Vijfendertig jaar na
Hirosjima en Nagasaki
Blik in de weekbladen
Bezinningsdagen
KISEVIERS
DONDERDAG 7 AUGUSTUS 1980
PAGINA 15
Op 6 augustus 1945 om
8.16 uur 's morgens, 43
seconden na uit de B-
29-bommenwerper
„Enola Gay" te zijn af
geworpen, explodeerde
de vijf ton wegende
uraniumbom „Fat
Man" op 630 meter
hoogte boven Hirosji-
ma. Er ontstond een
vuurbal van honderden
meters doorsnee,
waarin een tempera
tuur van 25 miüoen
graden Celsius heerste.
Ruim 100.000 mensen
kwamen om; eenzelfde
aantal werd zwaarge
wond. Er werden 62.000
gebouwen verwoest,
waaronder 52 van de 55
ziekenhuizen en eerste-
hulpposten.
De meeste doden vielen binnen
een gebied van tien vierkante
kilometer. De hitte veroor
zaakte branden op anderhal
ve kiiometer daar vandaan,
verzengde de huid tot op drie
kilometer afstand, etste de
patronen van kimono's op de
huid van vrouwen, de petten
op de schedels van mannen.
De drukgolf joeg een wervel
wind van glas op; de paddes
toelwolk torende achttien
kilometer omhoog en kon nog
door de bemanning van de
„Enola Gay" worden gezien
op 580 kilometer afstand.
Moeder
De bommenwerper werd
gevlogen door kolonel Paul
Tibbets die er de naam van
zijn moeder Enola Gay op had
laten schilderen. Bomrichter
was majoor Tom Ferebee.
Zo'n zeven uur eerder waren
vliegtuig en twaalfkoppige
bemanning voor de start op
het eiland Tinian uitgebreid
gefotografeerd en gefilmd
door speciaal overgestuurde
cameramensen. Om 14.58 uur
keerde het vliegtuigpp Tinian
terug, werd de bemanning
verwelkomd door de andere
militairen en opnieuw filmers
en fotografen, kreeg Tibbets
de Distinguished Service
Cross opgespeld en begon het
door mess-officier Charles
Perry georganiseerde kolos
sale feest met veel gratis bier,
wedstrijden in het eten van
taartjes en de vertoning van
de film „It's a pleasure".
Op 4 augustus waren drie doe
len geselecteerd voor de eer
ste kernbomaanval: Hirosji-
ma, Kokura en Nagasaki.
Minder dan een uur voor de
eerste kernbom werd afge
worpen, bleken de weersom
standigheden boven alle drie
de doelen gunstig en viel de
keus op Hirosjima. Kokura
werd gespaard: Nagasaki
werd dri^ dagen later ver
woest met de plutoniumbom
„Little Boy"r dat vergde on
geveer evenveel slachtof
fers.
HILVERSUM - „Internationale beginselverklaringen en conventies ge
ven ons niet voldoende effectieve garantie tegen een wereldvernieti
ging door middel van kernwapens. In Den Haag willen wij ons bezin
nen op het lijden dat 35 jaar geleden is aangericht door atoombommen
op Hiroshima en Nagasaki", aldus de internationale beweging Vrou
wen voor Vrede.
Vrouwen voor Vrede is gisteren drie dagen van bezinning en protest
begonnen bij het Vredespaleis te Den Haag. „De herinnering aan Hi
roshima en Nagasaki zal ons motiveren tot een diepgaand protest
tegen de voortschrijdende kernwapenwedloop en het steeds meer ver
fijnen en vernieuwen van kernwapensystemen".
De beweging Vrouwen voor Vrede is in 1916 opgericht door onder ande
ren de Zwitserse Aiine Boggardo, met als doel deel te nemen aan de
strijd tegen kernwapens. „Vrouwen mogen niet langer zwijgen, wij
vormen de helft van de mensheid. Als vrouwen, bezorgd over de toe
komst van het leven dat wij doorgeven, zeggen we dat we geen kern
wapens willen'.
De beweging heeft zowel aan de Amerikaanse president Carter als aan
Brezjnjev, de Russische partijleider, een brief geschreven, waarin ze
onder meer zegt: „De supermogendheden hebben een sfeer geschapen,
waarin het vermogen om het eerst te slaan vroeg of laat realiteit
wordt, wat de uitroeiing van het menselijk ras tot gevolg zal hebben.
Aan de wedijver voor steeds meer bewapening moet een einde komen.
Als u dat wilt, kunt u daar een einde aan maken".
Niet alleen dat de beweging het gebruik van kernwapens vreest, ook wil
zij niet beschermd worden door wapens die zulk lijden kunnen aan
richten, zoals verminking en dood: „Vrouwen schenken tot in de derde
generatie leven aan verminkte kinderen. Het lijden plant zich voort".
Voorts vindt de beweging dat „veel geld, grondstoffen en talenten van
wetenschappers worden gebruikt voor bewapening; die kunnen beter
worden besteed aan opvoeding, ontwikkelingshulp of gezondheids
zorg".
Bewegingen van Vrouwen voor Vrede zijn inmiddels opgericht in Zwit
serland, Italië, Duitsland, Frankrijk, Scandinavië en Nederland.
Maar het is niet het aantal
slachtoffers, noch de massale
vernietiging van een stad, die
deze twee militaire operaties
nu 35 jaar geleden tot een
keerpunt in de geschiedenis
maken. Tenslotte was in fe
bruari 1945 al Dresden, „het
Florence aan de Elbe", ver
nietigd in een massaal bom
bardement: circa 135.000
mensen verloren daarbij het
leven.
Hirosjima en Nagasaki zijn een
keerpunt, omdat voor het
eerst (en tot nu toe voor het
laatst) kernwapens werden
gebruikt. Twee kernbommen
(eigenlijk drie: een werd ver-
fa rüikt bij een test in de woes
tijn bij Los Alamos): het uit-
eindelijke resultaat van het
„Manhattan Project" onder
leiding van brigade-generaal
Leslie R. Groves en de na
tuurkundige J. Robert Op-
penheimer. dat uit 37 installa
ties en laboratoria in negen
tien Amerikaanse staten en
Canada bestond, waarbij
37.800 man werkten en dat
meer dan 2,2 miljard dollar
kostte.
Consequenties
Na Hirosjima en Nagasaki was
de wereld veranderd. De
kernwapenrace kwam pas nu
goed op gang. Consequenties
daarnaast:
- Nog was de mens niet in staat
alle leven op aarde te vernie
tigen: kernsplijtingsbommen
blijven daarvoor te klein.
Maar aan de ontwikkeling
van kernfusie- of waterstof
bommen, die onbeperkt van
formaat kunnen worden,
werd al gewerkt in de labora
toria in Los Alamos in New
- Mexico; in 1952 werd de eer
ste getest op de Marshall Ei
landen.
- Het „Manhattan Project" had
„big science" doen ontstaan:
een samengaan van theoreti
sche en experimentele we
tenschappers met toegepaste
wetenschappers, ingenieurs
en technisch administrateurs
in een strikte (militaire) orga
nisatie, die binnen vijf jaar
een puur wetenschappelijke
theorie omzette in tastbaar
resultaat. Het geloof ont
stond, .dat ieder probleem
oplosbaar is als er maar ge
noeg wetenschappers, tech
nici, grid en een goede orga-
Door Kees Wiese
Ook de Fransen beschikken reeds lange tijd over een atoombom.
In het begin van de zeventiger jaren werd de bom, op de foto in de
vorm van een pakje bungelend aan een reusachtige gevleugelde
ballon, boven de Stille Zuidzee tot ontploffing gebracht.
nisatie tegenaan worden ge
gooid. Latere ruimtevaart
projecten en de-gigantische
onderzoekprojecten voor de
bestudering van de structuur
der materie versterkten dat
geloof, maar een dergelijke
opzet bij de kankerresearch
faalde desalniettemin.
- De verschrikking, die de twee
kernbommen hadden teweeg
gebracht, maakten dat juist
wetenschappers uiterst bege
rig werden kernenergie voor.
vreedzame doeleinden te
ontwikkelen en overgevoelig
voor alle kritiek op wat zij als
een onverdeelde zege voor de
mensheid beschouwen.
-Voor de Tweede Wereldoorlog
bestond de totale wereld
voorraad gezuiverd radioac
tief materiaal uit drie kilo
gram radium. De hoeveelheid
radioactieve stoffen is nu ont
zagwekkend en gevaarlijk
groot. In 1980 zal, naar ver
wachting, alleen al de pro-
duktie van plutonium in het
Westen 65.000 kilogram be
dragen; van 1972 tot 1980 was
de produktie 249.000 kilo
gram. Plutonium is een
kunstmatig, hoogst giftig,
sterk radioactief materiaal,
dat 24.000 jaar nodig heeft om
de helft van zyn straling te
verliezen.
Het „atoomtijdperk", dat in de
cember 1939 begon toen Otto
Hahn de eerste kernsplijting
tot stand bracht in zijn Ber-
lijnse laboratorium, was
voorspeld. In 1914 beschreef
de Brit H. G. Wells in zijn
boek „The World Set Free" de
introductie van kernenergie
in 1953 en een wereldoorlog
met kernwapens in 1956,
waarbij hij ook aandacht
schonk aan de gevaarlijke
fall-out. De schrijver Olaf
Stapledon beschreef in 1930
in „Last and First Men" een
i naast zich neer -
kernexplosie (inclusief vuur
bal en paddestoelwolk); de
schrijver-politicus Harold
Nicholson voorspelde de
atoombom in 1932 in zijn ver
haal „Public Faces".
Moreel
De morele problemen waren
niet voorzien. In de Tweede
Wereldoorlog zelf ging het'om
twee problemen:
1. Moet het kernwapen worden
ontwikkeld?
2. Moet het tegen Japan worden
gebruikt?
Beide vragen werden bevesti
gend beantwoord.
De vraag of het kernwapen
moest worden ontwikkeld,
leverde geen problemen op.
De angst dat de Duitsers be
zig waren er een te maken,
overheerste. Heel duidelijk,
maar ook heel nuchter, komt
dat tot uitdrukking in het ge
heime memorandum, dat de
(vluchtelingen) natuurkun
digen O. R. Frisch en R.
Peierls in de lente van 1940
aan de Britse militaire autori
teiten aanboden. Dat memo
randum deed de Britse re
search van start gaan, die later
de Amerikanen op het goede
been zette en de Britse toe
stemming voor het gebruik
van de bom in 1945 noodza
kelijk maakte.
Frisch en Peierls beschreven
wat er moest worden gedaan
om de bom te ontwikkelen.
En stelden niet te weten of
andere wetenschappers op
basis van dezelfde theoreti
sche kennis, die al gepubli
ceerd was, op hetzelfde idee
zouden komen of al gekomen
waren. Zij vonden het zeer
aannemelijk, dat Duitsland al
bezig was met de ontwikke
ling van de superbom.
„Of dit het geval is, is moeilijk
na te gaan, omdat een installa
tie voor het verrijken van
uranium niet zo groot behoeft
te zijn, dat deze de aandacht
trekt", schreven zij. En zij ad
viseerden zo goed mogelijk
dr. K. Clusius van de universi
teit van München in het oog te
laten houden, omdat hij de
beste verrijkingsmethode
had uitgevonden, en om at
tent te zijn op de produktie
van uraniummijnen in Tsje-
choslowakije. „Het is overi
gens ook heel goed mogelijk,
dat niemand in Duitsland
zich nog heetl gerealiseerd,
dat de verrijking van uranium
de constructie van een kern
bom mogelijk maakt. Daarom
is het van extreem belang dit
rapport geheim te houden,
omdat zelfs enig gerucht over
de samenhang tussen ura
niumverrijking en de bom-
constructie de Duitsers op het
goede spoor kan zetten".
„Uitgaande van de veronder
stelling dat Duitsland in het
bezit is, of zal komen, van dit
wapen, moet gerealiseerd
worden dat er geen doelmati
ge bescherming beschikbaar
is en zeker niet voor gebruik
op grote schaal. Het meest
doeltreffende antwoord is de
dreiging met een soortgelijke
bom. Daarom lijkt het ons
belangrijk zo spoedig en
voortvarend mogelijk met de
produktie te starten, ook als
het niet de bedoeling is de
bom als wapen te gebruiken.
Omdat de verrijking van de
poodzakelijke hoeveelheid
uranium onder de meest gun
stige omstandigheden een
zaak van een aantal maanden
is, is het duidelijk te laat om
met de produktie pas te star
ten als bekend is, dat de Duit
sers de bom in handen heb
ben", aldus Frisch en
Peierls.
Met dit memorandum begon in
feite de kernwapenrace. De
argumenten voor het voort
zetten van die wedloop zijn
onveranderd gebleven: alleen
de naam van de vijand is ge
wijzigd.
Overigens: de Duitsers waren
bezig en bleven (althans vol
gens Margaret Cowing en
Lorna Arnold in hun boek
„The Atomic Bomb") tot 1942
met hun research op gplijke
voet met de Engelsen en
Amerikanen. Evenals de
Amerikanen in de periode
voordat zij beschikten over
het memorandum van Frisch
en Peierls en het daarop ge
baseerde Maud Rapport van
de Britse regering, faalden de
Duitsers op het gebied van de
organisatie en onderlinge
samenwerking op zo grote
schaal („big science"), kregen
de Duitsers te weinig geld en
materialen en te weinig steun
van industrie.
Het Russische kernbomproject,
in 1941 wegens de Duitse in
vasie stilgelegd, werd in fe
bruari 1943 onder leiding van
Igor Kurchatow opnieuw ge
start: de eerste Russische
bom werd getest in augustus
1949.
Heftig
De vraag of de eerste kernwa
pens tegen Japan moesten
worden gebruikt, leidde in de
Verenigde Staten onder de
weinigen, die van het bestaan
van de bom wisten, wel tot
vrij heftige discussie. Maar
het argument, dat het gebruik
van de bom mensenlevens
zou sparen (een invasie zou
meer zowel Japanse als Ame
rikaanse slachtoffers vergen),
won het tenslotte. Toch zal
daarbij ongetwijfeld hebben
meegespeeld, dat Pearl Har
bour nog moest worden „te
rugbetaald".
Roling heeft aangetoond, dat
Japan al tot overgave bereid
was voordat de bom viel,
waardoor het argument om
de bom te gebruiken, vervalt.
Zelfs als dit niet'of onvol
doende bekend was bij de
Amerikaanse regering, blijft
het feit dat de verwoesting
van Nagasaki overbodig was.
En dus in ieder opzicht mis
dadig.
De oppositie tegen het gebruik
van de bom was niet - zoals
wel gesteld - het grootst on
der de wetenschappers, die
bij het Manhattan Project be
trokken waren. Integen
deel.
De prominente wetenschappe
lijke adviesraad van het mi
nisterie van oorlog onttrok
zich aan het geven van het ge
vraagde advies over het ge
bruik van de bom: „Wij clai
men niet een speciale compe
tentie te bezitten om de poli
tieke, sociale en militaire
problemen op te lossen, ver
bonden aan het inzetten van
kernwapens". Een opiniepei
ling onder de wetenschappe
lijke staf van het Chicago La
boratory (waar Fermi de eer
ste beheerste kettingreactie
maakte), leerde dat meer dan
zestig procent voor een „mili
taire demonstratie" was.
De oppositie van wetenschap
pers tegen kernwapens ont
stond pas na het vallen van de
eerste twee bommen. En nam
in kracht toe, toen de ontwik
keling van de waterstofbom
aan de orde kwam. De weten
schappelijke adviesraad van
het ministerie van oorlog
(voorzitter J. Robert Oppen-
heimer) had nu wel een
standpunt' de waterstofbom
zou een onduldbare bedrei-
ging vormen voor de toe
komst van de mensheid en
moest daarom niet worden
ontwikkeld. De adviesraad
was ervan overtuigd, dat de
Amerikaanse kernwapen-su-
perioriteit zo groot was, dat
afzien van de waterstofbom -
in de hoop dat Rusland dat
voorbeeld zou volgen - de
Amerikaanse veiligheid niet
zou bedreigen.
President Truman legde dit ad
vies naast zich neer. in 1952
werd de eerste waterstofbom
getest. En de kernwapenrace
groeide uit tot waanzinnige
afmetingen. Tot een nacht
merrie, die niet te beëindigen
schijnt dan in een akelig kort
stondig ontwaken op een zich
vernietigende wereld. Want,
ook in het nauwelijks denk
bare geval dat de kernwapen-
produktie nu wordt gestaakt
en alle kernwapens onscha
delijk worden gemaakt, zul
len de huidige kernwapen-
landen na het uitbreken van
een conflict in de kortste ke
ren nieuwe kernwapens heb
ben gemaakt. De kennis om
zulks te doen, bestaat en is
uitvoerig getoetst. Die kennis
is niet uit te wissen.
hervormd
nederland
Prof. J. J. M. Michels, geneesheer
directeur van het verpleeghuis
Kalorama in Beek, zegt in Her
vormd Nederland van deze week
dat het streven naar een steeds
gezonder leven niet steeds een
langer levèn tot gevolg* heeft.
Vandaar dat in Kalorama niet de
medische zorg maar de patient
voorop staat. "Een gezond leven
mag geen doel zijn, maar het is
alleen een voorwaarde voor ge
luk. Als voor iemand eten en
drinken belangrijk is voor zijn le
vensgeluk, moet je je wel twee
keer bedenken voordat je hem
een zoutloos dieet voorschrijft".
Het artikel kreeg de wat banale
kop: "Lekker eten, lekker drin
ken. lekker vrijen en lekker ro
ken".
Volgens hN gaan we op weg "naar
een keiharde aanpak van drugs
verslaafden". De falende des
kundigen zien geen andere uit-
wef meer. De man die ooit het
methadon-project op poten zette
(thans werkzaam in Suriname)
zegt nu:
"Nederland zou van de hele rotzooi
af zijn als ze die junkies op één
van die onbewoonde eilanden
zouden isoleren. Laat die jongens
daar hun eigen maatschappij
proberen te stichten, moetje eens
zien hoe snel ze dan van hun ge
wenning af zijn".
Uiterst moeizaam geconstrueerd is
een artikel over verschil en over
eenkomst tussen sekten en chris
tendom. "De goeroe als vleesge
worden waarheid, de waarheid
als vleesgeworden goeroe
Over de vrouwenconferentie van
Kopenhagen wordt gezegd: "De
eigenlijke functie van Kopenha
gen was een ontmoetingsplaats te
zijn voor vrouwen die signaleren
dat er een heleboel mis is, maar
die tegelijkertijd te veel fut heb
ben om bij de pakken neer te zit
ten. Wie dacht dat de fut uit het
'feminisme is, heeft het mis".
Verder constateert HN dat er een
"stroomversnelling zit in het
denken over werktijdverkorting,
maar dat we er pas over 25 jaar
aan kunnen beginnen".
MACA7INE
Vrij Nederland probeerde wat meer
te weten te komen over de plot
selinge sanering van het snoep-
bedrijf Jamin.( De omzet moet
groter worden, wat betekent dat
er geen plaats meer is voor kleine
winkels in de volksbuurten). Ja-
min was op die belangstelling
niet gesteld. Een oud-lid van de
ondernemingsraad drukte het zo
uit "Of ze atoomgeheimen in
huis hebben, zo'n hekel hebben
ze aan pottekijkers".
Conclusie: "Jamin, als oud, kneu
terig familiebedrijf, staat op punt
te verdwijnen. Binnen enkele ja
ren zullen de aandelen op de
beurs worden verhandeld. En
dan is er alleen nog Lex Goud
smit om het sprookje van meneer
Jamin in stand te houden".
Het duo Barend en Van Dorp sprak
in Moskou met Vladimir Posner,
hoofd van Radio Moscow World
Service. Over Afghanistan zegt
hij: "Voor Carter was dat een ge
schenk uit de hemel. Voor de
westerse wereld is Afghanistan
een bevestiging van het slechte
beeld dat van de Sovjet-Unie is
gecreëerd. Als je nagaat hoe de
kwestie Afghanistan door de
westerse pers is benaderd, kun je
stellen dat de hele lade is openge
trokken".
Twee Amsterdamse advocaten
doen "een alternatief voorstel om
het ware kraakwezen te redden".
Zij vinden dat de leegstandswet,
zoals die nu is voorgesteld door
regering en ietsje anders door
PvdA niet moet worden aan
vaard. "Want dan wordt het weer
een vrolijke situatie voor specu
lanten. De tijd van voor 1970, met
dode en rottende wijken in de
grote steden, dreigt terug te ke
ren. De nadruk zal komen te lig
gen op strafrechtelijke uitzettin
gen. De strijd tussen krakers en
politie zal worden verhevigd".
Het omslagverhaal van de HP gaat
over de Europese belastingpara
dijzen: Andorra, Monaco, Cam-
pione, Liechtenstein. Na de mul
tinationals en de middelgrote be
drijven vfhden ook steeds meer
medici, sportlieden en andere
beoefenaren van het vrije beroep
de weg naar de vleespotten der
belastingparadijzen, zo consta
teert het blad.
Een mooi voorbeeld is de Zweedse
tennisser Björn Borg. "Op advies
van zijn manager verhuisde hij
naar Monaco. Van dat moment af
moest hij over het prijzengeld van
de toernooien nog wel belasting
betalen volgens de wetten van het
land waarin hij speelde (zo'n 30
procent) maar zijn reclame-in
komsten en de winsten op zijn be
leggingen had hij vrij. Over twee
jaar zal hij zich ér op kunnen be
roemen de vermogendste Zweed
van dit moment te zijn".
Prof. dr. Ernst v.d. Beugel, onder
meer buitengewoon hoogleraar
in Leiden, zegt in een uitgebreid
interview dat "in Nederland de
uitlatingen de laatste tijd wel erg
anti-Amerikaans zijn". Van een
onafhankelijker opstelling van
Europa tegenover Amerika wil
hij niets weten.
Aardig is wat hij over de Bilder-
berg-conferentie vertelt. "De
Bilderberg-club is nu over de
hele linie jonger. Nee, die club is
niet voor de buitenwacht. Heel
bewust niet Je zit met dat imago
datje niet wegkrijgt dat daar een
stel dure kerels in het strikte ge
heim de wereld zit te regeren. Dat
is een dilemma, maar we houden
nu eenmaal vast aan de regel van
geen publiciteit. Du moment dat
je dat verandert is het verworden
tot één van die 400 gezelschappen
die over problemen in de wereld
praten. Maar het is niet geheim,
maar private".
De serie "Lichaams-ideologen"
gaat verder met "Het kuurcha-
let". In Renheide kost een vijf
daags kuurweek ruim duizend
gulden. "Maar u. moet zien hoe de
mensen opknappen in een
weekje. Als ze dan vrijdags afge
lakt zijn en ze zitten gekapt en
opgemaakt om de tafel, dan zijn
het allemaal zulke mooie vrou
wen. Dat is heerlijk om te zien.
Mensen zijn niet meer gewend
om verwend te worden. Ze vin
den het heerlijk als je een bad
klaarmaakten hun rug afdroogt
Mr. J. J. Abspoel overziet in De Tijd
tien jaar krakersoorlog en heeft
weinig hoop op een oplossing.
Over het concept-leegstandswet
zegt hij: "Het valt te betwijfelen
of de sanctie (500 gulden boete,
geen vrijheidsstraf) veel indruk
zal maken op de harde kern van
krakers. Het gevolg zal Wel zijn
dat de politie meer moet ingrij
pen, hetgeen zij vermoedelijk
niet met gqjuich zal begroeten. In
feite is het probleem alleen maar
op te lossen door het bouwen van
genoeg woningen voor alle wo
ningzoekenden. Als we staatsse
cretaris Brokx mogen geloven
zijn die woningen er over tien
jaar. Dan kunnen we in 1990 de
krakersvrede vieren".
De Tijd zal in een serie artikelen
aandacht besteden aan de vele
vormen van vervoer die bijdra
gen aan het voortdurend mobiel
zijn van de mens. Het begin is
eenvoudig: lopen. "Wandelen is
niet mooi, leuk, fijn, nee wande
len is gezond. Bah!".
De tekenaar Peter van Straten (van
de strip "Vader en Zoon") zegt in
een interview: "Dwang is een
hele goeie motor. Vrijheid kasn ik
me niet veroorloven. Daar ben ik
in wezen veel te lui voor. Ik moet
flink wat stokken achter de deur
hebben, ik zou nooit een vrije
kunstenaar kunnen zijn. Ik zou
altijd een mooi schilderij van
plan blijven".
Op de omslag van Elseviers Maga
zine prijken Jimmy en Billy Car
ter en daaronder de tekst: "Het
zal je broer maar wezen". Volgens
het blad kan president Carter nu
wel zeggen dat Billy geen enkele
invloed heeft gehad op de Ame
rikaanse politiek ten aanzien van
Libië, "maar wat heeft Billy ge
daan om de Libiërs te overtuigen
zo een groot bedrag over te ma
ken?"
Amsterdam staat een warm weekje
te wachten, meent EM, want zul
len de 47 gekraakte koopflats aan
de Prins Hendrikkade zonder
slag of stoot worden ontruimd,
zoals de rechter wil? "Het is nu
buigen, maar het zal wel barsten
worden".
Predikanten zouden ook moeten
inleveren, vindt EM. In domi
neesland zijn de laatste tijd aard
se discussies gaande over de
v raag of het nog wel aanvaard
baar is dat dienaren van het
Woord inkomens genieten die tot
de vaderlandse "top-tien" beho
ren. De animo om in te leveren
blijkt echter zeer gering. ("De
dominee is geen notabele meer").
Ondanks de boycot bloeit de han
del met Iran als nooit te voren.
"Een behoedzaam net van han
delsagenten zorgt er voor dat Iran
niet verstoken blqft van voe
dingsmiddelen, medicamenten
en onderdelen voor de industrie.
Ook Nederland pikt een graantje
mee" RUUD PAAUW
