Hans Kapper vecht door
tegen ambtelijke molens
Leidse collegevorming operette-achtig
Al bijna 2000 va
handtekeningenp
voor Marokkane
Filmfestival in Vrijetijdscentrum
Jarenlange strijd om uitkeringen
WOENSDAG 23 AUGUSTUS 19'
Na bijna drie maanden formeren nog steeds geen college
LEIDEN - De slepende college
vorming in Leiden neemt zo
langzamerhand operette-ach-
tige vormen aan. Chaotisch
en voortdurend onbereken
baar acteren de plaatselijke
politici op het wankele plan
kier van de machtsvorming
rond het stadhuis. Bijna drie
maanden is dit immer verras
sende, maar weinig verhef
fende schouwspel nu aan de
gang en nog altijd is er geen
nieuw college.
De hoofdrol in het politiek ma
rionettentheater valt onver
mijdelijk toe aan D66. Met het
voortschrijden van de onder
handelingen opereren de de
mocraten steeds ongewisser
en zigzaggen ze ongecontro
leerd heen en weer tussen
links en rechts. Tot gisteren
wist D66 een definitieve keu
ze te ontlopen, maar inmid
dels lijkt deze vertragingspo-
litiek zich onafwendbaar te
gen de democraten zelf te ke
ren.
Het afgelopen weekeinde
dwarsboomde D66 tot ieders
verrassing het aangaan van
onderhandelingen met de
WD. De weliswaar moei
zaam, maar zorgvuldig gepla
veide weg van de PvdA naar
rechts werd door D66 niet be
treden. De democraten kozen
uit onvermogen de eigen
(doodlopende) weg van ver
der uitstel.
Verdeeldheid
De permanente verdeeldheid
over de collegevorming - zo
wel in de fractie als in de on
derhandelingsdelegatie
brak D66 eergisteren op ruwe
wijze op. De onderhande
lingsdelegatie kwam niet tot
een eensgezind advies en leg
de de ledenvergadering giste
ren uit onmacht twee ver
schillende mogelijkheden
voor.
De partij mocht kiezen tussen
verdere onderhandelingen
met de WD of een onderzoek
naar een linkse coalitie met
steun van de PSP. De leden
vergadering koos ondanks de
tegenstrijdige adviezen in
uitzonderlijke eensgezind
heid voor een consequente
koers, die uitkomt bij een
links/liberaal college.
D66 stond gisteren voor die
keuze op een strategisch en
psychologisch zwak moment.
Nadat de PvdA na een heftige
richtingenstrijd met krappe
meerderheid al voor de "WD
koos en de WD inmiddels
ongedurig wacht op het aan
gaan van een links/liberale
coalitie, bleef D66 weinig
meer over. Van een partij die
in het nabije verleden zo na
drukkelijk naar de WD
neigden was een andersoorti
ge keuze nauwelijks geloof
waardig en allerminst be
trouwbaar overgekomen.
Intussen heeft D66 zijn steun en
sympathie bij de PvdA goed
deels verspeeld en lijkt ook de
WD weinig meer gehecht
aan deelname van de demo
craten. In deze situatie is het
niet onwaarschijnlijk dat D66
uit de boot valt, waarna PvdA
en WD eendrachtig en on
gehinderd tot een coalitie
komen.In D66-kring lijkt het
besef over deze dreigende si
tuatie nog nauwelijks aanwe
zig.
Vuurproef
en van de tractiekeuze is niet
te verwachten. De positie van
de fractie is daarvoor te sterk
en de kracht van de ledenver
gadering doorgaans te gering.
De manoeuvres van de PvdA
om bij een keuze voor de WD
uit te komen, zijn zeer om
slachtig en omzichtig ge
weest. In marathon-bespre
kingen van in totaal zo'n elf
uur is het WD-programma
voor een college ongewoon
grondig doorgelicht. De
PvdA vermeed zo elk vroeg
tijdig onderhandelen om later
onprettige verrassingen te
voorkomen.
De omvang van de oriënterende
besprekingen staat in schril
contrast met de eenvoud van
de uiteindelijke keuze voor de
WD. Onder leiding van frac
tievoorzitter Van Dam ver
koos de meerderheid van de
fractie de WD tenslotte al
leen vanwege dé verwachte
grotere stabiliteit in de raad.
Eenvoudig en duidelijk komt
het er op neer dat de WD de
PvdA aan de benodigde
meerderheid helpt en zo voor
hen aanvaardbaar is.
De keuze voor de WD is in feite
de lijn van de bestuurders in
de PvdA-fractie. Eerder dan
de politieke achtergrond van
de coalitiepartner telt de
macht van het stadsbestuur
Een niet onbegrijpelijke,
maar opmerkelijke keuze van
een partij die lange tijd vol-
sfrekt andere taal sprak en
zich erop voorstond actiepar
tij te zijn.
Voor de PvdA-fractie rest nu de
vuurproef van de eigen le
denvergadering. De afdeling
toetst vrijdag de keuze van de
raadsfractie voor de WD. De
richtingenstrijd in de fractie
zal in de ledenvergadering
zeker nog een heftig vervolg
krijgen, maar een terugdraai-
Zwenking
De behoedzame en keurige
zwenking van de PvdA naar
rechts doet vergeten dat de
WD nauwelijks drie maan
den geleden nog onaan
vaardbaar was voor de Pvd£
In de waan van forse verkie
zingswinst en een stevige
linkse meerderheid in de raad
sprak PvdA-lijsttrekker Van
Dam - inmiddels de grote
voortrekker van een links/li
berale coalitie - openlijk zijn
twijfels uit over de betrouw
baarheid van de WD als par
tij om mee samen te werken.
De keuze van de PvdA voor de
WD is zo een puur opportu
nistische. Door verregaande
soepelheid van de WD staan
de partijen programmatisch
niet ver meer van elkaar, maar
rest in mentaliteit - zoals de
PPR terecht als fundamen
teel bezwaar aantekent - nog
een wereld van verschil
De PvdA heeft de zwenking
naar rechts nog willen ver
hullen door een vreemde,
maar doorzichtige schijnope-
ning naar links. Via een ach
terdeur - als de onderhande
lingen met de WD al zijn af
gerond - wordt overleg met
PSP en CPN nog open ge
houden. PSP en CPN hebben
inmiddels al laten weten niets
voor deze farce te voelen. De
ze achterdeur voor links' is
behalve onwaarachtig en on
logisch in feite alleen een ge
noegdoening aan de be
zwaarden in PvdA-kring zelf.
Deze moeizame constructie
moet dienen om de eigen te
genstanders van de WD-
keuze enigszins tegemoet te
komen
De zwaai naar rechts van de
PvdA leidt in de Leidse poli
tiek onvermijdelijk tot een
sterke verdeeldheid ter lin
kerzijde. De hand verbrok
kelde vingerkootjes,' waar
mee toenmalig PvdA-frac-
tieleider Meyer in de verkie
zingstijd het gebrek aan
linkse eenheid aanduidde, is
daarmee geworden tot een
verbrijzeld geheel. De roos in
de vuist prijkt al bijna in het
liberale knoopsgat.
KEES VAN DER MALEN
Leiden niet
royaal met
parkeerkaart
voor invaliden
LEIDEN - De afdeling Leiden van
de Algemene Nederlandse Inva
liden Bond(ANIB) is verbaasd
over het grote aantal afwijzingen
van verzoeken om in aanmerking
te komen voor een invaliden-
parkeerkaart. Aan de hand van
cijfers uit andere grotere ge-
meentent onder andere Delft en
Den Haag) stellen de ANIB-men-
sen vast, dat de gemeente Leiden
kennelijk strengere normen han
teert dan elders.
Volgens een van de ANIB-bestuur-
ders zouden zelfs minder-validen
met een prothese of mensen die
van het GAK een auto toegewe
zen hebben gekregen worden af
gewezen. In de gemeentelijke
verkeercommissie werd een
pleidooi gehouden om de afwij
zingen nog eens opnieuw te be
kijken. Dat werd door wethouder
Waal van de hand gewezen."Wij
hebben geen enkele aanleiding
om te twijfelen aan de adviezen
die door de GG en GD worden
verstrekt", aldus de Leidse wet
houder.
LEIDEN - In het Academisch Zie
kenhuis in Leiden zijn de vol
gende kandidaten geslaagd voor
het diploma Ziekenverpleging-
A: M.Beltman-Goedhart,
N.Boomkens-Reynvaan,
S.J.Flapper, O. van Hoven, A.S
de Koning-Anemaet,
M. J.M.Lamboo, A.M. J. de Lange,
H.E.M. van Pelt, L. v.d.Ree,
C.C.A. Spierings, H.G. Ten Jet-
foei, G.M. van Tilburg.
LEIDEN- De voormalige Don Boscoschool aan de Franchimontlaan in
Leiden ivordt op dit moment gerenoveerd en gedeeltelijk uitgebreid. Het
is de bedoeling dat de BLO (buitengewoon lager onderwijs)-school "De
Horst", die nu gehuisvest is aan de Hoge Morsweg in dit schoolgebouw zal
worden ondergebracht. "De Horst", is een zogenaamde "ZMOK-school",
dat wil zeggen een school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. De
school is zes jaar oud en telt 52 leerlingenWanneer de verhuizing naar de
Franchimontlaan een feit is verwacht men dit leerlingental enigzins te
kunnen uitbreiden.
Gisteren ging de eerste paal voor het nieuwe handarbeid-lokaal de grond
in. Speciaal hiervoor had het hoofd van "De Horst", de heer A.L. Kimpel
plaatsgenomen in de heimachine (zie foto). Ook bij de nieuwbouw blijft
men de houten, Finse stijl waarin de Don Boscoschool destijds is opoe-
trokken handhaven.
Een moeilijkheid bij het uitvoeren van de werkzaamheden aan de school is
de baldadigheid van de jeugd. Sinds het schoolgebouw onlangs leeg is
komen te staan zijn er op grote schaal vernielingen aangericht. In totaal
zijn er al meer dan honderd ruiten ingegooid en een groot aantal pla
fonds volkomen vernield. Het schoolbestuur van "De Horst" wil nu pro
beren het vandalisme een halt toe te roepen door te gaan praten met de
buurtbewoners.
LEIDEN - Het Leidse Sol;
dariteitscomité 182, da
zich inzet voor de 182 Ma
rokkanen die Nederlant
uitgezet dreigen te woi
den, heeft in Leiden al bij
na 2.000 handtekeningei
verzameld. De handteke
ningenactie, bedoeld on
de solidariteit van de Ne
derlandse bevolking me
de Marokkanen te onder
strepen, wordt voortgezet
Het Leidse comité is uitgebreid me
de Wereldwinkel en de studen
tenvereniging SSR. Wie noj
handtekeningen wil plaatsen kar
daarvoor donderdagmiddag van
af half een en zaterdag de gehele
dag terecht in de Wereldwinkel ir
de Steenstraat. Bovendien zal
SSR bij al haar activiteiten eer
lijst klaar leggen. Voor de hon-
gerstaking, die aanvankelijk vo
rige week in Leiden zou worden
gestart maar werd uitgesteld
vanwege de onduidelijke situatie
op dit moment, hebben zich toch
al vier vrijwilligers aangemeld.
Het comité wil de hongerstaking
als pressiemiddel achter de hand
houden als de definitieve beslis
sing over de 182 Marokkanen
moet worden genomen. Staats
secretaris Haars heeft die beslis
sing uitgesteld tot eind septem-
Van 30 augustus tot 1 september
LEIDEN - Het Filmhuis van het
Leids Vrijetijdscentrum aan de
Breestraat 66 organiseert van
woensdag 30 augustus tot en met
vrijdag 1 september een filmfesti
val waar voornamelijk films ge
draaid zullen worden van het
Film International-festival, dat
begin van dit jaar in Rotterdam
werd gehouden.
Op woensdag 30 augustus worden
twee films van de Franse regis
seuse Marguerite Duras ver
toond. Om acht uur begint "Des
Journées entieres dans les ar-
bres" uit 1976, een film waarin een
prachtige rol wordt vervuld door
Madeleine Renaud. Om tien uur
wordt de uit 1977 daterende rol
prent "Le Camion' vertoond. De
film handelt over een liftende
vrouw Marguerite Duras zelf)
die een lift krijgt van een vracht
wagenchauffeur en in de auto een
gesprek begint over hoe een film
dit verhaal te zien is er uit
Donderdag 31 augustus wordt het
festival vervolgd met twee films
van de Rus Andrei Tarkowski.
Om acht uur "De Stoomwals en
de viool", het eindexamenstuk
van Tarkowski aan de filmaca
demie van Moskou. Een milde
beschrijving van de klassetegen
stellingen in Rusland. "De Spie
gel" uit 1975 is een rolprent
waarin Tarkowski op zoek gaat
naar zijn eigen verleden. Een be
langrijke rol wordt gespeeld door
de vrouw Natasja, die zowel zijn
moeder als zijn vrouw speelt.
Het festival wordt besloten op vrij
dag 1 september met om acht uui
de film "Het Spinneweb" van d<
Hongaarse Imre Mihalyfi. De filn
gaat over de angst van de men:
om zich te verzetten tegen alle:
wat een status en een functit
heeft. En tenslotte draait om tier
uur "Ik vraag het woord" van de
Rus Gleb Panfilow, een film ovei
enkele jaren uit het leven van eer,
vrouwelijke burgemeester in een
provinciestad. Kaarten voor het
filmfestival kunnen worden ge
kocht bij het Leids Vrijetijdscen
trum aan de Breestraat. Het is
mogelijk om voor elke film af
zonderlijke een kaartje te kopen
of een passe-partout dat voor alle
voorstellingen in het kader van
het filmfestival geldig is.
JERUZALEM (GPD) - Het concentratiekamp
verschijnsel is nu, 33 jaar na de tweede wereld
oorlog, een bekend en erkend verschijnsel.
Maar ook degene die de hel van een concentra
tiekamp bespaard is gebleven via een geslaagde
onderduik ondervinden 33 jaar later nog dage
lijks de g^rolgen.
Hans Kapper was 10 jaar toen hij
onderdook, gescheiden van zijn
ouders. Nu is hij 45 en gewikkeld
in een reeks procedures tegen de
Staat der Nederlanden. In ver
band met uitkeringen op grond
van de Wet Oorlogsslachtoffers of
onderduiksyndroom zou je het
misschien kunnen noemen
waaraan Hans Kapper lijdt.
Psychiatrische rapporten hebben
uitgewezen dat Kapper een zeer
bijzonder medicijn nodig heeft:
studie. De oorzaak is niet zo
moeilijk te verklaren. In de oor
log kon hij niet naar school, na de
oorlog kon hij zich op school niet
aanpassen. In 1953 ging hij naar
Israël, zonder beroep, zonder
opleiding en pas op 37-jarige leef
tijd kwam hij tot de ontdekking
dat hij meer in zijn mars had dan
ongediplomeerd timmerman of
bouwvakker.
Hans Kapper begon in 1965 socio
logie te studeren, een studie werd
voor hem een psychische nood
zaak. De studie verrichtte hij
naast zijn gewone werkzaamhe
den aan de universiteit in Jeru
zalem. Aan zijn oorlogservarin
gen dacht hij niet meer. Hij wilde
er niet eens over praten. Het
kwam allemaal weer boven toen
in 1971 de Nederlandse regering
aan Nederlandse oorlogsslacht
offers steun aanbood.
Nederland was daarmee rijkelijk
laat in vergelijking met andere
landen. Kapper diende een aan
vraag in. Fysiek mankeerde hem
niets. Hij had geen direct opval
lende schade aan de oorlog over
gehouden. Maar er zat het een en
ander verborgen onder de uiter
lijke schijn. Hij begon over het
onverwerkte verleden te praten
en de sociaal werkster die zijn
aanvraag behandelde maakte een
rapport, waarin behalve een
maandelijkse periodieke uitke
ring en psychiatrische behande
ling Kapper een studietoelage
werd aanbevolen.
Paniek
Het is die studiebijstand, als direct
gevolg van de oorlog, die de Ne
derlandse ambtenaren in grote
moeilijkheden heeft gebracht. De
Uitkeringsraad, een orgaan van
CRM die aanvragen van poten
tiële oorlogsslachtoffers behan
delt, zag daar een gevaarlijk en
vooral kostbaar precedent in
Studiebijstand is inderdaad geen
alledaagse vorm van oorlogs
schade. De raad wist niet wat ze
er mee aan moest. En zoals dat
dan vaak in de ambtenarenwe
reld gaat: paniek leidt tot ambte
lijke beslissingen.
Het gevolg is dat de regeling voor
oorlogsslachtoffers voor Hans
Kapper eerder een kwelling is
geworden dan een verlichting
van het leed. De trage ambtelijke
molen, vaak vol onbegrip voor de
bijzondere problemen van de
oorlogsslachtoffers, is maar al te
vaak een kwelling ook voor ande
ren dan Kapper.
Eerst nu een kort intermezzo over
de aard van de Wet op Uitkering
Oorlogsslachtoffers. Nederland
was een van de laatste landen die
slachtoffers van de tweede we
reldoorlog in staat stelde een ver
zoek tot bijstand in te dienen. Een
Uitkeringsraad van CRM kreeg
tot taak vast te stellen wie oor
logsslachtoffer is en waarop hij
recht heeft. Er zijn ongeveer
40.000 aanvragen ingediend sinds
1973, er moeten nog 6650 aanvra
gen worden afgehandeld, terwijl
er 600 nieuwe aanvragen per
maand binnenkomen. De raad
heeft het dus erg druk. En zal nog
verscheidenejaren nodig hebben
om zijn werk te beëindigen.
De moeilijkheden bij dit soort uit
keringen zijn haast onvermijde
lijk. De uitkering is gebaseerd op
een solidariteitsgedachte, maar
als gevolg van onvermijdelijke
procedures komen partijen te
genover elkaar te staan. Des te
pijnlijker omdat de mensen waar
het om gaat vaak erg gevoelig zijn
juist vanwege hun oorlogstrau
ma's en gefrustreerd raken als de
zaak een paar jaar sleept. En dat
de zaken slepende blijven, is
haast onvermijdelijk gezien de
overbelasting van de Uitkerings
raad. Talrijk zijn echter ook de
klachten over ambtelijk onbe
grip.
Onwil
Waarom wordt er zo geheimzinnig
gedaan over criteria, waardoor
mensen jaren in het onzekere
over hun rechten worden gela
ten? Het is tegen die ambtelijke
onwil dat Hans Kapper de strijd
heeft aangeboden, met als tus
senbalans: twee maal in het gelijk
gesteld te worden door de Cen
trale Raad van Beroep, een soort
hoge raad voor ambtelijke zaken,
en een verloren kort geding in
een poging een beslissing van de
uitkeringsraad te bespoedi
gen.
Hans Kapper: „Toen ik hoorde over
de mogelijkheid je aan te melden,
wilde ik het eerst helemaal niet
doen. Uiteindelijk heb ik het toch
gedaan, zonder dat ik wist wat het
precies was. Er kwam een sociaal
werkster die een uitvoerig me
disch en psychiatrisch rapport
opstelde en de conclusie was dat
ik in aanmerking kon komen
voor een periodieke uitkering,
psychiatrische behandeling en
een studietoelage. Letwel: ik heb
er niet om gevraagd. Het was hun
conclusie"
Lenen
„Ik had intussen in Jeruzalem so
ciologie gestudeerd en mijn bma-
examen gedaan, vergelijkbaar
met een Nederlands kandidaats
examen in de sociologie. Ik wilde
mijn doctoraalexamen doen in de
arbeidssociologie, maar dat werd
toen in Jeruzalem niet gedo
ceerd. Zo kwam ik in Nijmegen
terecht. In 1973 twintig jaar nadat
ik Nederland had verlaten. Ik had
geen geld en geen huis, hoewel
dat was toegezegd. Weliswaar
kreeg ik een rijksstudiebeurs,
maar er gaat enige tijd overheen
voor je het geld krijgt".
„Ik werd met leningen op weg ge
holpen door de Stichting Joods
Maatschappelijk Werk. Die ook
beloofde om een verzoek in te
dienen bij de Uitkeringsraad tot
spoedbehandeling van mijn aan
vraag voor een studietoelage"
Enige maanden later kwam er
iemand van de sociale dienst in
het district Arnhem. Het rapport
van die man is het begin geweest
van de ellende".
„Pas later ben ik te weten gekomen
dat er al positief beslist was over
een periodieke uitkering toen de
ze man bij mij kwam. Het was zijn
taak om gegevens te verzamelen
over de omvang van het basisbe
drag. Maar hij ging zijn boekje te
buiten, en schreef bovendien in
zijn rapport dat hij niet begreep
waarom ik in Israël een goede
baan had opgegeven en naar Ne
derland was gekomen. Er was
geen objectieve noodzaak om te
studeren. Conclusie: ik had geen
recht op een studietoelage".
„En wat deed de raad? In plaats van
de ongehoorzame ambtenaar op
de vingers te tikken, en zijn on
gevraagde extra advies ter zijde
te leggen, nam zij zijn conclusie
over, vergat de hele periodieke
uitkeringen, gaf een negatieve
beslissing inzake de studietoela
ge. Dat was in 1973. Daarna kreeg
ik geen woord meer over die pe
riodieke uitkering,
een positieve beslissing 1
,,Ik ben daar allemaal pas achter
gekomen toen ik de dossiers in
handen kreeg, dat was in 1976. Ik
ging in beroep maar dat werd af
gewezen; pas na eindeloos touw
trekken, wegraken van dossiers,
weigering een beslissing op
schrift te stellen, kwam de zaak
uiteindelijk bij de Centrale Raad
van Beroep. Dat gebeurde nadat
mijn dossier enige malen op on
verklaarbare wijze „weg" was ge
raakt".
Medische indicaties
,De Centrale Raad van Beroep ver
nietigde de beslissing van de
raad, noemde de hele behande
ling van mijn dossier een schan
daal en gaf de raad opdracht de
zaak opnieuw te behandelen, uit
gaande van het feit dat studie
medisch indicatief kan zijn. Dat
speelde in augustus 1977. In juli
1977 was ik al bij de Centrale
Raad van Beroep geweest in ver
band met een andere zaak: tand
artsen hadden onomstotelijk
vastgesteld dat de toestand van
mijn gebit een direct gevolg is
van de oorlog. Ook het verzoek
om vergoeding van tandartskos
ten was door de raad afgewezen.
Ik had geen recht op studiekos
tenvergoeding, dus werden om
zo te zeggen ook alle andere ver
zoeken ongegrond bevonden.;
Maar de Centrale Raad van Be
roep pikte dat niet en bepaalde
dat de tandheelkundige kosten
direct uitbetaald moesten wor
den".
.Tijdens de procedure voor de Cen
trale Raad van Beroep was pas
gebleken wat voor een troep de
raad ervan gemaakt had: dossiers
waren maandelang zoek en uit de
dossiers waren medische verkla
ringen verdwenen. Toevallig net
die verklaringen waar over de po
sitieve beslissing inzake de pe
riodieke uitkering gerept
De Uitkeringsraad kon nu niet
langer om die periodieke uitke
ring heen en in september 1977
werd een begin gemaakt met de
uitbetaling: 2000 gulden per
maand en verder de vergoeding
van psychiatrische kosten. Bleef
de studietoelage over. Maar dat
verzoek werd ondanks de beslis
sing van de Centrale Raad van
Beroep opnieuw afgewezen om
dat ik volgens de raad ook geen
recht had op een studiebeurs van
het ministerie van onderwijs. Dat
laatste was onzin want ik had al
lang een studiebeurs van het mi
nisterie van onderwijs, net als
andere studenten. Ik ging dus
opnieuw in beroep. Zowel tegen
de hoogte van de maandelijkse
uitkering, die op een verkeerde
basis was berekend, als tegen het
afwijzen van de studietoela
ge".
„Het enige wat ik nu wil is een be
slissing. Die kan positief of nega
tief zijn. Maar pas als die beslis
sing er is, kan ik opnieuw naar de
Centrale Raad van Beroep gaan.
In de Centrale Raad van Beroep
heb ik het volste vertrouwen. Dat
weet de Uitkeringsraad ook, re
den waarom zij die beslissing niet
willen geven. Uitstellen, bang
voor een precedent, dat door de
Centrale Raad van Beroep in
middels is erkend".
Hans Kapper heeft zijn studie in
Nederland voltooid. Hij heeft zijn
doctoraal examen in een record
tijd van 1,5 jaar gedaan en is
daarna begonnen met een proef
schrift. De universiteit heeft geen
budget voor zo'n kostbare re
search. Daarom is hij dit voorjaar
teruggegaan naar Israël, ook om
dat zijn kinderen op school in
Nederland problemen hadden
De studietoelage heeft Hans
Kapper nodig voor het voltooien
van zijn proefschrift. Financieel
heeft hij niet te geen klagen.
Hij heeft langzaam maar zeker een
bestaan opgebouwd in Israël, en
van de uitkering die hij nu krijgt
kan hij goed leven. In Jeruzalem
is hij net op 1 augustus begonnen
als organisatie-adviseur van de
stad Jeruzalem, teneinde te pro
beren wat orde te scheppen in de
Israëlische bureaucratische cha
os. Op 45-jarige leeftijd is hij be
ginnend academicus. De uitke
ringsraad heeft geprobeerd hem
in een ongunstig daglicht te stel
len. „Het gaat me niet om het
geld. Het gaat om het principe. Er
is een regeling om mensen te hel
pen. Voor een heleboel mensen is
het resultaat, dat ze door de bu
reaucratie tot het uiterste getrei
terd worden voordat ze über
haupt antwoord krijgen".
Ook prof. Bastiaanse en dr. Cohen,
die zich met het concentratie
kamp-syndroom hebben bezig
gehouden, delen die irritatie over
praktijken van de Uitvoerings-
raad.
„Als ze mijn studiekosten niet wil
len vergoeden, hadden ze dat
meteen kunnen zeggen. Het is te
gen de kruiperig en achterbakse
praktijken dat ik ageer".
