Vereniging gaat belangen van
Leidse poppepen behartigen
Duitse 'Scorpions'nemen wereld in hun scharen
CONCERTAGENDA
r<?®^
Aanrader van Ian Hunter
Een 'must'
Brand X clichématig
DONDERDAG 5 JUNI 1980
LEIDEN - Onder het motto "popmuziek is ook cultuurbeoefening" hebben
enige Leidenaars het plan opgevat om een vereniging voor de belangen
behartiging van popmuzikanten op te richten. De vereniging zal vooral tot
doel hebben de bandjes in Leiden en omgeving te helpen met het vinden
van een goede oefenruimte.
Rob Smit (l.) en Max Nagel: "Onze vereniging komt er, omdat je als individueel bandje op allerlei
problemen stuit die gezamenlijk prima zijn op te lossen
De twee woordvoerders van de in
oprichting zijnde vereniging.
Rob Smit en Max Nagel: "Uit ei
gen ervaring weten we hoe moei
lijk het is om oefenruimte te krij
gen. Natuurlijk zijn er genoeg
plaatsen die wat grootte betreft
best in aanmerking komen, maar
veel te vaak stuit je dan weer op
het probleem van de geluid
soverlast. Wat de ruimte betreft is
de popmuziek hier echt het stief
kind. Dit genre wordt nog niet
genoeg serieus genomen. Alleen
als er wat aan valt te verdienen
tonen managers of platenmaat
schappijen enige belangstelling.
Wij willen juist benadrukken dat
ook popmuziek tot de cultuur
behoort".
Gezamenlijk
Onder andere in Rotterdam, Gro
ningen en Den Haag bestaan er al
langer verenigingen die opko
men voor de belangen van ama
teur-popmuzikanten. Daar blij
ken ze goed te werken. Max en
Rob: "Het voordeel van een der
gelijke vereniging is dat je geza
menlijk aan het werk kan. Als in
dividueel bandje kom je niet in
aanmerking voor een subsidie
van de gemeente. Die eist name
lijk dat er aanvraag wordt gedaan
door een erkende rechtsvorm.
Een vereniging is dat. Ook zal een
zaaleigenaar zijn ruimte niet zo
makkelijk voor een uurtje verhu
ren, dat doet hij liever voor een
hele dag. Wanneer je zo'n zaal dan
als vereniging huurt, kunnen de
bandjes elkaar afwisselen. Voor
optredens geldt precies hetzelf
de".
Het plan is om naast de gezamenlij
ke ruimten ook samen een ge
luidsinstallatie bgeen te brengen.
"Voor een bandje alleen is zo'n
ding onbetaalbaar", zegt Max.
"De vereniging is de kans voor
mensen die wel graag een bandje
willen vormen, maar door gebrek
aan ruimte en geld voor een in
stallatie eenvoudig nergens aan
toekomen".
Belangstelling
Er is inmiddels al een lijst van tegen
de dertig bandjes die in aanmer
king zouden komen voor het lid
maatschap van de vereniging.
Rob: "Ik weet zeker dat er hier in
de omgeving nog meer zijn die
best belangstelling hebben. Uit
eindelijk denken we tot zo'n veer
tig groepen te komen."
Het benodigde geld voor het op
richten en in stand houden van de
vereniging hopen Max en Rob,
naast een vergoeding van de toe
komstige leden, voor het grootste
gedeelte van de gemeente te krij
gen. "De mensen moeten echter
niet denken dat het lidmaatschap
van de vereniging genoeg is. Ie
dereen moet er zelf wat voor over
hebben, bereid zijn om bij wijze
van spreken een zaal zelf te be
timmeren. Een band oprichten
kan namelijk niet door alleen
muziek te maken. Er zitten ook
organisatorische kanten aan. Al
les hangt nu dan ook af van de
inzet var
ESSEN - Met bombastisch trommelgeweld opent
een nog niet zichtbare groep het concert. Op de klappen van de bekkens spet
tert een bal vuur richting plafond. Een onmetelijk gitzwart zijden doek met de
afl>eelding van de gevaarlijke scorpionidea - de Latijnse naam van de schor
pioen - wordt opgetrokken. Een uitzinnige menigte in leer en spijker brult
bijna het dak van de gigantische Grugahalle, de Essense sporthal waar de
Rockpalast-nachten worden gehouden. Ruim 5000 hard-rockfanaten zijn ge
komen voor Hannovers hardste band: The Scorpions.
De lange, vlasharige gitarist
leider Rudolf Schenker en de
kleine zanger Klaus Meine
zijn de in het oog springende
voorpoten van The Scor-
pions. Dravend, rennend,
zwaaiend en schreeuwend
probeert het duo de menigte
in zijn scharen te slaan. De
nauwelijks zichtbare, maar
zeer hoorbare drummer
Herman Rarebell en de blon
de bassist Francis Buchholz
zijn de motoriek van de groep,
de verradelijke gifstekel in de
betonmuziek. Gitarist Mat
thias Jabs is vakkundig, maar
heel wat rustiger bezig.
Na een werkelijk verbluffende
liveshow, zowel voor het oor
als het oog, dendert een mas
saal „Zugabe" door de hoge
hal. The Scorpions geven de
jongeren nog een kwartier
kwaliteit voor hun 20 gulden.
De vijf hebben er weer een
onderdeel van hun Duitse
toernee opzitten.
Aanvalstechniek
„Als groep kun je je óf helemaal
concentreren op je muziek, óf
helemaal op je publiek. Wij
richten ons op de muziek, the
kids vinden dat prima en wij
zijn tevreden". Rudolf
Schenker is na het optreden
nog okselfris en peuzelt in een
overvolle kleedkamer wat vi
tamines C naar binnen.
In de luxueuze reisbus van de
groep, op weg naar het hotel,
vertelt bassist Buchholz de
aanvalstechniek van The
Scorpions. „Wij zijn nu dik
acht jaar bezig en hebben al
les heel voorzichtig, stapje
voor-stapje, afgewerkt. In
1972 traden we op in
piepkleine clubs in onze
woonplaats Hannover. Daar
konden gemiddel 80 mensen
in. We voelden er niets voor
een hitsingle te maken en dan
van het toneel te verdwijnen.
We wilden met onze eigen
muziek het hele clubcircuit
aflopen. Dat lukte, langza
merhand werden de clubs
groter en kregen we wat fans.
De eerste twee elpees - in 1972
en 1974 - verkochten in ons
land best redelijk".
„In 1975 werden we gevraagd
een toernee te maken door de
Benelux. Daar zijn we ook
weer in de kleine lokalen be
gonnen". Buchholz probeert
de naam Het Paard van Trojej
in Den Haag van zijn lippen te
krijgen. „Dat was één van die
kleine zaaltjes waar we speel
den. In november 1975 heb
ben we voet op Engelse bo
dem gezet". V/eer was de tac
tiek van The Scorpions: klein
beginnen.
Amerika
„Vorig jaar hebben we de over
steek naar Amerika gewaagd.
We stonden in het voorpro
gramma van Ted Nugent en
speelden gemiddeld voor
18.000 mensen. Nu gaan we,
na deze Duitse toernee, op
nieuw naar de States om con
certen te geven met Nugent,
Aerosmith en AC-DC. Geluk
kig doen we ook een eigen
toernee, waar wij top-of-the-
bill zijn. Dat is een aardige
gelegenheid onze achtste el
pee „Animal Magnetism" on
der de aandacht te bren
gen".
„Na Amerika hebben we een
grote Engelse toer voor de
boeg en waarschijnlijk ko
men we dit najaar naar Ne
derland. Het wordt de eerste
keer dat The Scorpions zo'n
uitgebreide wereldtoernee
maken. Ik denk dat we zoiets
best vol kunnen houden. Je
moet er gewoon voor zorgen
dat je elke avond nét iets an
ders speelt dan de vorige. Dan
blijft het een kick te mogen
spelen. Zodra er geen sensatie
meer is, ga Je hopeloos de
boot in. Het wordt routine,
sleur, verveling en dat wreekt
zich op het podium".
Nederland
„Ik hoop dat we ook in Neder
land aan de bak kunnen ko
men. The Scorpions zijn in de
hele wereld behoorlijk groot,
alleen een klein land als Hol
land kunnen we nog niet plat
krijgen".
De woorden van Francis Buch
holz zijn niet uit de duim ge
zogen. Van de zevende elpee
„Lovedrive" werden liefst
780.000 exemplaren over de
hele wereld verkocht.
BERT JANSSEN
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
Galgenrad Concertagenda (tot en met 18 juni)
woensdag 4 juni. Congresgebouw, Den Haag: The Little River
Band (voorprogramma: Roy Harper)
woensdag 4 juni, Fest. of Fools, Amsterdam: Fischer Z
vrijdag 6 juni, 20.15 uur, Groenöordhal, Leiden: Santana
vrijdag 6 juni, 21.00 uur, Leids Vrijetijdscentrum, Leiden: Teaser
vrijdag 6 juni, Jaap Edenhal, Amsterdam: Styx
maandag 9 juni, Congresgebouw, Den Haag: Beach Boys
maandag 9 juni, Paard van Troje, Den Haag: The Human League
donderdag 12 juni, Paard van Troje, Den Haag: White Honey
dinsdag 17 juni, Fest., Den Haag, Fischer Z
woensdag 18 juni, Vredenburg, Utrecht, Fischer Z
1 - FUNKYTOWN - Lipps Inc.
2 - WORKING MY WAY BACK
TO YOU - Detroit Spinners
3 - SUN OF JAMAICA - Goom-
bay Dance Band
4 - WHAT S ANOTHER YEAR
- Johnny Logan
6 - I SEE A BOAT ON THE RI
VER - Boney M
7-BUZZ BUZZ A DIDDLE IT
- Matchbox
8 - CRAZY GUITAR - Hank
the Knife
9 - CALL ME - Blondy
10 - DANCE YOURSELF DIZ
ZY - Liquid Gold
11 - OUR SONG - Guys n Dolls
14 - SEASONS - Grace Slick
15- ROSIE-Joan A rmatrading
Tweede lp
Fischer Z
is prima
Fischer Z heeft met zijn i
pee "Going Deaf For A Living"
aangetoond dat het een blijvertje
is. Temidden van een groot aantal
hard-rock en new-wave groepen
die de laatste tijd de platenmarkt
bestormen springt Fischer Z er
uit mei. een heel behoorlijk eigen
geluid.
Met de debuutelpee "World Salad"
heeft Fischer Z al aardig geboerd
en het tweede album is beslist
niet minder. "Going Deaf For A
Living" bevat twaalf korte ener
gieke nummers van eigen hand.
Het geheel zit gestoken in een
stevig new-wave jasje, een men
geling van ska-beat, punk en
hard-rock. Een aantal nummers
("Room Service" en "Crazy Girl
valt vooral op door de reggea-
achtige invloeden van de The
Police. Het nummer "So Long" is
inmiddels als single uitgebracht,
maar de elpee bevat beslist meer
hitwerk. Kortom: de nieuwe el
pee van Fischer Z is een heel be
hoorlijke plaat.
JAN RIJSDAM
'Me Myself I':
prima
album
Joan Armatrading.
Armatrading
"Me Myself I" Joan Armatrading - (A&M).
Het heeft lang geduurd voordat Joan Armatrading op grote schaal
doorbrak in Nederland. Na het hit-succes van "Rosie" lijkt die door
braak echter niet meer te stuiten.
Met haar nieuwe album "Me Myself I", de opvolger van de EP "Höw
Cruel", heeft Joan Armatrading haar naam definitief aan het hitfront
gevestigd. Terecht natuurlijk want Armatrading maakt al jaren uit
stekende muziek en is ongetwijfeld één van de meest ondergewaar
deerde zangeressen van de laatste jaren.
Op "Me Myself I" staan tien uitstekende nummers. Allerlei muzikale
invloeden, van jazz tot reggea, zijn in de stijl van Joan Armatrading te
bespeuren maar haar nieuwe album wordt vooral gekenmerkt door
enkele enorm swingende nummers en keiharde rocksongs. Daarnaast
is Joan Armatrading natuurlijk het best op dreef in langzame gevoeli
ge songs als "I Need You", "Friends" en "Turn Out The Light".
Het album "Me Myself I" maakt duidelijk dat de muzikale ontwikkeling
van Joan Armatrading nog maar net op gang is gekomen. Haar vocale
prestaties schieten omhoog. Daarnaast zit het nieuwe album ook in
strumentaal en technisch beter in elkaar. Al met al is het klaar als een
klontje dat Joan Armatrading een uitstekende nieuwe elpee heeft
gemaakt. JAN RIJSDAM
Nog maar enkele weken geleden
was de Ian Hunter Band live te
zien tijdens de "Rockpalast-
nacht" op de Du itse tv en te horen
via Hilversum 1. Voor mij was het
Only Ones
te monotoon
"Why don't you kill yourself. You
ain't of use to no one else", zingt
een sinister clubje dat zich The
Only Ones noemt. Het nummer
staat op de tweede elpee van de
Engelse groep, Baby's got a gun.
Met die zelfmoord zal het dus wel
lukken. En om de macabere lijn
nog even door te trekken: moch
ten de leden van The Only Ones
ooit de hand aan zichzelf slaan,
dan is dat (althans muzikaal ge
zien) geen grote ramp.
Monotonie lijkt hun motto, waarbij
de zanger (die teveel naar Lou
Reed heeft geluisterd) de kroon
spant.
BART JUNGMAN
Het heeft lang geduurd maar ein
delijk wordt ons dan een kijkje
gegund achter de Little River
Band-schermen. Met een "Back
Stage Pass" op zak worden we
door Glenn Shorrock en de zijnen
rondgeleid door de LRB-keuken,
rijk aan een grote verscheiden
heid van wel zeer smakelijke mu
zikale gerechten.
Achttien meesterstukken telt de
nieuwe "live-dubbel" van deze
legendarische Australische band.
In Nederland is de LRB pas de
laatste jaren doorgebroken met
als "It s a long way".
nunie on Monday" en "Lone
some Looser", maar de band
heeft in Australië en ook in Ame
rika al oneindig veel meer hits ge
scoord.
Op "Backstage Pass" blijkt de gro
te veelzijdigheid van de LRB. Pit
tige rockstukken, zoals "The
Rumor" en "It's not a wonder",
afgewisseld met bijna klassieke
stukken ("Fall From Paradise"!)
en een combinatie van beiden,
"It's a long way" en "Mistress of
"Backstage Pass" is derhalve een
must". En al die ongelukkigen
die geen kaartje hebben kunnen
bemachtigen voor het exclusieve
LRB-concert van vanavond
(Congresgebouw Den Haag) hoe
ven dus niet te wanhopen want
voor nog drie tientjes heb je een
prima Backstage Pass.
JAAP VISSER
"Do they hurt", Brand X (Polydor).
"Do they hu t" heet de nieuwe el
pee van de Engelse formatie
Brand X, de groep die naam
kreeg als de hobby-club van Ge
nesis-drummer Phil Collins.
Collins richtte de groep in '76 op
en sindsdien zagen zes elpees het
licht.
Collins zelf kwam slechts op de eer
ste twee platen in actie, maar
bleef de muziek van Brand X een
warm hart toedragen. Op "Do the
hurt" is Collins weer aanwezig, zij
het niet prominent: hij speelt
slechts mee op twee van de zeven
nummers. Op de overige wordt
het drumwerk waargenomen
door ex-Byrdsdrummcr Mike
De
Clarke, die dat zeker zo verdien
stelijk doet.
Brand X laat zich
het beste omschrijven als jazz-
rock. Op "Do they hurt" wordt
dan ook weer aardig in dit idioom
"gerommeld". Typische jazz-
rock-schema s, tempo-wisselin
gen en loopjes zijn volop voor
handen, technisch vaak erg sterk,
maar even vaak leidt dat tot wat
clichématige muziek. Begrijpe
lijk derhalve, dat de plaat mij
aanvakelijk enigszins teleurstel
de na de vorig jaar verschenen el
pee "Product". Toch is "Do they
hurt" de moeite van het beluiste
ren zeker waard, beslis daarna
over de aanschaf.
HANS VELDHUIZEN
concert van Hunter en zijn maats
een van de hoogtepunten Van die
nacht. Hunter is één van die mu
zikanten bijwie geen tussenweg
mogelijk is: je mag hem of je mag
hem niet. Bij mij heeft de vroege
re zanger/leider van "Mott the
Hoople" (wie kent niet de we
reldhit "All the young dudes"?)
nog steeds krediet. Ik mag hem
dus wel. Het Rockpalast-concert
deed daar nog een schepje bo
venop: zonder meer uitstekend.
Op de onlangs verschenen live-
dubbelaar "Welcome to the club"
(opgenomen op 5 november van
het vorig jaar in Los Angelos) is
het concert van de band nog eens
in zijn geheel te beluisteren. Drie
kanton zijn ermee gevuld, de
vierde kant werd "live" opgeno
men in de studio.
Hunter wordt tegenwoordig weer
bijgestaan door zijn kameraad gi
tarist Mick Ronson. De stergita
rist die niet voldoende persoon
lijkheid had om een solo-carrière
te doen slagen, heeft de ruzie met
Hunter blijkbaar vergeten. Ron
son trad vorig jaar weer toe tot de
Hunter Band nadat hij had ge
toerd met Bob Dylan s Rolüng
Thunder Revue.
"Welcome to the club" bewijst dat
Hunter nog wel enkele jaren mee
kan. De plaat bevat tal van hoog
tepunten (FBI, Irene Wilde. Once
bitten twice shy en natuurlijk All
the young dudes gevolgd door
Slaughter on Tenth Avenue
waarin Ronson schittert). Op de
live-studio-kant is ook Ellen
Foley nog te horen in "We gotta
get out of here". Aanrader.
HANS VELDHUIZEN
i Wat Th>- Jags op Bveninj Stai
dards" presteren heb ik al ettely-
ke vaderlandse bantoes horen
doen. Niets nieuws onder de zon
dus. Simpel en veelal ïmitatie-
werk. Imitatie \an onder meer
The Kn.u k <ndat i>aanUioepdie
op zich al uitblinkt in na-aperg,
dus
JAAP VISSER
