„Van Agt en
Van Haneaem kunnen
het wel vergeten"
„ATERDAG 26 AUGUSTUS 1978
De dirigent Bernstein, een man
die meetelt nietwaar, liet zich
eens tijdens het Holland Fes
tival bij Pasquale behande
len. Tweehonderd dollar
vroeg hij - en dat was toen
aanzienlijk meer dan nu. Vol
gens de overlevering was
Bernstein woedend. De figaro
moet toen geantwoord heb
ben: „U bent een meester in
uw vak, ik in het mijne". De
dirigent haalde daarop z'n
portefeuille te voorschijn,
maar nog voor hij het geld er
uit had kunnen halen, zei
Pasquale: „Laat maar zitten,
beschouwt u het maar als een
geschenk van de stad Am
sterdam"
IJzersterk
Het verhaal over Udo Jürgens,
ook al op bezoek bij de grote
figaro, wordt algemeen even
eens als ijzersterk be
schouwd. Ook Udo schrok
van de prijs, te meer daar de
goede man dacht zo beroemd
te zijn, dat hij zich wel een
kosteloze behandeling bij de
maestro kon veroorloven.
Maar Pasquale zei: „Jij kunt
je liedjes op de plaat ver
menigvuldigen, maar van mij
heeft m'n moeder er maar èèn
gemaakt". Dokken dus voor
Udo, die niet schrander ge
noeg bleek om een ongedekte
cheque af te geven.
Even terug naar beroemdheden
en bekende persoonlijkheden
van eigen bodem. Hans van
Mierlo was eens zo'n stukje
eigen kweek. Een reclamebu
reau had bepaald dat je die
wallen onder z'n ogen ge
woon keihard op de televisie
moest laten overkomen. Dat
HE
Van Mierlo
"stukje eigen kweek dat t
behandeling wegbleef..."
vermoeide in combinatie met
wat jongensachtig wekt sym
pathie, meende het bureau.
En dat is nooit weg in verkie
zingstijd. Pasquale, zo wil
diens verhaal, maakte van mr.
Hans de „Nederlandse Ken
nedy". Pasquale neemt het
Hans niet kwalijk dat het bij
die ene behandeling is geble
ven. „Je moet het zelf weten",
zegt hij. Want waar is Hans?
Hans is nergens meer.
Gruyters
"laat zich liever door handelaar
in tweedehandsgoederen knip
pen"
Door
Pieter van de Vliet
Waarom tellen mensen stapels
guldens neer om bij Pasquale
in behandeling te worden ge
nomen? Snobish? Trendset
ting? Pret voor de jet-set?
Vakmanschap is meester-
Drees Jr
"met zo'n Heugafelttegel op z'n
hoofd komt hij nooit in de Twee
de Kamer"
schap? Zijn de klanten gek en
is Pasquale een boef?
Pasquale gelooft niet dat hij een
boefis. Wel vindt hij dat hij de
voeten van een danser, de
handen van een chirurg en de
sympathie van een clown be
zit. Bovendien is hij in eigen
ogen een beetje psychothera
peut, een tikkeltje kok en een
pietsie gerant. En hij is vooral
Pasquale vanzelfsprekend.
Dus geknipt voor figaro.
Op klompen
De opleiding van kappers in
Nederland. Natuurlijk, hij wil
proberen enigermate beleefd
te blijven. Een eenvoudige
gastarbeider, niet waar. Uit
Roma, Italia. Maar die oplei
ding is toch wel op klompen,
op z'n boeren fluitjes, meent
de begenadigde coiffeur.
„Wie leert hen het geheim van
de aanraking? Dat is een
moeilijk proces. Aanraking
maakt de mensen warm.
Angst verdwijnt. Alle mensen
hebben behoefte aan aanra
king. Eenzame mensen, be
jaarde r
Het is de reden dat Pasquale
zweert bij het laten stagelo
pen van jonge kappers in be
jaardentehuizen en het sta
tioneren van bejaarde kap
pers in ziekenhuizen. Veel
heil verwacht de meester
daarvan.
„Liefde voor de mensheid, me
demenselijkheid kan zo ont
staan", meent hij. Veel warm
te ook spreidt hij ten toon als
het om het koninklijk huis
gaat. Prins Claus zou hij dol
graag eens onder het mes
hebben. Die prins vindt hij
„een bijzonder sympathieke
gastarbeider". U raadt het-
vermoedelijk al: aan de prin
selijke coiffure is volgens
hem nog wel het een en ander
te verbeteren.
De koningin, onze koningin,
daar is hij gewoon weg van.
Op haar veijaardag stuurt hij
haar een bloemstuk. En mooi
dat hij over een uit Soestdijk
afkomstige brief be
schikt.
i^i mm n^ggey—i mi n mm
AMSTERDAM - Van Agt is ge
vallen. Voorlopig alleen nog
van de flets. Ook zijn politieke
val kan niet lang op zich laten
wachten. Hoofdstedelijk figa
ro Pasquale heeft immers
verklaard dat de coupe van de
premier verre van revolutio
nair mag heten, een toppunt
van wansmaak zogezegd.
„Van Agt wordt geknipt door
een kapper van f 3,75", zegt de
even verguisde als verafgode
maestro in zijn charmante
spaghetti-Hollands. Al eerder
voorspelde deze hoogst geë
mancipeerde gastarbeider de
val van een politiek kopstuk.
„Als Drees jr. die Heugafelt
tegel op z'n hoofd laat zitten,
zit hij straks niet meer in de
Tweede Kamer", orakelde
Pasquale.
Het orakel van de Begijnesteeg,
waar hij zich klein doch fijn
heeft genesteld, spreekt vaak.
De media, zowel links als
rechts, zijn graag bereid de
uitspraken van de getalen
teerde barbier te vermenig
vuldigen. In zijn zaak gaat een
indrukwekkend plakboek
van hand tot hand.
Van Hanegem kan het overi
gens ook wel vergeten verder.
Nog even, en zijn roem zal net
zo verbleekt zijn als z'n beel
tenis op een T-shirt, dat in een
aanpalend steegje boven een
tabakswinkel wappert. In een
onbewaakt moment heeft de
voetbalheld zich een krul-
letjeshoofd laten aanmeten.
De maestro daarover „Per
manent? Oelala! Slecht!
Ammonia!". Volgens hem be
staat het spul, dat voor het
permanenten onontbeerlijk
is, voor driekwart uit ammo
nia. Getergd gesticulerend
legt de meester uit dat de
meeste kappers mannen mis
handelen. „Verminken",
roept hij uit. Hij heeft zijn ge
laat een smartelijke uitdruk
king verschaft.
Komediant?
Commedia dell'arte denk je
willekeurig. Een komediant?
Prima, prima. Pasquale heeft
dat natuurlijk zelf ook allang
bedacht. Dat is nou net wat
die oerdegelijke, stugge Hol
landse kapper mist, meent
hij. Een beetje van het zuide
lijke vuur zou het calvinisti
sche kikkerland goed
doen.
Terwijl de maestro flits-flats-
floetst van stoel naar stoel,
mooie manicures kneden-
knadden-knoedelen. stroomt
de chianti rijkelijk. De gasten
- van klanten wil de figaro
niet horen - schenken zelf in.
En nog eens. En nog eens. Het
is een dolle boel hoor. De ene
bon mot na de andere flitst
door de lucht. Dan kaas met
roggebrood. De tijd vliegt om.
Je hebt bijna niet meer in de
gaten dat je uren zit te wach
ten. Uren wachten tot de door
goddelijke hand gedreven
schaar je persoonlijkheid zal
uitbouwen. „Een uitje. Een
sociaal trefpunt. Mijn salon is
een gastvrije kamer. Een
praathuis". Klein en kwiek,
die Pasquale. Trefzekere
woordjes, net niet brutaal.
Lachoogjes en een beetje spot
rond de brede mond. Een
schelm. Een veelzeggende
achternaam: Capone. Pas
quale Capo-ne uit Rome. Nou
zit hij in Amsterdam. Je zou
best kunnen zeggen dat het.
wel goed zit. Heel goed.
Hij heeft ook in Duitsland geze
ten, in Munchen. Daar bleef
hij gastarbeider. „Duitsers"
zegt hij, „zijn Duitsers". Am
sterdam is volgens hem dc
hoofdstad van Europa. Net
Rome dus.
Stropdas
Pasquale maakt aanmerkingen
op de stropdas van een hem
geregeld bezoekende captain
of industry. „Nee. Hier. U
krijgt van mij een das. Ja.
Kwaliteit. Tachtig gulden.
Gratis. Cadeau van mij". Al
lerbelabberdst Hollands.
Niemand zal verbaasd zijn als
blijkt dat Pasquale welbe
wust en heel opzettelijk dat
Italiaanse accent koestert.
Het past bij de show. De gast
vindt het prachtig. Een af
schuwelijk dessin, die das,
maar er staat wel een duur
merkje in. „Een mooi touw
tje", zegt de gast waarderend.
Hij is er waarachtig echt blij
mee. Ik denk niet dat een van
z'n naaste medewerkers zich
zoiets tegenover hem zou
kunnen permitteren. Maar
Pasquale, dat is natuurlijk
heel wat anders.
Veel mensen die meetellen,
mee willen tellen of denken
mee te tellen, komen bij Pas
quale. En dat telt lekker aan
voor de haarkunstenaar. Zijn
prijzen variëren tussen f 6,50
en f 199,99. Maar voor 199 los
se centen, een schaars wor
dend artikel, kan het ook.
Een van z'n gasten merkt op:
„Pasquale grijpt het kleinste
van het kleinste aan om in de
publiciteit te komen. Op de
veijaardag van de koningin
loopt hij altijd met vrouw en
kinderen mee in het defilè.
Als hij vindt dat hij niet goed
op de kiek staat, loopt hij rus
tig nog een keertje, voor de
zekerheid".
Chianti
Aan de chianti blijkt geen einde
te komen. Een onuitputtelij
ke voorraad flessen blijkt hij
te bezitten. Net een kroeg,
denk je, waar toevallig ook
peperduur wordt geknipt. Ik
kan voorkomen dat ook ik
een behandeling onderga.
„Als ik een chirurg interview,
laat ik toch ook niet een been
amputeren". Dat wordt als
redelijk excuus aanvaard.
Gelukkig maar, want ik zou er
gewoon te weinig geld voor
hebben.
„Duur?". Pasquale lacht breder
dan ooit. „Wat is duur?". Hij
tovert een stencil te voor
schijn. „Van elke honderd
gulden die wordt omgezet,
blijft na aftrek van sociale las
ten, BTW, exploitatiekosten,
etc. aan beloning niet meer
dan f 15 over. In het algemeen
werkt een herenkapper tien
uur per dag, in de hoop daar
van vijf uur continu bezet te
zijn. Dat betekent dat hij ge
dwongen is over die vijf uur
een uurloon te berekenen van
(exclusief BTW) tenminste
f75".
Verwacht h'j nu dat ik tot tra-
nen toe geroerd ben?
In het trotse knipsel boek zit een
brief van mr. J. van Hoorn jr.
uit de Amsterdamse Beetho-
venstraat. Hij schrijft dat het
berekende bedrag in geen
enkele verhouding tot de ge
leverde prestatie stond. „In
dien het waar is dat vele men
sen van radio en televisie zich
regelmatig door u laten be
handelen, moet de conclusie
zijn, of wel dat deze mensen
geen onderscheidingsvermo
gen hebben (hetgeen mij niet
verbaast), ofwel dat duidelijk
is waarom nu luister- en kijk
gelden drastisch verhoogd
moeten worden"
Ex-minister Gruyters van D'66
vertrouwt Trouw toe dat hij
liever een vriend van hem,
een handelaar in tweede
handsgoederen, zijn haardos
toevertrouwt. Die man van de
tweedehands negocie blijkt
ook zonder het boek „Dertig
jaar haarkunst onder de kap
bij Alexandre" te hebben ge
lezen, Gruyters een korte,
frisse, beschaafde coupe te
kunnen bezorgen.
Het „roosbesneeuwde koro ko-
ro hoofd" van Herman Wig-
bold (vrij naar Reve) komt
echter niet voor zo'n tweede
handsbehandeling in aan
merking. De meester zelf
houdt zich daarmee be
zig.
Politie
Niet in de krant van Wigbold,
maar wel in menig andere
krant wordt gemeld hoe Pas
quale op goede voet blijft met
de politie. Op Driekoningen
en met Oud en Nieuw placht
hij de ordehandhavers enige
attenties aan te-bieden.
Enkele citaten van een rond de
jaarwisseling verzonden
stencil van Pasquale aan de
politie: „Uw Italiaanse gast
arbeider wil naar een goed
Italiaans gebruik de politie in
Amsterdam een verrassing
bereiden. Jammer genoeg is
het aantal te groot voor een
persoonlijk contact. Mag ik
daarom mijn waardering voor
het gehele corps uitspreken
door voor alle VROUWE
LIJKE leden een verrassing
te bereiden in mijn zaak aan
de Begijnesteeg?".
Die verrassing lag niet uitslui
tend in het consumptieve
vlak. Want alleen al de lijfelij
ke aanwezigheid van de
meester heeft een hoge atten-
tiewaarde. Vooral voor da
mes, fluistert men opgewon
den.
Als ik lang na sluitingstijd be
sluit zijn nog volle zaak te
verlaten, kost dat moeite. Dat
heeft niet zozeer met de
chianti te maken, als wel met
Pasquale's vriendelijk en
vooral dringend verzoek met
hem van de goddelijkste pizza
van de hoofdstad te gaan
smullen. Als ik dat aanbod
uiteindelijk weet af te slaan,
ontkom ik niet aan een ver
rassing. Een van de begena
digde handen van de meester
rept zich in de richting van
mijn neus. Ik begrijp dat nie
mand ooit nog zo zwierig de
haren uit mijn neus zal knip
pen.
In angst en vreze wacht ik nu op
de rekening.
