METAALBEWERKERS I| BMW heeft u het voor het zeggen. PAGINA 24 VOETBAL EXTRA Hoe lang er in Nederland wordt gevoetbald, weet iedereen wel ongeveer: zo'n 100 jaar. Al her haaldelijk is immers in het nieuws geweest dat de oudste vereniging, de Koninklijke Haar- lemsche Football Club, in september van dit jaar een eeuw bestaat. Dat is dan het begin van het zondagvoetbal ge weest. In de oudheid was de zaterdag een volledige werkdag, hetgeen de 65-plussers onder ons nog maar al te goed weten. Zoals met alles dat op de zondag plaatsgrijpt, is de opgang van de voetballerij in het land van het laag hangende wolkendek en het harmonium niet zon der problemen geweest. De kerken vonden het maar niets. "De voetbal roofbouwt in de parochies" schreef een pastoor in lang vervlogen da gen. En een andere geestelij ke riep vol vertwijfeling uit "De voetbal is erger dan de drank". Tegen de opmars van wat toen met bitterheid "het bruine monster" werd ge noemd, bleek echter geen kruid gewassen. Veel later, toen de (werk)tijden wat milder werden en de vrije zaterdagmiddag, althans voor een aantal mensen, zijn intre de deed, werd ook die middag ingelijfd door de voetballerij. Naast de zaterdagmiddagcom petities van de vroegere Am sterdamse, Haagse, Leidse Voetbalbond enz. ontstonden buiten (K)NVB-verband or ganisaties die zich met het voetballen op zaterdagmid dag bezighielden: de Amster damse Kantoor Voetbalbond (opgericht in 1911) was zelfs de allerteerste die de bal op zaterdag liet rollen, de Utrechtse Kantoor Voetbal bond volgde in 1920, de Utrechtse in 1925 en de Rot terdamse in 1927. In 1931 ging een groot aantal van de kan toorklerken op in een federa tie. die nog altijd buiten de (K) NVB bleef opereren. Je had toen trouwens nog tal van an dere voetbalorganisaties: de (K)NVB was wel veruit de grootste, maar niet alzalig- makend. (De overdreven fel heid waarmee deze bond nu nog wild voetbal bestraft, is voor een deel ongetwijfeld te rug te voeren op de angst voor de verdeeldheid van weleer) Reactie Al deze competities speelden zich niet om principiële rede nen af op de zaterdag. Dat element lag wel ten grondslag aan de oprichting van de Christelijke Nederlandse Voetbal Bond in 1929. Voorafgaande aan de Olympi sche Spelen van 1928 (waar van toen de voetbalsport het belangrijkste onderdeel was) in Amsterdam was in Neder land een felle discussie ont staan over de plaats en de be tekenis van de sport. Nogal wat predikanten hadden zich met handen, voeten en argu menten verzet tegen over heidssteun aan het Neder- landsch Olympisch Comité, omdat de moderne sport beoefening alleen maar leid de tot verstoring van de zon dagsrust. ('Tien tonnen gouds subsidie voor heidense Spelen? Neen"). Door veel geld opbrengende particulie re initiatieven konden de Spelen toch doorgang vin den De oprichting van de Christelijke Nederlandse Voetbal Bond het jaar daarop was duidelijk een reactie te gen de sportbeoefening op zondag De CNVB begon ove rigens zeer bescheiden: zes verenigingen met tezamen 90 Geen glimlach is er te bekennen op de gezichten van dit Quick Boys elftal van ruim 25 jaar geleden Jongens van Jan de Wit, van zessen Een beeld uit de jaren van de plichtsbetrachting. Wie kent ze nog? Geknield: Arnold Bauw, Jaap de Best, Maart Verdoes, Willem van Duyn, Nic. de Jong Staand: Kees Parlevliet, Kees v. d. Plas, Piet Bamhoom, Jan de Jong, Henk. Vis, Huig Barnhoorn leden. Men groeide echter ge staag Fusie Nadat Nederland in 1940 door de Duitsers was bezet, kwam er onder de vanen van de KNVB een fusie tot stand tus sen al die bonden en bondjes die op voetbalgebied werk zaam waren. Vertegenwoor digers van al die verschillen de bonden werden opgeno men in de besturen van de Afdelingen van de KNVB. Voor de zaterdagclubs wer den afzonderlijke competities ingericht door de Commissie voor Zaterdagvoetbal, waar van de voorzitter een plaats kreeg in het bestuur van de KNVB. In 1940/41 telde het zaterdagvoetbal 347 vereni gingen met 13.250 leden. In 1941/42 werd voor het eerst met een KNVB-competitie begonnen in district West II; het was een groot succes. Na de bevrijding bleef de een heid binnen de KNVB be waard. Niemand voelde meer voor de verbrokkeling van voor 1940. Het zaterdagvoet bal ontwikkelde zich verder, organiseerde zijn eigen strijd om de landstitel, speelde ei gen interlands, voornamelijk tegen België. Maar het bleef wat aanzien en betekenis be trof ver in de schaduw van de zondagamateurs (het betaal de voetbal kwam pas in 1954). Er werd vaak denigrerend over "zaterdagmiddagvoet bal" gesproken. Wat men daarmee bedoelde was. het telt niet echt mee. Waarom werd het zaterdag voetbal zo lang geringschat tend bejegend? Dat kwam door een opeenho ping van factoren. Ik noem er een paar, in willekeurige volgorde, die ooit een rol hebben gespeeld 1) De (voor een deel) christelijke ontstaansgrond, waardoor lang een natuurlijke animosi teit met het wat getal en macht betreft veel sterkere zondagvoetbal bleef bestaan. 2) Zondagvoetbal bloeide in de steden, zaterdagvoetbal niet zelden in wat achterafgelegen dorpen, waar geen zondag voetbal mogelijk was. En de stad heeft tot voor zeer kort (sinds de doctorandussen buiten zijn gaan wonen) altijd wat neergekeken op het dorp. 3) De beste zaterdagvoetballers konden zich niet profileren in grote wedstrijden (interlands van allure); hun faam reikte dus niet ver. 4) Het zaterdagvoetbal stelde zich veel te bescheiden op. Vele jaren was de derde klas se het hoogst bereikbare in het zaterdagvoetbal. Als je je zelf al als derdeklasser be schouwt, zal een ander niet gauw je prestaties als eer steklas betitelen. Aan het eind van de jaren vijftig voer de men een tweede klasse in en de eerste klasse is nog maar van zeer recente datum. 5) Wat spelontwikkeling betreft liep het zaterdagvoetbal over het algemeen een stap achter op het zondagvoetbal Joliger Bij het laatstgenoemde punt (spelontwikkeling) wil ik even stilstaan, omdat het tot voor een paar jaar de reden was waarom ik liever naar het zaterdagvoetbal dan naar de zondagamateurs ging kijken Voor de kenners is dit natuur lijk een ontzettende opmer king, maar ja, ik ga altijd naar het voetballen om me te amu seren en niet om voorgescho teld te krijgen hoe fraai de bal rondgespeeld kan worden Het zaterdagvoetbal was - en nu praat ik over de periode 1960 - 1973 - dooreengenomen min der verzorgd dan het zondag voetbal. Maar wel onbezorg der, joliger. Het was zeker niet altijd fraai wat er plaatsgreep op Nieuw Zuid of aan de Van Panhuysstraat, maar er ge beurde tenminste het nodige. Toen de zondagamateurs al de loden last van het resul taatvoetbal op de schouders namen, speelden ze op zater dag nog fris en vrolijk op de aanval. Ik overdrijf natuurlijk weer, maar er zit een kern van waarheid in. En nog wat verder terug in de tijd had je bij Quick Boys (toen één der toonaangeven de clubs in het zaterdagvoet bal) mensen die zelden of nooit op de training versche nen. Oud-zaterdag-intema- tional Arie v.d. Oever, de man met het betonharde schot, heb ik nog eens horen roepen: "Trainen? Dat doe ik niet Daar heb ik zo'n hekel aan. Ik loop zaterdag gewoon het veld op en ik schiet ze er met- een in. Daar gaat het toch om?" En Bas Wallaart, de toenmalige trainer van de Katwijkers zei bij het verne men van die huis-tuin-en- keuken filosofie dan soms: "Arie, loop je dan wel van de week een paar rondies hard om het huis?" Nou, Arie zou dan wel eens zien. In die dagen liep je bij UVS gro te kans buiten het eerste te staan als je één keer niet op de training verscheen.... Het waren dit soort dingen waardoor het zondagvoetbal soms met meewarige blik naar de zaterdagse broer keek. Het was allemaal wat wild en grillig, de gepolijst- heid, de fijne trekjes ontbra ken Snel geleerd Maar de veranderingen grepen in de jaren zestig snel om zich hen. De auto ontsloot de dor pen, voortreffelijke trainers konden van veraf worden aangetrokken en maakten het zaterdagvoetbal al even goed (en vaak ook even vervelend) als het zondagvoetbal. De christelijke overtuiging, eens één van de pijlers van het zaterdagvoetbal, raakte steeds verder op de achter grond - Ijsselmeervogels, Spakenburg en nog een handvol andere clubs daar gelaten. Gemeentelijke ver ordeningen en tradities lijken nu in elk geval bepalender voor de keuze zaterdag- of zondagvoetbal dan echt le vende principes. Wat de top betreft is het verschil in spelpeil tussen zaterdag en zondagvoetbal vrijwel vervaagd. Zoals er meer is vervaagd. Zaterdag- en zon dagamateurs vormen nu sa men één Nederlands elftal. Misschien smelten de beide kernen ook ooit nog eens sa men, al zie ik dat voorlopig niet gebeuren alleen al van wege het veldenprobleem. Nog altijd zie je - zeer globaal dan - dat het zaterdagvoetbal het best zit in de kleine ge meenten en het zondagvoet bal in de steden. De situatie in en rond Leiden is daar een goed voorbeeld van: in Lei den zelf geen zaterdagvoetbal van enige betekenis en kijk eens naar de omringende plaatsen: Quick Boys, Noordwijk, Rijnsburgse Boys en RCL. Al moet je met dat soort conclusies wel voor zichtig zijn, want dit jaar kwam de zondagkampioen uit Raalte en de zaterdag kampioen uit het veel grotere Veenendaal. Zaterdag en zondag - dorp en stad. Als we maar goed voor ogen houden dat het dorp niet meer het dorp van weleer is REED TOOL COMPANY OF NEDERLAND B.V. Rooseveltstraat 6, Leiden Vraagt wegens uitbreiding: Opleiding in het bedrijf mogelijk Voor informatie: bel 071-765900. Of u nu geïnteresseerd bent in een 2-deurs of een 4-deurs, een 1600 cc 90 pk viercilinder of een 3210 cc 190 pk zescilinder, BMW kan aan al deze verschillende eisen voldoen. En toch krijgt u steeds dezelfde onverwissel bare BMW-eigenschappen: prestatie vermogen, comfort en veiligheid, in optima forma. Voor de veeleisende automobilist is het daarom minder de vraag óf hij een BMW koopt, dan wel wélke. Wij zijn er om u daarbij te helpen. Autobedrijf Van der Plas BV Sec. Varkevisserstraat 64, 2225 LE Katwijk. Tel. 01718-13241/13242. Voor uw kornet voetbaluitrt, naar Persoonlijk^bédiening. - lage prijzen. Keuzo uit vele modellen. Na de wedstrijd goed en gezellig eten bij Chinees-Indisch Restaurant Stationsweg 7, Leiden Tel. 071-120858

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1979 | | pagina 25