F
Keukenhof-arrangeur zet
Arabisch huwelijk in bloemen
Peter Laurier is 'fietsgek'
ullilk
Beschieting
op de wc
Hagenaar (72) wordt niet graag de fietsende opa genoemd
PAGINA 4
WOENSDAG 30 MEI 1979
door
Sjak
Jansen
Elke ochtend, steevast om tien uur, ga ik de stad en
regio in, op zoek naar mensen en dingen voor deze
rubriek. Tips en wensen voor "Publiek", kunt u tot klok
slag tien aan mij kwijt, tel. 071-144941, toestel 215.
Schriftelijke reacties zijn ook zeer welkom.
Ojj de ene
stoel "ja"-
op andere
stoel nee
KATWIJK - De Katw ijkse CDA-
politicus N. Parlevliet staat
morgenavond voor een
merkwaardig dilemma. Als
voorzitter van een schoolbe
stuur heeft hij om geld ge
vraagd voor nieuwe geschie
denisboekjes. maar als wet
houder is hij er op tegen dat
de gemeente hiervoor geld uit
trekt.
Het betreft geschiedenisboekjes
voor de gereformeerde Cas-
pard de Colignyschool. Die
lesmethode is al zo'n 20 jaar
oud. Als voorzitter van het
schoolbestuur heeft N. Par
levliet daarom de gemeente
aangeklampt om geld voor
nieuwe boekjes.
Wethouder N. Parlevliet (de
zelfde, ja...) is echter van plan
om morgenavond in de ver
gadering van de Katwijkse
gemeenteraad afwijzend te
reageren op dat verzoek
Scholen moeten dit soort on
kosten opbrengen uit het geld
dat zij (per leerling) jaarlijks
van de gemeente krijgen
vindt Parlevliet-de-gemeen-
tebestuurder.
Of hij, bloembinder Dries Lecke, de laatste twee
weken van juli maar even stand-by wilde staan.
Zo luidde de boodschap uit Saoedi-Arabië, hem
gisteren per telefoon overgebracht door een secre
taris van de Arabische prins Benladen, die in juli
van zins is in het huwelijk te treden.
Wanneer precies in juli is nog
niet bekend; in islamitische
landen is de trouwdatum,
volgens Lecke, afhankelijk
van de stand van de maan.
Vandaar dat hoofdarrangeur
van de Keukenhof-binnen-
tentoonstellingen Lecke tot
op heden by geen benadering
kan zeggen op welke dag en
welk tijdstip het privé-vlieg-
tuig van de Arabische prins
hem, zyn vrouw en zyn bloe
men van Schiphol zal oppik
ken.
Die bloemen heeft hij nodig om
het paleis van de bruidegom
te versieren en uiteraard het
bruidsboeket samen te stel
len. Een klus voor welk de
prins deze inwoner van
Naarden gevraagd heeft.
Volgens Dries is er een dikke
100.000 gulden mee gemoeid.
Koelcellen
„Voor mij betekent dat vyf da
gen werken bij een tempera
tuur van een graad of 45. De
bloemen zullen dan ook bij
aankomst meteen in de koel
cellen gaan, want onder een
dergelijke hitte bly ven ze nog
geen dag goed. De ochtend
voor de trouwerij zullen ze
eruit worden gehaald en moet
het hele paleis in een mum
van tijd worden versierd"
„Dat wil dus zeggen d&t je die
eerste vier dagen alvast het
arrangement in je hoofd moet
maken, anders speel je het
nooit van z'n leven klaar. Ge
lukkig kan ik op de hulp re
kenen van mijn vrouw, die
ook in dit vak zit"
Veel tijd om daar bij stil te
staan heeft hy evenwel niet.
Ook vandaag heeft hy zijn
handen vol aan de afbraak
van de Liliade in het Lissese
park.
De lelies zijn daar thans derma
te rijp dat de meeldraden aan
het lijf blijven plakken. Dries
heeft dezer dagen dan ook
veel weg van een op oorlog
spad zijnde indiaan. Zijn
handen, gezicht en kleren zijn
bedekt met een oranje en gele
stoflaag, die je er volgens de
31-jarige bloembinder niet
één, twee, drie af krijgt.
Vierde avontuur
Het komende 'project' in het
Midden-Oosten is overigens
al weer het vierde Arabische
avontuur van Dries. Reeds
eerder voorzag hy een Ara
bisch bedrijf van Hollandse
bloe menarrangementen.
Ook versierde hy het paleis van
een sjeik („Je moet me niet
naar zijn naam vragen") uit
Jedda, ter gelegenheid van
diens bruiloft. „Het palies
moest van top tot teen ver
sierd worden, inclusief de
slaapkamer. Dat isiets unieks
geweest, want als niet-isla-
miet mag je dat heilige ver
trek niet binnenkomen"
Dries heeft in het Midden-Oos
ten een paar jaar geleden voor
het eerst van zich doen spre
ken toen de zogenaamde Ex-
poboot daar enkele havens
bezocht. Als Hollands visite
kaartje liet het Nederlands
bedrijfsleven die, in Holland
se bloemen getooide, boot va
ren.
Als arrangeur was Dries ook
aan boord en in die dagen
ontdekte hij dat de Arabieren
helemaal weg zyn van alles
wat groen is. „Het is dat het
bloembindersvak daar onbe
kend is, anders zou ik ver
moedelijk nooit worden ge
vraagd"
Gigantisch
„Ja", mompelt hij, „die Expo-
boot was voor de Arabieren
een gigantisch gebeuren.
Dag en nacht waren ze aan
boord, ze keken de ogen uit.
Zodoende heb ik mijn con
tacten gelegd en dat heeft er
toe geleid dat ik van de win
ter daar een tuin ga aanleg
gen; een project van 1,2 mil
joen gulden".
Luisterend naar Dries' woorden
was het boeket van de bruid
van die sjeik uit Jedda voor de
Arabieren een openbaring.
Dries: „Ze kennen daar na
tuurlijk wel bruidsboeketten
maar geen echte bloemen. De
boeketten daar zijn meestal
van plastic of fluweel"
Dries zegt nog geen beslissing
te hebben genomen welke
Dries Lecke, de hoofdarrangeur van de Keukenhof in Lisse, nu nog onder het stuifmeel van het
leegruimen van de kassen in deze bollentuin"Straks" zit hij i
Benladen letterlijk moet opfleuren met bloemen.
Arabië.waar hij het huwelijk van pritis
bloemen hij straks uit Aals
meer naar Saoedi-Arabië zal
meenemen. „Het zullen wel
bloemen met felle kleuren
worden, daar zijn die mensen
dol op. Schrille kleurcontras
ten, hè. Van pasteltinten moe
ten ze niets hebben".
Chauffeur
In Arabië krijgt Dries de be
schikking over een auto met
chauffeur. „Het is goed zaken
doen met die Arabieren. Ze
zullen je nooit belazeren, zo
lang je er tenminste de kant
jes'niet afloopt. Nee, zodra de
bruiloft gaat beginnen, vang
ik mijn poen".
En dan lachend: „Maar dan
wordt er wel van mij ver
wacht dat ik stante pede op
hoepel"'
LIBANON, 22 mei
Het is hier nog steeds vrij rustig.
De sleur waaria we nu leven
blijft dus gehandhaafd. Al
leen gisteren was het weer
even schrikken geblazen. Ik
zat net op de wc toen we wer
den beschoten door mortie
ren van de Falangisten. Ik zat
net lekker rustig toen ik plot
seling een gefluit hoorde, dat
meteen werd gevolgd door
een harde knal. Het klonk
knap dichtbij dus ik schoot
weer in mijn broek en zocht
zo snel mogelijk dekking. Die
eerste knal werd gevolgd
door vier andere, dus het was
maar goed dat ik dekking had
gezocht. De inslagen van de
granaten waren zo ongeveer
vijftig meter van ons kamp.
Waarom ze die granaten nou
hebben afgevuurd weet nog
geen mens, maar waar-
schijnljk willen ze ons een
beetje bang maken en laten
zien dat ze er nog steeds zijn.
En omdat wij de eerste Uni-
filpost zijn vanuit het gebied
van de Falangisten, werden
wij gepakt. Na die vijf grana
ten was het verder de hele
nacht rustig. We kregen wel
van hogerhand het bevel om
verscherpt wacht te draaien,
dus dat betekende dat nie
mand van ons die nacht kon
gaan slapen.
Gelukkig heb ik nu tijd genoeg
om bij te slapen, want op dit
moment zit ik in een DC8 van
de KLM, op weg naar Schip
hol. Ik heb nu namelijk elf
dagen verlof en die heb ik
maar opgenomen in Neder
land, vooral ook omdat mijn
zusje gaat trouwen en het is
natuurlijk altijd leuk om daar
bij te kunnen zijn.
Het verlof voor de Nederlandse
militairen die naar Nederland
willen is nu goed geregeld.
Wij krijgen een flinke korting
op de vliegreis dus het is best
wel te doen. Ik moet 531 gul
den betalen voor een retour
Beiroet-Amsterdam.
Wij zijn nu met ongeveer 25 man
die op verlof gaan in Neder
land en de sfeer is opperbest.
De stewardessen hebben het
dankzij ons knap druk gekre
gen, want hun aandacht
wordt regelmatig gevraagd,
vooral om blikken bier te
brengen, want daar doet ie
dereen zich nu aardig te goed
aan. Ik ben bang dat sommige
jongens straks niet meer
kunnen lopen, maar dat ze het
vliegtuig uit gerold moeten
worden. Maar dat hebben we
wel verdiend, vind ik, na twee
en een halve maand steeds
maar wacht draaien en goed
uitkijken. Dat goed uitkijken
wordt nu dus door de mees
ten maar even vergeten.
Ik heb in de krant gelezen dat
het weer in Nederland nu niet
zo best is, maar dat vind ik
helemaal niet zo erg. Ik heb
best zin in een heerlijke.Hol
landse regenbui na al die hitte
in Libanon. Het lijkt me ook
ontzettend leuk om nu knap
gebruind in Nederland rond
te lopen, dus als u deze week
een bruin iemand in Katwijk
rond ziet lopen ben ik het,
want ik geloof dat er in Ne
derland nog niet zo veel kans
is geweest om bruin te wor
den.
Ik ga nu nog maar even slapen
om mijn nachtrust in te halen
die ik gisteren heb gemist en
ik hoop maar dat de piloot ons
veilig op Schiphol afzet. Ik ga
met ontzettend veel zin mijn
verlof in Nederland tegemoet,
want het is toch wel erg fijn er
even uit te zijn.
DEN HAAG - Na vijftig dagen van stug doorfietsen is Peter
Laurier (72) terug uit Marrokko in zijn Haagse woning.
Vorige week zaterdag kwam hij terug, een week eerder
dan gepland en ruimschoots op tijd om met Pinksteren
aan de elfstedentocht mee te doen.
Fietsen, is namelyk zijn grote pas
sie en hoewel hij net terug is van
een tocht van bijna 8000 kilome
ter zou Peter Laurier die elfste
dentocht niet graag willen mis
sen. Peter rydt die tocht nu voor
de vyfde keer, met een retourtje
Den Haag-Casablanca per fiets
opzijn naam,is hy waarschynlyk
de best getrainde deelnemer aan
die tocht.
De fietstocht naar Casablanca was
een harte wens van hem. Hij had
sinds ziin pensionering al zoveel
binnen Nederland afgefietst dat'
hij nu eens iets groters wilde ver
richten. Vier jaar lang deed Peter
moeite om zijn harte wens in ver
vulling te laten gaan. Oorspron
kelijk zocht hy daar een sponsor
voor. Toen die sponsor niet te
vinden was besloot hij. samen
met zijn vrouw Rie, om het geld
dat ze voor een nieuwe kleuren
televisie hadden gespaard in de
tocht te steken. Uiteindelijk kre
gen ze toch nog wat steun van
oud-wielrenner Jan Janssen die
hem een fiets leende en van een
bevriende rijwielhandelaar die
hem voor zo'n driehonderd gul
den aan onderdelen schonk. Ver
gezeld door zyn vrouw en chauf
feur Jan Muije met een volg wa
gen toog hij op 31 rpaart op weg
naar Marokko.
Het was zijn bedoeling om per dag
rond de 150 kilometer af te leg
gen, dan zou hij in ongeveer vijf
tig dagen de tocht kunnen vol
brengen. In de praktijk legde hy
veel meer af. „Het kon gebeuren
dat het erg lang duurde voordat je
een hotelletje tegenkwam. Of dat
je na honderdvijftig kilometer
alleen in een heel smerig hotel te
recht kon, dan reden we maar
door, zodat we op sommige da
gen wel meer dan tweehonderd
kilometer aflegden. Daardoor
zyn we ook een week eerder dan
gepland terug."
Onderweg zorgde Peter's vrouw
Rie voor het eten. Noodgedwon
gen, aten ze 48 van de 50 dagen
dat ze onderweg waren kip. Me
vrouw Laurier: „Ander vlees was
niet te vertrouwen, rundvlees
was vaak vies of niet gaar. Kip
was altijd vers. soms werden de
kippen ter plaatse voor ons ge
slacht. Bovendien was het erg
goedkoop. Maar, je moet niet
denken dat het erg verveelde, het
was iedere keer weer anders
klaargemaakt Twee keer op een
dag stopte Peter om te eten.
Vooral veel melk en vruchten
stonden naast kip op het menu.
Als hij niet at reed Peter met een
snelheid van tussen de vijfender
tig en veertig kilometer per uur
stevig door.
Gezondheid
Peter Laurier is verbaasd dat hem
onderweg niets overkomen is.
„Als ik langs een ravijn naar be
neden fietste dacht ik vaak, als ik
val dan wil ik hier met mijn fiets
begraven worden. Je zag ook
overal kruisen langs de weg. waar
ongelukken waren gebeurd."
.Het is gek maar ik ben onderweg
helemaal niet ziek geworden",
vervolgt Peter Laurier. „Alleen
op de terugweg heb ik last van
diarree gekregen, en dat terwijl
we onderweg temperatuurver
schillen van 40 graden hebben
gehad. In Marokko was het 38
graden en in de bergen vroor
het." Toen Peter terug kwam van
zijn tocht liet hy zich direct door peter Laurier met zijn vrouw en een kennis
zijn dokter onderzoeken, die
wenste hem na het onderzoek di
rect succes met zijn volgende
tocht.
Mevrouw Laurier vond vooral de
reacties die haar man in Spanje
kreeg fantastisch. „Ze dachten
minstens dat hij Jan Janssen zelf
was. Mensen knielden op straat
en sloegen een kruis als Peter
langs kwam. Veel mensen waren
krantenmensen. Het is toch ook
uniek wat mijn man gepresteerd
heeft zo 'n afstand in die korte tyd
afleggen", zegt ze niet zonder
trots.
Naarmate het gesprek vordert ko
men de verhalen over de reis
meer los. Over de keer dat me
vrouw Laurier en Jan Muije met
de volgauto Peter kwijtraakten.
Over Jan Lneman die hem zijn
busje kosteloos beschikbaar
stelde en die ook meegaat met
Peter's groepje in de elfsteden
tocht. En natuurlijk over Peter s
leeftijd. Het steekt hem dat overal
waar zijn prestaties ter sprake
komen ook gelijk zijn leeftijd in
het geding komt. In augustus
wordt hij 73. „Maar ik voel me
steeds jonger worden, ik voel me
eerder 27 dan 72. Ik vind het rot
om zo oud genoemd te worden. In
de kop van een huis aan huis
blaadje werd ik zelfs een fietsen
de opa genoemd!".
RUDOLF KLEIJN
