Te veel informatie is
verzoening
met Labour
Blik in de weekbladei
informatievervuiling
HP
deTijd
Singer
naaimachine
Kamervoorlichter Hans Ludo van Mierlo
EISEVIERS
DONDERDAG 1 FEBRUARI 1979
(Door Henk Leffelaar)
LONDEN - De voormalige con
servatieve premier Edward
Heath heeft in een redevoe
ring in Schotland het parle
ment opgeroepen om de hui
dige crisis „eendrachtig" aan
te pakken. Hij vermeed ech
ter de suggestie van een coali
tiekabinet met de nu rege
rende Labourpartij. Hoewel
het niet de eerste keer is dat
Heath zich in de afgelopen
crisisweken heeft uitgespro
ken, heeft hij nu meer dan
ooit de indruk gewekt dat hij
zich beschikbaar stelt om als
nationaal bemiddelaar op te
treden.
Daar zal het niet gauw van ko
men. De meeste conservatie
ve Lagerhuisleden zien geen
brood in een coalitie en zeker
niet in Heath' voorstellen
vastgesteld inkomensbeleid.
En als het aan premier Cal-
laghan en zijn Labourrege-
ring ligt, zal het nooit zover
komen dat zij de hulp van
twee andere partijen in moe
ten roepen. Dat zou gelijk
staan aan een bekentenis van
onmacht. Callaghan zal ook
weten dat zulke bekentenis
sen, hoe patriottistisch en „in
het belang van het land" dan
ook, geen zoden aan de dijk
zetten in een verkiezings
jaar.
Het zijn dan ook alleen de libe
ralen die warm lopen voor een
coalitiebewind. David Steel,
hun leider, zei deze week in
een dagbladartikel dat wan
neer de tijdelijke samenwer-
kings overeenkomst tussen
1 zijn partij en Labour in de af
gelopen anderhalf jaar resul
taten had opgeleverd, dit ze
ker het geval zou moeten zyn
wanneer alle partijen een
zelfde lijn trokken. Maar Steel
ligt dan ook geen nachten
wakker of hij de volgende
premier zal kunnen zijn. Mar
garet Thatcher, leidster van
de conservatieven, daarente
gen wel.
Op het stakingsfront zelf schijnt
eerste minister Callaghan de
vakbonden er nu van over
tuigd te hebben dat hoe lan
ger de stakingen duren, hoe
slechter de kansen van La
bour zullen zijn in de verkie
zingen. Hij heeft vergaderd
met het bestuur van de over
koepelende vakbondscen
trale TUC, en dat heeft in ie
der geval opgeleverd dat men
het
dat
het mes op de keel
zetten door ongebruikelijk
lang te wachten met een over
eenkomst, vooral omdat de
regering ruim voor de verkie
zingen plaatsvinden, bij het
volk de indruk moet kunnen
wekken dat het opnieuw in
staat is gebleken zichzelf te
regeren en niet geregeerd te
worden door de bonden. Eén
ding schijnt in ieder geval ze
ker te zijn; er zullen geen wet
ten uitgevaardigd worden om
de vakbonden in hun sta
kingsacties aan banden te
leggen.
Niettemin blijven de ongenoe
gens en ongemakken in En
geland voortduren. De sta
king van de vrachtwagen
chauffeurs en treinmachinis
ten bevindt zich volgens de
laatste berichten in het laatste
stadium van onderhandelin
gen. Nu zijn het echter de
vuilnismannen, leerkrachten,
verpleegsters en de bestuur
ders van de ondergrondse
treinen die aan de noodrem
gaan trekken.
In sommige delen van Londen
liggen de plastic vuilniszak
ken drie meter hoog opgesta
peld, in sommige ziekenhui
zen zijn geen schone bedde-
lakens en is er gebrek aan ge
steriliseerde instrumenten en
verbandgaas. Er is ook een rel
uitgebroken over de vraag of
onderwijzend personeel dat
niet wenst te staken, het recht
heeft om scholen met sleutels
te openen - een karweitje dat
normaal de werkkring en
loopbaan is van daarvoor
aangestelde oppassers.
De Ford-fabrieken hebben
daarentegen al twee weken in
het grootste geheim de
vrachtwagenchau ffeurssta-
king ontdoken door het orga
niseren van een vluchtbrug
als was het in de donkerste
dagen van West-Berlijn. De
Ford-directie schakelt drie
maal per dag een vliegtuig in,
dat auto-onderdelen aanvoert
van het vliegveld Stansted
naar de fabrieken in Liver
pool. De onderdelen, vyftien
ton per dag, werden anders
gewoonlijk per trein aange-.
voerd. Tot nog toe zijn daar
over geen klachten gehoord
van de vakbonden.
Daaronder wordt verstaan een
afspraak over looneisen en de
marges die de regering zich
kan veroorloven. De TUC zal
nu eerst overleg plegen met
zijn economische experts om
met voorstellen te komen
voor een volgende bijeen
komst met Labour-ministers.
De regering heeft in dit geval
een krachtig wapen in han
den, namelijk dat er dit jaar
geen ontkomen meer is aan
de algemene verkiezingen.
Het zijn dus de vakbonden
die eieren voor hun geld moe
ten kiezen.
Daarentegen kunnen de vak
bonden Callaghan en zijn
MAGAZINE
Hoofdredacteur Ferry Hoogendijk
maakt zich in Elseviers Magazine
zorgen over onze economie.
"Haalt onze economie 1984?" is de
weinig originele kop boven een
commentaar, waarin Hoogendijk
zijn gal spuwt op de sociale voor
zieningen, waaraan onze wel
vaart ten gronde dreigt te gaan.
"Wij spreken hier geen waardeoor
deel uit, maar nergens ter wereld
is de druk op de ondernemer, van
belastingen en sociale lasten, zo
groot. En dat terwijl in o?is land
de lonen zelf al een recordhoogte
hebben bereikt. Er blijft dan te
weinig geld over voor investerin
gen en daardoor ontstaat werk
loosheid".
Op de valreep vermeldt Hoogen
dijk dan nog dat de sombere
voorspellingen van de Club van
Rome ook al niet klopten: "Om
dat de vindingrijkheid van de
mens en de rijkdom van de aarde
nooit voorspelbaar zijn".
Hoogendijk constateert dat er best
een oplossing is voor het drei
gend tekort aan energiebronnen.
Hij verwacht veel heil van de
kernenergie voor de instandhou
ding van de welvaart. "Windmo
lens en zonneënergie zullen ons
niet of in mindere mate kunnen
helpen'" beweert hij langs zijn
neus weg, zonder overigens met
bewijzen te komen.
Fred van der Vlugt loopt vooruit op
de personenauto-RAI. Juichend
maakt hij melding van een nieu
we mijlpaal: vorig jaar is Neder
land de twijfelachtige eer te beurt
gevallen van het bereiken van de
4-miljoenste personenauto, "of
tewel een wagenpark van parti
culiere en zakenauto's van één op
3,5 inwoners in ons land".
En dat ondanks het anti-autobeleid
van die ondeugende kabinetten
vóór het kabinet-Van Agt. En
Fred raakt nog meer uitgelaten
wanneer hij constateert dat er
nog vele miljoenen auto's onze
wegen in de toekomst zullen be
volken.
\ST-\
VRIJ NEDERLAND
Diezelfde auto, waar Van der Vlugt
zo opgetogen over kan raken, is er
volgens Vrij Nederland oorzaak
van dat menig Nederlander zich
in de schulden steekt. Ondanks
de stagnerende economie raken
wij Nederlanders niet verzadigd
van consumptiegoederen. We
zoeken het daarbij nauwelijks in
kwaliteit, maar meer in kwanti
teit. De tweede auto, het tweede
huis. de tweede kleurentelevisie.
Het lijkt of het niet op kan. Maar
het betekent wèl dat we op het
ogenblik voor 99 miljard in het
krijt staan bij de heren geldschie
ters.
Verder in VN de ervaringen van de
Franse interventietroepen in
Zuid-Libanon: "Natuurlijk be
schikken wij alleen over defensie
ve uitrustingMen kan zich moei
lijk een vredesmacht voorstellen
die met aanvalswapens te werk
zou gaan".
In Terzijde wordt het aldus gefor
muleerd: "Libanoninstructie:
'Nooit zeggen schiet op, maar al
tijd: doorlopen'."
Dit jaar moet er gestemd worden
voor een Europees parlement. De
PvdA-kamerleden Arie van der
Hek en Schelto Patijn disputeren
in de Haagse Post over het Euro
pese dilemma. Van der Hek: "We
moeten straks naar de stembus
sjouwen en een stem uitbrengen
op iets wat vrij weinig betekenis
heeft en wat men op dit moment
ook geen betekenis wil geven". Pa
tijn is het niet met hem eens: "Het
is wel een positieve ontwikkeling.
Er gaat in Europa steeds meer ge
beuren en als je vindt dat dat
goed is moet je ook zorgen dat er
een controle-apparaat komt".
Verder in HP een interview met
krakers-verrader Paul van Wis
sen: "Ze hebben genoeg kansen
gehad om te ontdekken of ik een
spion was" en een bericht uit Te
heran.
Bisschop Gijsen is minder populair
dan hij zelf wel denkt. Volgens
een enquête in De Tijd staat hij
bijna alleen. Zelfs onder de ka
tholieken zijn maar weinigen die
sympathie voelen voor de starre
bisschop. Degenen die nog waar
dering opbrengen voor zijn anti
abortus en anti-homo-uitspraken
moet men zoeken onder de gere
formeerden. En zelfs van deze
groep is maar 15 procent van de
ondervraagden het eens met zijn
uitspraken over homosexualiteit
en 38 procent stemt in met zijn
strijd tegen de abortus.
In ons land zijn ruim tweehon
derdduizend werklozen. Of dat
nu zo'n pretje is, dat gedwongen
nietsdoen wordt betwijfeld door
de directeur van het gewestelijk
arbeidsbureau in Alkmaar "Ik
weiger aan te nemen dat mensen
niet willen werken". En over het
vermeende misbruik van sociale
uitkeringen zegt hij dat dat wel
meevalt. "Het zit geconcentreerd
in grensgebieden en bedrijfstak
ken met een tekort aan arbeids
krachten". Verder signaleert De
Tijd een verheugend verschijn
sel: "De herrijzenis van Albert
Camus".
hervormd
nederland
Weinig opzienbarends in Her
vormd Nederland. Een interview
met Germaine Groenier, die nu
weer op het toneel staat:
"Omdat ik programma's over
sexuelc problemen heb gemaakt
wil dat nog niet zeggen dat ik al
les maar raak doe en goed vind.
Als ik mezelf zo hoor praten, lijk
ik wel enorm streng, echt iemand
met van die uitgesproken princi
pes. Nou, ik ben ook wel zo en
sjoemel niet met de dingen".
Louis Velleman maakt zich zorgen
over de stakingen in Engeland,
die aan de kerken voorbij lijken
te gaan:
"Veel Engelsen zullen het gevoel
moeten hebben dat dit grote
conflict van de winter van 1979
op een vreemde manier langs de
kerken heengaat", zegt hij in een
artikel dat als kop "De verwilde
ring van de Britse samenleving"
heeft.
Verder een interview met Otto
Frank en een (voor)beschouwing
over de Latijn-Amerikaanse bis
schoppenconferentie in Puebla.
ANNEMIEK RUYGROK
DEN HAAG - „Onder voorlichting heb ik altijd verstaan:
het geven van begrijpelijke antwoorden op vragen die
gesteld zijn en het geven van relevante informatie in een
voor ieder begrijpelijke taal ter voorkoming van vragen
die zouden kunnen rijzen".
Het is een persoonlijke definitie
van zijn dagelijkse bezigheden.
Tweede-Kamervoorlichter Hans
Ludo van Mierlo spreekt haar
bijna op dicteer-snelheid en
daardoor enigszins plechtige
toon uit. Ter illustratie van de
constatering dat hij de vervulling
van ztfn taak zeer serieus wenst te
nemen. Hans Ludo van Mierlo is
voorlichter geworden in een pe
riode, waarin de overheidsvoor
lichting een enorme vlucht heeft
genomen. En wel zodanig dat de
informatieverstrekking haar doel
soms voorby schiet en voorna
melijk nieuwe vragen opwerpt.
Hetgeen door Van Mierlo vol
mondig wordt erkend. „Te veel
informatie is informatievervui
ling en soms zelfs informatiever
valsing. Er zijn nogal wat voor
lichters die denken dat het aantal
persberichten, brochures, de ke-
ren dat ze in de krant genoemd
worden, een graadmeter is. Dat
geloof ik absoluut niet. Informa
tie doseren, dat is van groot be
lang".
Kans
Sinds het begin van dit jaar is hij
hoofd van de afdeling voorlich
ting en public relations van de
Tweede Kamer. Hans Ludo van
Mierlo (32), geboren in Tilburg,
oud-Leidenaar en tegenwoordig
woonachtig in Noordwijk.
Voortgekomen uit de journalis
tiek: de School voor de Journalis-
tiek, free-lance bij de Gemeen
schappelijke Pers Dienst, een
korte tijd bij Elseviers Magazine,
stadsredacteur bij het Leidsch
Dagblad (specialisatie: universi
teit en academisch ziekenhuis) en
daarna parlementair verslagge
ver, andermaal bij de Gemeen
schappelijke Pers Dienst. In 1975
stapte hij over naar de afdeling
voorlichting van de Tweede Ka
mer, op een moment dat hij ei
genlijk nog niet uit de journalis
tiek wilde. „Ik had die stap liever
op latere leeftijd gezet, maar an
derzijds wilde ik de kans die ik
toen kreeg, niet missen".
Door John Kroon
Een kans die inhield: het zoeken
naar en gebruiken van middelen
om de onbereikbaren te berei
ken: dertien mihoen Nederlan
ders, wier belangen in de Tweede
Kamer worden behartigd. Van
Mierlo: „Er zijn de laatste jaren
duidelijke successen geboekt. In
samenwerking met de Gemeen
schappelijke Pers Dienst is er een
kwartetspel uitgegeven, waar
door veel mensen op een speelse
manier met het werk van de
Tweede Kamer wer.den gecon
fronteerd. Pas is er een kinder
boekje uitgekomen, er is een aan
tal brochures verschenen, in po
pulaire taal geschreven, we heb
ben de tv-cursus „Parlement en
Politiek" gestimuleerd en eraan
meegewerkt, al vind. ik achteraf
dat hij toch nog te moeilijk was.
We proberen zeer in het algemeen
mensen met soortgelijke belan
gen als wij aan elkaar te binden.
Contacten en ideeën- uit te wis
selen".
„We richten ons ook op specifieke
groepen. Bijvoorbeeld de vrou-
wen, vrouwenorganisaties. We
hebben ons tot een aantal vrou
wenbladen gewend, om een op
roep in de stijl van „bel eens met
de Tweede Kamer" te plaatsen.
Dat heeft geleid tot het aanmel
den van een groot aantal voor
oordelen. Wat alleen maar be
wijst hoe nuttig zo'n berichtje
was. We willen gaan werken op
plaatsen waar werkende jonge
ren bijeen komen. We gaan onze
doelgroepen successievelijk be
werken. Er komt een heel doel
groepenplan. Ook willen we
voorlichting geven aan mensen
die in een bepaalde relatie staan
met de Tweede Kamer. Bijvoor
beeld met redacteuren van par
tijbladen, die ergens in het land
hun blad maken, maar lang niet
allemaal de Tweede Kamer goed
kennen. We willen alle hoofdre
dacteuren van Nederland een
keer uitnodigen, om ze te laten
zien wat de specifieke wensen
van hun parlementaire redacteu
ren zijn".
Welkom
„En .ook alle cabaretiers van Ne
derland, die zich opwerpen als
politieke criticasters. Ten slotte is
de pers hier ook zeer welkom. Zo
goed als een land niet zonder kri
tische pers kan, kan een land ook
niet zonder zijn Tijl Uilenspie
gels. Niet dat we die mensen wil
len vertellen dat het hier zo goed
gaat, maar meer om te laten zien:
zo voelt het nou als je hier zit. Dan
heb je de nieuwe parlementaire
journalisten die voorgelicht moe
ten worden, als ze daar prijs op
stellen, medewerkers van fracties
en niet in de laatste plaats: nieu
we kamerleden. Die moeten het
pure handwerk in de Kamer vaak
nog leren. De PvdA had vroeger
een zgn. klasje van Vondeling.
Dat heeft altijd iets politieks ge
houden. PPR en D'66-leden de
den ook mee, maar geen ande-
„Je moet bedenken dat er bij de
laatste verkiezingen meer dan
zestig nieuwe kamerleden zijn
gekomen. Die maken nu voor het
eerst een volwaardige begro
tingsbehandeling mee. De WD-
fractie heeft veertien van de 28
leden als „eerstejaars". En je
merkt bij de grote fracties dat de
bereidheid onder oudere leden
om de nieuwe kamerleden in te
werken, kleiner is geworden. Po
litiek is nu eenmaal een machts
spel en dat geldt ook intern in de
fracties. Hoe meer je weet
dan een ander, hoe meer er naar j e
geluisterd wordt. Als Vondeling
straks weggaat, bestaat zijn
klasje ook niet meer. Er zal dan
een klasje van de afdeling voor
lichting moeten komen. Niet het
klasje van Van Mierlo, maar meer
het schooltje van Van Mierlo, met
leraren van het kaliber-Vonde-
ling, in ieder geval de grif
fier".
Er klinkt een lange monoloog in het
restaurant van de Tweede Kamer
als Van Mierlo over het hoe en
waarom van zijn activiteiten
praat. Waaronder ook het bedrij
ven van public relations (defini
tie: „Het bevorderen van een
goed wederzijds begrip tussen
organisaties en hun
publiek").
Hans Ludo van Mierlo - Wie controleert de controleurs?
Van Mierlo: „Het komt erop neer
dat we proberen uit te leggen: de
Tweede Kamer werkt zo en zo en
waarom die Tweede Kamer het
zo rot nog niet doet".
Wordt hij daarbij niet gehinderd
door televisiebeelden van ka
merdebatten die, wanneer ze niet
rechtstreeks worden uitgezon
den, gewoonlijk meer inzicht
verschaffen in de kwaliteit van de
bankjes dan van degenen die er
op dienen plaats te nemen?
„Ja, daar heeft iedereen altijd een
hekel aan. En dan moet je het de
mensen uitleggen, dat die ka
merleden in vele commissiever
gaderingen zitten, die tegelijk
met de kamervergadering wor
den gehouden, of dat ze aan de
telefoon zitten, of kranten lezen,
stukken, wetsontwerpen of brie
ven van mensen uit het land, of
speeches voorbereiden, noem
maar op watje van een goede be
sluitvormer mag verwachten.
Hoe meer kamerleden er in de
zaal zitten, hoe minder er eigen
lijk gedaan wordt, moet je maar
bedenken. Een gevulde zaal is ei
genlijk een slecht teken. Al kan
het ook te gek worden, maar daar
wijst Vondeling dan wel op met
een briefje. Dat is trouwens toch
de meest fantastische PR-man
die de Kamer zich zou kunnen
wensen. Voor iemand in dit vak is
het een te wensen baas".
-Maar stelt die baas zich niet te veel
op als een pro deo-advocaat voor
de overige 149 volksvertegen
woordigers?
Van Mierlo vindt van niet. In het
conflict tussen de kamervoorzit
ter en de pers, dat in de parlemen
taire komkommertijd veel aan
dacht heeft gekregen, kiest h(j
duidelijk partij voor Vondeling.
Citeert met instemming een
hoofdartikel in het Utrechts
Nieuwsblad, waarin de parle
mentaire journalisten wordt
verweten dat ze zich als „prima
donna's" gedragen.
Van Mierlo: „Vondeling heeft zelf
toegegeven dat hij met zijn eerste
aanval in te algemene bewoor
dingen heeft gesproken. Maar ik
vond de protesten daartegen van
de journalisten toen al raar. Er
wordt toch ook vaak gesproken
over „het" parlement, waar iets
mee is? Het ging er in de kranten,
een beetje op lijken dat alles hier
niet deugde. Maar weinig journa
listen hebben zelf belastende fei
ten aangedragen, die klopten.
Behalve dan Vrij Nederland en
het Vrije Volk, die voor bepaalde
„affaires" mensen hebben vrij
gemaakt. Het is jammer dat par
lementaire journalisten aan dat
zoekwerk niet meer toekomen,
door de veelheid van informatie
die op ze af komt".
„De regering wordt door het par
lement gecontroleerd en het
parlement door de pers. Maar wie
controleert die controleurs?
Niemand. Als dan iemand op
staat, van toch niet gering niveau,
de eerste die sinds lange tijd een
kritisch geluid over de pers laat
horen, reageert de pers bele
digd, alsof dat ongehoord zou
zijn. Terwijl Vondeling niets
kwalijks heeft bedoeld. Alleen
maar op het gebied dat hij kan
overzien, nogal wat ongecontro
leerde berichten en onjuiste be
schuldigingen signaleert".
Wat hem, en ook mij, het meest irrir
teert, is dat kranten systematisch
niet meer rectificeren, en ook de
omroepen. De Telegraaf opende
op de ochtend dat het rapport van
Vondeling over de gratis KLM-
reizen verscheen de voorpagina
met een bericht over het kamer
lid Rienks, die suggereerde dat
hij een lijst had van dertig namen.
Dat leek een primeur. Maar de
conclusie van het rapport van
Vondeling was: geen enkel ka
merlid had gratis gereisd. Wat
deed de Telegraaf de volgende
dag: ze plaatste een berichtje op
pagina 6, klein en een beetje weg
gestopt. Over dat soort dingen
hadden we met de pers willen
praten. Maar dat is er helemaal
niet van gekomen. De pers is al
leen maar boos geworden. Dat is
het laatste wat Vondeling en ik
hebben gewild".
Later zegt hij vergoelijkend: „Niet
voor niets heeft Vondeling ge
zegd, en ik ben het graag met hem
eens, dat als je ons land vergelijkt
met onze buurlanden, we over
een parlementaire pers van zeer
goede kwaliteit beschikken".
Singer naaimachine type 377 ter waarde van f 499,-
Stabiele portable zig-zag naaimachine. Seml lichtgewicht
met handgreep. Tal van
interessante extra's,
zoals een liggend spoel- r- r~*
klosje voor de naald en Ml
exclusieve naaldhouder. J"" "Ij
Als u niet wint is er al - d
een automatische Singer
zig-zag voor f 349.-. 'K
(Evt. prijswijzigingen
voorbehouden) x 'x-
VSINCER
tb.v. Nat Puzzelactie „Het Gehandicapte Kind"
