SALT-2 remt de
bewapeningswedloop"
Alleenstaanden moeten
samen vuisten ballen
Carter in Wenen aangekomen
99,
PAGINA 4
VARIA
VRIJDAG 15 JUNI 1979
(Van onze correspondent)
WENEN - Precies om kwart
voor elf Nederlandse tijd
landde het Amerikaanse re
geringstoestel van de Ame
rikaanse luchtmacht, Air-
force One, met daarin presi
dent Jimmy Carter, op het
vliegveld van Wenen. Aan
staande maandag onderte
kenen hij en het Russische
staatshoofd en partijleider
Leonid Brezjnjev het 80 pa-
gina's lange SLAT II-ver-
drag.
Terwijl Carter een korte ver
klaring aflegde nadat hij
voet op neutrale Oostenrijk
se bodem had gezet, begon
het zachtjes te regenen. Pre
sident Carter omschreef zijn
reis naar de Oostenrijkse
hoofdstad als een vredes
missie. "Wij koesteren geen
illusies dat deze overeen
komst een einde zal maken
aan alle gevaar of de ver
schillen tussen onze beide
systemen zullen oplossen,
maar het zal het gevaar van
een nucleaire Holocaust
verminderen", zei de Ameri
kaanse president.
"Met het succes van deze ont
moeting kunnen wij alle
mensen dichter bij vrede en
veiligheid brengen", ver
klaarde hij. Na een ontspan
nen begroeting met de Oos
tenrijkse president dr. Ra-
dolf Kirchschlager en de gis
teren wegens een oogziekte
uit het ziekenhuis ontslagen
Oostenrijkse Bondskanse
lier dr. Bruno Kreisky stapte
president Carter samen met
zijn vrouw Rosalyn en zijn
11-jarige dochter Amy in een
gepantserde auto.
De Carter-familie verblijft in
Wenen in de residentie van
de Amerikaanse ambassa
deur in een buitenwijk van
Wenen.
De veiligheidsmaatregelen in
Wenen hebben de hoogste
graad in de Oostenrijkse ge
schiedenis bereikt.
Amerikaanse minister van buitenlandse zaken:
(Door Frits Schuurman)
Toenemende spanning tussen Oost en West. Het terugzet
ten van de klok bij de pogingen de bewapening onder
controle te krijgen. Een miljarden dollars extra kostende
hernieuwde bewapeningswedloop en een verdere ver
spreiding van kernwapens over de wereld.
De gevolgen worden de wereld
voorgehouden door vertegen
woordigers van de Amerikaanse
regering als het tweede verdrag
voor beperking van de strategi
sche bewapening (SALT-2) er nu
niet zou komen. Want, zo luidt het
officiële standpunt van de Ame
rikaanse regering, SALT-2 hand
haaft het Amerikaans-Russische
strategische evenwicht en is de
grondslag voor een duurzamer
politieke verhouding tussen twee
naties, die beschikken over een
vernietigende kracht.
Of zoals de Amerikaanse minister
van buitenlandse zaken, Cyrus
Vance, verklaarde: „Dit verdrag
versterkt de veiligheid van de
Verenigde Staten en zijn bond
genoten. Het remt de bewape
ningswedloop af en vermindert
de risico's van een kernoor
log".
Het verdrag zet in elk geval twee
stappen op de weg naar wapen
beperking. In de eerste plaats zijn
de verdragspartners overeenge
komen beide niet meer dan 2250
strategische nucleaire overbren
gingsmiddelen (raketten en
vliegtuigen voor het vervoer van
kernbommen) te bezitten. Dit be
tekent dat de Russen vóór 1 ja
nuari 1982 ongeveer 270 van deze
vliegtuigen of raketten op de
schroothoop moeten werpen. Dat
zal hen waarschijnlijk niet al te
moeilijk vallen, aangezien ze on
getwijfeld de oudste types zullen
opruimen. Niettemin is hier
sprake van wapenverminde
ring.
In de tweede plaats zijn voor het
eerst afspraken gemaakt over een
kwalitatieve beperking van de
strategische bewapening: beide
landen zijn overeengekomen de
wedloop te beperken op het ter
rein van verbetering van be
staande en het bouwen van
systemen.
Er mag bijvoorbeeld door elk van
de partners gedurende de loop
tijd van het verdrag maar één
nieuwe raket van het type ICBM
worden gebouwd en in gebruik
genomen.
Betekent het verdrag nu dat Mos
kou en Washington iets van hun
afschrikkingsmacht van kern
wapens hebben ingeleverd?
Geenszins. Want de aantallen en
soorten strategische wapens, die
de twee supermogendheden el
kaar gelijkelijk hebben toege
staan, geven beide zoveel speel
ruimte dat zij vrywel ongestoord
hun gang kunnen gaan. Wat aan
tallen betreft beide landen mo
gen eind 1985 elk 20.000 kern
koppen hebben. De VS bezitten
er thans ruim 10.000 en de Sow-
jet-Unie byna 5500, overigens
ruim voldoende om de wereldbe
volking vele keren volledig uit te
En wat de kwaliteit van de strategi
sche wapens betreft beide lan
den zijn naarstig bezig technisch
zeer verfijnd wapentuig te ont
wikkelen en te beproeven om de
„vjjand" toch een slag voor te
zijn.
De Verenigde Staten hebben tot nu
toe steeds een voorsprong gehad
op de Sowjet-Unie op het gebied
van de trefzekerheid van hun
kernwapens. Tegenstanders van
SALT-2 in de Amerikaanse Se
naat menen nu, dat Moskou mede
door het verdrag deze achter
stand binnen enkele jaren zal
hebben ingehaald en daardoor
zal kunnen dreigen by verrassing
vrijwel alle Amerikaanse ICBM's
in hun silo's te vernietigen. Via
dit dreigement zou het Kremlin
de VS politiek kunnen chante-
hudgi
USA
sand
USSR
USA
Salt II
USSR
USA
.Salt II"
USSR
550
300
mal maatvoudiga kernkoppen
IMirv) 1
464
820
465
1300
_L.
496
96
dooi onderman algavuurd* rakattan S o
mat maervwftge kernkoppen j
736
352
768
500
0
0
.Cruise" -raketten
120
0
120
0
i.
vanaf land
504 I 950
op land en in onderman jrrtaifonetrpe
lange efrtandsnketten
mat enkelvoudige kernkoppen"
vanaf land
504 I 360
504
land
100
ra*
0
624
0
600
348
1 50
bommenwerpers ronder
„Cruise" - rakattan
225
90
250
200
2058
2344
<1 totaal totaal
2049
2246
2107
2700
enkal* van dut nuttin mogan m*t kemkoppan *rerd«n uitgaruat dn in hat do*lg*bi*d r
Om tegemoet te komen aan de kri
tiek op dit punt in de Senaat, die
het verdrag met een twee-derde
meerderheid moet ratificeren,
maakte president Carter eind
verleden week bekend dat hij ak
koord was gegaan met het in pro-
duktie nemen van de mobiele
MX-raket (X staat voor experi
menteel). Dit is overigens in
overeenstemming met SALT-2,
waarin wordt bepaald dat elk
land één nieuw type ICBM mag
ontwikkelen en in gebruik ne-
Het MX-project
drag van ruim 30 miljard dollar is
gemoeid in de komende tien jaar,
voorziet in de bouw van raketten,
die elk tien onafhankelijk van el
kaar op verschillende doelen te
richten kernbommen kunnen
vervoeren (MIRV's). Maar het
bijzondere zit hem in het mobiel
zijn van de raket. In Amerikaanse
militaire kringen verluidt dat de
nieuwe raketten via ondergrond
se betonnen gangen verplaatst
kunnen worden naar 8000 tot
9000 verschillende lanceerplaat-
Hierdoor wordt het voor de Russen
onmógelijk vast te stellen waai
de raketten zich precies bevin
den. Gevolg daarvan is weer dat
Moskou niet meer kan dreigen de
eerste klap uit te delen aan het
Amerikaanse strategische wa
pensysteem te land. Maar als de
Sowjet-Unie ook op deze mobiele
raketten overgaat geldt uiteraard
voor de VS hetzelfde.
En waar staat West-Europa, nu de
beide supermachten toch blijk
baar een rem willen zetten op de
bewapeningswedloop? In zijn
boek „SALT-2 en de Westeuro-
pese veiligheid", dat volgende
week uitkomt, betoogt drs. F. M.
Roschar, stafmedewerker van
het Nederlands Instituut voor
Vredesvraagstukken, dat de vei
ligheid van West-Europa staat of
valt met de geloofwaardigheid
van de afschrikking van de Ame
rikaanse strategische „atoompa
raplu".
Met andere woorden: zolang de
Sowjet-Unie gelooft, dat een aan
val op West-Europa tot gevolg
heeft dat de Amerikanen tot
nucleaire vergelding zullen over
gaan, behoeven de Westeuropea
nen niet bang te zijn voor zo'n
aanval of aanvalsdreiging. In dat
geval is het volgens drs. Roschar
ook niet nodig om in West-Euro
pa strategische kernwapens in
stelling te brengen tegen Russi
sche kernwapens, die op Europe
se militaire doelen zijn ge
richt.
De in SALT-2 toegestane verande
ringen en vernieuwingen op het
gebied van de strategische kern
bewapening vergroten volgens
drs. Roschar, de kwetsbaarheid
van de te land opgestelde inter
continentale raketten en daar
mee de stabiliteit van het nucleai
re afschrikkingsevenwicht. Toe
komstige invoering van mobiele
ICBM's houdt in dat de Russen
en Amerikanen zich zelf de kans
ontnemen de ander eenzijdig uit
te schakelen. Dit houdt in dat een
aanval van de één op de ander au
tomatisch nucleair vergolden
wordt.
Naast de geloofwaardigheid van de
Amerikaanse afschrikkings
macht gaat het bij de veiligheid in
Europa vooral om de vraag in
hoeverre het de Sowjet-Unie
ernst is met de ontspanning. Deze
vraag zal pas beantwoord kunnen
worden na SALT-3, waarin ge
praat zal worden over raketten
voor de middellange afstanden,
wapentuig waarmee Europa te
maken heeft Maar wanneer
SALT-3 zal worden gehouden en
hoelang dat overleg zal duren, is
niet bekend. Wat zich intussen op
het bewapeningsvlak in Europa
afspeelt, laat zich gemakkelijk
raden...
Lijst van afkortingen
en begrippen
ABM - Anti Ballistic Missile:
een raket die ballistische ra
ketten kan onderscheppen en
vernietigen.
ASBM - Air to Surface Ballistic
Missile: ballistische raket,
gelanceerd vanaf een vlieg
tuig tegen een gronddoel. In
SALT-2 wordt een raket
geacht van het type ASBM te
zijn als hij een reikwijdte
heeft van meer dan 600
km.
Backfire - Amerikaanse door de
NAVO overgenomen bena
ming voor de nieuwste Russi
sche bommenwerper. Het is
een tweemotorige Toepolev,
waarvan de vleugel-op
pervlakte variabel is, en die
ruim tweemaal de snelheid
van het geluid kan vliegen.
Het vliegtuig kan zeer laag
vliegen (150 meter).
Ballistische raket - Elke raket
die, nadat de stuwkracht is
weggevallen, een baan volgt
die voornamelijk wordt beïn
vloed door de zwaartekracht
en de luchtweerstand; ballis
tische raketten opereren ge
durende een groot deel van
hun vlucht buiten de atmo
sfeer en worden slechts in de
betrekkelijk korte eerste fase
daarvan voortgestuwd.
Cruise-raket - een geleid wapen
te vergelijken met een onbe
mand straalvliegtuig(je).
ICBM - Intercontinental Ballis-
tic Missile: een vanaf het land
af te vuren ballistische raket
met een reikwijdte van meer
dan 5500 km. De lanceerin-
richting kan vast zijn (silo) of
mobiel.
Kernkop - dat deel van een bal
listische raket dat de kernla
ding de atmosfeer binnen
brengt.
MIRV - Multiple Independently
Targetable Re-entry Vehicle:
kernkop, die te zamen met een
aantal andere MIRV's, in een
ballistische baan wordt ge
bracht. Elke MIRV kan aan
het einde van die baan op een
eigen doel worden ge
bracht.
MX - Mobile Experimental Mis
sile: mobiele raket, die thans
door de VS in produktie wordt
genomen.
SLBM - Sea launched Ballistic
Missile: ballistische raketten
'aan boord van „moderne"
onderzeeërs: onderzeeërs, die
na 1964 zijn gebouwd of na
dien zijn voorzien van nieuwe
SLBM's.
Strategische wapens - volgens
SALT: ICBM's, SLBM's, zwa
re bommenwerpers met een
reikwijdte van meer dan 5500
km en cruise-raketten aan
boord van zware bommen
werpers en met een reikwijdte
van meer dan 600 km.
ONGEVEER EEN MILJOEN
HILVERSUM - De discriminatie van de alleenstaande is
een feit. Op materieel en immaterieel gebied. Toch wordt
nog slechts de helft van alle huishoudens in Nederland
gevormd door, wat wordt genoemd „gewone gezinnen".
Rond 1980 zal dit percentage, zo is de verwachting, ge
daald zijn.tot 35y
Geen uit de lucht gegrepen getal
len, maar gegevens die zijn geba
seerd op cijfermateriaal, dat werd
verkregen uit in het verleden ge
houden volkstellingen in ons
land en waarop ten aanzien van
de toekomstverwachtingen is
voortgeborduurd. Bij de volks
telling in 1971 bedroeg het aantal
zelfstandig wonende alleen
staanden 681.000, te weten
256.440 mannen en 424.560 vrou
wen. In 1947 was één op de tien
huishoudens dat van een alleen
staande, in 1971 was dat er al één
op de zes.
Het aantal alleenstaanden zal toe
nemen als gevolg van een afne
mend aantal kinderen per gezin,
in combinatie met een gestegen
sterfterisico bij mannen (ook wel
verweduwing genoemd), de ge
stegen echtscheidingscijfers
sinds 1971 en de dalende huwe
lijksintensiteit sinds het begin
van de jaren '70.
In totaal kunnen op dit moment een
kleine miljoen inwoners van Ne
derland het etiket alleenstaand
opgeplakt krijgen. Bijna één
miljoen mensen. Een fantasti
sche pressiegroep? Geenszins, de
alleenstaanden zijn niet in groten
getale georganiseerd; als groep
uiterst moeilijk te bereiken.
En toch zou die vuist van allen ge
bald moeten worden, is de stelli
ge overtuiging van drs. J. B. M.
Peters. Hij is hoofd van de afde
ling Algemeen Gezinsbeleid van
het ministerie van CRM in Den
Haag. Drs. Peters is tevens de on
dervoorzitter van de in december
van het vorig jaar door de secreta
ris-generaal van CRM ingestelde
coördinatiegroep p alleenstaan-
denbeleid.
De coördinatiegroep is in het leven
geroepen om zo veel mogelijk
uitvoering te geven aan een serie
adviezen en aanbevelingen die in
de jaren daarvoor op een rij wer
den gezet door weer een andere
werkgroep: de interdepartemen
tale werkgroep alleenstaanden.
Die laatste groep is opgeheven
omdat de leden, die afkomstig
waren van diverse ministeries,
voldoende gesproken hadden
over de achtergestelde positie
van alleenstaanden in onze sa
menleving. Het werd tijd voor
meer actie.
De coördinatiegroep alleenstaan-
denbeleid is tot dusverre een aan
tal malen by een geweest en de
eerste concrete resultaten van de
arbeid kunnen al genoemd wor
den.
Op tafel ligt een voorstel om via het
Centraal Bureau voor de Statis
tiek te komen tot een budget-on
derzoek onder alleenstaanden.
Waar het inkomensbeleid zich
nog uitsluitend richt op de ge
zinsvorm, moet via het aange
kondigde onderzoek aantoon
baar worden gemaakt waar ten
opzichte van de alleenstaande de
knelpunten liggen. Natuurlijk
zijn enkele daarvan bekend, maar
zaken als het minimumloon voor
de alleenstaanden en de afwij
kende bijstandsnormen moeten
boven water komen.
Een tweede concreet resultaat van
de coördinatiegroep betreft de
voorbereidingen voor een voor
lichtingsspot, gericht op de al
leenstaanden in Nederland. Via
het overheidspostnummer 51
kan op basis van het spotje in
formatie verkregen worden over
de positie van de alleenstaan
de.
Signalen
Voor de goede orde is het zaak even
terug te gaan in de tijd. Drs. Pe
ters: „Zo'n acht jaar geleden vin
gen we signalen op, die duidden
op een structureel wordende
eenzaamheid, vooral bij alleen
staanden. Mensen zonder relatie,
alleen wonend en gaand. De zo
geheten ongehuwden. 't Was een
beladen term, waarvan een nega
tieve werking uitging. Wij willen
proberen positieve inhoud te ge
ven aan het beeld van de alleen
staande. Is hy of zij wel zo zielig
als vaak wordt voorgesteld. En
hoe denkt de alleenstaande over
zichzelf'.
Tien jaar geleden promoveerde
mevrouw Jenny de Jong-Gier-
veld op een studie over onge
huwden. Zij onderzocht de so
ciale situatie van ongehuwden in
de leeftijd van 30 tot 55 jaar. Zij
stuitte op die negatieve klank,
verbonden aan het begrip van de
Kenmerken van
alleenstaanden
De Interdepartementale Werkgroep
Alleenstaanden (IWA) heeft in het
eindadvies, uitgekomen in mei
1978, de kenmerken van alleen
staanden opgesomd
Vrouwen vormen het grootste deel
van de alleeenstaanden. Dit is te
verklaren uit het grote aantal
weduwen onder hen (meer dan de
helft)
Deze „verweduwden" (driekwart is
65 jr. of ouder) zijn na een huwe
lijk alleen achtergebleven, ver
geleken met anderen vaak ruim
behuisd en van inkomsten verze
kerd door middel van AOW oj
AWW en particuliere pensioe-
Dan zijn er de gescheidenen. Ten
minste een van de twee partners
heeft nieuwe huisvesting moeten
vinden. Veel gescheiden vrouwen
zijn geheel of gedeeltelijk aange
wezen op de Bijstandswet.
De ongehuwden: de grootste groep
bestaat uit jongeren. De aller
jongsten hebben te maken -met
jeugdlonen of studiebeurzen.
Over het algemeen hebben ze wei
nig geld, terwijl huisvesting een
groot probleem is. Een deel van
deze jongeren zal alsnog trouwen,
maar een grote groep zal dat
niet.
De oudere ongehuwde werkende
vrouw kampt met bijzondere
problemen. Het ministerie van
sociale zaken studeert op het mo
ment op een financiële tegemoet
komingsregeling, die deze groep
vrouwen in staat moet stellen kor
ter te gaan werken.
Dan is er de groep van gehuwde al
leenstaanden. Vooral onder
mannen is dit percentage hoogIn
de eerste plaats betreft het bui
tenlandse werknemers, maar ook
huwelijkspartn ers die in inrich
tingen verblijven.
ongehuwde, maar ze moest bo
vendien concluderen dat de on
gehuwde zelf ook vaak een nega
tief beeld van zichzelf heeft en in
stand houdt. Een cirkel die naar
de mening van De Jong-Gierveld
doorbroken diende te worden.
Op uitnodiging van CRM plakte
zij aan haar studie enige beleids
suggesties vast. Om die ideeën te
kunnen omzetten in maatregelen
en-of voorzieningen, werd de
eerder genoemde interdeparte
mentale werkgroep alleenstaan
den geformeerd.
Ambtenaren en vertegenwoordi
gers van andere instellingen gin
gen aan de slag op basis van de
stelling dat het overheidsbeleid
overwegend gericht is op ge
huwden en gezinnen. Aan de
werkgroep de taak om de over
heid te doen inzien, dat het hoog
tijd werd voor een verruiming
van alternatieven voor onge-
huwden-alleenstaanden.
Mentaliteit
In de loop van de jaren is de term
alleenstaanden verruimd 'in die
zin, dat niet meer alleen gedacht
en gesproken is over „pure" al
leenstaanden. De groep van we
duwen en weduwnaars is inge
schakeld, evenals de alleen
staande ouder met kinderen,
waaronder de steeds groeiende
groep van gescheiden ou
ders.
In opdracht van de interdeparte
mentale werkgroep alleenstaan
den is een onderzoek verricht
naar sociëteiten voor ongehuw
den en is korte tijd een aantal le
den bezig geweest vorm te geven
aan de zo noodzakelijke verande
ring van mentaliteit ten opzichte
van de alleenstaande. Van korte
duur is het werk van dit kleine
groepje geweest, omdat men al
snel tot de ontdekking kwam dat
mentaliteit zich niet laat verande
ren door maatregelen in welke
vorm ook. Mentaliteitsverande
ring groeit in de bevolking zelf, is
niet door de overheid te sturen.
Peters trekt parallellen met de
mentaliteitsverandering aan
gaande het abortusvraagstuk en
de homofilie. Een versoepeling
van de beeldvorming is hier van
uit de bevolking gegroeid.
De werkgroep heeft gekozen voor
een indirecte aanpak. Heeft bij
voorbeeld de Centrale Raad voor
Drs.J.B M. Peters, hoofd afdeling Algemeen Gezinsbeleid van het minis
terie van CRM: 'Alleenstaanden moeten voor hun rechten opkomen. Ze
moeten de politieke kanalen bewerken, zodat voor hen voorzieningen wor-
den getroffen".
de Gezinsverzorging weten te
overtuigen van het feit dat ook
alleenstaanden behoefte aan
hulp kunnen hebben. De bureaus
voor levens- en gezinsvragen zijn
ingeschakeld bij het probleem
van de eenzaamheid van alleen
staanden. De financiële positie
van gescheiden vrouwen met
kinderen is önder de loep geno
men en er zijn voorstellen ter
verbetering gedaan. Voorstellen
die overigens niet zijn verwezen
lijkt, met uitzondering van een
aanpassing van het huidige ali
mentatiestelsel.
Binnen de interdepartementale
werkgroep alleenstaanden is de
basis gelegd van de nota Van
Dam (1975) over de huisvesting
van alleenstaanden en tweeper
soonshuishoudens. De vérant-
woordelijkheid voor de uitvoe
ring van de plannen is in handen
gelegd van de gemeenten. De in
stelling van plaatselijke stuur
groepen heeft in veel gevallen tot
onvoldoende resultaten ge
leid.
Recent is nog weer gebleken dat
diverse gemeenten niet op tijd
hun plannen voor woningen voor
alleenstaande n en tweeper
soonshuishoudens gereed had
den om voor subsidie van het rijk
in aanmerking te kunnen komen.
Staatssecretaris Brokx van
volkshuisvesting heeft laten we
ten strikt om te zullen springen
met de termyn waarbinnen de
plannen ingediend moeten zijn.
Het ziet er nu naar uit dat ver
schillende (grote) gemeenten de
boot zullen missen en gewoon
achter aan moeten sluiten.
Slachtoffers: de alleenstaanden
en zij die evenmin voldoen aan
het plaatje van huisje, boompje,
kindje, beestje.
Rechten
Drs. Peters pleit niet voor niets
voor een harde opstelling van de
alleenstaanden. „Zij moeten voor
hun rechten opkomen, zij moeten
de politieke kanalen bewerken,
opdat voorzieningen worden ge
troffen. Gezien de omvang van de
groep in feite een onrechtvaardi
ge oproep, maar zo werkt nu
eenmaal het politieke systeem".
Peters: „Niet alleen hier, ook in
andere landen".
Het gezegde „Hand in eigen boe
zem steken" geldt ook voor het
ministerie van CRM zelf. Staats
secretaris Wallis de Vries van
CRM is verantwoordelijk voor
het alleenstaanden beleid. Het is
aan hem erop toe te zien dat het
beleid van alle departementen
met het oog op de alleenstaanden
in Nederland inhoud krijgt.
Knelpunten zijn er nog volop. Niet
alleen de houding die wordt aan
genomen tegenover het alleen
zijn zal veranderd moeten wor
den, maar daarnaast zijn vraag
stukken op het materiële vlak aan
een oplossing en verbetering
toe.
Nog steeds is het zo, dat in de belas
tingtarieven onderscheid wordt
gemaakt naar burgelijke staat, op
grond waarvan ongehuwden een
lagere belastingvrije voet hebben
dan gehuwden. Van de kant van
de alleenstaanden is vooral ge
wezen op het onderscheid tussen
ongehuwden en gehuwden zon
der kinderen.
Een alleenstaande betaalt boven
dien premies voor sociale verze
keringen, waarvan hij nimmer de
vruchten zal plukken. Woningen
warden nog steeds overwegend
gebouwd voor gezinnen, en
woonruimten waarover alleen
staanden wel kunnen beschik
ken, kosten in verhouding veel
geld. Bij de gezinsverzorging en
wijkverpleging staan aanvragen
van alleenstaanden niet boven
aan het lijstje. De alleenstaande
die een beroep uitoefent, moet
dat zien te combineren met een
huishouden. Dat betekent even
vlug boodschappen doen tussen
de middag (indien daar tijd voor
is) of tegen sluitingstyd. Dat kan
betekenen dat voor reparaties in
huis vrye uren of dagen opgeno
men moeten worden.
Waardering
Alleen uitgaan betekent een con
frontatie met een maatschappij
die toch nog voor een groot deel is
opgebouwd uit „tweelin
gen".
Mevrouw De Jong-Gierveld ver
klaarde reeds in haar proef
schrift, dat we met z'n allen moe
ten komen tot een positieve
waardering van de ongehuwde
staat. Want wanneer de alleen
staande zelf vrede heeft met die
burgelijke staat, is er altijd wel
een deel van de buitenwacht, dat
zinspeelt op het zielige karakter
daarvan.
De stichting Lost-Vast in Den
Bosch probeert de positie van de
alleenstaanden te versterken.
„Alleen zyn kun je leren" is één
van de motto's waarmee de stich
ting naar buiten treedt. Alleen
zijn is wellicht te leren, maar zou
wat eenvoudiger gemaakt kun
nen worden, wanneer de buiten
wacht, met inbegrip van de over
heid, hieraan een flinke steen wil
bijdragen.
De emancipatie van de alleen
staande moet van twee kanten
komen.
