Nederlai
RFRFTe
nd moet
w ui tien
NEDERPOP MET GROEISTUIPEN
ATI
^JOL JLJ J_J»9
Black Sea van XTC:
een pure pop-elpee
Joni Mitchell komt
eindelijk uit de verf
Stevie Wonder
blij ft boeien
Ry Cooder houdt niet op
ons swingend te verwennen
NIEUWE ELPEE STEVE
FORBERT VALT TEGEN
DENSDAG 22 OKTOBER 1980
EXTRA
PAGINA 13
LEIDEN - Weliswaar niet van de daken,
maar wel van de muren wordt het ons toe
geschreeuwd: 'Lees Rebel'. Staat het niet
als graffiti op een blinde muur geschreven,
dan is een affiche met een dergelijke kreet
wel ergens tegen aan geplakt.
Dat niet iedereen daar even ge
lukkig mee is, blijkt uit een
ingezonden brief in het twee
de nummer van Rebel: "Ge
lieve uw commerciële propa
ganda aan te brengen op de
daartoe geëigende plaatsen
en niet op onze gevel", zo laat
de conrector van de Leidse
Boerhaave-scholengemeen-
schap, J.F. van den Wijngaard
de 'rebellen' schriftelijk we
ten. Een affiche is altijd nog
van de muur te scheuren,
maar tegen het persoonlijk
contact dat de Rebel-mensen
met zijn leerlingen zoeken, zal
hij toch weinig kunnen doen.
"Koop Rebel en sluit je aan bij
de plaatselijke Rebel-groep",
zo luidt ongeveer de bood
schap.
J ongerenorganisatie
Rebel is namelijk niet alleen
een krant, zo laat sociolo-
gie-student Thomas van
Duin weten, maar ook een
jongerenorganisatie. Hij
maakt samen met Sabine
Kraus (studente), Elsa van der
Heiden (werkloos) en Mariska
Goddijn (scholiere) deel uit van
de Leidse Rebel-groep. Eén
keer in de twee weken komen
ze in het Leids Vrijetijdscen
trum bij elkaar en praten daar
over zaken die jongeren aan
gaan en wat er in het komende
nummer van Rebel moet
staan. Ook wordt besproken
of er aan acties moet worden
meegedaan en zo ja aan wel
ke. Aanstaande zaterdag om
twee uur is er weer zo'n bij
eenkomst.
Dat ons aller welzijn alleen kan
worden bereikt in een socia
listische maatschappij, blijkt
niet alleen uit een gesprek
met de vier Leidse 'rebellen',
maar ook uit de krant zelf.
Eén keer in de zes weken
wordt de jonge lezer kond ge
daan van actuele problemen
als de economische crisis,
woningnood en kernenergie
en wat dat in het bijzonder
voor jongeren betekent.
Uit de krant: "De tijd is voorbij
dat jongeren niks mogen,
niks over hun eigen leven te
vertellen hebben, als eerste
ontslagen worden en op
school als vloermat worden
gebruikt". Thomas van Duin
formuleert het zo: "Een rebel
se jongere Komt voor zichzelf
op. Wil geen betutteling op
school en werk. Laat zich niet
als een minderwaardig indi
vidu behandelen".
Los
Rebel is een initiatief van de In
ternationale Kommunisten
Bond (1KB), die financieel
ook het eerste nummer van
Rebel mogelijk heeft ge
maakt. Maar, zo zegt het Leid
se viertal in koor "Het is de
bedoeling dat Rebel los komt
van de 1KB Dat ook jongeren
van bijvoorbeeld de PSP zich
bij ons aansluiten". Al zou het
wel leuk zijn als mensen door
Rebel in de 1KB geïnteres
seerd raken, zegt Sabi
ne: "Andere jongerenorgani
saties hebben ook redelijk
positief op ons gereageerd.
We willen ook geen plaats
vervangende organisatie
zijn". Wat Rebel wel wil is alle
soorten jongeren bereiken.
"Zaken die zowel studenten,
scholieren als werkende jon
geren betreffen worden in de
krant en op onze bijeenkom
sten besproken" Dat alles
gebeurt dan wel vanuit "cen
trale ideeën die wij over de
maatschappij hebben. Een
maatschappij die socialis
tisch moet zijn".
In een aantal plaatsen zijn in
middels Rebel-groepen ac
tief. Voornamelijk in de grote
steden, maar ook in Noord-
wijkerhout zijn nu een paar
mensen bezig met de oprich
ting van een Rebel-afdeling',
meldt Elsa. Het motto 'Heel
Nederland REBELs is echter
vooralsnog toekomstmuziek.
De boer op
Om dat doel te bereiken gaan de
Rebel-mensen, zoals gezegd
de boer op, naar scholen en
werkende jongeren-flats toe.
Om te praten over hun
problemen, een krant te ver
kopen en ze te interesseren
voor de bijeenkomsten.
De bedoeling is dat de krant ook
in de kiosk komt, maar eerste
pogingen daartoe zijn niet zo
succesvol verlopen. De AKO
bij het Leidse station was vol
gens Sabine niet erg ingeno
men met het artikel over vrije
abortus in het eerste num
mer. "Dat vonden ze niet zo
goed passen in hun nette
kiosk"
BART JUNGMAN
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
'Black Sea", XTC. (Ariola).
3et nieuwe album "Black Sea" van
de Engelse formatie XTC is een
plaat die straks, aan het eind van
het jaar als popjournalisten de
gebruikelijke top tienlijstjes sa
menstellen, ongetwijfeld een ho
ge notering in de wacht sleept. Op
mijn peroonlijke lijstje van beste
platen van 1980 belandt de plaat
zeker in de top drie. "Black Sea",
de vierde elpee van de groep die
een hitje scoorde met de single
"Makin' plans for Nigel", zou wel
eens een 'klassieker' kunnen
blijken.
"Black Sea" is een pure pop-elpee
met muziek die in staat is een heel^
scala van emoties bij de luisteraar
op te roepen. De muziek van de
groep kenmerkt zich door het in
ventieve gitaarspel van Andy
Partridge en het dreunende
drumwerk dat nadrukkelijk naar
voren is gehaald. Muziek die niet
gekunsteld klinkt maar puur en
op een sympathieke wijze com
mercieel. De elf songs op de plaat,
tien van voorman gitarist Andy
Partridge, één van basist Colin
Moulding, zijn stuk voor stuk
uitnemende, op zichzelf staande
kunstwerkjes voorzien van intel
ligente teksten. Op een slimme
wijze zijn accenten in de num
mers verborgen (het fluitje in
Towers of Londen bijvoorbeeld),
een kenmerk voor kwaliteit.
De inspiratie van XTC ligt duidelijk
in de vroege jaren zeventig. Er zit
ten momenten in die sterk doen
denken aan de Beatles (gitaarloop
jes, koortjes), terwijl nimmer de
dimensie van de jaren tachtig
achterwege wordt gelaten.
Prachtig.
H.V.
Shadows and light - Joni Mitchell (WEA).
Eindelijk heeft Joni Mitchell een band die een beetje tegen haar is opge
wassen. Op haar laatste live-elpee - Miles of aistes - werd zij begeleid
door Tom-beebop-Scott en zijn mannen. Allemaal prachtig en gezellig
swingen, daar niet van, maar de ware kracht van Joni's zingen kwam er
niet mee uit de verf. Met haar stem kan zij namelijk melodieën tot het
uiterste rekken of zo vol ideëen en gedachtes persen dat het je bijna
duizelt. De strakke pop-begeleiding van Tom Scott and his L. A. Express
liet haar gewoon de ruimte met. Nu, 1980, heeft Joni zeer terecht samen
werking gezocht en gevonden onder de muzikanten van de ECM-stal.
ECM, een bijna elitair platenlabel, waar de meest fantastische jazz-mu-
sici de kans krijgen te doen en te laten wat zij willen. Mitchell speelt hier
samen met onder meer Pat Metheni (gitaar) en Jaco Pastorius (bas) en
brengt verder Lyle Mays(toetsen), Michael Brecker (sax) en Don Alias
(drums) een band van zeer zwaar kaliber op de planken. Ten overvloede
laat zij van tijd tot tijd de Persuasions opdraven, om door middel van een
aantal soul- en rocknummertjes aan te geven, dat zij zich wel bewust is
van haar afkomst. Perspectief heeft zij en biedt zij. Zoals altijd. Hoogte
punten van dit dubbelalbum zijn zonder twijfel: In France they kiss on
Mainstreet, Goodbye Pork Pie en Drycleaner from Des Moines. Beide
laatsten nummers die zij met Charles Mingus schreef vlak voor deze
overleed. Een juweel van een plaat. Haar sterkste tot nog toe.
A.T.
"Hotter than July", Stevie Wonder (EMI).
Een nieuwe elpee van Stevie Wonder is een ge
beurtenis waar veel muziekliefhebbers reikhal
zend naar uitzien. Wonder's klasse is buiten kijf,
voorgaande albums als Songs in the key of Life
en The secret life of plants, zijn werken die op
eenzame muzikale hoogte staan. Het zijn albums
die in geen enkele platenverzameling mogen
ontbreken, of je nu een liefhebber van soulmu
ziek bent of niet.
Sinds vorige week zaterdag heb ik de "Hotter than
July" in huis. Stevie's nieuwe schepping en
sindsdien is de plaat niet van m'n draaitafel
verdwenen. Dus zo'n dertig maal heb ik de plaat
inmiddels wel gehoord. Wonder blijft boeien.
"Hotter than July" is opgedragen aan de vermoor
de negerleider Martin Luther King. In het zeer
geraffineerd opgenomen "Hapnv Birthdav"
brengt Stevie een ode aan King. In dat nummer
(en op de binnenhoes die is voorzien van het
portret van King) pleit Stevie ervoor om de ge
boortedag van de negerleider, 15 januari 1929,
uit te roepen tot internationale dag voor de vre
de. Een eerbewijs aan de onvermoeibare strijder
voor gelijke burgerrechten voor de Amerikaan
se negers en de vrede.
De songs op de elpee, die is opgenomen met spe
ciaal geconstrueerde digitale opname-appara-
tuur, zijn stuk voor stuk juweeltjes van "won
dervolle" schoonheid. Hoe tijdloos de muziek
van Wonder is, ondanks de binnengeslopen dis
co-elementen, blijkt uit "All I do" dat - toen nog
- Little Stevie in 1966 componeerde. "Hotter
than July" is de titel popjuweeltje ten volle
waard.
HANS VELDHUIZEN
Ry Cooder verrast ons aangenaam.
Ry Cooder - Borderline (WEA).
Veel goede Amerikaanse muziek
blijft in het land van de onbe
grensde mogelijkheden hangen.
Ry Cooder pikt er bij tijd en wijle
het een en ander uit, zet het op de
plaat en verrast ons er aange
naam mee.
Borderline is een regelrechte
voortzetting van Bop till you
drop. Klassiekers uit de Verenig
de Staten brengt Cooder alsof ze
net geschreven zijn. De nummers
Speedo (de laatste uitvoering die
ik me herinner was van de Young
Bloods), Crazy about an automo
bile en The girls from Texas zijn
verhalen over een Amerika dat
niet meer bestaat. Cooder brengt
het echter allemaal zo geloof
waardig dat er nooit sprake is van
nostalgie.
Dat Borderline een swingende el
pee is, is niet zo verwonderlijk,
want dat zijn we van hem ge
wend. Verwend. Dat zijn we.
A.T.
"Hunger" - The Meteors - Harvest
"Good Time Spirit" - Spargo -
Inelco
Jarenlang heeft de Nederlandse
popmuzikant per definitie met
een ontstellend gebrek aan zelf
vertrouwen gekampt. Alles wat
van de andere kant van de plas en
van de grote oversteek kwam was
goed en wat wij hier in ons kik
kerlandje deden was rommelen
in de marge en niet meer dan dat.
Die tijden zijn dus voorbij. De Ne
derpop krijgt meer zelfvertrou
wen en is duidelijk groter ge-
Forbert - "Little Stevie Orbit" - (CBS)
Productief is hij zeker, de jonge Steve Forbert. Zeer korte tijd na het
verschijnen van "Jack Rabbit Slim" ligt er opnieuw een elpee van de.
zanger-gitarist met de benepen stem in de winkels. Die knijperige stem
is meteen het zwakke punt van Forbert: al zijn songs klinken eenvormig.
Hij borduurt voort op het patroon van zijn eerste album "Alive at Arri
val" en blijft de sympathieke, welwillende "jongen met gitaar en mond
harmonica" die hij altijd al was. Zijn wortels liggen in de Amerikaanse
folk wat ook op zijn nieuwe plaat regelmatig is te horen.
"Little Stevie Orbit" is een plaat met een aantal redelijke songs, zonder
echte uitschieters: er blijft niets hangen. Na veelvuldig draaien is nog
niet duidelijk wat er nu precies op de plaat staat. Grijs draaien lijkt me in
elk geval uitgesloten. r
groeid. Groeistuipen blijven er
evenwel. Eerst kregen we te ma
ken met de misplaatste vedette
neigingen van ene meneer Brood.
De omhooggevallen junkie die
muzikaal op de been werd ge
houden door gitaarvirtuoos Dan
ny Lademacher. Lademacher
valt weg en Brood door de mand.
Nu weer wat nieuws. De arrogantie
en het quasi-intellcctuele gedoe
van The Meteors. Wat zegt op
richter Hugo Sinzheimer bij-
voorbeéld wanneer de tweede
langspeler van deze Amsterdam
se rockband het levenslicht aan
schouwt "Ik vind de jongens
stuk voor stuk eerste klas muzi
kanten. Ze zien er lekker uit. Als
ik een vrouw was zou ik me voor
kunnen stellen om op stuk voor
stuk verliefd te worden. Iedereen
is intelligent, we zijn geen dom
me band. Ik vind het de knapste
band van Nederland, qua looks
en spel".
Alstublieft. "De knapste band van
Nederland". Sinzheimer herhaalt
het deze week nog een keer te
genover verslaggever Jan Eilan
der van de Haagse Post. Sinz
heimer, een groentje nog in de
popwereld, hangt in dit interview
de intellectuele jongen uit door
het over "Mind-building" en "De
Meteors is een art-rockband" te
hebben.
"De knapste
band
van Nederland''.
In het midden
Hugo Sinzheimer.
"Hungerzo heet de nieuwe Me
teors. is zeer zeker een prima R
R produkt. Dat vooropgesteld
Het snelle "Candy", de uitste
kende single "Together too
long", "Monday Night Exile" en
"Charms of Chains" zijn subtiel
opgebouwde muzikale hoogte
punten. Maar de andere num
mers lijken nog veel te veel op
elkaar, terwijl te vaak Lou Reed
en vooral David Bowie om de
hoek komen kijken. Groeistui
pen wellicht?
In elk geval: Sinzheimer, datje niet
halverwege de MAVO bent blij
ven steken wil nog niet zeggen
dat je nu de "intellectueel in de
popwereld" moet gaan uithangen
hoor!
Over groeistuipen gesproken. Niets
dan twijfels bevingen me tijdens
het intensief beluister van Spar-
go's eerste, "Good Time Spirit"
Is het nu goed of goedkoop wat
deze nationale funkbrigade
brengt?
De zangcapaciteiten van Ellert
Driessen en Lilian Day Jackson
staan natuurlijk buiten kijf. Pri
ma. Ook de muzikale bagage van
de overige bandleden, bassist Jef
Nassenstein, gitarist Ruud Mul
der en drummer Leander Lain-
mertink, is meer dan voldoende.
Het funky geluid dat dit vijfUJ
ten gehore brer g dem dito
Maar alleen, het ruikt af en toe niet
nieuw meer. Bij nummers als
"Take a break". "Head up to the
sky" en "Sometimes" krijg je het
gevoel het allemaal al eens eerder
te hebben gehoord. Groeistui
pen? Een band op zoek naar de
eigen identiteit? Laten we 't ho
pen.
JAAP VISSER
