Lenteromantiek" in Warmond
Callaghan kan
van reputatie 'Maggie
VRIJHEID VAN
MENINGSUITING
IN HET GEDRANG
Noortnkkers
zoeken ruimte
r
T
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgen tot 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
Graven naar
restanten
van dorpspomp
Zodra graven weer mogelijk is
gaat gemeentewerken
Noordwijkerhout onderzoe
ken wat in de grond zit vlakbij
de zitbank die voor het Witte
Kerkje in de Dorpsstraat
staat. Toen daar een paar
maanden terug een nieuwe
electriciteitskabel moest
worden gelegd stuitte men op
een grote steenklomp, die
men op dat moment echter
niet verder heeft kunnen uit
graven.
Het vermoeden bestaat dat het
hier gaat om restanten van de
voormalige dorpspomp, die
tot 1936 voor het kerkje heeft
gestaan en toen plaats heeft
moeten maken voor de aanleg
van een weg. Het is niet hele
maal zeker of op de plaats van
de steenklomp ook inderdaad
de dorpspomp heeft gestaan.
Er is voorlopig een bedrag
van 1500 gulden uitgetrokken
om daar een antwoord op te
krijgen. Mocht het vermoe
den inderdaad juist zijn dan
bestaat er een kans dat er ter
plaatse weer een nieuwe
pomp wordt neergezet.
Zo zag voor de Tweede Wereldoorlog
tent, staat de dorpspomp die in 1936 i
Noordwijkerhout er uit. Rechts, voor de muziek-
De Noordwijkse carnavalsver
eniging Noortukkers zit da
nig in de problemen nu het
door brand getroffen Palace-
hotel niet meer kan worden
gebruikt als "residentie". En
dat precies in het elfde, dus
belangrijke jubileumjaar
Het geplande nieuwjaarsbal
kan dan weliswaar elders
normaal doorgang vinden
maar de vraag is waar het
eind februari naar toe moet
als het carnaval pas goed los
barst. Dan moeten de Noor
tukkers per feestavond zo'n
2000 man zien te bergen
Waar, is nu de vraag.
Het Casino valt als alternatief
zo goed als zeker af. Secretaris
en ex-prins carnaval Jan van
Leeuwen: 'Tn het casino barst
het van de bars. Wij hebben
liever een gelegenheid waar
er wat minder zijn zodat men
met hossen en dansen de ruim
te heeft. We hebben ook over
wogen het carnaval dit jaar
in de sporthal te houden
Maar van dat idee zijn we ook
al afgestapt. In zo'n hoge
ruimte is het moeilijk versie
ren en bovendien is de vloer
erg kwetsbaar"
De carnavalsvereniging onder
handelt momenteel met de ei
genaar van een particuliere
sporthal, waarin massaa
feesten wél mogelijk is. De
Noortukkers hebben tien da
gen bedenktijd gekregen. Men
Wil op zo kort mogelijke ter
mijn beslissen omdat het hoog
tijd wordt om organisatorisch
voor het komende carnaval
spijkers met koppen te slaan
En dat kan alleen als bekend
is waar gefeest kan worden
Bloemencorso nu al in voorbereiding
Hoe is de familienaam Warmer
dam ontstaan en wie zijn door
de eeuwen heen de dragers
.van die naam geweest? Wat
voor beroep hadden ze, hoe
hebben ze geleefd en welke
Warmerdammen leven er nu?
Vragen waar de afgelopen
zestien jaar Noordwijkerhou-
ter Peter Warmerdam zich inT
tensief mee bezig heeft ge
houden en die daar inmiddels
ook de meeste antwoorden op
heeft gevonden.
De gemeente-ambtenaar is in
middels zover met zijn na
speuringen gevorderd dathij
de tijd rijp acht voor een zo
genaamd sociaal-historisch
verslag over het verleden en
heden van zijn familie. Over
enkele maanden zal er een
Warmerdammenboekje ver
schijnen, waar hij momenteel
de laatste gegevens voor bij
elkaar schraapt. Met name
zoekt hij nog naar gegevens
over Warmerdammen die
zich buiten de bollenstreek
hebben gevestigd.
Peter Warmerdam is tot de
conclusie gekomen dat de al
lereerste Warmerdammen in
Warmond woonden, waar ze
een boerderij hadden. Ook de
meeste generaties daarna
hielden zich met de veehou
derij bezig. De rode draad in
het boekje zijn vier boerderij
en waarop door de eeuwen
heen Warmerdammen de
scepter hebben gezwaaid. Dat
zijn boerderij De Groene Tuin
in De Zilk (is er niet meer),
Bouwlust en Op Hoop van
Zegen in Noordwijkerhout
(nog in tact) en de boerderij in
Warmond.
Van deze vier boerderijen ver
zamelde hij zoveel mogelijk
informatie. Spitte het ge
meentearchief van Noord
wijkerhout door (met name
de periode 1780-1870) ging
ook regelmatig naar Den
Haag om te zoeken in het al
gemeen rijksarchief. Hij ver
zamelde ook veel foto's. Zo
heeft hij zich een redelijk
beeld kunnen vormen van het
wel en wee van zijn familie in
de afgelopen vier eeuwen.
De meeste Warmerdammen
zijn de bollenstreek trouw
gebleven. Althans, tot rond
1930. Daarna zijn er nogal wat
naar Amerika geëmigreerd en
na de laatste wereldoorlog
zijn er diverse elders in het
land gaan wonen.
Terwijl buiten de temperatuur nog lang geen aan
stalten lijkt te maken af te stappen van de winter
se waarden, wordt in de aan de Warmondse
Dorpsstraat gelegen verwarmde schuur van smit
Leo de Nie, al weer volop aan de komende lente
gewerkt. De smid levert het leeuwenaandeel in de
fabricage van de stalen onderbouwen voor de wa
gens die meerijden in de jaarlijkse bloemencorso.
Dit jaar staat die corso in het teken van de lente.
Het is het 26e jaar dat De Nie dit werk doet. Van de
21 wagens die dit jaar meerijden worden er 13 in
Warmond vervaardigd. Dat is zo'n beetje het jaar
gemiddelde. De overige worden in De Zilk gecon
strueerd. De Nie kan het werk niet meer alleen af.
Hij wordt holpen door zijn zoon Mark en door
Warmonder Piet van Rijn. Met zijn drieën hebben
ze er in de komende maanden dagelijks volop
werk aan.
De figuren (dit jaar zijn het louter abstracte voor
stellingen) worden gemaakt van einden betonij
zer die. na in de gewenste vormen te zijn gebogen,
aan elkaar worden gelast. Leidraad bij de con
structie zijn de tekeningen, zoals die op papier
zijn gezet door corso-ontwerper Van Driel.
Bij een normaal werktempo gaat er per onderbouw
één week werk in zitten. Als ze klaar zijn blijven ze
niet in Warmond maar worden overgebracht naar
Lisse waar ze gestald worden in de Hobaho-hal-
len, om later met stro te worden bekleed.
De Nie heeft nu in totaal zo'n driehonderd corsowa
gens door zijn handen laten gaan. "Normaal ge
sproken is het werken met betonijzer een vrije
saaie aangelegenheid. Echter niet als je er mee
doet wat ik doe. Dan breng je het spul tot leven.
Dat maakt dit werk dan ook zo plezierig", zegt de
Warmonder, die dit winters begin van het nieu
jaar heeft ingezet met de constructie van de c
sowagen "Lenteromantiek"
Een oude foto uit het archief van Peter Warmerdam
Bij algemene verkiezingen van oktober
(Van
correspondent)
LONDEN - De 66-jarige Britse premier James Callaghan
staat dit jaar voor de zwaarste opgave van zijn carrière. Hij
moet de nu niet langer afwendbare algemene verkiezin
gen winnen om de Labourpartij aan de macht te houden
En hoewel de voortekenen niet gunstig zijn, zal het weini
gen verbazen wanneer Callaghan er toch nog in slaagt om
net op tijd een winnende troefkaart uit zijn mouw te
schudden.
negen maanden om het tij in zijn
voordeel te keren. Hij wordt
daarbij door twee factoren buiten
Omdat de termijn waarvoor deze
regering is gekozen in oktober
verstrijkt, heeft de premier nog
"Ijzeren Maggie" past heel toepasselijk een ijzeren harnas
zijn invloedssfeer geholpen. De
belangrijkste is de persoonlijk
heid van Margareth Thatcher, die
als leidster van de Conservatie
ven ook in haar eigen partij niet
wordt gezien als een veelbelo
vende lijsttrekster.
Gekunsteld
Thatcher, die niet voor niets de bij
naam „IJzeren Maggie" heeft ge
kregen, komt in het parlement
(waarvan de zittingen nu via de
radio gevolgd kunnen worden)
en op de beeldbuis niet over als
een aannemelijke potentiële eer
ste minister. Velen zien haar als
een vrouw die alle eigenschap
pen mist die een vrouw aantrek
kelijk kunnen maken. Men vindt
haar te ambitieus, onpersoonlijk,
ongevoelig en gekunsteld.
Callaghan daarentegen maakt een
gebalanceerde en zelfverzekerde
indruk, een soort pater familias,
die het beste met iedereen voor
heeft, iemand die men graag in
vertrouwen wil nemen voor per
soonlijke problemen. Thatcher
daarentegen maakt geen moe
derlijke indruk, eerder die van
een directrice van een strafge
vangenis of een kostschool (het
verschil tussen beide is volgens
vele Britten dan ook te verwaar
lozen).
Zekerheid
De tweede factor die in Callaghans
kaart speelt, is dat de Conserva
tieven er tot nog toe niet in zijn
geslaagd een duidelijk beleid te
formuleren, anders dan kritiek te
hebben op de door Labour ge
volgde koers. En het is op dit
punt waar juist de kiezers grotere
zekerheid willen hebben dat zij in
een algemene verkiezing geen
kat in de zak kopen. Het is bo
vendien ook het punt waar Cal
laghans beste kansen liggen.
Het voordeel van een zittende rege
ring is immers dat zij, meer dan
de oppositiepartij, in staat is om
de verkiezingsthema's te bepa
len. In het huidige Engeland zijn
deze thema's weliswaar gedeel
telijk al bepaald door economi
sche, monetaire en inflatoire
problemen, maar Callaghan en
zijn minister van financiën Healy
hebben het in de hand te bepalen
James Callaghan: pater familias
op welke van deze problemen het
accent zal worden gelegd.
Een van de handigste zetten die de
Labourregering zou kunnen
doen, is de Conservatieven in een
debat over prijsbeheersing te
dwingen waardoor winstmarges
ingeperkt dienen te worden. Het
is niet waarschijnlijk dat de To
ries daarmee zullen instemmen.
Op dat punt zou Callaghan een
voorsprong kunnen behalen.
Luchtkasteel
Niettemin ziet de onmiddellijke
toekomst er voor Labour niet
rooskleurig uit na de in het par
lement geleden nederlagen over
het loonbeleid, dat nu zo goed als
een luchtkasteel is geworden.
Callaghan, die heeft moeten toe
geven dat de maximum-loons
verhogingsregeling van 5 procent
niet langer op gaat voor de privè-
sector, zal zich binnenkort onge
twijfeld geconfronteerd zien met
eisen van regeringsemployè's
(vuilnisophalers, lager kantoor
personeel, arbeiders in de elek
triciteitscentrales) om hun lonen
op te trekken naar voorbeeld van
wat de privè-industrie nu onge
straft mag bieden.
In deze openbare sector is in de
komende maanden dan ook de
confrontatie te verwachten die de
regering ten val kan brengen
door een te klein vertrouwensvo
tum in het parlement. Callaghan
zal zulk een naderend onheil on
getwijfeld voor willen zijn door
loonsverhogingen aan te bieden,
onder het mom van zogenaamde
produktiviteitsregelingen of an
dere wassen neuzen. Dan nog
blijft de vraag of hij het tijdstip
van de verkiezingen in eigen
hand kan houden, of dat hij door
de Conservatieven gedwongen
kan worden ze uit te schrijven op
een voor hem ongunstig
ogenblik.
Wanneer Labour de verkiezingen
verliest, is de kans groot dat de nu
al moeilijk in toom te houden lin
kervleugel van de partij zich ver
der zal consolideren op een wijze
die het aanzien en het karakter
van de Labourpartij drastisch
kan wijzigen.
KEULEN - In West-Duitsland bestaat een steeds sterkere neiging het
maatschappelijk gebeuren te nationaliseren. Met andere woorden: de
staat probeert een grotere greep te krijgen op de vrijheid van meningsui
ting. Dit zei de Westduitse socioloog prof. Oskar Negt uit Hannover bij
het begin van de tweede zitting van het derde Bertrand Russell-tribu-
naal in de Stadthalle van Keulen-Muhlheim.
De twee eerste Russell-tribunalen (in 1966 en in 1975-'76) hielden zich
bezig met de oorlogvoering van de Amerikanen in Vietnam en de folter
praktijken in Zuid-Amerika. In het voorjaar van 197R onderzocht het
tribunaal de praktijk van de Berufsverbote in de Bondsrepubliek. De
internationale jury (waarin onder anderen de Noorse polemoloog Gal-
tung, de Nederlandse filosoof Nauta, de Oostenrijkse publicist
Jungkler), onder voorzitterschap van de Joegoslavische historicus Wla-
dimir Dedijer, oordeelde eenstemmig dat deze praktijk in strijd was met
de internationale rechten van de mens.
Vooroordelen
Het tweede gedeelte van het tribunaal over de mensenrechten in West-
Duitsland, omvat drie onderwerpen: beperking van meningsvrijheid, de
rechten van advocaten bij strafprocessen en het optreden van de West
duitse binnenlandse veiligheidsdienst (Verfassungsschutz). Voorzitter
Dedijer zei in zijn openingstoespraak, dat het tribunaal er niet op uit is
anti-Duitse vooroordelen te bevestigen. Hij legde er zelfs de nadruk op
dat de Duitse regering dit tribunaal op eigen bodem heeft toegelaten,
wat ten opzichte van Vietnam destijds in Frankrijk en Engeland werd
geweigerd.
Prof. Nauta verklaarde het verheugend te vinden dat er met name de
laatste tijd zo intensief over het Radicalenbesluit wordt gedacht in de
Bondsrepubliek. Hij meende echter dat er, ondanks de voorstellen van
de regeringspartijen SPD en FDP en het Duitse kabinet om dit besluit te
liberaliseren, toch zorgen blijven over de Berufsverbote. Nauta vindt, en
met hem de jury van het tribunaal, dat de binnenlandse veiligheids
dienst jgeen rol meer mag spelen als het erom gaat sollicitanten voor
overheidsfuncties te beoordelen. Dat is een van de redenen waarom de
praktijk van de Verfassungsschutz nu door de jury van het tribunaal
wordt onderzocht.
Censuur
Woensdag kwam als eerste punt de censuur aan de orde. Prof. Oskar Negt
zei in zijn voordracht dat er natuurlijk in alle westerse democratieën
sprake is van een zekere vorm van censuur, zoals er in al die landen ook
sprake is van een zekere vorm van Berufsverbote. Het verschil met de
Bondsrepubliek is echter, dat de Duitsers volgens hem een andere om
gang met deze begrippen hebben. „In Duitsland nemen die existentiële-
re vormen aan", aldus Negt.
Historisch is dit volgens de hoogleraar te verklaren uit twee oude Duites
tradities die weer zijn opgeleefd: een panische angst voor revolutie
(ontaardend in een collectief paranoia ten opzichte van communisten)
en de macht van de bureaucratie. Daardoor zouden liberale vrijheids
rechten in Duitsland altijd wat vreemd zijn gevonden. Er is, aldus Negt,
een type staatsburger ontstaan dat zich identificeerde met de staat. Bij
de heersende klasse zou daarom geen wantrouwen tegen de staat zijn
ontstaan. Zodra bepaalde basisgroepen dan ook in het openbaar gaan
pleiten voor alternatieve levensvormen die gericht zijn tegen de geves
tigde orde, ontstaat er volgens Negt censuur, of een zelf opgelegde
beperking van meningsvorming.
Prof. Negt noemde de volgende voorbeelden: in de eerste plaats de ver
dringing van geweld. Volgens paragraaf 88A van het wetboek van straf
recht zijn geschriften die tot geweld oproepen strafbaar. Dat betekent
dat ook een literaire vorm van geweld in principe strafbaar zou kunnen
zijn. Bijvoorbeeld het boek „De verloren eer van Katharina Blum" van
Heinrich Boll. Verder vindt Negt het een vorm van censuur dat woorden
als Berufsverbot in de Bondsrepubliek eigenlijk verboden zijn. Het feit
dat er zelden over produktieverhoudingen in bedrijven en zelden over
minderheden wordt bericht, is eveneens een vorm van beperking van de
meningsvrijheid, zei Negt.
