Belgische
taaipartij
uit de
regering
Tamelijk vaag hulpaanbod
Carrington aan Pakistan
Waldheim tegen
sancties Iran
Nederlandse parlementaire delegatie ontmoet Arafat
Russen aan
grens Iran
DONDERDAG 17 JANUARI 1980
BUITENLAND
PAGINA 9
Iraniërs
volgen
militaire
opleiding
izen
vlse in Groot-
6.95
Brittannië
LONDEN (AFP) - Leden van de
Iraanse strijdkrachten, onder
wie officieren en leerlingen
van de zeevaartschool, volgen
een opleiding op Britse de
fensie-installaties. Dit heeft
de Britse minister van defen
sie gisteren bevestigd.
Hij gaf voorts toe dat de oplei
ding van Iraanse militairen al
gebeurt vanaf het ontstaan
van de Iraanse crisis. Een
woordvoerder weigerde te
zeggen om hoeveel militairen
het gaat. Hij sprak slechts van
enkele officieren en meren
deels leerlingen van de zee
vaartschool.
Het ministerie liet verder weten
dat alle militaire leveranties
aan Iran waren opgeschort
ofschoon er geen embargo op
de verkoop van wapens is.
In december jl. had de onder
ministervan defensie, Barney
Haygoe, meegedeeld dat Iran
een van de landen was waar
mee Londen een overeen
komst had lopen voor het
opleiden van militair perso
neel.
(Van onze correspondent
Henk Leffelaar)
LONDEN - Het bestuur van de
Britse Labourpartij zal zich dins
dag beraden over de te nemen
stappen tegen een Trotskistische
groep militante jongeren, die zich
ten doel heeft gesteld de partij te
infiltreren en het Labour-beleid
in extreem-linkse richting om te
buigen. Het bestaan van deze
groep, die zich de „militante ten
dens" noemt, werd al in 1977 door
de toenmalige nationale coördi
nator van de Labourpartij, Lord
Underhill, ter discussie gesteld,
maar de Labour-partijraad ge
sloot toen zijn documentatie
naast zich neer te leggen.
Lord Underhill, die inmiddels is af
getreden als coördinator heeft de
kwestie nu opnieuw aan de orde
gesteld nadat teleurgestelde ex-
leden van de „militante tendens"
hem compromitterende docu
menten over de activiteiten van
de beweging toespeelden. In de
afgelopen dagen zijn ook docu
menten in het bezit gekomen van
een aantal Londense dagbladen,
die er uittreksels uit hebben ge
publiceerd.
Daaruit blijkt dat de „militante
tendens" ongeveer 2000 actieve
aanhangers heeft in het Verenigd
Koninkrijk die zich ten doel stel
len sleutelposities te veroveren in
kiesdistricten van de Labourpar
tij, vakbonden, vakbondraden,
en vooral in de organisatie van de
jonge socialisten. Het belangrijk
ste succes dat de beweging haal
de, was in deze groep van jonge
socialisten, waar zij tot het be
stuur zijn doorgedrongen en
waardoor zij nu een eigen verte
genwoordiger hebben in het
hoofdkwartier van de Labour
partij in het Londense Transport
House.
De beweging is met opzet vaag over
zijn leiders, maar het is vrijwel
zeker dat de invloedrijkste van
.hen, de 37-jarige Peter Taaffe is,
afkomstig uit Liverpool en de
hoofdredacteur van het orgaan
van de beweging, de „Militant"
geheten. Taaffe is erin geslaagd
zijn verleden en afkomst ondui
delijk te houden. Het weinige van
hem dat bekend is, is dat hij in het
begin van de jaren '60 aan ver
schillende radicale bladen zijn
medewerking verleende, dat hij
ongeveer gelijktijdig door de
„militante tendens" werd gere-
cruteerd en dat hij sinds 1964
verbonden is aan het blaadje van
die beweging.
Van de doelstellingen van de „mili
tante tendens" is alleen bekend
dat zij streven naar een invloed
rijke groep van lagerhuisleden,
een 35-urige werkweek met be
houd van volledig loon, een mi
nimum inkomen van ongeveer
f 300 woolr pn hpf ongedaan
maken van alle regeringsbezui
nigingen op de sociale uitkerin
gen.
De beweging heeft 63 „werkers" in
volledige dienst die betaald wor
den door een verplicht gestelde
bijdrage van de leden, gebaseerd
op hun loon. Het hoofdkwartier
van de „militante tendens" is ge
vestigd in een oude en vervallen
fabriek op de grens van de wijken
Hackney en Bethnal Green in
Londen, waar echter weinigen
worden toegelaten.
De beweging heeft verder pun-
krock-muziek uitgeroepen als de
stem van het werkende volk en
het officieel goedgekeurd als "an-
ti-establishment". Nationalisa
ties óp grote schaal van particu
liere bedrijven staan ook op het
programma, en tegenstand en
verweer van het establishment
tegen hun beleid, of wat de bewe
ging daaronder dan ook verstaat,
wordt toegejuicht „omdat het de
vastberadenheid van onze kame
raden verhardt"
De infiltratie vindt plaats door het
gebruikmaken van slecht be
zochte vergaderingen van lokale
Labour-groeperingen waar één
stem van de „militante tendens"
al een onevenredig gewicht in de
schaal kan leggen, bijvoorbeeld
bij het kiezen van een nieuw be
stuur. De beweging beweert een
groeiende aanhang te hebben in
Hull en Sussex, onder studenten
en in talrijke vakbonden.
De zich in nevelen hullende Peter
Taaffe zei onlangs, dat het alleen
een kwestie van tijd was voordat
zijn „militante tendens"-groep
kon rekenen op een aantal La-
bour-lagerhuisleden. Hij zei ook
dat het voorstel van de linkse
vleugel van de Labourpartij, on
der leiding van de voormalige
Lord Anthony Benn, om de kies
districten het recht te geven pe
riodiek uit te maken of „hun"
kandidaat in het parlement wel
voldeed aan hun verwachtingen
(d.w.z. „linkse" verwachtingen),
door zijn beweging geïnspireerd
was.
Dit laatste stelt de vraag aan de or
de, in hoeverre ex-minister Benn,
de zegsman van de ultra-linkse
vleugel van Labour, de hand bo
ven het hoofd wenst te houden
van de Trotskistische „militante
tendens"-beweging. Het zou een
verklaring kunnen zijn waarom
eerdere rapporten van Lord Un
derhill over deze groep niet ter
discussie werden gesteld. En ook
van het feit dat er, juist nu de La
bourpartij zich op een dieptepunt
bevindt, blijkbaar teleurgestelde
leden van de „militante tendens"
bereid zijn Trotskistische plan
nen voor de infiltratie van de La
bourpartij door te spelen aan de
pers en aan Lord Underhill.
TEHERAN (AFP)-Van Afghaanse
rebellen in Mahad in het noord
oosten van Iran is gisteren ver
nomen dat zich 20.000 Russische
soldaten bij de grens tussen Af-
gtanistan en Iran bevinden.
Een woordvoerder zei dat Iran
blijkbaar geen doelwit van de
Russen is. Blijkbaar willen die de
vijandige Afghanen samendrin
gen en over de grens jagen.
WENEN (AFP) - Secretaris-gene-
N raai Kurt Waldheim van de Ver
enigde Naties heeft zich uitge-
0 sproken tegen sancties tegen
Iran. In een vraaggesprek met de
Oostenrijkse radio zei hij gisteren
dat een dergelijke maatregel
"ni,et werkt"
Autonomie-
kwestie in
Spanje leidt
tot aftreden
minister
MADRID (UPI) - Minister Manuel
Clavero Arevalo van cultuur is
gisteren afgetreden uit protest
tegen het op de lange baan schui
ven van de overdracht van be
stuurlijke bevoegdheden van
Madrid naar de provincies
Eersts slachtoffer van dat uitstel is
vermoedelijk het arme Andalusië
in zuid-Spanje, waar de bevoking
een sterk regionaal gevoel heeft.
Clavero leidt de Andalusische af
deling van de Democratische
Centrum-Unie, die op nationaal
niveau geleid wordt door premier
Adolfo Suarez.
Met het Vertrek van de minister van
cultuur, die in zijn portefeuille
ook de beleidsterreinen sport en
communicatiemedia had, is de
eerste ministerscrisis een feit
sinds een klein jaar geleden pre
mier Suarez een regering vorm
de. De historicus Ricardo de la
Cierva is inmiddels Clavero op
gevolgd.
Volgens hem is dat het geval met
alle sancties, zoals bijvoorbeeld
die welke destijds tegen Rhode-
sië zijn genomen. Hij zei dat sanc
ties tegen Iran, die slechts gedeel
telijk zullen worden toegepast, de
machthebbers in Teheran er niet
toe zullen brengen dat zij de
Amerikaanse gegijzelden vrijla
ten. Een voortzetting van de on
derhandelingen zag hij als een al
ternatief voor sancties. "Wij zijn
bezig een "pakket" uit te werken
dat enerzijds voorziet in een
commissie van onderzoek en aan
de andere kant de vrijlating van
de gegijzelden", aldus de Oosten
rijkse secrétaris-generaal.
Waldheim bevestigde dat er een
komplot was geweest om hem in
Iran te vermoorden. De betrok
kenen, die kwamen uit kringen
die elk overleg met de VS afwij
zen, hadden ook het plan gehad
de Iraanse minister van buiten
landse zaken, Sadeq Qotbzadeh,
te doden. Volgens Waldheim zit
ten de schuldigen op het
ogenblik gevangen.
Waldheim heeft afgezien van de be
zoeken die hij komend weekein
de zou brengen aan India en lan
den in Azië, zo hebben diploma
tieke kringen in New York giste
ren meegedeeld.
Waldheim wil in New York blijven
om zijn diplomatieke pogingen
voort te zetten ter bevrijding van
de Amerikaanse gegijzelden in
Teheran en in verband met de si
tuatie rond Afghanistan.
In delen van de Verenigde Staten
zijn gisteren brieven bezorgd van
enkele Amerikaanse gegijzelden
in de ambassade van de Verenig
de Staten in Teheran. Het minis
terie van buitenlandse zaken
heeft meegedeeld zeker te zijn
van hun echtheid.
Enkele brieven droegen 19 decem
ber als datum, andere hadden een
later datum. Ze waren in de mees
te gevallen gericht aan familiele
den en in één geval aan een lid
van het congres.
De Britse minister van buitenlandse zaken Lord Carrington (links) ontmoette tijdens zijn bezoek aan Pakistan
een aantal vluchtelingen uit Afghanistan.
ISLAMABAD - Engeland heeft
Pakistan uitbreiding van de be
staande ontwikkelingshulp toe
gezegd. Dat was de boodschap
die de Britse minister van bui
tenlandse zaken Lord Carrington
uit Londen meebracht naar de
Pakistaanse hoofdstad Islama
bad. In welke sectoren uitbrei
ding van die hulp zal plaatsvin
den, is echter nog niet nader ge
specificeerd. Deze vaagheid ka
rakteriseerde ook het verdere be
zoek van Carrington, die vijf lan
den in dit gebied bezoekt naar
aanleiding van de Russische in
vasie van Afghanistan.
Als afsluiting van zijn rondreis door
dit gebied bezocht de Britse mi
nister gisteren ook India, waar hij
in de hoofdstad Nieuw Delhi een
onderhoud had met de nieuwe
premier Indira Gandhi.
In Islamabad noemde Carrington
de Sowjet-actie ronduit een 'be
zetting' en meende, dat de uit
komst van het debat in de Alge
mene Vergadering van de Ver
enigde Naties in New York zeker
niet zal leiden tot terugtrekking
van het Rode Leger uit Afghanis
tan. Wel meende de minister, dat
het voor Moskou een onplezieri
ge ontdekking moet zijn om te
zien dat zoveel niet-gebonden
staten voor de resolutie hebben
gestemd die de Sowjet-invasie
veroordeelt en die terugtrekking
van alle vreemde troepen uit Af
ghanistan eist.
Na een dag van besprekingen met
de Pakistaanse autoriteiten en
met president Zia Ul-Haq, be
zocht Lord Carrington gisteren
de grensplaats Peshawar en en
kele vluchtelingenkampen daar
in de buurt. Hij nam ook een
kijkje bij de Kyber-pas die de
grens vormt tussen Afghanistan
en Pakistan. De Engelsen hebben
hier indertijd een van hun meest
verpletterende nederlagen gele
den uit de Britse militaire ge
schiedenis.
De vaagheid van de Britse uitlatin
gen is waarschijnlijk niet in de
laatste plaats te wijten aan het feit
dat de Pakistaanse gastheren zelf
nog nauwelijks de balans hebben
opgemaakt van de nieuwe situa
tie waarmee zij worden gecon
fronteerd., Islamabad heeft dan
ook nog geen concrete verlang
lijst, hetgeen het doen van aan
biedingen er ook niet gemakke
lijker op maakt.
Later bracht Lord Carrington aan
bezoek aan India, waar hij met
premier Gandhi de kwestie-Af-
ghanistan besprak. Na afloop van
het drie kwartier durende ge
sprek in de Indiase hoofdstad
vertelde mevrouw Gandhi tij
dens een persconferentie dat de
interventie van de Sowjet-Unie
niet gerechtvaardigd kan wor
den. „De inval van de Russische
troepen moet echter worden ge
zien in samenhang met de daar
aan voorafgaande verstoring van
het evenwicht in dit gebied. Er is
sprake van een gevaarlijker wor
dende situatie in deze regio, maar
het is niet zeker dat de invasie van
de Sowjet-Unie de directe oor
zaak daarvan is". Lord Carring
ton heeft na het onderhoud met
mevrouw Gandhi geen enkel
commentaar gegeven.
(Van onze correspondent Jan Gerritsen)
BRUSSEL - De een week oude Belgische politieke crisis kreeg gisteren
een §nelle ontknoping: de Brusselse taalpartij FDF werd uit de regering
gezet. Koning Boudewijn ontsloeg de drie bewindslieden van deze
kleinste partij uit de coalitieregering op verzoek van minister-president
Wilfried Martens. Dit gebeurde nadat de FDF-ministers weigerden ak
koord te gaan met de verklaring die Martens in het parlement zou afleg
gen over de staatshervorming.
De rooms-rode coalitie van Vlaamse en Waalse christen-democraten en
socialisten, die onder leiding van de versterkt uit de strijd gekomen
Martens blijft voortregeren, behoudt een ruime meerderheid in het par
lement. Maar de tweederde-meerderheid, nodig om de Grondwet te
kunnen wijzigen, is de coalitie na het wegvallen van het FDF kwijt. Juist
om deze reden was het Brussels Front Démocratique des Francophones
vorig jaar gevraagd aan de regering deel te nemen.
Al ruim een week heerst er politieke hoogspanning in de Brusselse Wet
straat, het regeringscentrum. De partijtwisten gingen over de federalise
ring van België, het belangrijkste programmapunt dat het kabinet-Mar-
tens wil verwezenlijken. Centrale vraag in de crisi^ was de plaats die
Brussel zou krijgen in de toekomstige staatsstructuur. De FDF wil dat
het Brusselse gewest gelijke bevoegdheden zal krijgen als Vlaanderen
en Wallonië. De Vlaamse partijen zijn hiertegen.
Verbond
De Brusselse taalpolitici probeerden hun doeleinden af te dwingen door
het sluiten van een verbond van solidariteit met de twee andere Fransta
lige regeringspartijen, de christen-democratische PSC en de socialisti
sche PS. Premier Martens en de Vlaamse partijen achten dit akkoord
van de Franstaligen in strijd met het regeringsstandpunt, dat na einde
loos onderhandelen was vastgesteld. Dit geschil was genoeg om het FDF
gisteren uiteindelijk uit het kabinet te manoeuvreren.
De FDF-ministers namen niet zelf ontslag. Ze kunnen hun Brusselse
aanhang nu voorhouden dat ze er door de Vlaamse christen-democraat
Martens uit zijn gegooid. De overblijvende regeringspartijen hulden
zich gisteren in stilzwijgen. Ook premier Martens bleef verre van de
publiciteit. De liberale oppositie in het parlement, die om een verklaring
van Martens had gevraagd, kreeg evenmin enige uitleg en moest dus nog
een dag geduld oefenen.
Het FDF heeft zijn hand overspeeld, was gisteravond de reactie in Brus
selse politieke kringen. De vorming van een voor de Vlamingen onaan
vaardbaar Brussels-Waals front is stuk gelopen, omdat de andere Frans
talige partijen geen ernstige regeringscrisis wilden riskeren. In de hui
dige economische situatie zou de val van het kabinet verstrekkende
gevolgen hebben gehad, o.a. op financieel gebied: zo zou de toch al
zwakke Belgische franc onder zware druk zijn gekomen.
(Van onze correspondent Rienko Wilton)
BEIROET - Een Nederlandse parlemen
taire delegatie, bestaande uit de heren
Ploeg (WD), Bolkestein (WD), Nijhof
(DS'70), Brinkhorst (D'66), en de da
mes Korte (CDA) en Wuttrich (PvdA),
is gisternacht in Beiroet ontvangen
door PLO-chef Jasser Arafat. Vorig
jaar al bezochten delegaties uit de
Tweede en Eerste Kamer de PLO,
maar ditmaal was het de eerste keer dat
een Nederlandse parlementaire dele
gatie Arafat persoonlijk sprak.
Voordat de parlementariërs in Libanon
arriveerden, brachten zij bezoeken aan
Syrië en Jordanië. Gisteren reisden zij
door naar het Nederlandse Unifil-ba-
taljon in Zuid-Libanon. De PLO-chef
bleek zeer op de hoogte van de Neder
landse politieke verhoudingen. Hij
memoreerde aan een door de Tweede
Kamer aangenomen motie van mr.
Brinkhorst, oud-staatssecretaris voor
Europese zaken. Daarin werd de rege
ring uitgenodigd niet langer zgn. feite
lijke contacten met de PLO uit de weg
te gaan. De PLO beschouwt de Neder
landse motie als een stap op de goede
weg, maar de Palestijnen zeggen nog
niets gemerkt te hebben van een begin
van een dialoog met de Nederlandse
regering, waartoe de motie-Brinkhorst
in feite oproept.
De PLO moest het dus weer met parle
mentariërs doen, en zelfs binnen de
Nederlandse delegatie waren de me
ningen nogal verdeeld over de politie
ke wenselijkheid van een ontmoeting
met Arafat. Uitdrukkingen als „ik wil
de hand van die terrorist niet drukken"
zouden vooraf gebezigd zijn. Toch ging
de delegatie in zijn geheel bij Arafat op
bezoek, die gelijk gevat opende met
naar zich zelf te wijzen en te stellen:
„Kijk, hier zit nu die terrorist". Arafat
haalde een klein rood blokje te voor
schijn met een rode indiaan erop: „Wij
Palestijnen zijn niet van plan ooit het
lot van de indianen in Amerika te on
dergaan. Ik kijk elke dag naar dit
beeldje en dan weet ik het weer".
Het Nederlands-Palestijnse gesprek
duurde totaal drie uur, soms klonken
harde woorden uit de kamer, dan weer
schaterlachen. Tussendoor werd ein
deloos thee en koffie geserveerd,
snoepjes en zelfs een taart. Het gesprek
kwam zeer moeilijk op gang als gevolg
van scherpe en provocerende vragen
van de kant van de liberalen Van der
Ploeg en Bolkestein, wier uitgespro
ken pro-Israëlische ideeën in het
hoofdkwartier van Arafat overkwa
men als een verkapte anti-Palestijnse
stellingname.
Een van Arafats adviseurs, dr. Dajani,
trok - als reactie hierop - meteen alle
anti-Nederlandse registers open: „We
weten best dat jullie toch altijd tegen
ons geweest zijn, eigenlijk al 30 jaar. We
begrijpen dat helemaal niet van de Ne
derlanders, die altijd overal in de we
reld in de bres springen voor 'zelfbe
schikkingsrecht' voor alle volkeren, en
als het over de Palestijnen gaat niet
thuis zijn. Jullie remmen sterk binnen
de EG. In september '79 heeft Neder
land weer een Europese uitspraak over
Jeruzalem getorpedeerd. Zodra de
Amerikanen en de Israëli's maar een
kik geven, gaan jullie door de knieën.
Terwijl jullie best een eigen gezicht,
een eigen perspectief hebben en kun
nen uitdragen in je buitenlandse poli
tiek. Maar Nederland is laf en dat is niet
in jullie eigen belang".
Arafat doorbrak de gespannen sfeer met:
„Als we hier zitten voor een verhoor,
dan zal ik antwoorden zoals ik journa
listen antwoord. Ik dacht dat we hier
voor een dialoog waren, voor een ge
sprek". Hierna klaarde de atmosfeer
op. Arafat gaf uitvoerig commentaar
over allerlei aspecten van de Palestijn
se kwestie: over een democratisch se
culier Palestina: „Van wie hebben we
die begrippen democratie en seculari
satie geleerd? Het zijn slogans die we
van jullie hebben overgenomen. Maar
wat we nooit zullen accepteren, is dat
jullie met twee maten - moreel en poli
tiek - meten, een voor de PLO en een
voor de anderen".
Over het vermeend communist zijn van
de Palestijnen: „Mekka en Jeruzalem
zijn de centrale steden voor de Arabie
ren, niet Moskou". Over Israël als
Amerikaans bruggehoofd in het Mid
den-Oosten: „Dat is op den duur nut
teloos, kijk maar naar Iran, je kunt nog
zoveel wapens, machtige legers heb
ben, maar toch zal Israël een Palestijns
thuisland niet lang meer kunnen te
genhouden. De Palestijnen hebben
geen fragmentatiebommen, F-15 en F-
16-jag;ers".
Over Chomeini: „Het is in het kader van
de strijd tussen Amerika en Iran, dat
wij Chomeini aanvaarden, maar dat be
tekent nog niet dat wij alle elementen
van de Iraanse revolutie overnemen".
Arafats politieke adviseur Shafiq Al
Houd vulde aan: „Ik ben voor een se
culiere Palestijnse staat, ik wil niet in
een islamitische staat leven, het gaat er
niet om dat wij Chomeini kopiëren".
Over Camp David: „Zelfs Camp David
ontkracht VN-resolutie 242. Er is geen
zelfbestuur voor ons, maar een soort
lokale regeling, nog lager dan provin
ciaal niveau. Wij noemen het 'self-se-
wing', dat betekent dat je je beter zelf
kunt doortrekken".
Over Sadat: „Sadat heeft al zijn bruggen
achter zich verbrand omdat hij Jeru
zalem vergeten heeft. Dat is een we
zenlijk element, dat is volstrekt onder
schat. Daardoor hebben de Saoedi's
zich aangesloten bij de algemene anti-
Egyptische lijn in de Arabische we
reld". Over de Israëlische houding in
het algemeen: „De Israëli's realiseren
zich niet dat de enige manier voor hen
om in het Midden-Oosten geaccep
teerd te worden, via de Palestijnen
loopt. Maar de Israëlische militaire
junta zal net zo lang doorgaan tot een
nieuw Masada".
Over erkenning door de PLO van Israël
binnen de grenzen van '67: „Dat is mijn
troefkaart. De Israëli's hebben alle an
dere kaarten in handen waarvan ik be
weer dat ze vals zijn. Ik zal geen ant
woord geven op de vraag of ik Israël
erkennen zal, noch ja noch nee, voor
dat ik mijn Palestijnse vlag gehesen
heb op mijn geboortegrond. Dan pas
zal ik mijn laatste kaart spelen".
Brinkhorst - die verreweg het best geïn
formeerd bleek en die door Arafat na
derhand bedankt werd voor zijn PLO-
motie in de Tweede Kamer - stelde dat
je in Nederland best pro-Israël kon zijn
zonder automatisch anti-Palestijns te
zijn. Dit laatste konden de Palestijnen
nauwelijks begrijpen. De Nederlandse
delegatie onderstreepte dat de publie
ke opinie in ons land steeds meer be
grip krijgt voor het idee van Palestijns
zelfbeschikkingsrecht, maar dat de
gemiddelde Nederlander vasthoudt
aan het bestaansrecht van Israël.
Op de tegenwerping van PLO-zijde dat
Nederlands laat ontdekte sympathie
voor de Palestijnen wellicht iets met
Arabische olie te maken zou kunnen
hebben, wezen de parlementariërs op
de principieel-moralistische uitgangs
punten in de Nederlandse publieke
opinie ten aanzien van het buitenland
se beleid.
Arafat legde een verband tussen de Mid
den-Oostencrisis en Afghanistan:
„Jullie streven ernaar de islamitische
wereld te verenigen met het Westen te
gen de Russen in Afghanistan. Dat zal
niet lukken. Je kunt geen identiteit van
belangen krijgen van het Westen en de
islam, zolang Israël Arabisch Oost-Je-
ruzalem bezet houdt. Camp David ne
geert de kwestie-Jeruzalem. Zolang dit
voortduurt, zullen de Saoedi's geen
vrede willen en is mobilisatie door het
Westen van de islamitische wereld te
gen de Russen uitgesloten".
Jasser Arafat besloot de bijeenkomst
met de Nederlanders met een geëmo
tioneerd: „Op ons Palestijnen kan niet
worden afgewenteld wat jullie Euro
peanen de joden hebben aangedaan.
Wij zullen doorgaan. We kunnen niet
meer terug. Geen macht op aarde kan
ons meer tegenhouden. Wij zijn niet
meer bang voor onze vijand. Het aller
belangrijkste is onze vastberadenheid.
Wij hebben allen onze persoonlijke
tragedie, we zijn allemaal vluchteling.
We hebben besloten: een leven door
strijd is beter dan de woestijn in ge
jaagd te worden. Het is beter te sterven
dan als slaven te moeten leven".
Ondanks de van tevoren ingebouwde re
serves bij de Nederlanders voor het
nodige theater-element van Palestijnse
zijde, moesten bijna alle Nederlandse
parlementariërs toegeven bijzonder
onder de indruk gekomen tc zijn van
de mens, politicus en guerrilla-leider
Jasser Arafat. De PLO-leider was
zichtbaar verheugd dat er zich een ech
te dialoog ontwikkeld had en dat het
geheel niet beperkt was gebleven t<>t
het afdraaien van wederzijdse slogans
of bitse vraag-en-antwoord-spelletjes
„Het was een constructief gesprek met
onze Nederlandse vrienden", aldus
Jasser Arafat.
