Franse socialisten
in verzet tegen
leider Mitterand
,Wii wilden ons niet laten misbruiken"
[PUBLIEK
Lisse start
experiment
„opsteek-ei"
hhhhh
Met toestemming
politie
Sinds in 1948 naar Amerikaans
voorbeeld voor het eerst ook
in Nederland (Amsterdam)
verkeersbrigadiers hun in
trede deden, hebben de over-
zethulpen qua uitrusting de
nodige veranderingen onder
gaan. Ze zijn zich bijvoor
beeld opzichtiger gaan kle
den, een noodzaak onder
meer door de toename van het
verkeer. De witte koppel met
dito borstband hebben bijna
overal plaats gemaakt voor de
fel oranje gekleurde overjas-
Ook het bekende "opsteek-ei"
het ronde bordje op een stok,
gaat met de tijd mee. Een
nieuwe uitvoering ervan
werd gisteren in Lisse gede
monstreerd op de oversteek
nabij de Don Bosco lagere
school. Klaar-overs hanteren
daar nu een stoptekenbordje
waar verlichting op is aange
bracht. De batterijen zijn in
het handvat opgeborgen en
achter een rode schijf licht
een lampje op. Eigenlijk zijn
ze bestemd voor de rijkspoli
tie maar de school heeft van
de Sterke Arm toestemming
gekregen ze ook te gebruiken
Wel heeft men het woord
Rijkspolitie op de handstop-
bordjes met tape af moeten
plakken.
Schoolhoofd Dupies: "Onze
oversteekplaats ligt vrij on
gelukkig. Het verkeer heeft er
moeilijk zicht op. Daarom is
het van belang dat de klaar-
overs goed zijn waar te ne
men. Vooral in deze winter
maanden nu het 's morgens
bij bewolkt weer op straat nog
vrij donker is. Zo'n rood licht
is dan een uitkomst"
Of de verlichte bordjes zonder
meer ook elders in handen
van verkeersbrigadiers wor
den gegeven is de vraag. In de
huidige situatie moet per ge
val toestemming worden ver
kregen van de politie ter
plaatse. De duizenden ver-
keersbrigades die Nederland
telt (schooljeugd zowel als
volwassen vrijwilligers) zijn
nu nog vrij autonoom in hun
optreden. Niemand legt ze op
in welke uitrusting ze de
straat op moeten, alleen die
nen ze zich wel aan bepaalde
verkeersregels te houden.
Er is dus een grote mate van
vrijheid. Wellicht dat de hulp
bij het oversteken in de nabije
toekomst wat meer in vaste
banen wordt geleid. Tenmin
ste. dat is het streven van de
enkele jaren geleden opge
richte commissie Verkeers
brigadiers, waarin vertegen
woordigers zitting hebben
van Veilig Verkeer Neder
land, de ANWB, de Centrale
Politie Verkeerscommissie
en de Vereniging Bescher
ming Voetgangers. Op ver
zoek van de minister van ver
keer en waterstaat hebben zij
zich in de afgelopen jaren ge
bogen over het verschijnsel
verkeersbrigadier.
De bevindingen moeten uitein
delijk de basis gaan vormen
voor een ontwerpwet waarin
onder meer de juridische sta
tus van de verkeersbrigadier
geregeld wordt. Adjunct-di
recteur De Jong van Veilig
Verkeer Nederland zegt
daarover: "In de huidige ver
keerswet staat nog niet aan
gegeven hoe de weggebruiker
zich t.o.v. de verkeersbriga
dier dient te gedragen. Dat is
wel het geval zodra bijvoor-
door
Herman van
Amsterdam
Tips voor deze rubriek kunt U elke
morgenlof 10.00 uur aan mij kwijt, tel.
071-144941, toestel 215. U mag ook
schrijven.
Bijna een jaar nadat ze haar café aan de Pastoor v.d.
Plaatstraat definitief op slot deed is dit weekeinde
Cornelia Daleman overleden. Ze werd 103 jaar.
Opoe Daleman, zoals ze door iedereen werd ge
noemd, heeft bekendheid gekregen als 's werelds
oudste kasteleinse.
Vorig jaar december nog stond ze achter de tap in
haar ouderwetse cafeetje, waarin de tijd stil leek
te hebben gestaan. Bier schonk ze uit flesjes, gla
zen werden in een emmer omgespoeld, voor
warmte zorgde een potkachel, de vloer en zolde
ring van hout, geen muziek, een biljart dat al jaren
niet meer werd gebruikt, schemerlicht en een
klein groepje vaste klanten.
De laatste jaren ontving ze die drie avonden per
week. Van half tien tot twaalf uur precies. Dan
liep in de buffetkast een klein wekkertje af en gaf
ze het sein om te vertrekken. Wie protesteerde
kreeg het met haar aan de stok.
Opoe Daleman werd door haar vaste klanten op
handen gedragen. Vreemdelingen die het lef had
den ook maar één onvertogen woord over haar los
te laten kregen prompt een pak slaag. Hoewel ze
bijna nooit een stap buiten de deur deed was Cor
nelia Daleman goed geïnformeerd over het we
reldgebeuren. Ze wisselde daar, zittend op een
kruk achter een houten buffet, graag van gedach
ten over met haar klanten.
De publiciteit schuwde ze. Willem Duys toog per
soonlijk naar Rijpwetering om haar op 100-jarige
leeftijd te strikken voor een optreden in De Vuist.
Opoe werkte hem echter met een bezem de deur
uit.
Een klein ruzietje met een paar van haar klanten
deed haar eind vorig jaar besluiten Concordia de
finitief te sluiten.
De familie moet nog beslissen over wat er met het
café gaat gebeuren.
beeld wettelijk wordt bepaald
dat ze daar langs de weg staan
als verlengstuk van het be
voegde gezag. Het is nog even
de vraag hoe we dit in juridi
sche taal zullen gieten. De
commissie is nu bijna zo ver
dat we de minister kunnen
adviseren. We zullen hem
straks ook wat aanbevelingen
doen over de uitrusting van
de verkeersbrigadiers"
De particuliere commissie, die
destijds op verzoek van de
minister aan de slag is gegaan,
heeft ook wat ideeën ontwik
keld over de "eisen" waaraan
een overzetter in de toekomst
zou moeten voldoen. "De ge
dachten gaan in geen geval uit
naar het afleggen van een ex
amen", zegt De Jong. "Voor
bijvoorbeeld een volwassen
klaar-over zou als stelregel
kunnen gaan gelden dat nij of
zij in het bezit dient te zijn van
een geldig rijbewijs"
PARIJS (GPD) Socialistenleider Francois Mitterrana
ziet het verzet tegen zijn persoon en programma groeien
Op de nationale conventie van de partij welke het afgelo
pen weekeinde in Parijs werd gehouden, was het opnieuw
de 48-j arige Michel Rocard die bressen in het voetstuk van
de 61-jarige Mitterrand probeerde te slaan
Francois Mitterrand: urenlange heilsformules
Ex-voorman Rode Jeugd nu in PSP
PAGINA 4
Rocard wil de nuchtere les van he
verkiezingsdebacle in maart pre
diken. Mitterrand wil vasthou
den aan het recept dat de eens
eenheid binnen de partij eens tot
stand bracht, maar haar er toe
verdoemt eeuwig in de oppositie
te blijven.
De strijd gaat over de vraag of he
„Program van Epinay" dient te
worden gehandhaafd. Dit con
cept werd in 1971 aangenomen
toen de partij zijn congres hield in
Epinay en welke politiek een jaar
later leidde tot de plechtige on
dertekening van het „Gemeen
schappelijk Regeerprogram'
met de communisten. Dit pro
gram hield vergaande nationali
seringen in en een reeks van so
ciale maatregelen, waaronder
hogere minimumlonen. Het ge
meenschappelijk program leed
schipbreuk bij de verkiezingen
van maart jl. De communisten
gaven de schuld aan de socialis
ten en kapselden zich in. De so
cialisten begonnen een periode
van gepijnigd navelstaren, die
allerminst is afgesloten en weinig
geruisloos verloopt.
Het was onvermijdelijk dat in deze
periode van inkeer en schuld
vraag de positie van Francois
Mitterrand als partijleider op een
hellend vlak zou komen te staan.
Het was weliswaar Mitterrand
geweest die als onverwacht so
cialist sinds 1971 en het congres
van Epinay de partij naar een pe
riode van nieuwe eenheid en ge
loofwaardigheid had gevoerd. De
geloofwaardigheid van Mitter
rand bleef echter steeds dubieus.
Na tweemaal verloren te hebben
als kandidaat voor het president
schap (éénmaal tegen De Gaulle,
éénmaal tegen Giscard d'Es-
(aing) en dit jaar in zijn gooi naar
het leiderschap van een socialis-
lisch-communistische regering
was het onvermijdelijk dat hij het
gen.
Michel Rocard sloot zich in 1974 bij
de socialistische partij aan na
eerst een ultra-linkse socialisti
sche splinterpartij te hebben ge-
eid. Binnen de partij van Mitter
rand vond hij opzienbarend ge
noeg zijn plaats in de sociaal-de
mocratische vleugel. Van daaruit
verborg hij maar met moeite zijn
argwaan tegen de communisten,
met wie Mitterrand in 1972 het
gemeenschappelijk program had
gesloten. Bovendien ziet hij als
door- de wol geverfd econoom
grote gevaren in de mate waarin
men door middel van dit program
al te gemakkelijk wilde omsprin
gen met vermeende vruchten van
de welvaartsstaat. Zo achtte hij
de in het program voorgestelde
minimum-lonen onrealistisch en
te hoog.
Rocard onderscheidde zich ook
hierin van de oude garde rond
Mitterrand, dat hij het nut niet in
zag van de bloemrijke, zwevende
heilsformules zoals ze urenlang
uit de mond van Mitterrand te
beluisteren zijn. „Politici moeten
eerlijker worden en zich aan de
feiten houden", aldus de zakelijk,
nerveus sprekende Rocard, die
de in Frankrijk zo hoge betiteling
draagt van Inspecteur des Fi-
De laatste maanden wordt het
nieuws uit de socialistische partij
dan ook geleverd door Miche.
Rocard en zijn pogingen Mitter
rand beentje te lichten. Afgelo
pen week was er sprake van dat
Rocard van plan zou zijn op het
partijcongres in april volgend
jaar een resolutie in te dienen die
afwijkt van de richtlijnen van
Epinay. Na heel wat geharrewar
is dit dreigement teruggebracht
tot een „bijdrage". De geslepen
vos Mitterrand heeft binnenska
mers met het klassieke middel
van zijn aftreden gedreigd en
vanzelfsprekend te horen gekre
gen dat hier geen sprake van kon
zijn. De rust wordt tot nog toe
hersteld door een derde man in
het spel: de burgemeester van
Lille, Pierre Maurov, die zelf ook
best de leiding van de party zot
willen overnemen
Rocards vrienden zijn bang dat hi
wellicht iets te haastig en te ruw
te werk gaat en zich door Mitter
rand laat uitschakelen door zich
in de „rechtse" hoek te laten
drukken voor het beslissende
partijcongres wordt gehouden
Tegelijkertijd ziet men in hem de
enige man die in staat zal zijn de
socialisten weer met hun beide
benen op de grond terug te bren
gen. In ieder geval bleek uit een
recent opinie-onderzoek dat Ro
card evenveel kans zou hebben
als Mitterrand, als er nu presi
dentsverkiezingen gehouden
zouden worden.
In deze verkiezingen staat volgens
de „polls" president Giscard al
tijd nog bovenaan en zijn kansen
stijgen naarmate die van Rocard
omhoog gaan. Want niemand kan
aan de gedachte ontkomen dat
Rocard hard op weg is naar een
regering van het midden, waarin
sociaal-democraten en de aan
hangers van Giscard elkaar zou
den kunnen vinden. Het is deze
opening naar het klassiek Franse
„midden" waar president Gis
card met alle macht en met ein
deloos geduld naartoe werkt.
HEFSHUIZEN (GPD)- Een van de
partijen die vandaag meedoen
aan de verkiezingen voor de raad
van de nieuwe gemeente Hefs-
huizen (Uithuizen-Uithuizer-
meeden) heeft een lijsttrekker
naar voren geschoven die een ze
kere landelijke bekendheid niet
kan worden ontzegd. Dat is de
PSP, die met Lucien van Hoesel
(28) wil pogen een zetel te verove
ren. Zijn optreden in de Hefshui-
zer politieke arena baarde enig
opzien. En dat is dan een gevolg
van het feit dat hij in het verleden
de marxistisch-leninistische
groeperingen Rode Jeugd en Ro
de Hulp. Lucien van Hoesel
woont alweer zo'n twee jaar in
Oldenzijl, een mini-dorp in de
gemeente Uithuizermeeden, van
waaruit hij zijn studie sociologie
aan de rijksuniversiteit in Gro
ningen doet. Zijn lidmaatschap
van de PSP beschouwt hij als een
min of meer logisch verlengstuk
van groepen als Rode Jeugd en
Rode Hulp. Dit in de eerste plaats
omdat deze partij een socialisti
sche maatschappijvorm voor
staat, maar ook omdat de pacifis
ten - evenals de toenmalige
jeugdorganisaties - naar de me
ning van Lucien van Hoesel „een
nieuw antwoord proberen te vin
den op oude maatschappelijke
vraagstukken".
Het ontstaan van de Rode Jeugd (in
het begin van de jaren '70) schrijft
Van Hoesel toe aan het falen van
de CPN (waaruit veel leden af
komstig waren). „De CPN was
niet in staat een antwoord te ge
ven op de huidige situatie; deze
partij liet zich vooral door het
verleden leiden. Dat is toen het
breekpunt geworden".
De radicale Rode Jeugd had doel
stellingen die deels overeen
kwamen met bijv. een groep als
Baader-Meinhof in Duitsland. Zo
wees zij aanvankelijk geweld in
principe niet af. Later kwam de
groep hierop terug en stelde toen
dat geweld alleen mag in geval
van een acute bezettingssituatie,
en indien de mogelijkheid be
staat dat met geweld als middel
de democratische rechten van
het volk kunnen worden uitge
breid.
Praktisch gezien onderscheidde de
Rode Jeugd zich wel degelijk van
de Westduitse terreurgroep, die
meedogenloos toesloeg in die
kringen en bezittingen, waarin zij
de vijand van de arbeidende klas
se vermoedde. Toegegeven, in
Eindhoven werd ooit een auto
van een politiecommissaris in
brand gestoken, maar dat was
meer een wat uit de hand gelopen
vorm van protest tegen het gezag
dan structureel geweld.
Van dit laatste is nooit sprake ge
weest, ook al werd Lucien van
Hoesel eens veroordeeld wegens
verboden wapenbezit. „We had
den ook helemaal geen bood
schap aan het internationaal ter
rorisme", aldus de ex-Rode
Jeugd-man nu. „Wij waren be
paald niet voor een gewapende
strijd in Europa, omdat we von
den dat er in onze situatie wel an
dere uitingsmogelijkheden wa
ren. Bovendien konden we direct
leren van de ontwikkelingen in
Duitsland, waar de overheid, met
een groep als de Baader-Meinhof
als dekmantel, in staat werd ge
steld allerlei vrijheidsbeperken-
WOENSDAG 29 NOVEMBER 1978
Olieboringen
in Noordzee
kosten steeds
meer levens
OSLO (GPD) - De olieboringen in
de steeds woeliger wordende
Noordzee kosten steeds meer
mensenlevens. Bij de ministeries
van buitenlandse en sociale za
ken in Noorwegen is een rapport
in voorbereiding over de dood
van twee Britse duikers, afgelo
pen zondag.
Dit jaar zijn volgens officiële cijfers
minstens 65 duikers om het leven
gekomen, terwijl meer dan hon
derd andere werknemers werden
gedood bij ongelukken op de
boorplatforms.
Het Noorse ministerie van sociale
zaken onderzoekt momenteel zo
diepgaand mogelijk de levens- en
werkomstandigheden op alle
boorplatforms. die men eerder
als slavenarbeid heeft omschre
ven. Deze mensen verdienen geld
als slijk, zo heeft men eerder ge
zegd, maar begrijpen niet dat zij
er als lijk niets aan
de maatregelen door te voeren
Daarom werd de Rode Jeugd in
1974 ook opgeheven. Wij wilden
voor de Nederlandse overheid
deze dekmantel niet zijn"
Van Hoesel sloot zich toen aan bij
de Rode Hulp, een organisatie
met een meer beperkte doelstel
ling, maar na enkele jaren hief
ook deze groep zich op, eigenlijk
om dezelfde reden als de Rode
Jeugd. „Wij waren dus niet voor
een gewapende strijd in Europa
hoewel dat wel werd gesugge
reerd, en we wilden ons niet laten
misbruiken voor het kweken van
zo'n stemming"
Lucien van Hoesel volgde nog we
een opleiding in een guerrilla
kamp van El Fatah in Zuid-Je-
men („Die was zeer beperkt en
duurde ongeveer drie weken")
maar dat was niet om gewapen
derhand in Nederland of Europa
aan de slag te kunnen. Wel om -
als dat nodig was - daadwerkelij
ke solidariteit te kunnen geven
aan anderen, elders in de wereld
verklaart de ex-Eindhove-
