Wales straft
hautaine
houding af: 2-2
Het WK-effect is zeker met de muziek mee
VRIJ-UIT
r
Honkballers schrijven historie
Kortsjnoi
en Karpov
dineren
in stilte
Hockeyteam geeft winst uit handen
DINSDAG 5 SEPTEMBER 1978
Teruggang
In de drie competitiedagen die
het betaalde voetbal er nu op heeft
zitten, is het totaal aantal toe
schouwers ruim 120.000 minder
dan in precies dezelfde periode
van het vorig seizoen. Het bete
kent dat de profclubs bij elkaar
nu al zo'n dikke zes ton minder
aan entreegeld hebben ontvangen
dan in de eerste drie wedstrijden
van 1977-78.
Dat zorgwekkende cijfermate
riaal werd zondagavond in Stu
dio Sport gepresenteerd.
Ik heb er niet van opgekeken.
Maar voor tal van betaalde clubs
moet het een bittere pil en een on
heilspellend voorteken zijn. Want
in hun begrotingen voor dit sei
zoen legden zij op dit punt wel
enig optimisme aan de dag. Zo
rekende Ajax op een verdubbe
ling van het toeschouwersaantal
en ook andere verenigingen krik
ten de publieke belangstelling in
hun gedachten) een stukje om
hoog.
Men verwachtte daarbij vooral
veel,zo las ik,van hetz.g. "WK-ef
fect"; de gunstige tv-invloed van
al dat flonkerende spel bij de we
reldkampioenschappen in Ar-
Door
Ruud Paauw
gentinië op de gewone, vader
landse competitie.
De inhoud van mijn hersenpan is
helaas niet toereikend om deze
redenering, die eens in de vier
jaar de kop opsteekt, te door
gronden. Want als je in de WK-
maand juni drie keer in de week
zo'n vier uur voetbal op het
schermhebtkunnen bekijken dan
kun je toch zeker maandenlang
geen bal, geen doel en geen cor-
nervlag meer zien
Goed, ik overdrijf, zoals gewoon
lijk. Maar als je na het zien van
pakweg Nederland-Oostenrijk en
Nederland-Italië door een groot
enthousiasme wordt besprongen
sta je dan ook te ssigeren om
naar zoiets als FC VVV-PEC of
FC Utrecht-N AC te gaan?
U zegt het maar.
Oorzaken
Ouer de teruggang van de
publieke belangstelling bij het
voetbal (tot heden zich sterker
manifesterend bij het amateur
voetbal dan in de betaalde sector)
is al heel wat afgeschreven. Wat
oorzaken in willekeurige volgor
de:
b) de wat gewijzigde gezinsver
houding (vroeger deelde de man
eenvoudig mee dat hij naar het
voetballen ging, tegenwoordig
ligt dat wel iets anders; veel
mannen hebben de zaak thuis uit
de klauw laten lopen).
c) de opkomst van een generatie
(zo voel ik het tenminste) die zelf
wel graag voetbalt maar veel
minder dan vroeger er op ge
brand is ernaar te gaan kijken
d) de
woordig
voetbald
Wat dat laatste punt betreft: elke
spontaniteit is gedood, indivi
dualisme moet bij vrijwel elke
trainer onder het juk van het col
lectief door. Tactisch, zo roepen
onze trainers, wordt er nergens
beter gevoetbald dan in Neder
land.
Dat zal best waar zijn. Jammer
alleendatje je er zo vaak te plet
ter bij verveelt.
Herstelt?)
Jarenlang dor resultaatvoetbal,
ingraven rond het eigen doelge
bied, grofheden en bedroevende
theaterstukjes van tientallen
spelers moeten eens hun uitwer
king hebben op het publiek. Wij
zijn (nog altijd) een voetbalvolk,
de gang naar het stadion blijft er
lang in, maar eens komt de klav.
Ik beweer niet, dat dat moment
nu is gekomen. Voorlopig geloof
ik nog dat de situatie minder
slecht is dan de cijfers aangeven
Ik verwacht een zeker herstel na
half september. Daarbij ga ik er
vanuit dat de wel zeer matige be
zetting van de voetbaltribunes
iets te maken heeft met de dit jaar
zeer laat vallende vakanties.
Eric Filemon
Maar een waarschuwing wat kan
gebeurenis de gang van zaken in
deze eerste drie competitie-dagen
zeker.
Stoot
Zwierig, aanvallend voetbal is
niet dé remedie tegen de kwaal.
Wie dat uit het voorgaande haalt
vergist zich. Gewijzigde gezins-
en recreatiepatronen draai je
daarmee niet terug. Maar het zou
wel een stoot in de goede richting
zijn. Want om eens een voorbeeld
te noemenik geloof niet dat het
merendeel van de toeschouwers
bij FC Den Haag-Feyenoord (66
overtredingen, een gemiddelde
van één per anderhalve minuut)
een week later staat te springen
van geestdrift om weer naar het
voetbal te gaan kijken
Voor het moment moet een ploeg
gewoon proberen te houden wat
hij op de tribunes heeft.
Filemon
Eric Filemon, de Leidse korfbal
ler over wie zoveel te doen is ge
weest, is terug bij De Danaïden.
Toen ik het midden van de vorige
week in deze krant las,geloofde ik
eerst mijn ogen niet. Want twee
seizoenen terug gooiden Filemon
en De Danaïden elkaar, figuur
lijk gesproken, met grote ijver
kluiten aarde naar de kop.
Het conflict begon destijds vrij
prozaïsch. Filemon verrichtte
thuis een karweitje, viel van de
trap en kneusde een rib of iets an
ders. Hij meldde zich af bij de
trainer, maar niet bij de wed
strijdsecretaris, wat hem op een
korte schorsing kwam te staan.
Zeer gepikeerd daarover liet Fi
lemon weken niets meer van zich
horen en De Danaïden vertikte
het om een stap in zijn richting te
doen.
Via een interview in deze krant
explodeerde de zaak. Het was een
verrukkelijke tijd. Misprijzende
stukken verschenen er in het
clubblad van De Danaïden dat in
die dagen tot mijn favoriete lec
tuur behoorde. Daarna trad er
een stilte in.
Maar de vijandelijkheden bloei
den weer op als een pas begoten
geranium toen Filemon wilde
overstappen naar het Amster
damse LUTO. Er ontstond een
uitgebreid en briljant gekeuvel
over overschrijvingsformulieren
die wel of niet waren gepost.
Er gebeurde nog wel meer, maar
zo is het mooi genoeg.
Nu is hij dan terug op het oer-nest:
De Danaïden.Mysterieuze krach
ten in de sport? De hemel mag het
weten. Maar ik heb al eerder in
deze rubriek geschreven dat het
geval Danaïden-Filemon nóóit
zal eindigen. Als een perpetuum
mobile zal het blijven voortgaan
Je zult het zien: in de herfst gaat
Filemon weer de trap op voor een
huishoudelijk karweitje en don
dert er natuurlijk opnieuw vanaf
HANNOVER(GPD)-Andrew Western hield nauwelijks op
met juichen. In samenwerking met Peter Marsh had hij
een combinatie opgezet die de totale Nederlandse defen
sie tot een stel beginnelingen degradeerde en toen hij zijn
opzet zag beloond met de gelijkmaker tegen het schier
onaantastbare Nederland, kon de voor Europees kam
pioen Southgate spelende student uit Wales zijn geluk
niet op.
Een mooier verjaardagscadeau hadden de ongeïnteres
seerd spelende Nederlanders hem op het EK niet kunnen
schenken. De 2-2 betekende tevens Nederlands eerste
verliespunt.
Tim Steens, kon het allemaal moei
lijk verwerken. Hij bezit nu een
maal een instelling, die hem vaak
tot boven zijn teamgenoten ver
heft. Een terriër, ook clie op vele
plaatsen, inzetbaar is, maar sinds
het duel met Spanje is voorbe
stemd om de voorstopperplaats
in te nemen. Een positie waar hü
enige moeite mee heeft, omdat hij
daar zijn energie niet kwijt kan.
Het schaduwen van een spits ligt
hem minder dan het zoek lopen
van vijandelijke middenvelders,
maar bondscoach Wim van
Heumen ziet in hem een geschik
te opvolger voor Bolhuis en Hans
Jorritsma en zelfs voor nieuw
komer Ewout van Asbeck, die bij
zijn club Klein Zwitserland die
taak naar behoren vervult.
Slechts het gebrek aan routine
houdt hem langdurig uit Oran
je.
Groene kaart
Tim Steens, door de Duitse
scheidsrechter Kraft getrakteerd
op een groene kaart, moest voor
vijf minuten zijn zonden over
denken toen hij Krafts collega
Stubing wees op diens verkeerde
beoordeling. En uitgerekend in
de periode dat Steens Oranje over
het dode punt tegen Wales wilde
heen helpen, moest hij lijdzaam
toezien hoe Western en Marsh
zowel Taminiau, Ron Steens en
Sikking verlakten, waardoor Ne
derland een punt verspeelde te
gen een opponent die met sterk
defensief hockey tot het tweede
gelijkspel in de elf ontmoetingen
met Oranje kwam.
Steens zat stuk, dacht dat zijn
teamgenoten de schuld op hem
afwentelden en toen assistent
manager Koen Kranenberg hem
duidelijk had gemaakt dat hü op
het verkeerde spoor zat, was hü
nog niet bereid zijn zelfbeklag te
staken. „Heel goed als een
sportman zich na zo'n afgang zo
opstelt. Als hü er morgen, tegen
Rusland, maar overheen is", al
dus Kranenberg, die zelf in 97 in
terlands heeft leren uitdelen en
Mijn schuld
Het meer dan matige resultaat te
gen het onbeduidende Wales
wentelde coach Wim van Heu
men af op zün eigen schouders.
„Ik heb met het opstellen van 'de
reserves Bouwman, Kooreman
en Hans Kruize wellicht wat te
veel gemorreld aan de eenheid in
het team, maar ik geloof dat de
spelers een dosis onderschatting
niet kan worden ontzegd"
Wout Leefers ontkende dat aller
minst en de manier waarop jubi
laris Maarten Sikking na een
kwartier op avontuur ging aan de
zijlijn was tekenend voor de in
stelling van Oranje, dat na de ga
ve demonstratie tegen Spanje die
weelde niet kon dragen. Het mar
cheerde fluitend in de kuil die de
uiterst felle Welshmen hadden
gegraven. Ze wilden nauwebjks
aanvallen en waren uitsluitend
uit op het voorkomen van doel
punten, maar toen Sikking aan de
noodrem moest trekken en Ro
bert Cattral de strafcorner tegen
de Nederlandse plank sloeg,
werd het cordon spelers nog
meer geconcentreerd op eigen
helft, een nog straffere bewaking
tegen alle Nederlanders, zodat
combineren, zo dat al mogelijk is
op de erbarmelük slechte toplaag
van de drassige velden, uitgeslo
ten was. Met andere woorden: de
zaken marcheerden voor de un
derdog naar wens.
Verdienste
Hoewel de Duitse arbiters Kraft en
Stubing wat te veel toelieten,
concentreerden de Nederlanders
zich te veel op hun hakkende op
ponenten en het arbitrale duo.
Wout Leefers, altüd zichzelf en
zoekend naar wegen om een im
passe te doorbreken, zei: „Die lui
weten dat ze veel te kort komen.
Ze probeerden ons op eigen helft
op te sluiten. Dat is hen gelukt,
dus hun verdienste. Wij waren
niet bü machte dat spelletje te
doorbreken".
De vleugelspitsen Roderick
Bouwman (na rust vervangen
door Theodoor Doyer) en Tom
van 't Hek mokten lang na. „We
hebben in de hele wedstrijd geen
enkele bespeelbare bal gehad.
Juist als de tegenstander zich in
het centrum concentreert, moet
je de vleugels benutten". Nieu
weling Bouwman: „Op deze ma
nier is het onmogehjk om je een
plaats te verwerven. De enige
kans die ik kreeg moest ik zelf
creëren en daarin zag de scheids
rechter ook nog een onbegrijpe
lijke overtredingw
Leefers probeerde de ruimte achter
de verdedigers van Wales te zoe
ken via zün perfecte scoops (een
hoge, diepe lob), maar die vonden
weinig genade in de ogen van de
scheidsrechters. Maar, al met al
leidde Nederland vijf minuten na
rust wel met 2-1, doordat Paul
Litjens in de eerste helft een
strafbal feilloos achter doelman
Austin Savage had gepusht en la
ter een strafcorner via een aantal
terugzwiepende sticks verzilver
de. Dat was het sein om het heilig
moeten op te bergen en hoe falie
kant dat kan uitpakken, bewees
Andrew Western met zyn mooi
ste verjaardagscadeau.
Geholpen
Holland had hem aardig geholpen.
Kooreman is defensief een klasse
minder dan het Bloemendaal-ta-
lent Diepeveen, die na rust we
derom indruk maakte. Hans
Kruize kan geen bal aan de stok
houden, en Carel van der Staak
zocht naarstig zün WK-vorm, die
hem in staat stelde op alle plaat
sen in het elftal succesvol op te
treden. Van Heumen: „We zullen
de basis nauwelijks mogen aan
tasten, anders krijg je meer van
deze waardeloze vertonin
gen".
Leefers: „Ach, consequenties voor
het bereiken van de halve finales
heeft deze uitslag totaal nfet. We
weten nu weer ragfijn dat we on
ze verregaande improvisaties in
het team niet kunnen veroorlo
ven en dat we elke wedstrijd se
rieus moeten aanpakken. Na het
duel met Spanje, dat Wales met
3-0 versloeg, heeft niemand aan
dit potje gedacht. Dat breekt je
op. Zelfs al heb je met z'n elven al
740 interlands gespeeld. Is dat
niet het boeiende van de
sport?"
RIMINI (ANP) - Het Nederlands
honkbalteam heeft voor een
enorme prestatie gezorgd door
binnen 24 uur drie overwinnin
gen te behalen in het toernooi
om het wereldkampioenschap.
Zondagavond werd Mexico met
6-5 achtergelaten, gistermorgen
liep de ploeg achteloos over
België heen: 18-0 en gisteravond
werd met gouden letters de
triomf op Nicaragua bijge
schreven: 7-2.
Een moment in de geschiedenis
van de honkbalsport in Neder
land dat met recht historisch
mag worden genoemd, immers
nog nooit heeft Nederland in een
toernooi om de wereldtitel van
een Zuidamerikaans land ge
wonnen. In Rimini gebeurde dat
voor de eerste maal en met een
geweldige overtuiging.
De grote man in het duel tegen Ni
caragua was Ben Richardson,
die liefst twee homeruns sloeg
en daarmee vijf van de zeven
runs binnenbracht.
Reeds in de eerste slagbeurt was
het raak. Paul Smit forceerde
een vrije loop, kwam via een
doorgeschoten bal op het twee
de honk, werd door Boudewijn
Maat naar 'drie' geslagen en stal
daarop het thuishonk. Oranje
kreeg hierdoor een geweldige
impuls en toen Ben Richardson
daarna de bal ver en hoog over
het hek ranselde leidde Neder
land met 3-0. Werper Monge
verdween hierna naar de dug
out.
Oranje leek de zaak volledig onder
controle te hebben, maar raakte
in de tweede innings toch even
in moeilijkheden. Jan Hijzelen-
doorn moest hard vechten.
Coach Meyers kwam zelfs naar de
heuvel. En toen de Amstel Tij
gersman tweemaal achter el
kaar een vrije loop weggaf, zag
het er even bedenkelijk uit. Een
harde honkslag van Moody was
goed voor de eerste run en een
korte klap van Jacquin zorgde
voor de tweede. Verder liep
Oranje het echter niet komen.
Jan Hijzelendoorn beet zich
door zijn inzinking heen en ging
naarmate het duel vorderde be
ter werpen.
Voor de Amsterdammer was het
een bittere pil dat hij in de vijfde
innings het veld moest ruimen
toen hij een hard geslagen bal
van Vargas op zijn pols kreeg.
Bertil Haage kreeg de ondank
bare taak met twee honken be
zet de wedstrijd voort te zetten.
Evenals tegen Canada onder
ging hij deze vuurdoop op bril
jante wijze.
Oranje, dat nog lang niet zeker
was van de triomf, sloeg in de
zesde innings weer toe. Opnieuw
speelde Ben Richardson de
hoofdrol. Met twee honken bezet
(Paul Smit en Charles Urbanus)
ranselde de felle Antilliaan bij
na op dezelfde plek de bal als in
de eerste slagbeurt over de
schutting: 6-2, waarna het team
van Ernie Meyers in de laatste
innings nog één maal door uit
gekiend honklopen van Hore
man scoorde: 7-2. Hij had na vier
wijd en een tik van pinchhitter
Tromp de thuisplaat voor de ze
vende maal kunnen passeren.
BAGUIO - Anatoli Karpov en Vik
tor Kortsjnoi hebben gisteren aan
één tafel gedineerd zonder ook
maar één woord tot elkaar te rich
ten. Zich ontspannend na de ver
beten confrontatie in de acht
tiende partij van de vorige avond
onderhielden de twee rivalen
zich lachend en grapjes makend
met de gasten bij een banket ter
ere van Imelda Marcos, de echt
genote van de Philippijnse presi
dent.
Een enkele maal kwamen ze daar
bij in één groepje terecht, zonder
elkaar overigens een blik waardig
te keuren. Dat alles in overeen
stemming met Kortsjnoi's weige
ring om enige directe communi
catie te hebben met de wereld
kampioen.
Toen bleek dat de Philippijnse pre-
sidentsvrouwe zou ontbreken bij
het banket in de speelzaal, wer
den de stoelen van de beide scha
kers aan het hoofd van de tafel
dichter naar elkaar toegescho
ven. De wereldkampioen en zijn
uitdager waren alleen van elkaar
gescheiden door hun gastheer,
rechter Ramon Gaviola, voorzit
ter van de Philippynse schaak
bond, die zijn tijd zo correct mo
gelijk tussen beide spelers tracht
te te verdelen.
Waarnemers leidden uit beider
aanwezigheid af, dat er sprake is
van een soort wapenstilstand na
de bittere gevechten tussen beide
delegaties. Eerder in de match
dreigde Kortsjnoi weg te lopen,
omdat hij naar zyn zeggen werd
gehinderd door de gedachten-
golven van een Russische para
psycholoog.
REYKJAVIK - Het is al weer
zes jaar geleden dat de Rus
Spasski en de Amerikaan Fi
scher op IJsland hun meesle
pend gevecht om de wereldti
tel schaken hielden. Alle ogen
van de wereld waren toen op
Reykjavik gericht.
Het schaaklawaai komt nu
uit de Philippijnen. En het is
stil geworden in Reykjavik.
Wat nog herinnert aan de
tweekamp Spasski-Fischer is
te vinden in een hoekje van het
museum in de IJslandse
hoofdstad; het bord, de stoelen
en de stukken die de helden in
1972 gebruikten. Het geheel
wordt goed bewaakt, zoals
men ziet. Want iemand zou
eens met zijn ontwijdende
handen aan een pion willen
zitten
