Avro's Toppop het land in
Groepen hebben geen last
(meer) van platenshows
Rubberen Robbie: groot succes
Hoe leuk is een drive in-show?
CONCERTAGENDA
LEIDSE
TOP 15
Het vak
manschap
van Boz
Scaggs
HOOP VOOR BOUDEWIJN
Pee W ee: verdienstelijk
Beach Boys: zomermuziek
WOENSDAG 7 MEI 1980
EXTRA
LEIDEN - Gaat de Rubberen Rob
bie Band het land in? Die kans is
groot nu het eerste optreden van
deze Leidse band, opgebouwd uit
de restanten van het voormalige
Catapult, een grandioos succes is
geworden. Rubberen Robbie zelf
(Dries van der Laan) houdt zich
evenwel op de vlakte: "Ach, we
zien wel. Het is voor ons geen
'must". We zien dat Rubberen
Robbie-gedoe meer als een gein
tje".
Geintje of geen geintje. In elk geval
trok het eerste optreden van de
band, woensdag 30 april, enkele
honderden belangstellenden. Als
plaats van handeling voor hun
eerste zaaloptreden hadden de
bandleden het café "De Hut van
Ome Henne" uitgekozen. Een lo
gische keuze. Immers, "De Hut",
loopt als een rode draad door de
meeste nummers van de groep.
Bovendien vierde "Ome Henne"
Na
od de dertigste april zijn zoveel
ste verjaardag en dat mocht niet
ongemerkt voorbijgaan. Van
daar.
1 ver voordat het muzikale geweld
losbarstte was het café volkomen
afgeladen. De beperkte ruimte
veranderde dan ook in mum van
tijd in een ware broeikas. Het
mocht de pret niet drukken. In
een uitgelaten sfeer werden de
eerste nummers afgewerkt. Te
gen het Nederlandstalige roek-
geweld bleken de stoppen even
wel niet bestand met als gevolg
dat deze zonder pardon door
sloegen.
noodgedwongen pauze
werd de draad weer opgepakt en
de chaos werd pas echt compleet
toen de politie een kijkje kwam
nemen. De buurt had geklaagd
over geluidsoverlast. Of de deu
ren dicht konden. Dat kon. Een
nog grotere hitte was het gevolg.
Terwijl de temperatuur opliep tot
tropen-begrippen ging de ontke
tende band onverdroten verder.
Het rauwe stemgeluid van Dries
van der Laan (Rubberen Robbie)
en Kees Bergman werkte aanste
kelijk en het publiek brulde alle
nummers van de onlangs uitge
brachte langspeelplaat uit volle
borst mee.
In alles behalve algemeen be
schaafd Nederlands werden
werkjes als "De Ambulance".
"Met een stuk in m'n reet", "On
der m'n klomp". "Nee. je moet
het je broer laten doen" en "Kof
fie met een rondo" vertolkt. Mu
zikaal heeft het allemaal betrek
kelijk weinig om net Kjf maar het
klinkt als een klok en bovendien
prikkelt het de lachspieren. Van
daar dat de zaal terecht "uit de
bol" ging. Alcohol was daar na
tuurlijk mede de oorzaak van.
JAAP VISSER
Galgenrad concertagenda (tot en met 21 mei)
woensdag 7 mei. Paradiso, Amsterdam: Sammy Hagar.
vrijdag 9 mei. 20.15 uur. Stadsgehoorzaal. Leiden: Flairck.
zaterdag 10 mer. 21 00 uur. Midas. Alphen aan den Run: Tabasco
Brand.
zaterdag 10 mei. 20.00 uur. Stormbal, Sassenheim: 1 -n Santen en
Van Stan ten (cabaret),
zondag 11 mei. 20.30 uur. Beverley Hills, Alphen aan den Rijn: The
Jets.
zondag 11 mei. Bijneshal. Haarlem: Golden Earring,
woensdag 14 mei. 20.15 uur. Stadsgehoorzaal, Leiden: Andy Tiel-
man and the Tielmanbrothei s.
maandag 12 mei. Koets-o-theek. Leiden: Bossa Band.
vrijdag 16 mei, Leids Vrijetijdscentrum. Leiden: Phoney and the
Hard Core.
vrijdag 16 mei. 21.00 uur. Midas. Alphen aan den Run: Rivendel.
vrijdag 16 mei. Concertgebouw. Amsterdam: Billy Preston/ Syree-
ta.
zaterdag 17 mei. 21.00 uur. Leids Vrijetijdscentrum, Leiden: Free-
fare (jazz-rock),
zaterdag 17 mei, 21.00 uur. Midas. Alphen aan den Rijn: Bots.
zaterdag 17 mei, 20.30 uur, Beverley Hills. Alphen aan den Rijn:
New Adventures (onder voorbehoud),
zaterdag 17 mei, Congresgebouw, Den Haag: Billy Preston/ Syree-
zondag 18 mei. Doelen. Rotterdam: Billy PrestonI Syreeta.
maandag 19 mei, Carré. Amsterdam: Gerry Katterty.
Bijdragen voor de Galgenrad concertagenda kun je sturen aan:
redactie Galgenrad. Leidsch Dagblad, postbus 54. 2300 AB Lei
den. Vergeet niet de juiste gegevens (aanvangstijdstip en plaats)
te vermelden. De aankondigingen voor de vólgende Galgenrad
(verschijnt woensdag 21 mei) moeten uiterlijk vrijdag 16 mei in
ons bezit zijn.
Op de dansvloer in jongerencentrum Madonna.
"Iedereen reageert even positief. En dat ligt niet alleen aan de muziek", meldt het informa
tieblad enthousiast. Een enthousiasme dat die zaterdagavond ook doorklinkt. "Dat gaat
prima hier. Er wordt uitstekend meeeedanst". Ere veel overtuiging zit er echter niet
achter. Meer een allerlaatste, haast vertwijfelde poging om nog een beetje sfeer te
creëren.
De hinder die popgroepen lange tijd ondervonden van
drive in-shows lijkt zo langzamerhand tot het verle
den te behoren. Boekingskantoor Darling, waar
groepen als Kayak, Earth and Fire en Flavium bij
zijn aangesloten, laat weten dat vroeger inderdaad
publiek door de platenshows werd weggezogen. "Nu
niet meer. De vraag naar live-muziek is enorm geste
gen", aldus een woorvoerder van Darling.
"The Meteors treedt regelmatig twee keer per dag op en
ook de Houseband is zeven maal in de week in de
weer". Het kantoor zegt ook min of meer het nuttige
met het aangename te verenigen. De Filter Furore
show (met de disk-jockeys Vincent van Engelen en
Harry de Winter) reizen vaak mee met de popgroe
pen. In de pauze en voor en na optredens worden
plaatjes gedraaid om de sfeer er in te houden.
Bovendien denkt men bij Darling dat het onderscheid
in publiek is weggevallen. Het is niet meer zo dat de
één voor vrolijke danslonen en de ander voor inge
wikkelde. intellectuele muziek kiest. "De
stemmen hun repertoire ook veel meer af op de toe
schouwers. Vroeger met de jazz-rock stonden ze vre
selijk te 'freaken' en viel het publiek na het zesde
nummer in slaap".
Wie volgens Darling wel concurrentie heeft te duchten
van de diverse drive in-shows zijn dansbandjes.
"Hun nummers zijn helemaal afgestemd op het Top
40-werk en de kwaliteit is vaak niet zo bijzonder".
Ook Rock in waterland Sweet d' Buster en The Nits)
vreest niet voor de concurrentie van de disk-jockeys
met hun actuele platencollectie, maar de argumenta
tie daarvoor staat in feite haaks op die van Darling.
"Het is kennelijk een heel ander publiek dat drive
in-shows bezoekt. Het ligt in een heel andere sfeer".
Aan de andere kant constateert men wel dat de
combinatie met drive in-shows steeds vaker voor
komt. Over het aantal boekingen: "Aan de ene kant
toegenomen, maar aan de andere kant moeten orga
nisatoren om financiële redenen vaak toch hun
toevlucht nemen tot drive in-shows
paar
De disk-jockey - een dertiger met
een t-shirt en een baardje - krijgt
het jeugdige publiek in het don
kere zaaltje bepaald niet mee.
Afwachtend en met een beetje
spot in de ogen wordt de platen-
man gadegeslagen.
De flitsende beelden uit Avro's
Toppop van militairen die met
een lachend gezicht de discipline
van de sergeant verwisselen voor
die van het disco-ritme, staan in
geen verhouding tot wat zich za
terdagavond in het jongerencen
trum Madonna afspeelt. Alleen
een herkenningsteken achter
platendraaier Jan Steenman
moet duidelijk maken dat we ons
hier niet bij de eerste de beste
drive in-show bevinden.
De magische klank van Avro's
Toppop disco show heeft dan ook
een dikke honderd jongeren naai
de buiten de dorpskom gelegen
boerenschuur gelokt. Veertig
man meer dan normaal, schat een
geregeld bezoekster van Madon-
Ze lijken ondanks de gepeperde
toegangsprijs (zeven gulden voor
leden, negen voor niet-leden)
zich niet te hebben voorgenomen
er een dolle avond van te maken.
In elk geval geen dansavond.
Slechts weinigen wagen zich od
de dansvloer. Twee rijen die zich
Door
Bart Jongman
beperken tot een stapje naar links
en een stapje naar rechts. Zoals
meestal, voornamelijk meisjes.
De rest hangt aan de bar of be
kijkt met schampere blik de dwa
zen op de dansvloer.
Steenman besteedt zijn meeste
aandacht aan een groepje dat
rond zijn draaitafel cirkelt, dat hij
ook in beweging probeert te krij
gen. Lange tijd tevergeefs. Pas als
hij wat stevigers opzet (The Ro
mantics en Hern
den
delen ritmisch heen
wogen. Schouders 1
haald als Steenma
dialoogje op gang
"Heb je zelf th
..Nou.
n weer be
rden opge-
tracht een
brengen,
ook veel pla-
buren, zeg".
Echt respons krijgt de Avro-r
pas als hij door een langzaam ge
deelte van Golden Earrings Ra
dar love heen praat. Of hü 'z'n bek
wil houden'. Het flitsende bestaan
van disk-jockey, waarbij je je af
vraagt wat een man als Jan
Steenman (de Avro-archivaris is
toch niet meer één van de jong
ste) bezielt om dit soort uitstapjes
in het land te maken. Je kunt je
een leukere besteding van de za
terdagavond voorstellen.
Nu is het genoegen ook bepaald
niet wederzijds. Wat de Avro
heeft te bieden, is toch bepaald
karig. De lichtshow
wordt gerept, bestaat uit niet veel
meer dan twee stoplichten die
aan- en uitfloepen. Afgezien van
een bekende naam als disk-joc
key heeft de show niets extra's,
wat een andere drive in-show
met een actueel platenassorti-
ment mist.
Rond twaalf uur is het festijn in het
Alphense afgelopen. Voorzover
ei al sprake was van enige geest
drift. is die op dat moment ver
dwenen.
Toppops informatiemapje had op
timistisch voorspeld dat "na af
loop van dit grandioos evene
ment alle betrokkenen ongetwij
feld zeggen: ja hoor dat was het
helemaal."
"Maar alle betrokkenen" in Alphen
zeiden na afloop "ongetwijfeld
wat anders.
„Toppop het
meest succes
Organisator Louis van de Waar-
senburgh weet niet of Avro's
Toppop Disco Show de meest
bezochte drive in-show is,
"maar onze heeft wel het meeste
succes". Hij leidt dat af uit de
reacties en het feit dat 'zijn'
disk-jockeys geregeld worden
teruggevraagd. De nu acht jaar
draaiende show trok vorig jaar
een 300.000 bezoekers.
Oneigenlijke concurrentie met li
ve-muziek wuift hij weg. Opval
lend is dat hij daarbij exact de
zelfde argumenten hanteert als
boekingskantoor Rock in water
land: ander publiek, andere
sfeer. De leeftijd van dat disco-
publiek ligt grotendeels onder
de 20 jaar.
"Alleen op personeelsavondjes,
waar we ook veel optredens
voor verzorgen, ligt dat wat ho
ger. Zo tussen de 20 en 25 jaar".
Op zijn appartuur valt volgens
Van de Waarsenburgh niets aan
te merken. "Die is goed, al heb je
natuurlijk altijd hobbyisten die
er nog meer van hebben ge
maakt. Maar aan de andere kant
is onze platencollectie uiteraard
het meest actueel"
PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN PLATEN
Ten CC
blijft goed
10CC - „Look Hear" (Phonogram)
"Are you normal" staat er met grote
letters op de voorkant van de
hoes van de nieuwe elpee van Ten
CC. Velen denken dat ^Jat de titel
is van de plaat. Niet? is minder
waar. De plaat heet officieel
"Look Hear", maar zal door de
hoes wel een dubbel-leven gaan
leiden.
Na de opvallende muzikale presta
ties van de ex-Ten CC-leden
Godley and Creme (Englishman
in New York) is met spanning
uitgekeken naar het nieuwe Ten
CC-album.
Eigenlijk is de hoes het enige ver
rassende van de nieuwe Ten CC-
plaat. Het album bevat behalve
de single "One-two-five" nog
tien nummers die zeker het be
luisteren waard zijn. Stuk voor
stuk uitstekende composities
maar, zoals al uit de nieuwe single
is gebleken, niet met een uiterste
hitgevoeligheid. Het nieuwe Ten
CC-werk is niet echt nieuw of
anders. Ten CC maakt op "Look
Hear" gewoon weer schitterende
muziek die we van ze gewend
zijn. Een goeie elpee: Tm CC op
z'n best, zonder poespas.
JAN RIJSDAM
Bo* Scaggs - Middle Man (CBS)
Als je van het trio platen dat Boz
Scaggs het laatst heeft gemaakt
een top drie zou samenstellen,
was er een zilveren plak wegge
legd voor Middle Man. Tussen
Silk degrees (onbetwist nummer
een) en Down two then left. Aan
de eerste kan Middle Man zeker
niet tippen. Maar dat is geen
schande want met Lido shuffle.
Low down en What can I say mag
dat ook een legendarische elpee
heten.
Teleurstellend is Middle Man in
zoverre dat er niets nieuws op ge
beurt. Net als op Down two....
tracht Scaggs voort te borduren
op de succesformule (een ge
slaagde synthese tussen rock,
disco en rythm and blues) van
Silk degrees. Dat resulteerde
toen in een tamelijk vlakke plaat
waarvan je zelfs na een paar keer
draaien geen nummer meer in
herinnering kon roepen.
Bij Middle Man levert die test meer
succes op. Snelle, pakkende
nummers, afegwisseld met fraaie
ballades die vrijwel direct tot
meeneuriën e.d. noden. Voor
spelbaar maar wel knap. Scaggs'
vakmanschap staat daar borg
voor. Bovendien heeft hij weer
het vertrouwde gezelschap van
de groep Toto om zich heen ver
zameld dat hem muzikaal voor-
1 - YOU AND ME - Spargo
2 - SUN OF JAMAICA - Goom-
bay Dance Band
3-AN AMERICAN DREAM -
Dirt Band
4 - I'M IN THE MOOD FOR
DANCING - Nolan Sisters
5 - SONG FOR THE CHILD
REN - Oscar Harris
6 - VISITE - Lenny Kuhren Us
Poppys
7 - SPECIAL LADY - Ray
Goodman and Brown
8 - FUNKYTOWN - Lipps In
corporated
9 - THE END OF THE SHOW -
The Cats
10 - DON'T FORCE IT DON'T
PUSH IT - Leon Haywood
11 - BUZZ BUZZ A DIDDLE IT
- Matchbox
12 - TAKE THAT LOOK OFF
YOUR FACE - Marty Webb
13- WORKING MY WAY BACK
TO YOU - Detroit Spinners
14 - STOMP - The Brothers
Johnson
15 - SAJANG E - Massada
treffelijk ondersteunt. Met name
gitarist Steve Lukather blinkt uit
(luister naar Angel you en You
got some imagination dat best
eens de volgende single zou kun
nen zijn).
Nog even over de hoezen die bij Boz
Scaggs altijd een hoofdstuk apart
vormen. Koele, geraffineerde fo
to's waarop de zanger zien ui een
of andere buitenissige situatie
bevindt. Op Middle Man heeft hij
zijn hoofd te ruste gelegd op een
fraai vrouwenbeen. Wie de ach
terkant van de hoes bekijkt,
krijgt een beeld van wat er bij dat
been hoort.
BART JUNGMAN
"Van een afstand" - Boudwiin de Groot (Philins)
Hij is er nog steeds, het fenomeen Boudewijn de Groot. Of dat terecht is
blijft nog even onzeker. Na zijn succesjaren-lp's als "Testament" en
"voor de overlevenden", was zijn laatste plaat, "Waar ik woon en wie
ik ben" (1975, alweer) een misser. "Van een afstand" geeft echter weer
een sprankje hoop. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de
teksten van Lennaert Nijgh, de niet te evenaren tekstschrijver die na
wat onenigheid weer werd opgetrommeld. Nijgh tekent voor vier
nummers, waaronder de trekker "Een tip van de sluier" van de gelijk
namig film. Een heuse meezinger van het oude De Groot-genre. Als
geen ander heeft Nijgh de gave subtiele teksten te schrijven, woorden
driemaal om te draaien voor gebruik. Boudewijn zou er goed aan doen
om zijn oude makker te vriend te houden.
Voor de rest doet de titel de inhoud van de lp alle eer aan. Het blijft
allemaal een beetje op afstand. De recht-toe-recht-aan liedjes met
duidelijk thema die hij vroeger placht te brengen zijn grotendeels
verleden tijd. Na wat speurwerk in de mist is in bijna alle liedjes het
thema alleen zijn te herkennen, maar het blijft allemaal wat in het
vage. Op wat subtiele zinnetjes (zonder jou ben ik alleen, zonder jou
moet ik m'n eigen gang gaan) na. De "vaart" is er nog uit. Het is net als
in dat beruchte gedicht van Kloos: de zee, de zee klotst voort in einde
loze deining Ml EP DE GKAAFF
De uit Castricum afkomstige
(achtmans)fórmatie "Pee Wee
the Specials" is voorname
lijk bekend als huisorkest van
het VPRO-radioprogramma
"De Suite". De debuutelpee
van Pee Wee en zijn makkers
is geheel gevuld met klassie
kers uit het doo-wop genre.
Doo-wop is Amerikaanse jaren-
vijftig muziek waarin tal
van (voornamelijk zwarte)
vocal-groups zich hadden ge
specialiseerd. De muziek
wordt gekenmerkt door de
afgewogen vocalen en de tal
loze "shoobidoo's" en "doo-
wops".
Maar liefst achttien van die
nummers staan er op de eer
ste elpee van de groep. De
uitvoering is bij de Castri-
cummers in redelijk goede
handen, de kenmerkende
doo-wepzang klinkt verdien
stelijk. Het best uit de verf
zangeres Rini Oudhuis de
lead-vocalen voor haar reke
ning neemt.
Het zwakke punt: Pee Wee en
z'n Specials kopiëren de hits
van destijds zonder er iets aan
toe te voegen. Muzikaal ge
zien weliswaar verdienstelij
ke kopieën, al halen ze het
nooit bij het origineel. De ei
gentijdse) inbreng ontbreekt
geheel of het moet zijn dat de
plaat in stereo is opgenomen.
Een procédé waarvan de
toenmalige doo-wopgroepen
geen gebruik konden maken.
Overigens heb ik begrepen
dat de groep met deze plaat
slechts een eenmalig doo-
wop-uitstapje maakt. Ben
daarom benieuwd wat de
toekomst zal brengen.
"Pee Wee the Specials" is een
plaat voor nostalgische
avonden en voor feestjes (de
dans baarheid s factor
groot).
/ru
aliv
The Beach Boys is een groep die
zich zo'n twintig jaar geleden
door de doo-wopmuziek liet
inspireren en daarop voort
borduurde. "Keepin' the
Summer Alive" is (als ik goed
heb geteld) de dertigste
Beach Boys-elpee. Het moet
gezegd: de heren BB's zijn
inmiddels aardig ouder en
boller geworden, maar de
voortreffellijke en messcher
pe
'ocale
kristalhelder uit de kelen.
"Keepin"' is ook al een beetje
nostalgische plaat. Zon. zee.
strand, surfen en beaeh-par-
ty's, de basis van de Beach
Boy s-muziek. zijn weer volop
aanwezig (zie de titel!).
Maar liefst 48 sporen en een
computermix hadden de
strandvonders nodig om het
geluid van hun nieuwe album
op de gewenste wijze op de
plaat te krijgen. Daarnaast
werd de hulp ingeroepen van
een groot aantal topmuzikan-
ten, onder wie Joe Walsh
(Eagles), Ricky Fataar en Ca
leb Quaie.
Tal van hoogtcpunten'eliche's
uit de Beach Boys-historie
worden opgediept en op deze
plaat weer gebruikt. Zo kreeg
"Schooldays", een stevige
rocker van Chuck Berry, de
bekende Beach Boys-behan
deling.
Brian Wilson is uit zijn schuil
hoek te voorschijn gekomen
en heelt de compositorische
draad die hu een aantal jaren
geleden liet vallen weer op
gepakt. Hu tekende, samen
met Randy Bachman (Guess
Who en Bachman Turner
Overdrive) voor de meeste
composities. Carl Wilson en
Bruce Johnstone die ook de
produktie van de plaat voor
z'n rekening nam. leverden
ook enkele bijdragen. De
laatste schreef het slotnum
mer. het prachtige "Endless
Harmony" dat sterk doet
denken aan "Disney Girls".
Conclusie: The Beach Boys zijn
het nog niet verleerd. "Kee
pin' the summer alive" is een
gde
Ee
enkele zwakke elpc
zomers geluid. Enne.. No
thing but a heart-ache" moet
wegens hitpotentie op single
worden uitgebracht
HANS VELDHUIZEN
