Visser t Hooft":
60 schooljaren in
boekje vastgelegd
Kapper Koevoets kapt ermee
Leidenaars dupe van
optreden malafide
schoorsteenvegers
Na 45 jaar kapsalon te hebben gernnd
DINSDAG 16 OKTOBER 1979
LEIDEN
Ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van de school
heeft de lustrumcommissie van het christelijk lyceum Dr.
W.A. Visser 't Hooft een boekje uitgegeven met herinne
ringen van oud-leerlingen en docenten.
Het boekje geeft een aardig idee over hoe het op "Visser-
tooft" in het verleden moet zijn toegegaan.
"Zestig jaar Christelijke HBS -
Christelijk Lyceum Dr. W.A. Visser 't
Hooft", zal niet in de boekhandel te
krijgen zijn.
Het is voor belangstellenden te bestel
len door 11 gulden te storten op giro
606030 t.n.v. Jubileum Christelijk
Lyceum isser 't Hooft in Leiden.
Thea Bakker (links) en
Astrid Groot voor de schoor
steen in het pand Zandstraat
4 a.
Het tweetal werd voor enkele
honderden guldens opgelicht
door twee jongemannen uit
Rotterdam die zich uitgaven
als erkende schoorsteenve
gers.
"We zijn er met open ogen inge
lopen", aldus Thea Bakker.
De sterke verzuiling van het on
derwijs, het sterke gezag van de
leraren en de toch opvallend
hechte band tussen sommige le
raren en hun klassen, de tot in het
absurde doorgevoerde scheiding
tussen jongens en meisjes en de
invloed van de tweede wereld
oorlog op het schoolleven, het
zijn zaken die allemaal duidelijk
in dit boekje naar voren komen.
De bijdragen uit recentere perio
den (na 1965) vallen in aantal wat
tegen. Desondanks is het een heel
aardig boekje geworden, met op
vallend scherpe herinneringen
en tekeningen van situaties die
zich op school voordeden.
"Confessionele achtergronden
maakten van de middelbare
scholen stijf afgebakende we
reldjes", weet een oud-leerling
uit de periode 1951-1958. Lyceïs-
ten van Visser 't Hooft vielen
vaak in de prijzen bij sportge
beurtenissen, maar de concur
renten van Stedelijk Gymnasium
en de MMS ("vaak heertjes en
echtige nuffige meisjes") genoten
binnen en buiten de school een
duidelijk grotere vrijheid.
Maar liefst 31 jaar heeft dr. P.C. van
Arkel als rector aan het hoofd van
Visser 't Hooft gestaan, van 1927
tot 1958. Daarom is het opvallend
dat niet veel oud-leerlingen iets
concreets over de man te melden
hebben.
Van Arkel zelf heeft achteraf zijn
bijdrage aan het jubileumboekje
geleverd. Hij hield een kroniek
bij van het wel en wee van de
school in de tweede wereldoor
log, waarvan een gedeelte in het
boekje is afgedrukt. De vrees
voor razzia's hield op de 5de sep
tember 1944 vele leerlingen thuis,
meldt de rector. "December 1944
kolen op", lezen we iets verder,
en dan: "Januari 1945 in de kou",
wat meteen betekent dat er nog
maar twee uur per morgen of
middag les wordt gegeven. Een
gegeven dat trouwens in diverse
verhalen van oud-leerlingen als
feit wordt vermeld...
Een unieke gebeurtenis moet het
geweest zijn, toen Van Arkel op
de sportdag van 1946 in het doel
van het lerarenelftal stond: wel
iswaar als aanvoerder van het
team, maar toch. Wie de klassefo
to van 1928 ziet waar de man nog
strak voor zich uit kijkend tussen
zijn leerlingen poseert, houdt
MAROKKANEN
NAAR PAND
IN NOORD?
LEIDEN - De Marokkanen, die
nu nog de Morspoort-kazerne
bezet houden, zullen wellicht
worden ondergebracht in een
gemeentelijk pand aan de
Prins Hendrikstraat. Dat is al
thans het voorstel van de ge
meente, die inmiddels teke
ningen heeft laten maken
voor de grondige opknap
beurt van het in slechte staat
verkerende pand.
Onzeker is nog of het pand
wordt opgesplitst in zelfstan
dige eenheden of dat de inde
ling blijft zoals deze nu is, zo
dat de bewoners een leefge
meenschap vormen. Ook zijn
de kosten van de verbouwing
en daarmee de huren nog on-,
bekend.
Het pand aan de Prins Hendrik
straat is één van de drie mo
gelijkheden die door de
commissie voor herhuisves
ting van Marokkanen zijn ge
noemd. Anderen waren pan
den aan de Willemstraat en
Lage Rijndijk.
Door het voorstel kunnen Ma
rokkanen, die afkomstig zijn
uit de afgekeurde pensions
uit de Leidse binnenstad,
voorlopig nog tot de behan
deling in dé commissie
volkshuisvesting in de Mors
poort-kazerne blijven.
Overigens hebben de Marok
kanen te kennen gegeven be
reid te zijn de kazerne te ver
laten mits er harde toezeggin
gen van de kant van de ge
meente zijn gedaan. In af
wachting van het pand Prins
Hendrikstraat zouden zij zo
lang elders onderdak zoeken.
Ze willen echter in geen geval
alsnog naar het nieuwe
woonoord in Leiderdorp.
De commissie werd destijds in
gesteld om een onderzoek te
doen naar de mogelijkheden
van (her)huiévesting in de
Leidse binnenstad, omdat de
gastarbeiders na de sluiting
van de afgekeurde pensions
per 1 augustus weigerden
naar Woonoord te vertrekken.
zoiets niet meteen voor mogelijk.
Een "rector van formaat" moet
Van Arkel volgens oud-conrec
tor Van Norren geweest zijn, een
man die wegens zijn "geringe
plooibaarheid, zijn strakke op
vatting van tucht en orde, zijn
strakke beoordeling van de pres
taties der leerlingen" wel kritiek
te verduren kreeg.
Pauze
Wat tegenwoordig pauze pleegt te
heten moet op Visser 't Hooft tot
ver na de oorlog een heel merk
waardige vorm van "luchten"
zijn geweest. "De jongens liepen
in rijen van vijf tot zes naast el
kaar de buitenste cirkel op het
plein, de meisjes in tegengestelde
richting de binnenste cirkel. Het
was gewoon ondenkbaar dat een
meisjesrij in de jongensrichting
zou meelopen of andersom",
weet een leerlinge uit de jaren
1943-1948. Een andere leerling
noemt dit iets verderop kernach
tig een "domme maar interessan
te gewoonte"
Rust heeft verder de jaren na de
oorlog gekenmerkt. Zo ongeveer
de enige schokkende gebeurtenis
die een oud-leerling weet te mel
den is een staking die in 1963 of
1964 moet hebben plaatsgevon
den. Het motto was hoogst on
schuldig: "Leraren in de kerk -
leerlingen aan het werk", en het
ging om een huiswerkloos week
in deze demonstratie werd inge
grepen door de "ijzeren hand"
van toenmalig rector Bolhuis.
Dezelfde leerling die dit schrijft
vervolgt: "En de onrust wierp
weinig vruchten af. Over het al
gemeen schikten wij ons zonder
het leraren-elftal op e
veel openlijk gemor
strakke regime".
HENK VEGTER
"We zijn er met open ogen inge
lopen geven Thea Bakker en
Astrid Groot toe, "achteraf
bekeken hebben we gewoon
stom gehandeld"
Beiden zijn woonachtig in het
pand Zandstraat 4a en on
langs voor enkele honderden
guldens opgelicht door twee
jongemannen die zichzelf er
kende schoorsteenvegers
noemdenThea Bakker en
Astrid Groot zijn niet de enige
Leidenaars die in de laatste
weken de dupe zijn geworden
van de sluwe praktijken van
malafide schoorsteenvegers.
LEIDEN - "Het werken
heeft mij geen kwaad ge
daan", vindt de bijna 71-
jarige Piet Koevoets en dat
is hem waarachtig aan te
zien. Een kleine 60 jaar
heeft hij als kapper inten
sief in het arbeidsproces
meegedraaid en hij is er
nauwelijks door getekend.
Integendeel, de man ziet er
alles behalve als een be
jaarde uit.
Gistermiddag heeft het echtpaar
Koevoets tijdens een druk be
zochte receptie afscheid geno
men van zijn klanten. Een recep
tie die plaatshad in het kapitale
pand aan het Noordeinde waar de
heer en mevrouw Koevoets tot en
met vorige week hun heren- en
dameskapsalon dreven. Ondanks
dat, of misschien juist doordat, de
zaak de laatste jaren alleen 's och
tends was geopend zaten er altijd
klanten. Dat is nu voorbij want
kapper Koevoets vindt het nu
welletjes en kapt ermee. "Zake
lijk gezien dan", zo zegt hij, "ik zal
sporadisch nog wel eens iemand
knippen maar niet voor de cen
tjes. Wel hou ik m'n etalage, zo
lang het pand niet is verkocht.
Voor 't gezicht van de buren. Het
is hier toch al zo'n saaie boel"
Dat betekent dus dat de stapels pa
pieren zakdoekjes en tubes tand
pasta voorlopig nog niet uit het
Noordeindse straatbeeld zullen
verdwijnen.
De heer Koevoets begon zijn kap
persloopbaan op 11-jarige leef
tijd in het Zeeuwse Goes. Als
knechtje in de zaak van zijn
grootvader, die tegelijk kleerma
ker en barbier was. "Dan moest ik
elke dag de klanten inzepen en
als ik daar dan mee klaar was riep
ik m'n grootvader die het karwei
vervolgens afmaakte", zo weet
Koevoets zich te herinneren.
"Aan dat inzepen had ik zowat
een dagtaak. Iedereen liet zich in
die tijd namelijk scheren. De ge
wone man één keer in de week.
Iemand die het wat beter had
twee keer in de week en de nota
ris en de industrieel wel drie keer
in de week".
Nog voor de oorlog trok pa Koe
voets naar het westen om werk te
zoeken. Dat vond hij bij de HCW
in Leiden en zijn zoon, Piet dus,
vond werk als bediende bij kap
per Tesselhof aan de Herenstraat.
"Dat viel in het begin niet mee.
Mijn ouders kwamen zelfs bij me
inwonen om me financieel enig
zins te ontlasten. Toch slaagde ik
er in 1938 in om de zaak te ko
pen"
Zes man
Koevoets vervolgt: "Samen met
mijn vrouw heb ik keihard ge
werkt om de zaak op te bouwen.
Dat is aardig gelukt. In 1955 ver
huisden we naar de overkant van
de straat, naar een veel ruimer
pand. De zaak was toen uitge
groeid tot een dames- en heren
kapsalon met een uitgebreide
winkel. Zelf runde ik met twee
bedienden de herensalon en m'n
vrouw met twee helpsters, waar
onder m'n zuster die maar liefst
22 jaar bij ons in dienst is ge
weest, de damessalon. Doordat
we met z'n zessen in de zaak
stonden bleef er wel niet zo gek
veel winst over maar 't liep wel.
Dat zeker"
Noodgedwongen is het echtpaar
Koevoets 't de laatste jaren wat
kalmer aan gaan doen. "We zijn
de zaak op een gegeven moment
gaan afbouwen. De personeels
lasten rezen de pan uit en je moet
rekenen dat we allebei de 65 al
waren gepasseerd. Zodoende"
Zo'n zestig jaar in het kappersvak
betekent uiteraard dat kapper
Koevoets heel wat heeft meege
maakt. Zo herinnert hij zich die
keer dat een van zijn bedienden
de shamponeerkan per ongeluk
met kokend water had gevuld en
daar een klant mee te lijf ging
(Koevoets: "Die man gilde moord
en brand, ongelooflijk).
Of die keer dat een van z'n bedien
den op de moderne toer ging en
de föhn ter hand nam. Koevoets:
"Hij vroeg aan een klant of het
i het Noordeinde werd gehou-
goed was dat zijn haar werd ge
föhnd. Die man wist niet eens wat
dat was dus die zei maar dat het
goed was. Die bediende was nog
geen drie seconden bezig of zijn
klant ging opeens gestrekt. Wat
bleek nou. Het bloed van de goe
de man was niet helemaal in orde
en werd door dat ge föhn zo dun
dat hij onmiddellijk tegen de
vlakte ging. We zijn werkelijk
drie kwartier bezig geweest om
hem bij te brengen"
Pruik
"Wat ik ook nooit zal vergeten"
vervolgt kapper Koevoets, "is die
keer, vorig jaar in de zomer, dat er
een wildvreemde man in de zaak
zat. Een kerel met een prachtige
kop haar. Toen hij aan de beurt
was zei hij dat alleen z'n bakke
baarden en baard moesten wor
den bijgeknipt. Ik wilde zijn haar
met speldjes naar achter doen om
goed bij die bakkebaarden te
kunnen en opeens hing er een
pruik aan een van die spelden. Ik
kon niets anders dan tegen die
man zeggen dat hij een schitte
rende pruik had. Ik heb hem
trouwens nooit meer terugge-
Natuurlijk heeft Koevoets in al die
jaren ook minder prettige erva
ringen gehad. Zo moest hij enige
tijd terug in een krant lezen dat de
bewoners van het gezinsvervan
gende tehuis "De Haardstee" als
debielen werden geknipt. Koe
voets: "En dat terwijl ik die stak
kers voor een gering bedrag knip
te. Ik heb ze onmiddellijk laten
weten dat ik er geen een meer
wilde knippen"
Nu het echtpaar Koevoets een punt
achter de coiffeurs-acti\ ït- it. n
heeft gezet komt er eindelijk vol
doende tijd vrij voor de hobby's.
Koevoets: "Ik barst van de hob
by's. Lezen bijvoorbeeld. Ik heb
in de kast tientallen boeken lig
gen die ik nog niet heb gelezen.
Daarnaast leg ik graag een kaartje
of luister ik naar muziek. Boven
dien ben ik een groot biljart]lef
hebber. Voor al die zaken heb ik
nu voldoende tijd"
JAAP VISSER
ADVERTENTIE
Voor de PvdA -streekfederatie Leiden
e.o. spreekt
JOOP DEN UYL over de
ALGEMENE BESCHOUWINGEN
donderdag 18 oktober as in de Linde
hoeve Kon Mannelaan 4 te Voorschoten
Toegang gratis
waar wij nauwelijks
iets aan kunnen doen", aldus
politiewoordvoerder Oud
man. "In de meeste gevallen
zijn er tevoren geen duidelijke
afspraken gemaakt. Er is
meestal niets zwart op wit ge
zeten dan staan wij als politie
machteloos. Triest, maar
waar. Elk jaar weer tippelt er
een aantal
Zoals Thea Bakker en Astrid
Groot dus. Of zoals dat
vrouwtje in het Morskwartier
dat zich laatst door malafide
schoorsteenvegers meer dan
800 gulden uit de zak liet
kloppen
Voor een dergelijk abnormaal
groot bedrag zijn de bewoon
sters van de Zandstraat 4a
dan wel niet opgelicht, maar
ook zij hebben veel te veel be
taald voor een karwei dat
slechts gedeeltelijk en met de
bekende natte vinger is uitge
voerd.
Thea Bakker "Op een gegeven
moment belden hier twee jon
ge knapen aan met de mede
deling dat ze de schoorsteen
kwamen vegen. Ze overrom
pelden ons mm of meer met
een verhaal dat dat elk jaar
moest gebeuren en ze begon
nen gelijk over enge dingen
als vergassing en zo te pra-
Het gevolg van deze tactiek was
dat de jeugdige oplichters, die
zeiden uit Rotterdam te ko
men, hun gang konden gaan.
Thea Bakker vervolgt: "Na
een paar minuten bezig te zijn
geweest kwamen ze met een
verhaal over kapjes op de
schoorsteen om te voorkomen
dat er vogelnestjes ni zouden
worden gebouwd. We hebben
ze hierover laten telefoneren
met de eigenaar en dat tele
foongesprek hebben die kna
pen vervolgens tegenover ons
verdraaid. Om kort te gaan:
we hebben ze geld meegegeven
om die kapjes te gaan halen
maar ze nooit meer terugge-
Astrid Groot: "Ik snap nu nog
niet dat we er ingetuind zijn
want eigenlijk was hun hele
handelwijze verdacht. Zo
wilden ze per se contant geld
voor die kapjes hebben want
een cheque was veel te lastig".
Thea Bakker "We zijn gewoon
vreselijk stom geweest en
kunnen ons alleen troosten
met de gedachte dat we niet
als enigen zijn opgelicht. Hier
tn de buurt, maar naar ik heb
gehoord ook in andere delen
van Leiden, hebben ze er heel
wat te pakken gehad".
Het is duidelijk dat deze vorm
van oplichterij ook de bonafi
de schoorsteen vegersbedrtj-
ven voor problemen stelt. De
heer Van der Steen, eigenaar
van zo'n bedrijf in Leiden Je
goede naam wordt natuurlijk
aangetast Een heel vervelen
de zaak". Ergens kan ik wel
begrijpen dat er mensen de
mist ingaan. Het is namelijk
zo dat de erkende bedrijven
tot over hun oren in het iverk
zitten en daardoor zijn de
wachttijden nogal lang. Dan
kan het dus voorkomen dat
wanneer zo'n malafide figuur
ergens aanbelt de
denken: Ach. waai
het moet toch gebeur
"Ma
