er in elk geval
nog een nieuwe lp uit. Wat er pre
cies op komt te staan weet ik niet.
Maar het zal wéér anders klinken.
Dat is onze grote kracht hè. die
afwisseling. Dat komt omdat we
alle vier andere ideëen over mu
ziek hebben. Een combinatie van
die ideèen. dat is de Earring"
Over de toekomst:
"Er wordt al jaren over geluld dat
wij uit elkaar gaan. Daar slaan we
zelf al geen acht meer op. In Ne
derland vinden ze het gek dat je
wel eens een tijdje rustig aandoet
of even met iets anders bezig
bent. Dan komen de geruchten
dat je uit elkaar gaat. Slaat ner
gens op".
'In Nederland moet je bij je eigen
groep blijven want daar hoor je
thuis en nergens anders. Toen ik
indertijd van de Livin Blues naar
de Earring ging zei iedereen:
"Joh, dat kan helemaal niet. Jij
moet Blues spelen". Onzin".
'Ik ben nu vrij intensief bezig met
Jasper van 't Hof. Een jazz-jon-
gen die geweldig met de synthe
sizer overweg kan. Ik heb hem le
ren kennen via Robert Jan Stips.
Een vreselijk goeie goser. We
hebben laatst met z'n tweeën drie
dagen in een studio gezeten. We
hebben zo'n vier uur muziek op
genomen. Klinkt té gek. Het lijkt
een beetje op wat Brian Eno te
genwoordig doet. Ik zal je eens
wat laten horen".
De imposante geluidsboxen in hui
ze Zuiderwijk spuien vervolgens
verrassende klanken. Melodieu
ze synthesizermuziek vermengd
met piano en harde tiommelsla-
gen. Woeste stukken afgewisseld
met rustig voortkabbelende pas
sages. Soms filmmuziek bij uit
stek dan weer richting rock en
roll. Even wennen maar na een
minuut of tien gaat het steeds
aangenamer in de oren klinken.
Kan eigenlijk zo op de plaat.
Cesar. "Dat weet ik niet. Sommige
stukken wel, andere stukken la
ten veel open. Daar zou best wat
anders bijpassen. Zang of een gi
taar. We kunnen er in elk geval
alle kanten mee op. Het is prima
geschikt als achtergrond muziek
bij documentaires. Als je het zo
op de plaat zet dan weet ik niet of
het wel wordt gekocht. Want alles
leuk en aardig: maar het moet na
tuurlijk wel worden verkocht".
'Dat werken met Jasper vind ik za
lig. Zo kan ik echt m'n muzikale
ideëen kwijt. Bij de Earring ben
je toch vrij strak bezig. Ik kan het
natuurlijk niet maken om tijdens
een bepaald nummer opeens vre
selijk op hol te slaan en lekker m
m'n eentje te gaan zitten freaken.
Dan krabben de mensen in de
zaal natuurlijk wel even op hun
achterhoofd. Zo'n project naast
de Earring, dat heb ik gewoon
nodig. Mag ik?"
Cesar Zuiderwijk op de praatstoel. De meest rustige
maar zeker niet de minst ijdele van het viertal. Maakte tien
jaar geleden de overstap van Livin Blues naar de Earring.
Is 32 jaar jong ("Ik voel me 20") maar de grijze haren zijn
talrijk. Woont nog altijd twee hoog in de Haagse binnen
stad. Vindt drummen leuk maar er zijn ook nog andere
dingen in de wereld. Wil best praten maar vindt dat het
gezeur over 'Amerika en de gemiste kans' maar eens uit
moet zijn.
Cesar Zuiderwijk over het
drummen:
"Drummer worden ligt eigenlijk
het meest voor de hand. Je neemt
twee stokken en gaat op het
meubilair zitten tikken op de mu
ziek van de radio. Als het lekker
gaat en je krijgt een echte trom
mel in je handen dan word je dus
drummer. Zo simpel is dat".
"Mooi drummen, dat is vóór mij het
belangrijkste. Als ik een drum
mer bezig zie die echt goed slaat
maar hij zit als een houten pop
achter z'n drumstel dan is er wat
mis. Naar zo'n drummer kan ik
geen kwartier zitten kijken. Het
gaat er niet alleen om op welk
moment je die trom raakt maar
ook de manier waarop. Aan stijl
besteed ik veel aandacht. Heb ik
altijd al gedaan. Noem mij maar
een balletdanser achter een
drumstel".
"Het interesseert me werkelijk
geen zak dat ik wel eens fouten
maak. Ik maak misschien wel
meer fouten dan nodig is maar
daar kan ik verder niet mee zit
ten. Ik geloof trouwens niet in
foutloos drummen".
"Ik ben bewust autodidactisch. Ik
heb m'n eigen stijl helemaal zelf
ontwikkeld. Natuurlijk pik je wel
eens wat van een ander. Nou en?
John Bonham van Led Zeppelin
was indertijd heel vernieuwend
bezig. Iedereen ging opeens als
Bonham drummen. Zelf ben ik
ook dingen gaan doen die hij
deed. In het begin bezorgde me
dat een soort van schuldgevoel.
Zo van: jongen je bent aan het
pikken. Onzin natuurlijk, je ge
bruikt gewoon iets om je eigen
stijl verder te ontwikkelen".
"Stewart Copeland is ook iemand
die heel verfrissend bezig is. Ge
weldig, wat die jongen doet. Hij
heeft de reggae muziek toegan
kelijk gemaakt voor de blanke
drummer. Toch, je moet natuur
lijk niet vergeten dat het geluid
wordt bepaald door de combina
tie met de andere instrumenten.
Als Copeland in een heel andere
band dan de Police zou spelen
zou je het misschien helemaal
niet willen aannemen wat hij
doet. Dat geldt ook voor Bonham.
Zijn manier van drummen past
uitstekend bij de stem van Ro
bert Plant en de gitaar van Jimmy
Page".
"Ik vind wel dat zowel Bonham als
Copeland een bepaalde weg heb
ben aangegeven. Misschien heb
ik dat zelf ook wel gedaan. Wie
weet zijn er best drummers die
willen drummen zoals Cesar
Zuiderwijk. Alleen jongens als
Bonham en Copeland zetten na
tuurlijk de hele wereld op z'n
kop. Ik niet. Maar als er jongens
zijn die wat van mij willen leren,
nou dan zijn ze welkom, ik wel
daar best wat tijd voor uittrek
ken. Laat ze maar een middagje
komen klooien"
Over de Nederpop
"Op het moment worden er in Ne
derland best aardige platen ge
maakt maar het bühnewerk blijf
ik magertjes vinden. Het spijt me
vreselijk maar ik kan van de Ne
derpop niet enthousiast raken.
Massada is heel aardig bezig maar
wat moet ik denken van smart
lappen als 'Sajang Daar
schenden ze hun eigen image
mee. Vitesse vond ik wel een
goeie groep voordat het zaakje uit
elkaar viel. Voor de rest zie ik het
allemaal niet zo zitten".
Als ik naar een band ga kijken wil ik
geamuseerd worden. Maar de
bandjes hier in Nederland kun
nen geen amusement brengen.
Ze kunnen de aandacht van het
publiek niet vasthouden. De
mensen zijn tegenwoordig vre
selijk blasé. Jc moet echt heel wat
in je mars hebben om de zaal
goed gevuld te krijgen"
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
'Sound Affects' - The Jam (Po-
lydor)
Het ziet er niet naar uit dat
'Sound Affects' de Europese
populariteit zal brengen, waar
The Jam nu al enige jaren op
uit is. Ook in Nederland, is de
plaat, die al weer een paar
maanden uit is, vrij geruisloos
in de geschiedenisboeken op
genomen. In dit geval niet
eens ten onrechte, want wie
enigszins op de hoogte is van
het niveau waarop Paul Wel-
ler en de twee anderen zich
bewegen, kan 'Sound Affects'
(aardige woordspeling) alleen
maar als een teleurstelling er-
Op hun voorlaatste produkt
'Setting Sons' bewezen zij
doordachte en desondanks
vrij gemakkelijk in het ge
hoor liggende muziek te kun
nen maken. Een kenmerk van
kwaliteit. Van die lijn wordt
nu niet direct afgeweken, al
leen zijn de teksten minder
'politiek' en bovendien ligt
het peil wat minder hoog. Ook
blijkt de herhaling in de hoe
kige, 'typische' popstijl' niet
onvermijdelijk. Misschien is
de formule, die zoveel ver
wantschap vertoond met wat
The Who en Kinks in de jaren
zestig produceerden, wel wat
te beperkt.
Ronduit kwalijk is dat The Jam
het oor wat al te nadrukkelijk
bij The Beatles te luisteren
heeft gelegd. Het intro van het
nummer 'Start' is gepikt vün
'Taxman'. En dat is toch te
min voor de talenten van The
Jam.
BART JUNGMAN
Net als andere bands, hebben
nu ook vier Boskoopse groe
pen in eigen beheer gezamen
lijk een titelloze elpee uitge
bracht. Weenie the Jugs
(popperig) Eorest (symfo
nisch). Rivendel (op klassiek
geïnspireerd) en the Ramblin
Band (blues), hebben ieder
met de crème van hun reper
toire ongeveer elf minuten
muziek aan deze langspeler
bijgedragen. Ondanks deze
mengeling van stijlen is de el
pee een leuk geheel geworden
(goede muziek bijt elkaar
Indrukwekkend is met name
het symfonische werk van Fo
rest. Weenie the Jugs daar
entegen is lichtvoetig en snel
vergeten, fris. maar met niet
overtuigende, geforceerde
zang van Helma van
Linschooten The Ramblin
Band beschikt daarentegen
in Linda Bloemhard overeen
fantastische zangeres, maar
moet nut pikken van the
Eagles (Doolin'Dalton) of
Creedence Clearwater Revi
val (I put a spell on you)
waar 'respectievelijk "Life
was easy en "Look out upon
life" lijken
Deaalnietlemin biedt de elpee
een aardig overzicht van w«t
m de Boskoopse popwereld
groeit en bloeit.
RAYMOND PEIL
FLEETWOOD MAC LIVE -
FLEETWOOD MAC - WEA RE
CORDS.
1980 wordt wel het jaar van de live
elpees genoemd. Op de valreep
heeft ook de topformatie Fleet
wood Mac nog een livc-
dubbelalbum aan de oogst van
het afgelopen jaar toegevoegd.
Dat mag geen verbazing (vekken
want de groep heeft inmiddels
een fraaie staat van dienst. De el
pees "Rumours" en "Tusk" be
reikten recordverkopen.
Het live-album is opgenomen tij
dens de vele optredens vorig jaar.
Het geheel is daardoor een per
fecte, maar nogal sfeerloze aan
eenschakeling van hits. Er zit
geen verrassing en geen hoogte
punt in het album. Waarschijnlijk
is toch vooral de bedoeling ge
weest om een "best of' elpee van
Fleetwood Mac uit te brengen.
Want op de elpees staan slechts
drie nieuwe nummers. Voor wie
nog niets van Fleetwood Mac in
z'n platenverzameling heeft is het
live-album een pracht kans om al
le hits in één keer in huis te halen
Voor de echte liefhebbers doet
Fleetwood Mac het op dit dubbel-
album allemaal nog eens dun-
netjes over. JAN RIJSDAM
'Massada Live' - Massada (Kendari Records)
Massada kan weer adem halen. De hoogtepunten van de drie vorige lang-
spelers zijn op een live dubbcl-album geperst en dan kan je er als band
weer even tegen.
'Massada live' bevat niets nieuws dus de vraag of het truttige 'Sajang
é'-tijdperk is afgesloten blijft onbeantwoord. Het is nog altijd wachten
Molukse creatie die de commerciële slipper 'Pusaka'
elk geval een uitstekende plaat geworden welke nog eens
overduidelijk bewijst dat Massada een live-band bij uitstek is. Het
zangwerk blijft matig maar instrumentaal ('Aka Bahar' en 'Impulse of
the rhythm*/ There is no time to return is de band een klasse apart
De Britse groep Orchestral Ma
noeuvres in the Dark heeft in
middels in ons land een aardige
bekendheid opgebouwd. De
aanduiding "groep" is hier ei
genlijk niet op zijn plaats, duo is
beter, want de drijvende krach
ten achter OMi tD zijn synthesi
zer-specialisten Andv McClus-
key en Paul Humphrey's. Een
duo dat tijdens optreden en op de
nieuwste langspeler wordt aan
gevuld met drummer Malcolm
OMi tD scoorde inmid-
hitje
De laatste
Je plaat is gevuld met muziek uit
hetelektronica-tijdperk: de syn
thesizer is het belangrijkste in
strument. Daarnaast maakt OMi
tD gebruik van ritme-box en se-
quecer. simpel gezegd elektroni
sche drummers. Dat heeft als na
deel dat de muziek zeer strak
klinkt. Niettemin is OMi tD erin
geslaagd een prachtige elpee te
maken met bij vlagen dromerige
muziek, bijvoorbeeld in "Sta
tues" en "Stanlow". De versie
van "The more I see you" (be
kend in de uitvoering van Chris
Montcz) lijkt me echter tamelijk
overbodig en had dus beter ach
terwege kunnen blijven.
HANS VELDHUIZEN
bestookt met conferences,
afgwisseld met gevoelige
ballades.
Zijn langspeler staat aan de
ene kant vol met chansons
(Raymond van 't Groene-
woud op piano) en aan de an
dere kant met conferances.
Het maakt een beetje
vreemde indruk dat de Vla
ming tijdens die conferances
herhaaldelijk liedjes aan
kondigt die men vervolgens
niet krijgt te horen maar dat
is verklaarbaar. Die liedjes
maakte Urbanus voor een
ander label en de desbetref
fende platenmaatschappij
vertikte het om de rechten
van die liedjes vrij te geven.
Vandaar.
In elk geval; onze zuiderburen
rukken op. Met Raymond en
L'rbanus aan het hoofd.
JAAP VISSER
toevallig een Lrbanus in de
zaal?' is uitgeroepen tot pop-
juweeltje'.
Urbanus van Anus.de Vlaming
die evenals zijn vriend en
collega Van 't Groenewoud
bijzonder lollig uit de hoek
kan komen. Een regelrechte
entertainer die het publiek
Het gaat goed met onze zuider
buren. De 'Rode Duivels'
verslaan de 'Oranjehemden',
Raymond van 't Groene
woud heeft Nederland aan
z'n voeten liggen en 'Is er
'Is er to'evallig een Urbanus in
de zaal?' - Urbanus van Anus
(Phonogram)
