Goede oogst van filmacademie
Televisie vertoont thriller van Chahrol
DE AANSLAG OP
GENERAAL PATTON
'Martijn'; vlot
vrolijk en nog
spannend ook
Films
deze week
Mickey Mouse viert
verjaardag met film
Eindexamen 1979 met waardevolle resultaten
VRIJDAG 6 JULI 1979
FILM
PAGINA II
Blijvers
"De Ijzervreter" - Charles
Bronson in moordpartijen ver
wikkeld, Lido 1, Leiden.
"The Deerhunter" - Knap ge
maakte füm over drie vrienden,
Lido 2, Leiden.
"Animal House" - Amerikaan
se studentenlol is kennelijk
lang leven beschoren, Lido 3,
Leiden.
"Hallelujah voor een paar
vuisten" - Duo Specer-Hill.
Trianon, Leiden, Euro 1. Al
phen.
"Waterschapsheuvel" - Konij
nen getekend voor niet al te
jonge kinderen. Studio, Leiden.
"Haastige spoed is zelden
goed" - Victor Lanoux en Pier
re Richard op de vlucht voor de
politie, Euro 3, Alphen.
Sexfilms
"Sexhuis Rosemary" - Rex,
Leiden.
"Sexworld" - Euro 4, Alphen.
Nieuw in Alphen
"SOS Concorde" - Reclame
film voor vliegtuig van Frans-
Britse makelij, Euro 2, Alphen.
Kindermatinee
"De schat in het zilvermeer" -
Camera, Leiden.
"Martijn en de magiër" - Lido
2, Leiden.
"Tom en Jerry" - Lido 3, Lei
den.
"50 Jaar Mickey Mouse" - Stu
dio, Leiden.
"Peter Pan" - Euro 4, Alphen.
Nachtfilms
"M.A.S.H." - Camera, Leiden.
"Sexamen" - Rex, Leiden.
"De nieuwe Centurions" - Euro
1, Alphen.
"SOS Concorde" - Euro 2, Al
phen.
"Taxi Driver"-Euro 3. Alphen.
"Schulmadchen porno" - Euro
4, Alphen.
Haagse bioscopen
"Haastige spoed is zelden
goed", da. 2.30.7.00,9 15 uur. zo.
2.00,4.15.7.00,9.15 uur. Apollo 1.
al.
"Pas op of we slaan d'r op", da.
2.00, 7.30, 9.45 uur, zo. 1.30, 7.30
en 9.45 uur, Apollo 2, 12 jr.
"Gejaagd door de wind", da.
2.00 en 7.30 uur, Asta, 12 jr.
Up in smoke", da. 2.00. 7.30 en
9.45 uur, zo. ook 4.15 uur. Bijou,
16 jr.
"Cosi come sei". da. 2.15,7.15 en
9.30 uur, zo. 1.45, 4.15. 7.15 en
9.30 uur, Calypso, 16 jr.
"Rovenche of the Pink Pan
ther", da. 2.15, 7.00 en 9.30 uur,
zo. 1.45, 4.30, 7.00 en 9.30 uur,
Camera, al.
"Twee vrouwen", da. 7.00 en
9.30 uur, Cineac 3, 16 jr.
The Passage", da. 2.00, 6 45 en
9 15 uur. zo. 1.30, 4.15. t, 45 CB
9.15 uur, Corso, 16 jr.
"Waterschapsheuvel", do., ma.,
di. en woe. 8.15 uur, vr. en za.
7 00 en 9.30 uur, do., vr., ma en
di. ook 2.00 uur. zo. 3.30.7.00 en
9.30 UUT, Du Midi. al.
"Once upon a time in the West",
/a., n, CO WQie. 145fl n 1 I I
overige dagen 1.45 en 7.45 uur,
Euro. 12jr.
"Arabian adventure", da. 2.00,
6.45 en 9.30 uur. zo. 1.15. 4.00.
6.45 en 9.30 uur, Metropole 1,12
jr.
The Deerhunter", da. 2.00 en
8.00 uur, Metropole 2, 16 )l
•The Wiz", da. 2.00. 6.45 en 9.30
uur, Metropole 3, al.
"Animal House", da. 2.00, 6.45
en 9.30 uur, zo. 1.15.4 00 6.45 til
9.30 uur, Metropole 4. al.
"La cage aux folies", da. 2.00,
6 45 en 9.30 uur. zo. 1.15, 4 00.
6.45 en 9.30 uur, Metropole 5, al.
"Kelly's heroes", da. 8.15 uur,
Odeon 1. 12 ir.
"Kingdom of the spiders", da.
2.00, 6.45 en 9.15, zo. ook 4.30
uur, Odeon 2, 16 jr.
"La vie devant sof. da. 6.45 en
9 15 uur, Odeon 3, 16 jr.
"Atlantis, de verzonken stad",
da. 1.45.6.45 en 9 30 uur. zo 1 45,
4 15, 6.45 en 9.30 uur, Odeon 4,
al.
"Hallelujah voor een paar vuis
ten". da. 2.00. 7.00 en 9.30 uur,
/.i i 3u. 4 00,7.00«n980uur,
Passage, 12 jr.
"Haastige spoed is zelden
goed", da 2.00, 7.00 en 9.30 uur.
1.00, 7.00 en 9.30 uur. Studio
2000. al.
"Confidences pour confiden
ces". da. 2.00. 7 00 en 9.30 uur.
De Uitkyk, 16 jr.
'La femme infièle' met Stéphane Audran in de hoofdrol
HILVERSUM (GPD) - Claude Chabrol, kampioen in het kat-en-muisspel,
leverde tien jaar geleden met „La femme infidèle" (De ontrouwe vrouw)
een van zijn vermaarde psychologische thrillers af, waarin hy zijn voor
liefde voor steeds veranderende verstandhoudingen, voor het slopen
van de mooie voorgevels der bourgeoisie en voor de trucs van collega
Hitchcock kon botvieren. De VARA brengt er zaterdagavond een ele
gant soort spanning mee in de huiskamer.
Chabrol introduceert sluw een ogenschijnlijk harmonieus gezinnetje -
papa de forens, mevrouw en een jong van negen - dat in zeer goede doen
een luisterrijk landhuisje bij Versailles bewoont, rondom in de rozen.
Smaakvol tot en met het aardappelmesje, een melkwitte Mercedes in de
garage, een gedienstige bij de oven en een goede jaargang in de wijnkel
der. Maar als meneer een keer plotseling de kamer binnenkomt, schrikt
mevrouw zich bij de telefoon een hoedje. „Verkeerd verbonden", verze
kert ze op verdachte toon. Het eerste zaadj e van de twij fel is gezaaid.
Inderdaad: hoewel ze van hem houdt bedriegt Hélène haar al wat oudere
en een beetje saaie Charles met de óók al welgestelde schrijver Victor.
Vermoedens worden zekerheid als een ongaarne in de ami genomen
privé-detective zijn speurwerk heeft verricht. Terwijl thuis het zoontje
zijn tiende verjaardag viert, speelt Charles bij Victor thuis de ruimden
kende cynicus. Maar plotseling krijgen woede en verdriet de overhand
en vermoordt hij de rivaal. Hitchcock kan goedkeurend toekijken als
daarna het lijk moet worden weggewerkt.
„La femme infidèle" is een subtiel gespeeld spel met schijn en werkelijk
heid, leugen en waarheid en ook een verfijnd spel met gezichten, de
mooiste manier om karakters te ontleden. Stéphane Audran (mevrouw
Chabrol), Michel Bouquet en Maurice Ronet waren het ideale „mate
riaal", waarmee Chabrol zijn bedoelingen kon verwezenlijken.
(Nederland 1, 21.55 uur).
'Brass Target"; regierJohn
Hough; hoofdroIIen:John Cas
savetes, Sophia Loren en Max
von Sydow; theater:Luxor; 12
jaar.
Gebeurt dat op hetzelfde niveau als
in "Brass Target", dan is dat verre
van een ramp. De Britse regisseur
John Hough torent met zijn pro-
dukt namelijk ver uit boven wat
gebruikelijk is in dit genre. Be
kwame acteurs en actrices, een
fraai decor met opvallend mooie
kleuren en een goede dosering
van de spanning, tillen dit op zich
onwaarschijnlijke verhaaltje
naar een nogal wat denkwerk
vergende maar niettemin uitste
kende thriller.
Het verhaal speelt zich af tegen de
achtergrond van het verwoeste
Frankfurt, vlak na de oorlog, en
dus bezet door de Amerikanen.
Een wagon met goud wordt on
derschept in een tunnel. Een do
delijk gas schakelt de in ruime
getale aanwezige militaire politie
uit en de kostbare lading wordt
ingepikt. Joe de Lucca, een Ama-
rikaans majoor die in de oorlog
een soortgelijke stunt uithaalde
met een trein vol Duitse soldaten,
wordt door de Amerikaanse in
lichtingendienst ingeschakeld
om de daders op te sporen. Die
dient hij te zoeken in de hoogste
kringen, tot aan de staf toe. Ook
Patton, wiens naast medewerker
bij de zaak is betrokken, stort
zich na enkele snerende opmer
kingen van de Russen op de zaak
en dat wordt de samenzweerders
te gortig. De befaamde huur
moordenaar Martin Webber
wordt ingeschakeld om Patton
uit te schakelen. Dat lukt, maar
De Lucca is inmiddels al een heel
eind met zijn onderzoek.
Op papier ziet dit verhaaltje er vast
niet erg hoopvol uit, en het is dan
ook de verdienste van Hough, die
zich tot nu toe voornamelijk met
televisie bezig hield, dit verhaal
tje tot een spannend geheel te
hebben gemaakt. "Brass Target"
zou wel eens het begin van een
mooie carrière kunnen zijn.
BART JUNGMAN
NEDERLANDSE FILMWEEK
IN DE SOWJET-UNIE
MOSKOU (GPD) - In drie steden in de Sowjet-Unie wordt een aantal
Nederlandse films vertoond in het kader van de eerste Nederlandse
filmweek die in dit land wordt georganiseerd. Deze manifestatie van
Nederlandse filmkunst werd in Moskou geopend met de vertoning van
de film "Rembrandt" van Jos Stelling. Andere films die het Russische
publiek kan gaan zien zijn 'Max Havelaar' (Fons Rademakers), 'Een stille
liefde' (René van Nie), Pastorale (Wim Verstappen) en 'Wan Pipel' (Pim
de la Parra). De keuze voor de filmweek is gedaan door de Sowjet-
autoriteiten, die naast zeven speelfilms ook nog een tiental korte films
en documentaires hebben uitgezocht.
De Russische organisatie Sowinterfest organiseert de Nederlandse film
week in het kader van het cultureel akkoord tussen Nederland en de
Sowjet-Unie. In november komen de Russen naar Nederland om ons
publiek kennis te laten maken met een aantal Russische films.
'50 jaar Mickey Mouse"; Studio,
Leiden; alle leeftijden.
Ongetwijfeld de enige muis ter we
reld die Abraham heeft gezien is
Mickey Mouse. En al zijn zijn ac
tiviteiten met het overlijden van
zijn schepper Walt Disney min
der geworden, hij is nog steeds in
trek bij de jeugd.
Vandaar een greep uit de beste
Mickey Mouse-films, een paar
flitsen uit de prille jeugd van de
beroemde muis, toen kleur en
geluid nog niet in de filmwereld
waren doorgedrongen en wat
filmopnamen van de Mickey
Mouse-telefoons, -potloden,
-speelgocdpoppetjcs e.d. die uit
zijn filmsuccessen zijn voortge
komen.
Tot slot nog enkele beelden van
Disney-World, waarin de muis als
een mensgrote pop rondhuppelt
en het overzicht is compleet. En
nu maar hopen dat het gaat rege
nen. zodat de lieve jeugd zijn hart
aan de tekenmuis kan ophalen.
ANNEMIEK RUYGROK
"Martijn en de Magiër", familie
film, in de hoofdrollen Bart
Gabriëlse, Cor van Rijn, Mariël-
le Violet, Lex Goudsmit, Jeroen
Krabbé, Alexander Pola, Joost
Prinsen. Alle leeftijden. Thea
ter: Lido 2.
De laatste paar jaar zijn er aardig
wat Nederlandse speelfilms voor
de categorie jong en oud op de
markt verschenen. De meest in
het oog lopende waren "Peter en
de Vliegende Autobus" en "Pin
keltje". Van de maker van "Pe
ter', Karst van der Meulen, is gis
teren een nieuw werkstuk in
roulatie gebracht: "Martijn en de
Magiër".
Het is het verhaal van een jongen
(gespeeld door de 15-jarige Bart
Gabriëlse) die een wat verweesd
bestaan leidt. Zijn ouders zijn
slovende middenstanders, die
alle energie nodig hebben om
hun snuisterijen-zaak draaiende
te houden. Voor Martijn is bitter
weinig aandacht, de winkelbel
smoort elke poging tot gesprek.
Kinderen wier ouders "een gla
zen deur" hebben, komen, niet
zelden in zo'n situatie van
geestelijke verwaarlozing te
recht. Bij alle vrolijkheid die de
film bevat, houdt Van der Meulen
dat element tot het slot vrij hard
overeind.
Martijn vindt troost bij zijn groot
vader (met de bekende verve
door Lex Goudsmit gespeeld).
Samen krijgen zij op een uiterst
zonderlinge manier een rol bij
een film die in hun woonplaats
wordt opgenomen: een midde-
De drie hoofdrolspelers uit "Martijnen de magiër", Lex Goudsmit, Bart Gabriëlse en Jeroen Krabbé.
leeuws stuk met een vuurspu
wende dfaak er in. Wat je dus te
zien krijgt is de dagelijkse sores
van Martijn en de verfilming van
een film, waarvoor Jeroen Krab
bé een nogal mallotige regisseur
en Alexander Pola een amusante,
zenuwlyerige producer speelt.
Dat alles lijkt een beetje inge
wikkeld, maar is het geen mo
ment, want Van der Meulen
houdt het geheel zeer overzichte
lijk.
Tussen dit alles door stapt dan nog
de in het zwart gehulde gedaante
van Joost Prinsen (J.J. de Bom)
als magiër. Hij moet iets duisters
en dreigends bezweren met be
hulp van een door hem u't India
ontvoerd kind. Het is een stem
mige rol van Prinsen, maar te
theatraal en te mystiek aan het
slot.
De film zit overigens barstensvol
bekende figuren: Mies Bouwman
(de kortste bijrol; ze mag als mid
deleeuwse jonkvrouwe twee re
gels zeggen), Wieteke van Dort
(met haar vele mogelijkheden
wordt te weinig gedaan), Allard
v.d. Scheer, Rudi Falkenhagen,
Aart Staartjes, Albert Mol en
Leen Jongewaard.
Hoe alles ten slotte met Martijn, de
magiër en de film rondkomt,
wordt hier uiteraard niet uit de
doeken gedaan.
De film beviel mij zeer. Er zit vaart
in, verdriet, vrolijkheid, een
beetje spanning en een snuifje
griezeligheid. Maar laten we wel
zijn: gezinsfilms zijn er in de eer
ste plaats voor de jeugd. Vandaar
dat ik mij met twee deskundigen
had omringd; mijn beide zonen,
van 8 en 12 jaar. Ook zij bleken
over "Martijn" zeer te spreken.
Vooral het gedonderjaag van het
duo Mol - Jongewaard als techni
ci die de draak moeten laten
vuurspuwen, had hun grote in
stemming. Alles met dat beest
loopt fout hy lazert in het water,
dondert door decors heen en
sterft ook nog op het verkeerde
moment.
Alles wat niet deugt, zien mijn zo
nen nu eenmaal graag - helaas.
Bezit u ook zo'n spruit dan zult u
hem/haar met een bezoek aan
"Martijn" stellig een plezier doen.
RUUD PAAUW
AMSTERDAM (GPD) - In de annalen van de Nederlandse
Film Academie kan 1979 worden bijgeschreven als zon
der meer een goed oogstjaar. In vorige jaren is er tegen de
gepresenteerde eindexamenwerkstukken aangekeken
met de dubbele bezorgdheid van: wat moeten ze nog een
hoop leren en waar moeten ze nou naar toe.
Bij het aanzien van de onlangs ge
presenteerde werkstukken blijft
alleen de laatste zorg bestaan. En
er manifesteerden zich twee do-
cumentaristen, Hans van Zwol en
Caroline Hanken, die men bij de
televisie met open armen dient te
ontvangen. En met Evert de Beij-
er blijkt Nederland er een bege
nadigd animatiefilmer bij te heb
ben gekregen.
Van Zwol leverde de pakkende
biografie „Fré Cohen", over de
dochter van een joodse diamant
bewerker, grafisch ontwerpster
en uiterst actief lid van de AJC.
Ze drukte haar stempel op de
vormgeving van vrijwel alle vig
netten, briefhoofden en boekom
slagen waar de vooroorlogse so
cialistische beweging in Neder
land verantwoordelijk voor ge
weest is. Ze dook onder tijdens de
Tweede Wereldoorlog en benam
zich van het leven toen de SD
haar had opgespoord. Buitenge
woon levendig wordt ze portret-
teerd in.een hechte mixage van
authentiek fotomateriaal en ge
sprekken met mensen die haar
destijds goed hebben gekend.
Een film zoals de VARA hem zó
op de buis kan brengen en dat is
dan ook precies wat de VARA zal
doen.
De TROS heeft al beslag gelegd op
„Vakantiekolonie" een film van
Caroline Hanken, handelend
over het reilen en zeilen van een
te Egmond aan Zee gelegen
vakantietehuis, waar in de jaren
'30 „bleekneusjes" uit de grote
stad met frisse lucht en vooral
veel brood met appelstroop weer
op krachten werden gebracht.
Ook deze film bestaat deels uit
over vroeger vertellende mensen
(twee ex-bleekneusjes en een ex-
verzorgster), wier relaas is inge
bed temidden van mooi authen
tiek foto- en filmmateriaal en niet
minder mooie beelden van het
tehuis zoals het er nu bijstaat. Het
is een vertelling die de humor
niet schuwt, maar intussen voor
al ontroert door de opgevangen
signalen van nauwelijks peilbaar
kinderleed.
De animatiefilm waarmee Evert de
Beijer in een stampvol Kriterion-
theater veel bijval oogstte, heette
„Gerard". Dat gaat over een
hondje dat rondwandelt in een
absurdistisch wereldje van won
derlijke wezens met nog won
derlijker meubilair. Een bepaal
de zin werd me niet duidelijk,
maar de techniek en de stijl
waarmee De Beijer meubelen en
wezentjes schetst in hoogst amu
sante onderlinge agressiviteit,
getuigt van respectabel vakman
schap.
De beste speelfilm die vertoond
werd, heette „Schijnbewegin
gen" en was geschreven en gere
gisseerd door de Tsjechische
academieleerling Otakar Voto-
cek. Met drie Tsjechische hoofd
rolspelers ontwierp hij heel tref
zeker een klein drama. Het gaat
over een Tjechische voetballer
die zijn illusies in Nederland niet
heeft kunnen verwezenlijken,
maar zeer ver gaat in het ophou
den van een schone schijn als zijn
ouders voor een weekje overko
men. Op het moment dat hij door
de mand valt, blijkt dat al die tijd
ook zijn ouders een schone schijn
hebben opgehouden. Ze waren
een half jaar tevoren gescheiden
en hadden dat de zoon niet be
kend durven maken. En zo weet
men elkaar liefdevol te vinden
met volledige acceptering van el
kanders gebreken en mislukkin
gen. Een ontzettend warme film,
die bovendien uitblinkt door de
mild-ironische regiestijl.
De sukkelende mens bleek trou
wens centraal te staan in het werk
van de eindexaminandi. Sjaak
Vlaming schilderde in „Momen
ten" de trauma's van een maat
schappelijk geslaagde indus
triële vormgever. Maar terug
blikkend op de familietragedie
met zijn gek geworden broer en
op zijn eigen rampzalig verlopen
huwelijk, laat de film hem uitein
delijk achter met een panische
angst voor de dood en vroegtijdi
ge seniliteit. Het is een wat over
ambitieuze film, koketterend met
pseudo-intellectualistische dia
logen en dito sfeerbeelden, waar
hoofdrolspeler Peter Bos zich
onvoldoende in thuis lijkt te
voelen. Soms werkt het, soms
niet. Een auteursfilm zoals ieder
een gemaakt moet hebben voor
hij beseft dat het simpeler beter
kan.
Joost Kraanen demonstreerde on
miskenbare aanleg voor speel-
ïilmregie in „Mirabella's Min
naar", een tragie-komisch ver
haal over de hopeloze droomwe
reld van een „onmaatschappelij
ke nietsnut" die indruk op een
vriendinnetje denkt te maken
door^ich uit te geven als privé-
detective. Helaas is het scenario
te fragmentarisch en pointe-loos.
De film beweert niets.
Jacqueline Bakker gaf inzage van
haar sociaal engagement met het
portret van een Brabantse familie
(vader, moeder en twee kinderen)
in hun gemeenschappelijke
knokpartij voor welvaart. Ten
einde een eigenlijk te duur koop
huis te kunnen bekostigen, moet
moeder er een fabrieksbaantje bij
nemen en ze dreigt er met haar
dubbele dagtaak uiteindelijk on
der door te gaan. Op het moment
echter dat pa (die inmiddels een
betere baan heeft gekregen)
plompverloren éist dat zijn
vrouw moet ophouden met wer
ken, gaat zij zich juist hechten
aan die nieuwe, extra verant
woordelijkheid. Hoe het afloopt,
wordt niet meegedeeld. Het is
een aardige, bondige en heldere
film, die alleen enigszins wordt
ondergraven door een zekere la
cherigheid van de Brabantse ge
legenheids-acteurs.
Hartverscheurend bijna is de ge
speelde documentaire „Tijde
lijk", over het emotionele dal
waar een jongetje doorheen moet
als zijn onmachtige ouders hem
in een kindertehuis onderbren
gen. Regisseur Hans Tammes
heeft op schrijnende wijze de ge
havende kinderwereld weten te
schetsen, die de jeugdervaringen
blijken te zijn van hemzelf en van
zijn zusje Lydia die in „Tijdelijk"
een schat van een kinderverzorg-
ster neerzet. Extra tragisch is het
feit dat Hans Tammes - na zijn
trauma's van zich af gefilmd te
hebben - als gevolg van een ver
keersongeval om het leven kwam
en zijn eigen film (de montage
werd door medeleerlingen vol
tooid) zelf niet meer heeft mogen
zien.
Er is veel leed in de wereld en een
nieuwe generatie Nederlandse
filmers is daar uitvoerig van op de
hoogte. Dat stemt hoopvol over
die filmers, die bewijzen met hun
voeten op de grond te staan en
genoeg talent in huis te hebben
om films te gaan maken die niet
alleen technisch deugen, maar
bovendien inhoudelijk.
John Cassavetes en Sophia Loren in "Brass Target"
John Hough verrast met „Brass Target"
Nu het reservoir aan opwindende
gebeurtenissen uit de Tweede
Wereldoorlog zo langzamerhand
uitgeput raakt, is voor de film
makers kennelijk het moment
aangebroken om zelf maar wat te
gaan verzinnen. Wat bijvoorbeeld
te denken van de aanslag op de
Amerikaanse generaal George
Patton in de film "Brass Target".
Op die manier kan de filmindus-
trie natuurlijk nog jaren vooruit.
