Immelda Marcos, van
schoonheidskoningin
tot vice-premier
1
Hoeveel ge vaarlijke
vissoorten zijn er?
vis
sport
Afstand tussen sjah en volk groot
auimiMJUJiJjJH»
Explosie kleine pieterman roept vragen op
ZATERDAG 14 OKTOBER 1978
PAGINA 31
MANILLA - Zal mevrouw
Immelda Marcos binnen
kort haar man, Ferdinand
Marcos, sinds september
1972 alleenheerser op de
Filippijnen opvolgen? De
ze vraag houdt yriend en
vijand van de familie Mar
cos de laatste weken druk
bezig. Veel zal dit niet uit
maken aangezien de 61-ja
rige president in feite al
lang besloten heeft om zijn
12 jaar jongere vrouw tot
vice-premier te benoe
men.
Daartoe heeft Marcos een presiden
tieel decreet uitgevaardigd
waarin staat dat de door hem aan
te wijzen vice-premier automa
tisch het recht van opvolging
krijgt indien hij door ziekte of
dood niet meer kan regeren.
Marcos heeft zijn vrouw voor deze
post voorbereid. Hij heeft de 12
jaar jongere Immelda, in haar
jeugd eens schoonheidskonin
gin, in 1975 gouverneur van Me
tro Manilla laten worden en daar
na minister voor volkshuisves
ting, twee functies die zij tot op
heden bekleedt. Zo af en toe be
lastte Marcos haar met diploma
tieke missies zoals de trip naar
Libië in 1976 en in 1977 om te
proberen een vredesformule te
vinden voor de zuidelijke Filip
pijnen waar de Moro's, moslim
rebellen, gesteund door de linkse
president Gadhaffi, oorlog voer
den tegen het regime van Mar-
Om haar prestige op te vijzelen en
haar status te verhogen openden
de door de NV Marcos gecontro
leerde kranten en televisiesta
tions een campagne voor de pre
sidentskandidatuur van me
vrouw Marcos. Een groep nota
belen, onder wie opperrechter
Ruiz Castro en de minister van
arbeid Bias Ople, vonden dat me
vrouw Marcos recht heeft op deze
onderscheiding vanwege haar
„onvermoeid streven naar vrede,
internationaal begrip en vriend
schap onder alle landen". Mar
cos' vrouw vindt dit kennelijk te
ver gaan, want zij gaf onmiddel
lijk opdracht die campagne te
stoppen.
President Marcos heeft zich tot
dusver erg terughoudend ge
toond over het bekendmaken van
zijn opvolger. „Laten we niet
overhaasten...", verklaarde hij in
een vraaggesprek ter gelegen
heid van zijn 61ste veijaardag,
twee weken geleden. Immelda
daarentegen maakt van haar am
bities geen geheim. In een inter
view met het Franse persbureau
AFP, daags na de verjaardag van
haar man, zei ze: „Wie anders kan
de president vertrouwen dan de
gene die zo dicht bij hem staat'
En: „Het zou tragisch zijn wan
neer de idealen en resultaten van
Marcos' nieuwe maatschappij
zouden verdwijnen". De politie
ke erfenis van president Marcos
die „zoveel gedaan heeft voor het
land" moet worden veiliggesteld,
aldus Immelda. Verder zei ze: „Ik
zal wanneer ik tot dat ambt zal
worden geroepen .mijn verant
woordelijkheid niet uit de weg
Immelda Marcos -
Door Bob Mantiri
De noodzaak om zo snel mogelijk
een opvolg(st)er aan te wijzen
vloeit voort uit de plannen van
Marcos om de democratie naar
Amerikaans model die op de Fi
lippijnen bestond voor 1972 - het
jaar waarin hij de noodtoestand
afkondigde te wijzigen in een
soort parlementaire democratie
Niet de president heeft dan de
uitvoerende macht, maar de
premier. Het staatshoofd zal
slechts een representatieve rol
krijgen.
Omdat de overgang naar het door
Marcos bedoelde democratische
systeem, door zijn tegenstanders
smalend „demarcosatie" ge
noemd, zeker zeven jaar in beslag
zal nemen, moet Marcos intussen
zijn opvolging regelen. Want te
gen de tijd dat zijn plannen zijn
gerealiseerd, is hij in de zeventig.
Wat hij nu wil creëren is een si
tuatie waarin hij de rol krijgt van
president en tegelijkertijd via zijn
premier Immelda, door kan blij
ven regeren. Ook is het denkbaar
dat hij premier blijft en dat zijn
vrouw president wordt. De be
schuldigingen van de oppositie,
voorzover die niet in de gevange
nis zit, dat Marcos een „politieke
dynastie" wil vestigen en „nepo
tisme" (het bevoordelen van fa
milie en vrienden) bedrijft, zijn
niet ongegrond.
Arm is de familie Marcos geduren
de de jaren dat zij aan de macht is
sinds 1965 niet geworden. Inte
gendeel. Direct of via tussenper
sonen beheersen zij hotels,
transportondernemingen, wa
renhuizen, oliemaatschappijen,
speelhuizen en een gigantisch
vermogen in de Verenigde Sta
ten, Londen en Zwitserland.
Immelda Romualdez Marcos,
dochter van een verarmde groot
grondbezitter, behoort tot de tien
rijkste vrouwen in de wereld. Via
een net van vertrouwelingen con
troleert zij de geld kringen in het
land. Haar broer is gouverneur
van Leyte, haar geboorteprovin
cie, en ook ambassadeur in Pe
king, een neef is ambassadeur in
Washington. De moeder van
Marcos, Josefa, bestuurt tiental
len fabrieken, een oom is minis
ter, een zuster gouverneur van de
provincie Iloco Norte, en een,
neef, generaal Fidel Ramos, is de
opperbevelhebber van de poli
tie.
Verder controleert de NV Marcos
bijna alle grote kranten, zoals de
in Manilla verschijnende Daily
Express, twee televisiestations,
die door de vader van Immelda
worden geleid en vele weekbla
den. De meeste staatsonderne
mingen worden geleid door ge
neraals die tot de intieme vrien
den behoren van de presi
dent.
Nu ook de vereniging van be
roepsmilitairen, die 175.000 leden
telt onder wie de top van de
strijdkrachten, 'openlijk in een
resolutie de kandidatuur van
Immelda voor het vice-premier-
schap heeft gesteund, is de weg
naar die post zo goed als geëf
fend. In de resolutie zegt deze
vereniging dat mevrouw Marcos
„de logische keuze is voor het
ambt van vice-premier". Volgens
de militairen bezit Immelda „alle
kwaliteiten die nodig zijn voor
het effectieve leiderschap dat het
volk kan verenigen als de presi
dent door ziekte of dood niet
meer kan regeren". Beschuldi
gingen over een politieke dynas
tie wuifden de militairen als „on
redelijk" weg.
Wat Immelda Marcos niet kan wor
den verweten, en dat wordt door
tegenstanders niet ontkend, is
dat ze in haar functies van gou
verneur van Metro Manilla en als
minister van volkshuisvesting,
bewezen heeft over bestuurlijke
capaciteiten te beschikken, maar
of zij straks in staat is om te rege
ren is nog een groot vraagteken.
Men twijfelt er niet aan of haar
man, die bekend staat als prag
maticus, heeft zijn voorzorgs
maatregelen daarvoor getroffen.
Een daarvan zou de mogelijkheid
zijn om een militaire junta, be
staande uit tien man, door middel
van een geënsceneerde staats
greep aan de macht te helpen.
Aan het hoofd van die junta zou
Immelda moeten figureren. Om
verzekerd te zijn van de steun van
de generaals heeft mevrouw
Marcos hun beloofd dat zij deel
zullen uitmaken van de „post-
Marcosiaanse machtsstruc
tuur"
De haai wordt door velen beschouwd als een van de gevaarlijkste vissen. Vaak is niet bekend dat de
meeste haaiesoorten totaal ongevaarlijk zijn.
Een klein visje met een lengte
van zo'n tien tot vijftien cen
timeter heeft het afgelopen
weekeinde in ons land voor
nogal wat beroering gezorgd.
Zeker in kringen van zee
sportvissers. Het visje dat zo
veel tongen in beweging
bracht was de kleine pieter
man. Een visje, dat zich het
hele jaar in onze ondiepe zan
derige kustgebieden ophoudt
en zich daar te goed aan de
meestal ruim voorradige gar
nalen en andere kleine bo-
demdiertjes.
Die kleine pieterman kwam
plotseling in het nieuws door
zijn massale verschijning aan
onze kust. Toch was het niet
zozeer het grote aantal als wel
de giftigheid van het beestje
dat de grote aandacht trok.
Het NOS-journaal trok naar
de stranden om de waar
schuwingsborden te filmen
en de in sportvisserskringen
bekende dr. Boddeke van het
RIVO (hij schreef het zeer le
zenswaardige boek Vissen en
Vissen) werd voor de camera
gehaald om het verschijnsel
op wetenschappelijke r
te verklaren.
Het verhaal over de giftigheid
van de kleine pieterman is
snel verteld. In de voorste
rugvin van de vis zit een aan
tal vinstralen. Aan de "basis'
van die stekels liggen gifklie
ren. Het gif dat deze klieren
produceren loopt als de erbo-
venliggende huid gesprongen
is langs de vinstralen en kan
op die manier een toege
brachte wond binnendrin
gen.
Het afgelopen weekeinde heeft
een aantal garnalenvissers en
een aantal niets vermoedende
strandwandelaars kennis
gemaakt met de onaangena
me eigenschappen van de
kleine pieterman. In de mees
te gevallen was het aan onbe
kendheid of onachtzaamheid
te wijten dat het gif zijn wer
king kon doen.
I
TEHERAN-Als er
duidelijk te maken hoe groot de
afstand is geworden tussen Mo
hammed Reza Sjah Pahlevi en
zijn volk, dan is het wel de wijze
waarop hij vrijdag 6 oktober het
parlement opende.
Op de trappen voor het senaatsge
bouw wemelde het van de goud-
gegalonneerde dignitarissen en
in smetteloos witte uniformjasjes
boven donkere broek gestoken
militairen - maar het volk werd
straten ver op afstand gehouden.
De overmaat aan politiemensen
die was samengetrokken, had
trouwens niets te doen: de inwo
ners van de hoofdstad blijken
nauwelijks interesse te hebben om
op deze mohammedaanse zondag
het sprookje van de keizer en zijn
beeldschone keizerin in hun don
kerbruine Rolls Royce te aan
schouwen. Na de plechtigheid
gaat de keizer weer vlug terug
naar de berghellingen in het ui
terste noorden van de stad, want
de tijden dat hij nog in een open
sportauto door de straten van Te
heran kon rijden, zijn lang voor
bij.
Iets lager op die hellingen, waar het
veel koeler is dan in de stad zelf,
woont Karim Sanjabi, 74 jaar-
oud, eens minister van onderwijs
in het kabinet van Mossadegde
premier die in de jaren '50 de
Anglo-Iraanse oliemaatschappij
nationaliseerde. Mossadeg is een
paar jaar daarna ten val ge
bracht bij een coup, waarvan nu
algemeen wordt aangenomen dat
die was georganiseerd door de
CIA.
Karim Sanjabi beheert Mossadegs
politieke partij, het Nationaal
Front, alhoewel het officieel geen
politieke partij meer mag zijn.
Hij is destijds twee maanden in
Den Haag geweest als rechter van
het Internationale Hof van Justi
tie, toen het conflict tussen de
oliemaatschappij en zijn land
voor dit juridische forum werd
uitgevochten. Sindsdien heeft hij
drie keer in de gevangenis geze
ten, drie jaar in totaal, zonder
dat ooit een aanklacht tegen hem
is ingediend en dus ook zonder
dat zijn zaak ooit voor een rechter
is gebracht.
Drie programmapunten heeft het
Nationaal Front: nationale zelf-
Door
Max L. Snijders
standigheid in politiek, sociaal
economisch en cultureel opzicht
herstel van de grondwettelijke
garanties voor de burgerlijke
vrijheden en dus herstel van het
recht op vereniging en vergade
ring en van een vrije pers en af
schaffing van het huidige absolu
tisme van de monarchie; een on
afhankelijke buitenlandse poli
tiek.
,JIelaas", zegt Sanjabi, „kunnen
we niet verwachten dat de huidi
ge keizer dat zal accepteren. Het
volk heeft daarin geen vertrou
wen. Wij zijn niet tegen het consti
tutionele koningschapmaar te
gen de despotische keizer".
- Zou er een oplossing kunnen lig
gen in troonsafstand door de sjah
en overdracht van zijn bevoegd
heden aan zijn zoon?
,JDat zou een mogelijkheid en een
acceptabele oplossing zijn om uit
de huidige impasse te ko-
- Of de republiek?
.JDat is nog door
sproken. Als er een republikeinse
stroming is in ons land, komt dat
door de afkeer van het huidige
gedrag van het regime. Want niet
de vorm van het regime is belang
rijk, maar de inhoud"
-Maar bij de grote demonstraties is
wel degelijk het aftreden van de
sjah geëist.
Sanjabi gelooft ook niet dat de hui
dige regering zoveel veranderin
gen zal aanbrengen, dat het re
gime daardoor aanvaardbaar
wordt. „Wat er nu gebeurt, dient
om de openbare mening in het
land en in het buitenland gerust
te stellen. Maar het is niet meer
dan een facade. Het nieuwe wets
ontwerp voor de vrijheid van
vergadering houdt in dat politie
ke partijen afhankelijk blijven
van goedkeuring door het regime,
zowel wat betreft hun organisatie
als hun bijeenkomsten. De strijd
tegen de corruptie is oppervlak
kig. Het is als bij een schip in
nood: er wordt wat ballast over
boord gegooid. Maar ik geloof
niet dat de aangeklaagden ook
werkelijk zullen worden veroor
deeld. Alleen als de agita tie door
gaat, kan er iets veranderen.
„Ook de gedragscode voor leden
van de keizerlijke familie gaat
niet ver genoeg.Ze mogen dan wel
geen leidende functies meer ver
vullen in ondernemingen, maar
de fortuinen die ze hebben ver
gaard, worden niet aangetast. En
vergeet niet: de sjah heeft een
bank, een verzekeringsmaat
schappij, hotels, fabrieken en hij
neemt deel in huizenbouwprojec
ten en heeft zich bezig gehouden
met grondspeculatie. Wij willen
een onderzoek daarnaar"
- Is dat waarschijnlijk?
,£)at hangt af van de vraag of de
strijd doorgaat. Wij vragen niets
anders dan de volledige tenuit
voerlegging van de grondwet.
Want deze regering heeft geen ba
sis in ons land. Het is een regering
van absolutisme en totalitarisme.
Die leiden allebei tot corruptie.
Negentig procent van het volk is
tegen dit bewind met zijn wille
keur en zijn politieregime"
Badinerend
Hoewel over die werking soms
wel eens wat badinerend
wordt gesproken is het niet
ongevaarlijk. Het gif heeft
namelijk de kwalijke eigen
schap om rode bloedli
chaampjes te verlammen. In
het ergste geval zou dat tot de
dood van iemand die gesto
ken is kunnen leiden. Geluk
kig heeft zich dat niet voorge
daan, al hebben sommigen
via hevige pijnen en opzwel
lingen kennis kunnen maken
met de weinig aantrekkelijke
kant van deze visvangst.
Er zullen sportvissers zijn die
zich hebben afgevraagd hoe
het nu zit met de giftigheid
van de vis. Zijn er meer vissen
die gevaar voor de gezond
heid kunnen opleveren? En
zo ja, waar vinden we die dan?
Wel, ter geruststelling kan
worden gezegd, dat in ons
binnenwater geen vissen
rondzwemmen die bij aanra
king gevaar voor vergiftiging
opleveren.
Boerendochter
Over de snoek doen weliswaar
heel wilde verhalen de ronde,
zoals de boerendochter die bij
het uitspoelen van de was in
een sloot de hand zou zijn af
gebeten door een roofzuchtig
exemplaar. Maar in werke
lijkheid is de snoek helemaal
niet zo'n rover als waarvoor
hij vaak wordt gehouden.
Waar we wel voor moeten op
passen zijn de scherpe naar
binnengerichte tanden die
zo'n snoek in zijn bek heeft.
Wie wel eens geprobeerd
heeft met een vinger een
haakje uit de bek van een
snoek te wrikken, zal door
schade en schande wijs ge
worden zijn. De tanden ver
oorzaken winkelhaakachtige
wondjes in de vinger die
langdurig en meestal hevig
blijven bloeden.
Hoewel je van zo'n "beet" niet
direct ziek zult worden zijn er
wel gevallen bekend, waarbij
de wondjes begonnen te zwe
ren en bijzonder pijnlijk wa
ren. Eenzelfde verschijnsel
doet zich soms ook wel voor -
iemand door onhandig ma-
nouvreren een prik krijgt met
een stekel van een baarachti-
ge vis, bijvoorbeeld een baars
of een snoekbaars. Er kunnen
dan ontstekingen optreden.
Verder moet gezegd dat de vis
stand in ons binnenwater zeer
vredelievend is en geen mens
kwaad doet. In dat geval is de
mens een groter gevaar voor
de vis dan andersom. Voor de
zee ligt de zaak weer even an
ders. Daar zwemmen meer
dere soorten rond die over gif
tige stekels beschikken. Be
halve de kleine pieterman die
we al eerder in dit artikel
noemden is er het meer om
vangrijke broertje de grote
pieterman, die ook voor onze
kust voorkomt en meestal
afmetingen heeft zo tussen de
20 en 30 centimeter.
Deskundig
Soms wordt zo'n pieterman
door een sportvisser aan
boord van een van de sport-
visserijschepen gevangen. In
de meeste gevallen is er aan
boord wel een deskundig ie
mand die de sportvisser erop
kan wijzen dat hij het beestje
niet met blote handen beet
pakt. Een van de meest giftige
vissen, die er in het water
rondzwemmen, is de zoge
naamde steenvis. De vis heeft
de gewoonte om roerloos op
de bodem van de zee te liggen
en is door zijn schutkleur bij
na niet te zien. Vandaar dat
het soms gebeurt dat men in
de giftige stekels op de rug
van de vis trapt. Het gif werkt
zo snel dat men er binnen en
kele uren aan kan overlijden.
De vis komt in deze omgeving
niet voor maar kiest bij voor
keur plekken waar zich ko
raalrotsen bevinden.
Een vis, waarmee een zeevisser
nog wel eens oog in oog zou
kunnen staan is de pijlstaar
trog. Op de staart van deze rog
bevinden zich een of twee
stekels, die weer in verbin
ding staan met een gifklier.
Wordt een pijlstaartrog aan de
hengel gevangen dan kunnen
die stekels gevaar opleveren
wanneer men zich in de buurt
van de staart bevindt. Van
daar ook dat bij zo'n vangst de
eerste rigoreuze maatregel
het afhakken van de staart is
Volgens de eerder dit jaar ge
publiceerde lijst met record
zeevissen werd de grootste
pijlstaartrog voor de Neder
landse kust in 1975 gevangen
door J.Priester uit Goes. Het
beest had een gewicht van
38.5 kilo.
Katvis
Dat "gevaar" van vissen niet al
tijd in rechtstreeks verband
staat met de afmeting van de
vis, mag uit hét volgende
voorbeeld blijken. Toen ik
deze zomer een weekje voor
de kust van Mauretanië
(West-Afrika) viste waren de
autochtonen op geen enkele
wijze bevreesd voor de vaak
vervaarlijk uitziende grote
roggen. Daarentegen gingen
ze heel voorzichtig te werk
wanneer de naar verhouding
kleine, maar giftige katvis aan
de haak zat.
Zo bestaat bij velen nog altijd
het beeld dat elke haai een
gevaar is voor de mens. Een
denkbeeld dat nog voedsel
heeft gekregen door recente
films als "Jaws" De realiteit is
dat slechts enkele haaiesoor
ten onder bepaalde omstan
digheden mensen kunnen
aanvallen, maar dat de meeste
soorten even onschuldig zijn
als pasgeboren lammetjes.
Dat laatste kan weer met ge
zegd worden van de murenen
die langs de Afrikaanse kust
ook aan de hengel gevangen
werden. De wijze waarop ze
tegemoet getreden werden
vertoonde veel overeenkomst
met de hardhandige wijze
waarop een congeraal wordt
aangepakt, wanneer die in
onze streken binnenboord
wordt gehaald.
ADVERTENTIE
Fred Veltman
Het aangewezen adres voor
al uw hengelsport.
