Kloosterschuur
praktisch „vol
^v\
IHK
KpwJ
4ilf
Baden doe je niet
in je trouwpak
GERARD
COX IN
ALPHEN
Veel belangstelling voor nieuw glastuinbouwgebied in Rijnsburg
Vrouwencafé Katwijk
over „alleen wonen
Z lite fjÉ HJMI
ZILVEREN BEELDHOUWSTER
/JSL 1p[^
SONJA MEIJER
OVER BADHUISPLASTIEKEN
WOENSDAG 20 SEPTEMBER 1978
LEIDEN/REGIO
RIJNSBURG - De Kloosterschuur, het nieuwe glastuin
bouwgebied in Rijnsburg, is praktisch 'vol'. Kwekers
hebben voor dertig hectare grond belangstelling aan de
dag gelegd; er is (voorlopig) veertig hectare te verdelen.
Het zijn niet alleen kwekers uit
Rijnsburg die in Kloosterschuur
een, nieu\y bedrijf willen opzet
ten. Volgens secretaris Langerak
van de Stichting ter bevordering
tuinbouwstructuur Rijnsburg en
omgeving, komen ook kwekers
uit de buurt en zelfs uit het West-
land.
"We wisten dat er interesse was,"
vertelt Langerak, "maar dat het
allemaal zo snel zou lopen, dat
hadden we alleen maar durven
hopen. En dan te bedenken dat
we nog helemaal geen werk
zaamheden in het gebied hebben
uitgevoerd. Met deze ontwikke
ling is de stichting erg blij."
Twintig jaar
warenmarkt
in Katwijk
KATWIJK - De Katwijkse waren-
markt bestaat twintig jaar. Daar-
om is d$ weekmarkt van vrijdag
22 september een feestmarkt. De
officiële opening van deze feest-
markt is vrijdag om 12.30 uur op
het marktterrein langs de Zee-
J weg. De1 Centrale Vereniging
voor de Ambulante Handel orga-
1 niseert vrijdag tevens een offi-
ciële ontvangst voor genodigden
in sporthal Cleyn Duin. Die is
vanaf 13 uur.
Regels over onder wie de grond zal
wórden verdeeld, zijn nog niet
opgesteld. Met een paar weken
hoopt de stichting hiermee rond
te zijn. Dan ook zal er worden be
keken wat er zal worden geteeld.
Langerak: "De veiling Flora zal
het ongetwijfeld op prijs stellen
als er kwekers in de Klooster
schuur komen die ertoe bijdra
gen dat er een groter assortimént
kan worden aangeboden."
Volgend jaar
De verwachting is dat in de loop
van het volgend jaar de eerste
kwekers in het nieuwe gebied
aan de slag zullen gaan. Oranje
woud, een cultuurmaatschappij
in Friesland, werkt op dit mo
ment de plannen uit. "Dan kun
nen we bekijken wanneer precies
de eerste grond eruit gaat," ver
telt Langerak. "Hoe sneller dit
kan, hoe beter het is. Want dan
kun je het renteverlies zoveel
mogelijk beperken. Met andere
woorden, dan loopt de grondprijs
niet uit de hand."
Kwekers uit Rijns burg zullen niet
worden voorgetrokken als de
'koek' straks wordt verdeeld.
"Maar," laat Langerak er direct
op volgen, "andersom zal ook
niet het geval zijn. Zodra dit aan
de orde komt, zullen er spelregels
zijn opgesteld. Het assortiment
dat de kweker aanbiedt kan-hier-
bij een doorslaggevende rol gaan
spelen."
Diverse kwekers uit Rijnsburg, die
'geen kant' meer uitkunnen voor
uitbreiding, willen opnieuw be
ginnen in de Kloostertuin. Zij
verkopen hun spulletje aan de
buurman, die er precies zo op-
v staat als zij zelf. Om hoeveel men
sen het hier gaat kon Langerak
niet vertellen.
De secretaris van de stichting ver
wacht dat als de werkzaamheden
in het nieuwe tuinbouwgebied
ter hand zullen worden genomen,
er zich nog meer gegadigden
zullen aandienen. "Nee, nee, af
gewezen hebben we nog nie
mand. Tenslotte moet er nog een
begin worden gemaakt met de
verdeling. Ja, als- er aanvragen
binnen zij n voor, zeg maar tachtig
hectare, dan zal er moeten wor
den gesleuteld. Wij verwachten
in ieder geval nog wel enkele
aanmeldingen. Tuinbouwgrond
is schaars, overal. Dat blijkt wel,
omdat er ook vanuit het Westland
belangstelling is
Regio
Als de Kloosterschuur is verdeeld,
zijn er dan nog andere mogelijk
heden in de buurt voor uitbrei
ding van glastuinbouw 9
"Als die er zijn, en ze zijn er ook,"
bevestigt Langerak, "dan zullen
die zo vlug mogelijk in ontwik
keling moeten worden genomen.
In de regio zijn wel stukken
grond die geschikt zijn voor de
glastuinbouw. Voorzover mij be
kend, zijn ze ook als zodanig op
genomen in bestemmingsplan
nen. Wanneer wij in Rijnsburg
'vol' zijn, moet de stichting snel
stappen ondernemen om nieuwe
grond geschikt te maken voor de
bloementeelt onder glas."
Langerak zegt dat het om grote
stukken land gaat. "We moeten
daar nu al aan beginnen, want de
voorbereiding vergt erg veel
tijd."
Een modern kassencomplex
Low and High
Goede start
ALPHEN AAN DEN RIJN - De
Alphense bowlingploeg Low
and High heeft een goede
start gemaakt in de competi
tie. In Rijswijk won de ploeg
alle wedstrijden in de eerste
ronde van de nationale leaque
3e klasse D. Daardoor gaat
Low and High aan de leiding.
Er volgen nogzes speeldagen.
Stand: 1. Low and High
17-4971, 2. DDT 16^1944, 3.
HBB 10-4679, 4. All Flat
8^1691, 5. BB Ede 8-4532, 6.
FSC 8^503, 7. BC Zeist
4-4483, 8. Wrekers 0-4211.
KATWIJK - "Alleen wonen, hoe is
dat?" Dat is het thema van de ge-
spreksavond, die het Vrouwen
café Katwijk donderdag 21 sep
tember organiseert. De avond is
van 20 tot 22 uur in etablissement
"de Doedel" aan de E.A. Borger-
straat 50. Elke week is daar don
derdags vrouwencafé en van tijd
tot tijd zijn er thema-avonden.
Aanstaande donderdag zal de
discussie worden ingeleid door
Lydia Gerth van Wijk-Kruijt.
Het Vrouwencafé Katwijk schrijft
in een persbericht over deze eer
ste discussie-avond van het
nieuwe seizoen: "Eenzaamheid is
een gevoel dat hoort bij alleen,
wonen. Maar als je bent ge
trouwd, kun je ook wel eens een
zaam zijn. Je kunt veel vrienden
hebben en je toch wel eens alleen
voelen".
"Tijdens café-avonden is gebleken
dat dit gevoel bij meer vrouwen
leeft en dat zij hierover graag eens
van gedachten zouden willen
wisselen. Alleenstaanden zijn
niet eenzamer dan anderen, maar
zij zullen misschien wel eerder te
maken hebben met het begrip
eenzaamheid'*
Het persbericht tot slot "Er wórdt
veel gedaan voor jongere en ou
dere alleenstaanden in de vorm
van ciubs en sociëteiten. Voorde
groep van 30 tot 60 jaar zijn er
weinig ontmoetingsmogelijkhe
den, die zijn georganiseerd. Over
al dit soort zaken zal hèt gesprek
dónderdag gaan".
Hillegomse
scholier door
trein gedood
HILLEGOM - De 16-jarige brom
fietser Marcel de Groot uit Hille-
gom is gisteravond nabij zijn
woonplaats om het leven geko
men na een botsing met de stop
trein Dordrecht-Amsterdam. De
scholier werd volgens een
woordvoerder van de rijkspolitie
vermoedelijk verblind door de
laagstaande zon en zag daardoor
de signalen van de met automati
sche knipperlichten beveiligde
overweg niet. Hij werd gegrepen
door de trein en was op slag dood.
^LPHEN AAN DEN RIJN - Voor
houders van een cultureel jonge
ren paspoort (CJP), en alleen
voor hen, komt Gerard Cox don
derdagavond in Nabij in Alphen
aan den Rijn een voorstelling ge
ven. Die CJP-ers kunnen dié
voorstelling gratis bijwonen.
Het programma waarmee Cox
komt is gebaseerd op "Niemand
weet, dat ik Repelsteeltje heet"
een programma, dat Cox vorig
jaar ondermeer in Alphen bracht.
Speciaal voor de CJP-voorstel
lingen, die Cox in de hele provin
cie gaat houden, heeft hij dat pro
gramma aangepast en "ververst"
waarbij hij dan speciale aandacht
schenkt aan de mogelijkheden
die een cultureel jongeren pas
poort biedt. Gerard Cox zal in zijn
voorstelling worden bijgestaan
door Leoni Jansen (links op de
foto) en Simone Kleinsma. De
muzikale begeleiding verzorgt de
pianist Peter Schön. De voorstel
ling in Nabij begint om 20 uur.
a
De gewraakte vierde plastiek. Tijdens een onlangs gehouden expositie
hing er een briefje bij waarop stond "Dit mocht u 26 jaar niet zien"
Sonja Meijer bij een van haar werkstukken. De beeldhouwster viert in
oktober haar zilder&i jubileum.
ALPHEN AAN DEN RIJN/REEUWIJK - '"t Is toch p.rach-
tig als je tot de historie hoort", zegt de Reeuwijkse beeld
houwster Sonja Meijer breed grijnzend. De nu 48-jarige
kunstenares viert binnenkort haar zilveren jubileum als
zelfstandig beeldhouwster
Tegelijkertijd is in Alphen aan den
Rijn het laatste .restje van haar
eerste opdracht boven water ge
komen, na zesentwintig jaar in
een vergeten hoekje op een stof
fige zolder te hebben gelegen: de
laatste van de vier badhuisplas
tieken, die zij indertijd in op
dracht van de gemeente Alphen
vervaardigde voor een badhuis
dat inmiddels al niet meer als zo
danig in gebruik is. Plastieken
die in 1952 eerst helemaal niet
waardig werden bevonden om de
gevel van het toen uiterst moder
ne badhuis te sieren en waarvan
er vier jaar later uiteindelijk drie
alsnog werden geplaatst. Het
vierde gat in de gevel werd opge
vuld met het gemeentewapen en
het verguisde plastiek bleef in
een stoffig hoekje van de zolder
op het raadhuis liggen. Totdat de
De Grieken weg! Romeinen
vort
De academie dicht
tAls 't puin geredderd wordt
is er iets groots verricht
dan zal de wereld'zuiver zijn
als 't bad van Alphen aan den
Rijn
(Het Vrije Volk, 1956)
historische vereniging het plas
tiek onlangs van zijn stof ont
deed, en het gebruikte voor een
tentoonstelling in de vitrines van
het gebouw Openbare Werken.
Badhuisaffaire
De badhuisaffaire is voor Sonja
Meijer allerminst een stoffige
herinnering. Dat zijn hoogstens
de plakboeken die op ons ver
zoek te voorschijn worden ge
haald. Plakboeken barstensvol
krantenknipsels - de badhuis
plastieken "haalden" alle belang
rijke landelijke dagbladen en
zelfs de radio besteedde er aan
dacht aan - aangevuld met per
soonlijke notities van Sonja
Meijer.
Het Leidsch/Alphens Dagblad was
indertijd de eerste die melding
maakte van het geval. Net was de
"beeldenstorm in een glas water"
in Lisse achter de rug, of opnieuw
dreigde een beeldenstorm de kop
op te steken. Dit keer geen storm
in een glas water, maar een storm
die zelfs een heel badhuis be
roerde, aldus onze krant in die
dagen.
In de tweede helft van mei 1951 had
Sonja Meijer, 23 lentes jong en
nog studerend, van een (naar la
ter bleek ondergeschikte) amb
tenaar en buiten medeweten van
burgemeester en wethouders om
opdracht gekregen om een viertal
gevelstenen te maken van 55x77
cm hoog.
De opdracht was zeer ruim: de beel
tenissen moesten op het baden
slaan. "Nou baden doe je natuur
lijk niet in je trouwpak, baden
doe je bloot", constateert Sonja
Meijer nuchter. En ondanks het
feit dat heel wat bloot op de plas
tieken schuil ging onder een
badhanddoek, vond men de be
volking in Alphen niet rijp voor
dergelijke kunstuitingen. "Die
reden kreeg ik niet van burge
meester en wethouders te horen,
maar van een journalist van het
Leidsch Dagblad"
Publiciteit
De golf van publiciteit die dat ver
haal met zich meebracht, deed de
toenmalige burgemeester C. Wit-
schey besluiten de kunstenares
op het raadhuis te ontbieden. In
haar notities over dat bezoek
schrijft Sonja Meijer: ver
trouwelijk legde hij (de burge
meester) een hand op myn
schouder en zei me: Wat mij be
treft, ik vind het niet zo erg, ik heb
wel meer gezien...". Een ontboe
zeming die Sonja Meijer in woede
deed ontsteken: "Voor mijn part
is hij in zes verschillende Parijse
tenten geweest, maar wat heeft
dat met mijn kunst te maken!",
schreef ze na afloop van haar be
zoek.
Hoe het ook zij, de Alphense ge
meenteraad had in die tijd meer
gevoel voor politiek dan voor
kunst. De beeldhouwster werd
Door
Christina van II
Foto's
Will Dijkman
arts-kunstbeschermer was die de
verguisde kunstwerken wel wil
de aankopen om de kunstenares
in het zadel te helpen. Hij vond de
prijs die zij voor haar werk had
gekregen (f300) bovendien zo
schandelijk laag, dat hij daar
naast bereid was haar een scha
deloosstelling te geven.
Opnieuw
de speelbal in een politiek steek
spel tussen burgemeester en
wethouders enerzijds en een deel
van de raad anderzijds. Een
steekspel waarin twee wethou
ders zelfs met opstappen dreig
den. Met dertien stemmen vóór
en vier stemmen tegen besliste de
gemeenteraad uiteindelijk dat de
plastieken niet de gevel van het
badhuis mochten sieren.
"Ik heb toen zelf nog geschreven of
ik de plastieken terug mocht ko-,
pen", aldus Sonja Meijer. In een
vierregelig antwoord werd haar
verzoek zonder meer van de hand
gewezen, zonder dat voor die af
wijzing een reden werd gegeven.
"Zo eindigde mijn eerste op
dracht, lang leve de kunst",
schreef Sonja Meijer in die dagen.
Maar de badhuisaffaire was toen
nog lang niet aan zijn eind. Via via
hoorde zij dat er in Den Haag een
Van de dokter-kunstbeschermer
heeft zij nooit meer wat gehoord,
maar in april 1954 werd de kwes
tie opnieuw actueel. Een goede
vriend schreef haar dat hem dooi
burgemeester en wethouders van
Alphen was gevraagd nieuwe ge
velstenen te maken. (Deze kun
stenaar was de ontwerper van de
legpenning die werd gemaakt bij
de ingebruikneming van de
Julianabrug). De betrokken
vriend had dat geweigerd maai
wierp zich nu op als bemiddelaar:
B en W waren wel genegen de
plastieken alsnog te plaatsen
mits Sonja bereid zou zijn één ol
twee van de plastieken te vervan
gen door andere. Dat zou dan met
name de plastiek moeder en kind
betreffen. Sonja Meijer ging op
dat verzoek niet in: "Als het al
waar is dat de arme bewoners van
Alphen niet opgewassen zijn te
gen een half bloot beeldje, dan
voel ik mij uit hoofde van mjjn
beroep helemaal niet geroepen
om dit bovendien in de hand te
werken", zo motiveerde zij' haar
beslissing.
Uiteindelijk werden vier jaar later,
onder een hicuvye burgemeester,
drie van de vief plastieken' - zij
het in verkeerde volgorde - als
nog geplaatst. Het resterende gat
in de gevel werd. opgevuld met
het gemeentewapen.
De badhuisaffaire is tekenend ge
weest voor het Verloop van haal
verdere carrière, realiseert de
beeldhouwster zich achteraf.
Want nauwelijks was de kwestie
Alphen achter de rug, of Sonja
Meijer stond opnieuw in het volle
licht van de schijnwerpers. Dit
keer omdat een afgewezen min
naar 's nachts haar huisje bin
nendrong om haar tweede op
dracht kapot te slaan om zodoen
de zijn wraakgevoelens bot te
vieren. De kleuterschool in Am-
merstol, waarvoor het werk be
stemd was. moest het bij de offi
ciële onthulling door de commis
saris van de koningin, met een
gipsen voorstudie doen. "Een
ontzettende rotervaring", vindt
Sonja Meijer. "Men dacht toen
werkelijk ijskoud dat ik de zaak
in scène had gezet omwille van de
publiciteit".
Aan publiciteit heeft het Sonja
Meijer in al die jaren nooit ont
broken. Kort .daarna haalde zij
opnieuw dé kranten toen zij door
de kantonrechter werd veroor
deeld tot een boete van f25. om
dat zij op haar eiland in Reeuwijk
een atelier had opgetrokken zon
der de benodigde vergunningen
aan te vragen. Aanvankelijk was
er sprake van dat het bouwsel te
gen de vlakte moest, maar door
tussenkomst van de burgemees
tervan Reeuwijk kon het atelier-
de pers schrééf toen: "Haar
scheppingsdrang was te groot...'
- blijven staan.
Lijdensweg
"Eigenlijk is er altijd wat met mijn
opdrachten loos geweest, óf ze
kregen niet de plaats die was toe
gezegd, öf ze werden door de
jeugd vernield etc.", maakt Sonja
Meijer de balans op. "Eigenlijk is
mijn hele beroepskeuze een lij
densweg geweest, thuis waren ze
er fel op tegen, de laatste twee
jaar van mijn studie heb ik zelf
moeten verdienen. Ik vier mijn
jubileum straks (op 21 en 22 ok
tober met een open huis voor de
hele omgeving en een tentoon
stelling in de tuin van eigen werk,
voor zover dat in bruikleen kon
worden afgestaan, red.), dan ook
met gemengde gevoelens. Ik heb
me afgevraagd of het wel de
moeite waard is om zo n lijdens
weg te vieren", zegt ze glimla
chend;
Of ik nog wel eens wat voor Alphen
heb gedaan? Nee, ze hebben me
nooit meer aangezocht, wezyn er
alleen nog wel eens wezen eten in
Avifauna. Maar ik zou het wel
leuk vinden als ik van Alphen
nog eens een opdracht zou krij
gen, waar ik minder nare herin
neringen aan overhou. Voor mij
was het toen echt een pijnlijke
zaak".
