Ë22&I
is zo halsstarrig!"
„Nederland
in autopark:
komen handen
[PUBLIEK I
Fikse denk
Koeienstal dankzij vorst
sneller een „paradijsje
TALENT KRIJGT KANS
WOENSDAG 31 JANUARI 1979
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
Nu het vaderlandse wagenpark de afgelopen weken
ten gevolge van de gladheid letterlijk een fikse
deuk heeft opgelopen, kunnen de garage- en carros-
seriebedrijven de vraag om de blikschade te her
stellen bijna niet meer aan.
Bij veel schadeherstelbedrijven
gelden aanzienlijke wachttij
den. In veel gevallen wordt
mensen met lichte schade aan
hun auto geadviseerd voorlo
pig gewoon door te rijden,
omdat er geen pijl op te trek
ken valt wanneer deze auto's
aan de beurt komen.
Eén van de grote oorzaken van
die wachttijden is het perso
neelsgebrek waarmee deze
bedrijven te kampen hebben.
Er worden in die branche dan
ook serieuze pogingen on
dernomen buitenlandse ar
beiders te werven, terwijl er
in ons land toch een aanzien
lijke werkloosheid heerst.
Kleinere deuken_
Omscholing is een oplossing
die veel eerder voor de hand
ligt, vindt mr. M.J.M. de
Leeuw, algemeen secretaris
van de FOCWA te Oegstgeest.
Deze woordvoerder van de
Nederlandse vereniging van
ondernemers in het carrosse-
riebedrijf komt overigens met
het opmerkelijke gegeven op
de proppen dat het aantal be
schadigingen aan wagens
weliswaar behoorlijk is toe
genomen, maar dat de hoeda
nigheid daarvan kleiner is.
"Ontzettend veel auto's met
kleine deuken", zegt De
Leeuw.
Een andere stelling die hij te
berde brengt, is dat het ge
middeld aantal kilometers
dat de automobilist per jaar
maakt is teruggelopen naar
16.000. "Het openbaar ver
voer komt steeds meer in
trek".
Engelsen
Over het in dienst nemen van
buitenlandse werknemers
door de schadeherstelbedrij
ven wil hij nog kwijt "De
meeste belangstelling gaat uit
naar de vakbekwame Engel
sen. Om het bedrijf draaiende
te houden, wringt men zich in
alle hoeken. Zelfs onge
schoolde Turken en Joego-
slaven worden geworven. Dat
met alle onaangenaamheden
van dien, zoals huisvestings
problemen en aanpassings
moeilijkheden"
'De realiteit is dat er in de scha
de herstel-branche een acute
behoefte is aan 1200 tot 1500
arbeidskrachten. Dat is ruw
weg 15 procent. En aangezien
deze branche groeiende is
wordt dit aantal steeds groter.
Een groot brok werkgelegen
heid, die je zou kunnen be
nutten door omscholing van
de werklozen in Nederland",
aldus de secretaris van de
FOCWA.
Hoe is het met de wachttijden
en het personeelsgebrek bij
de schadeherstelbedrijven in
Leiden en omgeving gesteld7
En wat wordt daar tegen on
dernomen?
Bij Ford Rijnland in Leiden kan
men de vraag niet bijbenen.
Daar gelden wachttijden tot
eind maart. Woordvoerder W.
van Steenbergen: "We heb
ben thans een ongekende
piek. Ik zou zelfs wel een
Groenoordhal kunnen ge
bruiken. We werken ons vol
komen uit de naad".
En het ergste is dat die gladheid
nog niet voorbij is. Nee, wer
ven van personeel, zelfs in het
buitenland niet, heeft geen
zin. Want als straks die drukte
voorbij is, moetje ook zorgen
dat er genoeg werk is. Dan
kun je niet zomaar een paar
mensen op de stoep zetten".
Autoschadebedrijf J. de Groot
kent ook een hausse maar ook
daar trekt men er wat harder
aan om deze periode door te
komen.
Bij Jongman in Sassenheim is
het al niet anders. "We heb
ben wachttijden van hooguit
een week. Het valt heus wel
mee", zegt directeur A.J
Jongman.
"Geen paniek"
Die mening deelt de heer Vinke
van autoplaatbedrijf Van Bo
degraven Zn in Alphen aan
den Rijn. "Geen reden tot pa
niek", zegt hij. "Maandenlan
ge wachttijden is ronduit
flauwekul. Je kunt de klanten
toch niet zolang met een deuk
in de auto laten rijden?"
Zangers en zangeressen, groepen en gitaristen, cabaretiers en ie
dereen die iets muzikaals doet, kan zaterdag 10 maart deelnemen
aan een grote talentenjacht, die wordt gehouden in de Stormbal
aan de Sassenheimse Vaartkade. Een aardige kans om zijn of
haar bekendheid, voor zover die al aanwezig mocht zijn, in de
Bollenstreek te vergroten, want in de jury zullen voorzitters van
een aantal sociëteiten uit de omgeving zitting nemen.
Verder zal de jury bestaan uit vertegenwoordigers van een platen
maatschappij en van een popmuziektijdschrift. Potentiële deel
nemers aan de talentenjacht, worden verzocht zich voor 15 fe
bruari aan te melden bij de Stormbal, postbus 12 te Sassenheim.
Voor nadere informatie kan men bellen 02522-16109.
Mr. De Leeuw, secretaris van de in Oegstgeest zetelende FOCWA: "Acute behoefte aan 1200 tot 1500
man in schadeherstel-branche"
Terwijl velen van zijn colle
ga's met deze vorst ongetwij
feld thuis zullen zitten te
kniezen, benut timmerman
Jan Versteege uit Zoeter-
woude elk minuutje van het
vorstverlet aan de restaura
tie van een oude koeienstal
aan het einde van de Wei-
poortseweg, die hij enkele
maanden geleden voor een
zacht prijsje heeft gekocht.
Met behulp van monumenten
zorg en de gemeente is hij een
kleine vier maanden geleden
met de restauratie begonnen
en langzaam maar zeker ver
andert de voormalige koeien-
behuizing in een riant onder
komen.
Haast zet Jan Versteege er ech
ter niet achter, "'t Is nou niet
zo dat ik hier elke avond aan
het werk ben. Als er een voet
balwedstrijd is, houd ik het
voor gezien", bekent hij.
"Maar er zijn al heel wat uurtjes
in gaan zitten. Als je ook na
gaat wat voor een keet het was
toen ik deze tent (ruim 300
vierkante meter) kocht, 't Is
dat ik in gedachten zag wat ik
ervan zou kunnen maken,
anders was ik er nooit aan be
gonnen. Dan had ik mijn huis
niet verkocht en de tussenlig
gende tijd niet in een armoe
dige caravan doorgebracht.
Geloof me, het was een bees
tenbende, het stonk hier naar
de vlaaien".
De badkamer, wc, enkele
slaapkamers en een noodver-
trek, waar Jan Versteege en
zijn gezin thans wonen, zijn
reeds gereed. Vooral boven
op zolder moet nog een hele
boel gebeuren. En eer het dak
en de gevels helemaal naar
wens zijn, komt er ook nog
heel wat bij kijken.
,Nee", mijmert Versteege, "het
zal nog wel even duren. Maar
als het zover is, als de au
thentieke gevels eenmaal
gereed zijn, nou dan woon ik
in een paradijs", aldus de
Zoeterwoudenaar, voor wie
de vorst komende dagen ze
ker nog mag aanhouden.
Voor timmerman Jan Versteege uit Zoeterwoude mag het blijven vriezen. Hij benut zijn vrije tijd
voor het opknappen van een oude koeienstal tot fraai onderkomen voor zijn gezin.
(Door Fred Sanders)
DEN HAAG - De kleine goudkleurige medaille op zijn
revers is geen Lenin-orde; slechts een onderscheiding die
hem zojuist is overhandigd door het Koninklijk Neder
lands Gymnastiek Verbond. Beloning voor de moeite die
Sowjet-ambassadeur Alexander I. Romanov zich tijdens
zijn bijna zesjarige ambtsperiode in Den Haag heeft ge
troost tot verbetering van de betrekkingen tussen de
machtige Sowjet-Unie en het kleine Nederland, ook op
het terrein van de turnsport.
Met die Nederlands-Russische be
trekkingen is het, buiten de
gymnastiek, een kwestie geweest
van vallen en opstaan. En bij dat
opstaan, zei ons Romanov, tij
dens een interview aan de voor
avond van zijn definitieve vertrek
naar Moskou, speelt een ambas
sadeur ook in deze tijd van mo
derne communicatiemiddelen
tussen de hoofdsteden, een be
langrijke rol. „Internationaal
contact kan niet beperkt blijven
tot telefoontjes tussen ministers.
Ook heel belangrijke kwesties
kunnen niet altijd op regerings
niveau worden geregeld. Daar
moeten mensen ter plaatse aan te
pas komen, ambassadeurs, di
plomaten".
Het beleid van de Sowjet-Unie te
genover de kleinere Westerse
landen is kortweg gericht op in
tensivering en verbetering van de
betrekkingen. Elke hapering,
veroorzaakt door onenigheid
over de rechten van de mens, of
door politiek verschil van me
ning, wordt als storend, onnodig
en onverantwoordelijk ervaren.
Romanov is een waardig en tege
lijk beweeglijk prater, een zacht
diplomaat en stug Sowjet-burger.
Hij heeft een hele opsomming bij
de hand van aangelegenheden
waardoor, wegens „onbegrijpe
lijke Nederlandse halsstarrig
heid", dieper gaande samenwer
king tussen de Sowjet-Unie en
het land waar tsaar Peter de Gro
te in de 17e eeuw leerde timme
ren, wordt gefrustreerd.
,Ik ben al jaren bezig om toestem
ming te krijgen voor het openen
van een consulaat in Rotterdam,
waar dagelijks ongeveer 300 zee
lieden uit de Sowjet-Unie aanwe
zig zijn. Toen ik er een keer over
sprak met Van der Stoel, zei hij:
"Uw zeelieden zijn zo gediscipli
neerd, er zijn nooit moeilijkhe
den waarbij een consulaat zou
moeten optreden...".
Een ander voorbeeld: tijdens het
officiële bezoek aan de Sowjet-
Unie van minister Van der Stoel
heeft Sowjet-premier Alexei Ko-
sygin mondeling aangeboden
over te gaan tot zeer vergaande
samenwerking tussen Nederland
(Nederlandse bedryven) en de
Sowjet-Unie bij het zoeken naar
olie. Het ging om het zgn. „vijf-
zeeënproject" (Witte Zee, Ba-
rendts Zee. Kaspische Zee, Zwar
te Zee, Bering Zee). „Ik weet niet
eens of Van der Stoel wel verslag
daarover heeft uitgebracht aan
het kabinet", zegt Romanov. „We
hebben gewoon nooit antwoord
gekregen. Zelf heb ik er nog over
gepraat met Lubbers, met Van
der Stoel zelf en ook met Wagner,
van de Shell. Nooit ant
woord".
Een ander aanbod: samenwerking
op de terreinen van energie,
transport en milieuhygiëne.
„Dan krijgen we antwoord van de
Europese Gemeenschap: dien
uw plannen maar in bij de ECE,
de Economische Commissie voor
Europa van de Verenigde Naties
in Genève. U weet zelf wat er ge
beurt met plannen die daar te
rechtkomen: die verdwijnen on
der het stof'.
De ambassadeur is duidelijk blij te
rug te kunnen naar Moskou. „Ik
zit nu 33 jaar in de diplomatieke
dienst, waarvan 25 jaar in het bui
tenland. Nu ga ik naar Moskou, ik
hoop er een tijd te kunnen blij-
In Nederland heeft de ambassa
deur, zeker gezien de politieke
meningsverschillen tussen zijn
supermogendheid en ons NAVO-
landje, goed kunnen functione
ren. Bekend zijn zijn hartelijke
betrekkingen met prinses Bea
trix en prins Claus. Ook met tal
van politici en in het economisch
en cultureel leven heeft Roma
nov goede relaties, tot en met het
Gymnastiekverbond.
Wat vindt hij van Nederland?
„Voordat ik hierheen kwam, was
ik gestationeerd in Londen. Ik
kende dus wel iets van Neder
land, Hoek van Holland bijvoor
beeld. Ik wist dat het een schoon,
vlak land was. De bloemen, die
hebben nog de meeste indruk op
mij gemaakt, de tulpenvelden
Bloemen zeggen iets van het ka
rakter van een land. De Keuken
hof, dat vind ik een paradijs, dat
is iets onvoorstelbaars. Bij ons,
waar het af en toe 47 graden onder
nul is, zou zoiets onmogelyk
zijn"
Verder is de ambassadeur onder de
indruk van de vele faciliteiten die
de Nederlander heeft op het ge
bied van de sport. Zelf is hij een
enthousiast tennisser (er ligt een
tennisbaan achter de ambassade
aan de Haagse Andries Bicker-
weg) en... hengelaar. „Ik ben lid
van twee hengelsportverenigin
gen, in Hoogmade en in Zoeter-
meer. Dat is een heerlijke rustge
vende bezigheid, je kunt er je ge
dachten helemaal mee verzet
ten"
Die liefde voor de hengelsport
brengt de ambassadeur ook in
verband met zijn verdriet over
het niet van de grond komen van
de samenwerking op het gebied
van de milieuhygiëne. „Het zou
toch mooi zijn als we dank zij on
ze samenwerking weer zouden
Ambassadeur
Sowjet-Unie
neemt afscheid
van Den Haag
kunnen vissen in de Rijn? Nu
kun je er alleen maar plastic zak
ken vangen".
Ambassadeur Romanov omzeilt
bepaalde lastige vragen. Liever
dan over de mislukte parlemen
taire bezoeken (de delegatie on
der leiding van dr. Vondeling, die
in Moskou dissidenten bezocht,
en de delegatie uit Moskou, die in
Den Haag voortdurend moest
praten over de mensenrechten),
praat hij over de prima verhou
ding die hij heeft met de rege
ring.
.Vooral met de huidige regering en
met minister Van der Klaauw heb
ik uitstekende relaties. Minister
Van der Klaauw is een zeer kun
dig man. Ik ben het niet eens met
de mensen die beweren dat hij te
weinig ervaring heeft. Hij is bij
het corps diplomatique in Den
Haag zeer populair. Ik ken hem
als een echt man van de vrede, die
ertoe wil bijdragen dat de mens
heid in vrede kan leven".
Zelf gaat Romanov de discussie
over de mensenrechten niet uit
de weg. Aanvankelijk heerste er
verwarring onder de Sowjet-ver-
tegenwoordigers, toen na de on
dertekening van de Slotakte van
Helsinki, in de zomer van 1975,
iedereen in het Westen deze akte
aangreep om de schendingen van
de mensenrechten in Oost-Euro
pa aan de kaak te stellen. Nu heeft
men aan gene zijde van wat vroe
ger het IJzeren Gordijn heette,
een prima verdediging ontwik
keld tegen dergelijke aantijgin
gen uit het decadente Wes
ten.
Wij zijn het enige land dat alle tien
beginselen van de Slotakte in de
Grondwet heeft opgenomen"
vertelt Romanov. „Bij ons zijn
alle verdragen van de VN op het
gebied van de mensenrechten
opgenomen in de wetgeving. Ik
weet dat daar bij u kort geleden
ook iets aan is gebeurd. Maar in
Amerika, waar meneer Carter het
nodig vindt andere landen te kri
tiseren, heeft men van de 19 VN-
verdragen over de mensenrech
ten er maar drie overgeno-
In Sowjet-ogen geeft de Slotakte
van Helsinki mensen en autori
teiten uit de ondertekenende
landen niet, zoals in het Westen
wordt gedacht, het recht zich te
bemoeien met de wijze waarop de
Rechten van de Mens in andere
ondertekenende landen worden
nageleefd. De redenering: „Wij
zien twee soorten mensenrech
ten: interne en externe. De exter
ne zijn in de eerste plaats: het
recht op leven, het recht niet te
worden doodgeschoten, of te
worden gedood door een neutro
nenbom. In de tweede plaats: het
recht op werk, want zonder werk
en inkomen kan een mens niet
leven. Over die rechten kan en
moet internationaal worden ge
discussieerd, omdat die alle men
sen raken. Alle andere rechten
zijn interne kwesties, waarvan
het aan elk volk moet worden
overgelaten te doen wat men no
dig vindt".
Overigens meent Romanov - uiter
aard - dat er ook op de interne
mensenrechtensituatie in de
Sowjet-Unie weinig of niets aan
te merken is. „We ontkennen
heus niet dat er dissidenten zijn,
zoals Sacharov. Dat is onplezierig
voor ons, maar niemand arres
teert hem zolang hij zich aan de
wet houdt. En er zit niemand in
een psychiatrische inrichting
omdat hij dissident is. Een man
als Boekovsky, die werd opge
nomen omdat hij dacht dat hij
Napoleon was, en later dacht dat
hij Newton was. Toen hij genezen
was, is hij vrijgelaten".
„Neem Amalrik. Die is van de uni
versiteit verwijderd, niet om poli
tieke redenen, maar omdat hij
geen enkel examen deed. Bij de
universiteit van Utrecht hadden
ze hem een functie aangeboden,
maar na een maand waren ze er
wel achter dat die man niets
waard was".
,Dat boek van hem. „Haalt de
Sowjet-Unie 1984?". Wat een on
zin. Hoe komt hij trouwens aan
dat jaartal? Orwell? Ken ik niet.
Voor dergelijke mensen geldt: als
zij zich in het Westen niet zouden
presenteren als politieke dissi
denten, dan zouden zij in het
Westen niet zoveel geld kunnen
verdienen. Sjtsjaransky, Ginz-
bourg? Dat zijn misdadigers,
zwart handelaars, die zwart roe
bels wilden wisselen".
Volgens Romanov is er in de Sow
jet-Unie wel degelijk vrijheid van
meningsuiting, maar dan goed
gestructureerd, in vergaderingen
van fabrieken, universiteiten,
wijken. „Dan geeft men zijn me
ning, doet een voorstel en dat
wordt dan al dan niet aangeno
men. Wat heb je aan vrijheid van
meningsuiting zoals in Engeland,
waar mensen in Hyde Park op
een zeepkist kunnen gaan staan
oreren. Dat noem ik geen vrijheid
vpn meningsuiting, maar vrijheid
van demagogie. Voor de Sowjet-
ambassade, gelegen aan een stille
Haagse laan, dichtbij het Cats-
huis, wordt nogal eens gedemon
streerd; uitingen van vrije me
ningsuiting.
.Laatst nog stonden ze hier: „De
homosexuelen van Nederland
steunen de homosexuelen in de
Sowjet-Unie". De ambassadeur
vindt dit kennelijk de aller
vreemdste demonstratie die hij
ooit heeft gezien. „Homosexue
len! Daar staat in de Sowjet-Unie
zeven jaar op! Te weinig! En in dit
land is abortus verboden en ho-
mosexualiteit toegestaan!" Hij
schudt het hoofd.
Voor ambassadeur Romanov lei
den al die discussies over subtiele
verschillen in de interpretatie
van mensenrechten de aandacht
alleen maar af van de hoofdzaak:
het bewaren van de wereldvrede.
„Over de Eerste Wereldoorlog
kun je discussiëren, wie daaraan
schuld droeg. Bij de Tweede We
reldoorlog is het duidelijk: het
fascisme, dat de wereld aan zich
wilde onderwerpen. Als er een
derde wereldoorlog komt, dan
kunnen we nu al zeggen wiens
schuld het is: van ons, van u en
mij, van ons allemaal. Wij moeten
allemaal alles doen wat we kun
nen om de wereldvrede te bewa-
„Wat de Sowjet-Unie betreft: wy
zijn in de hele wereldgeschiede
nis nog nooit agressor geweest.
En toch wordt de zogenaamde
Russische dreiging altijd weer
door de NAVO van stal gehaald
als er over de begroting moet
worden gepraat. Wij hebben toch
helemaal geen oorlog nodig. Ons
land is groot genoeg. Wij hebben
hulpbronnen en grondstoffen
genoeg. Wij willen niemands land
hebben, ook niet van China".
„Maar jullie publiceren alleen maar
van die stomme uitspraken van
Chinese leiders, die zeggen dat
men zich moet voorbereiden op
een nieuwp wereldoorlog. Die
volgen nog steeds die stomme
opmerking van Mao, dat elke ge
neratie zijn eigen oorlog moet
meemaken. Wij staan klaar voor
een verbetering van de betrek
kingen met China, maar wij ver
zetten ons tegen hun hegemonis-
tische politiek in Zuidoost-Azië".
Zoals bekend wordt het Russisch
ingrijpen in Hongarije (1956) en
Tsjechoslowakije (1968) in Mos
kou niet gezien als agressie, doch
als steun aan een socialistisch
broedervolk in gevaar.
Nederland kan. zo meent ambassa
deur Romanov, een belangrijke
rol spelen in het ontspannings
proces. De campagne tegen de
neutronenbom (volgens sommi
gen geïnspireerd door de Sowjet-
Unie, een beschuldiging die aan
de Bickerweg natuurlijk van de
hand wordt gewezen), heeft grote
indruk op hem gemaakt. „Ne
derland speelt een heel belang
rijke rol in de strijd tegen een
derde wereldoorlog. Nu beseft u
het misschien nog niet, maar in
dit land is een historisch proces
aan de gang. Toekomstige gene
raties zullen begrijpen dat hier de
eerste stappen worden gezet naar
een nieuwe wereldvrede, in het
protest tegen de neutronen
bom".
.Anderhalf miljoen mensen onder
tekenden het protest. Het parle
ment stemde met een tweederde
meerderheid tegen de neutro
nenbom, in maart, en in oktober
sprak het parlement weer zyn af
keuring uit, toen Carter besloot
onderdelen voor de neutronen
bom te gaan maken. Dat is een
zaak die de hele mensheid aan
gaat. Ik vind die kwestie onver
gelijkbaar belangrijker dan die
mensenrechten. Als er hier een
neutronenbom zou vallen, zou
den wij dood zijn, en onze cognac
stond er nog. Dat is toch niet
menselijk?"
Oud-ambassadeur Romanov: "In Nederland is een historisch proces i
de gang".
