Leen de Goey:
„Ik ben van
de hel naar de
hemel gegaan'
C2EDB
Oud Sparta-voetballer leidt herenleven bij Sheffield United
ZATERDAG 13 OKTOBER 1979
PAGINA23
SHEFFIELD - Het mooiste compli
ment krijgt hij in die dagen van
zijn veldtrainer. Danny Bergara,
ooit jeugdintemational voor
Uruquay, komt het ongevraagd
vertellen. Na de derbywinst bij
Rotherham neemt hij glimmend
van genoegen plaats op de leu
ning van een stoel in de spelers
bus, kijkt even taxerend en
vraagt dan "Wat vond je van Len
vandaag?" Het antwoord ("Te
weinig aan de bal, omdat hij niet
genoeg in het spel werd betrok
ken") bevalt hem duidelijk niet
Hij repliceert scherp: "Len heeft
voor het team gespeeld en goed
ook. Dat hij zo weinig ballen
krijgt, heeft een andere oorzaak
Hij is een eerste, divisie-speler'en
wij zijn maar een derde divisie-
ploeg"'...
De in die zinnen verborgen lof ty
peert exact de sfeer die rond Leen
(Len, zeggen de Britten) de Goey
heerst in de Engelse industrie
stad Sheffield. Als voetballer van
de plaatselijke United, een club
die er alles aan is gelegen het
roemruchte verleden te laten
herleven, hebben ze rh hoog
staan. Samen met de kwikzilve-
rige Argentijn Alex Sabella, we
kelijks dé grote vedette, is de
Leidenaar al meermalen uitge
roepen tot de beste speler van de
formatie.
Bijna drie maanden is hij er nu en in
die periode heeft hij zichzelf zo
danig bewezen dat hij volledig is
geaccepteerd. Hij heeft dan ook
eindelijk weer plezier in het vak,
dat hij voor het eerst ook enigzins
als zodanig beschouwt. Het ver
baast hem zelf nog het meest,
"Want ik had nooif gedacht dat ik
alleen voor voetbal zou kunnen
leven, zoals hier" Vooral omdat
hij bij Telstar en meer nog bij
Sparta het buitenbeentje was,
met heel andere interessen (an
tiek, oude auto's, de natuur) dan
de meesten van zijn collega's in
het semi-professionele voetbal-
gebeuren. Het spel was voor hem
slechts een aardige hobby die hij
onmiddellijk zou beëindigen als
het plezier er voor hem af was
Een moment dat kwam, toen
Mircea Petescu als trainer op het
Rotterdamse Kasteel arriveerde
Het klikte niet tussen de saaie
tacticus en de 27-jarige levens
genieter, die dan ook zijn conse
quenties trok. In woorden ("Ik
speel nooit meer onder die man.
want ik word gek van 'm") en in
daden. De Goey legde verbaal de
zweep over de toestanden bij
Sparta, "niet om na te trappen,
maar om te waarschuwen", en
vertrok. Pas bij Sheffield United
vond hij zichzelf terug.
Bij het weerzien al roept hij het en
thousiast uit. "Ik zou hier wel al
tijd willen blijven. De ploeg
draait waanzinnig goed en ikzelf
ook. We staan bovenaan en we
trekken twintigduizend toe
schouwers gemiddeld. Twintig
duizend, voor een derde divi
sieclub, ongelofelijk toch. Er
heerst hier dan ook een enorme
sfeer en al die mensen zijn ontzet
tend vriendelijk. Ze nemen nog
de tijd voor je. Alleen voor wed
strijden gaat dat op een andere
manier. Geen ellenlang geouwe
hoer van de trainer over de taken
en de tactiek, nee, de manager
komt binnen en die roept "We
moeten vandaag de beuk erin
gooien. Er is een hoop publiek en
dat komt voor jullie, dus pas op.
Als ik die bal twee keer terug zie
spelen op de keeper, dan krijg je
een boete. Good Luck
"The Saint"
Het is een benadering die De Goey
zeer aanspreekt en die hem heeft
veranderd. Ingrijpend zelfs, zo
lijkt het aanvankelijk wanneer hij
komt aanrijden in een Volvo-
sport van het type waarmee The
Saint vroeger door zijn televisie
series placht te racen. Nogal
merkwaardig voor iemand als De
Goey, die in Nederland zo wars
was van elke vorm van glamour
dat hij enkel oude brikken als
vervoermiddel koos. Bert Jansen
en Anton Marijt, met wie hij om
beurten van Leiden naar Rotter
dam reed, kunnen ervan meepra
ten. De verdedigers lagen nu eens
in karren zonder achterbank, dan
weer dienden ze plaats te nemen
in een "ding" zonder vering,
waardoor hun ingewanden hevig
door elkaar werden gemixed. En
dan hadden ze nog het geluk dat
ze zich tenminste voortbewogen,
op weg naar de middagtraining
die De Goey vol onbehagen af
werkte. Hij bekent het eerlijk. "Ik
ben lui en als je de vrijheid krijgt
dan pak je die, vooral als je niet
achter zo'n trainer staat"
In Sheffield is alles anders. Als full
prof met een driejarig contract
werkt hij de gezamenlijke och
tendoefeningen vol ijver af. s
Middags rust hij of hij speelt golf,
waartoe hij uitstekend de gele
genheid heeft in de onmiddellij
ke omgeving van het luxueuze
hotel aan de rand van de stad.
Daar is hij voorlopig nog onder
gebracht op kosten van de club
In de fraaie parktuin,met visvij
ver en wandelpaden, zijn een
golfcourt en een "green" (stuk
terrein waarin de putjes zijn ge
graven) neergelegd. De Goey oe
fent er nu het nog kan en dat is
niet zo erg lang meer, want juist
in die dagen sluit hij een over
eenkomst voor de huur van een
bungalow. Met zijn medio okto
ber overkomende vriendin, die
volgend jaar zijn vrouw wordt,
gaat hij er binnenkort wonen. Hij
krijgt het tussenstation- "Ik wil
een huis kopen, omdat je hier
voor een lage prijs nog iets heel
fraais hebt"- overigens omdat de
verhuurder een Sheffield-fan is
"The Mouse"
Het brengt hem automatisch weer
terug op het onderwerp voetbal
en zijn nieuwe, verfriste zienswij
ze op dat fenomeen. Hoe vers hij
er weer tegenover staat, bewijst
hij door direct in zijn sportwagen,
die veertien jaar oud blijkt.. ..door
te rijden van het station naar het
stadion. Zoals gebruikelijk in de
Engelse industriesteden, is dat
gewoon maar ergens in een zij
straat geparkeerd. Bramall Lane
heet de weg, waarlangs grauwe
fabriekjes van stainless steel
staan te getuigen van de belang
rijkste bedrijvigheid van de stad.
De bijnaam van Sheffield United
is daaraan ontleend. "The Bla
des" (de stalen messen) worden
de spelers genoemd, die plegen
op te draven in het optrekje dat
nog niet zo lang geleden werd ge
renoveerd. Achter de oude voor
gevel zijn nieuwe tribunes opge
trokken, die plaats bieden aan de
45.000 kijkers die tweede kerst
dag worden verwacht als thuis de
derby tegen Wednesday wordt
afgewerkt door "The Blades"
Zelfheeft De Goey zich nu al een
persoonlijke bijnaam verworven.
Zijn collega's noemen hem "The
Mouse", ontleend aan een bele
gen liedje van Rudi Carrell ("Ik
zag een muis"), dat is blijven
hangen in Engeland.
"The Mouse". Een aanspreekvorm
die niet eens zo gek is gekozen.
Bij zijn vertrek uit Rotterdam
immers, had het muisje nog een
lange staart toen De Goey heel
openhartig de vloer aanveegde
met de misstanden die hij bij
Sparta had ontdekt. Zo gezellig
als hij er onder Brom speelde,
"één van de beste trainers die ik
heb meegemaakt", zo chagrijnig
werd de sfeer onder Petescu
"Het laatste jaar was het gewoon
een zooitje. Er waren bepaalde
spelers die totaal geen zelfkritiek
hadden en er was een trainer die
niet met de jeugd om kon gaan en
die mijns inziens een volkomen
verkeerde trainingsopbouw had.
Inplaats van rustig te werken
naar een piek om die dan te
handhaven, moesten we in het
begin als gekken tekeer gaan.
Daarna konden we relaxen, maar
dan wel zonder een geintje te ma
ken. Als we dat wel deden, dacht
Petescu altijd dat het over hem
ging. Daar kon ik niet tegen. Hij
ontnam me alle plezier in het
voetbal. En als ik nou nog de eni
ge was geweest die niet met hem
kon opschieten, had ik me wel
aangepast. Maar als er van de zes
tien spelers veertien zijn die 'm
niet zien zitten, dan moet hij toch
gaan.. Dat gebeurde niet. Daarom
ging ik en daar heb ik heel erg
goed aan gedaan. Ik ben van de
hel naar de hemel gegaan, want
hier in Sheffield voel ik me weer
terug in de tijd dat ik onder Brom
trainde. Hij was hard, maar goed.
Hij zei bijvoorbeeld rustig: "De
Goey het was weer kloten met
je", maar dat was tenminste eer
lijk. Dat klinkt heel wat beter dan
"je hebt het goed gedaan", als je
van jezelf weet dat je slecht hebt
gespeeld. Zo was Petescu. Die
praatte met twee tongen, want
tegen andere spelers riep hij weer
wel datje slecht was geweest. Ui
terst lullig, zoals ik het voor de
spelers ook heel erg vind dat het
nu zo slecht gaat met Sparta.
Vooral omdat ik het nu zelf zo
goed heb
"The Ripper"
Hij geniet er volop van in een schit
terende omgeving. Sheffield zelf
mag dan grauw zijn, en grijs, de
heuvelachtige omgeving (Yorks
hire) is één uitgebreid schilder
achtig plaatje, waarop geiten en
schapen figureren. Logisch dat
de mensen uit dat gebied ont
spannen de tijd nemen (De Goey:
"ze zijn hier altijd te laat bij af
spraken"). al is er tenminste één
voor wie dat niet meer geldt. Een
hoge politiefunctionaris is on
langs compleet overspannen ge
raakt in de jacht op de Yorkshire-
ripper, die de streek onveilig
maakt. Vier jaar vermoordt hij al
vrouwen, waarbij hij er de mor
bide gewoonte op na houdt de
politie vooraf te verwittigen van
de plaats waarin hij zal toeslaan.
"Sheffield is de tweede Engelse
club, na Liverpool, die met shir
treclame speelt"
Door
PAUL DE TOMBE
Uitgerekend in die tijd heeft een
nabijgelegen regio aangewezen,
hetgeen een massale concentra
tie van politiemannen en een zeer
scherpe controle tot gevolg heeft.
Op een avond heeft dat geleid tot
een nauwkeurig onderzoek van
de spelersbus, waarmee de spe
lers van Sheffield United terug
kwamen uit Blackpool.
De gezochte ripper zat er niet in,
wél een supporter wiens auto had
geweigerd. Speciaal voor hem
bleef de spelersbus een half uur
wachten, zodat hij de tijd zou
hebben een garage te zoeken en
mee terug te rijden uit Blackpool.
Gewoon, als service.. Voor 7000
meegereisde fans, jawel, had
Sheffield daar overigens gezege
vierd. Onder meer dankzij een
goal van De Goey, zijn derde in
totaal. Mede daardoor zit hij ge
ramd bij de aanhangers, die zeer
betrokken zijn bij hun ploeg. De
klantenbinding staat bij de En
gelse voetballers dan ook hoog in
het vaandel geschreven. Via spe
ciale "social evenings" (vertaling:
samen een neut pakken in een
pub) voor spelers en supporters
wordt het persoonlijke contact
gelegd en via een apart bonussys
teem krijgen de voetballers meer
betaald naarmate het begrote
toeschouwersgemiddelde verder
wordt overschreden. "Dus als je
negatief speelt scheelt dat in je
eigen portemonnee", zegt De
Goey, die bij Sheffield "ongeveer
het salaris van een Twente-spe-
ler" verdient en er om en nabij de
300 gulden premie per punt
vangt. "Dat kan aardig oplopen
over de 46 wedstrijden die we in
de competitie spelen en de duels
die we daarnaast nog in allerlei
bekertoernooien afwerken. En
als we bij de eerste drie eindigen
en promoveren, krijgen we hele
maal ongelofelijke bedragen. Die
kunnen alleen worden betaald als
de club goed draait. Daarom
wordt er vóór alles steeds op ge
hamerd dat we moeten spelen
voor het publiek. De supporters
zijn ontzettend belangrijk. Die
organiseren zelf ook van alles
voor een speler. Een heel jaar
lang. De uitgezochte voetballer,
met speciale verdiensten voor de
club, krijgt dan de opbrengst van
die avonden of activiteiten"
Dat het daarbij om fikse bedragen
gaat, vertelt Mick Speight. B-in-
ternational en aanvoerder van
The Blades die hij al dertien jaar
dient. Dit seizoen staat in het te
ken van hem; hij verwacht er
30.000 pond, oftewel zon 135.000
gulden aan over te houden. "En
over twee jaar gaan ze het weer
voor me doen". Speight ook, be
nadrukt nog even de talenten van
De Goev. die "over een tijdje heel
veel geld waard zal zijn in Enge
land". De vriend van Frank Kra
mer denkt niet zover vooruit en
zeker niet in geld, maar wel heeft
hij zo zijn eigen gedachten over
de wisselwerking tussen voet
ballers en fans die hij overzee
nooit meemaakte. "In Nederland
wordt altijd gezeurd over priva
cy, hier voelt niet één speler zich
boven die jongens verheven". Als
tegenprestatie laten "die jon
gens" hun favorieten nooit in de
steek. Zelfs niet na een degrada
tie, zelfs niet als een club als Shef
field United voor het eerst in de
90-jarige rijke historie, met 4 FA
Cups en een landstitel, is afgezakt
naar de derde divisie.
"Walk alone"
"Je mag hier fouten maken, als je
maar wa|(t is de simpele ver
klaring die De Goey daarvoor
heeft gevonden. De arbeidsvita
minen worden aangedragen door
de fans die overal het in dit ver
band veelbetekenende "You ne
ver walk alone over de velden
slingeren. De Goey, wat dat be
treft een bijna onbeschreven blad
bij Telstar en Sparta, krijgt er
wekelijks een kick van. "Wan
neer dat publiek zo tekeer gaat,
krimpt mn huid gewoon in. En ik
heb ook op andere manieren al
pijn in mijn hart gehad van de
spanning. Eenvoudig door de
manier van voetballen die ze er
hier op na houden". Waar het
spelletje in Nederland tot weten
schap is verheven, is in Engeland
de simpelheid nog troef, zo is
hem gebleken. "Een bespreking
vooraf is er nooit en wat er fout is
gegaan hoor je doordeweeks wel.
Er wordt ook nooit gepraat over
spelers van de tegenpartij. Die
zijn niet belangrijk. We passen
ons toch nooit aan; de enige
boodschap is dat wij meer goals
moeten maken dan die ander en
aangezien ook die ander die op
dracht heeft meegekregen, krijg
je dat aanvallende voetbal en die
wurgend spannende situaties
Trouwens het héle voetbalgebeu-
ren wordt vanuit de club anders
benaderd. Bij trainingen bij
voorbeeld moeten we officieel
om kwart voor tien aanwezig zijn
Ik ben er meestal op die tijd en als
ik dan aangekleed ben, komen
ook die anderen eens binnen
druppelen. Tenslotte beginnen
we om half elf en daar wordt niks
van gezegd. In Nederland zou je
gelijk een boete krijgen, hier is
het normaal. Met een wedstrijd
gaat het precies hetzelfde.Ik heb
het een keer meegemaakt dat een
speler om tien over half drie arri
veerde. Hij had zijn vrouw naar
de kapper gebracht en omdat ze
ook wilde gaan kijken, had hij op
haar gewacht...Het was helemaal
geen punt en hij speelde nog een
berepartij oók. Gewoon, zonder
warming-up, met een paar oefe
ningetjes in de kleedkamer.
Voorbereiden, daar doen ze niet
aan. masseren ook niet. Als je
stijve spieren hebt en je wilt be
handeld worden, zegt de fysio
therapeut: maak maar een paar
kniebuigingen, dan gaat het ook
"Happy Harry"
Op een andere manier is er echter
wel degelijk sprake van een pro
fessionele benadering binnen de
club. Manager Harrv Haslam,
alias Happy Harry omdat hij al
tijd lacht, kocht heel wat nieuwe
spelers in het eerste jaar dat hij bij
Sheffield werkte. Drie van hen
De Goey voor wie 200.000 gulden
werd betaald, Barry Butlin en
Jeff Bourne van de Amerikaanse
Atlanta Chiefs) treden op in het
eerste team nu de manager zijn
tweede seizoen is ingegaan. Een
bekende man overigens, die
Haslam. Hij boekte knappe resul
taten met Luton Town en legde
als eerste de contacten met Ar
gentijnse spelers. Na een afgewe
zen bod op de gehele familie Ma-
radonna, hield hij er zelf Alex Sa
bella aan over. Een oud-speler
van River Plate, die het "maakte"
in Engeland. Overgenomen voor
zon zeven ton, kon Sheffield eind
vorig seizoen bijna drie miljoen
voor de man vangen. Sunderland
was bereid dat te betalen, maar
Sabella's zwangere vrouw wilde
niet verhuizen, zei nee en de
transfer ging niet door. Tot ge
noegen van alle fans, die het ta
lent op handen dragen.
Ook die zaterdag wordt hij luid be
jubeld, in de derby bij Rother
ham, waar de toppositie in de
derde divisie op het spel staat.
Elke bal wordt ingeleverd bij de
Argentijn, die allesoverhad en
heeft voor zijn vak. Heel anders
dan De Goey, die tot 23 jarige
leeftijd "maar raak leefde", zoals
hij zelf zegt, en die pas na een lan
ge amateurperiode t i ASC au
Ter Leede bij Telstar "een gere
geld en gezond" bestaan ging lei
den. Dankzij het profvoetbal. Op
het veld zijn de rollen omge
draaid. Daar heeft Sabella het nu
gemakkelijk en moet De Goey
zich veel moeite getroosten om in
balbezit te komen. Sheffield mag
dan doorgaan voor een van de
"moderner" spelende teams, on
der pressie blijkt toch steeds
weer de ware aard van de Engelse
voetballer, die dan het midden
veld het liefst overslaat. De Goey
krijgt na een sterke eerste helft,
dan ook steeds minder ballen na
de pauze, is /elf bepaald niet te
vreden, maar oogst niettemin lof.
Fanatisme
In tegenstelling tot de 15.000 Uni
ted-supporters, die zich dit keer
van een héél negatieve kant laten
zien. De betrokkenheid slaat on
danks de winst om in fanatisme
en de fans gaan tijdens en na de
partij teken al bee tam i Ie
schade: dertig gewonden. De
Goey bekijkt het hoofdschud
dend, maar laat zijn algemene
mening door het incident niet
beïnvloeden. "Dit zijn excessen,
maar ik blijf erbij dat ik een goede
keus heb gemaakt. In'Nederland
zeiden ze: wat een afgang om
voor een derde divisieclub te
moeten gaan voetballen, maar ik
wilde het zelf ondervinden. Zo
eigenwijs ben ik wel. Daardoor
krijg ik echt wel eens de deksel
op m n hersens, maar dat is dan
niet erg. Dan heb ik het tenminste
zelf ondervonden. Dat is in dit
geval ook zo. Ik zie het hier ge
woon zitten, voor mij blijkt het
een hele goede stap te z(jn ge
weest. Ik kan iedere Nederlandse
speler aanraden hier te komen
voetballen. Je hebt hier een schit
terend leven. Een herenleven.
Nooit kritiek, omdat de journalis
ten met de spelersbus meerijden,
je ziet veel. je kunt doen wat je
wilt, kortom je leidt een bevoor
recht bestaan. Dat is het voordeel
van beroepsvoetbal, wat ik overi
gens nog steeds niet als "echt"
werken beschouw Dat ga ik later
doen. want ik maak me niet druk
over wat er volgt. Net zoals ik
twee voeten heb. zo heb ik ook
twee handen aan mijn lyf die ik
kan gebruiken. Als het zou moe
ten zou ik hier in dit hotel
schoonmaker worden. Die jaren
van ruimer leven heb ik dan toch
maar gehad, die kunnen ze me
Leen de Goey (r) in het stadion van Sheffield United
reserve Pedro Verde en de Leidenaar
de Argentijn Alex Sabella midden) cricket-onderricht krijgt van zijn landgenoot
