publiek
Geen gelachwel gehuil
bril...
'n Hobby-
BRIL 58
Spiritistisch Genootschap:
LEZERS SCHRIJVEN
WOENSDAG 22 OKTOBER 1980
VARIA
PAGINA 21
>door
Sjak
Jansen
Een psychometrische séance van het Spiritisch Genootschap
Leiden. Wat w>u dat zijn?
De één meent: „Een groepje mensen, dat om een tafel gaat zitten
mediteren, totdat het meubel met behulp van stille krachten
omhoog komt en gaat zweven."
En de ander zegt: „Ik ken dat Legt er een vrouw haar hand op je
knie onder het mom van: "Dan gaan we nu samen lekker la
chen'. Ja heus, zo ging het met mij toen ook. Juh, ik ben gauw
weggegaan want ik dacht dat ik achterlijk werd."
De realiteit is evenwel helegaar anders. Op zo'n séance wordt
niet „lekker samen gelachen". Wel gehuild! Zo aangrijpend
zijn sommige verhalen, die tijdens zo'n bijeenkomst ter tafel
komen.
Het is een klein zaal
tje aan de Middel
weg, waar het Spiri
tisch Genootschap
Leiden die avond
zijn psychometri
sche séance houdt.
Daartoe is een
kwieke tante uit
Haarlem uitgeno
digd. Zij doet voor
komen alsof ze over
bijzondere gaven
beschikt, waarmee
zij in contact kan
treden met mensen,
die ver weg wonen
of inmiddels zijn
overleden. Mensen,
die zoals zij het
noemt: „over zijn."
Zo'n 45 mensen zitten
die avond, netjes in rij
en, gespannen te wach
ten totdat de Haarlem
se van wal steekt. De
opkomst is groter dan
anders. Het aantal
stoelen is daar niet op
berekend en sommige
toehoorders moeten
genoegen nemen met
een plaats op het aan
recht.
Als niet-lid heb je drie gulden
entree moeten betalen. Geen
beletsel natuurlijk voor de
i contact te krijgen met iemand "aan c
bezoeker, die hoopt iets te we
ten te komen over een be
paalde persoon. Daartoe heeft
hij ook een voorwerp meege
nomen, dat aan die persoon
herinnert en de Haarlemse
v op weg kan helpen.
Rondom de ene aanwezige ziet
deze kloeke Haarlemse van
boven de zestig iets wits zwe
ven. Iets met een laborato
rium of zo, zegt ze. Achter de
ander ontwaart ze een lich
tend kruis. En bij de derde
krijgt ze opeens een ver
dwaalde woestijnreiziger in
haar vizier.
Tegen de meneer, wiens gestal
te zij omgeven ziet met iets
wits, zegt ze lotusbloemen op
te merken. „Dat klopt", zegt
deze. Het gaat om een dame
met donker haar en een spitse
neus, die inmiddels „over is".
De Haarlemse heeft contact
met haar. En r
ten wat zij (de overleden
vrouw) vindt van de cursus
die hij van plan is te gaan vol
gen. „Ik krijg van haar door",
verklapt de Haarlemse, „dat
zij alles goed vindt wat vol
gens u goed is voor uzelf."
knikt tevreden. De
Haarlemse wrijft haar handen
en pakt een volgend voor
werp. Een foto dit keer. Zorg
vuldig en intens wrijft zij over
de prent, die toebehoort aan
een wat oudere dame. Ze ver
zoekt vriendelijk of men in
het vervolg de foto's wil mee
brengen in een schone enve
lop in plaats van een lijstje.
Dat maakt het haar wat ge
makkelijker om contact te
krijgen.
Vervolgens wendt ze zich tot de
wat oudere dame. En zegt:
„De persoon op deze foto is al
over. Klopt dat? Kunt u dat
plaatsen?" De vrouw knikt.
Ze wil weten of hij „aan de
overkant" op zijn bestem
ming is aangekomen. „Ja, ziet
u", legt ze nogal verontschul
digend uit, „hij was nogal an
ti."
De Haarlemse lacht vertederd
en deelt vreugdevol mede dat
de man, om wie het gaat,
daarboven aan de overkant
hartelijk om haar opmerking
moet lachen. De vrouw bloost
ietwat maar toont zich heel
gelukkig wanneer de Haar
lemse haar vertelt dat de man
het weliswaar „heel moeilijk
heeft gehad om aan de over
kant te komen, maar het nu
daarboven heel goed maakt.
Ik moet u de hartelijke groe
ten van hem overbrengen."
En tot haar, heel bezorgd: „Als
ik u was zou ik wat zorgvul
diger met m'n gezondheid
omspringen en eens een oog
arts raadplegen. Uw taak is
nog niet af, begrijpt u."
Dan is het de beurt aan een vol
gend voorwerp. Na wederom
de handen gewreven te heb
ben, pakt de Haarlemse op
nieuw een foto. En vraagt de
vrouw aan wie het kiekje be
hoort „Kunt u het plaatsen
ik hierbij een ver
woestijnreiziger
„Ja, dat kan ik plaatsen", ant
woordt de vrouw, „maar gaat
het hem goed?" De Haarlem
se: „Jazeker. Hij heeft zijn le
ven weliswaar heel anders in
gedeeld en woont heel ver
weg, maar het gaat hem
goed." „Oh gelukkig", ver
zucht de vrouw.
Daarna passeren een vrouw,
een meneer en nog een meisje
de revue. Een vent naast mij
houdt al enige tijd zijn ogen
gesloten. Of hij slaapt of me
diteert of zowel het één als het
ander doet, wordt niet duide
lijk.
In elk geval: de vrouw krijgt de
goede raad niet op hoge hak
ken te lopen, de meneer
wordt gevraagd of hij ene
Geertruida kan plaatsen
(„Nee") en het meisje krijgt te
verstaan dat de wiskunde
studie voor haar te hoog is ge
grepen. „Je moet er een te
groot offer voor brengen. Be
denk dat asjeblieft."
Tussen neus en lippen door
verklapt de Haarlemse een
paardemiddel tegen reuma
tiek en benadrukt ze dal ge
dachten krachten zijn. Een
moeder vraagt of de mavo
opleiding voor haar zoontje,
wel de juiste is. De Haarlem
se stelt haar gerust. .Jawel!"
Ze vraagt een man of hij soms al
weet dat hij gezegend is met
magnetische krachten.
„Ontwikkelt u die al
stublieft", vraagt ze. „En wees
God er dankbaar voor. Wees
Hem dankbaar dat u daarmee
de medemens mag dienen."
De Haarlemse steekt vele aan
wezigen een hart onder de
riem. Opbeurende woorden
als „Uw taak is nog niet af' of
„U wordt nog niet gehaald
want er ligt nog een heel ar
beidsveld voor u", vallen die
avond uit haar mond te be
luisteren.
Dan pakt de Haarlemse op
nieuw een foto. Er staat een
jongetje op. En de moeder
steekt haar vinger op. „Kunt u
het plaatsen", vraagt de
Haarlemse, „dat mij bij deze
foto een enorm gevoel van
verdriet bekruipt?"
.Dat kan ik plaatsen ja", bekent
de moeder heel rustig. Het
jongetje blijkt ongeneeslijk
ziek. „Maar", zegt de Haar
lemse met overtuiging in haar
stem, „bedenk u
Hij hem komt halen, dat
iedereen het beste is."
Jawel", knikt de moeder be
grijpend. „En", voegt de
Haarlemse er een beetje op
getogen aan toe, „ik zie
daarboven een oude vrouw
hem hartelijk opwachten.
Het zal zijn overgrootmoe
der zijn. Ja, vertrouwt u erop
dat goede handen zich straks
over hem zullen ontfermen."
Sommige aanwezigen zijn in
middels in snikken uitgebar
sten. Anderen zitten met een
brok in de keel. Want ook al
sta je er nogal afstandelijk en
nuchter tegenover, je wordt
er toch door gegrepen en je
realiseert je meteen weer
waar het in dit leven toch ei
genlijk om draait en waar de
basis van alle geluk ligt.
et plaatsen van brieven van lezers betekent niet dat de
redactie de daarin weergegeven mening onderschrijft.
Brieven kunnen van redactiewege worden ingekort.
ROXY DUAL, EEN GOUDEN C.EDACH IE VOOR MENSEN DIE
TEER-EN NICOTINE-ARM WILLEN ROKEN.
Net zoals iedereen zijn
of haar hobby heeft,
heeft iedereen zo z'n
eigen idee over bril
of kontaktlenzen.
Bril 58 komt aan
ieders eisen en
wensen tegemoet
en... betaalbaar!
'n kwestie
van bekijken.
Haarlemmerstraat 58, Leiden, telefoon 071
-140148.1
Haaswijk
Wanneer de voorzitter van de wo
ningbouwvereniging aan be
waarschriftindieners de schuld
geeft (zoals onlangs in de krant te
lezen viel) van de huidige moei
lijkheden in Oegstgeest, heb ik
gqen enkele behoefte daarop te
reageren: De goeie man is waar
schijnlijk niet goed geïnfor
meerd. Maar wanneer de burge
meester van Oegstgeest zoiets in
het openbaar beweert (deze krant
14 oktober), vind ik het tijd wor
den één en ander recht te zetten.
Onlangs deelde de wethouder
van financiën mee dat Haaswijk
door de bezwaarschriften geen
enkele vertraging had opgelopen,
mede door de vlotte afhandelin
gen door de Raad van State en de
toepassing van artikel 19 van de
wet op de ruimtelijke ordening,
waardoor men voortijdig met de
bouw van de brug kon beginnen.
Als ik me goed herinner heeft hij dit
gewoon in een raadsvergadering
gezegd en aangezien de burge
meester deze vergaderingen
voorzit, neem ik aan dat hij dit
ook heeft gehoord. Hoe komt het
nu dat de voorbereidingen (die
dateren al van de jaren 60) voor
Haaswijk zich zo eindeloos lang
hebben kunnen voortslepen?
Aanvankelijk was het een
CDA-plan. WD, PvdA en PPR
zagen er niets in. Maar langza
merhand zijn deze partijen over
stag gegaan, in de laatste periode
bijgevallen door D'66. Eindelijk
in 1974 is "het plan" gereed, maar
wordt zelfs door G.S. afgekeurd,
vanwege de tè ambitieuze opzet.
Zou de gemeente het niet hebben
gewonnen wanneer ze nu direct
naar de Kroon was gestapt? Dan
had ze geen moeilijkheden ge
kregen met actiegroepen, want
die waren toen nog zo pril dat ze
niet hadden durven doorgaan tot
de Kroon met hun bezwaren! De
enkele tegen Haaswijk '74 inge
diende bezwaarschriften waren
immers al afgehandeld en niet
verder gekomen dan de gemeen
teraad.
Na veel vijven en zessen besloot de
gemeente plan '74 te "herzien" en
overeenkomstig de wens van
G.S. te versoberen en verscheen
plan '76. Ja, u ziet het goed dat
was twee jaar later! En als je dan
ziet dat plan '76 letterlijk een co-
pie is van plan '74, dan vraag je je
toch af waar de oorzaak ligt van
de vertraging van plan Haaswijk.
Alléén wat cijfers zijn veranderd
en een paar voetgangerstunnels
en fietsbruggetjes zijn geschrapt,
de versobering dus. (Maar de
luxueuze insteekhavens e.d. zijn
gehandhaafd!) Een gewoon mens
zou zeggen, dit is een karweitje
van twee weken!
De conclusie is, dat Haaswijk al
lang klaar had kunnen zijn als de
gemeente Oegstgeest iets door
tastender was geweest. Dan had
den we nu een tweede Merenwijk
gehad; of dat nu de oplossing zou
zijn geweest voor de woningnood
in de Leidse Regio betwijfel ik.
Ik ben blij dat de burgemeester in
elk geval niet v/il tornen aan de
bouw van 350 woningwetwonin
gen. Na de voorgeschiedenis is
het CDA wel verplicht zich daar
sterk voor te maken. Het zou hun
sieren niet het beschuldigende
vingertje te heffen naar anderen,
maar de hand in eigen boezem te
steken.
Daar ik ook behoor tot degenen die
bezwaar hebben gemaakt tegen
plan Haaswijk voel ik me per
soonlijk aangesproken door de
door de burgemeester van Oegst
geest geuite beschuldigingen. Ik
zou nooit op deze zaak zijn terug
gekomen, daar ik het kinderach
tig en onsportief vind om als je
"gelijk" krijgt je daarop te be
roemen. Het dient immers ner
gens toe en daarom heeft Haas
wijk voor mij afgedaan.
Slot-conclusie: dit soort be
schuldigingen zijn een handige
politieke zet om de aandacht van
eigen fouten af te leiden.
J. de Groot-de Graaf
Regentesselaan 45
Oegstgeest
Uruguay
Mocht, als lezer van uw dagblad,
kennis nemen van het artikel van
de hand van Nico Scheepmaker
geïllustreerd met foto van ons
aller Freek de Jonge, in welk ar
tikel wij kennis konden nemen
van de mening van beider heren,
dat het toch wel schande zou zijn
om dit bloederige land te vereren
met het bezoek van ons Neder
lands voetbalelftal.
Gelukkig, dacht ik. Weer een land
dat we kunnen aanwijzen om hun
slechte regering. Nadat we geen
koffie uit Angola moesten kopen.
In het alweer verre verleden;
geen sinaasappelen uit Spanje.
Geen handelstransacties met
Rhodesië (voorbije tijd). Geer.
olieleveranties aan Zuid-Afnka
(wist nooit dat wij over zoveel olie
beschikten dat we ook nog uit
voerden). Protesten tegen Indo
nesië waar nog zoveel gevange
nen zitten, kregen we o.a. via lol
broek Freek de Jonge te horen
hoe slecht het was gesteld in Ar
gentinië. Schande om daar als
Nederlandse voetballers heen te
gaan. Nu weer Uruguay.
Je vraagt je toch zo langzamerhand
af, of er nog landen zijn waar we
contacten mee moeten houden.
Al was het maar op sportief vlak.
Soms krijg je toch het gevoel dat
het lijkt of we een landje met be
tweters hebben. Of WIJ Neder
landers precies weten hoe het in
een, meestal verweg gelegen land
eigenlijk moet.
Nog afgezien van de kennis over
Uruguay van Nico Scheepmaker
die hij, zoals hij eerlijk schrijft, uit
een encyclopedie geput heeft,
leek mij de opmerking dat onze
Freek de Jonge geen actie voerde
tegen het gaan naar Moskou vin-
geraanwijzend.
Indien men, zo denk ik, in het bui
tenland de veelal vertekende
beelden via T.V. en de overige
media, bekijkt over de, in ons
land vriendelijk getolereerde
rellenschoppers, zou het kunnen
dat er landen zijn die als ze ook
over Freekies beschikken die de
gelegenheid krijgen om stem
ming tegen Nederland te kunnen
(ADVERTENTIE)
maken, propaganda zullen ma
ken om (bijvoorbeeld) geen tul
penbollen uit dat rare land te im
porteren. P. Weduwer,
Gounodplantsoen 5,
Voorschoten.
Scheiden
Na de zoveelste publicatie over een
naar kinderen verlangende
ex-vader en de boze weigerende
moeder, kan ik mijn boosheid
niet langer bedwingen. Zeker,
deze situatie zal veel voorkomen,
en de vaders mogen ook alle aan
dacht en begrip verwachten.
Maar wat moet je, als je een ge
scheiden vrouw bent, moeder
van drie jonge kinderen, en elke
bezoekregeling wordt gesabo
teerd, nadat hij even is nageleefd.
In die hel leef ik nu al anderhalf
jaar.
De nieuwste bezoekregeling die de
ex-vader me nu wil opleggen is
één zondag in de veertien dagen,
en dan van 10 tot 5 uur. En pas in
1982 weer eens een vakantieaf
spraak.
Daarbij vergeleken zijn de door het
Samenwerkingsverband aanbe
volen normen een lachertje. Maar
ja, in goed vertrouwen vond ik
het niet nodig bij de rechter een
bezoekregeling (incl. vakanties)
te laten vastleggen. En daarvan
zal ik tot in lengte van dagen de
wrange vruchten moeten pluk
ken.
Yvonne de Jong,
Woubrugge
(adres bij redactie bekend)
Groenevelt
Al jaren horen we nu hetzelfde
liedje van matiging en bezuini
ging. De muziek blijft het zelfde
alleen de stemmen veranderen.
Was het eerst Den Uyl en daarna
Van Agt die de eerste stem zon
gen, nu is het de voorzitter van de
Industriebond FNV, Ane Groe
nevelt. Op een druilerige dag in
juli zag hij het licht en sindsdien
verkondigt hij dat de koopkracht
omlaag moet terwille van de
werkgelegenheid. En sindsdien
isArieeengeëerd man geworden.
Bij de AVRO en de PvdA, bij
CNV en de TROS. bij Van Aar-
denne en Van Agt En sindsdien
voelen de gewone mensen zich
voor de zoveelste keer in de steek
gelaten.
Groenevelt vindt dat er moed voor
nodig is om te zeggen dat er ge
matigd moet worden maar zijn
keuze is in feite laf en niet .socia
listisch. Moed is nodig om de
banken, de pensioenfondsen, de
levensverzekeringsmaatschap
pijen die nu in het buitenland
luxe vakantiedorpen en grote
kantoorkolossen bouwen en de
geweldige winsten van bedrijven
als de Shell aan te pakken, of om
de kapitaalvlucht naar het bui
tenland tegen te houden.
Laf en niet socialistisch is het om te
zeggen dat industriearbeiders en
dus ook velen die van een uitke
ring moeten rondkomen koop
kracht moeten inleveren. Een
klap in het gezicht van die vele
tienduizenden die in maart van
dit jaar op de Dam zijn geweest
om te demonstreren voor het be
houd van koopkracht. Ik pik het
niet, Groenevelt. Weet je nog
Cor Vergeer
Pr. Frederikstraat 4
Leiden
