meubel voordeel dag ^l
Storm: Vahstals wil is
wet bij Amersfoort
oudejaars 3,^9
„We maken kans op medailles bij
ZATERDAG 29 DECEMBER 1979
SPQRT
PAGINA H
LEIDEN - Het levenspad van Peter
Werner vertoont zéér grillige te
genstellingen. De 39-jarige Duit
ser. over enkele weken zal hij tot
Nederlander genaturaliseerd
zijn, was in 1964 als worstelaar
deelnemer aan de Olympische
Spelen van Tokio. Daarnaast
werd Werner in totaal acht keer
worstelkampioen van de Bonds
republiek en vocht hij ich één
maal naar het vice-wereldkam-
pioenschap.
Straks, in de zomer van 1980, zal de
in Noordwijk woonachtige bijna-
Nederlander voor de tweede
maal de Olympische Spelen aan
de lijve meemaken. Niet in Mos
kou maar in Arnhem, bij de zoge
naamde Paralympics. Door een
tot vandaag nog onbekende oor
zaak is Peter Werner voor de rest
van zijn leven gedoemd alle han
delingen vanuit een rolstoel te
verrichten. Een trieste realiteit,
maar wie denkt dat hij daardoor
onder sjagrijn gebukt gaat, komt
bedrogen uit.
De invaliditeit heeft wél diepe spo
ren achtergelaten, maar vol vuur
en vrolijkheid heeft de Noord-
wijker zich op zijn nieuwe sport
liefde gestort: het rolstoelscher
men. Zoals ook Frans Verhoef,
Frans Niekerk, Hans Duindam
en Marga Diazoni het schermen
als een pasgeboren kind koeste
ren. Allen zijn lid van de invali
den-sportvereniging De Sleutels
Theo van Leeuwen: grote
en hebben een paar weken gele
den een invitatie ontvangen van
de NIS (de invalidensportbond)
hun scherm talenten te etaleren
bij de Paralympics.
Het verhaal begint in November
1978. Theo van Leeuwen, hij kan
worden beschouwd als de grote
animator, peilt onder de rolstoel-
basketballers van De Sleutels de
mogelijkheden om gegadigden te
krijgen voor de schei msport. "Ik
zag een wedstrijdje rolstoelbas
ketbal in sporthal Broekplein",
begint Van Leeuwen, opper
wachtmeester bij de Marechaus
see. "Ik dacht bij mezelf: ik moet
een paar van die j*öngens anime
ren voor het schermen"
Een sport die de 40-jarige Leide-
naar na aan het hart ligt. Al ja
renlang zijn hij en z'n vrouw be
langrijke schakels in de Leidse
schermvereniging AEW. In Frans
Verhoef en Peter Werner vond
Theo van Leeuwen de personen
die gehoor gaven aan de oproep.
Samen met begeleiders Wim
Schreurs en later Piet van Vliet
werd het duo door Van Leeuwen
wegwijs gemaakt in de scherm-
sport, hoewel de beschikbare oe
fenruimte in het politiebureau
aan de Zonneveldstraat bepaald
niet voor training met invaliden
geschikt was. "Het politiebureau
is niet aan de rolstoel aangepast",
vervolgt Theo van Leeuwen. "De
jongens moesten elke keer uit
hun stoel worden getild. Dat was
bijna geen doen"
Doorzettingsvermogen en fanatis
me hielden de groep bijeen. De
beloning daarvoor werd al snel
geincasseerd. Via een relatie
kreeg Van Leeuwen met zijn pu
pillen een ruimte toegewezen in
clubhuis Morschwijck in het
Leidse Morskwartier. Geheel
kosteloos, terwijl de accommo
datie volledig was aangepast voor
het gebruik van invaliden. "We
zitten daar op 'flu' drukt Van
Leeuwen dan ook opgewekt uit.
"Daar konden we gaan werken
aan het ideaal dat ik voor de jon
gens voor ogen had: Arnhem"
Al gauw kwamen door het geven
van demonstratiewedstrijden
Alphenaar Hans Duindam en
Warmonder Frans Niekerk de
schermgelederen versterken. De
voor de deur staande wereld
kampioenschappen in het Engel
se Stoke Mandeville waren een
uitstekende graadmeter voor
Van Leeuwen om de talenten van
zijn meest getrainde tweetal Ver-
hoef/Werner te toetsen. Door
pechvolle omstandigheden
moest de schermtrainer zijn keus
bepalen op Hans Duindam, die
op dat moment pas twee maan
den in training was. "Frans Ver
hoef was geblesseerd. Peter Wer
ner was Duitser en mocht daar
door, dachten we, niet meedoen.
Later bleek dat we Werner wél
hadden mogen afvaardigen. In
elk geval stond ik voor een moei
lijke keus. De kans dat Hans ge
desillusioneerd uit Engeland zou
Peter Werner (l) en Frans Verhoef in actie tijdens een demonstraliewedstrijd. Beiden proberen straks in Arnhem een goed figuur te slaan
terugkomen was erg groot. Ach
teraf ben ik blij dat hij er geweest
is. Hij heeft belangrijke informa
tie meegenomen en heeft eervolle
nederlagen geleden" (Duindam
eindigde als zevende van totaal
negen deelnemers). Peter Werner
maakte de trip naar het Verenigd
Koninkrijk wél als toeschouwer
mee. En passant bewees hij on
danks zijn handicap nog over
bewonderenswaardige krachten
te beschikken. Buiten mededin
ging vestigde hij wereldrecords
op de onderdelen kogelstoten en
gewichtheffen. Niet minder dan
160 kilo tilde Werner boven z'n
rolstoel uit.
'In augustus van dit jaar zijn we
toen verder gegaan met het geven
van demonstraties", meldt Van
Leeuwen. "Voornamelijk om
meer leden te krijgen. Dat lever
de de komst van Marga Diazoni
op. Een unieke vrouw. Op het
moment dat ze bij ons kwam had
ze kromme armen, dacht ze dat ze
nooit zou slagen. Nou, door het
schermen zijn haar armen hele
maal rechtgetrokken. Met name
door veel thuistraining heeft
Marga zich ontzettend opgewerkt
en is daardoor in het bezit geko
men van een invitatie voor de
Spelen in Arnhem".
Om zijn leerlingen daarvoor ge
traind en ervaren aan de start te
krijgen probeert Van Leeuwen
hen zoveel als mogelijk in te
schrijven voor toernooien. Geen
gemakkelijke opgave temeer
daar de evenementen voor 'ge
zonde' schermers al niet voor het
oprapen liggen, laat staan die
voor invaliden, die in heel Ne
derland met z'n achten zijn verte
genwoordigd. Theo van Leeuwen
had echter een oplossing voor dat
probleem. Hij schreef zijn ploeg
schermers medio november
doodgewoon in vooreen validen-
toernooi. Dat stichtte nogal wat
verwarring in het schermerswe
reldje. want nu moesten zij, even
als de volgelingen van Theo van
Leeuwen ook in rolstoel plaats
nemen om elkaar gelijkwaardig
te bekampen. "Voor diverse
deelnemers was dat aanleiding
om zich uit het toernooi terug te
trekken herinnert Van Leeu
wen zich. "Maar de dertig die
overbleven vonden het een pret
tige ervaring en hadden het nog
moeilijk genoeg".
'Ineen rolstoel kun je namelijk niet
ontwijken", verklaart Frans Ver
hoef, die op één treffer na de fi
nalepoule miste. "Ik noem het al
tijd maar vluchten. Omdat je zit
komt het puur op de techniek
aan". Veel valide schermers on
dervonden de kracht van de le
den van De Sleutels en werden al
in de eerste ronde gewipt. Een
maal verder in de strijd stuitten
zij echter op onverslaanbaar ver
zet omdat de tegenstanders zich
toen wat beter had voorbereid en
derhalve de équipe van Van
Leeuwen uit het toernooi werkte.
Met een ervaring rijker, dat wel.
"Aanvallend zijn ze uitstekend",
vult assistent-trainer Piet van
Vliet aan. "Ze hakken er gelijk op
in Dat heeft somseen verrassend
effect. Verdedigend is het alle
maal wat minder. Ei zijn nog veel
trainingen voor nodig om dat bij
te schaven. Maar ze leren snel,
veel sneller dan een valide"
Tijdens die trainingen fungeert
Theo van Leeuwen als keiharde
leermeester. "Ik ben keihard
voor de jongens. De tud moet zo
doelmatig mogelijk worden be
steed. Ik zeg altijd: ouwehoeren
doe je maar in je eigen tijd. Ze
moeten zo goed beslagen moge
lijk op het ij s komen, ik wil ze eer
maximum aan bagage meegeven.
Ze hoeven echt niet per se te win
nen want ik vind deelnemen al
tijd nog belangrijker dan winnen,
maar kansen op een medaille zyn
zeker wel aanwezig".
Aan de deelneming aan de Para
lympics kleeft een flinke finan
ciële uitgave. Weliswaar doet de
televisieactie Telebingo een ste
vige duit in het zakje, geheel kos
tendekkend zijn de Spelen niet.
Daarbij hebben de Leidse
schermers nogal wat kritiek op
de werkwijze van Telebingo
"Die leus: 'Spelen en laten spe
len' is toch denigrerend voor de
gehandicapten", oordeelt Frans
Verhoef. "Vry vertaald betekent
het: jongens, hier heb je een zak
knikkers en ga er maar mee in de
hoek spelen. Maar hoe meer geld
er binnen komt, hoe beter het is.
Ik wil daarvoor best even zielig
doen. van geld ben ik namelyk
niet iet
Niettemin zijn Van Leeuwen en
zijn schermers afhankelijk van
giften van derden. De broer van
Theo van Leeuwen en welwillen
de ouders financierden al de
noodzakelijk vlonders waarop de
rolstoelen worden vastgezet
(Wim Schreurs maakte daarvoor
het ontwerp en timmerde het ma
teriaal zelf in elkaar) en de kle
ding. Af en toe schuift de pen
ningmeester van De Sleutels wat
af maar die bedragen zijn lang
niet toereikend. "We kunnen niet
telkens een beroep doen op de
verenigingskas", oordeelt Van
Leeuwen, die tussen de bedrijven
door ook nog op scholen het
schermen onderwijst. "Alles wat
we moeten kopen is maatwerk en
kan vrijwel niet door een ander
worden gebruikt. Straks voor de
Spelen moeten wc goede wapens
hebben. Die kosten zo n 75 gul
den per stuk en een ieder moet in
het bezit zijn van drie exempla
ren plus nog wat extra materiaal
zoals been beschermers. Tel uitje
winst. Maar we komen er wel. In
Arnhem zullen we een goed fi
guur slaan. Daar krijgen we een
hoop goodwill voor terug en dat
is erg belangrijk. Want de gehan
dicaptensport moet meer van de
grond. In de regio-Leiden wonen
in totaal zo n 13.000 minder-vali-
den maar slechts 50 daarvan zijn
lid van De Sleutels. Een belache
lijk laag aantal. Die mensen wil
len misschien wel maar hebben
net dat stootje in de rug nodig om
te gaan sporten"
ROB ONDERWATER
In dit tweede deel over de bestuurscrisis bij de eerste
divisievereniging SC Amersfoort komt Cees Storm
aan het woord. Hij is één van de vier bestuursleden
van SC Amersfoort, die door trainer Hans Alleman,
een deel van de spelers, geldschieter Hans Vahstal
en de supportersvereniging van de eerste-divi-
sieclub uit de Keistad al maandenlang hevig wordt
bekritiseerd.
Storm komt als enige in dit interview aan het woord,
hoewel het de bedoeling was dat behalve hij ook de
verguisde bestuurders Van der Brink, Buursma en
Stapel geciteerd zouden worden. Het drietal zegde
echter op het laatste moment af.
Ook Vahstal blijkt niet te willen ingaan op de rellerige
sfeer, die SC Amersfoort op het ogenblik kenmerkt
en de zaken die Storm hem aanwrijft.
MAARNL De orkaan van kritiek,
die over zijn persoon binnen de
tijdspanne van twaalf maanden is
uitgespuwd, heeft van Oees Storm
nog geen man gemaakt die leeft op
de toppen van zijn zenuwen. Uiter
lijk heeft al die laster hem onbe
wogen gelaten, zijn ziel is vereelt,
zo zegt hij, „omdat ik te
strijdvaardig ben om het bijltje
erbij neer te gooien".
Hij is niet het type, dat zo gauw
staat te beven als een rietje. „Ik ver
zet me nu eenmaal tegen het doen
en laten van Hans Vahstal en blijf
pal staan achter mijn eigen visie. Ik
ben een man van overleg, geen so
list. Vahstal daarentegen is een dic
tatoriaal mannetje en door zulke
mensen laat ik me niet wegja
gen".
Cees Storm predikt het met een
ernstig gezicht, maar even zo vro
lijk klinkt dan het holle lachje en
verraden de kraaiepootjes een on
bezorgdheid die opmerkelijk is bij
een man die op Birkhoven blijk
baar zoveel weerstanden oproept.
Uiterlijke schijn? Misschien, want
wanneer zijn echtgenote weer eens
belaagd wordt door telefoontjes
van hysterisch allooi, er opnieuw
een schrijven de brievenbus
inglijdt waarin Vahstal via diens
raadsman mr. F. H. I. Luijckx
dreigt met het aanspannen van een
kort geding, wordt het hem alle
maal toch wel eens zwaar te moe
de.
De man, die in december van het
vorig jaar - op voorspraak van Vah
stal notabene - het stichtingsbe
stuur werd binnengeloodst als uit
drager naar buiten (public-rela
tions), steekt van wal. Cees Storm:
„Vahstal is hier destijds als een
Heiland ontvangen. Niet eens zo
onbegrijpelijk, want iemand die
twee ton in SC Amersfoort stak,
kon de club best gebruiken. Hij is
jong, voortvarend en geslaagd in
het zakenleven. Maar vanaf het
ogenblik dat hij op een bestuurs-
stoel zat, trok hij prompt alle macht
naar zich toe. Van overleg was geen
sprake meer en iedereen moest zich
maar onderwerpen aan zijn
woord"
Ten grondslag daaraan ligt een
concept-overeenkomst, die tijdens
de bestuursvergadering van 12 ja
nuari ter tafel kwam. Een overeen
komst, die Hans Vahstal als geld
schieter bijkans alle macht toe
schoof, die hij zich maar wensen
kon. Cees Storm: „Een immoreel
contract, zo zou later ook mijn ad
vocaat zeggen. In feite onaan
vaardbaar. maar omdat de toenma
lige voorzitter Gilles Kruysveldt en
Eric Vilé met een alternatieve over
eenkomst zouden komen, heeft de
vergadering er in toegestemd dat
tot die tijd, met een maximum van
vier weken, Vahstals contract bin
dend zou zijn. Omdat door allerlei
omstandigheden Kruysveldt en
Vilé nooit tot een alternatief con
tract zijn gekomen, denkt Vahstal
tot op de dag van vandaag dat zijn
verbintenis nog rechtsgeldig is.
Onzin natuurlijk, zelfs de notulen
van die vergadering zijn nooit
goedgekeurd. En dat is noodzake
lijk, wanneer je van een rechtsgel
dig contract praat".
„Maar goed, Vahstal voelde zich de
baas en handelde vanuit die Fictie.
Het financiële beleid was binnen de
kortst mogelijke tijd verwrongen.
Hij kocht negen spelers aan, zonder
dat het bestuurslid dat over techni
sche zaken gaat. Stapel, daar op
enigerlei wijze bij werd betrokken.
Bovendien schopte Vahstal - naar
ik aanneem in overleg met Hans
Alleman - veertien voetballers het
sportpark uit. Naar mijn mening is
er, op Van der Merkt en Hulshoff
na, meer kwaliteit de deur uitge
gaan dan erin kwam. Lukraak wer
den er spelers aangetrokken, die
zelfs nog nooit zijn gescout. Weetje
bijvoorbeeld hoe Jos Brink hier is
gekomen? Johan Vlietstra belde
Veendam op en vroeg: hebben jul
lie nog een speler over? En ja hoor,
Brink werd gestuurd. Ik wil niets
over de persoon Jos Brink zeggen,
begrijp me goed, maar een kind
snapt dat dit geen gerichte aankoop
Omdat Vahstal BV de transfersom
van elke nieuw aangetrokken spe
ler voor haar rekening nam, om
stond de vreemde situatie dat SC
Amersfoort salarissen betaalt aan
voetballers die geen eigendom van
de club maar van Hans Vahstal zijn.
„Buiten het feit dat het voor Amers-
foort-begrippen nogal pittige sala
rissen betreft", vervolgt Storm, is
het kwalijke van zo n beleid, dat
Vahstal aldus een stok achter de
deur had waarmee hij heel hard kon
slaan. Hij kon dictator spelen, om
dat hij bij de minste of geringste
tegenspraak dreigde met verkoop
van een van zijn spelers. We werden
met de rug tegen de muur gezet, het
pistool op de borst. Vahstal vergeet
dat er in de voetballerij andere re
gels bestaan dan in het zakenleven.
Hij is een solist in zijn bedrijf en wil
datook bij Amersfoort zijn. Zi jn wil
is wet, zo niet: dan heeft hij een
chantagemiddel achter de hand. En
ja: ik heb me daar het meest tegen
verzet".
Cees Storm vond vier bestuursle
den (later haakte Kruysveldt dus
helemaal af) die hem in de rug dek
ten, maar stuitte op tegenstand van
Beeris (van meet af aan) en van
Sprangers (naderhand). „Het tries
te van de zaak", gaat Storm verder,
„is dat de rest zich heeft laten leiden
door de mooie praatjes van Vahstal.
De supportersvereniging, de trai
ner en de spelers zijn beïnvloed
door al die ongenuanceerde uit
spraken. Het lijkt verdacht veel op
volksmennerij. Het meest belache
lijke vind ik nog, dat spelers als
Vlugt, Snijders en Vlietstra de
meeste kritiek op ons spuien. In
geen vijf maanden hebben zij met
ons van gedachten gewisseld. Hoe
kunnen die jongens oordelen? Rob
Snijders, met die jongen heb ik nog
nooit één woord gesproken en hij
heeft de grootste mond van alle
maal. Maar ja, zo'n Vlietstra en zo'n
Hulshoff staan ook op de loonlijst
bij Vahstal BV. En wiens brood
men eet, diens woord men spreekt.
Geen wonder, die jongens horen
alles maar van één kant".
„Die lukraak-aankopen stuiten mij
dus ook tegen de borst. Ik ben een
voorstander van binding houden
met stad en streek. Ook wat het
aantrekken vbn voetballers betreft.
Hier lopen de beste talenten rond.
waarom geforceerd spelers halen
uit alle uithoeken van het land?
Ach, wij vieren zijn heus geen uit
zondering hoor. Waar we ook kwa
men tijdens uitwedstrijden, bijna
overal had men begrip voor ons
standpunt. Die mensen hebben dat
zelf wel eens meegemaakt, die kij
ken ook dwars door ai die mooie
praat heen".
,,'t Is jammer dat ik in mijn plannen
gedwarsboomd ben. Ik had goede
mensen achter de hand voor de
scouting. Dat was onze kracht ge
weest. De relatie met de Federatie
Amersfoortse Amateurverenigin
gen is na verstoord, dn- wil niets
meer met Vahstal of Alleman te
maken hebben. Wij hadden goede
contacten opgebouwd. Jonge spe
lers uit eigen streek waren geko
men. Het publiek zou dan vanzelf
wel opdagen. En: meer publiek
meer centen en dus de mogelijk
heid tot gerichte aankopen. Dat is
een gezond beleid. In december
wilde ik er aan beginnen, in sa
menwerking. met overleg".
„De gemeente is de subsidie aan
het afbouwen, maar ook ik had de
club binnen drie jaar self-suppor
ting willen maken. Misschien ook
via Financiële injecties, maar wel
gelimiteerd, volgens de spelregels,
Je moet niet klakkeloos met een
sponsor in zee gaan. die als tegen
prestatie alles te zeggen wil heb
ben. Piet van Heugten praatte vorig
jaar over een bedrag van 2500 gul
den en dan gaat zo'n man van alles
eisen. Een dealer van Mazda wilde
ook best geld in de club pompen
maar nep uit: dan moet die weg en
moet zus-en-zo worden veranderd
Dat kan natuurlijk niet".
Ongeacht hoe het rapport van de
'commissie van wijze mannen' er
ook uit ki >mt te zien. SC Amersfoort
gaat moeilijke tijden tegemoet
Storm: „Als Vahstal aanblijft, is het
misschien snel gebeurd, maar als
hij zijn handen ervan af trekt is er
nog hoop. In de tijd, dat hij aan het
stuur zit, is er drieëneenhalve ton
meer uitgegaan dan erin kwam
Van plus 100.000 gulden duikelden
we naar min 250 000 gulden. Nu zit
ten we dus met <?en schuldenlast
Dank zij Vahstal".
Tenslotte weerlegt Storm nog een
beschuldiging: "Alleman
en de spelers hebben het er ook
over. dat ze te weinig geld krijgen
voor materiaal en kleding. Hoe kan
dat nou? Volgens de cao heeft eÜB8
s |>e lel I 'i lit op L' .11 i< n p. r e|-
zoen om uit te geven aan tas, schoe
nen en kleding. Maar wat denk je
van twee gepeperde rekeningen,
die het bestuur deze zomer binnen
kreeg van een sporthuis uit Zwolle'
Voor 10.000 gulden aangekocht!"
'n leuke kans om *n mooi koopje te halen
MiitlnDffi MoiflnDlon LEIDEN Lange Gracht 5 (aan de City
lTlCUUCIvII Parkeerplaats bij molen De Valk
LEIDEN Lange Gracht 5 (aan de City Ring) LISSE Kanaalstraat-Heereweg BEVERWIJK Parallelweg 98
Parkeerplaats bij molen De Valk Parkeerplaats op 50 meter afstand. Eigen parkeerplaats.
