verzamelaar
- v.rê
Strijkende
hobbyist
ZON
9
m
ZATERDAG 6 JANUARI 1979
Er wordt heel wat afverzameld in
dit land. Niet alleen door de
trend-spaarders van speldjes,
suikerzakjes, stickers en John
Travolta-badges, maar vooral
door de ras-verzamelaars. Die
zijn vaak jaren bezig een collectie
samen te stellen en op peil te
houden. Stoppen erg veel tijd,
energie en geld in hun hobby. Na
tuurlijk zijn er verenigingen van
verzamelaars, worden er ruil
beurzen en exposities georgani
seerd. Het bekende postzegel-
werk is nog altijd hoog aange
schreven, maar daarnaast wor
den vaak de meest bizarre verza
melingen aangelegd. Dat loopt
van eierdopjes tot sinaasap
pelvloeitjes, van kauwgomballen
tot zelfs grafkranslinten.
Dat laatste is de hobby van Wim
van den Heuvel. Hij heeft zich op
de linten gestort en speciaal
exemplaren die afkomstig zijn
van herdenkingen en dan nog het
„U kunt natuurlijk wel komen,
maar dan pas in de loop van
komende week. Ik moet eerst
mijn linten uitzoeken en
strijken'. Een afspraak met
Wim van den Heuvel, Eind-
hovenaar, gepensioneerd en
verzamelaar van grafkrans
linten.
De eerste contacten met deze
wat bizarre hobbyist verlie
pen aanvankelijk erg moei
zaam. Van den Heuvel is nog
steeds boos op het weekblad
dat ooit - volgens de verza
melaar zonder zijn voorken
nis of toestemming - een foto
van de man en zijn linten ge
publiceerd heeft, met daar
bij een onderschrift waarin
werd gesuggereerd dat de
grafkranslinten bij nacht en
ontij van pasgedolven gra
ven zouden zijn gestolen.
Een zware - en onware - aan
tijging, die op een rectifica
tie in het betreffende blad
uitdraaide.
In het schuurtje achter 's mans
huis liggen en hangen de
herdenkingslinten - een
klein deel van de collectie
overigens - de rest ligt ge
rangschikt en gevouwen in
grote kartonnen dozen.
Door Henk Kropman
liefst herdenkingen die betrek
king hebben op de Tweede We
reldoorlog.
In zijn schuurtje heeft Van den
Heuvel zijn collectie opgeslagen,
in grote kartonnen dozen. Maar
haalt de mooiste stukken graag te
voorschijn als er iemand belang
stelling toont voor zijn verzame
ling. Kan uren erg trots vertellen
over zijn hobby. Heeft alles voor
elkaar, niet alleen een uitgebrei
de verzameling van zo'n 2.000
grafkranslinten, maar ook plak
boeken vol brieven, knipsels en
een kaartsysteem waarin zijn
hele collectie staat beschreven.
Datum van ontvangst, van wie en
waar gekregen, bij welke gele
genheid enzovoort. Hoe komt
iemand erop om speciaal graf
kranslinten te gaan verzame
len?
„Het idee van mijn verzameling is
ontstaan rond 1960. Tijdens een
bevrijdingsherdenking in Eind
hoven, zoals dat ieder jaar op 18
september gebeurt met een fak
keltocht naar het monument voor
het gemeentehuis. Ik stond met
mijn dochtertje te kijken en die
zei op 'n moment: „Mooi hè Pa
pa" „Toen vroeg ik, wat is er dan
£0 mooi, die bloemen?" „Nee,",
zei ze, „die linten aan die kran
sen". „En omdat we zo dichtbij
stonden viel het mij ook op hoe
mooi die linten waren.
Ik zag die avond een van mijn ken
nissen, hij had iets te maken met
de herdenking en dus stapte ik op
hem af. Frans, moet je luisteren,
ik wil- graag een hobby opzetten.
Waaruit, vroeg hij toen. Nou, die
linten die aan de kransen gehecht
zitten. Daar moet ik eerst eens
over denken, kreeg ik als ant
woord. Maar een paar dagen later
stond Frans voor de deur, met de
linten
Maar om alleen maar linten uit
Eindhoven te krijgen, daar voel
de ik niets voor. Dus ging ik zoe
ken in kranten naar plaatsen,
waar monumenten staan en waar
herdenkingen werden gehouden.
Een monument is eigendom van
gemeente, dus de burgemeester
heeft daar de bevoegdheid over.
Wim van den Heuvel: grafkranslintenverzamelaa
Die moet ja of nee zeggen. Dus ik
brieven schrijven naar die bur
gemeester. In eerste instantie
kreeg ik toch wel veel afwijzin
gen. Vooral uit piëteitsoverwe-
gingen, maar gelukkig kreeg ik
ook regelmatig de gevraagde lin
ten"
Politie
.,In de gemeente Leeuwen was een
herdenking van oud-strijders Exposities
Dus schreef ik een brief. Maar
daar vertrouwden ze het niet he
lemaal en die hebben mij aange
daan dat ik op het politiebureau
moest komen.
heb ik alles laten zien, de linten,
de brieven alles. En sindsdien
heb ik nooit meer problemen ge
had. En als er soms toch iets mis
mocht gaan: ik heb al mijn offi
ciële papieren altijd bij me. Dus
als ze iets vragen: alstublieft,
mappen vol aanvragen en ant
woorden. Zelfs van de commissa
ris van de koningin en van paleis
Soestdijk"
Ik met mijn hele verzameling in een
koffer op naar de politie Daar
„Ik ben ook jaren actief geweest in
de Nederlandse Vereniging van
Verzamelaars. Heb jaren het hele
land doorgetrokken met mijn
verzameling. Exposeerde veel op'
tentoonstellingen. Soms keken de
mensen wel wat vreemd op als ze
mijn verzameling zagen. Vaak
liepen ze vlug door, wisten niet
wat ermee te beginnen. Maar na
tuurlijk werd ik ook vaak aange
sproken door mensen die geïnte
resseerd waren. Dan kon ik ze
van alles over de linten vertel
len.
Maar exposeren, dat doe ik bijna
niet meer. Ik ben na wat moei
lijkheden uit de vereniging ge
stapt en het is al meer dan een jaar
geleden, dat ik voor het laatst
mijn collectie tentoon heb ge
steld. Maar ik blijf natuurlijk wel
bezig mijn verzameling uit te
breiden. Vooral de linten, die ik
heb over en uit Duitsland. De
Duitsers zijn daar erg vrij in èn
die linten zijn veel breder. Hier is
het allemaal zo smal, een centi
meter of tien. De Duitsers zijn in
dat opzicht veel royaler. Ik maak
geen onderscheid tussen de strij
dende partijen uit de oorlog. Voor
mij zijn het allemaal jongens die
gesneuveld zijn voor de vrijheid
van hun vaderland. Ook de Duit-
Eerbetoon
„Ik heb mijn verzameling speciaal
gericht op de Tweede Wereld
oorlog omdat ik, als ik mijn linten
tentoon stel, het een eerbetoon
vindt aan de gevallenen. Helaas
zijn de herdenkingen niet meer
zoals voorheen. Het verloopt
allemaal.
Maar gelukkig krijg ik nog gere
geld linten opgestuurd. Ook uit
Canada en de Verenigde Staten.
Ik heb ook niet zo veel moeite
nodig om aan de linten te komen.
De mensen kennen me. Meer dan
eens krijg ik ongevraagd linten.
Want die blijven nooit lang bij
een monument liggen. Op een
gegeven moment komt de ge
meentereiniging en neemt het
hele zaakje mee. Dan heeft nie
mand er meer iets aan. Dus zorg
ik dat ik de linten krijg"
Oogappellint
„Zo ben ik ook aan dat herden
kingslint van prinses Wilhelmina
gekomen. Ik was in Gemert en
zag dat de burgemeester een
krans legde bij het monument.
Dat was bij een herdenking van
de sterfdag van prinses Wilhel
mina. Ik ben kort daarop naar de
burgemeester gestapt en heb het
lint gevraagd en gekregen
Dat kleine lintje, met de naam Theo
Dekkers er op, dat is'.mijn oogap
pellint. Dat was een eerbetoon
aan een klein manneke van tien
Jk ben een keer in Amsterdam geweestvoor een verzameldag .Toen
ik langs het Nationaal Monument op de Dam kwam, zag ik een
krans die was neergelegd door een hoge gast uit Japan. Met een
lint, als een taf eikeed zo breed en met van die mooie gouden letters
erop. Dat zou een mooi stuk voor mijn verzameling zijn. Maar
Amsterdam geeft ze niet. Die linten gaan na verloop van tijd de
vuilnisbelt op!
Monumenten zijn voortaan speelplaatsen. Maar voor mij zit er nog
steeds een speciale verering achter. Als je ziet wat er allemaal
gebeurt rond het Monument op de Dam. Ga je daar, als gewone,
normale Nederlander staan, loop je de kans een pak slaag te
krijgen.
Ik vind het erg jammer dat die kransen vernietigd wordenDie zijn
daar als eerbetoon neergelegd en later vind je ze terug, verspreid
over de Dam. En de linten krijg ik niet eens!"
jaar uit Arnhem. Die had een
verwaarloosd monumentje ge
vonden van gesneuvelde militai
ren, die uit Venlo afkomstig wa
ren. Het ventje heeft dat graf
schoongemaakt, zodat de namen
weer leesbaar waren en er een
tuintje om gebouwd. Toen is men
gaan uitzoeken wie dat graf on
derhield en toen bekend werd dat
Theo dat deed, is hij op tienjarige
leeftijd geeërd op de militaire ba
sis in Venlo.
Tijdens die herdenking had ik daar
een tentoonstelling van mijn ver
zameling en heb toen maar met
een aan de luitenant gevraagd of
ik de linten mocht hebben. Er
waren bij die plechtigheid wel
zo'n twintig verschillende mili
taire onderdelen die allemaal een
krans legden en al die linten heb
ik toen gekregen"
Variatie
„Al mijn linten zijn eenmalig. Er zit
niets dubbels tussen. Toen ik be
gon heb ik alles systematisch op
gebouwd en ik wil de zaak niet uit
elkaar trekken door linten te gaan
ruilen of zo. Ik heb linten met
zwarte letters, ik heb linten met
zilveren opdruk. Met een zwarte
of witte ondergrond. Kijk, dat
brengt allemaal variatie in zo'n
collectie"
-Wat bent u van plan met uw ver-
„Ik wil alles alsnog bewaren. Maar
het probleem is dat ik geen ruim
te heb. Ik zou twintig keer zoveel
plaats moeten hebben dan nu om
alles te laten zien. Maar, is er ie
mand in het land die mijn collec
tie wil overnemen, heel graag. Ik
ben er niet op uitgekeken, maar
ik ben wel bang dat dergelijke
dingen als met dat weekblad zich
gaan herhalen, (zie kader links,
red.). Het is en blijft een uniekei
collectie, natuurlijk ben ik er erg;
trots op, maar die misère als meL
dat blad, dat wil ik niet meer
hebben".
Airborne
„Ik ben nog lid van de 101 Airbor
ne-vereniging De 101 waren de
Amerikaanse parachutisten, die
Eindhoven en omstreken hebben
bevrijd en later bij Arnhem heb
ben gevochten. We hebben nog
steeds erg goede contacten met
die Amerikaanse oud-strijders.
Vorig jaar zijn mijn vrouw en ik
nog op uitnodiging naar Amerika
geweest. Heel erg fijn hebben we
het daar gehad. En jaarlijks komt
er rond bevrijdingstijd een dele
gatie uit Amerika om hier de her
denkingen mee te vieren.
Wij hebben in die vereniging eraan
gedacht om zelf een 101 Airbor
ne-museum op te richten. En al
meermalen is mijn naam ge
noemd als de man voor dat mu
seum. Maar we hebben nog geen
ruimte. We moeten ruimte vin
den in wat de toenmalige corridor
was. Die liep van Eindhoven via
Veghel naar Nijmegen en Arn
hem.
In dat museum zou mijn collectie
natuurlijk erg goed uitkomen. Te
meer omdat ik zoveel heb over
die herdenkingen ter ere van ge
sneuvelden van de 101-divisie. Ik
krijg nog steeds regelmatig spon
tane aanbiedingen. Natuurlijk is
het met het teruglopen van de
herdenkingen wat minder dan-
vroeger. Toen ontving ik wel
meerdere pakketjes per dag.
Maar toch krijg ik nog wel tele
foontjes van „Wim, kom je de lin
ten even halen"7
C-j 13 d. I
Minne de Boer (5 jaar) Veenderdijk 2, Rijpwetenng
■- 'm»-y
Corinne van Rossum
(9 jaar)
Het Cappelrijeland 6
Rijnsburg
Voor kinderen van 4-12 jaar,
elke zaterdag in deze krant.
Inzendingen (met vermelding
van naam, adres, leeftijd) naar
Kinderrubriek
"De Klepperdoos"
Witte Singel 1
Leiden
O StrÈp ysr 'iWt.
ftell
