„Leidse brandweer is
groot door
Deel van Geologie
gaat weg uit Leiden
De enige die een bus als een trein kan laten lopen
op de lijn Leiden-Katwijkis de NZH-buschauffeur.
Houten ophaalbrug tussen
Maresingel en Huigpark
De busdus
fXQQüZB
Hoofdbrandmeester W. Harteveld bij afscheid:
Terugdringen pakhuizen
in Maredorp onhaalbaar
AFSLUITING
RUN- EN
SCHIEKADE
BEPLEIT
VRIJDAG 31 AUGUSTUS 1979
PAGINA 17
LEIDEN - Hij had het er zicht
baar moeilijk mee, hoofd
brandmeester W. Harteveld,
toen hem gistermiddag bij
zijn afscheidsreceptie in de
sfeervol opgeluisterde
brandweerkazerne aan de
Langebrug allerlei loftuitin
gen werden toebedeeld.
Terwijl zijn inzet en verdiensten
voor het brandweerwezen
door ondermeer burgemees
ter Vis en brandweercom
mandant Broekman hemel
hoog werden geprezen zat
Willem Harteveld zenuwach
tig te plukken aan zijn dienst
pet. Tijdens zijn afscheids
woord vertelde hij "als een
berg te hebben opgezien te
gen de dag dat hij afscheid
zou moeten nemen van de
Leidse brandweer".
"Een brandweerkorps dat groot
is door zijn kleinheid. Want
doordat het korps van be
perkte omvang is bestaat er
nauwelijks ruimte voor spe
cialisatie waardoor iedere
brandweerman in Leiden een
echte all-rounder is. Dat
maakt het korps tot één van
de beste in Nederland", aldus
Harteveld, die met zijn 55 jaar
de in brandweerkringen pen
sioengerechtigde leeftijd
heeft bereikt, tijdens zijn af
scheidsrede. Een rede die
werd beloond met een wer
kelijk ovationeel applaus van
de talrijke aanwezigen.
Willem Harteveld, geboren en
getogen Leidenaar, begon
zijn 28-jarige loopbaan bij de
Leidse brandweer op late
leeftijd. "Aanvankelijk was ik
metaaldraaier en pas op 27-
jarige leeftijd ben ik bij de
brandweer gekomen. Op aan
raden van mijn moeder. Het
vak van brandweerman heeft
me vervolgens gepakt in al
zijn facetten en nooit meer
losgelaten. Werkelijk, het is
een van de mooiste beroepen
die ik me kan voorstellen.
Waarom? Omdat je je kan in
zetten voor mensen die in
nood zijn daar waar anderen
met de handen in net haar
staan of hard weglopen".
Harteveld vervolgt "In het be
gin kwam ik natuurlijk nau
welijks aan de bak. Werd ik
gebruikt als krullejongen.
Wanneer ik er dan weer eens
op de fiets op uitgestuurd
werd om een boodschap te
doen en ik zag bij terugkomst
die wagens met loeiende sire
nes de poort uitrijden dan
jeukten mijn handen en stond
ik in mezelf te vloeken. O, wat
wilde ik dan zelf graag op die
wagen zitten om m'n armen
uit de mouwen te kunnen
steken".
Die momenten kwamen voor
Harteveld in overvloed. Door
zijn leergierigheid, durf en in
zet werd hij al snel overal bij
betrokken en het duurde dan
ook niet zo gek lang of de
naam Willem Harteveld werd
een begrip in bredekring.
Zelf zegt hij: "Waardoor het
precies kwam weet ik niet
maar ze pakten mij altijd voor
de gekste en gevaarlijkste
klusjes. Zat er een hond in een
riool of een aap in een af
voerkanaal of moest er bij een
demonstratie iemand 45 me
ter hoog op een ladder gaan
staan dan kon ik aan de bak.
Niet dat ik dat erg vond hoor,
integendeel".
Hartevelds leergierigheid, hij
was een van de eerste brand
weermannen met een dui
kersbrevet en hij heeft ook op
het gebied van preventie met
succes verscheidene cursus
sen doorlopen, had tevens tot
gevolg dat hij geregeld pro
motie maakte om uiteindelijk
te worden benoemd tot
hoofdbrandmeester, een van
de allerhoogste rangen. Een
loopbaan die vrijwel parallel
liep aan die van zijn vaste
maat, Hoofdbrandmeester
Mark. "Tussen ons bestond
een brok competitie die ge
zond heeft gewerkt. Samen
deden we tal van cursussen
en dan jutten we elkaar
voortdurend op. We wilden
voor geen goud voor elkaar
onderdoen en pakten alles
aan. Daardoor hebben we het
waarschijnlijk nog vrij ver
weten te schoppen, ondanks
dat we dikwijls als de rauwe
binken van het korps werden
beschouwd".
Zijn laatste dagen als brand
weerman heeft Willem Harte
veld knarsetandend doorge
bracht. "Want", zo zegt hij, "ik
had zo graag nog een fikse
brand mee willen maken, nog
één keer echt in actie komen.
Er is voor mij niets mooiers
dan een fikse middelbrand,
zonder slachtoffers dan. Niet
zo'n brand als indertijd bij
Sikkens want dat hoeft voor
mij niet. Dat is alleen maar
dom spuitwerk, dat kan ie
dereen. Nee, een flinke brand
waarbij je naar binnen moet
en alles op alles moet zetten
om het vuur te bedwingen en
waarbij je er dan uiteindelijk
in slaagt om de omliggende
panden voor de vlammen te
sparen".
Met de vuist op tafel slaand ver
volgt hij: "Ze zeggen wel eens
dat brandweermannen regel
rechte pyromanen zijn maar
dat is beslist niet waar. Een
brandweerman heeft nu
eenmaal op z'n tijd een echte
brand nodig. Dat houdt het
moreel er een beetje in, want
het hele jaar door alleen maar
oefenen is ook niet alles".
Er verschijnt een trieste blik in
zijn ogen wanneer hoofd
brandmeester Harteveld over
zijn afscheid praat "Het valt
niet mee om op te stappen",
bekent hij. "Maar je moetje er
gewoon bij neerleggen. Aan
dit vak worden nu eenmaal
enorm hoge eisen gesteld en
op een gegeven moment kun
je aan die eisen niet meer voor
de volle honderd procent vol
doen. Ik heb het gevoel dat ik
nog best een paar jaartjes zou
kunnen doorgaan maar de
voorschriften bepalen an
ders. Misschien is dat ook wel
beter wantje maakt in dit vak
ook enorme dieptepunten
mee, zoals zeer zware onge
vallen. En die gaan je echt niet
in je kouwe kleren zitten".
Tijdens de bijeenkomst in de
Leidse brandweerkazerne
ontving Willem Harteveld
gistermiddag naast tal van
geschenken uit handen van
burgemeester Vis de "Jan van
Hout-penning" van de ge
meente Leiden. Een zeldzame
onderscheiding die wordt
uitgereikt aan personen die
zich op een buitengewone
manier verdienstelijk hebben
gemaakt voor de gemeente
Leiden. Voorts werd Harte
veld onderscheiden met de
erepenning in goud van de
Koninklijke Nederlandse
Brandweer, welk^ onder
scheiding hem werd over
handigd door commandant
Broekman.
JAAP VISSER
LEIDEN Bij de subfaculteit
Geologie en Geofysica aan
de Garenmarkt hangt
vandaag de vlag halfstok:
de faculteit gaat groten
deels verdwijnen. Door
herstructurering van de
aardwetenschappen
wordt het grootste deel
van het instituut onderge
bracht bij de universiteit
van Utrecht. Een klein ge
deelte blijft samen met
professor A. Brouwer ach
ter in de Sleutelstad.
De landelijke herstructurering bij
de aardwetenschappen begon
eind 1965. Er ging een brief van
de toenmalige minister van on
derwijs en wetenschappen Diep
enhorst geologie-afdelingen van
universiteiten vragen steeds
meer geld zonder dat groei van
het aantal studenten dat
rechtvaardigt.
De Academische Raad (oude stijl)
komt met een advies: verdeel du
re geologie -specialismen over
verschillende universiteiten om
dure doublures te vermijden. Dit
ging de minister volgens profes
sor Brouwer niet ver genoeg.
Daarna', zo laat professor Brouwer
weten, "wordt er een commissie
van twee vertegenwoordigers
van de vijf betrokken geologie
afdelingen (drie rijksuniversitei
ten, Amsterdam GU en VU) on
der voorzitterschap van de
Utrechtse curator Verwey inge
steld. Grote meningsverschillen
en weinig resultaten zijn hiervan
het resultaat".
Professor Brouwer "De toen aan
het bewind zijnde minister Ver-
inga benoemt een nieuwe com
missie van drie geologie buiten
staanders. In de kortst mogelijke
tijd komt er een rapport met het
advies om geologie in Utrecht te
laten voortbestaan en alle ande
ren op te heffen. Argumenten
kwamen er niet meer aan te pas,
herstructurering werd een doel
op zichzelf.
Intussen ontdekte de minister dat
geologie een basiswetenschap in
de natuurwetenschappen is en
dat geologie ook als bijvak aan
andere studenten wordt onder
wezen. Totale opheffing is dus
niet mogelijk".
Er wordt een compromis gesloten:
"Grote concentratie in Utrecht,
half zo groot in Amsterdam door
samenwerking tussen GU en VU,
kleine subfaculteit in Leiden en
nog kleinere in Groningen (was al
klein sedert bezuinigingen in de
jaren dertig)".
In deze zin, zo gaat professor
Brouwer verder, "sloten de vijf
universiteiten een overeenkomst
(1971). Utrecht en Amsterdam
zouden een volledige opleiding
houden; Leiden en Groningen
alleen een propedeutisch jaar en
gespecialiseerd onderwijs en on
derzoek in één richting (Leiden:
stratigrafie en paleontologie) in
doctorale fase en voor promotie".
Het resultaat van een en ander is nu
dat het grootste deel van de Leid
se subfaculteit wordt gedwongen
naar Utrecht te vertrekken.
Daarvoor was nodig een nieuw
instituutsgebouw in Utrecht dat
nu biina klaar is.
De conclusie die professor Brou
wer uit deze geschiedenis trekt is
dat "het hele plan slecht is door
dacht en dat het geen besparing
oplevert die niet op andere wijze
verkregen had kunnen worden".
Door het vertrek van het grootste
gedeelte van de sub-faculteit
komen de twee gebouwen naast
de voormalige meisjes-hbs en het
Van der Werfpark vrij. Het in
ruimtenood verkerende museum
van Natuurlijke Historie neemt
de gebouwen over. Het gedeelte
van de faculteit dat in Leiden
blijft zal in het oude hbs-gebouw
gevestigd blijven.
Prof. A. Brouwer voor de vlag die halfstok hangt.
LEIDEN - Het terugdringen
van het aantal pakhuizen
in Maredorp is nauwelijks
een haalbare kaart.
Dit bleek gisteravond bij de be
handeling van het bestem
mingsplan voor Maredorp in een
vergadering van de raadscom
missie voor de ruimtelijke or
dening. Uit het bestemmings
plan blijkt dat 20% van alle op-
slagyestigingen in de binnen
stad in Maredorp gevestigd zijn.
Dat is de hoogste concentratie
die in de Leidse binnenstad is te
vinden.
Met name de raadsleden Beijen
(PPR) en Ranner (PvdA) drongen
er gisteravond bij wethouder
Waal op aan dat het aantal pak
huizen de komende jaren wordt
teruggedrongen. Uit het be
stemmingsplan blijkt dat alleen
een verdere uitbreiding van het
aantal pakhuizen wordt tegenge
gaan.
De voormalige projectcoördinator
voor de projectgroep Maredorp,
mr. A de Jong, noemde dat al heel
wat. De gemeente kan volgens
hem verder weinig doen. "Het is
irreëel om te zeggen dat het aan
tal pakhuizen de komende jaren
zal worden teruggedrongen. Die
wens is moeilijk om te zetten in
beleid. D gemeente kan alleen
maar per pand actie ondernemen
door het pand aan te kopen of te
onteigenen. De bestaande toe-
Hoofdredacteur
LEIDEN - De schipbrug tussen de
Maresingel en het Huigpark zal
worden vervangen door een hou
ten ophaalbrug.
Een meerderheid van de leden van
de raadscommissies voor ruim
telijke ordening en financiën
heeft gisteravond in een vergade
ring haar keuze bepaald. De
dienst gemeentewerken had al
eerder voorkeur gegeven aan een
houten ophaalbrug. Zo'n brug
past beter in het stadsgezicht en
bovendien lag vroeger over de
Maresingel ook een ophaalbrug,
aldus gemeentewerken.
Aanvankelijk bestonden er drie
ontwerpen voor een nieuwe vaste
verbinding over de Maresingel.
Eén ontwerp viel al snel af. De
ophaalbrug en een vaste houten
brug bleven over. In een vorige
vergadering gaven de leden van
de commissie echter te kennen
dat ze de ophaalbrug veel te duur
vonden. De voorkeur ging daar
om voorlopig uit naar een vaste
houten brug.
Beide ontwerpen zijn daarna nog
eens bekeken en gisteravond
kwam de dienst gemeentewer
ken met een veel goedkoper ont
werp van een ophaalbrug voor de
dag. Het ontwerp van de vaste
houten brug was ook, naar wens
van de commissieleden, gewij
zigd waardoor de aanleg van deze
brug duurder wordt. Het prijs
verschil was daardoor aanmer
kelijk kleiner geworden.
Wethouder Waal drong er gister
avond op aan om nu de knoop
maar door te hakken, waarna een
meerderheid in de commissie
koos voor de aanleg van een op
haalbrug. De kosten van de
nieuwe brug zijn becijferd op
295.000 gulden. Dat is 70.000 gul
den goedkoper dan het eerste
ontwerp en bijna 70.000 gulden
duurder dan de aanleg van een
vaste houten brug.
voor „Mare'
LEIDEN - Eindredacteur Quirien
van Koolwijk van het Leidse uni
versiteitsblad Mare is deze
maand benoemd tot hoofdredac
teur van dat blad. Hij volgt in die
functie Bas de Jong op die sinds
de oprichting van Mare. twee jaar
geleden, het blad heeft geleid.
Het weekblad is gelijk met de be
noeming van Van Koolwijk in
een nieuw jasje gestoken: de uit
voering is wat strakker en er
wordt gebruik gemaakt van een
nieuwe kop.
stand zal daarom voorlopig wor
den bevroren", aldus mr. De
long.
LEIDEN - De raadsleden Beij-
en(PPR) en mevrouw Ko-
ning(PvdA) hebben in een brief
aan de verkeerscommissie be
pleit dat de Rijn- en Schiekade
aan de zijde van het Leidsch
Dagblad (Witte Singel) met paal
tjes wordt afgesloten voor het au
toverkeer. Tijdens een enkele
maanden geleden gehouden be
wonersavond is volgens de
raadsleden gebleken dat het
overgrote deel van de bewoners
voor die afsluiting is.
Men hoopt op die manier te berei
ken dat geen verkeer voor de
nieuwbouw van de universiteit
gebruik gaat maken van de Rijn
en Schiekade. De raadsleden wij
zen erop dat ter plaatse ruimte is
voor een verkeerslus en dat voor
het alarmverkeer en het bestem
mingsverkeer de Groenhoven-
straat en de Telderskade be
schikbaar blijven.
In de brief wijzen de raadsleden er
ook op dat de Rijn- en Schiekade
ongeveer vijf- jaar geleden ter
hoogte van de Telderskade werd
afgesloten met paaltjes. "Kort na
de plaatsing is door onbekenden
eigenmachtig een van de paaltjes
verwijderd, zodat auto's toch
weer konden passeren. De ge
meente heeft dit oogluikend toe
gestaan. De laatste tijd is nog een
aantal paaltjes gesneuveld, zodat
er nu vrijwel geen belemmering
meer aanwezig is", zo schrijven
de raadsleden de verkeerscom
missie.
De brief zal aan de orde komen op
de eerstkomende vergadering
van de verkeerscommissie die op
5 september wordt gehouden.
ADVERTENTIE
De NZH lijnen 31, 32 en 41 tussen Katwijk en
Leiden.lopen als een trein. Dankzij een vrije baan,
stoplichtbeïnvloeding en passeerstroken doet de
bus er nooit langer dan ca. 20 minuten over.
En dat voor maar f 39,- per maand. Vraag een
aanvraagformulier voor 'n abonnement.
