'Camping': film
van Chanowski
en Werktheater
Invasie van wilde spinnen, woeste wormen en dolle bijen
Opgedoken uit het niets
Cynisch en triest
relaas in „De
Amerikaanse vriend
CAPRICORN, EEN
SINISTERE FILM
Films
deze week
VRIJDAG 14 JULI 1978
SCHELLINKHOUT- Weer een nieuwe Nederlandse speelfilm. Zomaar opgedoken uit het
niets, zonder voorpubliciteit. Vorige week beleefde de film zijn wereldpremière in Lon
den op een dag gewijd aan de Nederlandse film. Daartoe uitgenodigd, lieten functiona
rissen van CRM zes Nederlandse speelfilms aan zich voorbijtrekken. Ze kozen de film
Camping als de beste en meest representatieve. En die Britten hebben het laten weten.
Ze hebben gelachen en open doekjes gegeven dat het een lieve lust was. Half augustus
komt Camping van Thijs Chanowski en het Werkteater in vijftien Nederlandse biosco
pen.
Een klein stukje werkkopie op vi
deo laat Peter Faber zien, moppe
rend bezig een enorme caravan in
te parkeren. Een veelbelovend
stukje. Thijs Chanowski heeft er
in alle stilte aan gewerkt. Drukte-
maken vooraf ligt hem niet. Hij is
het type stille werker, dat graag
de eer oogst die hij verdient, maar
alles op z'n tijd en ieder zijn deel.
Het zit hem nog steeds niet lekker
dat zijn naam verbonden werd
aan de Fabeltjeskrant, terwijl
mensen als de schrijver Leen
Valkenier en de regisseur Cocky
Andreoli eigenlijk het werk de
den. ,,Toen het eenmaal liep, heb
ik er niets meer aan gedaan. De
meeste afleveringen van de Fa
beltjeskrant heb ik zelfs niet ge
zien. Aan iedere fabel werkten
zo'n veertien mensen, maar ik ei
genlijk nooit. Maar mijn naam
kreeg er bekendheid door, alleen
maar doordat Chanowski-pro-
ductions de Fabeltjeskrant
maakte".
„Twee jaar geleden ben ik eruit ge
stapt, omdat ik er genoeg van had
steeds maar dingen van anderen
op de buis te brengen. Ik wilde
zelf weer gaan filmen. Ik kwam in
contact met het Werkteater en
vroeg hun of ze ervoor voelden
een film te maken. In eerste in
stantie weigerden ze, omdat ze
bang waren dat hun wijze van
spelen niet over zou komen als je
er een camera op zette. Maar een
jaar later zijn we tot elkaar geko
men. De acteurs zouden alle vrij
heid krijgen. De techniek mocht
geen hinderpaal zijn. Dat kon al
leen door de techniek te vervol
maken".
„We maakten toen Toestanden. Dat
was een leuke start. De film werd
door veel landen op de televisie
gedraaid. Toevallig deze week
heeft de BBC hem vertoond. De
mooiste waardering was de Prix
RAI by de Prix d'Italia, die wordt
gegeven voor het opmerkelijkste
programma. In het juryrapport
werd ingegaan op de buitenge
wone werkwijze van het Werk
teater en de manier waarop de
filmtechniek die heeft overge
bracht. Die reacties hebben ons
gestimuleerd om samen nog een
film te maken".
„Het meeste werk zat in de voorbe
sprekingen, waar ideeën lang
zaam vorm kregen. Toen eenmaal
was vastgesteld dat het op een
camping zou spelen, werden er in
onderling overleg rollen ver
deeld. Rense Rooyaards gaf bij
voorbeeld de wens te kennen dat
hij de beheerder wilde spelen
Geen gewone beheerder, maar
een die aan een rolstoel gekluis
terd was. Shireen Strooker wilde
een huishoudster spelen. Samen
hebben ze verschillende cam
pingbeheerders ondervraagd
naar hun werk en de problemen
die ze daarin tegenkomen. Ver
volgens heeft Rense Rooyaards
drie dagen doorgebracht in een
tehuis voor gehandicapten om de
problemen van het leven in een
rolstoel te leren kennen. Zo heeft
iedereen van tevoren de achter
gronden van zijn rol onder
zocht".
„Er was een voorlopig scenario ge
schreven. Tijdens de voorberei
dingen werd dat steeds gewijzigd
onder invloed van nieuwe ideeën,
die in kleinere groepen werden
ontwikkeld. Toen alle scènes in
volgorde stonden, werden er op
nieuw ingrijpende veranderin
gen aangebracht, en tenslotte
werden er op de set nieuwe scè
nes uitgewerkt"
Lokaties
„We huurden een afgelegen lokatie
op het kroondomein bij Uddel,
een weiland, een bos en een klein
meertje. Daar konden we onge
stoord werken. We trokken er
met alle medewerkers en hun ge
zinnen naar toe en richtten er een
echte camping in, die een dub
bele functie had: om er geduren
de de opnamen te wonen en als
lokatie voor de film. Door de inzet
Thijs Chanowski: eindelijk
van iedereen konden we vorig
jaar juli de film binnen veertien
dagen draaien. De scènes werden
niet gerepeteerd. Als we begon
nen, wisten we niet hoe het zou
eindigen. Alle acteurs speelden
gewoon zichzelf, maar wel in een
gespeelde situatie. Alle dialogen
zijn ter plaatse geimproviseerd.
Dat is een kunst die niet alle ac
teurs beheersen, maar de acteurs
van het Werkteater werken altijd
zo. Zij zijn ware virtuozen in het
improviseren".
„Het beeld wat je krijgt te zien, is
zeer levensecht. De techniek was
helemaal ondergeschikt gemaakt
aan hun wijze van werken. Dus
geen hinderlijke geluidshengel
boven de spelers, geen camera
man of regisseur die hen uit hun
concentratie bracht. We werkten
meestal met drie of vier camera's,
die tegelijk dezelfde scène vanuit
verschillende gezichtspunten
opnamen. Verder had iedere ac
teureen klein bandrecordertjcen
een microfoontje in zijn kleding
verborgen. Niemand hoefde op
de microfoon te letten. Gevolg
van deze wijze van werken is dat
je als resultaat viermaal de scène
op film hebt en vijf geluidsban
den. Daar gaat de regisseur mee
naar huis".
„Daar begint pas het grote werk.
Het mixen van het beste geluid
en het beste beeld uit de onvoor
stelbare hoeveelheid materiaal.
Omdat ik tijdens de opnamen een
lid van het collectief was met
evenveel stemrecht als de ande
ren, kon ik pas achteraf een
draaiboek maken, gebaseerd op
het materiaal. Dat geeft een veel
grotere flexibiliteit bij de monta
ge dan bij de traditionele manier
van werken het geval is".
Avontuur
Thijs Chanowski, een kleine tien
jaar compagnon in een produk-
tiemaatschappij die hij kreeg
door de Fabeltjeskrant. Daarvoor
vele jaren regisseur bij de televi
sie. „Ik deed van alles, toneel, do
cumentaires, amusementspro
gramma's. Ik was de regisseur
van het programma Domino, re
gisseerde Lou van Burg in Een
kwartje per seconde, maar werd
altijd aangetrokken door het
avontuur. Ik ben altijd voorstan
der geweest van drastische ver
anderingen".
„De laatste jaren heb ik binnen
Chanowski Productions BV nog
voor de NOS „De vloek van woes-
tewolf' geregisseerd. Dat was
een serie waarin acteurs met te
kenfilm gemixt waren. Nadat ik
twee jaar geleden de produktie-
maatschappij verlaten had. was
ik vast van plan iets nieuws te
gaan doen. Het element van im
provisatie had altijd al een rol ge
speeld bij mijn tv-werk. Maar hoe
voer je dat door bij speelfilms. Ik
had het geluk met het Werkteater
in contact te komen. Daar heb ik
fijn mee gewerkt. Maar dit wil
niet zeggen dat ik in de toekomst
met dit experiment zal door
gaan".
„Ik wil van de pluspunten gebruik
maken bij een film waarin een
echt verhaal zit. Het idee heb ik
al, maar daar wil ik liever nog
niets over zeggen. Wel wil ik
ruimte laten voor improvisatie
van de acteurs, maar zij moeten
de dramatische lijn van een be
staand verhaal volgen".
„Camping heeft geen verhaal. Het
is een situatiebeeld van echtpa
ren op een camping. Verschillen
de echtparen, aanstaande echt
paren, sleurechtparen, echtparen
met veel, weinig en zonder kinde
ren, ontmoeten elkaar toevallig
op dezelfde camping. Of ze willen
of niet, ze krijgen met elkaar te
maken, want ze zijn slechts ge
scheiden door heel dunne wand
jes. Dan krijgt een van de cam
pingbewoners dreigbrieven.
Daar krijgt iedereen mee te ma
ken. Ik denk dat veel Nederlan
ders zichzelf herkennen in deze
film"
UTRECHT - Geen enkele trend in
de amusementsfilm van de laat
ste twintig jaar is zo markant en
veelomvattend uitgepakt als de
rampenfilm en speciaal de af
splitsing daarvan: de enge bees
tenfilm.
Waar de spaghetti-westerns en de
karatefilms aan de vraag bleven
voldoen met een aanvoer vanuit
een of twee landen en met pro-
dukten van voor negentig pro
cent inferieure kwaliteit, daar
zijn de rampenfilms breed uitge
waaierd en haalden - met tenslot
te Hollywood als voornaamste
energiebron - een veel hoger ge
middeld niveau. De uitgesproken
rampenfilms (hotelbranden,
vliegtuigongelukken, aardbe
vingen) zijn over hun hoogtepunt
heen, al hebben we onder meer
nog een lawine en een meteoorin
slag te goed. Maar de afgeleide
vorm met dood en verderf zaai
ende beesten blijven de mens
heid op het filmdoek teiste-
Wilde spinnen
In dat genre zijn er nog i
komst van wilde spinnen (King
dom of Spiders), woeste wormen
(Squirm) en dol geworden bijen
(The Swarm), die op 31 augustus
in Nederland in première gaat,
maar een ander griezelig bijen
filmpje „The Savage Bees" is al
enige tijd in roulatie. Zeker geen
meesterwerk, maar er valt toch
genoegen te scheppen in dit hor-
rorvermaak, dat je dan vooral zo
min mogelijk serieus moet ne-
Laten we even proberen het onge
dierte op een ordentelijk rijtje te
krijgen. Als filmgenre is het enge
beestenspul jonger dan de klas
sieke rampenfilm, want in de ja
ren dertig werden er al intensief
hotels in brand gestoken en pas
sagiersschepen tot zinken ge
bracht. Het idee om horrorfilms
te maken met niet mensen, maar
dieren als kwaadaardige tegen
partij stamt uit de jaren vijf
tig.
In 1953 leverde Byron Haskin „The
Naked Jungle" af en daarin wer
den Zuidamerikaan se planters
omsingeld door termieten. In
hetzelfde jaar liet Gordon
Douglas in „Them" gemuteerde
diersoorten los op Los Angeles
In 1957 werd de beschaving aan
gevallen door „The Deadly Man
tis" (van Nathan Juran), een soort
Dol geworden bijen terroriseren
de mensheid. Een nieuw 'genoegen'
de filmwereld.
reuzenmeikever. En Edward
Ludwig joeg in '59 de goege
meente de stuipen op het lijf met
„De Zwarte Schorpioen"
Deze eerste hausse van beestenhor
ror werd in '63 afgesloten met de
film, die nog altijd overeind staat
als het meesterwerk van het gen
re: „The Birds" van Alfred Hitch
cock. Een film, die niet enkel bij
zonder was vanwege de sublieme
trucages en perfect gedoseerde
en uitgewerkte suspence, maar
vooral door de briljante gedachte
om brave burgers,aangevallen te
laten worden niet door diersoor
ten, die om hun agressiviteit be
kend staan, maar juist door dier
tjes, waarvan je het juist niet ver
wacht; onze gevederde vriendjes,
de vogels dus.
Na „The Birds" was het enthousia-
se enthousiasme beetje over,
want iedere beestenfilm zou na
dien immers worden gemeten
met de normen van „The Birds"
en dat was voor filmers een ont
moedigend vooruitzicht. De
tweede golf beestenfilms kwam
in de jaren zeventig opzetten. In
'71 bracht George McGowan een
kikvorsplaag op gang (Frogs) en
je had die rattenfilm „Ben". Maar
er ontstond pas een trend na het
succes van „Jaws". Typerend
was dat de eerste inhakers ook
allemaal films waren met indivi
duele moordenaars als dierlijke
hoofdrolspelers: een reusachtige
grizzly-beer, een joekel van een
inktvis en een rancuneuze orca.
En daarnaast zijn pas weer de
diersoorten gekomen, die
groepsgewijs in de aanval gingen.
We zagen de mieren uit „Phase 4"
(trouwens al van '73) de vuurke-
vers uit „Bug" (van Jeannot
Swarc, die nu „Jaws 2" gemaakt
heeft), de reuzenratten uit „Food
of the Gods en het revolterende
natuurpark „Day of the Ani
mals".
Dankbare films, als men over een
goede dresseur beschikt, want
men is dan in staat massa-scéne's
te maken met hele zwermen van
gedisciplineerde en goedkope fi
guranten. Een worm vraagt wei
nig salaris. Heel eigenaardig is
het, dat juist in dit soort confec-
tiefilms de makers zich altijd
verplicht hebben gevoeld om
zich zogenaamd moralistisch op
te stellen. Want in een filmver
haal heeft de moordlust van èèn
beest niet per sé een gedegen mo
tief nodig, maar wil men een hele
diersoort plotsklaps amok laten
maken, dan behoeft dat collectief
wangedrag een soort van pseudo-
wetenschappelijke argumenta
tie. En dan kan je lachen! Dan
blijkt aan de hand van juist die
wonderlijke sensatie-filmpjes
precies wat er aan discussiestof
in de mode is. Want mode-gevoe
lig zijn de makers van trendfilms
altijd in meer dan èèn opzicht. Zo
had je kunnen denken dat de
griezelspecialisten van de jaren
vijftig stuk voor stuk doorgewin
terde pacifisten waren, want alle
onheil werd verklaard vanuit de
nawerking van Hiroshima en
atoomproeven elders.
Milieubewust
De bezorgdheid is tegenwoordig
volledig aangepast. De enge
beesten filmers stellen zich nu op
als would-be ecologen. Milieu
bewust verklaart men de razernij
van de tarantula's in „Kindom of
Spiders" vanuit het gebruik van
landbouwgiften. De ratten uit
„Food of the Gods" kregen hun
monsterlijke afmetingen via
groeihormonen die voor kippen
waren bedoeld. In „Day of the
Animals" raakten de beesten van
de kook als gevolg van een gaatje
in de ozonlaag, veroorzaakt door
de drijfgassen uit spuitbus-
Even komisch als de oorzaak van
de ellende is dan desnoods de
verklaring voor het einde van de
natuurramp. De ozonlaag bij
voorbeeld herstelt binnen een
dag haar gaatje en de fauna te
kent dan haastig wapenstil
stand.
Maar een dergelijk happy-end ont
breekt als regel aan de films van
dit type. Meestal verliezen de ac
teurs hun slag tegen het dieren
rijk en als er toch wordt gewon
nen zul je altijd zien dat er net een
hondsdolle kakkerlak of vuur
spuwende huisjesslak de vernie-
tigingsdans te ontspringen weet,
zo het einde openhoudend tot het
begin van een mogelijke vervolg
film. En zo zie je maar dat alles
wat leeft en bloeit (vleesetende
planten vormen een hoofdstuk
apart) ons altijd weer boeit.
Pessimisme, noodlot en gevoel
loosheid overheersen in de film
van de Duitse cineast Wim Wen-
ders die deze week in het Studio
theater draait. Wenders is een van
de nieuwe Duitse filmers die,
evenals Fassbinder en Herzog, de
laatste jaren goed aan de slag
weet te komen, dankzij de steun
van het autonome filmerscollec
tief „Filmverlag der Autoren"
Deze filmbeweging werd een jaar
of zes geleden opgericht en zette
zich af tegen de impasse in het
Duitse filmbedrijf. Een toestand
die we ook in Nederland hebben
gekend: Geen initiatief, geen
geld, geen publiek.
Tot nu toe waren Wenders films
(Falsche Beweging" en "lm Lauf
der zeit") vooral systeemkriti-
sche films die tot dusver voor
namelijk in de art house en in
Nederland in de filmhuizen het
progressieve burgelijk publiek
Titel:"Der Amerikanische
Freund"; regie: Wim Wenders;
hoofdrollen: Dennis Hopper,
Bruno Ganz; theater: Studio; 16
jaar.
hebben getrokken. Het zijn psy-
cho-sociologische films met een
bepaalde boodschap waarbij
Hitchcock veelal mede als voor
beeld dienst kijkt te hebben ge
daan. Het belangrijke verschil
met Hitchcock films is echter dat
er geen happy end is en dat Wen
ders noch Fassbinder de brede
lagen van het volk zullen berei
ken die zij wensen.
De film "Der Amerikanische
Freund", die is gebaseerd op Pa
tricia Highsmith's thriller "Ri
pley's game", heeft veel aandacht
gekregen op het festival in Can
nes. De film vertelt het bittere
verhaal van Jonathan Zimmer
man (Bruno Ganz) een lijstenma
ker in Hamburg die lijdt aan een
ongeneeslijke bloedziekte. De
man wordt benaderd door gang
sters die hem proberen te verlei-
T>T>
den om hun tegenstanders in een
Mafia-bende te vermoorden.
Zimmerman, die gelooft dat een
dure behandeling zijn leven kan
verlengen, zwicht voor het geld
en stemt toe. Dat bezegelt eigen
lijk zijn noodlot.
De film heeft niets gemeen met de
gladde Amerikaanse misdaad
films. Het verhaal is tegelijkertijd
triest en cynisch kalm. De span
ning ontstaat vooral uit het zien
van sprekende beelden met
steeds een deprimerende onder
toon. Op een bepaald moment,
midden in een wild gevecht,
wordt de brave amateur-moor
denaar geholpen door een pro
fessionele killer, gespeeld door
Dennis Hopper. De vriendschap
die ontstaat in een spannend ge
vecht is eigenlijk het meest fasci
nerende deel van de film.
In Wenders film zijn geen helden en
schurken. Hij geeft een realisti
sche weergave van de werkelijk
heid. Het is duidelijk dat hij
daarmee ook de gigantische
schijn van onze grote steden
openbaart zonder daar de nadruk
op te leggen. De huidige situatie
in Duitsland wordt door leuzen
over de RAF (Baader-Meinhof-
groep), op de muren in de straten
van Hamburg, subtiel maar toch
opvallend in beeld gebracht
In de film van Wenders betekent
geld onpersoonlijkheid, ver
vreemding en gevoelloosheid.
Dat kille beeld rond de hoofdper
soon en zijn vrouw wordt vooral
op een beklemmende wijze naar
voren gebracht. De adembene
mende werkelijkheid krijgt meer
de nadruk dan een adembene
mende spanning. Wenders laat
het inwendige en het uitwendige
van een wereld zien dat niets an
ders is dan een lege gevoelloze
omgeving. Voor wat betreft de
Duitse film doet hij daarmee, ook
al zal hij er niet om bejubeld wor
den, een stap in de goede rich
ting.
JAN RIJSDAM.
De geschiedenis wil, dat regiseur
Peter Hyams enkele jaren gele
den met het verhaal van de Ca
pricorn one geen poot aan de
grond kreeg. Maar na Watergate,
de ontluistering van het Ameri
kaans gezag, bleek het verhaal
van Hyams helemaal niet zo on
werkelijk. In elk geval stelde
Capricorn one; regie Peter Hyams;
voornaamste rollen James Bro-
lin, Elliot Gould, Karen Black;
a.l.; Lido 1.
producent Lazarus III Hyams
toen in de gelegenheid iets met
dat gegeven van de Capricorn
one, te doen.
Het gaat om de eerste bemande
ruimtevlucht naar Mars. Helaas,
de pakken van de drie astronau
ten blijken echter van inferieure
kwal iteit, maar de vlucht kan. om
politieke redenen, niet worden
afgelast. De raket vliegt dus on
bemand naar Mars en in een ver
laten kamp 450 km buiten Hous
ton wordt in een gigantisch decor
de eerste wandeling op mars ge
simuleerd. Een slimme technicus
ruikt onraad en verdwijnt. De
even slimme journalist, EUiot
Gould, belandt in de gevangenis.
En tot overmaat van ramp ver
liest de capsule zijn hittschild bij
terugkeer in de dampkring, zodat
de astronauten officieel dood zijn
en derhalve moeten worden geli
quideerd.
Peter Hyams heeft er een span
nende film van gemaakt. De start
is wat traag en tegen het einde
maakt hij het net iets te bont, als
hij Telly Savalas (Kojak) als lou
che piloot in een prehistorisch
vliegtuig een salto laat maken,
terwijl er iemand aan de vleugel
hangt. Dat en enkele oneffenhe
den in de regie kunnen echter de
pret niet drukken. Voorzover je
bij een dergelijke sinistere film
nog van pret kunt spreken. Een
goede vakantiefilm, Capricorn
°ne' WIMSCHEURER
Blijvers
"Saturday night fever" - Een
wat mager verhaaltje rond
John Travolta en de muziek
van de Bee Gees, Luxor, Lei
den.
"Rollercoaster" - Huivering
wekkende gebeurtenissen in de
achtbaan. Lido 2, Leiden.
"Een bijzondere dag" - Prach
tige sfeertekening van een kort
stondige verhouding, Lido 3,
Leiden.
"Onkruid vergaat niet" - Louis
de Funes en Annie Girardot in
een ingewikkelde kibbelarij,
Trianon, Leiden, Euro 1 en 3,
Alphen.
"Live and let die" - James
Bond in de bocht, Euro 4, Al
phen.
Terug
"The Party" - Peter Sellers,
Camera, Leiden.
"The Genius" - Terence Hill,
Euro 3, Alphen.
Kindermatinee
"Laurel en Hardy als straat
muzikanten"-Camera. Leiden.
"Tom en Jerry" - Lido 3, Lei
den.
"Pinkeltje" - Lido 1, Leiden,
Euro 2, Alphen.
"Abba the movie" - Rex, Lei
den.
Nachtfilms
"Everything you always wan
ted to know about sex, but you
were afraid to ask" - Camera
Leiden.
"Emmanuelle" - Rex, Leiden.
"The eagle has landed" - Euro
1, Alphen.
"The Amsterdam Kill" - Euro
2, Alphen.
"The genius" - Euro 3, Alphen.
"Sexri valen" - Euro 4, Alphen.
Rex
"Horror express" - Ter afwis
seling van de sex nu eens grie
zelen in Rex met de "horror ex
press".
Voorschoten
"Abba, the movie" - vr., ma. di.
en woe. 7.00 uur, za. 4.00 en 7.00
uur, zo. 4.00 en 6.30 uur, Green-
way-theater, a.l.
"King Kong contra Godzilla" -
vr., za., ma. en di. 9.15 uur, zo.
8.30 uur, Greenway, 12 jr.
"Pippi Langkous" - vr. tm. woe.
2.00 uur, Greenway. a.l.
Haagse bioscopen
APOLLO 1 "De vier vuisten
van de duivel", dag. 2.30, 7
9.30 uur, zo. 1.45,7 en 9.30 uur.
jaar.
APOLLO 2 "Close encoun
ters", dag. 8 uur. AL.
ASTA "Coma", dag. 2.30, 7 en
9.30 uur, zo. 1.30,4,7 en 9.30 uur
16 jaar.
BIJOU "The one and only",
dag. 2, 7.30 en 9.45 uur, zo. ook
4.15 uur. AL.
CALYPSO "Dr. Zhivago",
dag. 2 en 8 uur. 12 jaar.
CAMERA "Saturday night fe
ver", dag. 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15
uur. 12 jaar.
CINEAC "Pinkeltje", dag.
11.30,1.30 en 3.30 uur. AL.
"De pikante avonturen van een
taxichauffeur", dag. 7 en 9.30
uur. 16 jaar.
CORSO "Rollercoaster dag.
1.30, 4, 7 en 9.30 uur. 12 jaar.
DU MIDI "Annie Hall", dag.
8.15 uur, vr. en za. 7 en 9.30 uur,
zo. 4, 7 en 9.30 uur. 16 jaar
"De fluit met de zes smurfen",
vanaf za. 2 uur, zo. 1.30 uur.
EURO "The sound of mus:
dag. 1.45 en 7.45 uur, za.. zo.
woe. 3,45 en 7.45 uur AL.
METROPOLE 1 "Capricorn
one", dag. 2,6.45 en 9.30 uur,
1.15, 4. 6.45 en 9.30 uur. AL.
METROPOLE 2 "l'Hotel de la
plage", dag. 2, 6.45 en 9.30 uur,
zo. 1.15,4,6-45 en 9.30 uur. 12 jaar.
METROPOLE 3 "Saturday
night fever", dag. 2, 6.45 en 9 30
uur, zo. 1.15,4,6.45 en 9.30 uui
METROPOLE 4 "The Medusa
touch", dag. 7.15 en 9.30 uur.
jaar.
'Pinkeltje", dag. 1.30, 3.30
5.30 i
AL.
METROPOLE 5 "The man
with the golden gun", dag. 2,
6.45 en 9.30 uur, zo. 1.15,4,6.45 en
9.30 uur. 12 jaar
ODEON 1 "Driver", dag 1.45,
6.45 en 9.30 uur, zo. ook 4.15 uur..
16 jaar.
ODEON 2 "Abba, the movie'*,
dag. 2 uur. zo. 2 en 4 30 uur. AL.
"Beuk broeders beuk", dag.
6.45 en 9.15 uur. 12 jaar.
ODEON 3 "Donald is niet ii)
z'n een(d)tje", dag. 2,6.45 en 9.15
uur, zo. ook 4.30 uur. AL.
ODEON 4: "The turning point"
dag. 2, 6.45 en 9.15 uur, zo. ook
4.30 uur. 16 jaar
PASSAGE "Onkruid vergaat
niet", dag. 1.30, 4, 7 en 9.30 u
AL.
STUDIO 2000 "Donald is niet
inz'neen(d)tje",dag 145,3.45,7
en 9 uur, zo. 1.30, 4, 7 en 9 uur.
AL.
DE UITKIJK "Violette Nozie-
redag. 7 en 9.30 uur. 16 jaar.
