Blauw ballonnetje ter
ere van Marijn Olden
Begroting van FAO
bekritiseerd door
betalende landen
GEEF HEM DE RUIMTE!
DINSDAG 27 NOVEMBER 1979
VARIA,
PAGINA 19
door
Sjak
Jansen
Elke ochtend, steevast om tien uur. ga ik de stad en
regio in, op zoek naar mensen en dingen voor deze
rubriek. Tips en wensen voor "Publiekkunt u tot klok
slag tien aan mij kwijt, tel 071-144941, toestel 215
Schriftelijke reacties zijn ook zeer welkom.
Een alleraardigst geboortekaartje lag er vrijdag
morgen op m'n bureau. Eentje van rubber en nog
opblaasbaar ook. Inderdaad een ballonnetje en
dat ter ere van Marijn, die afgelopen woensdag,
zeven pond zwaar en 48 centimeter lang in Lei
den het levenslicht zag.
Een zoon dus voor Gea en Hajé Olden, Diamant
plein 46. 'Geef hem de ruimte!' hadden zijn ou
ders in witte letters op het blauwe ballonnetje
laten aanbrengen. Kleuren die zij bewust had
den uitgekozen. 'Marijn' betekent immers zoiets
als
Hajé: „We hebben een tijd nagedacht over hoe we
het zouden doen. Een fotootje of een etsje. Tot
dat ineens dat idee van het ballonnetje in ons op
kwam. Toen hebben we direct enkele fabrieken
gebeld en eentje wilde ons wel van dienst zijn.
Wilde zelfs binnen één dag leveren. Zodoende."
Gea en Hajle
Olden met zoon
Marijn omringd
door de
geboorteballonnen
.Katwijk....zo was het", het
nieuwste boekwerkje van de
Katwijkse fotograaf W. van
Beelen, waarvan ik onlangs
nog gewag maakte, is van de
persen gerold. Behalve pano
rama's van het zeedorp zo het
was en zo het nu is, biedt het
boekje ook oude groepsfoto's
en portretten van onvergete
lijke Katwijkers als Jaap van
der Plas, de zogenaamde
stokkendiender. Hij was po
litieagent en gemeente-ar
beider en wilde niets van pen
sioen weten. Toen de ge
meente hem dat aanbood,
weigerde hij het resoluut en
werkte door totdat hij niet
meer kon. Ook Leen van der
Bent, de petroleumventer van
de 'Automaat' ontbreekt ïjiet
in 'Katwijk...zo was het'. Leen
van der Bent gaf een kinder-
krantje uit met plaatjes,
waarin de slagzin: „Hoe 't
verder Pijpje Drop vergaat,
staat in de volgende Auto
maat".
Stokkendiender Jaap van der Plas
Wereldvoedselorganisatie moet idealen nog waarmaken
(Van onze correspondent Hein ten Kortenaar)
ROME - Dat honger en armoede, ondanks alle
inspanningen, nog lang niet de wereld uit zijn,
werd vorige week in Rome nog eens nadrukke
lijk uitgesproken door Edouard Saouma, direc
teur-generaal van de FAO, de Wereldorganisatie
voor Voedsel en Landbouw.
Dat dit enorme probleem wel de
gelijk wordt onderkend en be
studeerd, maar ook (zij het met
nog altijd onvoldoende midde
len) te lijf wordt gegaan, blijkt uit
de vele internationale conferen
ties die eraan worden gewijd: dit
jaar alleen al drie, en alle drie van
het grootste belang. Veruit de
belangrijkste werd in juli in Ro
me gehouden en hield zich bezig
met landbouwhervorming en
plattelandsontwikkeling, de
tweede, in het Canadese Ottawa,
was een bijeenkomst van de We-
reldvoedselraad en de derde is
op het ogenblik in Rome aan de
gang: het is de FAO-conferentie,
ofwel het hoogte bestuursli
chaam van de special „agency"
van de Verenigde Naties, die be
last is met de zorg voor de voea-
selvoorziening en de landbouw
ontwikkeling in de wereld.
Zoals gezegd, de belangrijkste van
deze drie bijeenkomsten was de
eerste. Op die vergadering werd
principiële overeenstemming be
reikt over een voorkeurlijstje ten
aanzien van de wereldhandels-
politiek, de inkomens- en bezits
verhoudingen tussen de arme en
rijke landen, de ecologische
problemen (van ontbossing,
jacht, milieuverontreiniging ver
stedelijking.
In vergelijking hiermee is de huidi
ge conferentie van de FAO heel
wat vreedzamer hier gaat het
min of meer om een huishoude
lijke vergadering, die zich bezig
houdt. met de begroting en het
werkprogramma van de FAO
voor de komende twee jaar. Niet
temin moeten juist hier een aan
tal van de in juli overeengekomen
doelstellingen in de praktijk
worden vertaald en dient er geld
op tafel te komen voor de toen
aangezwengelde ontwikkeling
programma's.
Arendsogen
Vanzelfsprekend zijn de arendso
gen van alle aangesloten regerin
gen bij zulke gelegenheden wijd
opengesperd. Men is het er alge
meen over eens dat de FAO onder
de vele internationale e organisa
ties een uitstekend figuur slaat,
maar dat neemt niet weg dat een
begroting die maar liefst dertig
procent boven de vorige ligt, niet
weinig kritiek oproept
Weliswaar komt 23,5 procent hier
van voor rekening van de inflatie
en het koersverlies van de dollar,
maar dan blijft er toch nog 6,5
procent aan werkelijke stijging
over en dat ligt een flink stuk bo
ven het plafond van drie procent
dat de deelnemers aan de confe
rentie van 1977 aan Saouma FAO
directeur-generaal hadden ge
steld.
Nu heeft hij daarvoor uitstekende
argumenten: zo komt de uitvoe
ring van de besluiten van de con
ferenties van juli en september
voor een niet onbelangrijk deel
neer op de schouders van de
FAO. Daarbij staat hij vanzelf
sprekend onder druk van de kant
van de ontwikkelingslanden die
hier, zoals in alle internationale
vergaderingen, de meerderheid
uitmaken. Zo gezien, menen ve
len, is het al een hele prestatie dat
hij de begroting niet nog verder
heeft laten uitdijen.
Op een zo gevoelig terrein als voed
sel en landbouw kunnen ook de
donorlanden (de betalende lan
den) het zich maar moeilijk ver
oorloven tegen te stemmen (nog
te meer omdat ze weten, dat de
begroting hoe dan ook toch door
de vergadering zal worden goed
gekeurd). De enige manier om
ongenoegen of kritiek te uiten, is
dan zich van stemming te ont
houden. De Verenigde Staten en
Canada hebben hiertoe besloten,
al wordt hun houding niet uitslui
tend ingegeven door kritiek op de
begroting: de VS hebben reke
ning te houden met de publieke
opinie in hun land, die steeds
meer geïrriteerd raakt door de
bereidheid van de ontwikke
lingslanden om geld (en veel
geld) aan te nemen, gecombi
neerd met de neiging de gevers
uit te maken voor imperialisten,
neo-kolonialisten en wat niet
Canada heeft een nieuwe regering,
die de bezuiniging zover drijft dat
zij honderden ambteneren een
voudig op straat zet en dus moei
lijk aannemelijk kan maken dat
er meer geld moet worden uitge
geven voor verre ontwikkelings
landen.
Voorzichtiger
Nederland is voorzichtiger: na aan
zienlijke twijfels heeft onze ver
tegenwoordiging op de conferen
tie opdracht gekregen de begro
ting goed te keuren. Overigens
niet zonder kritiek: als men be
denkt, zo wordt in Nederlandse
kringen gezegd, dat ons land 75
miljoen dollar uitgeeft om een
apparaat in stand te houden dat
tegen de 2 miljard dollar aan ont
wikkelingshulp uitdeelt, dan
steekt de FAO-begroting Z271
miljoen dollar voor het eigen ap
paraat op een totale begroting
van 850 miljoen) daar wel zeer
ongunstig bij af.
Helemaal rechtvaardig is deze ver
gelijking niet en dat geeft men
ook in Nederland toe. Het minis
terie van ontwikkelingshui p kan
een beroep doen op deskundigen
van andere mnisteries (zoals
landbouw en economische za
ken) en van hogescholen als Wa-
geningen en Delft, terwijl de FAO
dit alles op eigen kracht moet
doen.
Verder brengt de status van een in
ternationale organisatie mee, dat
alle documenten (en het gaat over
onafzienbare stapels) in minstens
7 talen worden vertaald en uitge
geven. En tenslotte dienen alle
projecten in eigen beheer te wor
den voorbereid, uitgewerkt en
gevolgd. Het is duidelijk dat de
verhouding van de uitgaven
hierdoor ongunstig wordt bein-
vloed.
Overigens legt de Nederlandse kri
tiek wel degelijk gewicht in de
schaal. Ons land staat erom be
kend (en dit komt in het begro
tingsdebat ook wel tot uiting), dat
het naar verhouding meer dan de
meeste ontwikkelde landen bij
draagt aan de ontwikkeligshulp.
Terwijl het als verplichte contri
butie 2 procent van de totale
FAO-begroting betaalt, neemt
het op het gebied van de vrijwilli
ge bijdragen een van de eerste
plaatsen in: in het totaalbeeld van
de ontwikkelingshulp, de tweede
plaats (na Zweden), in allerlei af
zonderlijke projecten zelfs de
eerse of tweede plaats in absolute
Ook heeft Nederland een aantal in
teressante initiatieven op zijn
naam. Dit jaar was het 25 jaar ge
leden, dat ons land besloot jonge
academici op eigen kosten be
schikbaar te stellen aan bepaalde
FAO-projecten. Dit programma
van „associateexperts" (assistent
deskundigen) werd in de loop
van de jaren door ander landen
overgenomen en heeft zich ook
tot andere VN-organisaties uit
gebreid.
Behalve de begroting komen er in
de loop van de vergadering ook
nog andere kwesties ter sprake.
Zo is er het voorstel van een aan
tal Arabische landen om het
FAO-bureau voor hun regio over
te plaatsen naar Cairo (waarmee
zij niet langer diplomatieke be
trekkingen onderhouden) naar
een andere Arabische hoodstad.
Directeur-generaal Saouma, zelf
een christen-Arabier uit Libanon,
heeft alle vertegenwoordigers
bezworen deze kwestie zo weinig
mogelijk prioriteit te geven, maar
is er niet in geslaagd de Egypti
sche vertegenwoordiger in be
dwang te houden: diens bijdrage
aan het algemene debat bestond
grotendeels uit een luid protest
tegen het Arabische voorstel. De
meeste ander landen zijn van
mening dat men dit soort politie
ke zaken beter buiten de FAO
kan houden.
Over Cambodja kwam er een voor
stel van Hongarije, ondersteund
door de andeVe Oosteuropese
landen. Vietnam en Cuba, om
niet de verdreven regering van
Pol Pot, maar het nieuwe regime
van Heng Samrin tot het FAO-
lidmaaschap toe te laten. Het te
genvoorstel, ingediend door
Thailand, om eenvoudig het
voorbeeld van de algemene ver
gadering van de VN te volgen en
Pol Pot s afgevaardigde als offi
ciële vertegenwoordiger -van'
Cambodja toe te laten, werd door
niemand weersproken en dus
stil wagend aanvaard.
Voor Nederland belangrijk was de
vermaning (ingediend door dr. W.
M. Otto, directeur-generaal van
landinrichting, grond- en bosbe
heer) om tot een betere samen
werking te komen tussen de af
zonderlijke organisaties van de
VN. De ervaringen in het verle
den hebben aangetoond, dat er
naar hartelust langs elkaar heen
kan worden gewerkt, alleen maar
tot schade van de plaatselijke be
volking, waar alles tenslotte toch
om draait.
ADVERTENTIE
