Veilig opbergen materiaal
kan u veel geld besparen
'Volk moet gezond voedsel eisen
sport
zee-viswijzer
ZATERDAG 13 SEPTEMBER 1980
QORB/?
-%
gen van de tien keer goed.
Maar die ongelukkige tiende
keer blijkt dat het pennetje
wat in de knel is gekomen en
dat de antenne is gekraakt. De
kans dat zoiets in een pen-
nendoos gebeurt, is aanmer
kelijk kleiner.
Mu vertegenwoordigt een pen
netje de waarde van slechts
enkele guldens, maar er zijn
ook onderdelen van uw hen-
geluitrusting die beslist veel
kostbaarder zijn. Neem bij
voorbeeld eens uw hengels.
Als die zomaar in de achter
bak van de auto worden ge
mikt of met touwtjes aan de
fiets worden vastgebonden,
beschadigen ze vrij snel. Hun
levensduur is aanmerkelijk
korter dan van hengels die in
een foudraal worden gestopt.
Mu heb je foudralen en foudra-
len. Er is zeer veel kwaliteits
verschil wat niet altijd weer
spiegeld wordt in de prijs.
Bovendien hangt de "ideale
hengelfoudraal" sterk af van
de persoonlijke voorkeur.
Eerst iets over het materiaal:
dat kan canvasdoek, nylon,
maar ook een goedkoop soort
plastic zijn, dat al na enkele
malen te zijn gebruikt, scheu
ren vertoont.
foudralen zijn er ook in sterk'
uiteenlopende afmetingen.
De maat wordt bepaald door
het aantal hengels dat u erin
wilt opbergen en de lengte
van de verschillende hengel-
delen. De meest simpele is er
een waar een stuk of drie hen
gels in kunnen. Echter zonder
de mogelijkheid om ze on
derling van elkaar te schei
den. Een wat luxere uitvoe
ring heeft de beschikking
over verschillende vakken.
Om te voorkomen dat bij
voorbeeld topeinden in een
foudraal toch afbreken be
staan er ook uitvoeringen met
een stalen of houten verstevi
ging. En dan zijn er ook nog
DELFT - En passant wijst Olof Stolp van de galerij
van zijn verzorgingsflat naar een parkeerterrein.
„Die oranje Opel Kadett daar, die is van mij. Heb
altijd Kadett gereden. Ik was zeventig toen ik mijn
rijbewijs haalde".
Curieus denkt de verslaggever
en opent zijn notitieblok.
In de huiskamer gekomen geen
flauwe inleidende praatjes.
Stolp steekt gelijk van wal.
Op een toon die de verslagge
ver dwingt te noterenr „Ik ben
geboren in 1893, ik ben dus
van de vorige eeuw. Mijn va
der was boer in West-Fries
land. Toen bestond die gif
troep nog niet".
„Ik heb de landbouwkundige
stations zien opkomen. Die
propageerden het gebruik
van chemicaliën. Ik voelde
toen al dat ze bezig waren met
het toedienen van gif. Het is
steeds erger geworden. Men
wilde niet luisteren naar de
filosoof Rudolph Steiner.
Men luisterde naar de recla-
„Ik vecht voor de kinderen van
nu. Als ik ze zie spelen, denk
ik: wat voor toekomst hebben
jullie nog? De wereld waarin
zij opgroeien is toch afschu
welijk? Daar moeten we met
z'n allen hard tegenaan
gaan".
Op maat gesneden teksten. Olof
Stolp weet wat journalisten
leuk vinden. En inderdaad,
hij heeft er al een aantal over
de vloer gehad. Een man van
87 jaar die actie voert tegen
het gebruik van chemicaliën
in de landbouw is immers een
verhaal waard.
Vorig jaar startte hij een hand
tekeningenactie onder het
motto: „Regering maak ons
voedsel gifvrij". Dat gebeur
de officieel op Tweede Paas
dag, tijdens een radiouitzen
ding van de NCRV. Dit nsgaar
zou Stolp de handtekeningen
aanbieden aan minister Gin
jaar van volksgezondheid en
milieuhygiëne. Maar de spurt
zit momenteel zo goed in de
actie dat hij nog maar even
wacht totdat er 100.000 hand
tekeningen zijn.
Het idee voor de actie ontstond
nadat hij op verzoek van de
directrice van het verzor
gingstehuis aan het bejaar
denblad „Op Leeftijd" een in
terview over biologisch dy
namische landbouwmetho
den had gegeven. Op dat ver
haal kwamen veel reacties,
vooral sympathiebetuigin
gen. Vandaar het besluit om
handtekeningen te verzame
len.
Stolp: „We moeten zorgen dat
de wereld niet naar de blik
sem gaat. De grond is al vol
komen verknoeid door het
gif. Kijk maar naar Lekker-
kerk. Ik kan wel zeggen: het
zal mijn tijd wel uitduren. Dat
is de weg van de minste weer
stand. Dan zou ik me laten le-
„En als je gaat zitten suffen,
kwijn je weg. Ik kan niet stil
zitten...".
„Hou op zeg", voegt mevrouw
Stolp zich in het gesprek, „ik
ga liever gewoon dood".
Ze vervolgt: „De meeste oude
mensen hebben nergens
meer belangstelling voor.
Mijn man wilde een paar
vruchtbomen in de tuin zet
ten. Dat leek hem mooi. Kon
den de mensen het fruit zien
groeien. Maar dat wilden de
oude dames niet. Dan zagen
ze de snelweg niet meer. Nou,
die zien ze nu ook niet meer,
want de beplanting langs de
snelweg is dichtgegroeid
Het echtpaar bemoeit zich
nauwelijks met de andere
bewoners van het tehuis. Het
onderlinge gekonkel maakt
hen misselijk. Bovendien is er
geen tijd voor. De actie geeft
te veel werk. De handteke
ningen moeten geteld, brie
ven beantwoord en media,
scholen en instellingen warm
gemaakt worden.
Ruim 30.000 handtekeningen
heeft de bejaarde actievoer
der reeds. „Ik krijg ook reac
ties van artsen, academici,
kamerleden, mensen van
adellijke stand. Allemaal po
sitief. Dat betekent dat ik toch
geen gekke dingen voorstel,
niet? De mensen schreeuwen
om alternatieve voeding. De
gewone voeding is slecht
vanwege de chemische stof
Hij zou het een ramp vinden als
hij de actie niet zou kunnen
afmaken. „Het is een levens
doel, een opdracht voor mg
om het volk bewust te maken.
De mensen moeten bewust
gaan leven. Ze moeten eisen:
wij willen gezond eten. Ik
hoop dat ik mijn taak kan
volbrengen zoals ik dat heb
uitgedacht".
„Ik wil miljoenen mensen in
beweging zetten. Ik zou erg
gelukkig zijn als u mijn adres
in de krant wilt zetten: Actie
"Regering maak ons voedsel
gifvrij", wooncentrum Abts-
woude. Aart van de Leeuw
laan 384, 2624 LJ Delft. En er
eventueel bij: „Ik vecht voor
jullie gezondheid. Doe me een
plezier, stuur een brief
kaart".
Stolp laat zijn werkkamer zien.
De reacties zijn keurig gesor
teerd. Op de banderollen
staan de aantallen: 100,
10.000,7000,5000; zo liggen er
stapels. „Ik vind het prachtig,
al die reacties. Sommige
mensen sturen ook geld, een
tientje, vijf gulden. Vooral
Noordhollanders sturen nog
wel eens wat. Ja. ik heb ook
maar aow en een niet-waar-
devast pensioentje. Ik heb
zelf al 2000 met de hand ge
schreven brieven ver
stuurd".
De fanatieke actievoerder
opent een deurtje van zijn bu
reau en haalt twee grote zak
ken te voorschijn die gevuld
zijn met glimmende appels en
mooie sperziebonen. „Als
jeblieft, uit de eigen tuin. U
hoeft dus niet bang te zijn dat
die wat mankeren. En eh...'\
lacht hij snaaks, „de groeten
aan uw vrouw". Het is nu he
lemaal duidelijk, de principes
van de public relations heeft
hij al volkomen onder de
knie.
Stolp brengt de verslaggever
naar de ingang van het tehuis,
waar ook zijn postvak is. Dit
keer bracht de postbode niet
zoveel: een paar brieven en
een stel briefkaarten, in totaal
goed voor een kleine zestig
steunbetuigingen. De activist
lijkt wat teleurgesteld. Zegt
dan: „Nou ja, het zijn er toch
weer zestig".
WEERT SCHENK
Olof Stolp bij zijn onbespoten boomgaard
fen. Daar komen nare ziekten
uit voort. Er sterven jaarlijks
alleen al 30.000 mensen aan
kanker".
Kinderen zetten zich geweldig
in voor de actie, vertelt Stolp.
Ze sturen handtekeningen,
maar schrijven hem ook over
hoe het op school gaat of ge
ven hun opinie over de we
reld.
Stolp pakt een paar brieven:
„Het kan zo niet verder met
deze aangetaste maatschap
pij", vindt een mavo-leerling.
En een meisje uit Naaldwijk
schrijft: „Het gaat om ons. Wij
moeten nog zo heel lang le
ven. Gezondheid is voor geen
geld te koop".
Met enige trots laat Stolp een
persoonlijke brief van minis
ter Ginjaar zien. De be
windsman schrijft de actie te
steunen. Hij dankt Stolp voor
zijn initiatief, maar voegt er
echter aan toe dat de land
bouw op dit moment nog niet
zonder chemicaliën kan. Er is
eerst nog onderzoek nodig.
Stolp vindt dat onzin. Vol
gens hem kan de landbouw
vrij gehouden worden van
schadelijke insekten door ge
bruik te maken van organi
sche middelen. Zijn eigen
praktijk bewijst het toch?
Driemaal per week reist Stolp
van Delft naar Moerdijk, waar
hij achtereen klooster een lap
grond van 2000 vierkante me
ter bewerkt. Hij kweekt er
zijn eigen grgenten en fruit,
wat allemaal groeit zonder
bespoten te zijn met gif.
,Het kan best zonder chemica
liën. Er wordt zonder naden
ken gif gespoten. Goed, de sla
en het fruit zien er prachtig
uit. Maar ze zijn misschien
wel dertig keer bespoten. Er
zit geen reuk meer aan en de
smaak van het produkt is
voor zeventig procent verlo-
Olof Stolp werkte vroeger niet
in de land- of tuinbouw. Hij
was scheepsbouwkundig
constructeur, maar bezat een
volkstuin. Nooit gebruikte hij
chemicaliën, alleen milieu
vriendelijke methoden. "Ik
heb altijd goed gegeten.
Daarom ben ik in zo'n puike
conditie".
briek van deze week besteden
aan het opbergen van ons
hengelsportmateriaal. Niet
alleen bespaart het u flink wat
tijd wanneer u iets wilt heb
ben. Maar bovendien kan het
u ook nog flink wat geld
schelen, warft slecht opge
borgen materiaal gaat eerder
stuk.
Simpel
Om een simpel voorbeeld te
noemen. Na afloop van een
visdag kun je twee dingen
met een tuigje doen. Je kunt
hem van de hengel halen, op
een plankje rollen en in je
pennendoos opbergen. Je
kunt de lijn ook op de kikker
tjes van het topeind rollen, en
het topeind compleet met
pennetje in een dikker hen-
geldeel stoppen. Dat gaat ne-
Vliegtuig
Fel: „Als je de sla niet lang en
goed genoeg afspoelt, krijg je
blaren in de mond en je tong
wordt stijf. Het is toch te gek
om over te praten. Mijn fruit
hoef je niet af te spoelen. Nou
ja, een beetje vanwege de
luchtverontreiniging"
Hengelaars zijn mensen die behalve graag een visje
vangen ook ten prooi zijn aan een grote verzamel
woede. Hun sportvisuitrusting breidt zich in de loop
der jaren steeds verder uit en de gemiddelde sport
visser sleept steeds meer mee naar de waterkant.
Een sportvisser die zegt: mijn uitrusting is com
pleet, moet jè meteen lantaarntje zoeken. Ik heb die
oude wijsheid van een doorknede hengelsportwin
kelier. En omdat hij aan de basis staat van die voor-
raadvorming hecht ik er alle geloof aan.
Trouwens als ik zie wat ik te
genwoordig in de kofferruim
te van de auto kwak als ik
naar mijn stekkie trek, dan
heb ik ook zo het stille ver
moeden dat er heel wat meer
meegaat dan in de periode dat
ik nog op de bromfiets naar
het viswater tufte. En dat was
al weer veel meer dan in de
jongensjaren, toen een opge
tuigde hengel en een sneetje
brood alles was wat ik nodig
had om een visje te kunnen
vangen.
Behalve dat een hengelaar in de
loop der tijd steeds meer op
zijn comfort gesteld raakt, is
er ook nog zoiets als spaar:
zucht dat hem parten speelt.
Laten we het maar zonder
dralen erkennen. We kunnen
maar moeilijk afstand doen
van onze bezittingen. Ook als
we weten dat het nog maar
zelden of misschien nooit
meer wordt gebruikt.
Een mogelijkheid om wat orde
in die chaos te scheppen is om
zo nu en dan de zaak eens aan
een kritische beschouwing te
onderwerpen. Kijken wat nog
werkelijk bruikbaar is en al
les afdanken wat als nutteloze
ballast kan worden be
schouwd. Wat ook kan helpen
is de zaak eens wat systemati
scher opbergen. Want een ge
bruikelijk verschijnsel is dat
voor het begin van het nieuwe
seizoen alles pico bello in or
de is, maar dat er in de loop
van het seizoen steeds meer
onvolkomenheden tevoor
schijn komen.
Ik heb een collega-sportvisser
zo na een paar maanden vis
sen wel eens horen uitroepen:
"Als ik in m'n vistas kijk,
springen de tranen in m'n
ogen". Om u een beetje be
hulpzaam te zijn bij de "grote
schoonmaak" wil ik de visru-
foudralen die aparte voor-
vakken hebben voor het op
bergen van hengelsteunen en
visparaplu. Zoals ik al zei: de
prijzen kunnen sterk varië
ren. Er zijn al foudralen van
een tientje, vijftien gulden,
maar er zijn er ook van ver
over de honderd gulden.
Dat laatste lijkt erg veel. Be
denk echter dat er hengelaars
zijn die op hun werphengel
heel dure geleide- en topogen
hebben gemonteerd. Dan is
het best een flink bedragje
waard om die ogen goed te
beschermen. Verborgen of
afgebroken geleideogen zijn
een veel voorkomende be
schadiging.
Voor de werphengel is er ook
nog een speciale foudraal in
de handel die de mogelijk
heid biedt om de hengel,
compleet met werpmolen op
te bergen. Ik blijf het een wat
riskante opbergmogelijkheid
vinden, omdat de kans op be
schadiging van de werpmo
len niet is uitgesloten. Bo
vendien heb ik de indruk dat
er eerder wordt ingespeeld op
de luiheid van de hengelaar
om zijn spulletjes goed op te
bergen, dan een werkelijk
praktische vinding.
Een werpmolen kan men veel
beter van de hengel halen en
opbergen in een speciaal
daarvoor gefabriceerd molen
tasje. Dat is voorzien van een
rits, terwijl de wand van leer
of skai in vele gevallen is ge
watteerd, zodat het tegen een
stootje kan. Verder is van
groot belang de molen af en
toe schoon te maken en van
nieuw vet te voorzien.
Aparte voorzieningen zijn er
nodig wanneer de hengels per
vliegtuig naar het buitenland
worden getransporteerd. Bij
het laden en lossen wordt er
meestal niet al te zachtzinnig
met bagage omgesprongen.
Zo zijn er al veel hengelsport
vakanties op een grote teleur
stelling uitgelopen, omdat de
hengel bij aankomst bleek te
zijn gebroken of enkele gelei-
deringen miste. Nog afgezien
van die keren dat de hengels
pas na een week arriveerden.
Dat laatste heeft diverse reizen
de sportvissers ertoe ge
bracht de hengel mee te ne
men in het vliegtuig, zodat
men persoonlijk kan waken
over de uitrusting. Het hangt
van de luchtvaartmaatschap
pij of het baliepersoneel af, of
dat lukt. Nog beter is het om
geen risico te nemen en een
speciale vliegtuigfoudraal te
kopen. Het is ook mogelijk
zo'n opbergkoker zelf te ma
ken van grijs hard polyester
buis, dat bij de verschillende
bouwmatenalenzaken wel te
krijgen is. Aan beide uitein
den moet dan een afschroef-
bare bus worden gemonteerd.
Het dragen kan worden ver
gemakkelijkt door het plaat
sen van een handvat op de
buis met «en paar boutjes of
het maken van twee kleine
gleufjes, waardoor een draag
riem kan worden gehaald. Let
er dan wel op dat de gleufjes
niet groter zijn dan noodza
kelijk is, omdat anders de ge-
leideringen er toch nog door
kunnen steken.
Bij speciale hengelsportreizen
is het zinvol de foudraal een
aantal bijzondere merktekens
te geven - bijvoorbeeld een
paar felgkleurde stroken
plakpapier eromheen draaien
- en een duidelijk kaartje met
vermelding van bestemming
en uw eigen woonplaats.
Omdat pennen een zeer kwets
baar onderdeel van de hen-
geluitrusting uitmaken is de
aanschaf van een pennendoos
belist geen overbodige luxe.
Nieuw zijn de verstevigde
mini-foudraaltjes waarin
flink wat pennetjes een
plaatsje kunnen krggen. Voor
de wat grotere exemplaren
moet u zelf aan de slag. Er zijn
twee mogelijkheden: kocp
een stuk breed plastic buis,
dat de elektriciens gebruiken
en plaats aan beide uitein
den een kurk.
Ook kunt u een hengeldeel dat
door een ongelukje is be
schadigd, nog benutten. Af
zagen met een ijzerzaagje op
de vereiste lengte, een paar
plastic doppen kopen en de
zaak is klaar.
Tenslotte nog iets over de
tackle-box. Het is een handig
opbergmiddel voor al uw
kleine spulletjes als haken-
steker. arterieklem, looddis-
tributeur, vismes, spinstan-
getjes, onderlijntjes, spinners
en wat dies meer zg.
