publiek
Jan Bekkering: „Ik
weet dat ze bang
zijn voor LDWS..."
„Ik
doe
het niet, ik
doe
het
lekker toch"
Een ploeg waar
muziek in zit...
MOET JE
PAUL V.D. HEUDEN:
„SJZ MOTIVEERT
MIJ ALTIJD EXTRA"
„Doe wat ik zeg"
VRIJDAG 25 JANUARI 1980
PAGINA 19
door
Sjak
Jansen
MAASTRICHT - Gisteren presenteerde Peter Post in
Maastricht zijn Raleigh-ploeg voor het komende
wielerseizoen. Gezien de foto duidelijk een formatie
waar muziek in zit.
Wereldkampioen Jan Raas speelt vanzelfsprekend de eerste viool,
zijn voorganger Gerrie Knetemann ondersteunt hem op de piano.
De ouverture was uitstekend, want Raas won als aanloop alvast de
Zesdaagse van Maastricht. Het wachten is nu op wat solist Joop
Zoetemelk, staande naastdirigent Post. dit jaar in zijn mars heeft
De man uit Rijpwetering maakt zijn entree in de overwegend uit
Nederlanders bestaande wielerequipe. En heeft, vanwege de
aahwezige klasse, grote verwachtingen van dit seizoen.
„Moet je nog bami", vraagt Rikkie de spre
kende parkiet van de familie W. F. Harm-
sen. En: „Vooruit, gaje wassen", beveelt hij
er meteen achteraan. Bazin mevrouw
Harmsen is inmiddels in een gulle lach uit
gebarsten. „Vind je 't geen grappig beest
je", vraagt ze vertederd. „Vind je 't geen
uniek geval?"
Er gaat geen doordeweekse dag voorbij, of ik bgn in
de stad en regio wel op zoek naar mensen en dingen
voor deze rubriek. Tips en wensen voor 'Publiek' kunt
u 's middags tussen één en twee uur aan mij kwijt, tel
071-144941, toestel 215. Schrijven mag natuurlijk
ook.
Jan Bekkering: "Als je problemen signaleert
moet je ze meteen aanpakken"
noeg op zijn wenken wordt
bediend, dan schreeuwt hij:
'Doe wat ik zeg'. En ziet hij dat
hij de familie Harmsen weer
eens tuk heeft, dan schroomt
hij niet om in een bulderend
gelach uit te barsten.
Achterhoofd
Bertha kan aan al die branie-
schopperij geen touw vast
knopen. Wellicht dat ze bij
één van haar noodlandingen
op haar achterhoofd is geval
len en dat ze daarom de grap
van Rikkies'fratsen niet kan
doorgronden.
De familie Harmsen daarente
gen vat de gein van de blauwe
parkiet maar al te goed. Me
vrouw Harmsen: „Is het niet
machtig dat-ie dat allemaal
kan? Daar lach je je toch rot
De Leidse heeft het hele reper
toire van de sprekende par
kiet op de band opgenomen.
„Als-ie straks niet meer is,
weetje toch altijd nog <vat-ie
geweest is hè", verklaart ze.
Latijn
De parkiet is inmiddels aan het
einde van zijn latijn en dreigt
z'n repertoire voor een twee
de keer ten beste te geven
want daar klinkt alweer z'n
zelfstandig verbasterde
'schattepappie'. Tijd om op te
stappen dus.
Tot voor kort placht Rikkie in
zulk een geval het zinnetje:
'Gaan jullie nou al weg' quasi
belangstellend af te ratelen,
maar sedert enige tijd laat hij
dat achterwege. Ook nu.
Blijkbaar vindt hij die zin niet
stroken met de normen die hij
aan verantwoorde taal stelt.
duld moet hebben gehad, an
ders kon z'n spraakvermogen
onmogelijk zo ver zijn ont
wikkeld.
Dat zie je maar aan Bertha, de
tweede parkiet in huize
Harmsen aan de Leidse Bre-
derostraat. Groene Bertha is
vier jaar ouder dan Rikkie
maar spreekt boe noch ba.
„Wij hebben het haar ook
nooit geleerd zoals die be
jaarde dame het Rikkie wel
heeft gedaan", merkt me
vrouw Harmsen op.
Paplepel
Volgens haar moet je een par
kiet dat praten met de paple
pel ingieten, omdat het op la
tere leeftijd geen zin meer
heeft. 'Jong geleerd, oud ge
daan' dus. En dat gaat niet al-
leen bij Bertha op.
Rikkie neemt immers lang niet
zoveel woorden over als dat
hij enkele jaren geleden deed.
Maar ach, bij Rikkie weet je
nooit welke maatstaven hij
daarvoor aanlegt. Zo de wind
waait, zo waait z'n jasje.
Want waarom een gek zinnetje
als 'ik doe het niet, ik doe het
lekker toch' bij hem wèl door
de beugel kan en een alle
daags woordje als 'schatte-
boutje' niét is mij niet zonne
klaar. De blauwe parkiet is
sowieso wispelturig want wie
roept er nou de godganselijke
dag: „Ik doe het niet, ik doe
het lekker toch!"
Bertha
Bertha begrijpt er in elk geval
geen sikkepit van, maar zij is
dan ook reeds behoorlijk op
leeftijd. Kijk maar naar de
manier waarop ze vliegt. Dat
gaat de laatste tijd zo zwaar,
dat ze het af en toe niet redt en
zich uit wanhoop op de grond
laat vallen. Dan klinkt er dus
een zachte klap en weet de
familie Harmsen al hoe laat
het is.
Rikkie is daarentegen één brok
energie. Fladdert op een dag
heel wat af. En wil best enige
kunstjes uithalen, zij het te
gen een vorstelijke beloning.
Want uit z'n bazins hand of
mond eten doet hij heus niet
vooreen handje krachtvoer of
zangzaad. Pas als het om een
speculaasje gaat, kijk dan
wordt het andere koek.
Hoestbui
Rikkie wekt dus geenszins de
indruk van gisteren te zijn.
Hij weet precies wat hij wil.
En als hij iets wil, roept hij dat
gewoon. Wil hij zich onder de
keukenkraan douchen, dan is
één kik voldoende.
Heeft hij behoefte aan wat men
selijk contact, dan slaakt hij
gewoon de kreet: 'Dag
schatje, kusje'. Wenst hij enig
medelijden, dan vervalt hij in
een hoestbui.
Vindt de parkiet dat hij niet ge-
Harmsen doet Rikkie uitsluitend als het c
Wil Rikkie onder de keukenkraan douchen, dan is één kik voldoende
Daartoe nestelt hij zich in de handen van zijn bazin.
LEIDEN - Vijftig jaar is hij inmiddels maar wie denkt dat
die leeftijd Jan Bekkering tot het miniseren van zijn acti
viteiten in de voetbalsport noopt, komt bedrogen uit. In
tegendeel, het heeft er alle schijn van dat elk levensjaar de
employé bij het Academisch ziekenhuis allengs tot nog
meer enthousiastme oproept.
periode komt dat pijnlijk aan het
licht. Vanaf december hebben we
geen trainingsveld meer gezien,
mogen we blij zijn dat er nog twee
keer op een bevroren veld is ge
speeld. De spelers rhokken niet
wanneer ze voor de zoveelste
keer rond de Vliet moeten ren-
Veel inzet, gepaard met de bekende
mentaliteit, is het wapen waar
mee LDWS zondag ijs en weder
dienende stadgenoot Lugdunum
zal bestrijden. De eerste confron
tatie eindigde in een 2-1 over
winning voor de formatie van
Ruud de Groot. "Een goede
ploeg, dat Lugdunum", zegt
Bekkering, "maar ik weet dat ze
bang voor ons zijn. In de laatste
wedstrijden heeft LDWS name
lijk een goede vorm laten zien. Bij
Blauw Zwart winnen is geen kat-
tepis en het had weinig gescheeld
of we hadden de bekerwedstrijd
tegen RVC nog gewonnen ook.
We kunnen het en dat zal tegen
Lugdunum worden bewezen".
ROB ONDERWATER
Want zoals Bekkering momenteel
bij LDWS te werk gaat, is toch
alleen weggelegd voor een vaki
dioot. Zo kan de oud-trainef van
onder meer ARC, RKDEO, Lei
den, SJZ en Rijpwetering gerust
worden bestempeld. Immers,
waar anderen niet slaagden, ge
lukte het hem wél om van een
vrijwel afgeschreven twee
deklasser een waardig elftal te
kneden. Een ploeg die het welis
waar van inzet moet hebben maar
vandaag aan de dag een toontje in
de middenmoot meeblaast. En
dat is in het verleden wel eens
anders geweest. De Vlietclub
vocht steevast elk seizoen tegen
de degradatie maar het ergste
kon in alle gevallen door kunst en
vliegwerk worden voorkomen.
Nu al heeft LDWS zich van weder
om een seizoen tweedeklasse
voetbal verzekert door in de
competitie een serie punten (10
uit 11) bijeen te vergaren. Bekke
ring durfde het aan om routiniers
als Wally Gallert en Cock Slin
gerland naar de reserves te ver
wijzen en jonge balvaardigen als
Hannie Sjardijn, Erik van der
Weyden en Jan Flippo definitief
in de basiself te planten.
"Ach, de zogenaamde voetbalken
ners fluisterden mij toe dat met
LDWS niets was te beginnen",
meldt de oefenmeester. "De
ploeg zou te oud zijn, er was niets
meer van te maken. Het resultaat
is inmiddels bekend. Er loopt ge
noeg talent rond bij LDWS. Wel
iswaar is routine in het elftal nog
onontbeerlijk maar die jonge
knapen zijn de "hoop voor de toe
komst van LDWS. In elke linie
heb ik een routinier geposteerd.
Ger de Roode in de voorhoede,
daarachter z'n broer Cees en in de
Even makke parkieten als de zesjarige Rikkie zijn volgens
haar man tamelijk dun gezaaid op dit ondermaanse. En
dan praat hij even niet over die twee parkieten in Rot
terdam, die met een pingpongbal dermate goed uit de
voeten kunnen, dat ze op de trainerscursus in Zeist niet
zouden misstaan als docenten balbeheersing en kop-
techniek.
Zo'n groot talent en inzicht als Liefkozing
z'n twee soortgenoten voor
voetbal hebben, zo'n fijne Het woord 'schatteboutje' bij-
neus heeft Rikkie voor taal.
De in een blauw verenpak ge
stoken parkiet aarzelt niet de
olie waarop zijn woorden
schat drijft, voortdurend te
verversen. Maar dan wel met
woorden die in zijn straatje te
pas komen.
voorbeeld kan kennelijk zijn
toets der kritiek niet door
staan. Want hoe vaak de fa
milie Harmsen hem met deze
liefkozing ook over de bol
aait, Rikkie weigert gewoon
weg het na te zeggen.
In het gunstigste geval roept de
parkiet dan nog 'schattepap
pie'. Want enig gevoel voor
coöperatie mag hem niet
worden ontzegd. Dat heeft
wijlen z'n vorige bazin hem
bijgebracht. Een bejaarde
dame die met Rikkie jobsge-
defensie Gé Dubbeldeman. Zij en
uiteraard aanvoerder Wim Visser
dragen het elftal en hebben
LDWS naar het niveau van van
daag getild".
Jan Bekkering vormde voetballers,
die voorheen bepaald niet tot de
rustigste personen binnen de ge
kalkte lijnen konden worden ge
rekend, om tot pilaren, waarom
een keur van jeugdig talent werd
gebouwd. Zijn formule: "als je
problemen signaleert, meteen
aanpakken" heeft duidelijk rijpe
vruchten afgeworpen.
"De sfeer is uitstekend", vervolgt
Bekkering, "ondanks dat LDWS
voor tweedeklassebegrippen met
een gebrekkige accommodatie
heeft te kampen. Vooral in deze
ZOETERWOUDE - Paul van der
Heijden neemt wel een heel bij
zondere plaats in bij Meerburg.
De schotvaardige speler studeert
al vier jaar in Utrecht dierenge-
neeskunde en traint daarom
maar sporadisch (dit seizoen pas
vijf keer) bij zijn club. Om de
conditie toch wat op peil te hou
den, traint hij in de Domstad on
der leiding van ex-Meerburg
trainer Nolen bij vierdeklasser
Midlandia.
Een onbevredigende situatie
noemt hij het zelf. Niettemin zal
Van der Heijden komende zon
dag waarschijnlijk toch een
hoofdrol in "de dorpshappening
van Zoeterwou" vertolken. Want
met zijn acht treffers is hij ook dit
seizoen weer de productiefste
speler van de zondag vierdeklas
ser. Ook zijn tegenstrever bij
SJZ, Theo van Klink, neemt een
aparte plaats bij zijn club in. Met
zijn 32 jaar is hij een opvallende
verschijning in de spits van SJZ.
Maar als het aan hem ligt dan be
tekent dit seizoen het laatste jaar
in het keurkorps van Visser. "Ei
genlijk was ik dat vorig seizoen al
van plan, maar onze trainer, Co de
Visser, heeft me toen overge
haald om er nog een jaartje aan
vast te plakken toen hij zijn con
tract verlengde. Dat heb ik toen
ook gedaan, na dat schitterende
jaar, waarin we kampioen van de
Afdeling werden. Nu wil er toch
echt mee stoppen. Dat moeten
trainen en je onthouden op de za
terdagavond vind ik een te grote
belasting", aldus Van Klink, die
door zijn ploeggenoten ook wel
het opaatje van SJZ wordt ge
noemd.
Meerburg-SJZ wordt dus voor de
blonde spits zijn laatste derby.
Een wedstrijd die de laatste jaren
(sinds *63/'64geen enkele keer in
het voordeel van de bewoners
van sportpark Haasbroek werd
beslist. "Hoe dat komt weet ik
niet", probeert Van Klink een re-
Meerburg is in dat 'soort wed
strijden altijd veel gemotiveerder
en feller. Zelf word ik er ook niet
koud of warm van, maardat komt
misschien door mijn leeftijd".
Paul van der Heijden kijkt bedui
dend meer uit naar de dorpsder-
by. "Want", laat hij weten "ik zie
het nog steeds als een prestige-
strijd. Het is altijd een hele ge
beurtenis. Ik mis de sfeer er nu
wel wat om heen, maar in beide
Theo van Klink:
-laatste seizoen
kampen wordt er de hele week al
overgesproken en wedden
schappen op het resultaat afge
sloten. Voor dit duel isde interes
se geloof ik iets minder dan nor
maal, maar dat komt omdat velen
er vanuit gaan dat de wedstrijd
wordt afgelast"
De Meerburger. die vorig jaar nog
een proefwedstrijd voor Feye-
noord speelde, drie keer in dat oe
fenduel scoorde, maar uiteinde
lijk niet capabel werd geacht,
staat tegen SJZ niet In de spil
opgesteld. "Sinds kort opereer ik
op de rechtervleugel en staat een
A-junior, Ton Weijers, op die po-
sitie. Het bevalt me prir
na op die
nieuwe plek". Het is e<
•n van de
vele verschuivingen in
het team,
want doelman Peter
van der
Heijden vertrok naar
FC Den
Haag en laatste man
Van Mil
werd teruggeplaatst na
iar de re
servers. "Daardoor inca:
dit jaar veel meei «egentreffers".
vult Van der Heijden a<
in, "want
Peter, mijn broer, zorgde voor de
nodige rust en die ontbreekt op
het moment. We spelei
n dit sci-
zoen bijvoorbeeld veel
te Wissek
vallig. Mochten we zond
ag echter
op de top van onze wisselvallig
heid zijn dan verslaan we SJZ.
Daar ben ik van overtuigd".
HERMAN POOS
