Delegatie
uit Kamer
geweigerd
Joodse moeders en kinderen blij met onze komst"
Bedrijfsleven weet nog geen weg in Derde Wereld
GOUD ZILVER
Aanzienlijke noden bij
Zuidhollandse musea
Door Argentinië,
Chili en Uruguay
liïah^eirgwn&Wegeer
Rotterdamse plannen
met sexboten gaan
voorlopig niet door
JEUGDBENDE
OPGEROLD
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1980
DEN HAAG (GPD) - Een delegatie uit de Tweede Kamer is
niet welkom in de Zuidamerikaanse landen Argentinië,
Chili en Uruguay. De ambassadeurs van die landen heb
ben dat laten weten. Minister Van der Klaauw (buiten
landse zaken) heeft de ambassadeurs inmiddels bij zich
ontboden om van zijn verontwaardiging blijk te ge-
1 De delegatie, bestaande uit de bui-
tenlgndspecialisten van de vier
i grootste fracties, bezoekt in de-
cember een reeks Latijns-Ameri-
j kaanse landen. Over de situatie in
die landen (onder meer wat be
treft de mensenrechten) zal rap
port worden uitgebracht aan de
vaste commissie voor buiten-
j landse zaken uit de Kamer.
j Argentinië heeft laten weten de
delegatie als onwelkom te be
schouwen, zonder er bij te ver-
I klaren waarom. De ambassadeur
1 van Chili gaf als reden op, dat mi
nister Van der Klaauw in een
speech voor de Verenigde Naties
de mensenrechtensituatie in dat
land had veroordeeld. Uruguay
weigert de parlementaire delega
tie, omdat de Nederlandse rege-
ring subsidie geeft aan organisa-
ties die zich tegen het bewind in
Uruguay keren.
j Volgens de onwelkome parlemen
tariërs gaan die motieven niet op.
Zij betreuren het dat ze niet de
j kans krijgen om door middel van
(ADVERTENTIE)
Hoge prijzen voor
zoals sieraden, bestek, munten enz.
TEGEN KONTANTE BETALING!
Kunt u niet naar onze
fabriek komen, dan
kunt u edelmetalén
voorwerpen per
aangetekende post
insturen.'Wij bellen u
dan oyérae waarde
die wij per bank of
giro aan u betalen.
Nieuw is onze ver
koop van kilo baartjes
goud en zilver, zodat
u b.v. edelmetalen
voorwerpen kunt
inruilen tegen
baartjes.
Leidseweg 219, Voorschoten Karpervijver 17, Zeist
tel. 01717-4500 tel. 03404-13711
Bewakingsexpert Wilder:
J J
AMSTERDAM (GPD) - Berich
ten over bewakingsdiensten
die in Nederland wonende
joden moeten beschermen
tegen neo-nazistische figu
ren, hebben deze week het
merendeel van de joodse ge
meenschap geschokt. Rab
bijnen en vertegenwoordi
gers van de joodse gemeente
klommen in de pen of hingen
aan de telefoon om te verkla
ren dat zij niets met de bewa
kingsdiensten te doen wilden
hebben.
Ook de Israëlische ambassade
in Den Haag keerde zich af
van het bezoek van de man
die de bewakingsdiensten in
ons land wil opzetten, Zwi
Wilder. Deze secretaris en
rechterhand van het Israëli
sche parlementslid Flatto
Sharon, doet de protesten af
met „ze weten niet eens wat ik
kom doen".
In West-Duitsland en Frankrijk
heeft Wilder inmiddels al
succes gehad met zijn bewa
kingsdiensten. In Engeland,
waar hij woensdag en don
derdag was, doet hij ook een
poging. Donderdagnacht
kwam de 1 bcwakingsexpert
aan op de luchthaven Schip
hol. Geeh bloemen, geen
speeches en geen ontvangst
comité vanwege Wilders om
streden plannen.
Van de bewakingsploeg die, als
de joodse gemeenschap niet
tegenspartelt, over een week
in ons land kan zijn, moet niet
veel ophef worden gemaakt.
„Het zijn maar zes Israeli's,
van wie er twee in Nederland
zijn geboren. Die zes kunnen
nooit 30.000 joden bescher-
Hoewel de zes een commando
opleiding van het Israëlische
leger achter de rug hebben,
specialisten zijn op het gebied
van karate en judo en met
portofoons worden uitgerust,
is hun bewakingsfunctie vol
gens Wilder miniem. „Hetzijn
leraren die de joodse gemeen
schap moeten adviseren bij
hun bescherming, misschien
kunnen ze na een paar maan
den weer weg. Kijk, als je dit
hotel moet beschermen, heb
je daar specialisten voor no
dig: dat weetje niet zomaar".
Wilder verzekert dat zijn
mannen geen wapens zullen
dragen. ..We zijn geen aan
vallers, we willen geen ter
reur, we willen bescher-
De gebeurtenissen in Parijs en
Antwerpen zijn volgens Wil
der de grondslag voor Sha-
rons ideeën over bewakings
diensten. „Dat soort dingen
willen we voorkomen, we
willen niet wachten tot ze een
bom plaatsen". Op de opmer
king dat een particuliere be
wakingsdienst al geruime tijd
plaatsen waar bijeenkomsten
van de joodse gemeenschap
worden gehouden aan een
nauwgezet onderzoek on-
Hprwpmt. reageert Wilder
schouderophalend. „Ja. de
joodse gemeenschap zal mis
schien best al wat doen".
Wilder ziet zijn mannen ook als
een soort morele brigade die
de joden een hart onder de
riem moet steken. „De joden
zijn bang voor het opkomend
nazisme. In feite zijn er wei
nig neo nazi's, maar ze maken
veel kabaal en daar schrikt
men van". Zijn beschermen
gelen, zoals Wilder ze noemt,
moeten het moreel weer wat
opkrikken.
Wilder wil niet zeggen op wiens
initiatief hij naar Nederland is
gekomen. Zijn opdrachtgever
is Sharon, maar er schijnt
duidelijk om hulp gevraagd te
zijn. ,,Ik heb contacten met
mensen van grote bekend
heid. maar die kunnen na
tuurlijk niet zeggen dat ze Is
raël om hulp hebben ge
vraagd. In ieder geval zullen
de moeders en kinderen blij
zijn dat we komen".
t Bewakingsexpert Wilder.
gesprekken een beeld van die
landen te vormen en dat over te
brengen aan hun collega-kamer
leden.
De delegatie is wel welkom in Bra
zilië, Peru en Venezuela. Begin
december zullen Ter Beek
(PvdA), Scholten (CDA), Ploeg
(WD) en Brinkhorst (D'66) die
landen bezoeken. Ze praten er
met ministers, partij-politici,
mensen van vakbonden, kerken
en andere organisaties. Niet al
leen komen de mensenrechten
ter sprake, het gaat ook om inter
nationale samenwerking, ener
gieproblemen en het vluchtelin
genvraagstuk.
Het is de tweede keer dat een kleine
delegatie uit de vaste commissie
voor buitenlandse zaken op pad
gaat. Eerder dit jaar zijn West- en
Oost-Europa bereisd om de Oost-
Westverhouding in kaart te bren
gen. Over het verslag van die reis
heeft de Kamer een debat ge
voerd met Van der Klaauw.
SCHIPHOL - Een groep indianen is gisteren op Schiphol aangekomen om deel te nemen aan het zogenaamde
Russell-tribunaal dat morgen in Amsterdam begint. Op het tribunaal zullen de wandaden jegens de indianen
aan de kaak worden gesteld. De op de foto getoonde indianen zijn afkomstig uit de Amerikaanse staten Oklahoma
en Zuid-Dakota.
ROTTERDAM (ANP) - Het plan
van de gemeente Rotterdam om
de overlastgevende prostitutie te
concentreren op sexboten in de
Waalhaven en aan de Parkkade
lijkt van do baan. De voorzitter
van de afdeling rechtspraak van
de Raad van State, mr. J. van der
Hoeven, heeft gisteren namelijk
de vergunningen die de gemeen
te aan een exploiterende stich
ting had verleend geschorst.
Rotterdams prostitutie-wethouder
mr. J. Mentink liet na de behan
delingvan het schorsingsverzoek
van een aantal wijken en een
schippersinternaat, al weten dat
het sexboten-plan vrijwel zeker
van de baan zou zijn indien de
Raad van State tot schorsing zou
DEN HAAG - De noden bij de mu
sea in Zuid-Holland zijn aan
zienlijk. De behuizing vertoont
gebreken, het personeel laat te
wensen over en de registratie en
inventarisatie is behoorlijk
slecht. Dit zijn de eerste indica
ties van een rapport over de staat
van musea in Zuid-Holland.
Deze voorlopige cijfers werden gis
termiddag in het Provinciehuis
in Den Haag bekend gemaakt.
Dat gebeurde bij de presentatie
van het "Museumboek voor
Zuid-Holland". In het boekje zijn
de Zuidhollandse musea, op een
enkele uitzondering na, in één
boekje bijeengebracht.
De enige uitzondering op het som
bere beeld zijn de kleine musea in
het algemeen en de particuliere
en de gemeentemusea in de klei
ne steden in het bijzonder. De
verzamelingen daar blijken in
goede staat te verkeren.
De huisvesting blij Kt echter een
van de grootste problemen te
zijn. De beveiliging, vooral die
tegen brand, is in de ZuidHol-
landse musea pover verzorgd.
Slechts iets meer dan de helft van
de musea beschikt over een pre
sentatieruimte die "goed" is. Dat
wil zeggen beantwoordt aan de
Ronduit benard is de toestand in de
depots. Iets meer dan eenderde
van de musea beschikt over een
depót, waar de museumstukken
zonder schade of bederf kunnen
verblijven. Daarbij kampen veel
musea met ruimtegebrek, dat
met de groei van de collecties al
leen maar nijpender zal worden.
Het ruimtegebrek beknot ook de
presentatie van de musea.
Slechts iets meer dan de helft
heeft voldoende ruimte voor wis
seltentoonstellingen naast de
vaste opstelling; eenderde daar
entegen moet het museum hier
toe gedeeltelijk en iets meer dan
tien procent geheel ontruimen.
Uit het onderzoek blijkt onder an
dere ook dat de musea in Zuid-
Holland "bijzonder slecht" teo-
gankelijk zijn voor invaliden.
Slechts tien procent van de mu
sea beschikt over bijzondere
voorzieningen voor deze bezoe-
kersgroep. Ruim veertig procent
van de musea in in het geheel niet
voor invaliden toegankelijk en de
rest is gedeeltelijk door invaliden
te bezichtigen.
Maar eérivijfde van de onderzochte
musea is geheel door invaliden te
bezichtigen.
besluiten.
Burgemeester Van der Louw en
wethouder Mentink reageerden
gistermiddag uiterst teleurge
steld over het toewijzen van het
schorsingsverzoek. Volgens
Mentink kan de toewijzing (de
precieuze redenen worden pas
over enige tijd bekend gemaakt)-
maar op twee argumenten geba
seerd zijn: of wel de gemeente
Rotterdam heeft artikel 250 van
het wetboek van strafrecht ('het
gelegenheid geven voor ontucht')
overtreden of de gemeente heeft
in strijd gehandeld met een be
staand bestemmingsplan.
In beide gevallen moet het erosbo-
ten-plan als van de baan zijnde
beschouwd worden, zo meent
Mentink. 'Het invoeren van een
nieuw bestemmingsplan kost vijf
tot zeven jaar. Indien de gemeen
te op artikel 250 struikelt is iedere
gemeentelijke bemoeienis met
het concentreren van de prostitu
tie taboe'.
De gemeente wil echter nog een
slag om de arm houden tot de
precieze tekst van de schorsing
bekend is.
Mocht de gemeente Rotterdam in
derdaad over het ontucht-artikel
zijn gestruikeld, dan is dat eens te
meer een argument dat dit artikel
sterk verouderd is, aldus Van der
Louw. De gemeente Rotterdam
moet dan nog sterker gaan plei
ten voor een aanpassing. Rotter
dam heeft dat de afgelopen jaren
voortdurend gedaan, maar onder
meer bij de voormalige minister
van justitie mr. Van Agt geen ge
hoor in dat opzicht gevonden.
Hoe de uitspraak ook precies moge
zijn. het prostitutie-vrijmaken
van Katendrecht en de stadsver
nieuwing die daarmee in dat
stadsdeel gepaard gaat, moeten
doorgaan, aldus de Rotterdamse
bestuurders.
APELDOORN (GPD) - Een spe
ciaal geformeerd rechercheteam
van de Apeldoornse gemeente
politie heeft 32 jongens in de leef
tijd van 13 tot 19 jaar gearres
teerd. Zij hebben meer dan 100
inbraken, diefstallen en vernie
lingen. voornamelijk gepleegd in
Apeldoorn, bekend. In de ko
mende weken worden nog meer
arrestaties verwacht.
Alle daders zijn schoolgaand of
hebben werk. Geen van hen ge
bruikte drugs of ging zich te bui
ten aan alcohol. Van de op
brengst van de inbraken en dief
stallen werd soms zeer exclusief
in Chinese restaurants gedi
neerd.
De totale buit bedroeg f 10.000 aan
baar geld en bijna 20 mille aan
consumptiegoederen. Bij de in
braken werd voor ruim f25.000
schade aangericht.
(ADVERTENTIE)
le internationale OUDE KUNST- EN ANTIEKBEURS
'OUDT-'S GRAVENHAEGHE'
Nederlands Congresgebouw, Den Haag.
Met 55 nederlandse, belgische, franse, italiaanseen
engelse antiquairs. Za. 15 t/m 23 nov.
Dag. 12.00 - 22.00 uur
Zond.: 11.00 -18.00 uur ^15»'
Enkele weken voor mijn terugkeer
naar Mali deze zomer kreeg ik een
brief van een klein Nederlands
metaalbedrijf dat graag zijn kun
de en organisatie wilde inzetten
in ontwikkelings projecten, maar
niet wist welke weg daarvoor te
gaan. Uit hun brief bleek dat ze
een van de belangrijkste voor
waarden voor een dergelijke in
zet al onderkend hadden, name
lijk het vestigen van een eigen
steunpunt in een ontwikke
lingsland. Voor het overige bleek
uit die brief dat het terrein van de
ontwikkelingssamenwerking
zowel in Den Haag als in de Derde
Wereld voor dit bedrijf volstrekt
onbekend was.
Ik vermoed dat deze constatering
voor veel kleine(re) en middel
grote Nederlandse ondernemin
gen geldig is en ik heb ervaren dat
tot in hele grote bedrijven toe het
werkelijke gebeuren in ontwik
kelingslanden ook een volkomen
gesloten boek is. Ze mogen dan al
iets afweten van het gebeuren op
nationaal niveau in die landen en
in hun hoofsteden. Veel verder
reikt die kennis niet.
Op dit moment is in Nederland de
inzet van Nederlandse onderne
mingen in de ontwikkelingssa
menwerking onderwerp van ge
sprek geworden. Bedrijven ver
wijten de overheid te weinig kan
sen te krijgen in de hulpverle
ningsprogramma's, de minister
voor ontwikkelingssamenwer
king zegt „het Nederlandse be
drijfsleven toont zeer weinig be
langstelling", ambtenaren van
zijn departement en van econo
mische zaken vinden Nederland
se bedrijven „te duur" en „laks".
Met die verwijten over en weer
komen we hier echter niet veel
verder. Laten we eens kijken wat
er gedaan zou kunnen wor
den.
Bedreiging
In het begin van de vijftiger jaren
kregen althans een paar mensen
in wat we nu de rijke wereld
noemen, in de gaten dat de ar
moede in grote delen van de we
reld wel eens bedreigend voor de
rijke wereld zou kunnen worden,
vooral als die armoede samen zou
gaan met ideologie en organisatie
van het communisme. De tegen
stelling tussen rijk en arm werd
herkend als een constante be
dreiging voor de vrede. Regerin
gen gingen daar wat tegen doen
en zoals eerst de Verenigde Sta
ten het verwoeste Europa weer
op de been hielpen onder andere
uit welbegrepen eigen belang
(vergroting van de markt en
voorpost tegen de Sowjet-Unie)
gingen nu de regeringen van de
rijke lander helpen de arme lan
den van hun armoede te verlos
sen. Ook daar zou een grotere en
rijke markt de wereldeconomie
bevorderen en de Sowjets min
der kansen geven.
In de zestiger jaren kwam daar een
dimensie bij: eerst op de medelij
den gebaseerde hulpverlening,
maar al vrij snel het nastreven
van veel grotere menselijke
idealen: recht op menswaardig
leven voor iedereen, recht op ge
lijke verdeling van de hulpbron
nen van de aarde, recht op niet
alleen politieke, maar ook eco
nomische en culturele zelfstan
digheid. In dat kader kwam de
combinatie regering-particuliere
organisatie aan de slag. De parti
culieren wisten noden te berei
ken en oplossingen aan te dragen
waar regeringen met hun ambte
naren niet aan toe kwamen. Van
uit de arme landen konden via
deze weg ook die mensen hun
stem laten horen die hun gedach
ten en noden niet vertolkt zien
door hun regeringen maar dik
wijls nog wel door eigen particu
liere organisaties: vrouwen-, vak-
en jeugdbeweging en vooral niet
te vergeten de kerken.
Is nu wellicht de tijd rijp voor een
volgende verbreding van de acti
viteiten? Met name het samen
aanpakken van ontwikkelings
problemen door regeringen, par
ticuliere organisaties en be
drijfsleven?
Om misverstanden te vermijden
moet ik hier wel noodzakelijker
wijs iets tussen voegen. Ik heb nu
niet het oog gericht op die ont
wikkelingen in en door het be
drijfsleven die reeds plaats vin
den, vooral in multinationale on
dernemingen, waarbij die bedrij
ven het best mogelijke bedrijfs
resultaat trachten te boeken.
Daarvoor manoevreren ze zo be
kwaam mogelijk met kapitaal,
arbeid, kennis en winsten van
land tot land, waarbij als dit voor
een of meer van de landen voor
delig is, dat mooi is meegenomen
maar nooit de vooropgezette be
doeling is.
Inzet
Ik bedoel een ander type van inzet
van bedrijven waarbij het ont
wikkelingsdoel en het belang van
het ontwikkelingsland en zijn
bevolking voorop blijft staan. Ik
denk aan de mogelijkheid, naast
de bekwaamheid op ontwikke
lingsgebied van de ambtenaren
van het ministerie en hun relaties
in de ontwikkelingslanden op re
geringsniveau en naast de ideële
motivatie van de particuliere or
ganisaties en hun relaties in de
ontwikkelingslanden op basisni
veau, aan bedrijven hun eigen in
breng te laten leveren met méér
Michel van Huiten
oog voor de economische haal
baarheid, de efficiency in het
ontwikkelingsmilieu en de weer
baarheid van een nieuwe ont
wikkeling ten opzichte van het
economisch sterkere buitenland
dan van ambtenaren of missiona
rissen-ontwikkelingswerkers
gewoonlijk verwacht mag wor
den.
Als een dergelijke samenwerking
gestalte zou moeten krijgen dan
dient het ministerie maar zeker
ook het bedrijfsleven daarvoor de
nodige voorwaarden te schep
pen. En net zo als het indertijd
met de particuliere organisaties
(Cebemo, ICCO, Novib, Hivos)
van 1965 tot 1979 duurde voordat
die samenwerking helemaal fijn
uitkristalliseerde, zal ook een
dergelijk drievoudig verbond
zijn moeilijke beginjaren en aan
passingsproblemen kennen.
Bij de voorwaarden hoort, denk ik,
dat ambtenaren leren dat ook op
ontwikkelingsterrein met bedrij
ven valt te leven. En als ik dan in
een Nederlands dagblad lees dat
een topman van het ministerie
voor ontwikkelingssamenwer
king zegt. „We weten niet vol
doende wat de bedruven te bie
den hebben", dan moet hij met
het hele ministerie daar maar
eens wat aan gaan doen.
Bundelen
Het bedrijfsleven zal zich moeten
bundelen zoals de particuliere
organisaties gedaan hebben. De
overheid kan nu eenmaal niet elk
bedrijf met 30 werknemers als
gesprekspartner hebben. VNO
en NCW lijken een ontwikke
lingsdivisie hard nodig te heb
ben.
De particuliere organisaties (en dan
waarschijnlijk meer hun be
stuurders in Nederland dan hun
werkers in de Derde Wereld) zul
len moeten leren dat de prakti
sche realisering van hun idealen
op (belangrijke) onderdelen best
gediend is met een praktijkop
lossing uit het bedrijfsleven en
met denken aan de noodzaak dat
als de hulporganisatie zich terug
trekt de achterblijvende inheem
se organisatie in ons wereld
marktstelsel alleen overeind
blijft als er winst gemaakt
wordt.
De bureaucratische nauwkeurig
heid van de ambtenarij en de
idealistische motivatie van de
particuliere organisaties zouden
wel eens zeer gebaat kunnen zijn
bij de realistische aanpak die be
drijven moet kenmerken om te
overleven.
Als er nu al gepraat wordt over een
krachtiger inzet van het Neder
landse bedrijfsleven in het ont
wikkelingswerk dan is dat een
goede zaak. Het waar, wanneer,
wat en hoe dient in nauw samen
spel tussen overheid, particuliere
organisaties en bedrijfsleven be
paald te worden. En iedereen die
aan dit proces van kennismaking
en samenwerking gaat meedoen
moet vooraf incalculeren dat de
vormen waarin gewerkt kan en
moet worden van te voren niet
vaststaan, omdat ook het ontvan
gende land nog wel wat in de
melk te brokkelen wil heb
ben.
