Franse motorfiets
is een heilige koe
„Sommige
bonkers
lenen zich
uitstekend
als terras
in zomer...'
Kind vraagt volwassene
om stuk dienstb
„Broeien" wordt populair...
Liefde loopt uit de hand
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
Er zijn nog maar weinig "gave" bunkers in de duin
Noordwijk en Wassenaar, die het waard zijn om behouden te blij
ven.
De Stichting Menno van Coehoorn, die de instandhouding
bevordert van oude, buiten militair gebruik gestelde vesting
werken, gaat op korte termijn opnieuw besprekingen voeren
met Staatsbosbeheer over enkele bunkers in het duingebied
tussen Noordwijk en Wassenaar.
Zoals bekend bestaan er plan
nen om de bunkers, waarvan
er veel in slechte staat verke
ren, uit de weg te ruimen.
Staatsbosbeheer probeert
daar momenteel de benodig
de gelden voor bijeen te
schrapen en sleutelt ook aan
een gedetailleerd oprui
mingsplan, dat mogelijk al
binnen twee jaar uitgevoerd
zou kunnen worden.
Het verzoek van de Stichting
Menno van Coehoorn om een
paar "mooie" bunkers te laten
staan heeft gehoor gevonden.
Althans, Staatsbosbeheer wil
er over praten. De gespreks
partner in deze is de Wasse-
naarse generaal-m^joor bui
ten dienst Cortenaar, die door
de stichting is aangezocht de
onderhandelingen te voeren.
Hij heeft inmiddels de bun
kers verkend.
"Het is opvallend hoeveel er al
naar de knoppen zyn", zegt
Cortenaar. "Erg gave exem
plaren zitten er nauwelijks
meer tussen. Zover ik het heb
kunnen bekijken zijn er daar
door maar een stuk of drie die
interessant voor ons zijn. Ar
chitectonisch stellen ze niet
veel voor, maar daar gaat het
ons ook niet om. Belangrijk is
dat we over een jaar of vijftig
nog steeds aan mensen kun
nen laten zien wat voor ver
dedigingswerken de Duitsers
hier tijdens de Tweede We
reldoorlog hebben neerge
zet".
Opslagplaats
Volgens de generaalrmyoor b.d.
heeft het instandhouden van
een of meerdere bunkers al
leen maar nut als er een be
stemming voor kan worden
gevonden. "Eigenlijk zou één
of andere instelling er ge
bruik van moeten kunnen
maken of moet er een moge
lijkheid zijn de bunker als op
slagplaats te gaan gebruiken.
Dan kun je er tenminste vrij
zeker van zijn dat er onder
houd aan wordt gepleegd".
"Het hele punt is echter dat het
bewuste duingebied niet voor
het publiek toegankelijk is.
Staatsbosbeheer zal zich daar
ongetwijfeld strikt aan hou
den. En dan blijft eigenlijk
alleen maar over om de bun
kers die wij op het oog heb
ben goeddeels met zand af te
dekken en bijvoorbeeld al
leen de contoufen bloot te la
ten, zodat toch te zien is hoe in
grote lijnen de constructie is
geweest".
Als de generaal het voor het
zeggen had wist hij wel een
paar gebruiksmogelijkheden.
"Die bunkers langs de Was-
senaarseslag", zegt hij, "met
die geschutsopstellingen, le
nen zich bijvoorbeeld uitste
kend als terrasjes waarop
men in de zomermaanden ta
feltjes en parasols kwijt kan
en waar dan wat fris wordt ge
schonken. Maar ja, zo zie ik
het als leek. Staatsbosbeheer
denkt daar natuurlijk anders
Cortenaar hoopt nu dat Staats
bosbeheer zelf met wat sug
gesties op de proppen komt.
Mede-organisator Schoorl:
"Thuis broeien niet makke
lijk
Rommelmarkt
in Oegstgeest
voor betere
hondenhokken
De hokken zitten vol kieren en
gaten, voldoen niet meer aan
de eisen. Momenteel zijn ze
daarom ook buiten gebruik.
Geld om ze te vervangen is er
niet. Een particulier, me
vrouw Van het Reve uit
Oegstgeest, heeft nu het ini
tiatief genomen om te probe
ren het benodigde bedrag,
ongeveer 15.000,- op tafel te
krijgen. De grootste klapper
moet gaan worden een in de
eerste week van februari te
houden rommelmarkt. Ze
heeft daarvoor de beschik
king gekregen over de zaal
van het gemeentecentrum.
De hondenhokken van Postbrugaan de Haarlemmertrekvaart in Oegstgeest: afgekeurd vanwege
de vele gaten en kieren. Vandaar de rommelmarkt-actie voor opknapgelden.
De spullen voor die rommel
markt heeft ze echter nog
niet. Wie wat heeft kan dat bij
haar langs brengen (Van Was-
senaarlaanl) of bellen
(155010), dan wordt het ge
haald. Ze kan van alles ge
bruiken. Boeken, speelgoed,
platen, serviesgoed e.d. In
haar eigen huis kan ze niet
veel opslaan, daarom hebben
buurtbewoners ruimte be
schikbaar gesteld. De één zijn
zolder, de ander een paar ka
mers.
"Ik doe waarschijnlijk meer
dan het hele bestuur bij el
kaar", zegt ze," maar dat vind
November vorig jaar werden op het land van kweker
Van Dijk, aan de Achterweg in Lisse. een paar hon
derd potten met tulpen, narcissen en hyacinten aan
de grond toevertrouwd. Over een paar weken, lang
dus voordat ze onder normale omstandigheden op
het land tot bloei zouden komen, worden ze er weer
uitgehaald om te worden uitgedeeld. En wel aan de
deelnemers aan de zogenaamde huisbröeitentoon-
stelling, een typisch Lisses evenement, dat de laat
ste jaren aan populariteit wint.
Het gaat er om dat de deelnemers ieder tien potten
mee naar huis nemen, in totaal 64 bollen. Ze moeten
die thuis in bloei zien te trekken, dusdanig dat ze
begin maart (dan worden alle bloemen tentoonge
steld) in volle bloei staan. Dat betekent dus een
week of vijf stoeien met temperaturen en het in
gepaste hoeveèlheden toedienen van water en
licht. In huis wel te verstaan. Organisatoren van de
broeiwedstrijd nemen steekproeven om te kijken
of de deelnemers zich wel aan die regel houden.
Vorig jaar hebben zich voor het eerst ook niet-bollen-
strekers aangemeld. Vier man sterk, allen uit Lei
den. Mede-organisator Schoorl: "Twee hebben
voortijdig de strijd moeten staken, maar er was er
Ook één die in de prijzen viel. Een bewijs dus dat het
thuis broeien van bloemen niet makkelijk is, maar
daarentegen .best tot resultaten kan leiden als men
er maar voldoende aandacht aan schenkt. Dat geldt
dus ook voor mensen buiten de streek".
Er kunnen dit jaar maximaal 35 deelnemers inschrij
ven. Op 3 februari a.s. kunnen zij aan de Achterweg
in Lisse hun op pot gezette bloembollen komen
ophalen.
ik niet zo'n punt. Iémand
moet iets doen. Laat mij dat
dan maar zijn. Er moet wel
haast worden gemaakt, want
over een paar maanden komt
er weer een groot aanbod van
honden waarvan de baas op
vakantie gaat, of die ergens
uit de auto zijn gezet. Prettig
als ze dan ergens goed onder
dak kunnen krijgen".
In het dierentehuis is kortgele
den al het nodige geïnves
teerd. Het geld (voornamelijk
bijeengebracht door midden
standers uit Oegstgeest) is
toen besteed aan een ver
nieuwde accommodatie voor
de katten en aan een nieuwe
vloer voor de binnenhokken.
Zodra de rommelmarkt achter
de rug is (de dierenbescher
ming staat vierkant achter het
initiatief) wil men achter het
dierentehuis aan de slag gaan.
Mevrouw Van'het Reve is ook
nog op zoek naar "een paar
dierenvrienden die tevens
straatmaker zijn", om te hel
pen het terreintje te egalise
ren en van tegels te voorzien,
en timmerlieden zijn ook
welkom.
Het dierentehuis „Post
brug" aan de Haarlem
mertrekvaart in Oegst
geest zit flink in de pe
narie, nu de dierenbe
scherming na inspectie
heeft geconcludeerd
dat de acht buitenhok-
ken niet meer geschikt
zijn om er honden in te
houden.
Rita Kohnstamm op congres:
(Van onze correspondent)
PARIJS - Voor heel wat Fransen staat de motorfiets - le
moto - gelijk met elders de heilige koe. Want hoewel er
genoeg andere Fransen zijn die vinden dat moto's de at
mosfeer verpesten en het leven bedreigen, durven de au
toriteiten geen vinger naar de fans en hun helse machines
uit te steken.
AMSTERDAM (GPD) -
„Een opgroeiend kind
heeft behoefte aan de
voortdurende aanwezig
heid van een volwassene;
het vraagt een stuk-
dienstbaarheid van een
volwassene. Tot nog toe
werd deze taak als vanzelf
sprekend bij de moeder
gelegd. Vrouwen vertonen
echter sterker de wens
hun eigen persoonlijkheid
verder te ontwikkelen. We
hebben hiermee twee on
verenigbare gegevens die
ons voor een nieuw maat
schappelijk probleem
stellen; wat doen we met
de kinderen? We kunnen
de zaak afdoen met de
opmerking „dat is dan
jammer voor het kind",
maar we kunnen ook zeg
gen: „Dan zal de maat
schappij andere oplossin
gen moeten, beden
ken".
Dit zei Rita Kohnstamm, hoofdre
dactrice van „Ouders van nu" op
het maandag in Amsterdam ge
houden symposium „Babyzorg
en ontwikkeling van het gedrag",
dat door de Stichting Bio-Weten-
schappen en Maatschappij was
georganiseerd in het kader van
het Internationaal Jaar van het
Kind 1979.
De eerste spreker was prof. dr. G. J.
Kloosterman, hoogleraar in de
vrouwengeneeskunde aan de
universiteit van Amsterdam. Hij
hield een inleiding over „beval
len thuis of in het ziekenhuis".
Hij signaleerde het gevaar dat de
hedendaagse verloskunde voor
ons kan opleveren wanneer deze
te veel de nadruk legt op het li
chamelijk welzijn, en het geeste
lijk welzijn van moeder en kind
daarbij verwaarloost. Hij onder
kende dit gevaar met name in de
tendens om bevallingen steeds
vaker in ziekenhuizen te laten
plaatsvinden. In de Sowjet-Unie
is het volgens hem al verboden
om thuis te bevallen, en in de
Verenigde Staten feitelijk onmo
gelijk gemaakt. Nederland
noemde hy als een gunstige uit
zondering binnen West-Euro-
pa.
Hij voegde eraan toe dat een nor-
male, gezonde bevalling door de
wetenschap op geen enkele ma
nier verbeterd kan worden. Bo
vendien pleitte hij ervoor om
kind en moeder niet te snel van
elkaar te scheiden. Alles wat het
contact tussen moeder en kind
zou kunnen belemmeren, moet
volgens prof. Kloosterman met
het grootste wantrouwen worden
bezien.
Prof. dr. D. J. de Levita, hoogleraar
in de kinderpsychiatrie aan de
unive^siteut van Amsterdam,
sprak over de gevolgen voor het
kind van verstoorde communica
tie met de moeder. De Levita be
toogde dat een kind een aantal
banden legt waarbinnen een
hiërarchie te onderkennen is.
Eèn band is verreweg de belang
rijkste, en dat is in de meeste ge
vallen de relatie met de moe
der.
De Levita stelde echter dat ieder
een met wie het kind deze be
langrijkste band onderhoudt, de
moederfunctie kan vervullen;
zelfs de vader wilde hij hiervan
niet uitsluiten, hoewel hij er aan
toevoegde dat hij zelden een va
der die rol had zien vervullen.
Wanneer deze primaire relatie
voortijdig wordt verbroken heeft
dat, aldus De Levita. ernstige ge
volgen voor het kind. Het zal vaak
schade opleveren aan het ge
voelsleven, in de intellectuele
ontwikkeling, en zelfs moeilijk
relaties kunnen aangaan.
In een reactie op de inleidingen
merkte de Leidse andragoge-
seksuologe dr. Gerda van Wijk op
dat de inleiders volledig voorbij
waren gegaan aan de ontwikke
ling van de seksualiteit van het
kind. Zij stelde dat de kinderen
veelal afleren onbevangen met
hun lichaam om te gaan. Kloos
terman haakte 'hierop in door te
verwijzen naar borstvoeding, die
naar zijn mening onder meer voor
deze ontwikkeling heel belang
rijk zou kunnen zijn. Gerda van
Wijk betreurde het vervolgens
dat het ook hier weer alleen om
de relatie moeder-kind ging. Ook
lichamelijk contact met de vader
leek haar van belang.
De door haar en later door Kohn
stamm gesignaleerde tendens bij
vrouwen, om zich niet uitsluitend
aan huishoudelijke taken te wil
len wijden, werd door de heren
Kloosterman en De Levita niet
bijzonder problematisch geacht.
Zo merkte De Levita op dat hij,
als hij moeder was, best een paar
jaar zijn kind zou willen verzor
gen, en dat hij graag af en toe een
flesje zou geven. Woorden die
volgens de vrouwelijke sprekers
nogal van lichtvaardigheid ge
tuigden in vergelijking met de
eerder door hem uitgesproken
noodzaak van een voortdurende
zorg, die onbehagen bij het kind
in welbehagen zou moeten om
zetten.
Kloosterman wees er op dat het
verzorgen van een kind ook als
een voorrecht zou moeten wor
den gezien; dat bovendien de ge
zinnen steeds kleiner werden zo
dat de vrouw steeds korter ge
bonden was. Hij pleitte er ook
voor om zwangerschap en de ge
volgen ervan niet als een handi
cap te zien. FNV-medewerkster
Ingrid Christochowitz reageerde
hierop met de opmerking dat het
moederschap erg vaak wel dege
lijk als een handicap werkt, bij
voorbeeld wanneer een moeder
probeert een baan te krijgen.
Ieder jaar worden er in Frankrijk
ongeveer 100.000 nieuwe motor
fietsen verkocht. Dat die allemaal
moeten worden geïmporteerd,
omdat de eigen industrie de strijd
tegen de concurrentie heeft ge
staakt, bezorgt de liefhebbers een
diep gevoel van schaamte.
Het opzienbarendste initiatief ter
overwinning van deze schaamte
komt van drie communistische
notabelen uit Pantin en Saint
Quentin, daar waar de fabrieken
van Motobécane zich bevinden.
De drie communisten willen de
staat om hulp voor deze privé-in-
dustrie vragen, met het doel de
motorfietsen industrie weer op
gang te brengen.
Bij Motobécane haalt men echter
de schouders op. „We weten van
niets", zegt men daar en mompelt
er mismoedig achteraan: „Le mo
to, c'est fïni"; het is afgelopen met
de motorfiets. Alleen Honda pro
duceert al 2.400.000 motorfietsen
per jaar en komt met prijzen op
de Franse markt die 29 procent
lager liggen dan waarvoor de
Fransen het zelf zouden kunnen
doen.
Intussen blijven ook andere initia
tieven niet uit. Ze lijken op de
eerste voorzichtige bewegingen
van een schone slaapster die uit
een boze droom probeert wakker
te worden. De fans Boccardo,
Grange en Favario produceren
onder de letters BFG uiterst be
hoedzaam motorfietsen met au
tomotoren. BFG had het oog
eerst laten vallen op de luchtge-
koelde 1300 cc motor van de Ci
troen GS, die in de tweewieler de
indruk wekte van een olifant vóór
een kinderwagen.
Maar het gaat erom de kosten te
drukken door onderdelen te ge
bruiken die al in massaproduktie
zijn. Nu probeert BFG het met de
motor van het splinternieuwe Ci
troen-model Visa, ditmaal van
650 cc en meer aan de normale
eisen van een motorfiets aange
past. Twee prototypes werden al
gefabriceerd en tentoongesteld.
Ze wonnen meteen een prijs,
omdat ieder idee - hoe dol ook -
om chauvinistische redenen
dient te worden aangemoe
digd.
Een andere optimist is een vroegere
coureur van Matra en Lotus, de
vriendelijk besnorde Eric Offen-
stadt. Hij knutselt aan een nieuw
soort moto met een frame uit èèn
stuk, van gegoten aluminium.
Dat spaart gewicht en verhoogt
de stevigheid, aldus Offenstadt.
Zijn pogingen worden financieel
gesteund door oliemaatschappij
Total en een firma die in meube
len en HiFi-apparatuur doet.
Twee prototypes - van 350 en 500
cc - kwamen na heel wat strub
belingen ten slotte op de weg.
Een ervan behaalde een zevende
prijs bij een wedstrijd in Enge
land.
Komt er van het franse moto ooit
iets terecht? Offenstadt droomt
van een zo nuttig mogelijke ma
chine met zo min mogelijk on
derdelen en een chassis dat in
massaproductie naar de huidige
maatstaven niet meer dan 50
franc (f25) zou moeten kos
ten.
"Luchtkastelen" menen de nuchte
re toeschouwers: de Japanners
zijn niet meer te verslaan en de
veelal jeugdige moto-enthousias
ten, die iedere centime moeten
omdraaien, zullen het bij hun
Honda houden, of andere Japan
ners, waarvan de naam soms op
kamikaze lijkt. "Zelfmoordpo
gingen" blijven het, zeggen de
brave burgers. En nadat 18 jeug
dige fans in de loop van de tijd
tussen rook en geraas het leven
verloren hadden op het onoffi
ciële moto-circuit van Rungis,
werd dit door de autoriteiten ge
sloten. De heilige koe had het te
bont gemaakt.
Een nieuwe uitlaat voor hun driften
hebben de 200.000 leden van de
moto-sekte gevonden op de
startbanen van het verlaten
vliegveld van Voisins, niet ver
van Coulomniers. Hier razen ze
dag en nacht door, tot de omrin
gende bewoners er razend van
worden. „Als het niet ophoudt,
pakken we ons geweer", roept
men in machteloze woede en
door het gedender overstemd
uit.
De afschuw voor dit soort moto-
manen komt niet alleen voort uit
het lawaai dat ze produceren.
Hoewel ze zelf het tegendeel be
weren, blijven zij ook nog zichzelf
en elkaar te pletter rijden. Zo ein
digde enige maanden geleden
een keurige demonstratie over de
Parijse boulevards bij het naar
huis rijden op de pèriphèrique
(de rondweg rond de stad) in
bloedige botsingen en ellen
de.
Maar er is ook nog het vandalisme
datover de lawaaimaniakken
komt als ze eenmaal goed de
geest hebben gekregen. Een eer
zame pompbediende in de buurt
van het verlaten vliegveld van
Voisins werd met Engelse sleu
tels bedreigd toen hij een groep
motofans niet gratis wilde vol-
tanken. Voortaan is hij zondags -
als het hoogtepunt van de cultus
is gekomen - veiligheidshalve
gesloten.
Alle protesten van de buurtbewo
ners veroorzaakten niet meer dan
laffe uitvluchten en dooddoeners
van de autoriteiten. Op het minis
terie voor sport en vrije tijd wordt
openlijk toegegeven dat niemand
de verantwoordelijkheid aan
durft om de motorrijders na de
sluiting van Rungis nog eens
boos te maken. Toch heeft men
op ditzelfde ministerie alle moed
nu bijeengeschraapt.
Het fan-verkeer op Voisins is aan
banden gelegd en in ieder geval
na tien uur 's avonds verboden.
En in Tremblay-lés-Gonesses
(even zuidelijk van het vliegveld
Charles de Gaulle) wordt een heel
nieuw en speciaal uitgedacht cir
cuit voor de motomanen aange
legd, dat in april klaar zou moeten
zijn. Ook daar blijft het lawaai
"made in Japan", BFG en Offen
stadt en de communisten 'ten
spijt.
