Honden hebben baat bij oude Chinese geneesm 8B3^B ■hk ZATERDAG 7 APRIL 1979 PAGINA 25 Acupunctuur is een meer dan 3000 jaar oude, Chinese ge neesmethode, waarbij naaldjes worden gestoken op zogenaamde acupunctuur- punten in het lichaam. De fi losofie daarachter is de vol gende: het dynamisch even wicht in het lichaam wordt onderhouden door middel van energiestromen, die ver lopen via energiebanen, de meridianen. In deze meridianen stroomt de levensenergie, door de Chi nezen chi genoemd. Deze energie bestaat uit twee te genpolen, yang en yin, die ge- lijktijdtijdig in het lichaam werkzaam zijn en die de energie als het ware doen stromen. Een volledige evenwichtige werking van yang en yin in het organisme geeft een evenwichtige ener giestroom en daarmee een ideale gezondheidstoe stand. Verschillende punten op de meridianen corresponderen met bepaalde orgaanfunc ties. Is nu het energie-even- wicht verstoord - door wat voor reden dan ook - dan on tstaat een klacht, een ziekte. Het inbrengen van naaldjes op bepaalde punten zou nu het evenwicht in het bijpas sende orgaan kunnen her stellen. Iedereen heeft intussen wel eens van acupunctuur ge hoord of erover gelezen. In alle kranten hebben foto's gestaan van patiënten op de operatietafel met - als plaat selijke verdoving - slechts een paar naaldjes in het lijf. Weinig mensen zullen daaren tegen weten dat in Neder land ook acupunctuur bij dieren wordt toegepast. Toen in ons land een jaar of zes geleden de eerste hu maan (op mensen) gericnte acupunctuuropleiding be gon, volgde ook een handvol geïnteresseerde dierenart sen die cursus. Eén van de genen die doorgingen tot het C-dipIoma, was de Dor- drechtse dierenarts H. van der Ree, die als eerste in ons land honden met acupunc tuur behandelde. In onderstaand artikel legt hij uit waarom hij acupunctuur als zo'n "zinvolle hobby" be schouwt. JORDRECHT - Mevrouw H. C. Bras uit Giessenburg (Z.H.) tilt de ruim tien jaar oude boxer Pasja op de behan- deltafel. Dierenarts H. van der Ree heeft zijn zwak- stroommetertje aangezet, spoort met het piepende geluid dat een tandartsboor maakt de acupunctuurpunten op en prikt dunne, vlijmscherpe stalen naaldjes in de achterpo ten van de hond. Die heeft de kop in de armen van zijn „vrouwtje" gelegd. Van der Ree rolt de naait steeds even tussen de vingers nadat hij hem heeft ingebracht: „Ziet u wel dat de hond nauwelijks reageert?" Ha De fijne naalden dringen diep in de huid 1 5 Is KsSsHh Pasja, een teef, kon ruim drie jaai geleden niet meer lopen als ge volg van een kalkachtige ver groeiing tussen de rugwervels. Mevrouw Bras: „Ze moest haar achterpoten optillen om met haar kop in de etensbak te kunnen komen, zó erg was ze eraan toe". Een ander zou zijn hond mis schien hebben laten afmaken, maar vrouw Bras besloot dieren arts Van der Ree - juist afgestu deerd als acupuncturist - te vra gen Pasja te behandelen. „Na de eerste behandeling knapte ze meteen op", vertelt mevrouw Bras. De dierenarts had gezegd: laat haar voorlopig maar niet met andere honden spelen, maar ze sprong zó over de sloot naar de andere honden in het park toe. Hoewel ze bang voor water Dr. Van der Ree. die de naaldjes na iedere behandeling laat sterilise ren, is klaar met de poten: „Zo jongen, nu gaan we je rug eens op". Hij wijst op een gevoelige plek: „Daar doet het pijn. dat kun je zien aan het samentrekken van de huid. Je kunt het de meest primitieve vorm van acupunc tuur Yioemen: daar prikken waar het pijn doet". Pasja, die nooit kleine hondjes heeft gekregen, ziet er voor haar ruim tien jaar nog goed uit. Van der Ree: „Zonder die pijn heeft ze een goed leventje. Tja, spondylo sis is een typische boxerkwaal, een nare afwijking. De oorzaak van die kalkafzetting is eigenlijk niet bekend. Die neem ik met acupunctuur ook niet weg. Wel de pijn. doordat de behandeling de hond ontspant, de spierver- kramping doet verdwijnen". Hij is intussen klaar met prikken. Twintig naaldjes moeten nu een kwartier a twintig minuten in het hondenlichaam blijven zitten. „Ze heeft het wel eens gepres teerd om met die naalden in haar lijf te gaan slapen", zegt mevrouw Bras. „Ja, ik ben erg aan haar ge hecht. dat kan ook niet anders na ruim 10 jaar. In mei gaat ze weer mee op vakantie, naar de Moe zel". Het kwartier is om. Van der Ree haalt de naalden weer uit de hond. „Soms komen er wel een paar krom uit. door het samen trekken van de spieren. Je moet ook oppassen dat je er nooit een tje vergeet". Sinds enige tijd wordt acupunctuur ook wel verricht met laserstraal- apparatuur. „Mij nog wat te kost baar, zo'n f5000", zegt Van der Ree. „Je hoeft dan natuurlijk niet meer met naalden te prikken. Een laserstraal kun je op diepte afstellen. Het zijn korte impulsen die je geeft". Acupunctuur bij dieren wordt ove rigens in veterinaire kringen nog niet helemaal serieus genomen. Toen op dinsdagavond 20 februa ri dierenarts Van der Ree er in Veritas in Utrecht een lezing over hield vooreen paar honderd vete rinaire studenten, was de stem ming er als die van een groep be jaarde feestgangers, die na een le zing over ouderdomskwalen naar de Mounties-show zit te kij ken. Een meisje vroeg dr. Van der Ree of er wel eens acupuntcuur bij plan ten was toegepast. Iemand in de zaal riep grote bloemkole..." en er volgde schallend ge lach. Serieuzer gaat het toe als ik de die renarts. een maand later - hij is een bezet man - spreek in zijn kleine huisdierenpraktijk aan de Dubbeldamseweg in Dordrecht. Een muur hangt - niet erg tac tisch - vol met de vreselijkste prikwapens uit het stenen tijd perk, souvenirs uit de tijd dat Van der Ree gouvernement-veearts in voormalig Nieuw-Guinea was. Behalve met acupunctuur, houdt de dierenarts zich bezig met nóg een alternatieve geneeswijze, de homeopathie, die berust op het toedienen van een kleine hoe veelheid van een schadelijke, maar door homeopathische ver dunning heilzame stof. In 1962 vestigde hij zich in Dordrecht, maar zijn belangstelling voor acupunctuur dateert van recen ter tijd. „Zowat zes jaar geleden kreeg ik een dik, tweedelig boek in han den, waarin de beste artikelen over acupunctuur waren gebun deld. Op vakantie in ^Spanje kwam ik in drie weken nauwe lijks aan iets anders toe dan aan lezen. Ongelooflijk boeiend. Toen ik terug kwam, begon net die eerste cursus". - Doen ze in China ook aan veteri naire acupunctuur? Van der Ree: „Ja, maar er bestaat nauwelijks literatuur over. Je enige houvast bestaat uit de me ridianen en de acupunctuurpun ten die voor het menselijk li chaam zijn uigewerkt. Collega Van der Bosch uit Willeskop past acupunctuur toe bij paarden en dat gaat ook heel goed. Zelf heb ik tot nu toe hoofdzakelijk met honden gewerkt". Aanvulling - Welke klachten komen voor een behandeling met acupunctuur in aanmerking, want ik neem niet aan dat u er ook een virusziekte mee wil bestrijden? Van der Ree: „Nee. Acupunctuur pas je toe bij orthopedische klachten, bij ziekten van de be- wegingsapparatuur. In de tweede plaats komen stofwisselingsziek ten in aanmerking. Maag darmklachten. Huidziekten zijn met acupunctuur al weer wat moeilijker te behandelen". Hij wordt heel ernstig: „Maar be grijp goed, acupunctuur is een aanvulling op de bestaande be handelingsmethoden. Hier in het Westen dan, want in China is het juist andersom. Je probeert eerst de diagnose te stellen. Dieren vertellen niet wat ze mankeren, je kunt ze ook de pols niet voelen. Daarom maak je vaak röntgenfo to's. Je probeert een recept. Helpt het allemaal niet, dan kun je op acupunctuur overgaan, vaak in, combinatie met homeopathische middelen". Hij herhaalt: „Het is een uitbrei ding van de bestaande therapie, op een niet-onaangename manier en zonder schadelijke nevenwer kingen. Er worden ook wel men sen naar mij verwezen door huis artsen en dan behandel je vaak psychosomatisch klachten met acupunctuur. Klachten die het gevolg zijn van spanningen. Wel, dat kan bij dieren net zo goed. Je kunt de honden zó aanwijzen die nerveus zijn doordat ze te weinig buiten komen, verkeerd eten krijgen". In het boek „Genezing door acu punctuur" schrijft dr. Felix Mann. een Engelse acupunctu rist: „Waarschuwing. Nooit mag worden vergeten dat medische kennis is vereist om de acupunc tuur op bevredigende wijze te kunnen toepassen. Dat is niet het enige vereiste, maar wel een be langrijk fundament. Een arts die fysiologie en pathologie heeft be studeerd, die het natuurlijk ver loop van een ziekte kent en die gedurende zijn studie en praktijk een overvloed van klinische erva ring heeft opgedaan, kan een gro te verscheidenheid van lichte en ernstige ziekten in behandeling nemen, omdat hij weet wat hij kan verwachten als een bepaald orgaan wordt gestimuleerd. De talrijke beoefenaars van de acu punctuur die geen arts zijn, die niet op de hoogte zijn van de basi sprincipes van de geneeskunde en die vaak de acupunctuur niet voldoende hebben bestudeerd, bereiken helaas maar al te vaak resultaten die in overeenstem ming zijn met hun gebrek aan kennis". Van der Ree: „Ik ben ervoor opge leid en weet welke punten ik moet prikken bij bepaalde klach ten. Het ideaal van elke acupunc turist is dat hij met één naaldje in één keer een patiënt van zijn kwaal verlost, maar dat is een zeldzaamheid. Meestal prik ik - symmetrisch - links en rechts tien naaldjes. Die zijn van roest vrij staal tegenwoordig, al heb ik er ook nog wel van goud en zilver. Het doet niet veel pijn. Ze zijn veel dunner dan injectienaalden en bovendien op een speciale manier geslepen". - Hoe stelt u vast waa r de acupunc tuurpunten zich precies bevin den? Van der Ree: „Daar gebruik- ik nu dat zwakstroommetertje voor. Op de acupunctuurpunten heeft de huid een verlaagde weerstand en daar zoemt het metertje op - Kunt u percentages noemen van uw behandelingsresultaten met acupunctuur? Van der Ree: „Moeilijk, want zoveel gevallen krijg ik niet. Kijk, je past het als laatste redmiddel toe, dus er is sprake van een negatieve selectie. Ik zou zo zeggen dat van de behandelde dieren een derde klachtenvrij wordt, dat bij een derde verbetering optreedt - maar dat kan veel of weinig zijn - en dat bij een derde de behande ling niet helpt". - Neemt de erkenning toe? Van der Ree: „In Parijs wordt dit jaar een groot congres over acu punctuur gehouden, waar ook de veterinaire acupunctuur ter sprake komt. Ik zou er graag heengaan, maar dan moet ik voor een vervanger zorgen. Afgezien daarvan is het inschrijfgeld al f 1200. Het is wel een bewijs van groeiende belangstelling; in Oos tenrijk doet het Ludwig-Boltz- mann-instituut in Wenen veel aan onderzoek. Het aantal geïnteres seerde dierenartsen groeit zeker. Maar de behandeling is tijdro vend en daardoor nogal duur". - Waarom beperkt u zich tot hon den? Van der Ree: „Katten zijn veel moeilijker hanteerbaar, die laten zich niet zo gemakkelijk prikken. De resultaten willen ook nog wel eens op zich laten wachten. Ik heb eens een klein, oud poedeltje geprikt. Dat was al een half jaar kreupel door een gescheurde kruisband in zijn achterpoot. Wat te oud om nog te opereren. Ik heb vier keer geprikt. Geen resultaat. Maar na een maand kwam die mevrouw van het poedeltje voor iets anders met hem terug en ver telde dat hij sinds twee weken weer goed liep! Zo'n vertraagd ef fect heb je bij mensen met rheu- ma ook wel eens". „In Frankrijk, en ik denk ook wel in Amerika, wordt via acupunctuur doping toegepast bij renpaarden. Die worden voor een topprestatie op bepaalde punten geactiveerd. Het grappige is dat dit niet straf baar is, want er worden geen vreemde stoffen toege voegd". Hij geeft voorbeelden: „Een be kend acupunctuurpunt is „maag 36", het drie-dorpenpunt. Dat is zo genoemd omdat Chinese sol daten elkaar daar prikten als er aan het eind van een vermoeien de mars nog een laatste krachts inspanning moest worden gele verd. Zo heb je ook het punt „meesterpunt spieren", dat de spierwerking in het algemeen stimuleert". - Hoe ziet hij de toekomst van acu punctuur bij dieren? Van der Ree: „Als een leuke hobby. Zinvol bovendien. Acupunctuur zal in de diergeneeskunde een belangrijke plaats gaan innemen als aanvullende therapie. Acu punctuur zal de westerse ge neeswijze niet vervangen, maar wel uitbreiden -- met zijn moge lijkheden en beperkingen. Daar om tot besluit dit evenals ho meopathie is acupunctuur geen alternatieve therapie, maar een additieve therapie".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1979 | | pagina 25