Gevangenen aan de
Prins Hendrikkade
publiek
lil i e k
"Met 100 belangstellenden
ben ik al sehr, sehr glücklich
JE
Leidens
ontzet ook
in Singapore
gevierd
WOENSDAG 24 SEPTEMBER 1980
VARIA
PAGINA 19
.door
Sjak
Jansen
Er gaal geen doordeweekse dag voorbij, ol ik ben in
de stad en regio wel op zoek naar mensen en dingen
voor deze rubriek Tips en wensen voor Publiek kunt
u 's middags tussen één en twee uur aan mij kwi|t. tel
071-144941, toestel 215 Schri|ven mag natuurlijk
ook
Weense sopraan Sigrun Quetes vanavond in Ken O
Beetje vreemd dat de Weense sopraan Si
grun Quetes haar muzikale heil uitgere
kend in ons land komt zoeken, terwijl Ne
derlandse operettecoryfeeën juist het om
gekeerde doen. Zij beschouwen een enga
gement in één van de Weense muziekthea
ters nog altijd als een kroon op hun carrière
bijkans. Maar Sigrun Quetes
Sigrun Quentes "Als je werkelijk keihard werkt kom je d'r vanzelf'
„Ach", mompelt de 31-jari-
ge Oostenrijkse schou
derophalend, „vergeet
niet dat in Wenen de con
currentie heel groot is.
Voor elke rol staan daar
vijftig sopranen te trap
pelen. Hier heb je dat niet
en bovendien weet ik al
wel zo'n beetje wat er in
Wenen te halen valt. Ik
heb er immers opgetre
den in het 'Theater an der
Wien' en het 'Theater in
der Josefstadt'."
Er speelde trouwens nog
iets anders, dat Sigrun
deed besluiten in Neder
land, om precies te zijn in
het Leidse neer te strijken.
In Amerika, waar zij voor
enige optredens verbleef,
maakte ze kennis met een
Leidenaar en voor ze het
wist was ze verkocht.
Zodoende dat de Weense so
praan haar kalfsschnitzels
thans ergens aan het Leidse
Levendaal bakt. Het is dat
huisje ook, waarin ze elke dag
minstens een vol uur de
toonladder op en af gaat.
Dagelijkse studie is zeker voor
een klassiek zangeres iets
vanzelfsprekends, zegt ze.
Sinds een maand zitten er geen
krakers meer in het complex
luxe appartementen aan de
Prins Hendrikkade in Am
sterdam. De kraakactie is
beëindigd, maar de legale
bewoners van het flatge
bouw bleven achter met tal
van problemen.
Wie vergoedt de schade? Zal ik
mijn appartement ooit nog
kunnen verkopen? Klem
mende vragen van de bewo
ners waar niemand ze ant
woord op kan geven.
AMSTERDAM - ,Hee, het heeft voor
ons niets positiefs opgeleverd. Het
was alleen maar een nachtmer-
rie. We zitten trouwens nog steeds
met de gevolgen. Financieel lopen
we op ons tandvlees door alles
wat er is gebeurd".
Amsterdammer Ben Rouwenhorst
(33) en zijn vrouw Christine heb
ben vijf dramatische maanden
achter de rug. Ze zijn bewoners
van Prins Hendrikkade 78deen
appartement dat deel uitmaakt
„Ik heb de oorlog niet meege
maakt", zegt Ben Rouwenhorst,
„maar ik denk dat wij ons net zo
hebben gevoeld als de
ADVERTENTIE
U-
0' ,m/ - ""■R7-
ROXYDUAL, EEN GOUDEN GEDACHTE VOOR MENSEN DIE
TEER-EN NICOTINE-ARM WILLEN ROKEN.
toen. Het verschil is dat in die tijd
iedereen in dezelfde omstandig
heden verkeerde. Nu liep ieder
een vrij rond, behalve wij. Als we
ons huis binnen wilden, moesten
we ons eerst legitimeren bij de
krakers. In een van de apparte
menten hadden ze een observa
tiepost ingericht. Je voelt je net
een klein kind als je op die manier
wordt behandeld".
Kopers en krakers van apparte
menten samen in één gebouw,
dat was het unieke van de situatie
aan de Prins Hendrikkade. Keu
rige burgers die een kwart mil
joen betaalden voor een tweeka
merwoning in hartje Amsterdam,
„deelden" hun woonruimte met
alternatieve idealisten en anar
chisten die er niet tegenop zagen
sigarettenpeuken uit te trappen
op de kostbare tapijten in het
blok luxe koopappartemen
ten.
De kraakactie kwam 19 augustus
tot een einde. De krakers gingen
er vandoor toen een grote poli
ticmacht zich samentrok voor het
gebouw om de door de rechter
uitgesproken ontruiming af te
dwingen. Voor vrijwel iedereen
vormde dat politieoptreden het
slot van de affaire-Prins Hen
drikkade. Niet echter voor het
handjevol legale bewoners. Zij
zitten onder meer met een scha
depost van tienduizenden gul
dens die ze nergens kunnen ver
halen.
Een ton
Ben Rouwenhorst: „We zijn gevan
genen geworden van ons appar
tement. We hebben er 247.000
voor betaald. Je kunt vergeten
dat we zo'n prijs nog maken de
eerste tijd. Ik heb een makelaar
om zijn mening gevraagd. Hoog
uit een ton. was zijn verwachting.
Wat de reden is voor die prijsda
ling? Alle vernielingen die de
krakers in het gebouw hebben
aangericht in de eerste plaats.
Maar een punt is ook dat de ap
partementen in de publiciteit zijn
afgeschilderd als een soort vere
delde konijnenhokken. Een fout
beeld, maar zoiets zet zich wel
vast".
Napraten met bewoners van de
Prins Hendrikkade in de bar van
het nabij geleden Vietonahotel
Ze hebben deze ruimte vaker ge
bruikt als „perscentrum" en
voelen er zich thuis.
Maar dat de buren daarover
wel eens zouden kunnen gaan
klagen, ziet ze niet zo. „Ze
spitsen juist hun oren, wan
neer ik studeer", lacht ze. „Ja
zeker!"
Sigrun Quetes, die vanavond in
de kapelzaal van K en O onder
het motto „Lieben Sie Wien?"
enige Weense operetteliede
ren uit haar borstkas zal laten
opklinken, zegt in Oostenrijk
en Amerika genoeg geld te
hebben verdiend om in ons
land bij 'af te beginnen. „Dat
kan ik me veroorloven",
meldt ze.
En: „Hier opnieuw te beginnen
vind ik ook helemaal niet be
zwaarlijk. Ik hoop hier ge
woon enkele concerten te ge
ven en aan de hand daarvan
een beeld te vormen of er bij
de Nederlanders behoefte is
aan mijn soort muziek."
Goede hoop daarop heeft ze
wel, want ofschoon het ener
zijds haar is tegengevallen dat
er in ons land zo weinig echte
muziektheaters zijn, gelooft
zij aan de andere kant dat
„Wiener Musik auch hier un-
heimlich beliebt ist."
Sigrun Quetes, die naar eigen
zeggen vorig jaar bij de Oos
tenrijkse radio en televisie
bekroond werd met de eerste
prijs voor de beste vertolking
van het Weense lied, heeft wat
het welslagen van een Ne
derlandse carrière aangaat,
het volste vertrouwen. „Als je
werkelijk goed bent cn kei
hard werkt, kom je d'r van
zelf."
Een rol bij de Hoofdstadope
rette prefereert ze niet, zegt
ze. „Om 365 avonden per jaar
in een andere stad op te tre
den, dat is niks voor mij.
Maar ik zie wel", zegt ze.
Gewoon zingen bezorgt haar
al „unheimlich viel Spass."
En
het in Wenen gewoonte
voor 1500 toeschouwers voor
het voetlicht te treden, in ons
land zegt ze met 100 belang
stellenden al „sehr, sehr
glücklich" te zullen zijn."
Mevrouw Pennings uit Katwijk had gisteren een
aardige mededelingWist je", vroeg ze met het
oog op volgende week vrijdag 3 oktober, „dat ze
in Singapore ook Leidens ontzet vierenGrap
pig niet? M'n nichtje woont er. Zodoende weet
ik het."
,fZe vieren 3 oktober daar in Singapore compleet
met haring en wittebroodweet de Katwijkse.
,JSr zal daar vast een Leidse gemeenschap zit
ten, anders wordt dat niet zo echt gevierd,
dunkt me."
,Maar het leukste van alles vind ik nog,dat het in
Singapore ongeveer zeven uur vroeger is. Daar
vieren ze Leidens ontzet dus eerder."
Ben en Christine Rouwenhorst
blijken nog gematigd in vergelij
king tot een andere bewoner.
Reisbureaudirecteur Johan Th.
J. Kort laat zijn woede de vrije
loop als hij over de krakers praat.
Kort: „Alleen al het woord kra
ken vind ik onzin. Het is inbraak
en vernieling, anders niet. Ik vind
het zo stom dat iedereen tegen
woordig begrip heeft voor kra
kers. Zelfs Beatrix zei op de tele
visie dat ze er begrip voor had. Ja,
tot het moment waarop ze Dra-
kesteijn kraken, denk ik".
Kort heeft zich sterk gemanifes
teerd in de strijd tegen de kra
kers. Hij'voerde gesprekken met
politici, gaf tv-interviews, ver
stuurde telegrammen naar ieder
een die misschien zou kunnen
helpen, schreef brieven, hield
lange telefoongesprekken.
„Onder het schorum zijn er die me
willen terugpakken", zegt de
reisbureaudirecteur. „Bij die
rellen van veertien dagen geleden
werd ik bedreigd door een groep
jongeren met ijzeren staven.
Door radio De Vrije Keyser heb
ben ze geroepen: we pakken je
wel. Kort".
„Ik vind het grote gevaar dat deze
mensen een reactie oproepen van
extreem rechts. We hebben tele
foontjes gehad van mensen die
ons wilden helpen. Heel griezelig
soms. Er zijn mensen bij die be
reid zijn tot schieten. Het grote
gevaar is dat Amsterdammers het
kraken straks niet meer pikken
en voor eigen rechter gaan spe
len. Het gemeentebestuur had
zo'n stemming moeten voorko
men, gewoon door een beetje
strenger op te treden. Niet „Ord-
nung muss sein", daar houd ik
niet van, alleen een beetje stren
ger en duidelijker beleid".
Kort maakt zich kwaad over de
manier waarop de koopapparte-
menten aan de Prins Hendrikka
de in kranten zijn beschreven. De
teneur was dat het ging om
Woongenot
.Allemaal geouwehoer", vindt hij.
„Ik weet natuurlijk ook wel datje
voor hetzelfde geld in Hoorn een
villa kunt kopen. Woongenot is
nu eenmaal iets heel persoon
lijks. Ik zou voor geen prijs op de
Veluwe willen wonen, al kon ik er
een landhuis met veertien ka
mers krijgen. Natuurlijk hebben
we verschrikkelijk veel geld be
taald voor dat appartement. Maar
je koopt er in Amsterdam niks
beters voor. We zitten prachtig in
het centrum".
Overigens zouden de heer en me
vrouw Kort - net als Ben en
Christine Rouwenhorst - wel weg
willen van de Prins Hendrikkade.
nen na alles wat we hebben mee
gemaakt", zegt Johan Kort. „Ik
heb daar begrip voor, maar we
kunnen eenvoudig niet weg. We
zitten met een hypotheek van een
kwart miljoen voor een bezit dat
niet eens de helft waard is".
In het gezin Rouwenhorst speelt
een belangrijke rol dat binnen
kort een baby wordt verwacht.
Het appartement is in feite te
klein voor drie mensen. „We
woonden in de Bijlmer", vertelt
researchmedewerker Rouwen
horst. „en wilden graag terug
naar de stad. We dachten dit ap
partement als een start te gebrui
ken. Dat kunnen we voorlopig
vergeten".
Kosten advocaten
De schadepost van de legale bewo
ners beperkt zich niet tot waar
dedaling van de appartementen.
Totaal werd meer dan 60 mille
aan advocatenkosten gemaakt,
waarvan de bewoners zelf ruim
20.000 voor hun rekening moeten
nemen. Ben Rouwenhorst vertelt
dat hij veel vrije dagen heeft op-
De legale
bewoners van de
appartementen
aan de
Amsterdamse
Prins
Hendrikkade
voelen zich op het
ogenblik
'gevangenen' in
hun eigen huis.
Op de foto drie
van de bewoners,
v.l.n.r. Ben
Rouwenhorst,
zijn vrouw
Christine en
Johan Kort.
genomen om zijn belangen te
verdedigen. Daarnaast was hij op
zijn werk vaak niet in staat nor
maal te functioneren, onder meer
omdat er steeds getelefoneerd
moest worden over de kraakac
tie. „Mijn baas heeft berekend dat
zo een schade van 25.000 gulden
is ontstaan. Deskundigen gaan
proberen dat bedrag te verhalen
op de gemeente Amster
dam".
Een van de problemen voor de be
woners is dat niemand bereid is
de schade op zich te nemen. De
gemeente Amsterdam wijst de
verantwoordelijkheid van de
hand. Bouwondernemer Netjes,
eigenaar van de niet verkochte
appartementen, wacht met her
stel van het complex tot er een
regeling is voor de kosten. De
vernielingen in het blok flats zou
rond de anderhalf miljoen bedra
gen.
PvdA-stemmer
De legale bewoners lijken het kind
van de rekening te worden. Ze
moeten maar afwachten of het ju
ridisch steekspel over de schade
hun iets oplevert. Ondertussen
zitten ze met een kater die zich
vooral ontlaadt op de Amster
damse stadsbestuurders
Kort: „Een wethouder verdient
hier tien mille per maand. Voor
zo'n bedrag mag je verwachten
dat ze de stad besturen. Maar ze
zijn gewoon bang om op te tre
den"
Ben Rouwenhorst vertelt dat hij
voor de kraakaffaire PvdA-
stemmer was. „Nee, nu niet meer.
Ik heb mijn respect voor veel po
litici verloren. Ze zijn alleen bezig
met hun eigen ruzies en conflic
ten. Ik ben zwaar teleurgesteld in
die mensen. Ze zijn niet in staat
gebleken de stad te besturen. Het
is een kinderschooltje, meer niet.
Ze hebben ons gewoon in de kou
laten staan".
HEIN DIK
