"De Spirit
was eruit"
Te gekke
tijd weet je
Spirit
of
St.
Louis
na
twee
jaar
weer
samen
Leidse Beatnacht brengt
Spiders weer bij elkaar
"We waren elkaar zat,
maar daar hebben
we nu spijt van"
ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1980
EXTRA
PAGINA 25
LEIDEN - "Op 3 oktober
spelen we voor het eerst
sinds twee jaar weer
samen in deze formatie.
We hebben drie keer
gerepeteerd en het
"Spirit" materiaal blijkt
er nog prima in te zitten.
Ik reken op veel oude
fans want het zou mooi
zijn om er voor één keer
nog wat bijzonders van
te maken."
Al sinds z'n dertiende heelt Ar
thur de Leeuw het Leidse
popwereldje van binnenuit
gevolgd. Tijdens het roerige
einde van de jaren zestig was
hij gitarist bij de roemruchte
groep "Nou". In 1968 richt
te hij samen met broer Roland
en Martin van Weizen de
"Spirit of St.Louis,' op, in
Leiden kortweg de Spirit ge
noemd. Niemand verwachtte
toen dat de groep het tien jaar
vol zou houden en in die tijd,
na Catapult en de Shoes, tot
één van de meest succesvolle
Leidse Bands zou uitgroeien.
De Spirit is landelijk nooit
helemaal doorgebroken,
maar heeft toch met "Down
bij the radio" een hit in de Top
40 gehad.
"We begonnen in '68 met echte
driemansmuziek", vertelt Ar
thur. "We speelden nummers
van de Cream, Jimi Hendrix,
Blue Cheer en dat soort werk.
Ook op 3 oktober doen we
eerst twee nummers met zijn
drieën. Dat zijn nummers die
uit het prille begin stammen."
Na verloop van tijd kwam Frits
Wanrooij erbij en brak de glo
rietijd voor de "Spirit,' aan.
Arthur vertelt: "In die tijd
hebben we het repertoire ver
anderd, omdat we met een or
gel erbij veel meer mogelijk
heden hadden. Onze muziek
werd wat melodieuzer. We
begonnen vooral eigen num
mers te spelen". "Down bij
the radio", dat in 1974 een hit
werd, stamt uit die tijd en ook
de andere singles "Dancing
on the table" en "Dreams"
deden het niet slecht.
Leuk
"Dat was de leukste periode
voor ons", vindt de oud
drummer van de Spirit. We
hadden veel optredens, ook in
Duitsland, Spanje en België.
Het publiek was vaak al en
thousiast voor je het podium
opstapte omdat je bekend
was van de radio of van Top-
pop. We hadden zelfs een
fanclub, die zat in Lisse",
herinnert hij zich.
De naam "Spirit of Saint Louis"
is dezelfde als die van het
vliegtuig, waarmee Lind
bergh als eerste de Atlanti
sche oceaan overvloog. "Er
waren wel mensen die dach
ten dat het ook onze bedoe
ling was om naar Amerika te
vliegen, maar daar hebben we
nooit bij stilgestaan", verze
kert Arthur. "Die naam stond
gewoon op een bierglas bij
ons thuis en we vonden het
wel aardig klinken, vandaar"
In de tien jaar dat de Spirit of St.
Louis heeft bestaan, zijn er
heel wat bezettingswisselin
gen geweest. Eind '75 volgde
de sologitarist Bert Davis or
ganist Frits Wanrooij op.
Daarna heeft de groep zelfs
nog een tijdje uit zes man be
staan. De laatste formatie was
met Wim Hakkaart op sologi
taar. In diezelfde opstelling is
de Spirit ook op 3 oktober in
de Stadsgehoorzaal te zien,
dus met Martin van Weizen op
bas, Roland de Leeuw op
'slaggitaar en broer Arthur op
drums.
Eind
In 1978 kwam het eind voor de
groep. "De spirit was eruit",
verklaart Arthur. "We konden
het enthousiasme niet meer
opbrengen om ermee door te
gaan. Samen met m'n broer
heb ik daarna nog een tijdje in
"Gimmick" gespeeld. We
maakten wat new-wave ach-
tige muziek, maar ook dat was
toch niet om over naar huis te
schrijven.
Arthur zit ook nu nog in de mu
ziek, maar dan als pianos
temmer. "Ik zie op tegen alle
soesah die bij een popgroeR
komt kijken", verzucht hij.
"Je voelt je soms net een hal
ve belastingconsulent. We
worden nu nog lastig gevallen
voor wat we met de Spirit
hebben verdiend. Daar komt
bij dat je tegenwoordig een
enorme installatie moet heb
ben om als groep een beetje
voor vol te worden aange-
Toch speelt het plan om een
nieuw bandje te beginnen
nog steeds door zijn achter
hoofd. Onder de naam "Hil
versum" heeft hij samen met
z'n broer en een aantal andere
muzikanten studiosessie ge
daan voor een langspeelplaat.
"Het loopt nu nog niet zo
goed", vindt Arthur, "maar
voorlopig gaan we er toch
mee door."
ARIEJAN KORTEWEG
Op de foto van links
naar rechts; Roland de
Leeuw. Frits Wanrooij,
Arthur de Leeuw en
Martin van Weizen.
Van links naar
rechts Willem Hak
kaart, gitaar; Jan
Pardon, bas; Chris
Koenen, zang/gitaar
en Art Bausch,
drums.
LEIDEN - "Het was een
te gekke tijd, weet je.
Leiden was er gewoon
helemaal voor de groe
pen. Je kon alles ma
ken". Chris Koenen,
ex-lead zanger/gitarist
van de jaren zestig
formatie White Rabbit
en Art Bausch, ex-
drummer van de even
eens uit die tijd stam
mende Blue Planet,
kijken met plezier zo'n
tien jaar terug.
Voor Chris - toen beter bekend
als de Leidse Jimi Hendrix -
was het allemaal "vreselijk
stoned, gewoon". Art en Chris
vormen nu de spil van de
groep Trail, waarin verder
Willem Hakkaart en Jan Par
don.
Art zit al vanaf zijn 14e in de
muziek. "Ik liep in die tijd wat
rond te klooien bij allerlei
groepjes. Toen kon ik plotse
ling bij Blue Planet komen.
Het was een soort ideaal, weet
je, om met "de grote jongens"
te spelen. Binnen twee weken
zat ik door het hele land. We
hadden zat optredens voor
weinig geld. Soms stonden
we tot 's avonds laat op de
planken voor tweehonderd
vijftig gulden. Daar kom ik nu
m'n bed niet meer voor uit.
Hoogtepunt was onze hit I'm
going man, I'm going.
Chris: "Je kon toen overal oe
fenruimte krijgen. We zaten
met een paar andere groepen
in het Kraaienest aan de Jan
Vossensteeg". Art: "Het enige
watje wilde was spelen. Daar
deed je ook alles voor. Als je
zo jong al in het vak duikt, heb
je niet de gelegenheid om aan
de 'carrière' te werken. Het is
nu dan ook moeilijk om je
draai weer te kunnen vinden.
Ik heb nooit wat anders ge
daan. Sinds we begin januari
met Trail ziijn gestopt ben ik
een beetje uit het lood. Op het
arbeidsbureau zeggen ze: je
bent in feite een ongeschoold
arbeider. Nou, daar denk ik
wel anders over.
Meneer
Chris: "Art heeft nog bij Oscar
Benton gespeeld. Ze mogen
wel meneer tegen hem zeg
gen! Wat ik toen de beste
groepen vond? In Nederland
The machine, toen ze het
'Swinging Soul' eruit hadden
gegooid wel te verstaan. After
Tea maakte het ook wel. En
dan Cuby natuurlijk, dat was
wel de beste". Voor Art staat
van de buitenlandse groepen
vooral de muziek van The
Free en Traffic hem nog dui
delijk voor de geest. "Ik kan
me nog goed herinneren dat
de eerste l.p. van Led Zeppe
lin uitkwam, dat was het ech
te ruige werk!".
"Den Haag was dé stad voor de
pop-groepen. Vooral zater
dags was het daar vréselijk
goed. Of je nou een optreden
had in Groningen of in Bra
bant, als je klaar was ging je
gewoon naar 192 in Den Haag,
een te gekke tent. Daar wer
den 's nachts om drie uur
jam-sessies gespeeld".
Kralingen
Chris: "Het hoogtepunt uit m'n
White Rabbit-tijd was ons op
treden in Kralingen. We wa
ren de enige Leidse groep.
Het was een onwijze ervaring
om tussen groepen als Jeffer
son Airplane en Santana te
spelen. En al die duizenden
ïsendan gaat er wel
a iets door je heen".
Art: "De Leidse groepen van
nu? Ik ken alleen the Dum
mies. Het klinkt wel leuk,
maar wat zal ik er verder van
zeggen, ik vind ze zo jong, zo
onbesuisd, het zal wel aan mij
liggen". Chris: "Trail heeft de
punk- en new-wave-stro-
mingen naast zich laten lig
gen. Wij maken eigentijdse
soepel gedragen rock 'n roll
met een gedreven gitaarwerk
van Koenen en Hakkaart, on
dersteund door swingende
bas en drums".
Cafés
Het is duidelijk, dat Leiden
geen echte beat-geest meer
heeft zoals tien jaar geleden.
De café s hebben zich hier
nog steeds aan de sluitings
tijd te houden. Art: "Dat vind
ik echt een nadeel. In Am
sterdam kan je veel meer kan
ten uit, daar zijn ze gewoon de
hele nacht open. Er wordt de
laatste tijd wel meer in cafés
gespeeld, maar daar kan je
ook niet met een hele groep
aan komen denderen".
"De Leidse beat-nacht lijkt ons
echt te gek gezellig worden.
Er kan weinig misgaan. Echt
geinig om al die oude beken
den weer te zien. We spelen
gewoon zoals we nu zijn.
Geen spijkerbroek en spij-
keijasje. We gaan tegenwoor
dig ook gewoon elke dag on
der de douche". Art roept nog
dat hij dat altijd wel gedaan
heeft. "Nee, we spelen op 3
oktober geen oude nummers.
Wat voorbij is, is voorbij
weet je".
Anneloes Timmerije
LEIDEN - De Leidse Beatnacht lijkt althans één groep weer bij
elkaar te brengen. De Spiders denken er over om het toch maar
weer eens te proberen. "Drie weken geleden zijn we met de
repetities begonnen en het gaat hartstikke leuk", zegt gitarist
Dick Leugering. Het was voor het eerst dat hij en Martin Vinken-
stein de andere twee leden van de voormalige Spiders - Leo van
der Geest en Cees van Haasten weer zagen.
Met Martin treedt Dick nog geregeld op als het duo Martin en
Dickens. Een beetje akoestisch werk met veel Everly Brothers en
Simon and Garfunkel. De carrière van de Spiders werd zestien
jaar geleden ingezet in de periode van The Who en The Beatles.
Behalve Dick, Martin en Leo speelden destijds ook drie gebroe
ders Holvers (Nico, Piet en Gerard) in mee.
Na optredens in clubhuizen en voor personeelsverenigingen ging
de groep in 1967 na wat interne strubbelingen uit elkaar om in het
zelfde jaar in een iets andere bezetting weer verder te gaan. De
familie Holvers moest het veld ruimen voor Cees van Haasten. In
1969 begon de groep als huisorkest van het Casino in Noordwijk
(in de weekeinden en wat vaker in de zomermaanden).
Drie jaar later konden de Spiders met de opkomst van de disco
echter weer vertrekken. Het begin van het einde. Na nog wat
optredens in onder meer het Warmondse Meerrust besloot het
viertal het een jaar later voor gezien te houden. Om nu misschien
zeven jaar later de draad weer op te vatten.
LEIDEN - The Runaways zijn
vol enthousiasme over hun
komend optreden tijdens de
Leidse Beatnacht. "We vin
den het vooral leuk vanwege
de contacten die wij vieren nu
weer met elkaar hebben",
zegt Joop van der Zeeuw, die
binnen de groep de slaggitaar
en zang voor zijn rekening
neemt. "We hadden elkaar zes
jaar niet meer gezien, en de
samenwerking tijdens de re
petities voor de Leidse Beat
nacht verliep zo goed, dat we
misschien zelfs wel weer sa
men op blijven treden".
LEIDEN - Namby Pamby's
moeten het tijdens de Beat
nacht waarschijnlijk
stellen zonder toetsen
man Ton Bonnet die in de
lappenmand zit. Ondanks de
ze tegenvaller is de groep fa
natiek aan het oefenen gesla
gen. "We repeteren al twee
weken zonder Ton en ik moet
zeggen dat het steeds beter
gaat. We redden het wel", zo
meldt drummer Isaac van Es.
The Namby Pamby's maakten
van 1966 tot 1969 furore als
zaalgroep. De groep bestond
uit de gebroeders Bonnet,
Ton (toetsenman), Joop (bas)
en Plum (gitaar), Dick Kop
penhagen (zang) en Isaac van
Es (drums). Onder de naam
Boy's Wonder is na de Namby
Pamby's-periode nog een
Namby Pamby's
redden het wel
plaatje gemaakt. "Feeling up
time up" was de titel van deze
creatie waaraan ook Peter
Koelewijn z'n medewerking
verleende. "Feeling up time
up" werd een piepklein hitje
in België. In eigen land vond
het werkje een roemloos ein
de in de tip-parade.
De Beatnacht zien de Namby
Pamby's helemaal zitten.
Isaac van Es: "Het mooist
vind ik dat het oude sfeertje
weer wordt opgeroepen. Het
wordt weer 'oude jongens
krentebrood'. Klasse".
Het optreden in de Beatnacht is
voor Van Es en de zijnen een
eenmalige gebeurtenis.
"Voor een nieuwe muzikale
loopbaan hebben we gewoon
geen tijd. Dat laten we nu
maar aan anderen over"
The Runaways werd omstreeks
1962 opgericht en bestond uit
Joop van der Zeeuw (sologi
taar, zang), Gerard Hartevelt
(slaggitaar, zang), Dick Flo
rijn (drums, zang) en Frans
Zaalberg (basgitaar). In die
tijd hadden de vier muzikan
ten veel optredens te verzor
gen door het hele land.
Meestal waren er vier per
week. In 1970 werd de groep
echter opgeheven. Joop van
der Zeeuw. "We waren elkaar
echt zat, maar daar hebben we
nu sptit van".
Met name Joop van der Zeeuw
en Frans Zaalberg zijn zich na
de opheffing van de Runa
ways nog actief bezig blijven
houden met muziek. Joop
speelt nog geregeld bij diners
dansant en ook Frans is nog
steeds actief in verschillende
groepen.
De
k die The Runaways
op de Leidse Beatnacht gaan
brengen is exact dezelfde als
die ze vroeger speelden.
Vooral nummers van de
Moody Blues en van Yes ko
men aan bod. Joop van der
Zeeuw: "Vooral de muziek
van Yes is leuk om weer te
spelen, omdat die tien jaar
geleden zün tijd ver vooruit
was. Die muziek is nu nog ac
tueel.
