Vragen rond gesprek Duits
kamerlid
met PLO
NAVO centraal bij bezoek aan Bondsrepubliek
Wordt Israel een kwestie van buigen of barsten?
Overgelopen
Vietnamees
beschuldigt
leiders Hanoi
Minister Genscher distant ieert zich
Marokko trekt soldaten
uit Mauretanië terug
wmmmmmm
(Van onze correspondent)
JERUZALEM - „Gaat de staat Israël een
economische ondergang tegemoet?".
Het was deze vraag van de Amerikaan
se minister van buitenlandse zaken
Vance die voor Dajan de druppel
vormde die de emmer deed overlopen.
In de vraag zag Dajan geen onschuldi
ge bezorgdheid of een naïef teken van
medeleven, maar een direct gevaar
voor de Israëlische politiek.
Al ruim een week geleden, bij zijn bezoek
aan Nederland, was Dajan geschokt
door de onverwacht felle kritiek van
Nederland op sommige aspecten van
het Israëlische beleid. Zelfs het altijd
vriendelijke Nederland was niet meer
zo vriendelijk als men in Israël altijd
dacht. De besprekingen over een uit
breiding van de landingsrechten van
de KLM op Tel Aviv waren reeds een
teken aan de wand geweest. De Israë
li's hadden staatssecretaris Smit-Kroes
vriendelijk proberen uit te leggen dat
de Israëlische luchtvaartmaatschappij
El Al het zo moeilijk heeft en dat een
extra KLM-vlucht El Al nog meer
schade zou berokkenen, maar het kre
diet bleek op te zijn.
Mevrouw Smit-Kroes antwoordde met
een „ik koop niets voor die vriende
lijkheid, ik kom hier om zaken te
doen". De besprekingen werden afge
broken en Nederland dreigt nu met in
krimping van de landingsrechten van
de El Al op Schiphol. De verslechterde
verstandhouding tussen Nederland en
Israël is slechts een klein voorbeeld
van wat er met Israël en haar positie in
de wereld aan de hand is.
Kritiek van Nederland op de nederzet
tingspolitiek en de bombardementen
in Libanon is niet prettig, maar er valt
mee te leven zolang het bij kritiek
blijft. Een Amerikaans dreigement om
onderhandelingen met de PLO te be
ginnen, betekent daarentegen een di
recte ondermijning van Israëls onder
handelingspositie.
De meningsverschillen tussen Israël en
de Verenigde Staten zijn talrijk. Israël
ziet de autonomie voor de Palestijnen
op de westoever van de Jordaan en de
strook van Gaza als een eindoplossing.
Amerika en met haar Egypte zien de
Israëlische opvatting van autonomie
als een overgangsfase waarbij Israël
zich uiteindelijk uit bezet gebied zal te
rugtrekken. Amerika is voor deelname
van de Palestijnen en zonodig zelfs de
PLO aan de onderhandelingen. Israël
is onder geen voorwaarde bereid in de
ze organisatie een gesprekspartner te
zien. Amerika keurt de nederzettings
politiek van de regering-Begin af en
hiermee is de lijst nog lang niet volle
dig.
Tot voor kort heeft Amerika altijd een
passief stilzwijgen bewaard ten aan
zien van deze geschilpunten die voor
iedereen duidelijk waren. De koerswij
ziging die de afgelopen tijd in de Ame
rikaanse politiek is opgetreden, is er
dan ook niet een van een verandering
van standpunten. Amerika heeft wel
haar passieve rol opgegeven en is op
actieve wijze bezig haar doeleinden na
te streven zonder zich al te veel aan te
trekken van de Israëlische protes
ten.
Deze koerswijziging wijt Dajan aan het
beeld van Israël in de wereld, waarin
Israël wordt afgeschilderd als een geï
soleerde onderling verdeelde en eco
nomisch zwakke staat. In Dajans visie
zijn het de interne strubbelingen en het
gebrek aan een duidelijk economisch
beleid die Israël kwetsbaar maken en
blootstellen aan een toenemende druk
van buitenaf.
Dajans kritiek op de regering geldt in
eerste instantie de manier waarop de
regering de afgelopen maanden heeft
gefunctioneerd, waarbij hij vooral de
sociaal-economische sector ernstige
verwijten maakt. De tactiek van Dajan
richt zich niet op een poging de Ameri
kaanse standpunten te wijzigen, maar
heeft tot doel de Verenigde Staten te
rug te brengen naar haar rol van pas
sieve bemiddelaar die geen eigen ini
tiatief ontplooit. Dit, zo meent Dajan, is
alleen mogelijk als Israël een standvas
tig en duidelijk beleid voert en zich
ontdoet van haar image van een zwak
ke, verdeelde staat.
Als oplossing stelde hij een grote oprui
ming voor binnen het kabinet door in
terne wisseling van ministersporte
feuilles en het vormen van een bredere
basis voor de regerende coalitie door
deelname van de oppositiepartijen. De
oppositiepartijen wijzen het vormen
van een regering van nationale eenheid
van de hand. De Arbeiderspartij maakt
zich reeds op de zaak over te ne-
Hoe dichter ze echter bij een macht
sovername lijkt te staan, hoe groter ook
hier de onderlinge rivaliteit. De aan
staande publikatie van het boek van
oud-premier Rabin heeft dit nog eens
benadrukt. Rabin beschuldigt de hui
dige oppositieleider Peres er in zijn
boek van - delen ervan zijn uitgelekt -
tijdens zijn premierschap de regering
van de Arbeiderspartij op alle mogelij
ke manieren te hebben ondermijnd en
in feite de val van de Arbeiderspartij te
hebben veroorzaakt.
„Ik zal nooit van mijn leven aan een rege
ring willen deelnemen waarvan Peres
aan het hoofd staat", aldus Rabin over
zijn eigen partijleider. Afgezien van
nuanceverschillen is de verdeeldheid
binnen de Arbeiderspartij over de ac
tuele politieke vraagstukken net zo
groot als binnen de regeringspartij,
met haast hetzelfde spectrum van
ideeën en politieke opvattingen.
De crisis in de Israëlische politiek is meer
dan een vertrouwenscrisis die door
plastische chirurgie verholpen kan
worden. Israël staat voor ernstige eco
nomische en politieke problemen die
meer dan een wisseling van ministers
eist.
De inflatie zal dit jaar de 80 procent over
schrijden. Het terugtrekken van het le
ger uit de Sinai en de heropstelling in
de Negevwöestijn gaat de Israëlische
schatkist de komende jaren astrono
mische bedragen kosten. En ook de
nederzettingspolitiek van de regering
vergt de nodige investeringen. De di
recte slachtoffers zijn Begins eigen
aanhangers die veelal tot de econo
misch zwakkere groepen behoren en
het ergst te lijden hebben van de infla
tie en de dagelijks stijgende prij-
In het politieke vlak zijn er in de nabije
toekomst geen grote verrassingen en
zegetochten te verwachten die de eco
nomische problemen kunnen verdoe
zelen, zoals dat de afgelopen twee jaar
het geval was. Het tegendeel is waar.
Alle vraagstukken die in Camp David
onopgelost zijn gebleven en in mooie
nietszeggende formules werden ver
pakt, moeten nu in de autonomieon-
derhandelingen worden uitge
werkt.
Zowel Egypte als Israël proberen met
technische details vooruitgang te boe
ken, al zijn ze politiek in een impasse
geraakt waar ze alleen door pijnlijke
concessies uit kunnen komen. Het be
trekken van de Palestijnen bij de on
derhandelingen lijkt hierbij haast on
vermijdelijk, omdat het uiteindelijk de
Palestijnen zijn die door het wel dan
niet uitbrengen van hun stem over het
lot van de autonomie zullen beschik
ken.
Israël staat vrijwel alleen in haar felle
verzet tegen de erkenning van de PLO,
zelfs als deze organisatie het bestaans
recht van Israël zou erkennen. De
grootste bedreiging vormt nu de actie
ve Amerikaanse politiek. In zijn vraag
gesprek met de Israëlische pers riep
Dcyan waarschuwend uit, dat Israël
niet zal buigen onder de Amerikaanse
druk. De vraag is of het niet een zaak
van buigen of barsten is.
PEKING (Reuter) - De naar
China overgelopen plaats
vervangend voorzitter van de
nationale vergadering van
Vietnam, Hoang Van Hoan,
heeft gisteren tijdens een
persconferentie in Peking de
leiders in Hanoi beschuldigd
van verraad aan het commu
nisme en hun verweten dat zij
het Vietnamese volk een le
ven van vernedering en on
derdrukking doen lijden.
In een nauwelijks verholen
aanval op de invloed van de
Sowjet-Unie zei hij dat Viet
nam „economisch, politiek,
militair en diplomatiek on
derworpen is aan een buiten
landse mogendheid." Toen
hem gevraagd werd, welk
land hij bedoelde, zei Van
Hoan: „Een naam hoef ik niet
te noemen, ied.ereen weet wie
ik bedoel".
Begin juli liep de 74-jarige
Vietnamees over naar China,
nadat hij zich onttrokken had
aan een gezelschap dat met
een Oostduits vliegtuig van
Karachi naar Oost-Berlijn
zou vliegen.
Hoan verkeert in slechte ge
zondheid en staat xn Peking
onder medische behandeling.
Hij betoonde zich bitter ge
stemd over de ontwikkelin
gen in Vietnam. Toen het
Vietnamese volk de militaire
overwinning had behaald op
Frankrijk (1954 - Dien Bien
Phoe) en de Verenigde Staten
(1974 - president Nixon trekt
Amerikaanse militairen uit
Zuid-Vietnam terug), had het
behoefte aan een leven in
rust, opdat het kon werken
aan een betere toekomst, al
dus Van Hoan die ervoor
waarschuwde dat „het niet
lang zal duren of Vietnam
wordt grondstoffenleveran-
cier, proeftuin en militaire
basis ten dienste van een bui
tenlandse mogendheid", hij
zei dat de eerste secretaris van
de communistische partij van
Vietnam, Le Duan, en de ove
rige leiders nog slechts in
naam socialisten zijn.
Op een vraag naar oppositie te
gen de regering binnen Viet
nam, zei van Hoan: „Niemand
in Vietnam durft in het open
baar voor zyn mening uit te
komen. Ik weet dan ook niet
precies hoeveel mensen het
met mij eens zijn". Wel zijn er
veel mensen gekant tegen het
beleid van Le Duan maar er
zal tijd over heen gaan voor
dat een oppositiebeweging
van de grond kan komen, al
dus Van Hoan, die het lot van
bootvluchtelingen (onder hen
zijn vele Hoa's - Vietnamezen
van Chinese afkomst) tragi
scher noemde dan de behan
deling die Hitier de joden gaf.
Hij wees er op, dat iedereen het
lot van de bootvluchtelingen
kent, maar verzocht met klem
niet uit het oog te verliezen
dat de Hoa's die in het land
zijn gebleven, er allerbe
roerdst aan toe zijn. Zij zijn
naar nieuwe economische
zónes gestuurd, aldus Van
Hoan, maar hebben geen ma
teriële steun gekregen om
zich aldaar in te richten.
Kort na een persconferentie gaf
de Vietnamese ambassade in
Peking een verklaring uit,
waarin van Hoan werd ge
kwalificeerd als „verrader
van het vaderland en het
volk". Volgens de verklaring
was hij al lang agent van de
Chinese leiders en gebruikten
zij hem nu als instrument
voor een tegen Vietnam ge
richt beleid.
Het persbureau van Vietnam
verklaarde gisteren dat het
centraal comité van het front
van het Vietnamese vader
land, een lichaam waarin af
gevaardigden van alle Viet
namese organisaties zijn op
genomen, eenstemmig heeft
besloten Van Hoan te ontzet
ten uit diens positie in zijn
presidium. Tijdens een twee
daagse bijeenkomst van het
centrale comité van het front
verzocht men de nationale
vergadering om Van Hoan af
te zetten als ondervoorzitter.
Ook riep het op, de overloper
„overeenkomstig de wet" te
straffen.
(Van onze correspondenten)
BONN-BEIROET - Het bezoek van de liberale Bondsda
gafgevaardigde Jürgen Möllemann aan PLO-chef Arafat
heeft in West-Duitsland voor grote verwarring gezorgd.
gelukkige manier waarop Möl
lemann in het Midden-Oosten
heeft gemanoeuvreerd, moet in
derdaad worden vastgesteld dat
zijn acht punten noch geheim
waren, noch een plan vormen. Ze
zijn al sinds jaar en dag in allerlei
resoluties van de Europese Ge
meenschap neergelegd en vor
men de officiëls houding van de
Bondsregering met betrekking
tot de strijd tussen Israël en de
Palestijnen.
Israël heeft met wantrouwen ken
nisgenomen. van Möllemanns
uitlatingen. Ze worden be
schouwd als een verder bewijs
voor de stelling dat er een ge
coördineerde Duits-Amerikaan
se campagne bestaat om de PLO
politieke concessies te doen.
De betrekkingen tussen Israël en
de Bondsrepubliek zijn dienten
gevolge de laatste maanden snel
verslechterd. Aan Israëlische
kant bestaat heftige irritatie over
het feit dat bondskanselier
Schmidt duidelijke kritiek heeft
uitgeoefend op uitbreiding van
de Israëlische nederzettingen op
de westelijke Jordaan-oever. Ook
het feit dat Schmidt nog steeds
geen bezoek aan Israël heeft ge
bracht is onderwerp van kritiek,
net als het gesprek dat de voorzit
ter van de Socialistische Interna
tionale en SPD-voorzitter Willy
Brandt onlangs met Arafat in
Wenen voerde.
Bonn op zijn beurt is zeer ontstemd
over het optreden van de Israëli
sche ambassadeur in de Bonds
republiek, Yohanan Meroz, die
Genscher er openlijk van ver
denkt dat hij met zijn korte be
zoeken aan de Arabische vijan
den van Israël het vredesproces
in het Midden-Oosten - tegen zijn
Minister van buitenlandse zaken
Genscher verklaarde in Washin-
ton dat Möllemann geheel op ei
gen verantwoording was gereisd
en dat zijn uitlatingen in het Mid
den-Oosten niet worden gedekt
door de Bondsregering. Opposi
tiewoordvoerder Henrich ver
langde van Genscher dat hij „een
einde maakt aan de escapades
van deze aankomende politi-
De verwarring is ontstaan omdat de
internationale persbureaus
meldden dat Möllemann een zo
genaamd geheim Midden-Oos-
ten-plan aan Arafat had voorge
legd. Kern van dit acht punten
omvattende plan is dat zowel het
bestaansrecht van Israël als het
recht van de Palestijnen op een
eigen staat worden erkend. Ver
der zou Möllemann zich ervoor
hebben ingezet dat alle bij het
Midden-Oosten-conflict betrok
ken partijen directe onderhan
delingen met elkaar beginnen en
dat terreur en geweld moeten
worden afgezworen. Volgens
hem is West-Duitsland voorstan
der van een herziening van de re
solutie 242 van de Veiligheids
raad als dat nodig is om de Pale
stijnse bevrijdingsorganisatie in
te schakelen bij het proces dat tot
een regeling van het conflict
moet leiden.
Inmiddels heeft Möllemann telefo
nisch aan zijn partij laten weten
dat hij helemaal geen geheim
plan heeft voorgelegd. Het ging
uitsluitend om een discussiestuk
dat toevallig acht punten bevat
te.
Geen geheim
Afgezien van de misschien wat on-
De Westduitse minister van buitenlayidse zaken Hans-Dietrich Genscher is op het ogenblik op bezoek in
Washingtonwaar hij een ontmoeting had met president CarterCarter heeft het gesprek dat Jurgen Molleman
met Jasser Arafat heeft gevoerd geheel voor rekening van Molleman verklaard.
bedoelingen in - niet bevordert
maar belemmert.
Volgens de Israëli's hebben de
Duitsers, vanwege de behoefte
aan Arabische olie, hun houding
tegenover de joodse staat veran
derd. Dat zit Israël buitengewoon
hoog omdat juist de Bondsre
publiek als „opvolger van het
Derde Rijk" een grote morele
schuld tegenover Israël
heeft.
Tegen de Berlijnse burgemeester
Stobbe zou premier Menachim
Begin hebben gesproken over
het joodse bloed waarin Europa
door de Duitsers was gedrenkt en
over het joodse bloed waarmee
nu Arabische olie wordt gekocht.
In deze sfeer voelt Helmut
Schmidt, die volgens ingewijden
een duidelijke afkeer van Begin
heeft, er niets voor om naar Jeru
zalem te reizen. Regerings
woordvoerder Bolling zei on
langs dat er nooit een vaste af
spraak voor een dergelijk bezoek
is gemaakt. In Bonn gaat men er
van uit dat daar in elk geval dit
jaar niets meer van komt. Overi
gens bestaat de uitnodiging aan
Schmidt al driejaar.
In de Bondsrepubliek wordt ge
hoopt dat het bezoek van de Is
raëlische minister van buiten
landse zaken. Mosje Dajan, op
zijn minst verhelderend zal wer
ken. Hij komt in september, na
dat Genscher eind van deze
maand naar Syrië, Jordanië, Li
banon en Egypte is geweest.
BONN - Tussen de Bondsre
publiek Duitsland en Nederland
bestaan bijna geen bilaterale
problemen meer. Hier en daar
zijn wat „bobbels", maar dat is
niet meer dan normaal. Zo was er
destijds nogal wat opwinding in
Duitsland vanwege de houding
van de Tweede Kamer met be
trekking tot de levering van ver
rijkt uranium uit Almelo aan Bra
zilië. Dat gold ook voor de uitla
tingen van de toenmalige CDA-
fractieleider Aantjes, dat Neder
land eventueel zou moeten over
wegen uit de NAVO te stappen
als de Amerikanen het neutro
nenwapen zouden invoeren.
Maar in het algemeen zijn Duits
land en Nederland het volledig
met elkaar eens over principiële
vraagstukken in de wereldpoli
tiek.
Het officiële bezoek dat de Neder
landse minister van buitenlandse
zaken, Van der Klaauw, van 12 tot
15 augustus aan de Bondsre
publiek brengt, dient er dan ook
geenszins toe om specifieke
Duits-Nederlandse problemen te
behandelen. Het is veeleer be
doeld als een „tour d'horizon",
zoals Van der Klaauw dat altijd
noemt, waarbij uiteraard - zoals
een woordvoerder van de Ne
derlandse ambassade in Bonn
zegt - actuele politieke vraag
stukken aan de orde komen.
Hiertoe behoren ongetwijfeld de si
tuatie in het Midden-Oosten en
het antwoord van de NAVO op de
nieuwe Russische strategische
atoomwapens. In de herfst moet
daarover een besluit vallen. De
beslissing over de ontwikkeling
van nucleaire middellange af
standsraketten met een groot be
reik en hun stationering in Mid
den-Europa wordt daarom in de
komende maanden, waarschijn
lijk een van de meest bediscus
sieerde thema's in de binnen- en
buitenlandse politiek van de
Bondsrepubliek. Te meer ook
omdat deze beslissing in nauwe
samenhang staat met de vooruit
gang van de ontwapeningsdis
cussie tussen Oost en West. Mi
nister van buitenlandse zaken
Genscher zal de komende tijd
heel wat uren kwijt zijn aan dit
vraagstuk.
In dit verband is het bezoek van
Van der Klaauw belangrijk. De
bereidheid van Duitslands
buurlanden om ook op hun bo
dem moderne Amerikaanse af-
weerraketten toe te laten is voor
de Duitse beslissing en het ver
loop van de binnenlandse poli
tieke discussie van beslissende
betekenis.
De Bondsdagregering en de poli
tieke partijen hebben er namelijk
nooit twijfel over laten bestaan
dat de Bondsrepubliek daarbij
niet geïsoleerd wil worden en al
leen met de stationering van der
gelijke wapens opgezadeld. Een
even belangrijk onderwerp in de
besprekingen tussen Genscher
en Van der Klaauw zijn waar
schijnlijk de pogingen om de mi
litaire beslissingen ter veiligstel
ling van een bewapenigseven-
wicht in Europa te combineren
met een onderhandelingsaanbod
aan de Sowjet-Unie om te berei
ken dat de Russen hun overwicht
in de middellange afstands-„grij-
ze zone" verkleinen.
Nadat de Westduitse minister van
economische zaken, Otto Graf
Lambsdorff, begin deze maand
een bezoek aan Den Haag had
gebracht, zei h(j dat de samen
werking tussen de Bondsre
publiek en Nederland op bij
voorbeeld het gebied van de
energiepolitiek, de staalpolitiek
en in het bijzonder de Europese
politiek „zonder wrijvingen"
verloopt. Dat is geen wonder als
wordt bedacht dat beide landen
in feite zijn samengesmolten tot
een soort economische gemeen
schap. Er is nauwelijks een grote
Duitse onderneming die niet een
„volle dochter" in Nederland
heeft en omgekeerd geldt dat
zelfs nog sterker. De waarde van
de Nederlandse investeringen in
de Bondsrepubliek bedraagt
meer dan 6 miljard mark.
Duitsland importeerde voor 30,7
miljard mark Nederlandse goe
deren. Dat is circa éën derde van
de totale Nederlandse uitvoer. In
Nederland werd vorig jaar voor
28,4 miljard mark aan Duitse
goederen gekocht.
West-Duitsland is dan ook verre
weg de belangrijkste importeur
van Nederland. Het totale han
delsvolume is dubbel zo hoog als
dat met België en Luxem
burg.
Soedan zou
aanhangers
Idi Amin
opleiden
voor aanval
op Oeganda
KAMPALA (AFP/UPI) - Presi
dent Godfrey Binaisa van Oe
ganda heeft gisteren Soedan
ervan beschuldigd 30.000
aanhangers van oud-presi
dent Idi Amin te hebben ont
vangen voor het ondergaan
van een militaire opleiding.
Op een persconferentie in En
tebbe, bij Kampala, zei hij na
zijn terugkeer van de Geme
nebest-conferentie in Lusaka
dat hij de deelnemers aan die
conferentie had gewaar
schuwd dat "Oeganda elk
ogenblik van Soedan uit zou
kunnen worden binnenge
vallen".
"De meerderheid van de zoge
naamde Oegandese vluchte
lingen die zich in Soedan be
vinden. betreft geen Oegan-
dezen. Het zijn zwarte huur
lingen die door Idi Amin in
Zuid-Soedan zijn gerecru-
teerd".
O
(Van c
correspondent)
MADRID - In het conflict om de
westelijke Sahara houdt Marok
ko er een grillige politiek op na.
Marokko zond als gevolg van de
recente ondertekening van het
vredesverdrag tussen Maureta
nië en het Frente Polisario extra
troepenversterkingen naar de
zuidelijke Sahara om te voorko
men dat Mauretanië zijn deel van
de Sahara aan het Polisario zal
overdragen. De Marokkaanse
vorst Hassan II gaf gisteren ech
ter persoonlijk het bevel om de
6000 Marokkaanse soldaten uit
Mauretanië terug te trekken.
Volgens politieke waarnemers uit
Rabat is deze tegenstrijdige reac
tie van koning Hassan te wijten
aan het bezoek van de Senegalese
premier Abdu Diuf, die de Ma-
lokkaanse vorst woensdag een
persoonlijke boodschap over
handigde van zijn staatshoofd,
president Leopold Senghor. De
president van Senegal, voorstan
der van het Marokkaanse streven
om de Sahara niet aan het Polisa
rio af te staan, is zowel vnend van
Marokko als van Mauretanië.
Leopold Senghor. die een sleu
telrol in het conflict om de Sahara
kan spelen, stuurt aan op recht
streekse onderhandelingen over
dit probleem tussen Hassan en de
Algerijnse president Chadli
Benjedid. die meent dat de oor
spronkelijke bewoners van de
voormalige Spaanse woestijn
kolonie Sahara hun grondgebied
dat in februari 1976 werd bezet
door Marokko en Mauretanië,
weer terug moeten krijgen De
ondertekening van het vredes
verdrag tussen het Polisario en
Mauretanië, alsmede het besluit
in juli van de Organisatie voor
Afrikaanse Eenheid dat de Saha-
ranen het recht hebben om zelf
over hun toekomst te beslissen,
lokte de laatste tijd grote protes
ten en dreigementen van Marok
ko uit. De absolute meerderheid
van de Afrikaanse staten sprak
zich op deze topconferentie posi
tief uit over de teruggave van de
Sahara aan de oorspronkelijke
bewoners en het houden van een
volksstemming over de toekomst
van deze nieuwe staat onder aus
piciën van de Verenigde Na
ties.
Hoe langer hoe meer bestaat de in
druk in Noord west-Afrika dat
Marokko in de Sahara-kwestie
uiteindelijk niet op een gewa
pend conflict uit is In tegenstel
ling tot alle Marokkaanse politie
ke partijen heeft koning Hassen
II de neiging zich soepeler op te
stellen tegenover een eventuele
overdracht van grondgebied aan
het Polisario zolang de terreinen,
die hij onlangs voor mijnbouw en
het zoeken naar olie in concessie
gaf aan het Franse chemische be
drijf Elf-Auitaine, niet in het ge
ding zijn.
