Is Julius Hackethal een 'schrijftafelmoordenaar'?
llll; ym .Jt
■piWh' éi M 'r
kJ 1 ll£-\s 1 uur U v
InnenWo hanrl
IL,
Jfe?
DE
lU£PPE!M>OÖi
Rhedense wint
-
nrii7f*n pipin cif*
Zeehonden
Wie maakt een
kerst-verhaal?
BRUINE BLADEREN
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1978
BONN - „In de Bondsrepubliek
wordt jaarlijks 7 miljard
mark aan kanker verdiend.
Door artsen en klinieken. Ik
vrees dat dat de hersens to
taal heeft beneveld". Aldus
prof. dr. K. H. Julius Hacke
thal (56) vorige week voor de
Duitse televisie. De meest
bekende en ongetwijfeld ook
meest omstreden Duitse arts
zegt dat dit de voornaamste
reden is dat hij gelijk heeft
en niet vrijwel alle andere
geneesheren in West-Duits-
land.
Volgens chirurg Hackethal
zijn artsen namelijk gevaar
lijk („Dat moet tegen patiën
ten worden gezegd"). Hij is
ervan overtuigd dat de ge
neeskunde meer ziek maakt
dan gezond. Julius Hacke
thal, die voor zijn eigen
praktijk in Lauenburg een
bord heeft geplaatst waarop
staat: „Opgepast, arts!",
heeft zojuist zijn vierde boek
gepubliceerd. Ondanks be
zwaren van zijn uitgever
heet het toch: „Geen angst
voor kanker". En de onderti
tel luidt: „Kroongetuige
prostaatkanker - Tegen de
schoolgeneeskundige rabia
te strategie bij kanker - Een
wetenschappelijke studie,
gemaakt voor patiënten, met
een programma voor be
hoedzame en zorgzame kan
kerbestrijding".
Het boek begint aldus: „De al
gemene angst voor kanker is
ongegrond. Hij berust op
vergissingen en leugens. De
meeste kankersoorten zijn
van een goedaardig „huis
dief-karakter. Daarvoor is
geen behandeling nodig"...
„De kankerpaniekzaaierij
door medici is een wereld
omvattend schandaal".
Het preventief onderzoek naar
prostaatkanker is volgens
Hackethal een typisch voor
beeld van de nutteloze, ja le
vensgevaarlijke activiteiten
van Westduitse artsen.
Daarom: „Ik kan mijn ge
slachtsgenoten slechts èèn
raad geven: maak je zo snel
mogelijk uit de voeten als je
een uroloog ziet".
De gehele medische stand in de
Bondsrepubliek is nu defini
tief over Hackethal gevallen.
Zijn vroegere geschriften
„Op het scherp van de snede"
en „Spreekuur" (allemaal
bestsellers) hebben hem ook
niet bepaald geliefd ge
maakt bij zijn collega's.
Maar nu is hij, volgens de
Duitse maatschappij van ge
neeskunde, toch werkelijk te
ver gegaan. In een publieke
verklaring heeft de Duitse
artsenvereniging de rollen
omgedraaid: niet: opgepast
arts!, maar opgepast voor
Hackethal!
Collega's verwijten de Lauen-
burgse chirurg dat hij niet
weet waar hij over praat, dat
hij een groot deel van de be
volking in onzekerheid
brengt en dat hij naar de
psychiater moet. Prof. Got-
thard Schaettle uit Heidel-
berg: „Hackethal is een ge
val voor de psychiater. Niet
dat hij geestesziek zou zijn,
maar onze bevolking heeft er
Door Hans Amesz.
recht op te weten waar bij
Hackethal de wortels liggen
van zijn wilde aanvallen te
gen artsen en hun onderzoek.
Alleen door een analyse van
een psychiater is het moge
lijk die wortels te vinden".
De uroloog prof. Carl-Frie-
drich Rothauge is van me
ning dat Hackethal door zijn
geschriften bestempeld mag
worden als „schrijftafel-
moordenaar".
De chirurg zou mannen die
dringend onderzocht moeten
worden, daarvan afhouden
(wat voor een deel ook zo
schijnt te zijn), wat de dood
ten gevolge kan hebben. Ju
lius Hackethal blijft echter
van mening dat hij gelijk
heeft en niet de „medische
maffia", de „Frankenstein-
chirurgie", de „vergifti-
gings-geneeskunde".
„Wat ik beweer", zo zegt prof.
Hackethal, „kan toch niet
omstreden zijn". „Van de ne
gen miljoen mannen in de
Bondsrepubliek boven de 45
jaar, hebben drie miljoen
prostaatkanker, dat wil zeg
gen „huisdier-kanker". Het
is toch onzin als al die man
nen naar een uroloog zouden
gaan. Dan zijn ze binnen en
kele jaren uitgeroeid. Dus
ook al die mannen die nog
niet op de operatietafel zijn
beland, die nog niet met een
fles aan hun been lopen om
dat zij hun water niet meer
kunnen ophouden en die nog
niet impotent zijn. Als die
namelijk voortdurend
'doorboord' worden, krijgen
ze in plaats van „huisdier
kanker" kwaadaardige
„roofdierkanker". En dat is
geen utopische zaak. Dat is
uit te rekenen wanneer ze
zijn uitgeroeid, als de wens
droom van de urologen (ge
regeld vooronderzoek) in
vervulling gaat".
Prof. Hackethal vindt wel dat
mannen, die al een „roof
dier" hebben en „vreselijke
pijnen" lijden, „met alle mo
gelijke middelen geholpen
moeten worden". „Dan moet
inderdaad de uroloog ingrij
pen. Dan is inspuiting met
een vrouwelijk hormoon
noodzakelijk".
Hackethal is zo overtuigd van
zijn gelijk, namelijk dat me
dische behandeling pros
taatkanker tot een werkelijk
kwaadaardig gezwel maakt,
dat hij al heeft aankondigd
de „Paus van de Duitse uro
logen" aan te klagen wegens
moord. „Zelfs als ik doodziek
zou zijn, ging ik nog nietnaar
een arts", zegt de op 6 no
vember 1921 als zoon van een
boer geboren Karl Heinrich
Julius. Bij zijn moeder, die
op 79-jarige leeftijd long
kanker heeft gekregen, laat
Hackethal ook geen van zijn
collega's toe. In plaats daar
van: kamille en warme doe
ken.
In zijn nieuwe boek ontwik
kelt Hackethal een geheel
nieuwe geneesmethode.
Embios, waarvan het doel is
mensen als bloemen te be
handelen. Daarbij horen
kamille en daarbij speelt de
liefde, de seksualiteit, een
uiterst belangrijke rol.
„Een gestoord, dat wil zeggen
onnatuurlijk seksueel le
ven", aldus de professor,
„kan worden beschouwd als
belangrijke oorzaak van
kanker. Innig contact tussen
de geslachtspartners, onbe
lemmerde zaaduitstorting
van de man (voor vrouwen
bestaat er niets beters dan
het zaad van de man op te
nemen") werkt zeer kanker-
beschermend".
Julius Hackethal geeft toe dat
hij zeer agressief zijn mening
opdringt. „Dat doe ik hele
maal niet graag, maar het
moet wel, want anders
wordt er geen aandacht aan
je besteed. Je moet af en toe
„klote" zeggen, anders luis
tert er niemand". Daar hoeft
hij inmiddels niet meer bang
voor te zijn.
RHEDEN - ,JEr staat u een ener
verende en verrassende week
te wachten", las mevrouw E
E. Hartman-Wilbrink aan de
Van Delenstraat in Rheden in
een horoscoop voor haar ster
renbeeld. Een paar dagen la
ter was de voorspelling al uit
gekomen: met een prijsvraag
van een cosmeticabedrijf
bleek ze een vakantie van 10
tot 19 november in New York
te hebben gewonnen.
Aan de ene kant is mevrouw
Hartman geweldig enthou
siast over die reis deze
maand. Aan de andere kant
zal de verrassing voor haar
vast en zeker minder groot
zijn geweest dan voor de ge
middelde prijswinnaar. Met
allerlei acties, reclame
rijmpjes en rebussen heeft ze
de afgelopen elk jaar al meer
dan 200 grote en kleine prij
zen bij elkaar gepuzzeld. En
dat lijkt toch wel een uni-
,tJe wint echt niet elke keer
hoor", zegt ze bescheiden.
,Mo.a.r èèn op de vijf inzen
dingen is toch wel goed". Al
zijn het natuurlijk lang niet
altijd van die grote prijzen
"Nou ja, 't is gewoon leuk om
mee te doen"
Postbode
Ze weet nog precies hoe het be
gon: met een prijsvraag in
september 1967 in De Spin-
dop, het personeelsblad van
de Enka. Ze won daar een
boekenbon mee.
De tweede keer was het een
beauty-case en daarna is het
prijzen blijven regenen aan
de Van Delenstraat. ,JDe post
bode is voor mij de interes
santste man van het dorp"
grinnikt mevrouw Hartman
Ais hij weerzo'n brief brengt,
zegt hij al: Zeker weer wat
gewonnen hé?"
De meest onverwachte dingen
vielen haar zo in de schoot:
drie haardrogers, verschei
dene televisietoestellen, vijf
tig pakken koffie tegelijk, een
kano en acht tienertoerkaar
ten om maar wat op te noe
men.
En dan laat ze vol trots haar
plakboek zien, waarin ze te
genwoordig van al die ge
wonnen prijzen nauwkeurig
aantekening houdt en erbij
vermeldt of ze het gewonnene
al dan niet weggegeven
heeft.
Veel kleinere prijzen gingen
naar buren en familieleden
„Och, je kunt niet alles voor
jezelf houden, vindt mevrouw
Hartman. „Wat moet je trou
wens met drie droogkap-
pen"
Prijsvraagkennissen
Het eerste reisje, dat met een
slagzin van haar gewonnen
werd, kwam terecht bij een
kennis, die ze met de puzzel
geholpen had. Het aanbod om
mee te gaan sloeg ze toen
af.
In 1974 ging ze voor het eerst wel
zelf dank zij een puzzélprijs
op reis: een boottocht naar
Stockholm met in de koffer een
vakantiegarderöbe, die ze
juist tevoren weer gewonnen
had met een rebus van een
modemagazijn,JDat was een
belevenis" .zegt ze nog nage
nietend.
Er volgden de afgelopen jaren
meer van dat soort gratis
vakanties: naar Rome, naai
Londen, een Rijnreis, een mi
nicruise en nu dan New York
Kort geleden was er een ken
nismakingsbijeenkomst sa
men met de andere winnaars.
,J£n wie trof ik daar tot m'n
grote verbazing", zegt me
vrouw Hartman, „een echt
paar, dat ook vorig jaar de
zelfde Rome-reis als ik ge
i had. Met een heel an
der soort prijsvraagDat is
toch wel geweldig als je zo
kennissen terugziet"
Problemen leveren de gewonnen
prijzen ook wel eens op. De
tandem, die op een dag uit
geladen werd, kon niet eens in
het schuurtje en ook met de
vijf meter lange kano, die een
plaatsje kreeg in de tuin, had
de familie Hartman het wat
moeilijk.
Een heel ander verhaal leverde
de draagbare radio op, die
gewonnen werd. „We wilden
hem graag ruilen voor een au
to-radio"vertelt mevrouw
Hartman, „en gingen daar
voor naar een zaak hier in
Rheden. Daar had men er
geen oren naar en dus reden
we door naar Arnhem.
JDnderweg werden we aange
houden door de politie. Ach
teraf bleek dat die radiohan
delaar hier in het dorp het
zaakje niet vertrouwd had en
het bureau had gebeld, maar
dat wisten we toen nog niet"
Of we die radio soms wilden ver
kopen, vroeg de politieman.
Ja, zei mijn man verbaasd,
hoezo, wil je 'm soms ko
pen?
't Is wel een nare ervaring om
dan te horen dat je van dief
stal wordt verdacht. Maar na
de nodige uitleg van onze
kant moest de agent er ook
smakelijk om lachen"
Alle tijd
Voor mevrouw Hartman is het
nooit een kwestie van vlug
even een slagzinnetje in
elkaar draaien of snel
een oplossing bedenken
Iedere keer zet ze er
zich weer helemaal voor in en
besteedt ze er alle tijd
aan. Voor een verkeers-
prijsvraag van de Neder
landse Hartstichting ging
ze met een lijstje vragen
naar de politiebureaus in
Velp en Dieren, maar zelfs
daar kon men haar niet met
alle antwoorden helpen.
Jk pluis altijd alles heel precies
na en benader alle mogelijke
instanties voor gegevens. Ook
als er werkstukjes gemaakt
moeten worden, doe ik altijd
net iets meer dan men ver
wacht" zegt ze.
Al slagzinnen en rijmpjes be
denkend en puzzelend -
kruiswoordraadsels interes
seren haar overigens niet -
heeft mevr. Hartman zo lang
zamerhand kennelijk een per
fect gevoel ontwikkeld voor
wat prijsvraag-jury's willen
en het hoogst waarderen.
Met haar enthousiasme heeft ze
bovendien nu ook de hele
buurt en allerlei familieleden
aangestoken. „Trouwens van
die vijftig pakken koffie, die
ik vorige week gewonnen heb
profiteren buurt en familie
natuurlijk mee. Net als van
die tienertoerkaarten en acht
toegangsbewijzen voor een
circus. Voor mijn ouders in
Dieren heb ik nog wel eens een
dagkaart met de trein ge
wonnen"
Het winnen zit de Hartmannen
duidelijk in het bloed. En het
puzzelplezier is al op de kin
deren overgeslagen. Dochter
Dorien sleepte met kleurpla
ten al heel wat prijzen in de
wacht en eenmaal wonnen
moeder en dochter beiden de
hoofdprijs in een wedstrijd
huisje versieren bij een Arn
hems warenhuis. Dat was in
1975.
Ook de zoon is nu bezig. Hij won
al een rondvlucht vanaf Teu-
ge. De horoscoopvoorspelling
voor zijn moeder bezorgde
trouwens niet alleen haar een
verrassing, maar ook hem. In1
dezelfde week, dat het bericht
over de reis naar New York
binnenkwam won oma - na
tuurlijk weer met een oplos
sing van mevr. Hartman - een
grote stereo-installatie. Die
ging meteen door naar de
juist afgestudeerde klein-
U weet misschien al waar de
Ocney eilanden liggen, als U
dat niet weet zal ik dat U ver
tellen. De Ocney eilanden lig
gen net boven Schotland. U
weet misschien al dat bij de
Ocney eilanden 60.00 zee
honden zijn. Dat vinden de
i erg vervelend, want
daar wordt veel vis gevangen,
maar de laatste jaren wordt er
veel minder gevangen. Dat
komt om de zeehonden, want
die eten die vis. De regering
vindt dat 30.00 zeehonden
maar dood moeten en dat is'
niet zo best. Maar Nederland
wilt dat voorkomen. Neder
land vindt dat een groot deel
maar naar de Waddenzee
moet worden gebracht. De
boot Green Pease wil de ja
gers laten stoppen met het
doden van zeehonden. Green
Pease betekent groene vrede
Sandra de Boer
10 jaar
Clubhuis Het Mierennest
Morsweg 59
Leiden.
Bij het maken van een krant
moet je soms wéken vooruit
denken. Nu al zijn we bezig
met ideeèn voor de (dan su
per-dikke) krant met kerstmis
1978. In dat nummer willen
we ook graag een "Kerst-
Klepperdoos" opnemen. Van
daar onze oproep om kinder
kerstverhalen, tekeningen
enz. over ,Jterstmis".
We hopen vooral op verhalen.
Die worden dan in het kerst
nummer van deze krant afge
drukt.
Insturen: zo spoedig mogelijk.
Willeke v.d. Mey (9 jaar) Goudenregenplantsoen 18, Rijnsburg
Mare Eshuis (7 jaar)
"Hirregracht" 69, Leiden
Marjette v.d. Velden (4 jaar)
Leidseweg 381, Voorschoten
Esther Mom (6 jaar) Gansstraat 4, Leiderdorp.
Sander de
Brabander
(6 jaar)
Rijnzichtweg 20
Oegstgeest
In de herfst zie je veel geel bruine bladeren en ook kastanjes, en
beukennootjes, en heel veel bladeren vallen af. In de herfst zijn
wij met de hele klas naar het bos gegaan en we hebben heel veel
gevonden en we hebben een herfsttafel gemaakt.
Esther de Brabander,
7 jaar
Rijnzichtsweg 20,
Oegstgeest.
Voor kinderen van 4-12 jaar.
elke zaterdag in deze krant.
Inzendingen (met vermelding
van naam. adres, leeftijd) naar;
Kinderrubriek
"De Klepperdoos"
Witte Singel 1
Lelden
Redactie:
Astrid Guns
en
Henk de Kat
