Eerste lustrum van
zaak-DaeyOuwens
'Slecht weer goed voor zandt ran sporten'
De drie
kostbare
minuten
van D'66
in L'dorp
Geen extra problemen op Kagerplassen
mensen en
geoenrtenjesen
ZATERDAG 30 DECEMBER 1978
BENTHUIZEN - Een lekkere roddel is nooit weg,
vooral niet als het gaat om misbruik van de sociale
voorzieningen. Nou, vooruit dan: in Benthuizen
woont een man - 48 jaar oud, kerngezond - die al vijf
jaar lang op kosten van de gemeenschap leeft. Hij
heeft al een paar ton op zijn bankrekening bij laten
schrijven zonder er één vinger voor te hebben uitge
stoken. Te lui om te werken? Nee, integendeel. Want
T. C. Daey Ouwens - over hem gaat het hier - wil
liever nog vandaag aan de slag dan morgen.
Tom Daey Ouwens werd in januari 1974 door de gemeente Leiden
geschorst als directeur van de Groendoordhal, waar hij vanaf ja
nuari 1969 de scepter zwaaide. De reden was dat er toenemende
wrevel bij de gebruikers van de hal zou zijn over de wijze waarop
Daey Ouwens functioneerde. Twee jaar geleden, eind 1976, werd
de Benthuizenaar na een langdurig onderzoek door het Leids col
lege van B en W ontslagen. Dit ontslag werd drie maanden geleden
nietig verklaard door de Centrale Raad van Beroep. De rehabilita
tie van de ex-Groenoordhal-directeur is echter een gedeeltelijke,
want de Centrale Raad besliste tevens dat Daey Ouwens niet terug
moet keren naar de Groenoordhal.
Volgende week kan het eerste lustrum worden gevierd in de zaak-
Daey Ouwens. Maar een leuk feest wordt het niet, want deze
langslepende affaire heeft twee verliezers opgeleverd: de gemeen
te Leiden en Daey Ouwens zelf. Leiden leed voor heel Nederland
gezichtsverlies en moet nu bovendien diep in de buidel tasten voor
een schadevergoeding. En Daey Ouwens zit nog net zo diep in de
put als vijfjaar geleden
Daey Ouwens "Ik ben geen seconde blij geweest
"Ik ben geen seconde blij ge
weest met de uitspraak van de
Centrale Raad van Beroep. Ik
voelde me gepakt. Van reha
bilitatie is geen sprake. Hoe
kan ik nu nog een baan vin
den? Ik sta al een jaar of twee,
drie bij het arbeidsbureau in
geschreven als werkzoeken
de. Zelf heb ook al een paar
keer gesolliciteerd, maar dat
werd steeds niets. Bovendien
ben ik nu 48. Het wordt steeds
moeilijker om iets te vinden
Volgens Tom Daey Ouwens is
er maar één oplossing voor de
problemen: terug naar de
Groenoordhal. "Dat is de eni
ge mogelijkheid. Ik wil graag
terug. De positie van André
de Jong (de huidige
Groenoordhal-directeur, die
onder Daey Ouwens adjunct
directeur was. red.) is mijn
zaak niet. Dat klinkt hard,
maar het is. zo. In 1974 zei de
gemeente dat men geen
nieuwe directeur zou benoe
men zolang mijn zaak bij de
rechter lag. Maar dat hebben
ze toch gedaan. Dat is hün
fout. Overigens zie ik niet
waarom de hal geen twee di
recteuren zou kunnen heb
ben. Je zou bijvoorbeeld een
scheiding kunnen aanbren
gen tussen de veemarkt en de
evenementen. André de Jong
had toch al een lichte voor
keur voor de veemarkt en mij
maakt het niet zoveel uit. Ik
had geen voorkeur. Je moet
uiteraard duidelijke afspra
ken maken, maar met André
de Jong kan ik samenwerken,
daar zie ik geen probleem in
want nu heb je in feite ook
twee directeuren, van wie er
één helemaal niets zit te
doen."
De afgelopen jaren heeft Daey
Ouwens enorm veel positieve
reactiés gekregen van familie
vrienden en kennissen, maar
ook van mensen die hij hele
maal niet kende. "Ik heb een
dikke honderd brieven ge
kregen van vreemden. De
meeste brieven begonnen
met: U kent mij niet, maar...'
Die reacties hebben hem
toch eigenlijk niet meer dan
een pleister op de wonde. Wie
met hem praat merkt dat hij
de gebeurtenissen in januari
1974 en de lange nasleep
daarvan nog niet heeft kun
nen verwerken.
'•Als ik erover praat wordt ik
nog steeds emotioneel en
verbitterd. Maar ik heb me
zelf wel aangeleerd om het
van me af te zetten. Ik heb me
daarom in allerlei hobbies ge
stort. Ik geef gymnastiekles
sen. ik heb een paar functies
in het Koninklijk Nederlands
Gymnastiek Verbond, ik
voetbal nog steeds bij H.B.S.
in Den Haag, ik zit in een
raadscommissie hier in Bent
huizen, in het Opbouworgaan
Zoetermeer en ik studeer
Spaans aan de Volksuniversi
teit in Zoetermeer. Mijn
agenda is elke dag vol. Ja, je
moet onder de mensen blij
ven, hè. Als je toegeeft aan je
verdriet ga je kapot. Dan kun
je zelfs niet meer lachen."
Even later wordt de post door
de brievenbus gegooid. Een
dikke stapel enveloppen, on-
t van de gymnastiek-
n de gemeente Zoe-
"Hier, nu zie je waar
ik me mee bezig houd. Zo
moet ik mijn dagen doorko-
Op 6 oktober droeg de Centrale
Raad van Beroep de gemeen
te Leiden opeen schadever
goeding voorDaey Ouwens te
regelen. Tot op dit moment
heeft de gemeente echter nog
niets van zich laten horen.
Tom Daey Ouwens: "Ik
wacht maar af wat er nu gaat
gebeuren. Ik vind het onbe
grijpelijk dat het zo lang
duurt. Misschien wil de ge
meente Leiden het op de lan
ge baan schuiven. Of ik een
schadevergoeding wil? Dat
weet ik helemaal nog niet.
Eerst wil ik een voorstel van
de gemeente afwachten of
een gesprek met ze hebben.
Als ze me moeten betalen zijn
de inwoners van Leiden de
dupe. Want de mensen moe
ten dan meer reinigingsrech
ten en hondenbelasting en
dergelijke gaan betalen."
Hoewel hij weet dat de kans
daarop klein is heeft Daey
Ouwens de hoop op een te
rugkeer naar de Groenoord
hal niet opgegeven. "De zaak
heeft me geruïneerd. Het eni
ge dat de gemeente Leiden
kan doen om het te herstellen
is me terug te nemen. Laat de
gemeenteraad eens als mens
redeneren. Laat 'ze zich eens
afvragen: moet die man nog
zo'n 30 jaar daarmee leven of
willen wij er met één penne-
streek een eind aan maken?"
THEO TEMMINK
LEIDERDORP - "Het lijkt of het jaren geleden ge
beurd is, zo onwerkelijk is het nu. Eerst een periode
van enorme activiteit en dat stort dan ineens als een
kaartenhuis in elkaar"
Aan het woord Joep Fakkel, afgelopen jaar op het ene moment
lijsttrekster van een veelbelovende groepering in de Leiderdorp-
se politiek (D'66), op het andere moment gedoemd tot machte
loosheid. De oorzaak lijkt zo miniem: een tijdsverschil van drie
minuten. Honderdtachtig seconden te laat leverde D'66 zijn lijst
in bij het stembureau en werd daarom uitgesloten van de ge
meenteraadsverkiezing in Leiderdorp. Door die onnozele fout
telt de Leiderdorpse gemeenteraad vier jaar lang geen zelfstandi
ge D'66 groepering in zijn gelederen.
"Nadat de verkiezingen waren gehouden, viel ik wel in een gat",
vertelt Joep Fakkel over die periode. "Toen we in Leiderdorp'
uitgeschakeld waren, heb ik de tijd tot de raadsverkiezingen
benut om op het hoofdkantoor in Den Haag bezig te zijn met de
landelijke coördinatie van de gemeenteraadsverkiezingen, mate
riaal distribueren en zo. Maar toen dat voorbij was, had ik opeens
een zee van tijd. Wat moest ik ermee?
Bij D'66 in Den Haag wisten ze me over het dieptepunt heen te
helpen. Ze hebben me aan het werk gezet. Secretaresse-werk
zaamheden. Ik werd lid van de kerngroep volksgezondheid en
van de overleggroep voor vrouwen. Ik heb me echt kunnen ver
diepen in wat D'66 wil. Dat had niet gekund, althans niet zo
intensief, als ik in de gemeenteraad had gezeten. Over een tijdje
zal ik me ook wel wat meer gemeentelijk gaan bezighouden. Maar
ik heb er inmiddels wat afstand van genomen. Het accent blijft
voor mij op het landelijk niveau liggen".
Nog steeds jammer
"Natuurlijk vind ik het nog steeds jammer dat D'66 in Leiderdorp
geen eigen vertegenwoordigers in de raad heeft. Daardoor kan
D'66 zich niet profileren. De PPR (de partij waarmee D'66 na het
debacle in april besloot samen te werken, red.) heeft wel veel van
onze programmapunten overgenomen. Maar de toekomst zal
moeten uitwijzen wat daar in de praktijk van terecht komt. Je
kent wel je leden niet de kiezers. Zijn we onze aanhang kwijt als
de PPR het goed doet? Het zal in elk geval meer moeite kosten de
kiezers te laten merken dat er zoiets al D'66 bestaat'.
'Als we in de raad hadden gezeten, zouden we er natuurlijk anders
voorstaan", zegt ook D'66 voorzitter (Leiderdorp) Ron Jolly.
'Maar", weet hij dan het uitgangspunt van zijn partij listig naar
,zijn hand te zetten, "we zijn nu eenmaal pragmatisch. Dan besef
je dat het niet zo belangrijk is daarbij stil te staan".
"Als D'66 hadden we natuurlijk toch wat andere aspecten bena
drukt dan via de PPR. Je moet nu wel eens wat water in de wijn
doen om gezamenlijk tot een visie te komen. Binnen de raad zijn
we niet zelfstandig,
zicht tonen'.
Bestuurslid Dick Schuyt:
aanmerkelijk beter dan
D'66 ter ziele gegaan
daarbuiten moeten i
t eigen ge-
De samenwerking met de PPR is nu
i de afgelopen raadsperiode. Daarin is
a heroprichting moesten we opeens in
rijdende trein springen. Maar nu staat ook Gordijn (fractie
voorzitter PPR, red.) er anders voor. Hij heeft dankzij D'66 twee
vertegenwoordigers in de raad, kan putten uit een groter reser
voir aan mensen en krijgt bovendien ondersteuning van D'66"
In principe
Jolly: "In principe willen
verkiezingen in. Wel sar
eigen lijst."
Niet meer in het bestuur, nog wel in D'66 aktief. is Rik Weggen, de
voormalige secretaris, die met kramp in zijn benen van het harde
fietsen het gemeentehuis net te laat met de D'66 lijst bereik-
te."Daar heb ik me nog vaak beroerd over gevoeld. Daarna was
het in feite politiek niet meer verantwoord als secretaris aan te
blijven. Ik ben dus afgetreden. Dat gaf wel een leegte. Maar ik ben
uitstekend opgevangen binnen D'66, je zag geen boze gezichten
Het maakt natuurlijk verschil dat ik zie dat D'66 zich goed ont
wikkelt. Als het was mis gelopen, had ik me veel vervelender
gevoeld."
Jolly: "Maar opmerkingen worden er nog wel over gemaakt. Dan
wordt er gevraagd: wat hebben jullie met de secretaris gedaan?
En dan zeg ik: we hebben hem een klok gegeven." Jolly grijnst
wat schuldbewust. "Dat is niet waar, hoor. Maar op zichzelf is het
een verheugend teken dat er nog steeds over D'66 wordt ge
praat."
En tot slot: "We hebben er wel mee gebofd dat er 'n PPR was in
Leiderdorp, waar we nog banden mee hadden ook. Met onze keus
voor de PPR hebben we destijds alles op één kaart gezet. En dat is
gelukt. Dat is toch een kwestie van inzicht van het bestuur ge
weest."
INGRID CRAMER
Zo'n tien boten worden per dag nog volgeladen met zand en gaan naar het Sassenheimerviaduct waar-
ze worden leeggehaald door kranen Hier hoopt hel laatste zand voorde Schip holli.in ter hoogte van
Sassen heim en Warmond zich op
DE KAAG - "We hielden in het
begin ons hart vast, toen we
hoorden dat hier zoveel zand-
transporten zouden gaan
plaatsvinden. Maar achteraf
gezien heeft het helemaal geen
extra problemen opgeleverd"
Dit zegt postcommandant Lo-
del van de Rijkspolitie te water
als hij terugblikt op meer aan
een jaar van uiterst intensieve
transporten van zand over de
Kagerplassen, richting Schip-
holspoorlijn, Nu de aanleg van
de Schiphollijn vordert en
Warmond gaat passeren lopen
de zandtransporten over de
Kaag naar een eind.
De boten of bakken worden nu
nog gevuld in 't Joppe en gaan
van daaruit via het Z weiland en
het Norremeer naar de Sassen-
heimervaart. Daarnaast gaan
transporten via de westelijke
Ringvaart naar de Kalkzand
steenfabriek Van Herwaarden
in Hillegom. Bij dit vervoer
gaat het om kleinere transpor
ten die voorlopig nog door zul
len gaan.
Het zand vóór de spoorlijn werd
eerst in de Ringvaart ter hoogte
van Ade door een zandzuiger
uit de boten gezogen en via een
pijpleiding richting Schiphol
lijn vervoerd. Deze zandzuiger
is nu niet meer nodig. Hij is dan
ook al enkele maanden weg.
In de Sassenheimervaart wordt
het thans nog benodigde zand
op vrachtwagens overgeladen
en vervoerd. Met het verdwij
nen van de zandzuiger is ook
een van de winige knelpunten
die ontstaan zijn door het mas
sale zandtransport (in de zand-
winplas 't Joppe werden dit
jaar alleen al door de zandzui
ger Cruquies 2 miljoen kubieke
meter zand opgezogen) ver
dwenen.
De verwachte drukte van water-
recreanten op de Plassen en de
aanwezigheid van de moeilijk
wendbare transportboten met
veelal een laadvermogen van
tegen de 1000 ton leverde voor
de waterpolitie het schrikbeeld
op van aanvaringen met alle
nare gevolgen van dien. Ach
teraf gezien blijkt het allemaal
vrij soepel te zijn verlopen, zo
stelt de politie. In de tijd van de
hoogste transportfrequentie,
waarbij wekelijks 40.000 tot
50.000 kubieke meter zand.
werd vervoerd met zo'n 28
transporten per dag over de
Kagerplassen, moesten er na
tuurlijk wel voorzorgsmaatre
gelen worden genomen.
De Ringvaart was niet alleen ter
hoogte van de zandzuiger (die
het zand overbracht van de bo
ten op de pijpleiding) gevaar
lijk voor elkaar passerende bo
ten, ook de plaats waar het
pontveer naar het Kaageiland
oversteekt vormde een knel
punt. Volgens een van de veer
lieden zijn er echter nooit
moeilijkheden geweest. De
pont werd in de transportpe
riode trouwens uitgerust met
een marefoon. Verder kwamen
er overal waarschuwingsbor
den te staan.
Waar de Ringvaart overgaat in de
Kagerplassen lag een verder
knelpunt. Daar moesten de
zware schepen of de duwboten
met de bakken ervoor vanaf de
Dieperpoel de Ringvaart in
draaien. "Die gasten op die bo
ten voeren erg voorzichtig"
zegt de eigenaar van een jacht
werf dicht bij de "ingang" van
de vaart waar de (vaak) moeilij
ke manoeuvres moesten wor
den uitgehaald. De waterpolitie
geeft ook aan dat de schippers
erg voorzichtig waren: "Maar
we kunnen wel zeggen dat het
weer de afgelopen zomer ook
meegewerkt heeft. Door het
slechte weer is de drukte in het
recreatiegebied sterk tegenge
vallen. En dat konden we voor
de veiligheid met zoveel trans
porten nu juist wel gebruiken",
aldus Lödel.
Toch mag niet voorbijgegaan
worden aan de minder prettige
ervaringen die te melden zijn
over het afgelopen jaar rond de
zandtransporten. Er zijn on
gelukken gebeurd. Het ergste
was wel een dodelijk ongeval
ter hoogte van Buitenkaag. Een
oudere man werd daar aange
varen door een transportboot
toen hij met zijn bootje over
stak. Lödel relativerend: "Hier
moet echter geen direct ver
band gelegd worden met de
transporten. Het was wel een
zandtransport naar een los
plaats voor de Rijksweg. Maar
als je het kritisch gaat bekijken
en vergelijkingen gaat trekken
dan zie je dat bij het vervoer
over de weg meer ongelukken
gebeuren".
Verder zijn er nog kleine aanva
ringen geweest die de water
politie indeelt in de categorie
"nauwelijks noemenswaar
dig". Wel zijn die botsingen op
het water gedeeltelijk ook te
wijten geweest aan de waterre
creanten zelf, zo vertelt Lödel.
'Zij onderschatten het gevaar
van de zandtransporten en va
ren er vaak te dichtbij. En die
grote transporten zijn nauwe
lijks wendbaar".
Een ander gevolg van de zand
transporten dat afgelopen jaar
in het nieuws kwam, is het ver
schuiven van de Kaagweek
geweest. De bouwvakvakantie
was de enige uitwijkmogelijk
heid die de organisatoren van
de Kaagweek overbleef omdat
anders de transportboten door
het wedstrijdveld op de Kager
plassen zouden varen. Op zich
zelf heeft deze verschuiving
weinig problemen opgeleverd.
Het enige bezwaar dat er aan
vastkleefde was dat in diezelf
de periode ook wedstrijden op
de Loosdrechtse Plassen
plaatsvonden.
Een andere herinnering aan de
transporten zijn de aangetaste
en beschadigde oevers. Zo is
onder andere in de buurt van
het Sassenheimerviaduct al
een noodbeschoeiing aange
bracht. De grote zandschepen
hebben een zuigende werking
bij het passeren waardoor de
beschoeiingen en het talud
worden aangetast.
Voor de waterpolitie is het druk
ke vervoer geen extra taakver
zwaring geweest. "Wel moest
zo nu en dan gelet worden op
het niet te diep varen van de
boten." De maximaal toegesta
ne diepte op de Plassen is 1.95
meter maar voor de zandtrans
porten was een ontheffing ver
leend tot 2.30 meter. Aan deze
ontheffing was de voorwaarde
verbonden dat niet meer na 7
uur 's avonds gevaren mocht
worden.
Op de Ringvaart langs de Bui
tenkaag staat nu nog een groot
geel bord: "Attentie Watersport
Op werkdagen intensieve vaart
grote schepen"Het is daar nu
weer rustig....
CHARLES LENNARTZ
