uit de ruimte
ieke stad
Interplanetaire
bijeenkomst oq
ei/and Majorca
ZATERDAG 8 JULI 1978
MAJORCA - Naast mij in het
vliegtuig zat Santos Vela La-
costa, inspecteur van tele
fooncentrales. „Wij hebben
geluk deze keer, want we
vliegen straks over de top van
de Puig Mayor. Je kunt de pa
rabolen van de zwaarbewaak
te Amerikaanse radarinstalla
tie gemakkelijk zien. Een
paar jaar geleden moest ik de
telefooncentrale van de Ame
rikaanse radarpost controle
ren. De Amerikanen hebben
mij toen zelf verteld dat zij af
en toe vreemde dingen op het
radarscherm zien, zaken die
zij niet kunnen verklaren.
Ook ontvangt men on
verklaarbare signalen uit de
ruimte, die een vast patroon
hebben en met de regelmaat
van de klok terugkeren. Voor
mij is het bestaan van vlie
gende schotels en buiten
aardse wezens, die een veel
hogere beschaving bezitten,
een dogma", zei de 30-jarige
Santos, die mij beloofde
maandag te zullen bellen om
te vragen hoe mijn eerste
ontmoeting met de wezens uit
de ruimte was geweest.
Mallorca lag in een geheimzin
nige nevel gehuld, die tegen
de avond optrok. Een drei
gende onweersbui trok voor
bij en de wind nam de meeste
wolken mee naar zee, zodat
alleen de bergtoppen hun ge
zicht verscholen hielden in
een wollige kraag, die diep
oranje werd gekleurd door de
ondergaande zon. De weers
omstandigheden, die het con
trastrijke Majorcaanse land
schap in een grillige greep
hielden, werkten mee aan de
„er-is-iets-aan-de-
hand"-stemmmg. De lucht
was beklemmend, maar werd
bevrijdender naarmate de zon
onderging en het tijdstip
dichterbij kwam.
De duisternis is gevallen en ik
nader met de auto een militai
re basis aan de top van de 1445
meter hoge berg. Ik rijd de au
to een pad op, waar een bord
staat dat vertelt dat je er niet
in mag. Ik wil met de schild
wacht praten om te weten of
ik op de goede weg ben. Even
later komt een Spaanse
schildwacht met een machi
negeweer kruislings over de
borst naar de auto. Ik zet de
motor af, doe de lichten uit en
stap uit de auto. De schild
wacht is erg nerveus en trilt.
„Ja, dit is de Puig Mayor. Ik
weet niets. U moet hier weg
en wel zo snel mogelijk", luidt
het angstige bevel. Hij roept
zijn maten van de overkant en
uit het struikgewas komen
een aantal soldaten met
schijnwerpers tevoorschijn.
„Wij weten niets van een bij
eenkomst. U moet hier weg!"
Langer aandringen heeft
geen zin. De soldaten zijn
nerveus door de geruchten
dat terroristen aanslagen be
ramen op belangrijke militai
re installaties. Daarom hou-'
den zij de wacht met op
scherp staande geweren. Ik
ga af, verheugd over het feit
dat ik geen spontane waar
schuwingskogel in mijn lijf
heb gekregen.
MAJORCA - Meer dan vijfdui
zend personen brachten op
donderdag 22 juni de nacht
door op de top van de Puig
Mayor, de hoogste berg van
het eiland Majorca. De bij
eenkomst stond in het kader
van de Interplanetaire Een
heid en was georganiseerd
door Juan Coll, die in Spanje
beroemdheid geniet door
zijn veelvuldige contacten
met buitenaardse wezens,
die, zoals hij zelf zegt, gere
geld onze planeet bezoeken
met vliegende schotels.
Op hetzelfde tijdstip kwamen
ongeveer 200.000 mensen
samen in het dal Ucanca aan
de voet van de Teide, de
hoogste vulkanische berg op
het eiland Tenerife. De orga
nisatie van deze samen
komst lag in handen van de
Atlantische Stichting voor
Parapsychologie. Doel van
beide bijeenkomsten, waar
van het hoogtepunt plaats
vond om precies 00.00 uur
Greenwichtijd, was om een
boodschap via mentale gol
ven van vrede en harmonie
naar de ruimte te zenden.
Radio Juventud uit Malaga
zond die donderdagnacht in
een speciaal programma
eveneens een boodschap van
vrede en harmonie de ether
Wat bezielde deze mensen?
Wat verwachtten de deel
nemers van deze spirituele
oefening, waarbij positieve,
menselijke energie het heel
al moest worden inge
stuurd? Wat bewoog deze
personen om een nacht in de
openlucht door te brengen en
zich te concentreren op het
universum?
Onze correspondent te Madrid,
Peter Hattink, reisde naar de
Puig Mayor en maakte de
bijeenkomst mee. De vol
gende dag had hij een lang
gesprek met de organisator,
Juan Coll, over diens contac
ten met de wezens uit de
ruimte, over wat ze willen en
over belangrijke gebeurte
nissen, die, volgens Coll, de
toekomst van de aarde in
grijpend zullen wijzigen.
Juan Coll beschikt over pa
ranormale gaven. Een
maand geleden voorspelde
hij dat er in juni van dit jaar
een aardverschuiving zou
plaatsvinden in Grieken
land.
In dit artikel belicht onze cor
respondent zijn bevindin
gen. Hij noteerde wat hij zag
en meemaakte. Oordeelt u
zelf...
Contact
Even verder staat een groep
mensen. Auto aan de kant
Sommigen hebben telesco
pen opgesteld. Een paar ra
dioamateurs brengen driftig
verslag uit aan hun radio
vriendjes op het Spaanse
vasteland. Ja, hier gaat het
gebeuren. Ongeveer 100 per
sonen wachten gelaten, want
hun harten zijn vol verwach
ting. Tegen elf uur *s nachts
begint het aardig vol te stro
men en om 12 uur sta ik in een
chaos van vijfduizend men
sen, die verlangen naar con
tact. Oude mensen, mannen
en vrouwen van middelbare
leeftijd, veel jeugd en zelfs
kinderen van 12 jaar. De
stemming is opgewonden en
het meest actief zijn de gezet
te
die
het
schijnt de depressies a
kenteringsjaren via het in
trance raken proberen te ont
vluchten. Links en reohts lig
gen zij op bergmuurtjes be
schaafd hysterische pogingen
te doen in contact te komen
met de buitenaardse wezens,
die volgens hen één en al
goedheid moeten zijn.
Antonia Rosello Ferrer, 19 jaar,
vertelt dat zij twee jaar gele
den in juli in het dorp Bmis-
salem 's nachts een oranje
licht waarnam. Zij lag te sla
pen, maar werd gewekt door
een aanzwellend en door
dringend echo-achtig geluid.
Door het raam van haar
slaapkamer zag zij een oranje
bol hangen, die op en neer
wiegde. Na twee minuten
steeg de bol loodrecht naar de
hemel en verdween tussen de
sterren. Zij was niet bang en
hoopte dat ze vannacht nog
maals een buitenaards ver
schijnsel zou waarnemen.
Moeder en dochter Mesado, die
ook op de berg aanwezig wa
ren, zagen op 2 en 9 juni tegen
het vallen van de avond een
grijs licht. Moeder Mesako
haalde zoals gewoonlijk haar
dochter op van haar werk in
Santa Maria. Beide keren zet
ten zij hun auto aan de kant en
tot hun grote verbazing zagen
zij een grijze schijf van onge
veer tien meter doorsnede op
een afstand van vijf meter bo
ven de auto hangen. Francis-
ca, de dochter, was doodsbe
nauwd, maar haar 62-jarige
moeder bleef er erg rustig on
der. Voor haar is het de nor
maalste zaak van de wereld
dat we niet alleen op aarde
zijn. Beide keren steeg de
grijze schijf, waarop zij aan de
kanten lichten zagen, zonder
enig geluid loodrecht naar de
hemel op.
Oranje bollen
Een 12-jarig jongetje vertelt dat
zijn vader in een olijfgaard bij
het dorp Soller regelmatig
oranje bollen ziet, die hem
vanuit de verte volgen. In het
begin was zijn vader angstig,
maar sinds twee jaar heeft hij
met het verschijnsel leren le
ven. José Maria Canovas uit
hetzelfde dorp, 15 jaar, wordt
geregeld 's nachts door een
zoemend geluid wakker. Hij
woont bij zijn ouders op een
boerderij en ziet 's nachts re
gelmatig formaties van oranje
tot wit-achtige bollen, die om
Soller heen vliegen. Hij heeft
nooit contact gehad met de
vliegende voorwerpen, maar
hij gelooft dat de wezens die
de ruimtevaartuigen bestu
ren, vriendelijk moeten
zijn.
Jaime Arrom (30), elektrotech
nisch ingenieur: „De Mid
dellandse Zee heeft een eigen
driehoek, net zoals de ge
heimzinnige driehoek van
Bermuda. De punten van de
ze Middellandse-Zeedrie-
hoek worden gevormd door
Majorca, Marseille en Ibiza.
Op Majorca en Ibiza zijn bases
van vliegende schotels. Twee
weken geleden zag ik met vier
vrienden 's nachts een grote
oranje bol uit zee opstijgen.
De bol bleef ongeveer een
minuut doodstil boven het
wateroppervlak hangen, toen
kwamen er twee meer donker
gekleurde oranje bollen uit
het moederlichaam, die op
enige afstand aan de rechter
kant van de grote bol bleven
hangen. De kleine bollen hin
gen onder elkaar en vormden
met het moederschip een
driehoek. Na enige tijd ver
dwenen de bollen in oostelij
ke richting. Als amateur
astronoom was ik net met
vrienden waarnemingen aan
het doen. We hadden telesco
pen opgesteld en ik heb er fo
to's van gemaakt. Ik zal je een
foto opsturen".
Voor Jaime Arrom zijn vliegen
de schotels de gewoonste
zaak van de wereld. Als tech
nisch detail weet hij nog te
vertellen dat deze ruimte
vaartuigen hun bases bij
voorkeur op aarde onder wa
ter kiezen. Volgens hem zit
ten er ook wel eens toestellen
in het kunstmeer aan de voet
van de berg Puig Mayor. Tal
loze personen op de bijeen
komst verklaren dat zij in het
wa*er. van kunstmeer
dikwijls geheimzinnige lich
ten hebben gezien en èèn zegt
dat hij een maand geleden een
bol uit het water heeft zien
opstijgen.
Teleurgesteld
Plotseling schreeuwt iemand
uit de massa: „Daar... daar
komen ze!" Vlak over de
bergtop scheren twee witte
lichten, gevolgd door een
rood knipperlicht. De span
ning onder de mensen is
voelbaar en iedereen moet
teleurgesteld bekennen dat
het een vliegtuig is. Even later
nog een gil uit het publiek
Iedereen kijkt vol verwach
ting naar de satelliet die bij
zijn zoveelste rondje om de
aarde vannacht toevallig door
zenith gaat. De verwach
tingsvolle massa is eensge
zind. Er worden nieuwe
vriendschappen aange
knoopt. Men wacht, maar
voor de rest gebeurt er niets.
Juan Coll, de organisator van
deze interplanetaire happe
ning, treedt plotseling uit het
duister naar voren. Hij vormt
samen met twee anderen de
punten van een driehoek,
waarbinnen alle aanwezigen
in een cirkel zich moeten con
centreren om een boodschap
van positieve, menselijke
energie de ruimte in te sturen.
Zwaar teleurgesteld vertelt
hij: „De mensen hebben er
niets van begrepen. De mees
ten, behalve ongeveer 500
personen, zijn alleen maar
gekomen om sensatie te bele
ven. Het was helemaal niet de
bedoeling dat er vannacht eer
vliegende schotel te zien zot
zijn. Ik heb helemaal geen
waarschuwing gehad dat zij
zich zouden vertonen. Doei
van deze bijeenkomst was
zelf een boodschap van soli
dariteit aan de wezens uit de
ruimte te zenden als ant
woord op al hun pogingen
met ons in contact te ko
men".
Teleurgesteld begeven vijfdui
zend mensen zich naar huis.
Bij de massaconcentratie op
de berg Puig Mayor was geen
enkele politieagent te zien.
Met een enorme zelfdiscipli
ne zoeken ruim duizend au
to's over de smalle bergweg,
waarbij iedereen geduldig
wacht als er een auto op de
weg gekeerd moet worden,
hun bestemming in het dal
aan de voet van de berg. Voor
velen bleek maar eens te meer
dat vliegende schotels een
verzinsel zijn van mensen die
alleen maar interessant willen
doen. Dat dacht Lorenzo, de
fotograaf van het conserva
tieve dagblad „Diano de
Mallorca" ook. Deze krant be
steedde geen enkele aandacht
aan de happening op de Puig
Mayor. Lorenzo had die nacht
verschillende foto's van de
bijeenkomst gemaakt en in
een vlaag van verveling had
hij ook nog enkele foto's van
de hemel gemaakt. Aangezien
zijn krant niets over dit on
derwerp wilde weten, liet hij
de film van de reportage een
tijdje onontwikkeld in het fo
tolaboratorium van zijn
werkgever liggen.
Wie schetst zijn verbazing toen
Lorenzo op 27 juni zijn film
over de bijeenkomst op de top
van de berg ontwikkelde. Op
één van de foto's van de he
mel stond een witte vlek. Op
de vergroting werd een dui
delijke ovale schijf zichtbaar,
die aan de bovenkant een
licht gezwel vertoonde. Het
dagblad kon niet meer om het
onderwerp heen. Het publi
ceerde woensdag 28 juni de
foto van het onbekende
voorwerp en een weten
schappelijke analyse met
voorbeelden uit de geschie
denis over de waarneming
van vliegende schotels. De
ruim 5000 mensen die de
nacht van 22 juni op de top
van de Puig Mayor door
brachten, vragen zich nu af:
„Door wie en waarom werden
wij bespied?"
Jeruzalem is een fotogenieke stad en talrijk zijn haar
'portretten-in-boekvorm' De nieuwste uitgave van
zo'n portret is Kijk op Jeruzalem, een uitgave van
Elsevier Amsterdam/Brussel (prijs 29,50). Het aan
trekkelijke van dit boek is, dat alle foto's, 350 in getal,
in kleur zijn, waarvan één over een volle' pagina en
verscheidene over driekwart bladzijde. De tekst is
van Shlomo S. Gafni, uitgever van Jeruzalem
Publishing House, en van onze landgenoot A. van der
Heyden, die ook zijn mederwerking verleende aan
gelijksoortige uitgaven over Amsterdam en Rome
Wat hier in beeld en woord
wordt gepresenteerd, betreft
vrijwel uitsluitend het oude
Jeruzalem. Van de, vaak in
drukwekkende, veelal profa
ne nieuwbouw is er maar heel
weinig, met uitzondering van
o.m. het Kennedy-monu
ment, de Schrijn van het
Boek (met de Dode-Zeerol
len) en, toch ook al weer van
oudere datum, het Rockefel
ler-museum. Het oude Jeru
zalem dus, overzichtelijk ver
deeld in: de toegangswegen,
de poorten en muren, resten
uit de periode van de Tweede
Tempel, de Klaagmuur, de or
thodoxe wijk Mea Shearim en
haar boeiende bewoners, gra
ven en monumenten, de ker
ken van Bethlehem, de Via
Dolorosa, het Heilig Graf, de
Tempelberg, de waterbron
nen. de torens van Zion, de
markten en bazaars, vensters
en stegen, ornamenten, mu
sea en ten slotte enkele mo
numenten.
Een afzonderlijke pagina met
twee uitstekende foto's is ge
wijd aan het z.g. Tuingraf, dat,
na een onderzoek van de Brit
se generaal Gordon in het
eind van de vorige eeuw, met
name van protestantse zijde
wordt gezien als de werkelij
ke begraafplaats van Jezus, in
tegenstelling tot het door een
monumentale kerk overkoe
pelde Heilig Graf, dat door
rooms-katholieken en
grieks-orthodoxen als zoda
nig wordt beschouwd. Een
van de genoemde foto's is een
afbeelding van de heuvel
Golgotha, 'hoofdschedel
plaats', zo genoemd, omdat
naar veler mening daar de
schedels van terechtgestelde
misdadigers lagen. Maar
Gordon wees er op. dat die
heuvel zelf duidelijk over
eenkomst vertoont met een
menselijke schedel. Wie die
'hoofdschedelplaats' uit ei
gen waarneming kent -.of an
ders van de uitstekende foto
in dit boek - kan zich voor
stellen, dat velen de voorkeur
geven aan dit stille 'graf van
Josef van Arimathéa' boven
de toeristische drukte in de
Heiligc-Grafkerk, waar zo
waar een grieks-orthodoxe
priester gebruik maakt van de
De bekende Klaagmuur in Jeruzalem, verdeeld in een noordelijke helft voor de mannen en een zuidelijke voor de vrouwen. De
Klaagmuur is de westelijke muur van een tweede tempel, in 70 na Chr. door de Romeinen verwoest, en herinnerde bijna tweeduizend
jaar lang aan het verlies van de joodse vrijheid. Groot was de ontroeringtoen Israëlische soldaten in juni 1976 de oude stad van
Jeruzalem veroverden. Sindsdien is de Klaagmuur ongehinderd toegankelijk voor de joden die er willen bidden.
ontroering der pelgrims bij
het zien van het graf van Je
zus om hun een offerschaal
voor te houden
Hoe dit zij, aan goede foto's is er
in dit boek, dat een 'woord
vooraf meekreeg van Teddy
Koliek, burgemeester van Je
ruzalem, geen gebrek. Toch is
er wel aanleiding toi enige
kritiek.
Zo is het hoofdstuk over de
Tempelberg voorzien van de
titel 'De moskeeen op de
Tempelberg', wat niet juist is
Het voornaamste mohamme
daanse heiligdom op het
tempelplein is de koepel van
de Rots, meer dan twaalf
eeuwen oud en gebouwd bo
ven de plaats waar Abraham
zijn zoon Isaac zou offeren en
waar, volgens de moslims,
Mohammed ten hemel voer.
Ten onrechte wordt deze
(gouden) Rotskoepel ook wel
'moskee van Omar' genoemd,
maar hij is niet door Omar ge
bouwd en ook geen moskee.
Op de Tempelberg staat maar
één moskee - waar dus vijf
maal daags de gebeden wor
den gezegd - namelijk de El
Aksa moskee, met zijn zil
verkleurige koepel. Jammer
ook, dat er geen afbeelding is
van het zeer indrukwekken
de, kostbare interieur van de
Koepel van de Rots. evenmin
als van het 'graf van David'.
waarvoor de sjofar (rams
hoorn) pleegt te worden
geblazen. Een algemeen be
zwaar tegen dit boek is, dat er
op de foto's te weinig mensen
voorkomen. Natuurlijk gaat
het in de eerste plaats om de
monumenten, maar de hier
geboden indruk van Jeruza
lem zou toch boeiender zijn
geweest als er tevens meer
bewoners van de stad gefoto
grafeerd zouden zijn om de
stenen te verlevendigen.
Niettemin, wie Jeruzalem
heeft bezocht en zelf geen
reisboek heeft gemaakt, of
wie zich een beeld van Jeru
zalem wil vormen in de gele
genheid te zijn de 'stad van
David' te bezoeken, krijgt in
dit werk over het algemeen
een goede indruk
C.J. ROTTEVEEL
