Van wasborstelinkoper tot onroerend-goedmagnaat
Mijnhardt
Puinhoop
na ineen
storting
huizen
imperium
DONDERDAG 11 OKTOBER 1979
EXTRA
PAGINA 13
De voormalige sexboerdenj van
Mijnhardt in Ameide. De luxueuze
inrichting is spoorloos....
is voor iedereen een raadsel.
De financieringsmaatschap
pij Bowmakers Ltd wil er be
slag op leggen, als maar be
kend is wie er thans over be
schikt.
Een andere vraag is waar het
geld is gebleven dat de verze
keringsmaatschappijen vorig
jaar uitkeerden na de brand in
een kapitaal pand in Biltho-
ven. Oorspronkelijk wilde
Mijnhardt in deze villa zijn
kantoor vestigen, maar uit
eindelijk was het aantrekke
lijker in de buurt van zijn wo
ning aan de Utrechtseweg te
blijven. Het pand met een
waarde van 1.3 miljoen gul
den brandde in de nacht van
zondag 26 februari 1978 onder
verdachte omstandigheden
af. De brandweer vond in de
leegstaande villa drie tot vier
brandhaarden. Het bewijs
van brandstichting kon
evenwel door de Biltse politie
niet onomstotelijk geleverd
worden, zodat de verzeke
ringsmaatschappij bijna een
miljoen gulden uitkeerde.
Wat is er met dat geld ge
beurd? Is er een grote hypo
theek mee afgelost, heeft hij
de rest in eigen zak gestoken?
In ieder geval is het geld niet
gestort op rekening van Tra-
jectum BV, waar het thuis
hoorde.
Argwaan
De politie heeft al vaker arg
waan gekregen betreffende
de handel en wandel van
Mijnhardt. In Ameide, waar
hü voor bijna één mihoen
gulden een uiterst luxueuze
sex-boerderij had gekocht,
deed de politie op 4 april van
dit jaar een inval. Ze verdach
ten de eigenaren ervan onder
dekking van „Sexclub 80" in
de boerderij wapens te ver
handelen. Er werd slechts éen
pistool bij een van de meisjes
gevonden.
Alles overziend móést het na
tuurlijk wel spaak lopen met
de handel van de voormalige
wasborstelinkoper. Heeft hij
het zo gewild, stuurde hy op
een geweldige crash aan om
er zelf op tijd uit te kunnen
springen, of -zijn de zaken
hem onder de dwang om te
willen imponeren gewoon
weg uit de hand gelopen?
Volgende maand begint de vei
ling van de panden. Het zal
van de opbrengst van de vei
lingen en van de opstelling
van de banken afhangen of
het daarbij blijft. Immers, en
kele vennoten in BV's van
Mijnhardt staan in sommige
gevallen persoonlijk garant
voor zijn schulden In die si
tuatie is het dus nog maar de
vraag of deze BV's niet mee
gaan in het faillissement.
Kortom #en reuze-chaos. een
omvergeworpen rij dominos
tenen, waarbij nog niemand
precies kan zeggen waar het
vallen zal ophouden.
En Mijnhardt? Och, die zag het
een paar maanden geleden
allemaal nog niet zo somber
in. Enthousiast zocht hij weer
naar nieuwe projecten. Via
het belastingadvieskantoor
Moret, Gudde en Brinkman
in Amsterdam informeerde
hij naar de mogelijkheden om
op de Antillen een naamloze
vennootschap te beginnen.
Ternessa NV zou deze moeten
heten. Het kantoor zocht het
piekfijn voor hem uit: kansen
bleken er genoeg in dit belas
tingparadijs. Maar ook dit
antwoord heeft Mijnhardt
niet meer voor zijn vlucht
naar Spanje ontvangen.
Samengevat komt het erop neer
dat Willem Frederik Mijnhard
jr. een voor velen catastrofale
puinhoop heeft achtergela
ten. Wie zijr. de echte slacht
offers en wie zijn degenen die
hebben willen meeprofiteren
en hun risico nu op een pre-
senteerblaad je thuisbezorgd
hebben gekregen? De toe
komst zal het leren.
UTRECHT-ZEIST
Willem Frederik Mijn
hardt jr. was tien jaar
geleden nog een heel
gewone jongen. Als in
koper bij een algemeen
verkoopkantoor voor
huishoudelijke artike
len, Alveru in Baarn
(toen nog de hoofddis
tributeur van de Lola-
wasborstels), was h\ij
geknipt voor zijn job.
Doordat hij gemakke
lijk contacten legde,
door zijn innemend ui
terlijk en door de ui
termate snelle babbel
die hij te allen tijde pa
raat had, leek voor hem
in die branche een grote
toekomst weggelegd
Maar Wim zelf was er niet
tevreden mee. Hij had
andere plannen. Hij
wilde zijn talenten niet
eeuwigdurend aan
wasborstels vergooien,
waar hij zag dat ande
ren met evenveel in
spanningen „het grote
geld" wisten te ma
ken.
Verbazing en verbijstering.
Dat zijn de twee woorden
die steeds weer opdoemen
bij het uitpluizen van de
onroerend-goedhandel en
wandel van de 39-jarige
Zeistenaar W. F. Mijn
hardt jr. Verbazing over
het gemak waarmee hij er
elke keer in slaagde sta
pels geld en hoge hypo
theken los te praten bij
particulieren en banken.
Verbijstering vooral over
de graagte van de banken
om met Mijnhardt zaken
te doen.
Want hoe is het mogelijk
dat deze bankinstellingen
hypotheken verstrekten
waarvan de gezamenlijke
waarde zo'n 2.5 miljoen
gulden uitstijgt boven de
werkelijke waarde van
het bezit van de onroe-
rend-goedhandelaar? Hoe
hebben ze bovendien het
blinde vertrouwen in de
Zeistenaar op kunnen
brengen, als gevolg
waarvan ze op de gewone
rekeningen-courant ook
nog eens voor circa 1,5
In 1969 deed Mijnhardt jr. zijn intrede in de onroerend-goedbran-
che. Eerst nog voorzichtigMaar meedrijvend op de toenemende
vraag naar huizen zag hij kans zijn aandeel in de handel stukje
bij beetje uit te breiden. Hij praatte graag met zijn bazen bij
Alveru over deze lucratieve activiteiten. Deze waren wel geïnte
resseerd, want de Lolaborstel lag op dat moment toch al wat
moeilijk in de markt. Gezamenlijk besloten ze toen in 1973 een
onroerend-goedmaatschappij op te richten. Het werd de BV De
Bilt.
De Alveru-directeuren Ver
beek, Sneiders en Oosten
dorp staken er met Mijnhardt
geld in. Oostendorp en Mijn
hardt kregen de directie,
maar in de praktijk was het
voornamelijk Wim Mijnhardt
die als vertegenwoordiger op
trad voor de BV. De Zeiste
naar had al snel door hoe ge
makkelijk zo'n besloten ven
nootschap werkt, beter nog.
hoe aantrekkelijk het is om in
nog meer BV's in deze sector
deel te nemen. In 1974 richtte
hij daarom zijn eigen maat
schappij op: Trajectum
BV.
Dat was eigenlijk Mijnhardts
meesterzët. Want Trajectum
BV zou de moedermaat
schappij worden van alle vol
gende BV's die hij vestigde
En dat waren er nogal wat.
Bekend geraakt in de kringen
van het onroerend goed, sloot
Wim Mijnhardt jr. in oktober
1974 een deal met de Utrecht
se huizenhandelaar Fred van
Engelen (31), waarmee hij
Enmij Vastgoed BV stichtte
Dit werd de handelspoot van
het Mijnhardt-concern. Tien
tallen huizen gingen er via
Enmij van hand tot hand,
waarbij er steeds stevige win
sten werden geboekt.
Tot in de hoogste kringen deed
Enmij zaken, zoals blijkt uit
een transactie op 3 februari
1977, toen de BV een pandje
in Utrecht voor 60.000 gulden
verkocht aan de huidige
staatssecretaris van justitie,
mr. Elbarta Alijda Haars uit
Breukelen. Grappig, dit zij
delingse contact van Mijn
hardt met justitie. Zeker als je
bedenkt dat de Zeistenaar se
dert 1 maart 1976 ook al direc
teur was van KEM Vastgoed
BV, een firma die in vier pros-
titutiewoonboten op het
Utrechtse Zandpad een inte
ressante bron van inkomsten
heeft.
Listig
De woonbotenverhuur ver
schafte Mijnhardt voldoende
harde guldens om zijn lief
hebberij - de huizenhandel -
zonder veel risico's te kunnen
voortzetten. Niettemin, als er
risico's moesten worden ge
lopen, dan legde de Zeiste
naar deze listig bij anderen.
Hij was er een meester in de
gevaren van tegenvallers naar
medevennoten door te schui
ven. Onder meer gebruikte hij
daarvoor De Eikenhof'Beheer
BV, op 1 januari 1977 opge
richt door de Woerdenaar
Theo van der Kleij, met wie
Mijnhardt een compagnon
schap aanging.
Hoe meer Wim Mijnhardt jr.
zich in de handel van onroe
rend goed stortte, des te meer
BV's werden er opgericht. Er
volgden Trajectum Construc
tion Ltd, COR 2 BV, Modom
BV, May en Co BV, en firma's
die zich in Engeland op de
huizenmarkt toelegden, zoals
Nasonvale Ltd., Joshvale Ltd
en Gbboncourt td. Waarmee
nog lang niet alle BV's van
Mijnhardt zijn genoemd.
In de periode na 1976 pakte
Mijnhardt de zaken dan ook
groot aan. Hij benoemde zijn
schoonzuster Edith uit Hei
en Boeicop tot directrice van
Trajectum BV. Aandeelhou
ders van andere BV's. zoals
Eelke Vlieger (23), René van
Dijk en Theo van der Kleij
kwamen als kantoorperso
neel op de loonlijst te staan en
de firma schafte zich een
reeks zeer luxueuze automo
bielen aan. Wat te denken
van: drie Cadillacs, twee
BMW's, een Oldsmobile, een
Mercedes, een Rolls Royce,
een Chevrolet Caprice, een
Jeep, enkele Toyota's en een
Volkswagen Kever. Dat al de
ze auto's voor de volle hon
derd procent waren gefinan
cierd en naar nu is gebleken
sommige zelfs dubbel gefi
nancierd, zag de argeloze be
zoeker er niet aan de buiten
kant aan af
Auto's
Dure auto's, grote panden, vee.
cash geld, dat werd de stijl
van de sindsdien ook in een
kostbare bruine bontjas ge
stoken Willem Frederik
Mijnhardt jr. De huizenhan
delaar ging een geldverslin
dend leven leiden. Met eigen
vliegtuig, een jacht in de ha
ven van Llafranch in Spanje
tegenover enkele hem toebe
horende appartementen, za
kenreizen naar Engeland en
Duitsland en vooral veel con
tacten met bankdirecteuren
Dat laatste was erg belangrijk
want het geld moest natuur
lijk ergens vandaan komen
Door de bijzondere levensstijl
van Mijnhardt was de op
brengst uit het onroerend
goed op het laatst immers niet
groot genoeg meer om alles te
kunnen bekostigen. Er werd
geleend, voor duizenden,
voor honderdduizenden, voor
miljoenen guldens. En hij
kreeg het allemaal in zijn
hand. Hoe dat ging, daar ko
men we straks op terug.
Nu eerst enkele voorbeelden
van het bezit van Mijnhardt
en het beheer daarover. Eind
vorig jaar werd COR 2 BV van
Mijnhardt voor 560.000 gul
den eigenaar van panden in
Driebergen. De Zeistenaar
zag wel brood in de verhuur
Met een sociale academie in
zo'n gemeente is er immers
vraag naar kamers genoeg
Hij begon de panden te ver
bouwen tot appartemen
tenflat. De gemeente zag dat
enige tijd aan, maar schreef
Mijnhardt vervolgens een
brief waarin duidelijk werd
gemaakt dat dit zonder
bouwvergunning niet zo
maar mocht. Mijnhardt
stoorde zich daar niet ,aan.
Totdat de gemeente dreigde
de bouw door de politie stil te
laten leggen.
Knokploeg
Ter voorbereiding op de con
frontatie met de agenten
trommelde Mijnhardt zijn
gedeeltelijk uit Leerdammers
gerecruteerde knokploeg op
Voor het pand wachtten zij op
de politie, maar deze ver
toonde zich niet. Toen trok de
Zeistenaar met een man of
twaalf naar het gemeentehuis
en stapte de kamer van ge
meente-opzichter Zendering
binnen. Daar eisten ze voor
taan door de gemeente met
rust gelaten te worden, zo niet
„dan kan je als je uit het raam
valt weieens een flinke smak
maken".
Nadat de toenmalige burge
meester Van Boetzelaer en
wethouder Lussenburg wa
ren gewaarschuwd, werd het
„gesprek" in de burgemees
terskamer voortgezet. De be
dreigingen werden er nog
minder verhuld. Mijnhardt
we van ex-medewerkers.
Neem bijvoorbeeld Van Kolf
schoten, directeur van de Al
gemene Bank Nederland in
De Bilt. Mijnhardt bood de
man verscheidene keren aan
zijn vakantie door te brengen
in een van de appartementen
aan de Costa Brava, waarheen
de Zeistenaar nu zelf een goed
heenkomen heeft gezocht.
Ook nodigde hij hem uit voor
weekeindtripjes in zijn vlieg
tuig. Voor zover kon worden
nagegaan is Van Kolfschoten
daar niet op in gegaan. Wel
ging hij vorig jaar zomer bij
Mijnhardt in Spanje langs,
maar deze was niet thuis. De
bankdirecteur gooide toen
zijn visitekaartje met de
vriendelijke groeten door de
brievenbus. Een gebaar waar
Mijnhardt naderhand bij an
dere banken leep gebruik van
maakte om te laten zien op
hoe goede voet hij wel stond
met de bankdirecties
Égards
Maar ook de directeur van de
Bank voor Hypothecaire Fi
nancieringen uit Eindhoven
werd in Zeist met de grootst
mogelijke égards ontvangen.
Privé-chauffeur Van de
Loosdrecht van Mijnhardt
moest hem oppikken in de
Rolls Royce. die Mijnhardt
met twee andere compagnons
had aangeschaft. In de sjieke
auto werd de directeur eerst
langs de duurste panden van
de BV's in Bilthoven, Drie
bergen en Zeist gereden om
pas daarna naar het kantoor te
worden gebracht. Het leek
dan wel of prins Bernhard up
bezoek zou komen. Alle min
der fraaie auto's waren van
het terrein verwijderd. De
luxe Cadillacs, Chevrolet,
Mercedes. Buick, Oldsmobile
enz. stonden glimmend op
een rij. In het kantoor zat het
personeel (op speciaal ver
zoek van Mijnhardt) keurig in
het pak hard te werken. Er
werden brieven gedicteerd
aan niet bestaande firma's.
Mijnhardt liet zich enkele ke
ren via de intercom oproepen
voor telefoongesprekken met
het buitenland. Er was voor
honderden guldens aan
bloemen besteld, en zelfs de
plantenbakken waren in zo'n
geval vernieuwd.
Het lospeuteren van weer
nieuwe hypotheken werd zo
tot éen gigantische show, een
knap ingestudeerd toneel
stuk om de banken maar te
verleiden het geld op tafel te
leggen. Een truc die overi
gens wonderwel lukte
Geïmponeerd door het ge
mak waarmee Mijnhardt de
ene dag tonnen op de bank
deponeerde en ze er daarna
voor een nieuwe transactie
„voor enkele dagen" weer af
haalde, gaven de banken hem
ook veel geld mee zonder dat
daar direct een onderpand
voor beschikbaar was.
De dans om de duizenden is de
banken nu echter lelijk opge
broken. Door het faillisse
ment van Mijnhardt privé,
Trajectum BV en Trajectum
Construction Ltd schieten ze
er voor tonnen bij in. Enkele
cijfers: de ABN krijgt nog
450.000 gulden, de AMRÖ
heeft nog 330.000 gulden te
vorderen, de NMB moet
eveneens nog 330.000 gulden
ontvangen.
Vliegtuig
Niets was Mijnhardt te dol. Hij
vond het op een gegeven
moment nodig over een eigen
vliegtuig te beschikken. Met
driehonderdduizend gulden
op zak toog hij daarvoor naar
Engeland om een toestel te
kopen. Maar wat deed hij
toen? Hij kocht een tweemo-
torige Piper Aztec (G-ASNA)
en liet de kist tegelijk bij een
Engelse maatschappij finan-
eieren. De meegenomen drie
ton hield hij gewoon in zijn
zak. En passant nam de Zeis
tenaar, die zelf niet kon vlie
gen, nog een piloot mee:
Wolfgang Schmidt. Deze
Schmidt is thans de meest
waarschijnlijke bezitter van
de bontjassen en juwelen
(waarde circa één ton) waar
mee zowel Mijnhardt als zyn
tweede vrouw Anja en
schoonzuster Edith zich
plachten te omhullen. Waar
het vliegtuig zich nu bevindt.
De blauwe Cadillac van Mijnhardt onder het appartement in
Llafranch aan de Costa Brava waarheen de Zeistenaar een veilig
heenkomen heeft gezocht
zei de gemeente de oorlog te
zullen verklaren, tenzij men
niet dwars zou liggen bij het
afgeven van een bouwver
gunning. „Deze mensen doen
alles voor mij, en als ik zeg
alles, bedoel ik ook alles"
dreigde Mijnhardt Van Boet
zelaer.
De burgemeester vertelde dat
bouwen zonder vergunning
toch echt niet kon, waarna
Mijnhardt beloofde deze te
zullen aanvragen. Hij heeft
dat echter nooit officieel ge
daan.
De knokploeg is vaker voor
Mijnhardt in actie gekomen
Zo ook tegen enkele krakers
in een al meer dan een jaar
leegstaand hoekhuis in
Utrecht. Mijnhardt had dit
pand in 1977 gekocht op naam
van de BV May en Co, waar
van hij samen met de
Utrechtse makelaar G. Groe-
neveld eigenaar is. Het pand
zou eveneens voor kamerver-
huur geschikt gemaakt moe
ten worden. De verbouwing
liet evenwel lang op zich
wachten, als gevolg waarvan
de Kraakbond het pand in
zijn actieprogram opnam
Grondig
Enige jongeren kraakten het
pand en lieten zich er door
Mijnhardt niet uitpraten. In
juli van het vorig jaar vond de
Zeistenaar het welletjes. Voor
duizend gulden de man vond
hij de knokploeg bereid het
karweitje eventjes op te
knappen. Ze deden dat gron
dig. Zo grondig, dat Mijn
hardt later triomfantelijk
rondbazuinde dat er nu zelfs'
geen konijn meer in het huis
kon wonen.
De krakers werden op straat ge
zet, hun meubilair volgde hen
naar buiten, wasbakken wer
den van de muren gerukt, wa
terleidingen, elektriciteits
buizen, alles werd vernield.
En sindsdien staat het pand
opnieuw leeg. Het is welhaast
een ruïne. Sedert die lijd heeft
het gezin in de naastliggende
bovenwoning ook maar één
watertappunt. De wc moet
met een emmer water worden
doorgespoeld. Een herinne
ring aan wat Mijnhardt een
geslaagd optreden vond.
Geld was waar alles om draaide
bij Mijnhardt. Hij had er veel
van nodig, maar hij deed er
ook de gekste dingen mee
„Hij kwam vaak met pakken
geld onder zijn arm het kan
toor inlopenvertelt een ex-
- werknemer van Trajectum
BV. „We hebben weer wat
verdiend jongens, nep hij
dan". Een andere werkneem
ster herinnert zich dat enkele
personeelsleden ooit in de
keuken van de panden aan de
Utrechtseweg met bundels
briefjes van duizend hebben
lopen voetballen. „We heb
ben toen vreselijk gelachen"
zegt ze
Zwart
Zwart geld was usance in hel
zaken doen van Mijnhardt.
Hoeveel er op deze wijze om
gegaan is, kan thans niet wor
den becijferd. Paniek brak er
daarom ook uit toen een
rijksaccountant in 1978 zijn
komst aankondigde. Over
haast werden er kofferbak
ken vol stukken die de goede,
man niet onder ogen zou mo
gen krijgen, naar een woning
in Hei- en Boeicop gereden
Het ging daarbij onder meer
om bankrekeningen in Zwit
serland en om panden die
voor de belasting niet in de
boeken van Mijnhardt moch
ten voorkomen. Wekenlang is
de rijksaccountant aan het
snuffelen geweest. Niemand
wist of hij onregelmatigheden
had gevonden. Mijnhardt liet
zich daar niet over uit, maar
uit de stukken over het faillis
sement blijkt wel dat de fis
cus nog 400.000 gulden van de
Zeistenaar heeft te vorde-
Om dure huizen te kopen, moet
je geld hebben. Hoe kwam
Mijnhardt aan zoveel geld? In
eerste instantie uit de hypo
theken die hij op de panden
opnam. Speurtochten door
het kadaster leveren daarover
de meest merkwaardige staal
tjes van financiering op.
Willem F. Mijnhardt jr. deed al
les om de bankdireteu-
ren in te pakken. Dat horen
miljoen gulden de boot in
gaan?
Deze vragen treden het
meest op de voorgrond in
wat de „affaire-Mijn-
hardt" kan worden ge
noemd. Het is een verhaal
van de pijlsnelle opkomst
en de daverende ontplof
fing van een onroerend-
goedimperium dat aan
elkaar hing van gladde
praatjes, trucs, image
building en intimidatie.
De aanstichter Mijnhardt
lijkt zich er in zijn riante
woning in Llafranch aan
de Costa Brava in Spanje
met een vette Zwitserse
bankrekening weinig om
te bekommeren. Senor
Wim is in het dorpje nog
steeds een groot man.
Wat in Nederland over
blijft, is het puin dat moet
worden geruimd door de
gedupeerde particulieren
en banken. Dat sommigen
die de Zeistenaar hun
vertrouwen hadden ge
schonken, in grote finan
ciële moeilijkheden drei
gen te komen, is overdui
delijk. Of de banken voor
deze mensen dezelfde be
reidheid aan de dag leg
gen om kredieten te ver
lenen zoals bij Mijnhardt,
is een open vraag.
