Groot geluk dat ik tweetalig ben
Advocaat helpt
aardige boef
Mickey Mouse
zag Abraham
Films
deze week
Michael Lonsdalede superboef in "Moonraker
"Halloween": een
avondje griezelen
Moord
als
kijkspel
VRIJDAG 29 JUNI 1979
FILM
PAGINA 17
AVORIAZ - Volgende maand gaat Moonraker in Neder
landse première: de elfde James Bond-film. Dat er een
hoop spektakel vertoond zal worden en dat Roger Moore
als Agent 007 zich daar zwierig doorheen zal bewegen, zal
nauwelijks een verrassing blijken. Daar plegen de door
gewinterde Bond-fabrikanten (producent Albert Broccoli
en regisseur Lewis Gilbert) de beproefde formule te strikt
voor te hanteren.
De enige echte verrassing die James
Bond-films kunnen opleverenzit
meestal in de wijze waarop het
meestal op zichzelf eveneens vas
tomlijnde karakter van de grote
schurk zal worden ingevuld door
doorgaans betere acteurs dan
Roger Moore. Nadat Bond in het
verleden legendarische super
schurken tegenover zich kreeg als
Gert Frobe, Donald Pleasance,
Christopher Lee en Curd Jürgens
zal de superheld in Moonraker
zijn krachten moeten meten met
de Franse acteur Michael Lons
dale.
Lonsdale is een acteur met een
dubbele faam. Een karakterspe
ler die al drie keer in films van
Truffaut heeft gespeeld en drie
keer onder regie van Losey en
verder te zien is geweest in mar
kante rollen in films van Zinne-
man (Day of the Jackal), Costa-
Gavras (Section Speciale) en J.
Lee Thompson (The Passage).
Maar meer van zijn tijd (als hij
niet schildert, hij had dit voorjaar
een grote expositie in Parijs) en
acteertalent stelde Lonsdale in
dienst van Franse avant-gardis-
ten en debuterende cineasten, in
wier capaciteiten hij een bijzon
der vertrouwen stelde.
Terwijl Roger Moore de voor
Moonraker geleverde inspannin
gen dermate zijn opgebroken dat
hij aankondigde nooit meer Ja
mes Bond te willen spelen, ziet
Michael Lonsdale monter op de
afgelopen produktie terug.
Lonsdale: „Maar ik mocht het dus
wel een stuk kalmer aan doen en
ik heb er zelfs nauwelijks voor
hoeven te reizen. Ik speel Hugo
Drax, een crimineel genie met
zeer snode plannen. Een boos
aardige kamergeleerde, die ook
vrijwel letterlijk zijn neus niet
buiten de deur steekt. Ik word
weliswaar verondersteld me op
zeker moment in Zuid-Amerika
op te houden, maar niet op straat
of in de jungle. Drax is alleen te
zien in het binnenste van een
Maya-pyramide, waarin hij zijn
hoofdkwartier gevestigd heeft.
En dat zijn dus allemaal studio
opnamen geweest.
Parijs niet hoefde te verlaten. De
verste plaats waar ik voor Moon
raker heen ben geweest, was Ve
netië. Vooreen heel kort scènetje.
„En dan zijn er scènes die spelen in
Arizona, in het huis van Drax, er
gens in de woestyn. Het is een
kasteel dat steen voor steen in
Frankrijk heet te zijn afgebroken
en in Amerika weer opgebouwd,
compleet met overgeplant woud.
Daar wordt James Bond geïnvi
teerd voor een fazantenjacht door
Drax, die hoopt de Britse geheim
agent te kunnen strikken voor
hulp bij het lanceren van ruimte-
satelieten. Nou, dat was ook
makkelijk- die opnamen in het
Amerikaanse woud werden 80
kilometer buiten Parijs opgeno
men. Dat dertiende-eeuwse kas
teel staat gewoon in Vaux Le Vi-
comte...
„Het was ook niet zo'n moeilijke rol
voor mij. Ik heb al ooit erg veel
kasteelheren te spelen gekregen.
Laatst nog, in Les Oeufs Brouil-
lés, van Joèl St. Denis, was ik een
Franse president, gek op roereie
ren. En in Section Speciale was ik
een eerste minister. In Caravan to
Vaccares, speelde ik een hertog.
Kortom, ik heb aardig wat erva
ring met heren van gewicht. Ik
moet hoognodig mijn rollen beter
gaan selecteren".
- Ik begrijp dat u een evenwicht
nastreeft tussen rollen in uitge
sproken commerciële produk-
ties en rollen in zuivere art-films
voor een veel kleiner
publiek.
„Films als die van Marguerite Du-
ras of Jean Eustache, bedoel je.
Daar kan ik dan meer van mijn
acteervermogens in stoppen,
omdat het veel subtieler is. Expe
rimenten als Une Sale Histoire,
van Eustache, daar vind ik het
belangrijk van dat ze gebeuren.
Een soort laboratoriumcinema.
Een acteur moet, geloof ik, zo
veel mogelijk verschillende din
gen proberen te doen. Dat is wat
me vooral zo bevalt aan Engelse
acteurs. Die zie je de ene dag een
koning spelen en de andere dag
een man uit de straat.
„In Frankrijk proberen ze je veel
meer in één hoek te houden... Ik
speelde er te vaak sinistere, ijs
koude kerels die perfect in het
pak staken. Maar nu ga ik bin
nenkort misschien een dronken
schrijver spelen. Een complete
hippie, in een film van Bral, een
jongen die nog maar één film ge
maakt heeft en die was niet zo
heel goed. Maar het
hij me nu heeft aangeboden, is
veelbelovend... Ik had bijna nog
in een Nederlandse film meege
speeld, vorig jaar. Mysteries, van
hoe heet ie ook al weer, De Lus-
sanet ja. Maar ik kon me er helaas
niet voor vnjmaken.
Het is bij de huidige malaise in dc
Franse filmindustrie wel een
groot geluk voor mij dat ik twee
talig ben. Daardoor ben ik niet
volledig afhankelijk van de Fran-
ar het aantal films
jaarlijks verder wordt ingekrom
pen. Ik loop voortdurend tegen
mijn collega's te roepen: zorg dat
je Engels leert! Weinig Franse ac
teurs spreken er een andere taal
bij. Het is ook erg moeilijk voor
Fransen om Engels te leren. Zelfs
Gérard Depardieu heeft het ge
probeerd, maar is weinig verder
gekomen dan een paar simpele
zinnetjes. In Ferren's Bye Bye
Monkey moest hy eigenlijk En
gels spreken, maar hij kreeg het
niet voor elkaar en daarom loopt
hij nu aldoor op dat fluitje te bla-
„Je ziet relatief vaker Franse ac
teurs in Italiaanfee films, maar
meestal spreken ze ook al geen
Italiaans en dus moeten ze wor
den gedubbed. Het omgekeerde
doet zich ook voor van Ma-
stroianni in een Franse film hoor
je evenmin zijn eigen stem. Maar
al wordt er nog zo knap gedub
bed, voor een acteur is dat toch
een kunstgreep die je verhindert
optimaal te presteren... Ja, ik kan
dat allemaal makkelijk zeggen,
want dat ik tweetalig ben is voor
mij geen verdienste. Ik ben in
Franknjk geboren, heb nog enige
tijd in Marokko gewoond als kind
en verhuisde op mijn twaalfde
naar Engeland. Mijn moeder was
Frans, mijn vader was Engels,
een beroepsmilitair".
- U staat ook nog regelmatig op de
planken.
„Twee jaar geleden stond ik in
Chers Oiseaux van Jean Anouilh,
dat heeft een jaar gelopen. Vorige
winter deed ik Eden Cinema, van
Duras. Met Madeline Renaud en
Bulle Ogier..."
- Is er veel verschil tussen het spe
len in een film van Duras en een
toneelstuk van Duras.
„Het is vrijwel hetzelfde. Ik heb ge
speeld in de films Détruire-dit-
Elle, II est Jaune, Le Soleil en In
dia Song, die Duras dus zelf gere
gisseerd heeft. De twee Duras-
stukken die ik op het toneel heb
gedaan, werden beide geregis
seerd door Claude Regy. Die re
gisseert niet veel, maar wel iets
anders dan Duras, alhoewel ze
erg tevreden is over zijn opvat
tingen... We hadden met Regy
bijna ook India Song op de plan
ken gebracht, maar het bleek uit
eindelijk toch niet goed mogelijk
met al die uitgesponnen conver
saties".
- Hoe regisseert Duras? Soms
krijg je de indruk dat ze eigen
lijk nauwelijks regisseert.
„Het is bij haar ook minder een
kwestie van regisseren, dan wel
een bepaalde
atmosfeer. Ze zegt zelf ook dat ze
geen regisseuse is, maar schrijf
ster. Ze heeft taal en daar wil ze
beelden bij. Een meer intellec
tuele opvatting van film. Ze is een
grote persoonlykheid... India
Song was betrekkelijk simpel
voor ons om te spelen, omdat we
dus niets hoefden te zeggen, al
leen maar zo'n beetje langzaam
voortbewegen.
Marguerite kon daar gewoon de
banden voor gebruiken van het
oorspronkelijke radio-spel. Al
leen de stem van Delphine Sey-
rig, die aan het hoorspel niet had
meegedaan, moest worden inge
past. Maar de hele rest, compleet
met de schreeuwen en die prach
tige muziek, dat lag allemaal kant
en klaar".
- Zo'n film als Moonraker, vindt u
dat nou echt leuk om te doen. Of
is zoiets alleen maar lucra
tief.
„Nee, dat vond ik echt leuk. Ik zei
al, je moet als acteur zo veel mo
gelijk verschillende dingen doen.
En het werken aan Moonraker
was ontzettend plezierig. De crew
was sympathiek, Roger Moore is
een vreselijk bescheiden kerel,
niks geen allures of zo. Er werd
prettig gewerkt, zonder noe
menswaardige complicaties. Vijf
maanden moeten samenwerken,
zonder nagenoeg een dag te stop
pen en dan een goede sfeer weten
te bewaren, dat wil toch wel iets
zeggen over het professionalisme
waarmee zo'n productie tot stand
wordt gebracht. Dat heb ik bij
Franse produkties van een paar
weken wel eens heel anders mee
gemaakt...
Bij een andere internationale su-
perproduktie, die ik vorig jaar
gedaan heb, verliep het net zo
soepel. The Passage. Dezelfde
professionele opvattingen, al
hoewel daar het werken ietsje
minder makkelijk was, omdat er
in meerdere mate écht moest
worden geacteerd. De karakters
waren wat dieper. En toen ben ik
erg onder de indruk gekomen
van Malcolm McDowelL Hij is
werkelijk iemand! Een verruk
kelijk acteur! Mijn rol in The Pas
sage was overigens niet zo groot-
een man uit het Baskische verzet
die in handen valt van Malcolm
McDowell, die voor een SS-offi-
cier moest doorgaan. En die mar
telt me en maakt ragout van mijn
afgehakte vingers. Toen hebben
we een hoop pret gehad".
PI ETER VAN LIEROP^
Lachfilm met onwaarschijnlijkheden
Een advocaat met linkse sympa
thieën gaat op bezoek bij een ter
dood veroordeelde boef met een
voorkeur voor rechts. Dit speelt
zich af tegen de achtergrond van
de meirevolutie in Frankrijk an
no 1968.
Een mooi gegeven voor een film. In
dit geval een komische. Met alle
„Haastige spoed is zelden goed";
regie: Gérard Oury; hoofdrollen:
Pierre Richard en Victor La-
noux; EURO 1 en 2; alle leeftij
den.
onwaarschijnlijkheden die dit
genre meestal sieren.
Van Victor Lanoux zijn wel wat
subtielere rollen te zien geweest.
Het is duidelijk dat hij in deze
film Pierre Richard, een nogal
overdreven acterend creatuur,
partij moet geven. Daardoor is de
boevenrol die Lanoux ten beste
geeft wat Bud Spencer-achtig
geworden: de sterke boef met de
blanke inborst.
Richard daartegenover is het proto
type van wat in noordelijker stre
ken voor Fransman moet door
gaan. Druk pratend, zeer behulp
zaam bij het van de wal in de sloot
helpen, maar vooral zeer aange
dikt. Vermoeiend een beetje.
Toch is over het algemeen "Haasti
ge spoed enz." een amusante
film, die menigeen een aantal
ogenblikken van ongecompli
ceerd genoegen zal bezorgen.
Dat de meirevolutie er met de haren
is bijgesleept, zal eenieder dui
delijk zijn. Voor het verhaal was
het niet nodig geweest. Want een
onhandige ad vocaat die zich inde
nesten werkt door tegen wil en
dank de ontsnapte boef te bege
leiden, is al leuk genoeg op zich.
Op deze manier wordt het feit van
de meirevolutie in een wat al te
lichtvoetig kader geplaatst,
waardoor de toeschouwer een
verkeerd beeld krijgt voorge
schoteld. Zo leuk en amusant als
het er in de film toegaat, met pia
nospelende studenten temidden
van vechtende kameraden, was
het in werkelijkheid niet. Maar
wanneer men daar niet al te zwaar
aan tilt blijft er een heel grappige
geschiedenis over met hier en
daar zelfs bijzonder komische
scènes.
ANNEMIEK RUYGROK
Wanneer u één dezer dagen zin
heeft om eens een avondje echt te
griezelen, dan moet u beslist eens
gaan kijken naar "Halloween".
Deze Amerikaanse horrorfilm is
ongetwijfeld één van de hoog
standjes op dit gebied. U dient
echter wel enkele brute scènes op
te koop toe te nemen, want die
schijnen er tegenwoordig bij te
horen.
Halloween (De nacht van de mas
kers), regie: John Carpenter,
hoofdrollen: Donald Pleasence,
Jamie Lee Curtis, Nancy Loom-
is, theater: EURO, leeftijd: 16
jaar.
Halloween is het 'feest' dat elk jaar
in Amerika wordt gevierd aan de
vooravond van Allerheiligen.
Men pleegt dan allerlei griezelige
maskers op te doen, en de klein
tjes wordt verteld dat ze die
avond moeten uitkijken voor de
'boeman'. In de thriller 'Hallo-
ween' verschijnt die boeman
echt, in de vorm van de geestelijk
zwaar gestoorde Michael. Deze
vermoordt op zesjarige leeftijd
z'n bloedeigen zus, nadat-hij haar
heeft zien vrijen met een vriend.
De psychiatrische inrichting
moet hem van zijn 'ziekte' gene
zen, maar wanneer hij na 15 jaar
kans ziet te ontsnappen, blijkt dat
nog immer niet het geval. Inte
gendeel, Michael keert terug naar
de plaats des onheils, en evenals
15 jaar geleden is het weer Hallo-
DICK QUINT
AMSTERDAM (GPD) .- In het
Amsterdamse Flora-Disney-
Theater werd deze week stil
gestaan bij het feit dat 50 jaar
geleden Mickey Mouse werd
geboren in een trein tussen
New York en Los Angeles. De
herdenking vond plaats met
de première van een compila
tiefilm, getiteld Mickey Mou
se 50 jaar jong" en met de pre
sentatie van een kloek boek
werk met Mickey Mouse, 50
vrolijke jaren" als niet min
der verbeelding skrachtig
motto.
Mickey Mouse is het oudste gees
teskind van Walt Disney. Het
zal nog tot 1980,1984 en 1992
duren voor respectievelijk
Pluto, Donald Duck en Bambi
oog in oog met Abraham ko
men te staan. De oude muis
werd ontworpen in 1928. Walt
Disney runde toen op 27-jari
ge leeftijd een tekenfilmfa
briekje en had, na wat gestoei
met variaties op Alice in
Wonderland, van een New
Yorkse filmdistributeur de
rechten in leen gekregen van
een cartoon-figuurtje dat Os
wald,the Lucky Rabbit heette.
Overeen gelukkig konijn dus.
Toen Disney op zeker moment
weigerde zijn contract te ver
lengen voor minder inkom
sten, werden hem de rechten
op Oswald ontnomen. Maar
nog onderweg terug naar Ca-
lifornië had Disney zijn te
genmaatregelen al genomen.
Hij kortte de pootjes in van
Oswald, maakte de snuit wat
langer en verving de lange
zwieporen voor grammo
foonplaten en zie: Mickey
Mouse was geboren. Een
beetje met een hoofd dat op
merkelijke verwantschap ver
toonde met een ouderwetse
filmcamera en dat intussen
gevoeglijk voor een muis kon
doorgaan.
,jPlane Crazy", vagelijk gein-
spireerd op de in '27 roem
rucht geworden vliegenier
Lindbergh, was zijn eerste
avontuur. En nog in hetzelfde
r Twee dikke z
r Mickey.
jaar volgden „GallopinGou-
cho" en ^Steamboat Willie",
die de geschiedenis in kon
gaan als de eerste tekenfilm
met geluid. En op dat moment
lag voor Mickey Mouse een
succescarrière open, die zich
gedurende de jaren dertig
ontwikkelde in een totaal van
een slordige 100 cartoons. De
tovenaarsleerling, onderdeel
van het roemruchte kitsch en
duivelskunst-opus Fantasia
vormde het hoogtepunt van
Mickey's populariteit als
filmheld. Na 1940 werd de
productie films teruggebracht
tot twee titels per jaar en in
1953 werd de laatste ge
maakt.
Als stripheld, gastheer in tv-
shows en rondleider door
pretparken, zou Mickey Mou
se nog lang bruikbaar blijven
maar als filmpersoonlijkheid
was h ij overvleugeld door
Donald Duck en de scenario
schrijvers waren het al te
moeilijk gaan vinden plots te
bedenken voor een muis van
een meter, met een hond in ei
gendom en soms vertederd
neerblikkend op een nest jon
ge katten. Zeer on-muizig al
lemaal. Bovendien was de
belangstelling voor korte te
kenfilms danig getaand.
Disney was zich met zijn studio
gaan richten op „program-
mavullende"films en dan kon
je met Peter Pan, Doornroos
je, of Honderd en een Dalma-
tiërs meer kanten uit dan met
een uit zijn krachten gegroei-
Dit soort en andere gegevens
staan tamelijk beknopt en
tamelijk kritiekloos gerang
schikt in Mickey Mouse, 50
vrolijke jaren"een boek dat
als Disney-produktie werd
samengesteld door David
Bain en Bruce Harris. De film
Mickey Mouse, 50 jaar jong"
belooft iets meer dan er uit
eindelijk wordt geboden.
Mickey's levensloop wordt in
vliegende haast geschetst en
de oudste MM.-films komen in
de bloemlezing feitelijk nau
welijks aan bod.Het probleem
met zo'n film is natuurlijk ook
dat men zich rekenschap heeft
te geven van een denkbaar
publiek. De liefhebbers van
vroeger en heel vroeger, of de
jeugdigeen heel jeugdige lief
hebbersvan nu. Men koos voor
de laatste groep, omdat het
ongetwijfeld ook de grootste
groep moet zijn. Gevolg daar
van is echter geweest dat men
zich in materiaalkeuze hoofd
zakelijk tot de latere, meest
geperfectioneerde Mickey
Mouse-films beperkt heeft.
Aan het einde van "De Ijzervreter
een film die het geheugen niet
lang zal teisteren, is iedereen ei
genlijk dood. Behalve, en dat is
vrij belangrijk, Charles Bronson
(politieman) en een huurmoor
denaar. Tamelijk grote schoften
allebei, maar in deze film eikaars
voornaamste tegenspelers als
vertegenwoordigers van "goed"
en "kwaad".
Bronson is politieman, dus hij is
"goed", en moordt dus meestal
uit zelfverdediging (soms niet).
"De Ijzervreter". Voornaamste
rollen: Charles Bronson, Jill Ire
land, Rod Steiger. Regie: Stuart
Rosenberg. Leiden, Lido 1.
De huurmoordenaar is natuurlijk
"fout". Tegen betaling van een
miljoen dollar organiseert hij een
moord op het liefje van een steen
rijke heroïnehandelaar.
De huurmoordenaar zorgt ook voor
een grootscheepse aanpak. Hij
huurt een helicopter en achter
volgt Bronson daarmee in treinen
en bergbaantjes. En dat allemaal,
om het liefje om zeep te helpen
(wat ook nog lukt), terwijl Bron
son haar probeert te redden.
Bronson en het liefje zitten dus sa
men een hele tijd in de rol van de
opgejaagden. Zij worden dan
ook. ja hoor. verliefd op el
kaar. Wanneer de huurmoorde
naar dus succes heeft zou je den
ken dat die Bronson hem wel
even te grazen zal nemen. Niets
daarvan, de huurmoordenaar
vertrekt in een taxi.
De huichelachtigheid van dit ge
heel wordt aan het einde van de
film aardig duidelijk. De remmen
mogen los, Bronson smokkelt
eem bom binnen in ht huis van de
heroïnehandelaar die opdracht
heeft gegeven voor de moord op
het meisje. Het huis spat met een
daverende knal uit elkaar, Bron
son rijdt lachend weg.
En waarom doet Bronson dat nou,
als "goede" politieman? Omdat
zijn bazen het verdommen om de
heroïnehandelaar aan te pakken.
Hij neemt het recht dus in eigen
hand. Dat is dan eén van de vele
ingebouwde rechtvaardigingen
in een film, die niets meer of min
der inhoudt dan moord als kijk
spel.
HENK VEGTER
Blijvers
"De prijsvechter" - Clint East
wood met kameraad-aap,
Luxor, Leiden.
"The Deerhunter" - Vietnam
en de ellende daarna. Lido 2,
Leiden.
"Animal House" - Vakantie-
vermaak door Amerikaanse
studenten. Lido 3, Leiden.
"Waterschapsheuvel" - Een
van de betere tekenfilms. Stu
dio, Leiden.
Terug in Leiden
"2001 Space Odyssee" - Scien
ce fiction van Stanley Kubrick,
Camera.
"Hallelujah voor een paar
vuisten" - Bud Spencer en Te
rence Hill, vechtersbazen met
een flinke dosis humor, Tria-
Nieuw in Alphen
"Hallelujah voor een paar
vuisten" - zie boven, Euro 3.
Sex in Rex
"Ik zal je pakken" - Geen boze
heks, maar enige appetijtelijke
dames slaan deze agressieve
taal uit.
Kindermatinee
"Tom en Jerry" - Lido 3, Lei
den.
"The Lady and the Vagabond"
- Studio. Leiden.
De zoon van de piratenko-
ning - Euro 4, Alphen.
Nachtfilms
Camera,
"Little big i
Leiden.
"Slipje uit voor de badmees
ter" - Rex, leiden.
"Haastige spoed is zelden
goed"- Euro 1. Alphen.
"The Streetfighter" - Euro 2,
Alphen.
"Alice doesn't live here any
more" - Euro 3, Alphen.
"Sexavonturen van een hos
pik" - Euro 4, Alphen.
Haagse bioscopen
APOLLO 1: "Haastige spoed is
zelden goed", da. 2.30, 7.00 en
9.15 uur, zo. 2.00, 4.15, 7.00 en
9.15 uur. al.
APOLLO 2: "Pas op of we slaan
d'r op", da. 2.00. 7.30. 9.45 uur,
zo. 1.30, 7.30 en 9.45 uur. 12 jr.
ASTA: "Gejaagd door de
wind", da. 2.00 en 7.30 uur, 12 jr.
BIJOU: "Up in smoke", da.
2.00, 7.30 en 9.45 uur, zo. ook
4.15 uur. 16 jr.
CALYPSO "Cosi come s<
da. 2.15.7.15 en 9.30 uur, zo. 1.45,
4.15, 7.15 en 9.30 uur. 16 jr.
CAMERA: "Bloodrelatives",
da. 2.15,7.00 en 9.30 uur, zo. 1.45,
4.30, 7.00 en 9.30 uur. 16 jr.
CINEAC 3: "I nuovi nostri", da.
2.00, 7.00 en 9.30 uur. zo. 1.30,
4.00. 7.00 en 9.30 uur. 16 jr.
CORSO: "The passage", da.
2.00, 6.45 en 9.15 uur, zo. 1.30,
4.15, 6.45 en 9.15 uur. 16 jr.
DU MIDI: "Waterschapsheu-
vel", ma, di., woe. en do. 8.15
uur, ma. en di. ook 2.00 uur, vr.
en za. 7.00 en 9.30 uur, zo. 3.30,
7.00 en 9.30 uur. al.
EURO "Juliana in 70 bewogen
jaren", za., zo. en woe. 4.00 en
8.00 uur, overige dagen 2.00 en
8.00 uur, al.
METROPOLE 1: "TheWiz",da.
2.00, 6.45 en 9.30 uur. al.
METROPOLE 2: "The Deer
hunter", da. 2.00 en 8.00 uur
jr.
METROPOLE 3: "La cage i
folies", da. 2.00,6.45 en 9.30 l
zo. 1.15,4.00,6.45 en 9.30 uur
METROPOLE 4: "Animal Hou
se". da. 2.00,6.45 en 9.30 uur
1.15, 4 00. 6.45 en 9.30 uur. i
METROPOLE 5: "Twee vi
wen", da. 2.00,6.45, 9.30 uur
1.15, 4 00, 6 45 en 9.30 uur. 16 jr.
ODEON 1: Kelly's heroes",
1.30 en 8.00 uur. 12 jr.
ODEON 2: "Kingdom of the
spiders", da. 2.00, 6.45 en 9.15
uur. zo. ook 4.30 uur, 16 jr.
ODEON 3: "Atlantis de verzon
ken stad", da. 2.00, 6.45 en 9. IS
uur, zo. ook 4.30 uur, al.
ODEON 4: "Bilitis", da. 1.45
6.45 en 9.30 uur, zo. ook 4.15 uur
16 jr.
PASSAGE: Hallelujah vooreer
paar vuisten", da. 2 00. 7.00 er
9.30 uur, za. en zo. 1.30,4.00,7.00
en 9.30 uur, 12 jr.
STUDIO 2000: "Haastige spoed
is zelden goed", da. 2.00, 7 00 en
9.30 uur, zo. 1.00, 7.00 en 9.30
uur, al
DE UITKIJK: "Confidcn
1 i.2 «Hl. 7 'KI
en 9.30 uur, 16 jr
