Schoolverlaters
op zoek naar werk
"Als je ziet wat die gasten soms verdienen...
95
Schaamteloze
tevredenheid
Prima
elpee
Kate
Bush
Earring nog altijd
op het juiste spoor
BESTE VAN SUPERTRAMP
VIRTUOOS DAVID BOWIE
STERKE ROBERT PALMER
PAAR KEER LUISTEREN
WOENSDAG 24 SEPTEMBER 198C
PAGINA 21
Werkloze Rene hoopt via de muziek rijk te worden
J'Werken wil ik wel, graag zelfs,
maar er is geen baas die me aan
neemt". De 17-jarige John uit
Leiden ziet het niet meer zitten.
Hij is nu ruim een jaar werkloos.
Sinds hij vorig jaar van de mavo
kwam. "Ik was niet één van de
beste leerlingen", zegt hij. "Ik
heb twee jaar over de eerste klas
gedaan, maar daarna ging het
wel. Ik kon slécht huiswerk ma
ken. Had ik eigenlijk geen zin in".
Toen hij nog op school zat liep hij
s morgens nog een krantenwijk
(25 gulden in de week) en werkte
hij 's zaterdags in een super
markt. Toen hij eindexamen
moest doen stopte hij daarmee.
"Dan had ik meer tijd om te stu
deren". Na zijn eindexamen en
een dikke maand vakantie ("zelf
betaald tot op de laatste cent")
wilde hij aan het werk. Het liefst
op kantoor, "want technisch ben
ik helemaal niet". Hy schreef zich
in bij het arbeidsbureau en
wachtte af. Er gebeurde dus
niets... Na een paar maanden be
sloot hij zelf te gaan solliciteren.
Zijn moeder was het zat dat hy
haar de hele dag voor de voeten
liep. Hij solliciteerde tien keer.
Negen keer hoorde hij niets meer.
("Maar kon ik tenminste zeggen
dat ik nog sollicitaties had lo
pen"). Hij werd er hopeloos van
en wil graag aan de slag: "Dan
maar wat anders dan op kan
toor".
Boetiek
"Eerst denk je: lekker, zo veel vrije
tijd. Je hebt gewoon een hele lan
ge vakantie. Maar dat word je
gauw zat, hoor. Op het laatst weet
je niet meer watje moet doen. El
ke dag door de stad lopen gaat
ook vervelen"
Maija is 19. heeft een mavo-diplo
ma en een jaar vormingsldas.
("Daar leer je het een en ander
van het huishouden".) Zo lang
zamerhand denkt zij dat ze voor
niets geschikt is. "Dat hoor ik ook
steeds van mijn moeder, die zegt
steeds dat ik eigenlijk nergens
voor deug. Maar goed, verder
mag ik het allemaal zelf uitzoe
ken van haar. Mijn vader zit in de
wao, die werkt dus ook niet, maar
die heeft een heleboel hobby's,
hij spaart postzegels en gaat vaak
wandelen met de hond. Maar
daar hou ik niet zo van", zegt
Maija.
me erg leuk. Maar daar is hier
weinig kans op, hoor, op zo'n
baan. Ik heb ook nog eens gesol
liciteerd bij een schoenenzaak.
Daar ben ik wezen kijken en toen
dacht ik van, nou ja, het is geen
boetiek, maar het heeft toch met
Het arbeidsbureau
in Leiden.
De bemiddelaars
doen hun best
"maar werkloze
jongeren moeten
ook zelf actief
blijven"
mode te maken. Maar ja, op het
laatste moment ging het toch niet
door. Dat vond ik toen wel jam
mer. Misschien kan ik het beter in
een grotere stad proberen, in
Amsterdam of zo".
Gitaar
"Ik gooi me nu maar helemaal op de
muziek", zegt René. (18 en lts—di
ploma). "Gitaar spelen hé, dat
doe ik het liefst. Echt werken een
baan of zo, dat hoef ik eigenlijk
niet zo nodig. Ik ben laatst wel
wezen kijken bij een bedrijf,
maar dat zag ik toch niet zo zitten.
De hele dag aan de lopende band.
Dat is niks voor mij, joh, dan ga ik
dood. Het leukste zou ziin. bij
voorbeeld werken in een muziek
winkel hé, dat je je werk en je
hobby kunt combineren. Maar ja,
ik heb het wel eens gevraagd
hoor, want ik kijk vaak rond in
die winkels, maar ze hebben wel
een wachtlijst van een meter lang
of zo"
René heeft met drie vrienden een
popgroep opgericht. Eén van die
vrienden zit nog op school, de
andere heeft een baan als bank
werker, de derde is net als René
werkloos. Het is nu oefenen
geblazen, want echt goed gaat het
nog niet. "Ik hoop dat we over
een tijdje kunnen gaan optreden,
dan hoef ik die uitkering ook niet
meer te hebben. Ik denk wel
eens: "de enige manier voor een
eenvoudigejongen om nog rijk te
worden is de muziek, hè. Als je
leest wat die gasten soms verdie-
Zaterdag een extra Gal
genrad naar aanleiding van
de Drie oktober-beatnacht!
LEIDEN - Blij dat je van school af bent, een mooi diploma
in je zak en vol goede moed op een baan. Liefst een baan
waar je nog lekker verdient en bij een bedrijf waar je het
treft met je collega's. Als dat zou kunnen...
In de Leidse regio verwisselen
jaarlijks honderden scholieren de
schoolbanken voor een plaats in
de maatschappij. Tenminste, als
zij een plaatsje kunnen veroveren
in die maatschappij. De banen
liggen in deze tijd van matiging
en bezuinigingen niet bepaald
voor het oprapen. Veel school
verlaters horen al op school dat
het vinden van een baan niet ge
makkelijk is. "Laatje bijtijds in
schrijven op het arbeidsbureau",
is het advies en, belangrijker:
"Neem zelf het initiatief, ga solli
citeren, loop desnoods bedrijven
af....".
"Er zijn twee groepen schoolverla
ters", zegt adjunct-directeur Van
Spronsen van het arbeidsbureau
te Lisse. De ene groep bestaat uit
scholieren die zich direct na het
ns al daarvoor, laten
inschrijven, de andere groep doet
het wat kalmer aan. Die gaan
eerst met vakantie en melden
zich pas daarna. De eerste groep
is natuurlijk beter af, want die
hebben nog een beetje keus uit
baantjes. De anderen die moeten
maar afwachten wat ze aangebo
den krijgen"
Laag
Over het algemeen kunnen school
verlaters in de bollenstreek (dat
gebied bestrijkt het arbeidsbu
reau te Lisse) snel aan werk wor
den geholpen. Volgens Van
Spronsen komt dat omdat er een
redelijk groot en vooral geva
rieerd aanbod van banen is. De
bollenstreek heeft - vergeleken
met het landelijke cijfer- een lage
werkloosheid: slechts twee pro
cent van de werkende bevolking
in de streek zit zonder baan.
Van Spronsen: "De meeste school
verlaters kunnen binnen een
maand aan de slag. Of ze vinden
zelf werk, óf ze vinden werk via
het arbeidsbureau. Maar voor
sommige jongeren duurt het lan
ger. Vooral voor mavo- en havo-
duurt het vaak langer.
Lts-ers zijn kunnen vaak direct
aan de slag".
Leerling-automonteurs zitten nu
wat moeilijk, omdat het niet zo
best gaat met de auto-industrie.
De garages nemen niet zo snel
monteurs aan.
Moeilijk
Voor jongens en meisjes met een
mavo- of een havo-diploma die
graag administratieve baan kan
het ook wat langer duren. Dat
komt volgens Van Spronsen om
dat zij geen gerichte administra
tieve opleiding hebben gevolgd,
zoals bijvoorbeeld de meao of
heao. "Een mavo- of havo diplo
ma zonder bijvoorbeeld boek
houden heeft voor een admini
stratieve baan niet zo veel waar
de. Schoolverlaters beseffen
vaak niet dat mavo of havo toch
maar een basis is om verder te
leren. Je kunt er eigenlijk niet zo
veel mee. Pas als je een beroeps
opleiding hebt gevolgd wordt het
anders".
De "feestpakketten" met wat door
gaat voor de makkelijke vakken
liggen evenmin goed in de markt.
Meer dan koken
Meisjes met alleen huishoud
school, of zoals het tegenwoordig
heet: lager huishoudelijk en nij
verheidsonderwijs, kunnen ook
niet altijd direct aan de slag.
"Maar dat ligt ook aan de bedrij-
ven", zegt Van Spronsen. "Die
denken nog vaak dat ze op de
huishoudschool alleen maar ko
ken leren, terwijl er toch ook vaak
aandacht aan andere dingen
wordt besteed".
Hoewel schoolverlaters in de Leid
se regio over het algemeen vrij
snel werk vinden, er blijft jam
mer genoeg toch een aantal jon
geren (althans voorlopig) zonder
werk: leerling-automonteurs,
jeugdige bouwvakkers, en mavo-
en havo-ers met een té algemeen
pakket. De bemiddelaars op het
arbeidsbureau doen hun best.
"Maar", zegt Van Spronsen.
"werkloze jongeren moeten ook
zelf actief blijven. De moed niet
verliezen".
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
Common One - Van Morrison
(Phonogam)
Het lijkt wel of het allemaal wat
minder wordt met Van Morrison.
Zijn de tijden van Tupelo Honey
en Brown Eyed Girl voorbij? Te
oordelen naar het voorlaatste
werkstuk - Into the Music - niet,
maar wat er bij het beluisteren
van Common One uit komt rol
len, ik weet het niet. De titel geeft
meteen al te denken. Het woor
denboek geeft voor het woord
"common" als eerste betekenis
"gemeenschappelijk". Hebben
we hier dan te maken met "hij die
gemeenschappelijk is"? In het
nummer Spirit zingt hij: "when
you've givin up hope and you're
down in despair, Say help me an
gel. Oh, never let spirit die". In
"When heart is open" laat hij ons
een soort Koran-gekraai horen.
Wat is er allemaal aan de hand?
Begeeft Morrison zich op reli
gieusterrein? Kenners zullen on
getwijfeld al hebben opgemerkt,
dat hij op Into the music al "I will
allways return to the Lord" zingt.
Muzikaal gezien zit Common One
goed in elkaar. De nummers zijn
zeer gevarieerd. Het achter
grond-orkestje in "Wild Honey"
doet zelfs een beetje aan James
Last denken. Verder ontbreken
natuurlijk de bekende Morrison-
viooltjes niet. Het meest opmer
kelijke nummer van de plaat is
"Satisfied". Morrison brult het
uit van tevredenheid, waarbij
enige onbescheidenheid hem
niet .vreemd is blijkens de tekst:
"I'm satisfied cause I made it the
way it is". Ik geloof niet, dat ik
aan deze elpee kan wennen.
ANNELOES TIMMERIJE
"Never Forever" - Kate Bush
(EMI-records)
De nieuwe elpee van Kate
Bush is verrassend. Zelfs na
veel keren draaien weet je
niet goed wat je ervan moet
vinden. Dat komt omdat je
eigenlijk niets nieuws ver
wacht van Kate Bush.
Op haar nieuwe elpee "Never
Forever" doet Kate Bush je
echter versteld staan van
wat ze allemaal kan met
haar opvallende stemgeluid.
Het is een elpee vol
ballads met slechts één echt
rock roll nummer. Perfect
gezongen, terwijl ze als te
genhanger voor haar hoge
stemgeluid gebruik maakt
donkere mannenstem
men. De teksten, allen van
Kate Bush zelf, dwingen be
wondering af.
Voor de elpee, die in Londen
werd opgenomen, gebruikte
Kate Bush niet, zoals op
"The Kick Inside" en "Lion-
heart", één groep, maar haar
tourband en veel vrienden/
muzikanten. "Never Fore
ver" is daarom ook instru
mentaal een interessant
werkstuk geworden dat hier
en daar duidelijke Pink
Floyd invloeden heeft, zoals
de achtergrondgeluiden op
"Breathing" en "AU we ever
look for". Opvallend zijn
vooral een gitaarsolo in het
nummer "Violins" en de pia
no-partijen die alle door Ka-
te Bush zelf zijn gespeeld.
Zoals gezegd, de nieuwe Kate
Bush is verrassend: vocaal
perfect, tekstueel bewonde
renswaardig en instrumen
taal interessant. Superlatie
ven schieten eigenlijk tekort
om het werkstuk te karakte
riseren. In één woord: uit
stekend.
JAN RIJSDAM
"Prisoner of the Night" - Golden
Earring (Polydor)
De Earring is niet dood, de Earring
is springlevend. De groep bewijst
dat wekelijks op de bühne, ter
wijl het zestiende album van
dit Haagse kwartet het zoveelste
overtuigende bewijs is van de
toppositie die de band nog altijd
in de Nederpop inneemt.
Even de ontwikkelingen van de
laatste jaren op een rijtje. Na
"Contraband" (1976), in mijn
ogen nog altijd het beste Earring-
album. leken Kooymans c.s. het
spoor bijster te raken. "Grab it fot
a second" was immers een regel
rechte tegenvaller. Met "No pro
mises No debts" plaatste de
groep zichzelf weer op het juiste
spoor. "Prisoner of the Night"
maakt duidelijk dat vaderlandse
popveteranen nog altijd over het
juiste spoor verder razen.
Negen stevige werkjes. "No for an
answer", "My town" (stuwende
baspartijen van Rinus Gerrit
sen),"Will and Mercy" (de vol
gende single a.u.b.) en "Going
crazy again" zijn stuk voor stuk
"wereldnummers". Laatstge
noemd nummer is opzienbarend.
Niet alleen vanwege de inbreng
van gelegenheids-earrings Ro
bert Jan Stips (synthesizer) en
Tóny Britnel (tenor sax) maar
Flairck
met flair
Rinus Gerritsen
vooral omdat Bérry Hay hierop
bewijst ook echt mooi te kunnen
zingen.
JAAP VISSER
'Paris" - Supertramp (CBS)
Ma de succes-elpges "Crime Of The
Century", "Even In The Quietest
Moments", "Crisis? What Crisis"
en "Breakfast in Anïerica" kon
het niet uitblijven: een live-elpee
van Supertramp.
2en wereldtoernee, vorig jaar, was
aanleiding om symfonische
roek-groep live op de plaat te zet-
ten. Het resultaat is zojuist van de
platenpersen gerold: een dubbel-
LP getiteld "Paris". Op de elpee
zijn alle bekende nummers van
Supertramp terug te vinden zo
als: "School", "Dreamer", "Logi
cal song" en "Breakfast in Ame
rica". De dubbel-LP bevat
slechts één nummer dat niet eer
der op de plaat is gezet "You star
ted laughing when I held you in
Vooral voor degenen die nog niets
van Supertramp hebben een
kans om in één keer alle uitste
kende werkjes in huis te halen.
"Paris" is eigenlijk een "best of'
elpee van Supertramp met het
beste van alle vorige LP's en zeer
vakkundig opgenomen.
"Live in Amsterdam" - Flairck
(Polydor)
De groep Flairck heeft in twee jaar
tijd zowel op de plaat als tijdens
live-optredens opvallende muzi
kale prestaties geleverd.
Voor wie de groep nog niet kent:
Flairck valt bepaald niet in een
vakje te stoppen. De muziek die
zij maken is een mengeling van
pop, folk en klassiek. De dubbe-
lelpee "Live In Amsterdam" is
een sfeervolle registratie van een
concert in het Nieuwe de la Mar
Theater in Amsterdam. Ruim
twee uur Flairck in optima forma
met vele stukken die de liefheb
bers van Flairck al kennen van de
vorige elpees. Alleen kant twee
van de plaat bestaat uit een stuk
dat niet eerder op de plaat is ver
schenen.
Wie Flairck heeft zien spelen kan
niet anders dan beamen dat de
groep met flair speelt. Op de el
pee "Live in Amsterdam" is dat
allemaal terug te vinden. De mu
zikale prestaties doen niet onder
voor de studio-opnamen.
J.R.
"Scary Monsters" - David Bowie (RCA)
Bowie, de onnavolgbare, de virtuoos. De muzikant die al ongeveer e
decennium lang z'n tijd vooruit is.
Nog altijd slaagt Bowie er in om z'n toehoorders steeds weer voor verr
singen te plaatsen. "Scary Monsters" lijkt aanvankelijk een kwestie v
voortborduren op ouder werk. Schijn bedriegt ook hier want de n
"Bowie" bevat toch weer tal van nieuwe elementen. Elementen die zich
nauwelijks laten omschrijven maar die je gewoon, al luisterend, moet
ontdekken.
"Scary Monsters" staat in elk geval weer bol van de merkwaardige, soms
nauwelijks te volgen, dan weer kristalheldere teksten. Gitaargeluid dat
je af en toe bijna de stuipen op het lijf jaagt. Bowie goochelt weer knap
met z'n unieke stemgeluid. Gastspelers Robert Fripp en Pete Towns-
hend blinken zoals verwacht uit op gitaar. Een smakelijk geheel derhal
ve met veel vaart.
Absoluut hoogtepunt natuurlijk "Ashes to Ashes" waar Major Tom uit
"Space Odity" weer om de hoek kijken, die dus niets en niemand meer
dan een eën junky blijkt te zijn. Dat weten we dan ook weer.
J.V
Clues - Robert Palmer (Ariola)
De activiteiten van Gary Numan hebben mij nooit zo vreselijk kunnen
bekoren. Bloedeloos gepingel, waarbij je je op de dansvloer kennelijk als
een soort robot moet voortbewegen. Muziek uit het decennium van de
chip zullen we maar zeggen.
Zijn muzikaal bestaan blijkt echter toch nog zin te hebben, want op Robert
Palmer heeft Numan een weldadige invloed. De vroegere zanger van
Vinegar Joe, die met zijn voorlaatste album Secrets op een dood spoor
was beland, heeft via Numan toch nog een uitweg gevonden en een
nieuwe dimensie aan zijn werk kunnen toevoegen. Getuige Clues.
New wave (of hoe je het dan ook noemen wil) heeft ook in Palmers leven
zijn intrede gedaan en het heeft een prima plaat opgeleverd. Numans
invloed blijkt niet alleen uit de door hem geschreven nummers I dream
of wires) maar ook uit Palmers eigen werk (beluister de single John and
Mary).
De droge dreun van Numan gaat uitstekend samen met de swing van
Palmer, wiens vocale kwaliteiten bekend zyn. De uitstekende produktie
(ook Palmer) maakt de plaat af.
BARTJUNGMAN
"Kaleidoscope", Siouxie the Banshees (Polydor).
Magazine-gitarist John McGeoch is definitief toegetreden tot de gelede
ren van Siouxie Sioux. Op "Kaleidoscope", het nieuwste album van
Siouxie (zeg maar Suzie) en haar mannen, is hij volop te horen.
Een eigenzinnige dame is die Siouxie. Dat komt duidelijk tot uitdrukking
in haar muziek waarnaar het niet gemakkelijk luisteren is. Siouxie
smeekt om, liever gezegd, eist aandacht.
Een voortdurende monotonie van bas en drums is de basis voorde muziek
van The Banshees. De gitaar van McGeoch zorgt voor accenten en
Siouxie zingt haar teksten welhaast even monotoon daaroverheen. Het
zal duidelijk zijn: om Siouxies muzikale inspanningen te waarderen
moetje de aandacht erbij houden. Pas dan gaat de geluidsbrei leven.
Een keer luisteren is, denk ik, niet genoeg om over aankoop te beslissen.
Neem de gok...
HANS VELDHUIZEN
