Sanders krijgt
meer inspraak
örn Borg
Tweede na Koomen: is dat fijn?
I
Verzwakt UVS
sterker dan
Roodenburg: 2-0
Hockeyers verpletteren Verenigde Staten
Gelijkspel
voor
studenten
VRIJDAG 6 APRIL 1979
'*s^
De AVRO heeft vorige week een
symposium gehouden over sport
en sportverslaggeving. Door
drukke werkzaamheden (onder
meer sportverslaggeving!) was ik
helaas niet in staat een hele dag
hiervoor vrij te maken, en boven
dien was ik niet uitgenodigd, dus
dat viel allemaal prachtig samen.
Het forum had ik overigens graag
bijgewoond. In dat forum zaten
twee nog actieve buitenlanders,
en vier Nederlanders: Dick van
Rijn (die net met pensioen is ge
gaan), Herman Kuiphof (die ook
geen voetbalverslaggeving meer
doet), Leo Pagano (die allang
geen wedstrijden meer verslaat),
en Parool-hoofdredacteur Sand-
berg (die het nooit gedaan heeft).
Ik had al die jonge jongens graag
eens aan het woord ge
hoord...
Om het symposium enig weten
schappelijk cachet te geven, had
de AVRO aan het Bureau Lagen
dijk de opdracht gegeven een
opinie-onderzoek te houden.
Tussen 14 en 22 februari werden
745 personen van 18jaaren ouder
geënquêteerd. Van hen bleek 59
procent „sterk geinteresseerd" of
„geinteresseerd" te zijn in sport,
28 procent bleek maar malig
geinteresseerd en 13 procent he
lemaal niet. En de helft van de
geënquêteerden bleek wel eens
een sportwedstrijd te bezoeken.
Al die cijfers kloppen haarfijn
met de situatie in mijn eigen ge
zin, dus wat mij betreft had Bu
reau Lagendijk zich ook tot ons
vieren kunnen beperken.
Onder het hoofdje „emotionaliteit"
wordt gemeld:
„Bij het volgen van sportwedstrij
den voelt, meer dan de helft der
Nederlanders wel eens woede
opkomen jegens de tegenstan
der, een andere club of een ander
land. Bij 10 procent komt dit zelfs
regelmatig voor. Een enigermate
gelukkige omstandigheid is, dat
deze woede zich óók kan richten
op de eigen club of de Nederland
se ploeg".
Hier wordt berichtgeving op erger
lijke wijze vermengd met com
mentaar. Waarom is het feit dat
de woede van de toeschouwers
zich ook op de eigen club of de
Nederlandse ploeg kan richten
een „enigermate gelukkige om
standigheid?" Spreekt hier La
gendijk, de AVRO of (bij testa
ment) Dick van Rijn? Waarom is
die gelukkige omstandigheid
„enigermate" en bijvoorbeeld
niet „bijzonder" of „allerminst"?
Is het een „gelukkige omstan
digheid" omdat het typisch Ne
derlands is om je eigen partij,
ploeg of vertegenwoordiger het
graf in te wensen als de prestaties
overlaten, een gebrek
aan solidariteit er trouw die
kenmerkend schijnt te zijn voor
Nederlanders en minder voor
Engelsen, Duitsers en Fransen?
Of is het een gelukkige omstan
digheid omdat daaruit onze spor
tiviteit, onze zin voor realiteit, on
ze objectiviteit blijkt? Maar is het
dan sportief om woedend te zijn
over de prestaties van je eigen
club of stadgenoot? En is het wel
gewenst om objectief te zijn
wanneer je als supporter op de
tribune zit?
En als het geen „bijzonder gelukki
ge omstandigheid" is, en zelfs
niet een „gelukkige omstandig
heid", maar op z'n hoogst een
„enigermate gelukkige omstan
digheid", dan vraag ik me af of
het ueberhaupt wel een „geluk
kige omstandigheid" kan zijn.
Misschien moet die woede jegens
de tegenstander gekarakteri
seerd worden als „buitengewoon
ongelukkig", en de woede jegens
de eigen partij als „bijzonder on
gelukkig".
Toen ik op de avond dat het sympo
sium geweest was thuiskwam,
lag er een briefje klaar dat een
collega had opgebeld met de me
dedeling dat ik, achter Theo
Koomen, opde tweede plaats was
gekomen als beste sportverslag
gever. Daar keek ik van op! De
Poupou van de Nederlandse
sportjournalistiek pal achtei
Theo Koomen, de uiteinden ra
ken elkaar! Ik zei nog tegen mijn
vrouw: „Tweede achter Theo
Koomen, dat noem ik een eni
germate gelukkige omstandig
heid!", we trokken drie flessen
champagne open die we voor
dergelijke gelegenheden altijd in
het vriesvak hebben liggen, en
sliepen daarna als rozen. De vol
gende ochtend belde ik die colle
ga op, om zekerheid te hebben
voordat ik mijn moeder met het
heugelijke^ nieuws opzadelde.
Tenslotte zou Frank Kramer, die
in de rubriek „beste televisie-
sportverslaggever" na Theo
Koomen (20 procent), Herman
Kuiphof (12 procent), Ruud ter
Weyden (6 procent), Koen Ver-
hoeff (5 procent) maar nog voor
Theo Reitsma (3 procent) op de
gedeelde vierde en vijfde plaats
was gekomen, ook wel onmid
dellijk zijn moeder hebben inge
licht, die zo met haar jongen
meeleeft!
Het bleek dat ik die tweede plaats,
achter Theo Koomen, moest de
len met Charles Taylor (De Tele
graaf), Joop Niezen (Voetbal In
ternational), Jean Nelissen (De
Limburger) en Fred Racké
(Haagsche Courant). We scheel
den zelfs maar één procent met
r Theo Koomen! En hoe
veel procent had ik, ik bedoel:
hadden wij dan? vroeg ik. „Eén
procent", was het antwoord.
„Maar hoeveel procent had Theo
Koomen dan wel niet?" vroeg ik
verbaasd. „Twee procent!" was
het antwoord.
Eén procent van de stemmen, ik
was maar enigermate verheugd.
Zo kan ik ook tweede wordenOp
wie zou de ontbrekende 93 pro
cent gestemd hebben? Op Wee
nie, Geenidee en Alslajemedood
Dat moet haast wel. Eén procent
van 745 geënquêteerde personen,
dat moeten dus zeven of acht man
zijn geweest. Geen wereldrecord,
als u het mij vraagt. Aan de ande
re kant... Ongeveer 66 procent
van de Nederlanders is boven de
18 jaar, dat zijn ongeveer
9(240.000 Nederlanders, van wie
dus één procent ofte wel 92.400
man mij de beste krantespörtver-
slaggever vinden. Tel daar, voor
het gemak, nog even 7600 jon
gens en meisjes van onder de 18
jaar bij die ook al lezen kunnen,
dan kom je op 100.000 man en
Is dat veel? Ongeveer twee Olympi
sche Stadionnen vol, dat vindt
FC Amsterdam ongetwijfeld heel
veel. Maar niet alle Nederlanders
kennen natuurlijk mijn sport-
schrifturen, omdat ik nog net niet
Nico Scheepmaker
voor alle kranten schrijf, dus die
omgerekende 100.000 aanhan
gers moeten afkomstig zijn uit
het reservoir van lezers van de
GPD-bladen en Vrij Nederland.
Dat zijn ongeveer een miljoen
abonnees, en (vuistregel!) tusSen
de 2.500.000 en 3.000.000 lezers,
van wie weer 87 procent in sport
geinteresseerd is. Minimaal
2.175.000 potentiele lezers van
mijn sportrubrieken hebben dus,
door botje bij botje te leggen, on
geveer 100.000 fans weten op te
brengen. Eép op de tweeëntwin
tig in sport geinteresseerde lezers
vindt deze rubriek, die u nu leest,
dus wel aardig. Het is dus een
nogal dubieuze eer, die uitverkie
zing tot „één na de beste kranten
sportverslaggever", samen mét
Taylor, Niezen, Nelissen en Rac
ké. Als ik wat minder vaak re
kende, zou ik een onbekommer
der leven kunnen leiden...
AMSTELVEEN (ANP) - Het Ne
derlands studentenvoetbalelftal
heeft gisteren in Amstelveen met
2-2 gelijk gespeeld tegen Enge
land. Bij de rust stond Nederland
met 0-2 achter door doelpunten
van Watson (strafschop) en Price.
Van Seggelen van UVS (60ste
minuut) en Hooyer van ACV
(85ste) zorgden voor de gelijke
eindstand. Er waren slechts 100
toeschouwers bij dit door De
Hondt geleide duel.
De rode kaart die PSV-interna-
tional Piet Wildschut op de val
reep van de wedstrijd Vitesse-
PSV van scheidsrechter Bart
Ram kreeg, heeft geleid tot een
schorsing voor twee wedstrijden.
De trap naar Gerdsen werd ver
der nog bestraft met een schor
sing voor één wedstrijd voor
waardelijk en een boete van 250
gulden. Vlaardingen-doelman
Eggers, die zich "revancheerde"
na een actie van Eindhovenaar
Posthuma werd voor drie wed
strijden uitgesloten. Posthuma
kreeg één wedstrijd schorsing.
Prolongatie beker binnen bereik
LEIDEN - UVS heeft de eerste
hindernis op weg naar prolonga
tie van de Zilveren Molen met
succes afgehandeld. De zwaar
gehavende equipe van Gerard
Désar (maar liefst vier vaste ba
sisspelers ontbraken) trok in het
duel tegen eersteklasser Roo
denburg met 2-0 aan het langste
eind.
Doordat Verver en Hannaart
geblesseerd aan de kant toeke
ken en Zandbergen en Van Seg
gelen voor het Nederlands stu
dententeam in actie moesten
komen, greep Désar de wedstrijd
tegen stadgenoot Roodenburg
aan om wat te experimenteren.
Hans Verkuylen bij de regionale
jeugd van UVS normaliter als
spits opgesteld, mocht nu bewij
zen dat hij ook op de rechtsback
positie uit de voeten kan komen
en Paul van der Blom kreeg tegen
de 'Kooiclub' de spelverdelersrol
toebedeeld. Beiden kweten zich
uitstekend van hun taak, maar
omdat hun ploeggenoten in de
eerste helft hun draai niet konden
vinden op het drassige LFC-ter-
rein, keken de pupillen van Lin
kerhof bij rust slechts tegen een
1-0 achterstand aan.
Hoewel UVS al na 35 minuten de
leiding had moeten nemen (Spits
Ron Bekooy schoot van nog geen
meter afstand van het Rooden-
burg-doel over), scoorde Mario
Faber pas vlak voor het rustsig-
naal op aangeven van Hans van
Leeuwen de openingstreffer.
In de voorafgaande periode was er
eigenlijk weinig te beleven.
Voornamelijk omdat de Rooden-
burg-voorhoedespelers weinig
hadden in te brengen tegen hun
directe tegenstanders en de
UVS-middenvelders (uitgezon
derd de pas 18 jaar geworden
Paul van der Blom) geen raad
wisten met de ruimte op het mid
denveld.
In de tweede helft probeerde Roo
denburg tevergeefs verandering
in de stand te brengen. Linker
spits Dubbeldeman miste echter
tot tweemaal toe de juiste preci
sie. Alleen Richard Klein was
éénmaal dicht bij de gelijkmaker.
Zijn afstandsschot belandde ech
ter via het lichaam van Wijnand
Sloos over de doellijn.
Aan de andere kant leek Paul van
der Blom zijn club na een half uur
spelen aan een 2-0 voorsprong te
helpen. Met alleen nog Montagne
voor zich, koos de Roodenburg-
niddenvelder voor zekerheid en
haalde Van der Blom neer.
In de blessuretijd kon UVS zijn
veldoverwicht in een tweede
doelpunt uitdrukken. Nadat Paul
van der Blom in eerste instantie
tegen Nievaart opschoot en Neu
teboom de bal vervolgens tegen
de paal knalde rondde Ron Be
kooy een voorzet van de mee naar
voren gekomen Van Leeuwen
met zijn hoofd af.
De wedstrijd Lugdunum-RCL die
afgelopen dinsdag werd afgelast,
staat nu geprogrammeerd op a.s.
woensdagavond. Aanvang 20.00
t Björn Borg geconcentreerd bezig in zijn partij tegen Louk Sanders. De Zweed won in twee sets.
ROTTERDAM (GPD) - Een hoc-
key-interland tegen de Verenigde
Staten is uitsluitend interessant
voor statistici. De krachtsver
houding tussen vice-wereld-
kampioen Nederland en leerling
Amerika is dermate groot (Ne
derland won met 12-0) dat van
een échte krachtmeting geen
sprake kan zijn. Mede daardoor
rolde er toch nog een feit uit dat
met vette letters in de annalen
van het Nederlands elftal wordt
gegrift, want nog nooit eerder
presteerde één speler het om acht
doelpunten
wedstrijd te
Roepie Kruize en zoon Ties (tegen
Mexico) kwamen met Paul
Litjens (tegen Canada) tot zes, de
Utrechtse strafcornerspecialist
kogelde donderdag op het Rot
terdamse kunstgras acht van de
twaalf voltreffers langs de Ame
rikaanse keepers: een record.
Bondscoach Wim van Heumen
bracht na de rüst (5—0) twee extra
vleugelaanvallers (Gunning en
Bouwman) in het veld, waardoor
de doelpuntenproduktie wel
móést worden opgevoerd. Zijn
ploeg voldeed, vijf dagen voordat
wordt afgereisd naar Maleisië en
het sterke Tien-Landentoernooi
in Australië aan de opdracht,
maar wie enige waarde hecht aan
het resultaat, wordt niet voor vol
aangezien.
Defensief behoefde libero Carel
van der Staak slechts de spieren
warm te houden, aanvallend
werd er zo weinig tegenstand ge
boden dat Van Heumen nu nog
niet weet of hij op de verre trip
wel zonder linksbuiten Tom van
't Hek kan. Hij had de jonge stu
dent opgeroepen, hoewel hij we
gens studieperikelen niet mee
gaat op reis. Hij scoorde twee
maal, de overige goals kwamen
van Bouwman en Leefers.
„De opdracht die je je stelt, is: doel
punten maken. Zoveel mogelijk,
anders ontaardt zo'n wedstrijdje
in een rommelpot", aldus Leef
ers. Bondscoach Van Heumen
had die opdracht gesteld, maar
hechtte er verder weinig meer
waarde aan dan het aanknopen
van vriendschapsbanden. De
Amerikanen die de oceaan over
zijn gestoken om in Europa het
een en ander te leren, weten nu in
elk geval dat ze in Greg Vlastelica
een doelman hebben die geen
moment bang is om zich in de
baan van Litjens' schoten te wer
pen. Hij voorkwam ermee dat de
Utrechtse beul op een totaal van
144 bleef staan. Van een record
kon hij hem evenwel niet afhou
den. Maar welke doelman kan dat
eigenlijk wel?
- Voor Louk Sanders is de partij tegen Björn Borg in de
tweede ronde van het proftennistoernooi in Rotterdam op
een herhalingsoefening uitgelopen. Vrijwel in dezelfde
tijd en met exact dezelfde cijfers (3-6, 2-6), waarmee hij
vorig jaar in de openingsronde aan de kant werd gezet,
werd de Leidenaar ditmaal op zijn tekortkomingen gewe
zen.
Het verschil tussen beide voorstellingen was dat Sanders nu wat meer
inspraak kreeg. Door zich te revancheren voor zijn zwakke prestatie in
de eerste partij tegen de Zuidafrikaan Schneider, zorgde Sanders ervoor
dat Borg zeker geen „walk-over" kreeg: „Ik wist dat ik binnen 24 uur niet
tweemaal zo slecht zou spelen als tegen Schneider. Het voordeel voor
mij was dat ik nu vrijuit kon spelen. Door te winnen van Schneider had
ik mijn doel in dit toernooi al bereikt. Borg vond trouwens zelf ook dat ik
lekker had gespeeld. Hij vond onze partij in elk geval meer op een
wedstrijd lijken dan vorig jaar".
Even later zou Borg voor de Zweedse radio echter verklaren dat het duel
tegen Sanders een „vrij simpel karwei was geweest en dat hij moeite had
gehad om de concentratie te bewaren". Aan de Nederlandse pers „inclu
sief de tv" 'wilde de Zweedse Monegask echter niets kwijt. Zoals hij
onlangs voor de tweede maal in zijn carrière in conflict raakte met de
Zweedse journalisten (hij maakte hen het verwijt dat zij de zaak rond de
Rode Brigade die hem met de dood heeft bedreigd te zeer heeft opgebla
zen), zo doet Borg er nu het zwijgen toe tegen de Nederlandse scriben
ten.
Naar Rotterdam gekomen zonder de lijfwachten, die hem vorige week in
Milaan nog in bescherming namen, heeft hij zich geërgerd aan de manier
waarop is geschreven over de extra vrije dag die hij maandag bij aan
komst in Nederland heeft genomen. Op die dag stond het duel Borg-Cox
geprogrammeerd. Iedereen was daarvan op de hoogte, behalve Borg. En
hoewel alle ingewijden ervan overtuigd waren dat er beslist geen sprake
was van een misverstand en dat Borg alleen het werk weigerde omdat hij
moe was, dreef deze zijn zin door en werd de ontmoeting verplaatst naar
dinsdag.
Een beslissing die een van de drie toenooidirecteuren. Peter Bonthuis, nog
altijd niet lekker zit „Borg heeft gezegd dat hij een paar maal heeft
geprobeerd om mij te bellen, maar dat heeft hij beslist niet gedaan. Alle
anderen die mij moesten hebben, konden mij bereiken. Als ik niet thuis
ben heb ik altijd nog een antwoord-apparaat".
„Duidelijk is dat een organisatie als WCT (de Amerikaanse toernooien-
reeks waarvan de finale plaatsvindt in Dallas - red.) is te blameren. De
Europese directeur zou gezegd hebben dat Borg pas dinsdag moest
spelen. Als dat tenminste zo is gegaan. Volgens mij heeft WCT alleen
maar de schuld op zich genomen om een rel te voorkomen", aldus de
30-jarige Bonthuis, die in de toekomst duidelijke afspraken wil ma
ken.
„Het allergrootste probleem is dat zoveel mensen met dezelfde zaak bezig
zijn. Eerst hebben wij contact opgenomen met WCT. Toen dook iemand
van de spelersvakbond ATP op, vervolgens was er weer iemand van de
overkoepelende organisatie, de Pro Council, en ten slotte zijn er dan nog
de spelers. Misverstanden moeten zich dan wel voordoen al was dat
volgens mij met Borg niet het geval. Om te voorkomen dat spelers ap een
dergelijk argument teruggrijpen moeten we gewoon een aantal tussen
stations uitschakelen. Wij moeten als toernooi-organisatie eigenlijk al
leen te maken hebben met één vertegenwoordiger voor al die groe
pen".
„In dat geval sluit je communicatiestoornissen uit. Verder zouden wij
kunnen eisen dat er een vertegenwoordiger van WCT of welke organisa
tie dan ook een dag voor het toernooi aanwezig is. Nu is er alleen maar
een wrange smaak gebleven. Ook bij de toeschouwers en dat waren er
maandag toch zo'n 5000 a 6000 die tevergeefs naar hun ster hebben
uitgekeken".
Bonthuis was er aan de ene kant wel een voorstander van geweest dat Borg
inderdaad was gediskwalificeerd. „Van alle kanten kan je je afvragen
wat er gebeurt als je zoiets doet. Dan durven anderen volgend jaar niet
meer in te schrijven, bang dat ze ook gediskwalificeerd worden. Dan
maar wat gezichtsverlies, dat moetje er dan maar voor over hebben, al
blijft het natuurlijk een feit dat de spelers zelf zich te weinig realiseren
dat ze zijn groot gemaakt door het publiek".
Van gebrek aan respect voor het publiek gaf de in Rotterdam als nummer
twee geplaatste Vitas Gerulaitis twee weken geleden nog blijk. Hij
meldde zich wegens ziekte af voor het WCT-toernooi in New Orleans
maar speelde in dezelfde week wel een demonstratie tegen Ilie Nastase
in Louisiana. De Amerikaan kreeg toen te horen dat hij wellicht zes
weken zou worden geschorst. Het rapport van toernooi-directeur Curtis
is deze week besproken door de Pro Council in Londen.
Gerulaitis: „Ik heb gehoord dat ik 1000 dollar boete moet betalen en dat
daarmee de zaak is afgedaan. Terecht trouwens, ik was echt ziek. Het
toernooi kon ik laten schieten omdat er toch nog 31 spelers overbleven.
Als ik die demonstratie had laten lopen was die niet doorgegaan, dat was
een belangrijk verschil".
Gerulaitis behoorde gisteren tot de spelers die zich soepel plaatsten voor
de kwartfinale in Ahoy. Hij versloeg met 6-7, 6-4, 6-2 Geoff Masters en
komt nu tegenover Vijaij Amritraj te staan. De overige duels gaan tussen
Borg en Kriek, Ramirez en Fleming en Vibak en McEnroe die een set last
had van Gene Mayer: 6-4, 6-1.
