AZ'67-aanwinst
Jaan de Graaf
principieel: 'nooit op zondag'
Oeki Hoekema en
wederopstanding
van FC Den Haag
WOENSDAG 23 AUGUSTUS 1978
EXTRA
PAGINA 19
Nieuwe trainer George
Kessler temidden van zijn spe
lersgroep. Links met bal) Jaan
de Graaf, naast hem Fred Fi-
lippo.
SPAKENBURG - Zijn principes
heeft hij nooit overboord gezet.
Ook niet toen de nu 22-jarige
Jaan de Graaf, een halfjaar ge
leden besloot om zijn geluk
eens in het betaalde voetbal te
proberen. Het liefste zou hij
naar Ajax zijn overgegaan. Het
werd uiteindelijk AZ'67, meer
toeval dan een bewuste keus.
Daar respecteerde de leiding
het standpunt van de Spaken
burger om niet op zondag - de
dag des Heeren - te voetballen.
Een wat vreemd aandoende
opvatting in een wereld, die
zijn eigen wetten en gewoon
ten heeft. Immers, ook komend
seizoen zal het betaalde voetbal
zich voornamelijk op de zon
dagmiddag afspelen.
Het principe is Jaan de Graaf veel waard.
Zelfs wanneer mocht blijken, dat zijn
nieuwe werkgever AZ'67, hem nodig
heeft voor een wedstrijd op zondag, zal
de Spakenburger het door zijn geloof
sovertuiging ingegeven verbod om op
zondag tegen de bal te trappen, ge
stand doen. „Anders had ik ook geen
extra clausule in mijn contract bij AZ
hoeven laten opnemen. Daarom ook
ketsten in een eerdere fase contacten
met Ajax en Anderlecht af. Omdat ik
daar geen clausule over niet-spelen op
zondag in mijn contract kon laten op
nemen. Het ligt eigenlijk erg eenvou
dig. Op zaterdag speel ik wel, óf njet het
C-elftal, óf met het eerste elftal. Dat
maakt in feite niet zoveel uit. Op zon
dag speel ik gewoon niet. Zo eenvou
dig ligt het. Daar moet je geen
probleem van maken. De spelers we
ten dat ook. Ik hoop alleen niet dat ze
het mij kwalijk gaan nemen, dat wan
neer AZ op zondag kampioen kan
worden ik er niet bij zal zijn. Niet op de
tribune en niet in het veld. Nee, als ze
het mij kwalijk gaan nemen, zijn de
verhoudingen scheef. Dan moeten ze
niet bij mij komen maar naar de leiding
stappen. Die is er tenslotte mee ak
koord gegaan dat ik niet op zondag
speel", aldus Jaan de Graaf.
Merkwaardig
De 22-jarige rechterspits van IJssel-
meervogels is middels zijn éénjarige
verbintenis met AZ'67 een even unieke
als merkwaardige verschijning in het
betaalde voetbal geworden. Uniek
vanwege die clausule om niet op zon
dag te hoeven spelen, merkwaardig,
omdat hij er uiteindelijk vier jaar voor
nodig heeft gehad om de beslissing
over een stap naar het betaalde voetbal
te nemen. Tenslotte, vier jaar geleden
maakte IJsselmeervogels furore, met
in de hoofdrol Jaan de Graaf. In het
KNVB-bekertoemooi werd zelfs AZ'67
uitgeschakeld.
Eerst die wisselvalligheid. De Graaf:
„Het is waar dat ik de laatste twee sei
zoenen met name nogal wisselvallig
heb gespeeld. Soms ging het een hele
wedstrijd goed, van de eerste tot de
laatste minuut. Veel vaker waren in die
seizoenen de momenten, waarin ik al
leen in de laatste vijf minuten tot hoog
standjes in staat bleek. Onverwacht
kon scoren, onverwacht een belissing
forceerde. Ik geloof dat ze bij AZ daar
ook rekening mee zullen moeten hou
den. Ik ben nu eenmaal een grillige
speler", aldus Jaan de Graaf.
En over zijn late beslissing: „Ik wilde ze
kerheid. Dat was alles. Toen ik met IJs
selmeervogels in het bekertoernooi
zat, was ik amper achttien. Moetje dan
al de overstap naar het betaalde voet
bal maken. Ik wilde eerst wat meer er
varing opdoen bij de zaterdagama
teurs. Betaald voetbal is tenslotte ook
niet alles. Hoeveel van die jongens
gaan uiteindelijk de vernieling in. Dat
heb ik bewust willen vermijden", aldus
De Graaf.
Met name in zijn directe omgeving werd
er nogal vreemd gereageerd toen be
kend werd, dat Jaan de Graaf Spaken
burg ging verlaten en had gekozen
voor het betaalde voetbal. „Ze keken
me soms na als ik op de fiets aan het
trainen ging. Zo van: wat moet jij nu in
het betaalde voetbal en van: dat kun je
IJsselmeervogels toch niet aan doen.
Hoe moet het nu met de „Vogels" ver
der? In het begin heb ik me daar teveel
van aangetrokken. Nu laat het me ge
lukkig koud. Ik beschouw dit eerste
jaar als een avontuur. Heb de kans die
ik van Ajax en Anderlecht niet kreeg
en van MSV Duisburg en AZ wel, met
beide handen aangegrepen. Tk wil nu
vechten, knokken, voor een vaste
plaats in het eerste elftal. Pas dan ben
ik tevreden. Ik kan me niet voorstellen,
dat er spelers rondlopen, die genoegen
nemen met een plaats op de reserve
bank. Daarom heb ik ten slotte ook
voor AZ gekozen en niet voor MSV
Duisburg. Ook al, omdat de afstand
naar Duisburg groter was dan die van
Spakenburg naar Alkmaar Anderhalf
uur, zonder file..."
Marktkraam
Jaan de Graaf heeft in zijn visie ook re
kening gehouden met een mislukking
van zijn betaalde-voetbalavontuur.
Daarom heeft hij een plaatsje in de
marktkraam van zijn schoonvader als
extra achter de hand gehouden. „Dan
heb ik tenminste iets om op terug te
vallen. En, ik ben er vanuit gegaan dat
ik met drie middagen trainen bij AZ
een zee van tijd overhoud. Die tijd kan
ik dan mooi opvullen met de markt.
Toen ik nog bij IJsselmeervogels
speelde, ging dat ook. Dus waarom zou
het bij AZ dan niet gaan", zo vraagt de
22-jarige uit een vissersfamilie afkom
stige De Graaf zich af.
Op zich lijkt dat geen onverstandig be
sluit te zijn. Ook al omdat Jaan de
Graaf volgens zijn eigen zeggen de stap
van het zaterdagamateurvoetbal naar
het betaalde voetbal toch kleiner had
verwacht. „Met name de manier van
trainen is me eigenlijk lelijk opgebro
ken. Al na twee dagen werd ik gecon
fronteerd met een liesblessure. Of je
twee keer in de eerste weken traint, of
twaalf keer, dat maakt nogal wat uit.
Misschien heb ik het betaalde voetbal
wel wat onderschat. Misschien heb ik
er wel te gemakkelijk over gedacht,
nadat we met IJsselmeervogels het
zover schopten in de bekercompetitie.
Toen kon IJsselmeervogels alles, zelfs
winnen van AZ. Toen dacht ik echt, dat
het verschil tussen de hoogste klasse
van het zaterdagvoetbal en het betaal
de voetbal niet zo groot was. Nu weet ik
wel anders", aldus Jaan de Graaf, die
op eigen initiatief tussen het einde van
de zaterdagcompetitie en het begin van
de AZ-training zijn eigen conditie op
peil heeft gebracht.
„Tien wedstrijden voor IJsselmeervo
gels de laatste competitiewedstrijd
speelde, raakte ik geblesseerd. Moest
ik met een gescheurde enkelband naar
de kleedkamer worden gedragen.
Daarna heb ik een week of negen op
non-actief gestaan. Ik kon niet spelen
en niet trainen. Vandaar dat mijn con
ditie zienderogen achteruit ging. Om
dat verlies aan conditie op te vangen
heb ik mijn vakantie uitgesteld en ben
als een gek aan het werk gegaan. Met
slechts één doel voor ogen: zorgen dat
ik goed in conditie zou komen, waar
door ik geen „plee-figuur" zou slaan op
AZ's eerste training", zo meent Jaan de
Graaf.
Plee-figuur
Een plee-figuur heeft hij inderdaad niet
geslagen. Maar zijn stek in AZ's' eerste
team heeft hij vooralsnog ook nog niet
te pakken. Ook voor Jaan de Graaf
blijft in de aanloop op de nieuwe voet
balcompetitie alles nog in het onzeke
re, want zegt hij: „Wat me eigenlijk het
meeste is tegengevallen, is mijn plek
op dit moment in de selectiegroep. Niet
dat ik niet door de medespelers wordt
geaccepteerd (Willem van Hanegem en
Hugo Hovenkamp behoren inmiddels
tot zijn beste vrienden), maar dat AZ's
nieuwe trainer Georg Kessler nog
steeds niets over mijn rol bij AZ heeft
gezegd. Ik mis gewoon een brokje ze
kerheid en dat is bepaald niet bevor
derlijk voor mijn zelfvertrouwen. Bij
IJsselmeervogels speelde ik op de
rechtervleugel. Ik ben als rechterspits
bij AZ aangetrokken, maar tot dusver
heb ik in de oefenwedstrijden alleen
nog maar op de linkervleugel gespeeld,
ik lijk wel „omgebouwd" te worden tot
een linksbuiten. En dat vind ik eigen
lijk wel een beetje vreemd", aldus Jaan
de Graaf.
Op zich misschien voor hem een won
derlijke zaak. Bij AZ is dat niet zo
vreemd. Immers, ook hier lijken de
problemen met een linksbuiten weer
grote vormen aan te nemen, nu Bert
van Marwijk nog steeds zijn handteke
ning niet onder het door de AZ-leiding
aangeboden contract heeft gezet.
De Graaf: „De komende weken zal die
duidelijkheid zich wel voordoen, maar
ondertussen wreekt het wel. In mijn
onderbewustzijn speelt het wel mee en
ik geloof daarom ook, dat mijn presta
ties tot dusver niet zo geweldig zijn.
Het draait echter om één zaak: een vas
te plaats in AZ"
PIET BRAND
DEN HAAG - Hij is bijna dertig
nu, heeft het allemaal al ge
zien en weet zijn toekomst in
Friesland verzekerd. Oeki
Hoekema heeft dan ook goe
de redenen om dit voetbalj aar
bij FC Den Haag als zijn laat
ste te beschouwen en zijn
zwervend bestaan op te geven
om wat vastere betrekkingen
aan te gaan knopen met zijn
geboortestreek waar boerde
rij en boetiek wachten op zijn
entree. Het wordt een rustig
afscheid van het topvoetbal.
Het zal hem, die bekend staat
als een „relativerend type",
geen moeite kosten zich uit de
„business" terug te trekken.
Nog een paar jaartjes aftrai
nen bij zijn „oude liefde", SC
Cambuur, en dan zit het erop.
Heeft hij niet altijd gezegd,
dat hij er op zijn dertigste mee
zou kappen? Nou dan, punt
uit.
Maar nee, bij nader inzien is hij
gaan twijfelen aan de juiste
chronologische volgorde van
dit door hemzelf ontworpen
schema. Er lijken verande
ringen op til die hem mogelijk
tot een herwaardering van
zijn programma doen beslui
ten. Wat bijvoorbeeld als het
FC Den Haag, straks in de
competitie, inderdaad zó voor
de wind gaat als waar nu, in de
aanloopperiode, op gehoopt
wordt? Stel je eens voor dat
het aloude ADO dan weer,
vanuit de versukkeling
waarin het geraakt is, ouder
wets gaat vlammen en daar
belandt waar het thuis hoort:
hoog aan de top van het va
derlandse voetbalfirmament.
En denk je eens in dat hij, de
rooie, zijn wat dof geworden
faam als scherpschutter mid
dels die renaissance van FC
Den Haag, eens flink kan op
poetsen. Wat dan? Houdt hij
dan toch vast aan zijn vroege
re principes? Nee, in dat geval
weet hij het nog niet. Dan zou
hij zijn pensionering wellicht
toch nog een jaartje of twee
willen uitstellen. Tenminste,
als dat zou kunnen...
"Als het goed gaat wil ik er
best nog twee jaar aanplakken"
Oeki Hoekema, voormalig
werknemer bij onder andere
Go Ahead Eagles, De Graaf
schap, PSV en Lierse SK,
maar nu al weer een paar jaar
onder contract bij FC Den
Haag, heeft, als iemand die
toch standvastig genoemd
pleegt te worden, blijkbaar
grondige redenen om te gaan
tornen aan eerder voorgeno
men principes. Het blijken
verwachtingen te zijn, geba
seerd op, wat hij noemt, het
gerichte beleid dat FC Den
Haag dit jaar gevoerd heeft
betreffende het aantrekken
van een trainer en spelers,
met als doel de club zodanig
te injecteren dat het verloren
gegane terrein zo spoedig
mogelijk weer herwonnen
wordt. In concreto: Hoekema
ziet weer perspectief in dit FC
Den Haag. En hij, de even
vaak geroemde als verguisde
spits, wil, mits zijn veronder
stelling bewaarheid wordt,
best nog een paar jaar bijte
kenen. Leeftijd is geen be
zwaar en Friesland wacht wel.
Hoe komt Hoekema aan het
idee, dat FC Den Haag het
best eens kan gaan maken dit
jaar?
Hoekema: „Vooropgesteld dat
ik niet meteen te hoog van de
toren wil blazen, geloof ik in
derdaad dat het dit seizoen
met ons een stuk beter zal
gaan dan vorig jaar. Kan ook
moeilijk anders, want slech
ter is bijna onmogelijk. Die
positieve verwachting is na
tuurlijk in eerste instantie te
danken aan de komst van Piet
de Visser. Ik ken hem nog uit
mijn tijd bij De Graafschap en
weet uit ervaring dat hij een
uitstekend vakman is. De ge
schikte man om FC Den
Haag, na het echec met Mala-
tinsky, de juiste impulsen te
geven. Malatinsky was best
een aardige man. maar als
trainer gewoon een prul, de
slechtste die ik gehad heb. Hij
liet de spelers maar een beetje
aanrommelen en hoewel je
met profs te maken hebt kan
je er, helaas dat ik het zeggen
moet, niet vanuit gaan dat zij
zelf initiatief ontplooien"
„De mentaliteit bij ons was dan
ook ver te zoeken. Dat zal, we
hebben dat meteen gemerkt,
radicaal anders moeten. Zon
der een demagoog te zijn, to
lereert De Visser nu eenmaal
geen grapjes. Gelukkig beseft
iedereen dat het hoog tijd
wordt voor een serieuze aan
pak. De groep ziet De Visser
helemaal zitten, niet verwon
derlijk want tenslotte stond
hij bovenaan ons lijstje. Het
bestuur kwam eerst nog wel
met Rob Baan aanzetten,
maar toen wij wat bezwaar-
tjes uitten ging de leiding ge
lukkig overstag. We hebben
veel vertrouwen in De Vis-
En hij vervolgt: „Dan zijn er
twee nieuwe spelers geko
men: Jos Jonker van Telstar
en Ton Wickel van Utrecht.
Mijns inziens gerichte aanko
pen. Vorig seizoen klopte er
in de defensie niet veel van,
omdat we geen echte laatste
man hadden. Met Wickel, een
van de beste stoppers in de
eredivisie, lijkt het achter
hoedeprobleem uit de wereld,
mede omdat Zondervan en
Loriè zich op de backplaatsen
als talenten manifesteren. Het
middenveld is met de komst
van Jonker aanzienlijk ster
ker geworden. Belangrijk is
ook dat Lex Schoenmaker,
toch altijd nog een man met
een eindpass. gebleven is.
Noodgedwongen moest hij
vorig seizoen vaak de spits in.
Dat hoeft nu niet meer, hij
kan zich volledig concentre
ren op zijn taak in de middel
ste vier. Die, naast Schoen
maker en Jonker, vermoede
lijk verder zal bestaan uit Al-
bertsen en Ouwehand. Of
Kila, als hij tenminste tijdig
genezen is van zijn kniebles-
„Henk van Leeuwen en ik",
sluit Hoekema de rij, „zullen
dit seizoen dus weer met z'n
tweeën in de spits lopen.
Geen vaste posities. Gaten
trekken voor de opkomende
middenvelders en uiteraard
proberen zelf te scoren. En
dat moet, als alles naar ver
wachting gaat, een stuk beter
gaan lukken dan vorig jaar.
Met deze achterhoede en dit
middenveld zie ik het niet
somber in voor Henk en mij.
Steun van achteruit is onont
beerlijk voor een spits die, als
hij geisoleerd komt te staan,
een veel te makkelijke prooi
is voor zijn tegenstander. Ik
Hoekema brengt nog een derde
aspect naar voren als hij praat
over een betere toekomst
verwachting voor FC Den
Haag. „De laatste jaren zat het
bestuurlijk gezien niet zo best
in elkaar. Er waren nogal wat
wisselingen, er was geen dui
delijk beleid. Ik geloof, dat
merk je nu bijvoorbeeld al in
het aantrekken van genoem-
n, dat die crisis be-
Continuiteit en dus
rust binnen het bestuur is
belangrijk, het heeft zijn
weerslag op de rest van de
club. Ook wat dat betreft zie
ik dus een grote verbete
ring".
Als Oeki Hoekema, zo kan ten
minste worden geconclu
deerd uit zijn betoog, zijn
eventuele contractverlenging
laat afhangen van de presta
ties van de Zuiderparkclub is
hij blijkbaar, ondanks zijn
gevorderde leeftijd en eerde
re plannen, nog behoorlijk
ambitieus. Hoekema: „Kijk,
als ik nog zo'n jaar als het vo
rige moet meemaken dan
hoeft het voor mij niet meer.
Dan stop ik echt, ga ik voor
m'n lol nog een balletje trap
pen bij Cambuur. Maar als ie
dereen bij Den Haag bereid is
om te knokken voor een goed
resultaat, en dat komt gega
randeerd als aan die voor
waarde wordt voldaan want
we hebben een goed team,
dan loop ik voorop. Ik weet
niet hoe vaak ik mijn voetbal
schoenen al heb vastge
knoopt, maar die dagelijkse
gang naar het trainingsveld
verveelt me absoluut nog
niet. Voor de centen hoef ik
het ook niet te doen, want ik
heb een huis en een goedlo
pende zaak. Inderdaad, als we
een flink deuntje in de eredi
visie kunnen meeblazen, ben
ik daar best voor te porren.
Zoniet, dan zit ik volgend jaar
in Friesland".
