Verwerking blijft
ouderwets secuur
Hebt u al een slappe girokaart?
U KOMT
OOK
AAN DE
BEURT
GOOI NOG
NIETS WEG
Wf)f%FDAG 16 JANUARI 1980
Bloemschikken is een leuke
heid waar gelukkig steeds meer
mensen zich voor interesseren.
Het is immers veel leuker om iets
moois te maken van dat bosje
bloemen, dan ze zo maar zonder
meer in een vaasje te „poten".
Toch hoor ik velen om me heen
regelmatig verzuchten: „Ik kan
dat niet, ik heb er geen gevoel
voor". Natuurlijk, een beetje ge
voel voor vorm en kleur moet je
wel hebben, maar wie heeft dat
niet. Het probleem schuilt vaak
in de hulpmiddelen die ontbre
ken. Zonder dat kan zelfs de bes
te bloemist geen goed bloemstuk
maken! Met de materialen die hij
gebruikt, kunt ook u een heel
aardig stukje maken.
Steekschuim
Niet voor niets zetten we dit mate
riaal bovenaan het rijtje, het is
misschien wel het belangrijkste
hulpmiddel. Met een flink blok
groen steekschuim in huis kunt u
al heel wat beginnen. Het steek
schuim wordt eerst op maat van
uw vaasje of bakje gesneden en
dan moet het zich goed volzuigen
met water. Daarvoor laat u het
enige tijd ondergedompeld in
water liggen. Zo'n stukje steek
schuim kunt u ook heel eenvou
dig vastzetten op iedere wille
keurige ondergrond. Handig
daarvoor zijn de kunststof prik
kers met vier poten zoals u die op
de foto kunt zien. De prikker zetj u
met wat kneedplastic of speciaal
kleefmateriaal vast op de onder
grond en daarop zet u het steek
schuim vast. In het volgezogen
steekschuim kunt u dan de
bloemen en takken vast prikken.
Heeft u bloemen met slappe ste
len dan kunt u met een stokje of
iets dergelijks op de gewenste
plaats een gaatje voorprikken. Na
gebruik kunt u het steekschuim
weggooien. Het is niet aan te ra
den om het een tweede keer nog
eens te gebruiken, ten eerste om
dat de gaatjes niet meer dicht
trekken en ten tweede omdat het
voor de tweede keer moeilijk wa
ter opneemt. Vergeet bij gebruik
echter niet om een randje open te
laten voor het bijgieten van het
water, dat moet wel regelmatig
gebeuren.
Kippegaas
Erg goedkoop en meerdere malen
te gebruiken is gewoon kippe
gaas. Vooral als u in een mooie
vaas een flink boeket bloemen
wilt opmaken is gaas ideaal als
insteekmateriaal. Door van het
kippegaas een „luchtige" prop in
de vaas te frommelen kunt u op
diverse hoogten houvast vinden
voor uw bloemen. Als u het
op enkele plaatsen om de rand
van de bak of vaas klemt blijft het
goed op z'n plaats zitten.
Prikkers
Vrij algemeen bekend zijn wel de
bloemprikkers van lood met al
lemaal koperen pennetjes erin.
Ze zijn er in verschillende maten
en afmetingen en erg geschikt om
bloemen op te maken in een on
diepe bak, een wijde vaas of op
een platte schaal. U kunt de prik
ker met klei of een speciale kleef
stof van de bloemist vastzetten.
Als u bloemen met erg dunne
steeltjes in een prikker wilt zet
ten, is het mogelijk dat deze niet
voldoende houvast kunnen vin
den. U kunt dat probleem oplos
sen door eerst wat coniferen-
groen of iets anders op de prikker
aan te brengen.
Stopgroen
Een handigheidje dat oma ook al
toepaste: de vaas luchtig opvul
len met groene takjes van bij
voorbeeld coniferen, liguster e.d.
Helaas kunnen vooral veel zo
merbloemen slecht tegen zo'n
vulling, omdat het water door dat
groen snel troebel wordt. U kunt
dat enigszins verhelpen door
Chrysal te gebruiken.
gaas Draad
Gereedschap
In de eerste plaats heeft u een
scherp mesje nodig, en daarnaast
een eveneens scherpe snoei-
schaar voor het knippen van tak
ken e.d. Zorg er echter voor dat
het gereedschap goed scherp is,
dan maakt u een gave snij wond
en blijven de vaatbundels, waar
mee de bloem vocht opneemt, in
tact. Eventueel heeft u nog een
nijptang of een combinatiegang
nodig voor het buigen en knip
pen van het draad.
Om slappe bloemstengels te ver
stevigen en om een bloem of een
blad een andere stand te geven,
gebruiken we zgn. bloemen-
draad. Dat is groen gelakt ijzer-
draad, dat in verschillende dikten
in de handel is.
Vazen
Ten slotte is de vaas of het bakje
uitermate belangrijk. Zorg er
voor dat u een voorraadje in de
kast hebt staan in zoveel mogelijk
gangbare maten en modellen. In
de meeste gevallen geldt hoe
eenvoudiger van model en kleur,
hoe mooier de bloemen tot uiting
komen. Maak wel altijd na ge
bruik uw vazen en bakje schoon
door ze een nacht weg te zetten
gevuld met een chlooroplossing.
Goed omspoelen, laten drogen en
dan de kast in.
Bij materialen
Kijk maar eens bij de bloemist
rond, u zult zien dat in praktisch
elk boeket of bloemstuk zgn.
bijmaterialen gebruikt zijn. Dat
kunnen allerlei soorten blad zijn,
mooi gevormde takies. bessen,
vruchten enz. In veel gevallen zal
Op de foto ziet u enkele belangrijke hulpmaterialen voor het bloemschikkenzoals steekschuimdat in blokvorm en
in rondjes verkrijgbaar iskippegaas,kunststof prikker voor steekschuim ,kneedpastaeen bloemprikker van lood
en enkele eenvoudige vaasjes.
een verantwoorde keuze van het
materiaal nodig zijn om uw
schikking af te maken. Wanneer
u een tuin heeft, zult u daar al veel
in kunnen vinden. Maar ook bij
de bloemist is genoeg te krijgen.
Denk eens aan uw kamerplanten,
die kunnen vaak ook best een
bloem of blad missen.
Zorg dat u altijd wat van bovenge
noemde materialen en hulpmid
delen in huis hebt, zodat u ook
inderdaad professioneel aan de
slag kunt gaan als het moet. U
voorkomt dan nieuwe teleur
stellende ervaringen. En als het
wat beter gaat, krijgt u er steeds
meer plezier in.
Van de 4 miljoen rekeninghouders die de Postgiro heeft,
werken er op dit moment ongeveer 75.000 met andere
overschrijvingspaperassen en giro-enveloppen dan de
rest. Zij hebben de nieuwe „slappe formulieren" waarvan
enige tijd geleden werd aangekondigd dat ze de bekende
boekjes met blauwe kaarten gaan vervangen. In twee jaar
tijd zullen alle giro-klanten moeten overstappen op de
nieuwe paperassen. De omschakeling verloopt op dit
moment echter nog erg traag, doordat er nog geen snelle
drukmachines zijn voor de „slappe formulieren", waar
immers uw naam, adres en nummer op moeten staan.
Zodra rekeninghouders aan de
beurt zijn voor verandering, wor
den ze door de Girodienst ruim
schoots met voorlichtende fol
ders bestrooid. Er staan dingen in
als: „dit niet invullen", „denk er
om, hier niets beschrijven" en
„pas op, vooral niet vouwen".
Dat maakt je onwillekeurig een
beetje wantrouwend. Wat moetje
straks allemaal gaan zitten doen
om de computers van de Giro van
dienst te zijn? En komt het alle
maal wel goed met je geld, als die
nieuwe formulieren zo voorzich
tig en precies moeten worden be
handeld? Of sta je voortaan
weerloos tegenover de kuren van
weer een nieuwe moderne vin
ding?
We hebben ons in de afgelopen we
ken verdiept in deze twee punten.
In de Girokantoren Den Haag en
Arnhem bekeken wij de dagelijk
se verwerking en als willekeurige
rekeninghouders werkten wij
zelf thuis met de nieuwe formu
lieren.
Onze conclusie: de formulieren
zien er anders uit, maar ze werken
net zo gemakkelijk als de boekjes
met kaarten. De controle op de
Girokantoren is zo safe, dat het
bijna ongelooflijk is. Ondanks
alle computers en elektronische
leesmachines gaan de papieren
ook nog altijd door vele r
handen.
Dag mooie map
Om mee te beginnen, de
formulieren. Ze zijn dun als pa
pier en er zitten geen ponsgaatjes
meer in. Ze zijn aanmerkelijk
groter dan de nu nog normale gi
rokaarten. Net als de kaarten zit
ten ze in boekjes van 50 stuks.
Een boekje met kaarten meet 19
bij 8 centimeter. Daarom moetje
er grotere enveloppen voor ge
bruiken, want opvouwen mag
niet. Die enveloppen krijg je de
eerst keer vanzei f toegestuurden
verder kun je ze gewoon gratis op
de postkantoren halen.
Het grotere boekje maakt wel datje
binnenkort je fraaie giro-map kan
weggooien, die je ooit hebt ge
kocht of cadeau gekregen. Want
in die handige mappen met ring
band en vakjes, waarmee je zo
netjes „thuisbankier" kunt spe
len, past het nieuwe boekje met
geen mogelijkheid.
De giropost is
kan snel n«
Daar wordt
zocht.
Niet met ee:
Over het invullen van de „slappe
formulieren" valt weinig voor te
lichten. Dat gaat vanzelf. Het eni
ge verschil met de kaarten is, dat
je eventuele mededelingen bo
venaan zet, en ook je handteke
ning, in plaats van onderaan.
Wat doen ze er mee?
Wat doet het girokantoor met die
formulieren? Stort men ze daar
met zakken vol ongezien in een
machine, en moeten we maar zien
wat er van komt? Het formulier is
immers gemaakt om door een
elektronisch oog afleesbaar te
zijn, buiten de mens om.
Het is haast niet te geloven hoeveel
uiterst zorgvuldig handwerk er
nog gebeurt bij een administra
tiesysteem dat tevens zulke mo
derne apparatuur in huis heeft.
Het is een bedrijf van totale uiter
sten, van volautomaten en tege
lijk ouderwets handwerk.
Ziet u die streepjes
Uw enveloppe waarin u uw giro
kaarten - en straks de „slappe
formulieren" - op de post doet,
daar begint het mee. Op het post
kantoor worden die giro-enve
loppen automatisch uit de rest
gesorteerd. Laat maar eens lam
plicht langs de voorkant van uw
giro-enveloppen schijnen. Dan
ziet u het daar zitten twee doffe
strepen op gedrukt. Op die stre
pen reageert de sorteermachine
van de post. Er zijn ook nog ver
schillen in de strepen van Arn
hem, Den Haag en Amster
dam.
dus meteen uit en
de girokantoren,
in de nacht uitge-
en om bijvoorbeeld op hun eigen
rekening te storten of een beta
ling te doen. Niet alleen arme
domme mensjes doen dat; er zit
ten ook wel eens tienduizenden
guldens tegelijk in een envelop
pe.
Ook op een andere manier kan dat
geld er soms in gekomen zijn. Bij
de Giro zeggen ze: „Onze enve
loppen zijn gratis, en Nederlan
ders gebruiken dingen die gratis
zijn erg graag overal voor. Ze
stoppen er bijvoorbeeld hun
huishoudgeld in, of spaargeld,
iemand anders in huis heeft dan
een giro-enveloppe nodig, kijkt
niet, stopt zijn kaart erin, en daar
gaat het geld naar het Girokan
toor.
Een geluk: zodra het daar is gevon
den, wordt zo mogelijk genoteerd
bij welke kaarten het zat, dan
heeft een onvoorzichtige nog een
goede kans om het op navraag te
rug te krijgen.
Maar zijn we wel leeg?
Die enveloppen, stel dat daar kaar
ten in over het hoofd worden ge
zien? Vooral met die nieuwe
dunne formulieren lijkt dat niet
zo onmogelijk. En alleen al bij het
kantoor Arnhem (het grootste)
moeten per nacht de volgende gi
gantische aantallen kaarten uit
enveloppen worden gepakt
260.000 overschrijvingen. 270.000
incassokaarten (acceptgiro's) en
500.000 betaalkaarten. Daar moet
toch zo af en toe wel een fout bij
worden gemaakt?
Om die fouten öp te vangen worden
de leeggemaakte enveloppen niet
Een hele afdeling codeersters zit
Lucassen, die niet bestaat...
weggegooid, maar alle
maal eerst nog eens doorgelicht.
Ze worden stuk voor stuk voor
een lichtoog langs geleid, dat
waarschuwt als er wat in is blij
ven zitten. Ook dan komt er nog
wel eens geld tevoorschijn, dat
tegen de kant van de enveloppe
aan zat.
Nog meer gaatjes erin
Na het uit de enveloppen halen en
het sorteren moeten de oude gi
rokaarten worden ingeponst. De
gaatjes die er bij u thuis al in zit
ten, zijn codes voor uw naam en
gironummer. In ponskamèrs
worden de kaarten door machi
nes geleid waaraan behendig
meisjes zitten, die in hoog tempo
op een toetsenbord het geldbe
drag aanslaan dat u hebt inge
vuld, en het gironummer waar
uw overschrijving naar toe moet.
Dat worden ook weer gaatjes in
de kaart.
Het postwerk wordt niet alleen ge
daan op de grote girokantoren
zelf, maar ook op aparte codeer
kantoren, die de Giro heeft in Til
burg, Gouda, Breda, Zwolle,
Nijmegen en Roermond. Daar
worden de kaarten per eigen
transport gebracht en gehaald
vanuit Den Haag en Arnhem.
De gaatjes zijn het middel om de
kaarten verder te kunnen uitzoe
ken. Dat moet nogal wat keren
gebeuren. Eerst op uw naam, om
het bij u af te schrijven, dan weer
op naam van degeen die het geld
slimme machine,
maar gewoon met de hand. Tot
dusver is er voor dat werk niets
bruikbaars uitgevonden. De
nieuwe formulieren veranderen
daar niets aan. Alle binnengeko
men enveloppen worden met een
snijapparaat geopend, en dan
worden ze stuk voor stuk aan
lange tafels leeggehaald door gi
rowerksters en -werkers.
Ook geld zit er in
Wat er in zit gaat op stapeltjes: sta
peltjes overschrijvingen, stapel
tjes incassokaarten, stapeltjes be
taalkaarten, stapeltjes brieven-
aan-de-girodienst, stapeltjes be
talingen voor de Duitse Lotto,
enzovoorts.
Soms ook een stapeltje bankbiljet
ten, want er zijn tot vandaag de
dag nog altijd mensen die in blind
vertrouwen geld plus een stor-
tingskaart in de brievenbus gooi
U kunt zelf wel ongeveer na
gaan of u spoedig aan de
beurt komt of niet voor de
nieuwe girokaarten. Het gi
rokantoor Den haag is er he
lemaal vooraan mee begon
nen, bij gironummer 1. En
Arnhem is ook gestart bij
zijn laagste nummer, dat is
700.000. Het gaat nu nog
langzaam, maar in de loop
van volgend jaar wil men in
totaal 200.000 nummers per
maand gaan omschakelen.
Eind 1981 denkt het kantoor
Den Haag al zijn rekening
houders te hebben afgewerkt
en eind 1982 zal Arnhem
(waar veel meer rekeningen
zitten) er mee klaar zijn.
Half '82 start het slap maken
van de betaalkaarten, eind
'83 de cheques en kasche
ques, en eind '84 stortings- en
acceptgirokaarten.
De leesmachine die 2000 kaarten per minuut kan verwerken
van u krijgt, en dan nog weer eens
zo dót die iemand behalve het
geld uiteindelijk ook nog uw
kaart in de enveloppe bij zijn af
rekening krijgt.
Zo moeten dus in Arnhem diezelf
de 260.000 girokaarten die gister
avond zijn binnengekomen van
rekeninghouders, morgen weer
de deur uit naar heel andere re
keninghouders.
Afgedankt systeem
Het verschrikkelijke sorteerwerk
dat daar voor nodig is - met tus
sendoor uiteraard de boekingen
in de computer, die voor de af- en
bijschrijvingen op de dagreke
ningen moeten zorgen - gebeurt
momenteel met stokoude ma
chines die nergens op de wereld
meer werden gemaakt. Het sorte
ren op gaatjes - volgens een soort
muziekdoos-systeem - is een
goed systeem, maar uit de tijd.
Achterhaald door veel snellere
elektronische bedenksels. De
machines die de Girodienst mo
menteel heeft staan, zijn soms al
eens afgedankt in Zuid-Amerika
en al enige keren gereviseerd om
de zaak aan de gang te houden.
De ponsmachines zijn al even
zeer antiek.
Dit oude systeem houdt het nog
best eventjes uit. De Giro is een
grote klant van de elektronica-
fabrieken, en die zorgen dus wel
dat de boel draaiende blijft. Maar
met een paar jaar moet alles zon
der gaatjes gebeuren. Daar zijn
dus de nieuwe „slappe formulie
ren" voor. Op de plaatsen waar u
niet in mag schrijven worden de
codes getikt die anders met
gaatjes gebeuren. Die formulie
ren worden gesorteerd in een
leesmachine, waar er 2000 per
minuut doorheen razen. Tegelijk
kan er computerband in worden
gemaakt.
Maar ook bij dit supersnelle sys
teem is er weer handwerk. Met de
hand wordt gecontroleerd of de
overboekingen kloppen, en of de
goede formulieren bij de goede
dagafschriften zitten. Hoeveel
werk zo'n dagelijkse papierberg
met zich meebrengt, blijkt ook
uit de personeelssterkte van het
grote kantoor Arnhem: 3800
mensen zijn er bezig.
Die meneer Lucassen
Nog een laatste voorbeeld van de
grondige aanpak van het werk
met de nieuwe giro formulieren:
twee jaar lang had het kantoor
Arnhem er al mee op proef ge
werkt voordat de eerste reke
ninghouders ze kregen. Dankzij
die proefperiode is codeerappa-
ratuur, die niet helemaal voldeed,
verder nooit aangeschaft.
En nog is er een afdeling codetypis
tes elke dag bezig met het intik
ken van af- en bijschrijvingen op
de rekening van een zekere me
neer Lucassen te Loowoude. Een
niet-bestaande rekeninghouder
met gironummer 9234567, waar
op voortdurend duizenden en
duizenden boekingen omgaan.
Niet alleen maar om de codeer
sters te oefenen, maar vooral ook
om de apparatuur te testen en
zonodig te verbeteren.
Zodat er in de praktijk nauwelijks
meer iets mis kan gaan met de
.slappe" girokaarten.
Ook als u bent overgegaan op
de nieuwe slappe girokaar
ten, kunt u uw oude boekje
met dikke kaarten nog nodig
hebben. Dat kan zijn om een
cheque uit te schrijven. Of
om een betaling naar het
buitenland te doen (de lotto,
of de huur voor een vakan
tiehuisje). Die dingen kun
nen voorlopig nog niet met
de slappe girokaarten. Wel
mag u voor alles voortaan de
grote enveloppen gebrui
ken
