Auto in
"glazen
stolp"
Verbeteringen
aan VW-
modellen '81
Groter reikwijdte met dimlicht
Ay w©ff(ai§ dxttfi) ©imtfdw
„■EN l)E im
WERD KOUD
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1980
De vakantietijd is nog niet eens
voorbij als Volkswagen al met
de bijzonderheden van de
modellen 1981 op de proppen
komt. Het is zo'n beetje tradi
tie dat Wolfsburg als eerste de
details van de nieuwe jaar
gang vrij geeft.
Men kan er ais net ware de klok
op gelijk zetten: half augustus
liggen ze in de bus.
Bar spectaculair zijn de verbe
teringen overigens niet. Hier
en daar wat technische ver
anderingen en uiterlijke wij
zigingen. Zoals bijvoorbeeld
veel grotere achterlichten op
de Golf. Maar liefst tweederde
-Vergroting van de beenruimte
(4 centimeter) achterin bij de
Golf en de Jetta. Die wordt
verkregen door een veran
derde constructie van de
rugleuningen van de voor-
stoelen.
- Een sterkere 1,6 liter dieselmo
tor voor de Golf. Deze kracht
bron kan een vermogen van
54 pk leveren. Volgens de fa
briek geeft deze motor een
hogere prestatie tegen de
zelfde brandstof.
- De dieselmotor werd in zijn
startgedrag weer dichter bij
de benzinemotor gebracht
door een nieuwe zeven-se-
conden-gloeibougie aan te
brengen. Moest men voor
heen nog 25 seconden wach
ten om te kunnen starten, nu
kan dat al na zeven seconden.
- Op de Golf 1,5 liter benzinemo
tor en de diesel is een vijf-ver
snellingsbak mogelijk. De
vijfde versnelling wordt
"Economy" genoemd. Een
soort overdrive derhalve voor
minder brandstof en minder
geluid.
- Een zuinigheidszaak is na
tuurlijk ook de elektronische
ontsteking die bij alle 110 pk
inspuitmotoren wordt inge
bouwd.
Deze breed lachende mijnheer
is Lee A. Iacocca. Hij moet
wel lachen, maar of het van
harte gaat....
Er hangt immers teveel af van
de wagen die hij als direc
teur van Chrysler Corpora
tion van de bénd mag rijden.
Het exemplaar van een hope
lijk zeer lange serie. Want in
feite hangt het lot van het
vermaarde Amerikaanse au
tobedrijf Chrysler aan het
dunne draadje van het toe
komstige succes van deze au
to.
Van deze nieuwe "K-Car" zal
het afhangen of de maat
schappij blijft bestaan of ten-
onder moet gaan. De over-
heidsgarantie is verkregen,
het optimisme en het en
thousiasme zijn aanwezig en
de eerste auto is onder luid
applaus van de medewer
kers van de band gekomen.
Dat moet met kopen van de
K-Cars bewijzen dat de
beoogde doelstelling (weer
winst in 1983) kan worden
bereikt.
Deze "K-Car" is een zoge
naamde compact, een twee-
deurs middenklasser. De
eerste uit een serie nieuwe
modellen, alle met voor
wielaandrijving. De eerste
duizend exemplaren die van
de band komen worden da
nig aan de tand gevoeld voor
met de bevoorrading van de
dealers wordt begonnen.
De directie van Chrysler liet
bij de "tewaterlating" van
het eerste exemplaar weten
dateer al 90.000 "K's" - in
Amerika Plymouth Reliant
of Dodge Aries - zijn besteld.
Dit jaar zal de fabriek er nog
zo'n 180.000 kunnen maken.
Voor volgend jaar rekent
men op ongeveer 600.000
exemplaren.
Maar dan is de export ook goed
op gang gekomen. Op de
RAI-tentoonstelling in fe
bruari aanstaande zal deze
wagen voor het eerst in Eu
ropa te zien zijn. Volgens de
verwachtingen zal hij hier zo
om en nabij de 21.000 gulden
gaan kosten.
Daarvoor krijgt men een rui
me, strak gestyleerde mid
denklasser met een geheel in
eigen huis vervaardigde 2,2
liter viercilinder motor. Men
zal in ons land waarschijn
lijk de nadruk op de Dodge
Aries gaan leggen.
De motoren die door de voor
malige partner Talbot aan
Chrysler worden geleverd
zijn voorlopig niet bestemd
voor deze K-Cars. Ze zijn be
doeld voor de Dodge Om
nium, de Amerikaanse ver
sie van de Talbot Horizon.
Ook deze Omnium is een troef
van Chrysler op de snel naar
kleinere wagens overscha
kelende Amerikaanse auto
markt. Maar het zijn de
K-Cars die over de toekomst
van Chrysler zullen beslis-
Diamond Glaze
Natuurlijk is het geen toeval dat
er in deze tijd van snel stij
gende autokosten middelen
aan de markt komen die een
langer autoleven mogelijk
maken.
Kortgeleden schreef ik nog over
een organisatie die met eigen
wondermiddelen een auto
voor langere tijd konden con
serveren Maar dat kon alleen
door professionele krachten
gebeuren. En die hadden daar
vele uren werk aanDat kostte
derhalve honderden guldens.
Nu brengt American Grease
Stick Company - een van
Amerika's grootste fabrikan
ten van auto-onderhouds-
produkten - een middel op de
markt dat volgens de fabri
kanten net zo goed werkt.
Nadat de lak met een bepaalde
vloeistof grondig is gereinigd
wordt de wa,gen als het ware
van een vernislaag voorzien.
In een glasstolp gezet.
Twee onafhankelijke Ameri
kaanse laboratoria hebben
het middel ("Diamond Gla
zegetest en goecLbevonden.
- - m* m
Verslechterde weersomstan
digheden werden nagebootst.
Waar met tot nu toe bekende
was behandelde produkten
tot soms zelfs vijftig procent
achteruit gingen bleef de
kwaliteit van de met Dia
mond Glaze bewerkte lak na
genoeg gelijk.
Het klusje wordt in twee fasen
geklaard. Met de zogenaamde
"Conditioner" wordt de aan
getaste of verkleurde oude
laklaag intensief gereinigd.
Het middel bevat geen
schuurmiddel en kan dus geen
schade aan gezonde lak doen.
Glans en kleur komen daar
door terug.
En de zogenaamde 'Protector"
is bedoeld om die glansrijke
situatie te behouden. De im
porteurs (Kireco-Den Haag
en Maessen-Uithoornspre
ken van een "diamantharde
beschermlaag". Die zou zes
maanden hard blijven.
Daarna moet de behandeling
- alleen wat lichter en een
voudiger - worden herhaald.
Voor bijna veertig gulden heeft
men voldoende voor twee be
handelingen. Wie het zelf niet
wil doen kan te zijner tijd bij
servicestations terecht De
importeurs zijn bezig die van
de grond te krijgenMaar dan
gaat het wel zo'n 250 gulden
kosten.
Men kan deze bescherming bij
droog weer ook buiten op
brengen. Gaat het echter re
genen dan moet men stoppen.
Maar als de wagen' weer
droog is kan men gewoon ver
der gaan .Als de auto eenmaal
in de 'Protector" zit is af en toe
wassen met water voldoende.
Althans, dat zeggen de impor
teurs. Ze gaven er zelfs garan
tie op. "Niet goed,geld terug",
schreven ze mij.
Hella heeft een koplamp ontwikkeld waarvan het dim
licht zo'n 150 meter van de rechter rijbaan kan be
strijken.
Een automobilist is 's avonds en 's nachts veelal aan
gewezen op zijn dimlichten. Er zit wel groot licht op
zijn wagen maar dat is meestal niet te gebruiken. Het
verblindt de tegenliggers. Het moet al heel stil op de
weg zijn wil men met groot licht kunnen rijden.
Maar juist bij de dimlichten laat de reikwijdte nogal
eens te wensen over. Het probleem ligt ook voor de
hand:
r licht doet de kans op verblinding toene-
Hella heeft de oplossing gevonden in het gebruik van
twee reflectoren. Volgens zeggen zonder verblinding
van de tegenliggers. De reflectoren hebben ver
schillende brandpuntsafstanden. Eén zorgt voor
flink licht vlak voor de wagen, de ander vergroot de
reikwijdte tot ongeveer 150 meter.
Zo'n "dubbelreflector" geeft de bestuurder nadrukke
lijk meer speling tot reactie wanneer in het donker
plotseling hindernissen opduiken.
Tot mijn favoriete lectuur behoren behalve romans met
een opgewekt einde, meer speciaal bundels met dag
boeknotities, briefwisselingen en leeservaringen van
anderen.
Het geeft voldoening met deze recensie van Fernand Auwera's
"Cowboy spelen en andere literaire bezigheden" weer een
schakel aan zo'n keten toe te kunnen voegen. Literaire dagboe
ken zijn bij ons betrekkelijk zeldzaam, al hebben die van C.
Buddingh, enige faam verworven, plus inzicht verschaft in de
hoeveelheid van buitenlandse detective-titels en -schrijvers.
Auwera doet in zijn bibliomane avonturierschap niet voor hem
onder, zoals blijkt uit de inleiding: "Boeken fascineerden me. Ik
heb er heel wat verzameld, ik ben een beetje een boekenfeti-
chist. Maar er staan heel wat volumes in mijn boekenkast die ik
nog steeds niet heb gelezen en nog meer, wat veel erger is. die ik
wel gelezen heb maar waar ik me niets meer van herinneren
kan. Misschien had ik, in plaats dan van een dagboek, een
memorandum van mijn lectuur moeten bijhouden"
Een wel zeer herkenbare situatie.
Pas nadat hij zelf een paar boe
ken gepubliceerd had begon
Auwera voor kranten en tijd
schriften in Nederland en
Vlaanderen te schrijven over
boeken en leeservaringen. Het
aantrekkelijke van de hier ge
bundelde selectie is, zoals ook
bij Buddingh', de persoonlijke
(en vaak geestige) stijl van deze
literaire consument.
delijke voorkeur voor toegan
kelijker lectuurgenres als kin
derboeken, thrillers. SF en
westerns; evenzo sport litera
tuur. boekenbeurzen en de
media: een breed scala van on
derwerpen waarbij Auwera
nogal graag de underdog-rol
van "gewone jongen" speelt.
Niet ongeestig trouwens, zoals bij
een boek over Satie en een his
torische thriller van Josephine
Tey die tot zijn ergernis geen
voorwoord of toelichting be
vatten: "Ik wil best wel als een
intelligente jongen beschouwd
worden, maar men mag niet
overdrijven; als men doet alsof
ik een alweter ben. een univer
seel genie, dan voel ik me voor
aap gezet. Als ik dus een boek
in handen krijg waarin een toch
wel noodzakelijke of voor de
hand liggende tekst ontbreekt
dan erger ik me. Niemand zou
me het recht ontzeggen me te
ergeren als ik een zwembroek
zou kopen waarin geen elastiek
blijkt te zitten. Je kan dan de
eerbaarheid nog wel redden en
watertrappelen, net zoals je er
tijdens de lectuur ook naslag
werken kunt bijslepen, maar
handig is het vast niet", (p.67).
Aardig, maar zoals Auwera na
tuurlijk nooit een afzakkend
zwemkostuumpje zal kopen, zo
komt hij als schrijver evenmin
alleen maar in het pierebadje
rondspetteren. Zijn stukjes to
nen een gevarieerde, maar zeer
gedegen belezenheid, waar
door de titel van de bundel
nogal misleidend is en vooral
verkoopgericht lijkt; en dat
terwijl de auteur zélf zich kant
tegen allerlei commercieel be
drog om "cultuur" aan te prij
zen, zoals wel gebeurt tijdens
boekenbeurzen
"Dit bedrog is een goede zaak
voor al wie betrokken is bij de
materiele produktie en de dis
tributie van het boek, maar
heeft eerder griezelige effecten
voor de anderen, te beginnen
bij de auteur, die dit hele com
merciële circus een schijn van
authenticiteit moet geven en
daardoor gereduceerd wordt
tot de rol van clown, en eindi
gend bij de lezer, die met de
cultuur als alibi net zo erg bela
zerd wordt als bij de aankoop
van wasmiddelen of krimpvrij
ondergoed. Het is duidelijk dat
ik met dit betoog niet tracht de
cultuur een wat bijzondere,
zeer verheven plaats te geven.
Wat ik probeer is erop te wijzen
dat de cultuur door een bepaald
soort reclame misbruikt wordt
en daardoor gefnuikt"
(p.81/82).
Auwera is onze - hopelijk laatste
- auteur met een restant boter
op zijn hoofd, als hij besluit
met "En nu kan het de fabri
kant van blikopeners waar
schijnlijk geen barst schelen of
zijn instrument wel degelijk
door de koper gebruikt wordt,
maar voor een auteur is het toe
vallig wel begrijpelijk dat zijn
boek ook gelezen wordt"
(p.83).
Kul. Ook voor een Auteur is het
toevallig, wed ik, nóg belang
rijker dat zijn boek goed ver
kocht wordt; het lézen van zijn
produkt volgt vanzelf en leidt,
als de Schrijver ook werkelijk
schrijven kan. automatisch tot
tevredenheid bij alle partijen.
Wie als auteur gelezen wil wor
den moet eerst 't produkt van
zijn creatieve vlijt aan de man
brengen; het zou diezelfde au
teur niet misstaan als hij bij de
noodzakelijke reclamecam
pagnes en aanprijzingen zijn
uitgever luidruchtig terzijde
stond.
Als de titel van Auwera's boek me
met was opgevallen, zou ik zijn
bundel niet gelezen of bespro
ken hebben «en enkele prima
stukjes overSimenon.Elsschot
e.a. gemist hebben. En als zijn
boek me op aanvraag niet gratis
was verstrekt (een normale
commorciéle handelwijze) had
ik 't npoit anderen kunnen
aanbevelen. Nu wel.
Fernand Auwera, Cowboy spe
len e.a. literaire bezigheden.
Uitg. Elsevier/Manteau. Brus
sel/Amsterdam 1980, f13,90.
,h;A\ OI I
Ik heb mijn hele leven om het te
begrijpen.
...."En hier is de radionieuws
dienst. Eerst het binnenlands
Na de herhaalde weigering van
de president om gratie te verle
nen, is vanmorgen bij zonsop
gang, Mouloud Aissa, de moor
denaarvan de bank in de rue de
Rennes, ter dood gebracht op
de binnenplaats van de gevan
genis van...."
Zo eindigt het boek "En de zon
werd koud", geschreven door
de Fransman Jean Coué.
Een verhaal dat zich afspeelt in
Frankrijk. Terecht dit jaar be
kroond met een Zilveren Grif
fel. Jean Coué betrekt de lezer
door zijn indringende manier
van schrijven heel dicht bij het
gebeuren.
Een ongewoon thema werkt hij
op weergaloze wijze uit. Marie-
Louise is een weeskind, dat op
14-jarige leeftijd wordt toege
wezen aan een pleegmoeder
Adelaide genoemd. Al gauw
geven ze elkaar koosnaampejs:
Dopje en Mammie Laïde. In het
Bretonse Quiberon leert Marie-
Louise voor het eerst wat geluk
is. Vooral wanneer ze Mouloud
Aissa ontmoet. Een zachtaar
dige Algerijn, vol liefde voor
het meisje. Ma-Lou noemt hij
haar liefkozend.
Twee jonge mensen, die niets be
zitten, maar elkaar alles willen
geven. Alles met elkaar willen
delen. Armoe, verdriet, maar
vooral zon en liefde.
In hun grenzeloze geluk verliezen
Ma-Lou en Mouloud de realiteit
uit het oog. Grote Bob heet de
wondervriend die Mouloud
"werk" bezorgt. Het begint met
een diefstal. Het eindigt met
moord
B
Door
llMiiS
Margot
1 WAT' f,
Klomp
1 \S<!inT l
maker
(■■■■Hl
t het
.ia
vordt Mouloud
deeld. Tot de doodstraf.
Ma-Lou's droomwereld spat uit
elkaar. Wat heeft haar leven nu
nog voor zin? Haar zon is
dood
Het boek zo nuchter navertellen,
doet afbreuk aan het verhaal.
Want Jean Coué maakt het
zichzelf en de lezer bepaald niet
makkelijk
Uitgangspunt is het moment
waarop Ma-Lou het nieuwsbe
richt beluistert, dat de terecht
stelling van haar man aankon
digt. In haar grenzeloos ver
driet trekt het leven van Ma-
Lou in voortdurende flash
backs aan haar voorbij. Haar
jeugd. De ontmoeting met
Mouloud. Hun aankomst in Pa
rijs. Het armzalige kamertje
waar ze gelukkig waren.
De discriminatie ten opzichte van
Mouloud. Een Algerijn meteen
donkere huidskleur. De ver
achting van de buurt na de ar
restatie van Mouloud. Nie
mand die een poot uitsteekt om
Ma-Lou te helpen, behalve een
buurvrouw en de advocaat van
haar man.
Het verhaal is net een legpuzzel.
Er worden steeds stukjes van
het leven van Ma-Lou aange
reikt In het begin is het beeld
nogal onoverzichtelijk en chao
tisch. Maar langzamerhand on
tstaat er een zekere lijn. En aan
het slot van het verhaal komen
begin en eind samen. De puzzel
is compleet.
Een prachtig beschreven over
zicht van het gevoelsleven van
Ma-Lou waarin de lezer zich
heel goed kan verplaatsen.
Maar dat vraagt wel wat in
spanning van de kant van de
lezer. Goed de hersens erbij
houden, want er wordt vaak
drie tot vier keer op een blad
zijde een sprong in de tijd ge
maakt. Ondanks deze handicap
toch een schitterend boek voor
iedereen vanaf een jaar of 12
Vert A. Henkels. uitg. Lemnis-
caat, prijs 14,50.
