Je moet opschrijven wat je ziet
Aegir krijgt toch zendapparatuur
„GOED DOEN" MET HALVAMEL
DIMITRI FRENKEL FRANK:
„Dan denk ik, ik
zal wel gek zijn"
DIT WEEKEINDE
IN DE LUCHT?
PAGINA 4
STREEK
VRIJDAG :o JUNI i;jp/
In het malse groen van de Beemster, ver van lawaai, vuile
lucht en andere stadsneuroses, legt Dimitri Frenkel
Frank zijn blocnote terzijde. Hij slentert naar het hek met
het groene bordje: „Wacht u voor de waakhonden", De
betrokkenen maken hun kwaliteit op dat punt niet waar,
want zij kwispelen alleen, draaien een beetje nerveus om
hun eigen as. Dimitri: „Dat bordje heeft niets te beteke
nen. Ze doen maar alsof'. Het grote ongenoegen van een
dreigende houding met de tanden bloot wordt ons daar
om bespaard. Makkelijke stoelen op het erf, telefoon aan
een lange draad, stralend zonlicht, vogels in de bomen en
het zachte geronk van een trekker in het verre veld. Het
land waar het leven goed is strekt zich ook uit tot deze
polder.
TRÓS-regisseur Jan Keja vertelde
een paar weken geleden dat hij
een televisiefilm had gekocht van
Dimitri Frenkel Frank en dat hij
zich daarmee zo kostelijk had
geamuseerd. „Een schitterend
verhaal van een al wat ouder
wordende intellectueel, die op
aanraden van zijn broer een huis
houdster in dienst neemt om zijn
boerderijtje te beredderen. De
jonge vrouw uit het dorp, een
simpel mens van het platteland,
brengt een omwenteling in zijn
leven teweeg. Raakt hij door haar
aanwezigheid in verwarring, zij
pakt de zaken flegmatiek aan
hetgeen o.a. blijkt uit de opmer
king: O, wil je met me naar bed?
Nou, zegt dat dan, of woorden
van gelijke strekking".
Dimitri: „Ja, „Grijze haren" heet
die film. Voor Jan Keja was het
aanleiding om nog drie films in
optie te nemen. Vorig jaar heb
ben we „Grijze Haren" gemaakt
met wat wij noemen „Het Beem
ster Filmer Collectief'. Ik had er
over gesproken met Mat van
Hensbergen. Zelf een filmpje
maken uit de losse hand. Hij had
nog vijfentwintig rol film liggen
en even de tijd om het te realise
ren. We konden er beiden geheel
op eigen risico instappen en het
op de meest compacte manier
doen. Ik schreef het scenario,
speelde de hoofdrol en voerde de
regie. De opnamen konden hier
op de boerderij worden gemaakt.
Mijn vrouw, die vroeger regie-as
sistente is geweest, kreeg de lei
ding van de produktie. De vrouw
van Mat was belast met de grime
en de kleding en de rol van het
meisje werd gespeeld door een
vriendin van ons. Op een paar be
roepsacteurs na werkten we met
louter amateurs. Beroepsacteurs
hebben grote voordelen maar
ook nadelen. Zij spreken nog al
nadrukkelijk en dat is begrijpe
lijk want elke zin moet knallén in
de schouwburg. Maar ook omdat
ie weet hoe moeilijk dat vak is,
wordt ie gefrustreerd. Alleen al
als ie binnen moet komen met de
groet „Hallo", dan begint ie al te
denken: „Hoe hallo, tegen wie en
in welke context". Dan gaat zijn
hoofd al draaien. Bovendien is ie
niet altijd beschikbaar. In mijn
goedkope produktie kan het niet
dat hij steeds moet terugkomen
omdat hij ook nog ander werk te
doen heeft. De charme van ac
teurs is dat ze nog een bepaalde
onschuld hebben en dat is voor
film heel belangrijk. Voor dat de
beroepsacteur dat niveau van on
schuld weer bereikt heeft, dat
duurt te lang, het is ook te moei
lijk voor hem"
Fantasie
Dimitri Frenkel Frank spreekt zo
als hij acteert, een beetje hortend
bij elke nieuwe regel en dan een
paar razendsnel uitgesproken
zinnen vermengd met veel hu
mor die je zo zou kunnen gebrui
ken voor een dialoog. „Het is een
film van vijfenvijftig minuten
geworden. Nadat ie in het labora
torium was geweest konden ze
hem ten verkoop aanbieden. Het
komt niet veel voor dat je naar
iemand toestapt met een rol on
der je arm waar niets meer aan
hoeft te gebeuren. Ik ging naar
Jan Keja omdat ie een stijl van
drama voorstaat die met deze
film overeenkomt. Het doel van
de film is een anti-Kojak-drama.
Er is genoeg actie op de televisie
dus is er plaats voor war fantasie
met een lichte humor. Maar het
blijft goochelen met de beperkte
mogelijkheden. Ik zou ook dol
graag met een megafoon een 35
mm camera op een bus willen
staan op de Place de la Concorde,
roepend: „Piccoli en Mastroian-
ni, retourner. Encore une fois"
Dimitri Frenkel Frank zet zijn han
den aan zijn mond voor deze rake
typering van het grote filmwerk.
Hij praat over zijn veelvuldige ac
tiviteiten die hem inderdaad niet
in staat stellen relaxed drankjes
te nippen aan de toog in een brum
cafe. „Ik speel in het cabaret van
Robert Long en er zijn twee to
neelstukken klaar die binnenkort
worden uitgebracht. Het ene heet
„Lipstick" waarin spelen. Hugo
Metsers, Pleuni Touw, Jules
Royaards en Steye van Branden
burg. Jan Teulings heeft de regie.
Het andere heet „Bedden" dat ik
zelf speel samen met Liesbeth-
List".
Een aantal van zijn stukken wordt
in het buitenland voor de televi
sie uitgebracht of opgevoerd in
het theater. De Poolse televisie
produceert het eerste deel van
„Spiegels". Het tweede deel niet
omdat er een homosexueel in
voorkomt. Dat mag niet in Polen.
Hoewel het schrijven hem bijzon
der veel bevrediging schenkt,
voelt hij zich ook een vertolker
„Ik zou dolgraag rollen in films
willen spelen. Het moet toch
heerlijk zijn om de hele dag puur
acteur te zijn. Die zorgeloze sfeer
van verzorgd en geschminkt te
worden terwijl je daar Prinsheer
lijk zit te wachten tot je aan de
beurt bent. Dat is ook het voor
deel van amateurs. Zo spelen een
rol zonder angst om af te gaan
want hel is hun werk niet. Ze zijn
daardoor ook stoutmoediger
want ze hebben niets te verlie
zen"
Voordat hij zijn creativiteit in
dienst stelde van de kunst zat hij
twintig jaar in de reclame waarin
hij naar zijn zeggen veel geld
heeft verdiend. De kritici verwij
ten hem wel eens dat hij com
mercieel is gebleven, dat zijn
drama's er van doortrokken zijn.
„Ik ben een intellectuele volks
chrijver. Ik heb nooit geenga-
geerd toneel geschreven. Dat is
mijn aard niet. Mijn verhalen zijn
lichtelijk absurd. Mensen doen
dingen die hen voortdurend in
verwarring brengen. Die optiek
verbiedt mij geengageerd toneel
te schrijven. Ik ben het beste in
de satire"
Ambachtelijk
De reclame is niet van invloed ge
weest op zijn techniek van schrij
ven Hij zet: „Reclame is kunst
nijverheid. Het is een puur am
bachtelijk probleem om bijvoor
beeld te zorgen dat mensen naar
een stuk van Shakespeare komen
kijken. Een zodanige tekst ma
ken dat mensen in tien seconden
besluiten die voorstelling te be
zoeken. Hoe doe je dat? Zoiets
roepen als „Wie gooit vergif in 's
konings oor?"
Het schrijven van een dialoog, vele
Nederlandse auteurs worstelen
er mee. Volgens Dimitri Frenkel
Frank is dat niet te leren.
„In Amerika bestaan cursussen aan
de universiteiteit. Walter Carr
heeft een boek geschreven: „How
not te write tv-play". Het is een
handleiding waarmee je grove
fouten kunt verwijderen. Maar
het schrijven, het maken van een
introductie, dat moet je leren in
de praktijk. Je moet gewoon op
schrijven wat je ziet. Bovendien
is er op de televisie en in het thea
ter zoveel studiemateriaal voor
handen, dat je daar je voordeel
mee kunt doen. Maar je moet je
wel afvragen of het te maken is.
Als je schrijft: „Hij kijkt uit het
wc-raam en ziet tien ruiters voor
bij gaan, dan moetje wel beseffen
watje aan het doen bent. Die rui
ters komen nooit meer terug.
Hebben ze een functie want wat
kost dat allemaal. Twee locomo
tieven die op elkaar botsen, dat
kan alleen in een miljoenenpro-
duktie. Een schrijver moet wer
ken in een bepaald raam, het
moet te doen zijn. Werk met niet
meer dan zeven acteurs en ga met
je figuratie nooit boven de twin
tig man uit. Houdt er met je loka-
ties ook rekening mee dat je in
een stuk niet overstapt van Ibiza
naar een cafeetje en dan weer in
een duur vliegtuig. En als je au
to's gebruikt laat het dan func
tioneel zijn, niet zoals bij de Ame
rikanen die overal auto's inlassen
om beweging in het drama te
krijgen, maar zoals in „I love Ly-
dia". Daar heeft de auto een es
thetisch waarde, al is het alleen
maar om aan te duiden in wal
voor huizen die mensen wo
nen. Zo zit dat.
Verhaal
Ik begrijp de mensen nooit die al
tijd praten over bepaalde scholen
om het vak te leren. Iemand die
een roman schrijft gaat toch ook
niet maar een romanschool? De
basis van ieder toneelstuk, iedere
film moet zijn: Vertel een verhaal
dat mensen aangenaam bezig
houdt. De mensen moeten gefas
Dimitri Frenkel Frank
cineerd worden en niet twee uur
lang onderricht. Brecht heeft ge
zegd: „Eerst de toeschouwer
amuseren en dan vertel je hem-
wat je kwijt wilt".
Volgens Dimitri Frenkel Frank
heeft met name Joop v.d. Ende
het toneel goed in evenwicht ge
bracht. Daardoor is nu de ver
houding ontstaan van zestig pro
cent entertainment, dertig pro
cent cultuurtheater en tien pro
cent avantgarde. Hij vindt datje
theater niet moet loskoppelen
maar als een deel moet zien van
de dramavoorziening waartoe
ook film en televisie behoren. De
grootste leverancier van drama is
televisie geworden.
Entertainment
„Ik geloof dat drama de nieuwe en
tertainment op televisie is ge
worden. Het amusement: een
liedje, een sketch en een balletje,
daar zijn de mensen niet meer te
vreden mee. Daarom krijgen
drama-series hoge kijkcijfers.
Het percentage dat naar „De
Herdershond" heeft gekeken
werd vroeger alleen gehaald door
Mies Bouwman met „Een van de
acht".
Dimitri Frenkel Frank praat uit
voerig over hoe een idee voor een
drama ontstaat. De meeste au
teurs werken volgens hem vrij
disciplinair. Het idee kan gewekt
worden door de omstandigheden
waarin hij leeft. Er is altijd een
basisidee.
„Ik schrijf nooit een synopsis, want
ik weet nooit wat er van de ene op
de andere dag gaat gebeuren. Een
synopsis is te koel en te tech
nisch, het spontane en het grillige
gaan er af. Het schrijven moet
boeiend en spannend blijven. Als
ik straks met vakantie naar Italië
ga schrijf ik een aantal pagina's
per dag. Die moeten geschreven
worden. Toch werk ik niet meer
dan twee uur per dag. Langer
gaat niet. Mijn probleem is altijd
hoe vul ik de rest van de dag. Ik
ben namelijk ontzettend slecht in
niets doen. Ik opereer toch goed
als ik het druk heb".
Henri Miller citerend zegt hij niet te
scheppen vanuit de benauwenis
maar vanuit de volte.
Meesterwerk
„Bij een schrijver ontstaat een idee
uit een innerlijke drang. En als
het dan allemaal uit de pen
stroomt, dan mag je best in de
fout gaan. Wat geeft het, dan be
gin je opnieuw. Alles wat ik
schrijf lees ik voor aan mijn
vrouw. Als ze zegt „Ja, nou._T
dan gooi ik het esoluut
Reageert ze met: „iet is eigelA.1
wel erg leuk", dan veet ik da% f
verder kan gaan. In dan trek,
me ook niets aan vin al die mf
sen die zeggen: „)imitri schler
nou eens iets goed". Er is alts J
wel iemand die eerklamme hade
op mijn arm legt net de opm
king dat ik het hus welk k^-
Dan antwoord ik:„Mijn demw^
zal mij dicteren \unneer de t
rijp is. Ik wil bes. een meestee]
werk schrijven, naar ik kan^e
toch niet voor gan zitten? _iJ
mensen weten nie hoe creati
teit werkt.
Ik heb geen gerichteimbitie. In f
te is de enige amiitie mijn d„j
creatief te vullen. Ian hoop ik cstj
ik dingen kan makn waarvoor w
mij niet hoef te schmen. Het is ac
gek met die kritek. „Liefd<
wacht" met Ramss en Liesb^t
wordt als een mesterwerk Ion
schouwd. Waarom" Ik vond Hei
wel een aardig filnpje, maar fhe
verdient niet om ii de vaart dëo
volken omhoog tevorden gesflVL
ten. Schrijf ik „Spegels", watVi
zelf goed vind darizeggen de kpr
tici: „Weer modieis, oppervlaR,
kig gedoe van Frerxel Frank, d;b(
denk ik, ik zal weigek zijn" ra
di
p'
(Van onze correspondent)
HAARLEM-DEN HAAG-HILVERSUM - Met de inbe
slagname van een kolossale zender, woensdagmiddag bij
de Haarlemmer Stef Willemsen, een in kringen van de
radiopiraterij bekende handelaar in radiozendappara-
tuur, lijkt de opsporingsdienst van de PTT een nieuwe
schakel met het verdwenen schip Aegir gevonden te heb
ben. Het schip, dat voorbestemd leek de nieuwe etherpi
raat voor de Nederlandse kust te worden, is begin deze
week uit de Scheveningse haven verdwenen nadat men
eind vorige week zendklare apparatuur, die op het schip
was geïnstalleerd, in beslag had genomen.
Uit het voorlopig onderzoek is ko
men vast te staan dat een belang
rijk deel van deze apparatuur
eveneens afkomstig was van
Willemsen. Deze heeft vijf jaar
geleden in de bekendheid ge
staan als eigenaar van het pira-
tenschip Condor, dat voor de Ne
derlandse kust enige tijd uitzen
dingen heeft verzorgd. De inbe
slagname van de apparatuur in
zijn woning in Haarlem kwam
voor Willemsen niet onverwacht.
Door de radiocontroledienst wa
ren eind vorige week op de Aegir
papieren aangetroffen waaruit
bleek dat de toen in beslag geno
men apparatuur afkomstig was
van de Condor
Willemsen heeft inmiddels toege
geven de apparatuur gratis gele
verd te hebben uit ideële overwe
gingen. aangezien hij ernstige
bedenkingen heeft tegen de hui
dige omroepstructuur. „Luiste
rend Nederland krijgt door de
l€
bestaande omroepen iets opge
drongen wat de mensen niet wil
len. De tijd is rijp vooreen nieuwe
piraat op zee. Daarom heb ik me
achter de plannen voor de Aegir
geschaard en de apparatuur gele
verd", aldus Willemsen.
Of de apparatuur die bij hem thuis
in beslag is genomen ook voor de
Aegir was bestemd nadat het
schip zonder zendinstallatie zee
had gekozen, is een vraag waarop
Willemsen niet duidelijk kan
antwoorden. Het is voor hem ech
ter een klare zaak dat de Aegir
binnen afzienbare tijd toch te
beluisteren zal zijn voor het Ne
derlandse publiek.
Zuidengelse kust
Naar de Aegir is de afgelopen dagen
vergeefs gezocht door nieuwsgie
rige zeevissers. Het schip zou
voor anker liggen inde omgeving
van het REM-eiland, maar zou
De "Aegir" in de haven van Scheveningen.
voor het laatst gesignaleerd zijn
in zuidwestelijke richting. Naar
alle waarschijnlijkheid ligt de
Aegir in een haventje aan de Zui-
dengelse kust. Aan boord van het
de 30-jarige Gerard van Dam. in
dertijd ook initiatiefnemer voor
het zendschip Mi Amigo, dat nu
in handen is van de Belgische wa
felbakker Sylvain Tack. Het is
schip bevindt zich in ieder geval zeker dat het ruim 300 ton
tende schip genoeg olie, water en
proviand aan boord heeft om het
enkele maanden met een naar
schatting vierkoppige beman
ning op volle zee uit te hou
den.
Volgens Willemsen zal binnenkort
toch zendapparatuur worden
geleverd, die door aan boord
zijnde technici in werking kan
worden gesteld. De semafoor van
de Scheveningse haven heeft nog
geen radiocontact met het schip
kunnen maken, omdat de Aegir
niet over een zender zou be
schikken die krachtig genoeg is
om de verbinding tot stand te
brengen.
Voor zijn plotselinge vertrek heeft
schipper en mogelijk mede-eige
naar Van Dam laten doorscheme
ren dat de opzet van de Aegir be
rust bij enkele opdrachtgevers,
die het project voor het grootste
deel zouden financieren. Volgens
ex-piraat Willemsen zou de
schatkist aan boord van de Aegir
vrijwel zijn uitgeput en is het
wachten - zeker nu de oorspron
kelijke apparatuur in beslag is
genomen - op nieuwe financiële
impulsen. De in Scheveningen in
beslag genomen radiozendin-
stallatie stond afgestemd op 192
meter, zoals bekend de voormali
ge golflengte van Radio Veroni-
World music
Behalve de zendapparatuur wer
den voorts 10.000 grammofoon
platen, 225 recorder-tapes en de
complete inrichting voor twee
geluidsstudio's weggesleept. Het
lag in de bedoeling vanaf de Aegir
de ether in te gaan onder de naam
World Music Radio, zoals onder
meer uit enkele bandjes kon
worden afgeleid. Tegenover de
politie verklaarde schipper Van
Dam aanvankelijk het schip ver
huurd te hebben aar enkele men
sen, van wie de n.men officiee^.
niet bekend zijn jemaakt. Volg1
gens Willemsen is het niet on,(
denkbaar dat de problematiek
rond het al dan net toekennei^
van de C-status aai de Veronicjj,
Omroep Organisaie te maker-e
heeft met de poginjen een nieuv
zendschip voor de Nederlandse j
kust voor anker tel,ten gaan.
Morgen beslist CRMminister Gar
deniers over verdee stappen die j.
?ij zal ondernemer ten opzichtea
van de VOO. Het ii mogelijk dal j
dan bekend wordtdat Veronica j
geen C-omroep wo dt en dus uil r
de ether moet veüwijnen. Di1(
zou voor de Veronca-medewer-
kers aanleiding kumen zijn weer
illegaal in de ether tt verschijnen.
„Veronica wordt mn of meer in
zee gedreven. Ik houd het niet--
voor onmogelijk dalenkele voor- j
vechters van de zeidpiraterij de i
koppen bij elkaar hebben gesto- f
ken", aldus Steph Wllemsen.
Omdat de plannen vai Gerard van
Dam door tussenkomst van de
radiocontroledienst zijn door-
kruist, behoort hetvolgens Wil-
lemsen tot de mogeijkheden dat"
de Aegir nu ter vervmging van de
lek geslagen Engelse piraat Ca-"
roline gaat dienen Dit temeei^
daar de Aegir koeis heeft gezet
naar de Engelse ziidkust, waar»
Caroline voor ankeiligt. Rond de
werkelijke bestemhing van de
Aegir hangt niettemin een waas
van geheimzinnigheid. Insiders
willen echter wel Kwijt dat het
duidelijk is dat de Aegir niet als
een vissersvaartuij op zee zal
blijven dobberen.
De Friesche Vlag houdt, met zijn
halfvolle koffiemelk Halvamel,
een actie om „goede doelen" te
steunen. Dat gaat zo: de klanten
kopen twee flessen Halvamel,
halen daar de Friese vlagjes af en
sturen die vlug, voor 16 juni, op
naar de Coöperatieve Condens-
fabriek in Leeuwarden. Opge
plakt op een bon, waarop ze be
halve hun eigen naam. ook de
naam en het adres van het goe
de doel moeten invullen.
Als je de reclame voor die actie leest
schieten de tranen van ontroe
ring je bijna in de ogen. Achter
een wolk zie je toch nog de zon
schijnen. Geluksvogels vliegen
in het rond. „Wie goed doet, goed
ontmoet", staat erbij, en: „Frie
sche Vlag helpt met geld waar
handen te kort schieten".
Dat is toch mooi
„In Nederland zijn gelukkig nog
heel wat mensen, die belangeloos
hun tijd en energie besteden om
anderen te helpen", constateert
de koffiemelkl'abrikant, „vrijwil
ligers die zich inzetten voor be-
jaardenwerk, wijkcentra, kinder-
creches en ga zo maar door. Die
mensen of groepjes mensen, die
daarvoor aan de slag gaan, krij
gen geen of nauwelijks financiële
steun en hebben vrijwel altijd te
kampen met geldgebrek. Deze
mensen wil Friesche Vlag finan
cieel helpen".
Elk duizend
Vijftigduizend gulden is er be
schikbaar, voor veertig goede
doelen, die elk duizend gulden
krijgen. Dan schiet er dus nog
tienduizend guiden over. zult u
zeggen. Dat klopt. Want de klant
die een bepaald project, dat
wordt uitverkoren, heeft voorge
dragen, krijgt 250 gulden. Je
steunt als koffiemelkkoper dus
niet alleen het goede doel. maar
ook jezelf. En behalve jezelf bo
vendien de winkelier, bij wie je
de koffiemelk hebt gekocht.
Want die krijgt 100 gulden, als hij
de leverancier is van de flessen
koffiemelk voor het „winnende"
project.
Geen naam
Over dit deel van de actie staat in de
advertenties voor het publiek
niets vermeld. We lazen het toe
vallig in „Levensmiddelen
markt". een blad voor de levens
middelenhandel. Als klant kun je
zelfs niet het flauwste vermoeden
krijgen dat je winkelier ook „me
despeler" is. want je hoeft zei I's
zijn naam niet eens op te geven.
Ander punt is: hoe worden de goe
de doelen gekozen uit al die voor
stellen die de klanten doen? Nou,
dat staat wel in de advertentie:
dat is de taak van een deskundige
jury. Daar zal dus ongetwijfeld
iemand uit het bejaardenwerk in
zitten, of in ieder geval iemand
die beroepshalve met vrijwilli
gerswerk te maken heeft.
Ai! Dat hebben we helemaal mis.
Reclamemensen
Friesche Vlag laat ons desgevraagd
weten dat de jury uit louter
reclamemensen bestaal. „Wij
delen u mede dat in de jury vijf
personen vertegenwoordigd zijn,
te weten mevrouw A. v.d. Schuit,
Mevrouw H. Oberink en de heer
A. de Vries, assistenten van onze
reclame-afdeling en het reclame
bureau De Zuil, en de heren A. v.
Eyk, adjunct-directeur van
reclamebureau De Zuil en J.
Zecmans, hoofd reclame van ons
bedrijf'.
,Als klankbord wordt zonodig in
geschakeld onze directeur per
soneel en sociale zaken", voegt
het bedrijf er nog aan toe. Van die
directeur wordt blijkbaar een
Salomonsoordeel verwacht.
Maar met zoveel „deskundigen"
hoefhhpwtzl vast en zeker niet
aan te pas te komen.
Waarom
Waarom, vroegen we ook nog aan
de Friesche Vlag, staat cr in de
advertentie voor de actie niks
over de prijs voor de winkeliers?
En waarom krijgen die trouwens
een prijs? De Friesche Vlag vindt,
dat het weinig zin heeft om het
publiek erop te attenderen. Hij
blijkt bedoeld te zijn als „prik
kel". „Op het verkooppunt", zegt
men, „hebben wij de medewer
king nodig van de winkelier, ten
einde daar de aandacht te vesti
gen op deze aktie". Vandaar.
Nagaan
Maar - laatste vraag - hoe weet de
fabriek nou wie de winkelier is,
terwijl naar 's mans naam niet
eens wordt geïnformeerd? „Uw
laatste vraag beantwoordend",
schrijft ons de condensfabriek,
„zullen we zeer kritisch nagaan of
de consument de juiste leveran
cier heeft opgegeven. Dit wordt
dus in praktische an nagegaan"
Van zo'n antwoord warden we even
stil. Het blijft ons en raadsel hoe
je iemands naam ta weten komt,
als die niet op het deelnemers
formulier staat.
Enfin, als consumen; zal het u mis
schien niet zo interesseren hoe de
winkelier zijn geldkrijgt. En mis
schien vindt u deze actie wel erg
leuk.
Precies
Wij niet. Wij vinden dat de consu
ment precies moet weten hoe
zo'n reclamestunt in elkaar zit.
Dat zijn winkelier graag Halva
mel verkoopt om-Jat hij dan mis
schien honderd gulden krijgt. En
dat de „deskundigen" gewoon
reclamemensen zijn, die net zo
veel van bejaardenwerk en kin
dercrèches weten als u en wij.
Maar ja, als u dat weet, dan is zo'n
actie niet zo mooi meer. „Wie
goed doet, goed ontmoet". Je zou
bijna vergeten dat ze gewoon
graag veel Halvamel verkopen.